Alstonia scholaris ye una especie de árbol perteneciente a la familia Apocynaceae. Ye orixinariu de la India y del sudeste asiáticu.
Alstonia scholaris ye un pequeñu árbol que puede crecer hasta 40 m d'altor y ye glabro. La corteza ye de color gris. El fexe de les fueyes ye brillosa, ente que ye viesu ye abuxáu.[2] Les fueyes producir en verticiloss de 3-10; con peciolos de 1-3 cm, son coriacees, puramente obovaes de manera bien espatulada, cuneada la base, xeneralmente col ápiz arrondáu . Los nervios llaterales producir en pares 25-50, en 80-90 ° . Los visos son trupes y pubescente; el pedúnculu de 4-7 cm de llargu. Los pedicelos son polo xeneral más curtios qu'o mota. La corola ye de color blancu y forma de tubu de 6-10 mm; los lóbulos son llargamente ovales o polo xeneral obovaos de 2-4,5 mm, la superposición a la izquierda. Los ovarios son distintos y pubescente. Los folículos son distintos y lliniales.
Les granes son oblongues, con márxenes y ciliaes, y termina con guedeyes de pelos de 1,5-2 cm.[3] La corteza ye cuasi inodora y bien amargosa, con abondosa cazumbre amargosa..
Contién como principiu activ u'l alcaloide Alschomina.[5]
Alstonia scholaris describióse por L.) R.Br. y espublizóse en Memoirs of the Wernerian Natural History Society 1: 76. 1810.[6]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Alstonia scholaris ye una especie de árbol perteneciente a la familia Apocynaceae. Ye orixinariu de la India y del sudeste asiáticu.
Alstonia scholaris je tropický strom z čeledi toješťovité (Apocynaceae), původem z Indočíny.
Alstonia scholaris je strom s výrazně vrásčitou kůrou, dorůstající výšky 18 - 26 metrů . Listy jsou oválné, řapíkaté a dlouhé až 20 cm, široké jsou přes 10 cm. Líc listu je lesklá a hladká, rub bílý s výraznou pravoúhlou žilnatinou. Kůra je hnědošedá a výrazně hořká, nacházejí se na ní výrazné tmavé skvrny. Květy jsou bílé, nálevkovité, ve vrcholičnatých květenstvích.
Alstonia scholaris roste v celé jihovýchodní Asii, v jižní Číně, na indickém subkontinentu a v severní Austrálii.
Kůra alstonie se používala jako psací materiál, což odráží její latinský název. V lidovém léčitelství se odvar z ní používá jako lék na menstruační bolesti. V homeopatii se čaj z alstonie používá na léčení chronických průjmů a úplavice. Na Srí Lance se dřevo používá k výrobě rakví.
Kůra obsahuje alkaloidy ditamin, echitamin a echitetin. V semenech se nachází chlorogenin fungující jako afrodisiakum a zároveň je silným alergenem.[2]
Galerie Alstonia scholaris ve Wikimedia Commons Obrázky, zvuky či videa k tématu Alstonia scholaris ve Wikimedia Commons
Alstonia scholaris je tropický strom z čeledi toješťovité (Apocynaceae), původem z Indočíny.
Alstonia scholaris, auch Teufelsbaum genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung Alstonia innerhalb der Familie der Hundsgiftgewächse (Apocynaceae). Sie kommt hauptsächlich in den tropischen Regenwäldern Indiens und Südostasiens vor. In diesen Gebieten werden die Pflanzenteile von der einheimischen Bevölkerung in der Volksmedizin und als Aphrodisiakum verwendet.
Alstonia scholaris wächst als halb- bis immergrüner Baum, der Wuchshöhen von bis zu 40 Meter erreichen kann. Der Stammdurchmesser erreicht 60–120 Zentimeter. Der Stamm ist unten öfters geriffelt. Die braun bis graue, rissige bis furchige oder raue und mit vielen Lentizellen bedeckte Rinde ist beinahe geruchlos, schmeckt stark bitter und fühlt sich kiesig an zwischen den Zähnen. In der Rinde fließt ein klebriger Milchsaft, der ebenfalls bitter schmeckt. Alle Pflanzenteile werden als giftig betrachtet.
Die kahlen, ledrigen und einfachen Laubblätter sind meist zu fünft bis siebent (selten viert bis zehnt) in Wirteln am Zweig angeordnet. Die kurzen, nur 0,5 bis 3 Zentimeter langen Blattstiele enden in einer dicken, hakigen Drüse und an der Basis sind Kolleteren vorhanden. Die verkehrt-eilanzettlichen bis elliptischen, abgerundeten bis rundspitzigen oder bespitzten Blattspreiten weisen eine Länge von 9 bis 25 Zentimetern und eine Breite von 2 bis 9 Zentimetern auf. Auf der Oberseite sind die Blätter glänzend, auf der Unterseite eher fahlgrün. Die Blattränder sind ganz und die Nervatur ist gefiedert mit vielen Seitenadern.
Die Blütezeit erstreckt sich hauptsächlich zwischen Juni und November. Die auf einem 2 bis 7 Zentimeter langen Blütenstandsschaft stehenden, behaarten, verzweigten und endständigen Blütenstände bestehen aus zymösen Teilblütenständen.
Die unscheinbaren und kleinen, zwittrigen, kurz gestielten, duftenden Blüten sind fünfzählig mit doppelter Blütenhülle. Die Blütenstiele sind etwa 2 bis 5 Millimeter lang. Die fünf kurzen Kelchblätter sind 2 Millimeter lang. Die fünf grünlich-gelblichen, feinhaarigen Kronblätter sind zu einer etwa 6–7 Millimeter langen, grünlichen und feinhaarigen Röhre verwachsen. Die eiförmigen, gelblichen und feinhaarigen Kronlappen sind 3 bis 4,5 Millimeter lang. Ein Diskus ist vorhanden. Es ist nur ein Kreis mit fünf Staubblättern in der Kronröhre vorhanden. Der zweikammerig Fruchtknoten, mit stark genäherten Fruchtblättern, ist oberständig mit eingeschlossenem Griffel mit einem Griffelkopf mit einem Kragen.
Die in Paaren hängenden, linealischen und sehr schmalen Balgfrüchte sind leicht gewellt oder gebogen, 30 bis 60 Zentimeter lang, 2 bis 5 Millimeter breit und enthalten viele Samen. Die bis 5 Millimeter langen, schmalen und länglichen Samen besitzen einen kurz behaarten, bewimperten Rand und an den Enden jeweils einen 1,3 bis 2 Zentimeter langen Haarschopf. Die Früchte reifen von Dezember und Mai.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 44 oder 40.[1]
Alstonia scholaris ist hauptsächlich in den tropischen Regionen Indiens und Südostasiens heimisch. Weiter kommt sie auch in den tropischen Regenwäldern an der Ostküste Australiens und auf den Salomonen vor. Inzwischen wurde Alstonia scholaris auch in anderen Regionen mit tropischen und subtropischen Verhältnissen eingebürgert.
Das Holz des Ditabaumes ist zu wenig stabil, um etwas daraus zu machen. Auf Sri Lanka werden aus dem Holz allerdings Särge hergestellt, und auch zur Herstellung von Pergament wurde Alstonia scholaris früher in Südasien verwendet. Aus dem Holz wurden Schreibtafeln für Schulkinder hergestellt, daher auch das Artepitheton scholaris.
Als medizinisches Heilmittel wird hauptsächlich die Rinde verwendet. Sie gilt als Tonikum und als Febrifugum (Antipyretikum). Sie wird in der ayurvedischen Medizin verwendet und bei Fieber, Malaria, Lepra, Hautkrankheiten, Pruritus, Tumoren, chronischen Geschwüren, Asthma, Bronchitis, Gebrechlichkeit und vor allem bei Magen-Darm-Beschwerden wie Durchfall, Dysenterie (Ruhr) oder Verdauungsschwäche.
Ein Absud der Laubblätter wurde zudem gegen die Beriberi-Krankheit verwendet.
Die Samen werden genutzt, um eine aphrodisische oder psychoaktive Wirkung zu erzielen.
Die Rinde findet man auf Märkten in den asiatischen Regionen in ungefähr 1,5 cm dicken, 3 bis 5 cm breiten und 7 bis 12 cm langen Stücken. Sie hat äußerlich eine braun-rosa Farbe, innen ist sie heller mit leichten gelblichen Streifen oder Körnern. Die Konsistenz ist körnig und spröde.
Kleider aus Wolle oder Baumwolle werden mit Hilfe der Rinde in verschiedenen Gelbtönen gefärbt.
Die Rinde enthält eine Anzahl verschiedener Alkaloide, zum Beispiel Ditamin, Echitenin und Echitamin. Diese Alkaloide dienten als Alternative zum wohlbekannten Chinin, welches unter anderem eine antipyretische (fiebersenkende) Wirkung hat. Diese Stoffe wurden bereits um 1880 entdeckt. Ditamin (C16H19O2) wurde 1875 von Jobst und Hesse zum ersten Mal aus der Rinde gewonnen, es ist ein weißes Pulver, welches leicht bitter schmeckt. Es konnte allerdings nur bei 0,02 % der behandelten Rinde gewonnen werden und kam deswegen nie in den allgemeinen Gebrauch als Antipyretikum. Echitamin wurde von Harnack zum ersten Mal aus der Rinde gewonnen, und Hesse war es wiederum, welcher die Summenformel ermittelte, nämlich C22H28N2O4. Hesse war es auch, der das braune, amorphe Alkaloid Echitenin (C20H27NO4) entdeckte. Neben diesen Alkaloiden wurden noch weitere verschiedene Stoffe aus der Rinde gewonnen, darunter Fettsäuren, kristallisierende Säuren und verschiedene fettig-harzige Substanzen, welche nahe verwandt sind mit Harzen von anderen Pflanzen. Aufgrund der geringen Konzentrationen der Inhaltsstoffe ist Alstonia scholaris nicht sehr effektiv im Vergleich zu Alstonia constricta.
Der Gattungsname Alstonia ehrt den Edinburgher Botanik-Professor Charles Alston (1685–1760). Die Gattung Alstonia umfasst ungefähr 43 Arten, welche in allen tropischen Gebieten verbreitet sind. Oft sind sie schwerlich von Alstonia scholaris zu unterscheiden und werden deswegen wahrscheinlich oft miteinander verwechselt. Die bekannteste Pflanzenart der gleichen Gattung ist der Fieberbaum (Alstonia constricta).
Das Artepitheton scholaris leitet sich vom lateinischen Wort für Schule ab, da das Holz traditionellerweise als Schreibtafel verwendet wurde. Alstonia scholaris ist bei den Einheimischen weitläufig als „Teufelsbaum“ bekannt und wird als Wohnsitz des Teufels betrachtet. Deswegen sitzen oder laufen die Angehörigen gewisser Stämme nur widerwillig unter diesen Bäumen.
Es sind einige Synonyme für Alstonia scholaris (L.) R.Br. vorhanden: Echites malabarica Lam., Echites scholaris L., Pala scholaris (L.) Roberty.
Es gibt eine Reihe weiterer Trivialnamen (Auswahl): Australian Quinine Bark tree, Bitter-bark tree, Blackboard tree, Chatian (Hindi), Chatiun, Chattiyan, Chhatim (Bengali), chhation, Daivappala, Devil tree, Devil’s tree, Dirita, Dita (Tagalot), Dita Bark Tree, Ditta, Dotik (Tetum), Elilampala, Elilappalai, Maddale (Kannada, Südindien), Milky pine (Australien) Nandani, Pala (Malayam, Tamil), Palai, Palimara, Pulai, Saittan ka jat, Saptaparna (Sanskrit « siebenblättrig »), Saptachadah, Saptaparnah, Saptaparni, Satvin (Marathi « siebenblättrig »), Schulholzbaum, Shaitan (Arabisch « Teufel »), Shaitan wood, Tanitan, Weiss.
In Deutschland unterliegt Alstonia scholaris nicht dem Betäubungsmittelgesetz (BtMG).
Alstonia scholaris, auch Teufelsbaum genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung Alstonia innerhalb der Familie der Hundsgiftgewächse (Apocynaceae). Sie kommt hauptsächlich in den tropischen Regenwäldern Indiens und Südostasiens vor. In diesen Gebieten werden die Pflanzenteile von der einheimischen Bevölkerung in der Volksmedizin und als Aphrodisiakum verwendet.
Lamé (Apocynacéae; sinonim: Echites scholaris L. Mant., Pala scholaris L. Roberty) nyaéta tutuwuhan tropis asli anak buwana India jeung Asia Tenggara nu tangkalna jangkung.
Lamé (Apocynacéae; sinonim: Echites scholaris L. Mant., Pala scholaris L. Roberty) nyaéta tutuwuhan tropis asli anak buwana India jeung Asia Tenggara nu tangkalna jangkung.
Pulé putih duwé jeneng élmiyah Alstonia scholaris utawa Echites scholaris ya iku wit-witan saka kulawarga Apocynaceae. Wit iki dhuwuré bisa nganti 50 mèter lan dhiamèter galihé 200 séntimèter. Galihé wernané klawu enom. Ing sing cawang lengkok-lengkik iki ana tlutuh putih kang rasané pait. Godhongé rosét werna ijo tuwa. Kembangé majemuk werna putih. Wohé kaya polong lan gumantung ing wit. Woh iki bisa pecah nalika wis meteng.
Pulé putih tuwuh nganggo wiji. Wiji iki kasebar dening angin bisa uga ditandur kanthi cara stèk galih.[4] Kembangé mekrok ing mangsa katiga. Pulé Putih ditemokaké ing Asia. Wit iki tuwuh ing Pakistan, Sri Lanka, Indhi, Bangladesh, Laos, Australia, nganti Solomon. Ing Indonésia tetuwuhan iki thukul ing Sumatera, Papua nganti Nusa kidul wetan. Pulé Putih urip ing lemah kang masir lan kungkum ing banyu. Bisa uga ing pèrèng lan pundhung kang dhuwuré 0-1000 méter ing sadhuwuring samodra.
Kayu Pulé putih iki kelebu ing kayu ora awèt. Saéngga dipigunakaké ing konstruksi entheng ing njero omah. Bisa uga didadekaké bubur kertas kanggo piranti gawé pulp panggawé dluwang. Sakliyané iku, kanggo piranti panggawé papan tulis.[5] Godhong Pulé putih duwé khasiat kanggo nambani lara sifilis lan béri-béri. Déné tlutuhé kanggo antiseptik kuman. Wijiné bisa kanggo tamba awak panas, pipis manis, radhang ginjel, malaria,[6] hipertensi lan cacingen.
Pulé putih duwé jeneng élmiyah Alstonia scholaris utawa Echites scholaris ya iku wit-witan saka kulawarga Apocynaceae. Wit iki dhuwuré bisa nganti 50 mèter lan dhiamèter galihé 200 séntimèter. Galihé wernané klawu enom. Ing sing cawang lengkok-lengkik iki ana tlutuh putih kang rasané pait. Godhongé rosét werna ijo tuwa. Kembangé majemuk werna putih. Wohé kaya polong lan gumantung ing wit. Woh iki bisa pecah nalika wis meteng.
छतिवन अथवा छतिउन भेट्नैपिच्छे प्रायः सातसात वटा पात हुने, ससाना सेता फूल र लामालामा कोसा फल्ने, चोट लाग्दा वा काट्ता दूध निस्कने एक जातको रूख ।
औलो ज्वरो, कलेजोको रोग, चर्मरोग, पेटमा जुका परेको, झाडापखाला, आऊँ परेकोमा यसको बोक्राको सेवन गरिन्छ । सुत्केरी भएको महिलालाई ज्वरो आएमा वा जिउ दुखेमा बोक्राको रस ख्वाइन्छ । दाँत र कानको दुखाई, बाथ, अल्सर, जिउ चिलाउने, सर्पले टोकेको र गाँठागुठीमा यसको चोप दलिन्छ । [१]
छतिवन अथवा छतिउन भेट्नैपिच्छे प्रायः सातसात वटा पात हुने, ससाना सेता फूल र लामालामा कोसा फल्ने, चोट लाग्दा वा काट्ता दूध निस्कने एक जातको रूख ।
सातवीन, सप्तपर्णी
Apocynaceae सातवीण किंवा सप्तपर्णी ही भारतात उगवणारी एक आयुर्वेदीक औषधी वनस्पती आहे. वेगवेगळ्या भाषांमधून वेगवेगळ्या नावाने हा व्रुक्ष ओळखला जातो.
मुंबईत बऱ्याच ठिकाणी रस्त्याच्या कडेला पिवळा, सोनमोहर, गुलमोहर, सुबाभूळ, रेन ट्री, पिंपळ, भेंड, असुपालव इत्यादी वृक्ष दिसतात. यांची रोपे सहज उपलब्ध होत असल्याने पूर्वी या वृक्षांची मोठ्या प्रमाणात लागवड होत असे. अजूनही होते. पण किंग्ज सर्कल, फाइव्ह गार्डन, हिंदू कॉलनी, पोद्दार कॉलेज या भागात जरा निराळे, नवीन दुर्मिळ वृक्ष पाहायला मिळतात. सॉसेज ट्री, गुलाबी टॅबेबुया, टिकोमा, महोगनी, पडौक, गिरिपुष्प, सप्तपर्णी, पुत्रंजीवा असे अनेक वृक्ष काही भागात आहेत. सप्तपर्णीचे हेच तर वैशिष्ट्य आहे. फुले आलेली असतात पण ती सहजपणे दिसत नाहीत...पण फुलांच्या सुगंधावरून कळते. विशेषकरून संध्याकाळी. पानांच्या दातीमध्ये पानांच्या वर,उंच देठावर आलेल्या हिरवट पांढऱ्या, पंचकोनी फुलांचे गुच्छ सहजपणे दिसत नाहीत. मुंबईसारख्या शहरात, पावसाळा संपल्यावर शरद ऋतूत सप्तपर्णीला फुले येतात. फुलांचा बहार फार काळ टिकत नाही. फुले गळून पडल्यावर वितभर लांब, बारीक चवळीसारख्या शेंगा जोडी-जोडीने गुच्छांनी झाडावर लटकू लागतात. या शेंगाच आपले लक्ष वेधून घेतात. जुन्या मोठ्या सप्तपर्णीच्या झाडावर शेंगा लागडल्यावर हि झाडे जरा वेगळीच दिसतात. अजून काही दिवसांनी या शेंगा वळून फुटतात व त्यातील पांढऱ्या मिशा असलेल्या बिया वाऱ्यावर उडून जातात.
https://www.britannica.com/plant/Apocynaceae
वृक्षराजी मुंबईची:विजय सोमण
प्रकाशक:मुग्धा कर्णिक
இந்திய மற்றும் தென்கிழக்காசிய நாடுகளைத் தாயகமாகக் கொண்ட இதன் தாவரவியல் பெயர் அல்சிடோனியா ச்காலரிசு என்பதாகும். இது இந்தியாவின் மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைகளில் பெரிதும் காணப்படுகிறது. இதற்கு ஏகாளி மரம், ஏழிலைக் கள்ளி மற்றும் ஏழிலம்பாலை என்னும் வேறுப்பெயர்களும் உள. இது பசுமைமாறாக் காடுகளில் காணப்படுகின்ற மரமாகும். இது அபோசயனேசியேக் குடும்பத்தைச் சார்ந்த மரமாகும். இம்மரம் பெரும்பாலும் பள்ளிக்கூடங்களில் பயன்படும் கரும்பலகைகளைச் செய்யப் பயன்படுகிறது. இம்மரம் பள்ளிச் சம்பந்தப்பட்ட அலுவல்களை மேற்கொள்ள உதவுவதால் இதற்கு ச்காலரிசு (Scholaris) என்னும் பெயர் பெற்றுள்ளது குறிப்பிடத்தக்கது.
இது மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைகளில் வாழும் தனிச்சிறப்பு வாய்ந்த மரமாகும். இதற்குப் பேய்மரம் என்றும் பெயருண்டு. இம்மரத்தில் பேய் உலாவுவதாக மலைவாழ் மக்களிடம் நம்பப்படுகிறது [1].
இந்திய மற்றும் தென்கிழக்காசிய நாடுகளைத் தாயகமாகக் கொண்ட இதன் தாவரவியல் பெயர் அல்சிடோனியா ச்காலரிசு என்பதாகும். இது இந்தியாவின் மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைகளில் பெரிதும் காணப்படுகிறது. இதற்கு ஏகாளி மரம், ஏழிலைக் கள்ளி மற்றும் ஏழிலம்பாலை என்னும் வேறுப்பெயர்களும் உள. இது பசுமைமாறாக் காடுகளில் காணப்படுகின்ற மரமாகும். இது அபோசயனேசியேக் குடும்பத்தைச் சார்ந்த மரமாகும். இம்மரம் பெரும்பாலும் பள்ளிக்கூடங்களில் பயன்படும் கரும்பலகைகளைச் செய்யப் பயன்படுகிறது. இம்மரம் பள்ளிச் சம்பந்தப்பட்ட அலுவல்களை மேற்கொள்ள உதவுவதால் இதற்கு ச்காலரிசு (Scholaris) என்னும் பெயர் பெற்றுள்ளது குறிப்பிடத்தக்கது.
இது மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைகளில் வாழும் தனிச்சிறப்பு வாய்ந்த மரமாகும். இதற்குப் பேய்மரம் என்றும் பெயருண்டு. இம்மரத்தில் பேய் உலாவுவதாக மலைவாழ் மக்களிடம் நம்பப்படுகிறது .
ಗಿಡದ ಯಾವ ಭಾಗವನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿದರೂ ಹಾಲು ಹೊಮ್ಮುವುದರಿಂದ ಇದನ್ನು ಹಾಲೆ ಮರ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಈ ಗಿಡವು ಭಾರತಾದ್ಯಂತ ೧೨೦೦ ಮೀ. ಎತ್ತರದಲ್ಲಿ ಕಾಣ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಮಧ್ಯ ಪ್ರದೇಶ ಮತ್ತು ಮಹರಾಷ್ಟ್ರ ಪ್ರದೇಶದ ಕಾಡಿನ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ.[೧].
ಹಾಲೆ ಮರವು ೧೦ ಮೀ. ಎತ್ತರ ಬೆಳೆಯುವ ಪೊದೆ ಅಥವಾ ಸಣ್ಣ ಗಿಡವಾಗಿದೆ. ಎಲೆಗಳು ೧೦.೩೦ ಸೆ. ಮೀ. ಉದ್ದವಾಗಿದ್ದು, ಅಂಡಾಕಾರ ಮತ್ತು ಎಲೆಯ ನರಗಳು ಪ್ರಾಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತವೆ. ಸಣ್ಣದಾದ ತೊಟ್ಟನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತದೆ. ಹೂವುಗಳು ಸುಹಾಸನೆ ಹೊಂದಿದ ಬಿಳಿಯ ಬಣ್ಣದಿಂದ ಕೂಡಿರುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ೧ ರಿಂದ ೧.೫ ಸೆ. ಮೀ. ಅಡ್ಡಳತೆ ಹೊಂದಿರುತ್ತದೆ. ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಗೊಚಲಿನಂತಿರುತ್ತದೆ. ಕಾಯಿಗಳು ೨೦ ರಿಂದ ೪೫ ಸೆ. ಮೀ. ಉದ್ದವಿದ್ದು, ೬ ರಿಂದ ೮ ಮಿ. ಮೀ. ದಪ್ಪದ ಕೊಳವೆಯಾಕಾರವಾಗಿ ಬಿಳಿ ಚುಕ್ಕೆಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ್ದ ಕಪ್ಪು ಬಣ್ಣವನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತದೆ. ಬೀಜಗಳು ೧ ಸೆ. ಮೀ. ಉದ್ದ, ಹಿಂದೆಡೆ ಕುಚ್ಚಿನಂತಹ ಕಂದುರೋಮಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತದೆ.[೨]
ಈ ಗಿಡದ ನಿಸ್ಸಾರ ಭೂಮಿಯನ್ನು, ಅರಣ್ಯ ಭೂಮಿಯನ್ನಾಗಿಸಲು ಮತ್ತು ಹೊಸ ಕಾಡುಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಸಲು ಯೋಗ್ಯವಾಗಿದೆ. ಈ ಮರವು ಆಟದ ಸಾಮಾನುಗಳು, ಚಿಕ್ಕ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಗಳು, ಲೇಖಣಿಯ ಹಿಡಿ, ಬಾಚಣಿಗೆ, ಮುದ್ರಣದ ಚಿತ್ರದ ಅಡಿಮರ, ಹೊಗೆ ಸೊಪ್ಪಿನ ಚೀಲಗಳು, ಚಿತ್ರಪಟದ ಕಟ್ಟುಗಳು ಮುಂತಾದ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸುವುದರಲ್ಲಿ ಉಪಯುಕ್ತವಾಗಿದೆ.[೪]
ಗಿಡದ ಯಾವ ಭಾಗವನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿದರೂ ಹಾಲು ಹೊಮ್ಮುವುದರಿಂದ ಇದನ್ನು ಹಾಲೆ ಮರ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಈ ಗಿಡವು ಭಾರತಾದ್ಯಂತ ೧೨೦೦ ಮೀ. ಎತ್ತರದಲ್ಲಿ ಕಾಣ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ಮಧ್ಯ ಪ್ರದೇಶ ಮತ್ತು ಮಹರಾಷ್ಟ್ರ ಪ್ರದೇಶದ ಕಾಡಿನ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತದೆ..
වැල් රුක්අත්තන (Golden trumpet vine) නමින් පරසිඳු මේ ශාඛ වර්ගයේ විද්යාත්මක නම Allamanda cathartica වේ. දිගු සිහින් කඳවලින් යුත් පඳුරේ, මඳ කොළ පැහැ සිහින් පත් අතරින් මතුව එන, කඳ අග පිපි පුෂ්ප නෙත් අලවන දසුනකි. මේ සුන්දරත්වය නිසා, බුදුන් පිදීමට මල් ද ගස විසිතුරු පැළෑටියක් ලෙස ද ගැනේ. නිවෙස් අසල, ගෙවතු මැද, කුළුණු අසල හෝ බැල්කනියක ද වවා ගත හැක. රැක් අත්තන මධයාම ඇමරිකාව නිජබිම කොටගත් ශාඛයක් ලෙස සැලකේ.
ಪಾಲೆ ಮರ[೧] ಉಂದು ಒಂಜಿ ಜಾತಿದ ಪೇರ್ ಬರ್ಪುನ ಮರ. ನೆನ್ನ್ ಸಸ್ಯಶಾಸ್ತ್ರಡ್ “Alstonia Scholaris”(commonly called blackboard tree, devil tree, ditabark, milkwood-pine, white cheesewood)[೨] ಪಂದ್ ಲೆಪ್ಪುವೆರ್. ಈ ಮರ ಮಸ್ತ್ ಎತ್ತರೊಗು ಬುಲೆವುನ ಮರ. ಉಂದು ರತೊದ ಆಕಾರೊಡು ಗೆಲ್ಲ್, ಇರೆ ಮಸ್ತ್ ಪೊರ್ಲು ತೋಜುನ ಪಾಲೆ ಮರ[೩]. ಪೇರ್ದ ಲೆಕ್ಕ ರಸ ಕೊರ್ಪುನ ಮರ. ಉಂದು ಸಾಮಾನ್ಯವಾದ್ ಜಾರ್ದೆ/ಪೆರಾರ್ದೆ (ನವಂಬರ್/ದಶಂಬರ್)ತಿಂಗೊಲುಡು ಮಸ್ತ್ ಪೂ ಬುಡ್ಪುಂಡು. ಈ ಮರತ ಪೂತ ಪರಿಮಳ ಪೂರಕ್ಲೆನ್ಲಾ ಮತ್ತ್ ಬರ್ಪುನ್ ಲೆಕೊ ಮಲ್ಪುಂಡು. ಆಟಿದ ಅಮಾಸೆದಪಗ ಕಾಂಡೆ ಲಕ್ಕ್ದು ತುಳುವೆರ್ ಪಾಲೆದ ಕೆತ್ತೆದ ಮರ್ದ್ ಪರ್ಪೆರ್.[೪]
ಉಂದೊಂಜಿ ಮರ್ದ್ದ ಮರ. ಆಟಿದ ಅಮಾಸೆದಾನಿ ಕಾಂಡೆಗ್ ಉರ್ಬುಲಿ ಪೋದು ಮರತ ಕತ್ತೆನ್ ಕಲ್ಲ್ಡ್ ಗುದ್ದುದು ಕೊನರೊಡು. ಕೆತ್ತೆನ್ ಕಡೆಪಿ ಕಲ್ಲ್ಡ್ ಕಡೆದ್ ಅಯಿತ ರಸೊನು ಪುಂಟೊಡು. ಅಯಿನ್ ಕಡೆನಗ ಬೊಲ್ಲುಲ್ಲಿ, ಶುಂಟಿ ಜೀರ್ದರಿನ್ ಸೇರಾವೊಡು. ಪುಂಟ್ನ ರಸೊನು ಒಂಜಿ ಬಾಜನಡ್ ಪಾಡ್ದ್ ಅಯಿಕ್ ಬೊಲ್ಲ್ಕಲ್ಲ್ನ್ ಬೆಚ್ಚ ಮಲ್ತ್ದ್ ಅತ್ತಂಡ ಕರ್ಬೊನು ಬೆಚ್ಚ ಮಲ್ತ್ದ್ ಪಾಡೊಡು.[೫]
ಪಾಲೆತ ಮರತ ಕೆತ್ತೆನ್ ವರ್ಸೊಗೊರೊ ಪಂಡ ಆಟಿ ಅಮಾಸೆದಾನಿ ದೆಪ್ಪುನ ಕ್ರಮೊ. ದಾಯೆ ಪಂಡ ಆ ಮರಟ್ ಆ ದಿನೊ ಮಸ್ತ್ ಮರ್ದ್ ಸೇರ್ದಿಪ್ಪುಂಡುಗೆ ಪನ್ಪುನ ನಂಬಿಕೆ. ಪಾಲೆತ ಮರಟ್ ಆಟಿ ಅಮಾಸೆದಾನಿ ಮಸ್ತ್ ಪಕ್ಕಿಲು ಕುಲ್ಲುದಿಪ್ಪುವೊಗೆ. ಅಂಚಾದ್ ಈ ಮರತ ಬಡೆಕ್ಕಾಯಿ ಮೆಯಿತ ಕೆತ್ತೆನ್ ದೆತ್ತ್ದ್ ರಸ ದೆತ್ತ್ದ್ ಪರ್ಪುನ ಕ್ರಮೊ.
ಪಾಲೆ ಮರ ಉಂದು ಒಂಜಿ ಜಾತಿದ ಪೇರ್ ಬರ್ಪುನ ಮರ. ನೆನ್ನ್ ಸಸ್ಯಶಾಸ್ತ್ರಡ್ “Alstonia Scholaris”(commonly called blackboard tree, devil tree, ditabark, milkwood-pine, white cheesewood) ಪಂದ್ ಲೆಪ್ಪುವೆರ್. ಈ ಮರ ಮಸ್ತ್ ಎತ್ತರೊಗು ಬುಲೆವುನ ಮರ. ಉಂದು ರತೊದ ಆಕಾರೊಡು ಗೆಲ್ಲ್, ಇರೆ ಮಸ್ತ್ ಪೊರ್ಲು ತೋಜುನ ಪಾಲೆ ಮರ. ಪೇರ್ದ ಲೆಕ್ಕ ರಸ ಕೊರ್ಪುನ ಮರ. ಉಂದು ಸಾಮಾನ್ಯವಾದ್ ಜಾರ್ದೆ/ಪೆರಾರ್ದೆ (ನವಂಬರ್/ದಶಂಬರ್)ತಿಂಗೊಲುಡು ಮಸ್ತ್ ಪೂ ಬುಡ್ಪುಂಡು. ಈ ಮರತ ಪೂತ ಪರಿಮಳ ಪೂರಕ್ಲೆನ್ಲಾ ಮತ್ತ್ ಬರ್ಪುನ್ ಲೆಕೊ ಮಲ್ಪುಂಡು. ಆಟಿದ ಅಮಾಸೆದಪಗ ಕಾಂಡೆ ಲಕ್ಕ್ದು ತುಳುವೆರ್ ಪಾಲೆದ ಕೆತ್ತೆದ ಮರ್ದ್ ಪರ್ಪೆರ್.
Alstonia scholaris, commonly called blackboard tree, Scholar Tree, Milkwood or devil's tree in English,[3] is an evergreen tropical tree in the Dogbane Family (Apocynaceae). It is native to southern China, tropical Asia (mainly the Indian subcontinent and Southeast Asia）and Australasia, where it is a common ornamental plant. It is a toxic plant, but is used traditionally for myriad diseases and complaints.
Alstonia scholaris is a glabrous tree and grows up to 40 m (130 ft) tall. Its mature bark is grayish and its young branches are copiously marked with lenticels.One unique feature of this tree is that in some places, such as New Guinea, the trunk is three-sided (i.e. it is triangular in cross-section).[4]
The upper side of the leaves are glossy, while the underside is greyish.[5] Leaves occur in whorls of three to ten; petioles are 1–3 cm (0.39–1.18 in); the leathery leaves are narrowly obovate to very narrowly spathulate, base cuneate, apex usually rounded and up to nine inches (23 centimeters) long by up to three inches (8 cm) in width.[6] lateral veins occur in 25 to 50 pairs, at 80–90° to midvein. Cymes are dense and pubescent; peduncle is 4–7 cm (1.6–2.8 in) long. Pedicels are usually as long as or shorter than calyx. The corolla is white and tube-like, 6–10 mm (0.24–0.39 in); lobes are broadly ovate or broadly obovate, 2–4.5 mm (0.079–0.177 in), overlapping to the left. The ovaries are distinct and pubescent. The follicles are distinct and linear.
Flowers bloom in the month October. The flowers are very fragrant similar to the flower of Cestrum nocturnum.
Seeds of A. scholaris are oblong, with ciliated margins, and ends with tufts of hairs 1.5–2 cm (0.59–0.79 in).[7] The bark is almost odorless and very bitter, with abundant bitter and milky sap.
Alstonia scholaris is native to the following regions:[3]
Alstonia scholaris is the state tree of West Bengal, India, where it is called Chhatim tree.
This is a toxic plant. At high doses, an extract of the plant exhibited marked damage to all the major organs of the body in both rats and mice. The toxicity appears to depend on the plant organ studied, as well as the season it is harvested, with the bark collected in the monsoon season being the least toxic, and bark in the summer the most. Intraperitoneal administration is much more toxic than oral. Rats were more susceptible to the poison than mice, and pure-bred mice strains were more susceptible than crossbred. The toxic effects may be due to the echitamine content of the bark, an alkaloid.[9]
_leaves_%26_flowers_in_Kolkata_W_IMG_0534.jpg)
The wood of Alstonia scholaris has been recommended for the manufacture of pencils, as it is suitable in nature and the tree grows rapidly and is easy to cultivate.[10] In Sri Lanka its light wood was used for coffins. The wood close to the root is very light and of white colour, and in Borneo was used for net floats, household utensils, trenchers, corks, etc.[11] In Theravada Buddhism, the first Buddha is said to have used Alstonia scholaris as the tree for achieving enlightenment.
The 1889 book The Useful Native Plants of Australia states that "the powerfully bitter bark of this tree is used by the natives of India in bowel complaints (Treasury of Botany). It has proved a valuable remedy in chronic diarrhoea and the advanced stages of dysentery. It has also been found effectual in restoring the tone of the stomach and of the system generally in debility after fevers and other exhausting diseases (Pharmacopoeia of India). It is described in the Pharmacopoeia of India as an astringent tonic, anthelmintic, and antiperiodic. It is held in the highest repute in the Phillippine Islands [sic]."[12] Despite its widespread traditional use as an 'antiperiodic' (a medicine which was supposed to cure the effects of malaria), however, it was found to have little to very weak activity against Plasmodium falciparum.[13][14] It had no effect against Giardia intestinalis,[13] and weak effect against Entamoeba histolytica, which both cause diarrhoea.[14]
During convocation the leaves of Alstonia scholaris (saptaparni) are awarded to graduates and postgraduates of Visva-Bharati University by the chancellor, given to him in turn by the Prime Minister of India. In recent years, supposedly to prevent excessive damage to environment, the vice chancellor of the University accepts one saptaparni leaf from the chancellor on behalf of all the students. This tradition was initiated by the founder of the University, Rabindranath Tagore.[15]
At one time, decoctions of the leaves were used for beriberi.[5]
The bark contains the alkaloids ditamine, echitenine, echitamine[9] and strictamine.[16] Echitamine is the most important alkaloid found in the bark, as it has been detected in all samples studied and collected from several locations, and which is commercially sold as herbal medicine.[17]
_leaves_%26_flowers_in_Kolkata_W_IMG_0534.jpg)
_leaves_%26_fruit_in_Kolkata_W_IMG_3408.jpg)
_leaves_%26_fruit_in_Kolkata_W_IMG_3403.jpg)
.jpg)
_leaves_%26_flowers_in_Kolkata_W_IMG_0534.jpg)
_leaves_%26_fruit_in_Kolkata_W_IMG_3403.jpg)
_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_1469.jpg)
_leaves_%26_flowers_in_Kolkata_W_IMG_0534.jpg)
_leaves_%26_fruit_in_Kolkata_W_IMG_3403.jpg)
_(2443215022).jpg)
{{cite web}}: Missing or empty |title= (help) Alstonia scholaris, commonly called blackboard tree, Scholar Tree, Milkwood or devil's tree in English, is an evergreen tropical tree in the Dogbane Family (Apocynaceae). It is native to southern China, tropical Asia (mainly the Indian subcontinent and Southeast Asia）and Australasia, where it is a common ornamental plant. It is a toxic plant, but is used traditionally for myriad diseases and complaints.
Alstonia scholaris es una especie de árbol perteneciente a la familia Apocynaceae. Es originario de la India y del sudeste asiático.
Alstonia scholaris es un árbol que puede crecer hasta 40 m de altura y es glabro. La corteza es de color gris. El haz de las hojas es brillante, mientras que es envés es grisáceo.[2] Las hojas se producen en verticilos de 3-10; con pecíolos de 1-3 cm, son coriáceas, estrictamente obovadas de manera muy espatulada, cuneada la base, generalmente con el ápice redondeado . Los nervios laterales se producen en pares 25-50, en 80-90 ° . Las cimas son densas y pubescente; el pedúnculo de 4-7 cm de largo. Los pedicelos son por lo general más cortos que o cáliz. La corola es de color blanco y forma de tubo de 6-10 mm; los lóbulos son ampliamente ovales o en general obovados de 2-4,5 mm, la superposición a la izquierda. Los ovarios son distintos y pubescente. Los folículos son distintos y lineales.
Las semillas son oblongas, con márgenes y ciliadas, y termina con mechones de pelos de 1,5-2 cm.[3] La corteza es casi inodora y muy amarga, con abundante savia amarga; sus inflorescencias desprenden un olor característico, que recuerda al de los cítricos.
Contiene como principio activo el alcaloide Alschomina.[5]
Alstonia scholaris fue descrita por L.) R.Br. y publicado en Memoirs of the Wernerian Natural History Society 1: 76. 1810.[6]
Alstonia scholaris es una especie de árbol perteneciente a la familia Apocynaceae. Es originario de la India y del sudeste asiático.
Orgasmi-pagoodipuu (Alstonia scholaris) on igihaljas troopiline puuliik, mis kasvab looduslikult Lõuna-Aasias ja Austraalias.
Puu kasvab 6–20 meetri kõrguseks. Nahkjad kitsalt munajad lehed on 9–20 cm pikad ja asuvad enamasti 5–8 kaupa sõrmjalt. Leherootsud on 1–3 cm pikkused.
Õied on mõlemasoolised ja paiknevad tihedas õisikus 2–7 cm pikkusel varrel. Kroonlehed on 6 mm pikkused.
Vili on 30–60 cm pikk ja 2–5 mm lai kukkur. Seemned on piklikud ripsmeliste servadega ja karvatutiga tipus. Viljad küpsevad detsembrist maini.
Koor on hallikaspruun[2], lõhnatu ja väga kibeda maitsega ning eritab piimmahla. Piimmahl sisaldab toksilisi alkaloide.
Kõiki puu osi peetakse mürgiseks.[viide?]
Orgasmi-pagoodipuu on levinud Hiinas Guangxi ja Yunnani provintsis, Indias, Nepalis, Sri Lankal, Kambodžas, Birmas, Tais, Vietnamis, Indoneesias, Malaisias, Paapua Uus-Guineas, Filipiinidel, Saalomoni saartel ja Austraalias Queenslandis.
Orgasmi-pagoodipuu koor (Alstoniae scholaris cortex) sisaldab alkaloide ja seda kasutatakse hiniini asemel.
Taimesaadused evivad loomkatsete ja laboratoorsete uuringute alusel mikroobide, kõhulahtisuse, kõrgrõhu, malaaria, vähi, astma, artriidi (lehtede etanooliekstrakt artriidiga laborirottidel[3]), põletiku-[4], diabeedi- (indutseeritud diabeet laborirottidel[5]) ja viljatusvastast toimet. Kasutamisel toimivad maksale soodsalt ja moduleerivad immuunsust.
Orgasmi-pagoodipuu koore tõmmist on kasutatud kõhulahtisuse ja malaaria raviks, samuti toonikumi ja palavikualandajana ning haavade raviks.
Ajurveedas kasutatakse mitmete naha haiguslike seisundite ravis, malaariapalaviku, urtikaaria, kroonilise düsenteeria, kõhulahtisuse ja maohammustuste korral.
Lehtede tõmmist on kasutatud beribeeri raviks.[6] Sri Lankal kasutatakse orgasmi-pagoodipuu kerget puitu kirstude valmistamiseks.
Orgasmi-pagoodipuu puidust tehti ka koolides kasutatud kirjutustahvleid. Selle järgi on taime ladinakeelne liiginimi scholaris. Taime seemneid kasutatakse afrodisiaakumina.
Villane ja puuvillane kangas värvitakse kooretõmmisega mitme kollase tooni saamiseks.[7]
In vitro katsetes evivad orgasmi-pagoodipuu lehtede, tüve ja juurte koorest valmistatud metanooliekstraktid tuberkuloosi mükobakteri laboriisolaadile H37Rv inhibeerivat toimet.[8]
Orgasmi-pagoodipuu ekstraktidel on teadusuuringute kohaselt tsütotoksiline toime (tugevus sõltub taimesaaduste kogumise aastaajast; suvel ja talvel korjatutel on see suurem) mitmetele inimese vähitüübi rakkudele, näiteks HeLa rakuliini rakkudele.
Orgasmi-pagoodipuu (Alstonia scholaris) on igihaljas troopiline puuliik, mis kasvab looduslikult Lõuna-Aasias ja Austraalias.
Alstonia scholaris (synonyme : Echites scholaris), de la famille des Apocynaceae, communément appelé Dita, quinquina d'Australie, quinquina d'Inde, alstonia des écoliers, arbre du diable, écorce amère[2], est un arbre tropical à feuilles persistantes, originaire du sous-continent indien et de l'Asie du Sud-Est.
Alstonia scholaris est un arbre glabre qui croît jusqu'à 40 m de hauteur. L'écorce est grisâtre et les ramilles produisent abondamment des lenticelles.
Les feuilles sont coriaces, luisantes au-dessus et blanches au-dessous[3]. Les feuilles sont groupées en verticilles de 3 à 10. Leur forme est obovale ou étroitement spatulée, cunnéées à la base, et à l'apex arrondi. Les nervures latérales par paires de 25 à 50, et orientés à 80-90° par rapport à la veine centrale. Les pétioles sont longues de 1 à 3 cm.
Les cymes sont denses et pubescentes. Le pédoncule est long de 4 à 7 cm. Les pédicelles sont généralement aussi longues ou plus courtes que le calice. La corolle est blanche et en forme de tube long de 6 à 10 mm. Les lobes sont largement ovées ou obovale de 2 à 4.5 mm. Les ovaires sont distincts et pubescentes. Les follicules sont distincts et linéaires.
Les graines d'Alstonia scholaris sont de forme oblongue, avec des bords ciliées, et se terminent avec des touffes de poils de 1,5 à 2 cm[4]. L'écorce est presque inodore et très amère, et produit une sève laiteuse et amère.
Les fleurs sont très parfumées, d'une odeur capiteuse et agréable [5]
Alstonia scholaris est originaire des régions suivantes[6] :
Il a également été naturalisé dans plusieurs autres régions tropicales et subtropicales.
L'écorce contient des alcaloïdes ditamine, échitenine et échitamine, utilisés pour servir d'alternative à la quinine. À un moment, une décoction d'écorce a été utilisée pour traiter la diarrhée et le paludisme, ou encore comme tonique, fébrifuge, emménagogue, anticholérique et vulnéraire. Une décoction de feuilles a été utilisée pour le béribéri[7]. L'ayurveda recommande Alstonia scholaris pour les problèmes intestinaux.
Au Sri Lanka, son bois clair est utilisé pour la fabrications des cercueils. A Bornéo, le bois proche de la racine est très léger et de couleur blanche ; il est utilisé pour la flotte, les ustensiles de cuisine, les planches à découper et les bouchons, etc.[8] À Bali, c'est le bois principalement utilisé pour fabriquer les masques traditionnels, comme ceux utilisés dans la danse Topeng[9].
Alstonia des écoliers en pot, Jardin botanique de la reine Sirikit, Thaïlande
Feuille et fleurs (Kolkata, Bengale occidental, Inde)
Feuilles et fruits (Kolkata, Bengale occidental, Inde)
Fruits
Alstonia scholaris sur le campus de l'Institut indien de technologie de Kanpur
Alstonia scholaris (synonyme : Echites scholaris), de la famille des Apocynaceae, communément appelé Dita, quinquina d'Australie, quinquina d'Inde, alstonia des écoliers, arbre du diable, écorce amère, est un arbre tropical à feuilles persistantes, originaire du sous-continent indien et de l'Asie du Sud-Est.
Pulai adalah nama pohon dengan nama botani Alstonia scholaris. pohon ini dari jenis tanaman keras yang hidup di pulau Jawa dan Sumatra. Dikenal juga dengan nama lokal pule, kayu gabus, lame, lamo dan jelutung. kualitas kayunya tidak terlalu keras dan kurang disukai untuk bahan bangunan karena kayunya mudah melengkung jika lembap, tetapi banyak digunakan untuk membuat perkakas rumah tangga dari kayu dan ukiran serta patung. Pohon ini banyak digunakan untuk penghijauan karena daunnya hijau mengkilat, rimbun dan melebar ke samping sehingga memberikan kesejukan. Kulitnya digunakan untuk bahan baku obat. berkhasiat untuk mengobati penyakit radang tenggorokan dan lain-lain.
Pohon pulai dapat mencapai tiggi 40 m. Daunnya hijau mengkilap dengan bagian bawah daun berwarna lebih pucat.[2] Daunnya menjari dengan jumlah tiga sampai sepuluh daun dan petiole sepanjang 3 cm. Bunganya mekar di bulan Oktober dan memiliki aroma yang harum. Biji dari pulai berbentuk oblong dan berambut.[3] Kulit kayunya tidak memiliki bau namun memiliki rasa yang sangat pahit, dengan getah yang cukup banyak.
Batangnya berwarna hijau gelap. Bunga pule merupakan tipe bunga majemuk, dengan kelopak bulat telur, berwarna putih kekuningan. Buah tanaman ini berbentuk pita, berwarna putih, dengan panjang 20-50 mm. Biji berukuran kecil berwarna putih dengan panjang 1,5 - 2 cm. Akar atau yang disebut dengan jangkar tanaman berbentuk tunggang dan berwarna coklat.
Pulai merupakan tanaman asli di wilayah berikut ini:[4]
Tanaman pule bermanfaat sebagai obat demam dan dapat menurunkan tekanan darah tinggi. Ekstrak kulit batang mengandung zat bermanfaat, seperti flavonoida, saponire, dan polifenol[5]. Pembuatan obat demam didapatkan melalui pencucian dan perebusan kulit batang sebanyak 10 gr, dengan 1 gelas air selama 15 menit.
Pulai adalah nama pohon dengan nama botani Alstonia scholaris. pohon ini dari jenis tanaman keras yang hidup di pulau Jawa dan Sumatra. Dikenal juga dengan nama lokal pule, kayu gabus, lame, lamo dan jelutung. kualitas kayunya tidak terlalu keras dan kurang disukai untuk bahan bangunan karena kayunya mudah melengkung jika lembap, tetapi banyak digunakan untuk membuat perkakas rumah tangga dari kayu dan ukiran serta patung. Pohon ini banyak digunakan untuk penghijauan karena daunnya hijau mengkilat, rimbun dan melebar ke samping sehingga memberikan kesejukan. Kulitnya digunakan untuk bahan baku obat. berkhasiat untuk mengobati penyakit radang tenggorokan dan lain-lain.
Multimedia w Wikimedia Commons Alstonia szkolna (Alstonia scholaris) – gatunek roślin z rodziny toinowatych. Występuje w Azji od Chin i Indii na południe i wschód, także w Australii i Nowej Gwinei. Rośnie do rzędnej 1000 m n.p.m. w lasach mieszanych i w zadrzewieniach wiejskich[3]. Wykorzystywana jest jako roślina lecznicza – stosowana przy bólach głowy, grypie i chorobach układu oddechowego[3]. Dawniej bardzo lekkie drewno tego gatunku służyło do wyrobu tabliczek szkolnych[4]. Wciąż wykorzystywane jest także do wyrobu trumien[3].
Alstonia szkolna (Alstonia scholaris) – gatunek roślin z rodziny toinowatych. Występuje w Azji od Chin i Indii na południe i wschód, także w Australii i Nowej Gwinei. Rośnie do rzędnej 1000 m n.p.m. w lasach mieszanych i w zadrzewieniach wiejskich. Wykorzystywana jest jako roślina lecznicza – stosowana przy bólach głowy, grypie i chorobach układu oddechowego. Dawniej bardzo lekkie drewno tego gatunku służyło do wyrobu tabliczek szkolnych. Wciąż wykorzystywane jest także do wyrobu trumien.
Зустрічається також назва «диявольське дерево» (англ. Devil Tree).
Середнього розміру дерево до 40 м висоти з коркоподібною сіруватою корою. Стовбур до 125 см в діаметрі. Має оригінальну крону «пагодного» типу, коли гілки ростуть шарами через певні проміжки.[2]
Скидає листя через нерегулярні проміжки часу.
Росте у Східній та Південно-Східній Азії.
Деревина використовується для вироблення гробів на Шрі Ланці.
Зображено на марках Індонезії.
Молоде дерево
Стовбур
Листок
Плоди
Насіння
Квіти
На марці
Hoa sữa hay còn gọi là mò cua, mò cua (danh pháp khoa học: Alstonia scholaris) là một loài thực vật nhiệt đới thường xanh thuộc chi Hoa sữa, họ La bố ma (Apocynaceae).
Cây gỗ nhỡ, thường xanh, có thể cao tới 50m. Sinh trưởng nhịp điệu phân cành thành tầng tán. Thân cây thẳng, tròn, gốc có thể có khía nâu, vỏ nứt nẻ dọc mùn, nhựa màu trắng đục, thịt vỏ màu trắng. Lá đơn nguyên mọc chụm đầu cành từ 3-10 lá. Phiến lá hình trứng ngược, dài 10 – 25 cm, rộng 4 – 7 cm, đầu tù hoặc hơi lõm, đuôi nêm. Mặt trên phiến lá xanh bóng, mặt dưới màu xám bạc. Phiến lá có hệ gân lông chim, có từ 25-50 cặp gân thứ cấp, gân thứ cấp lệch góc so với gân chính từ 80-90o. Cuống lá từ 1–3 cm.
Hoa tự tán, bông hoa nhỏ, màu trắng đến vàng nhạt, nở từ tháng 6 đến tháng 11, có mùi thơm như hoa Dạ lý hương. Quả 2 đại, dài 25 – 30 cm, thõng xuống, mùa quả từ tháng 10 đến tháng mười hai. Hạt nhiều, nhỏ, dẹp, dài 70mm, rộng 2,5mm, mang 2 túm lông ở hai đầu, màu trắng. Bộ nhiễm sắc thể 2n = 22.[3]
Cây phân bổ ở rừng hỗn giao, cũng thường được trồng quang thôn bản hoặc cây xanh dọc đường. Trong tự nhiên cây xuất hiện ở độ cao từ 200-1000m so với mực nước biển. Trên thế giới cây phân bổ ở Đông và Nam châu Á, châu Úc: Nam Trung Hoa, Ấn Độ, Nepal, Sri Lanka,Campuchia, Myanma, Thái Lan, Việt Nam, Indonesia, Malaysia, Singapore, Philippines, Úc(Queensland), Papua New Guinea.[4]
Cây cũng được nhập trồng tại nhiều nước khu vực có khí hậu nhiệt đới và cận nhiệt đới khác.
Trong Phật giáo tiểu thừa cây hoa sữa cũng được xem như là một loài cây của sự giác ngộ,[cần dẫn nguồn] nó cũng từng được Đức Phật gọi tên là Thanhankara - තණ්හංකර. Trong tiếng Sinhala nó là රුක් අත්තන.
Cây hoa sữa phát triển nhanh, ít sâu bệnh, cho bóng mát quanh năm, có thể sử dụng làm cây bóng mát một cách hạn chế. Gỗ của cây hoa sữa thường nhẹ và có màu trắng, có thể dùng đóng một số đồ gia dụng như làm bút chì,[5] quan tài, nút chai.[6]
Hoa sữa có mùi thơm nếu trồng với mật độ vừa phải và nồng nặc khi trồng với mật độ cao. Ở Việt Nam, một số tỉnh như Quảng Bình, Quảng Trị, Quảng Nam và thành phố Đà Nẵng, vào năm 1994, người dân đã gửi đơn "kiện" hoa sữa do nó được trồng dày đặc trên các đường phố, gây ảnh hưởng đến sức khỏe[7][8]
Hoa sữa hay còn gọi là mò cua, mò cua (danh pháp khoa học: Alstonia scholaris) là một loài thực vật nhiệt đới thường xanh thuộc chi Hoa sữa, họ La bố ma (Apocynaceae).
![來自 全球生物多樣性資訊機構（英语：Global Biodiversity Information Facility）的數據[1]](http://zh.wikipedia.org/wiki/File:Alstoniascholaris1.png)
黑板樹（學名：Alstonia scholaris）又稱象皮樹、燈架樹、糖膠樹、乳木、魔神樹等，屬於夾竹桃科黑板樹屬（Alstonia，又稱「雞骨常山屬」）。其樹體高大， 為具有明顯主幹的喬木。生長於高溫多濕的南亞。
該樹種約在1943年日治時期引入臺灣，其木材的材質鬆軟細緻，可為黑板材料，故稱黑板樹。[2] 由於生長快速的特性，容易看出綠化的成果，故為政治人物喜愛。因此一度成為臺灣最常見的路樹樹種，從而被暱稱為政治樹。然而由於該樹種的木質鬆散易斷枝不適合颱風好發區的台灣，花朵有異味，種子容易擴散而搶奪原生樹種的生存空間，屬於淺根系容易造成路面突起等等問題，最後遭到禁止再做為路樹。近來原有的路樹黑板樹也常常被移除改換其他樹種。[3]
黑板樹生長快速，約只需3年就可以長到約9公尺高，10年高度可達25-30公尺。從外觀來看樹幹挺直、樹形乾淨素雅，成為園林造景者的喜好。每年11月到12月為開花時期，當花季過去後，可以發現樹上開始掛著一條條長長的果實，好似菜豆，另外其種子也會藉由風力等空中散佈的方式進行傳播。[4]
此樹易種易活，不必每日照顧、不易枯死、無蟲害之虞。但此樹有毒，枝葉折損的地方都會分泌有毒的白色乳汁。中毒時，會有嘔吐、腹瀉、發燒、 噁心、嘴唇紅腫、心跳加快、循環系統障礙等症狀。開花時會散發出強烈的氣味，散出的花粉會誘發枯草熱等過敏症狀[5]。
因黑板樹的樹木材質較脆弱，遇颱風時易折斷，且淺根及生長快速，會破壞人行道鋪面，在臺灣大量使用為行道樹。2016年，中央社報導稱屏東市規劃將其做為行道樹的地方逐漸用其他樹種取代[6]。
加爾各答黑板樹的花
加爾各答黑板樹的果實
_leaves_%26_flowers_in_Kolkata_W_IMG_0534.jpg)
_leaves_%26_fruit_in_Kolkata_W_IMG_3403.jpg)
_leaves_%26_flowers_in_Kolkata_W_IMG_0534.jpg)
_leaves_%26_fruit_in_Kolkata_W_IMG_3403.jpg)
_leaves_%26_fruit_in_Kolkata_W_IMG_3408.jpg)
.jpg)
_in_Hyderabad,_AP_W2_IMG_1468.jpg)
_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_1469.jpg)
_in_Hyderabad,_AP_W_IMG_1470.jpg)
.jpg)
_leaves_%26_flowers_in_Kolkata_W_IMG_0534.jpg)
_leaves_%26_fruit_in_Kolkata_W_IMG_3403.jpg)
