Topalaq, salaməleyküm (lat. Cyperus)[1] — cilkimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.[2]
Topalaq, salaməleyküm (lat. Cyperus) — cilkimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.
Cyperus és un gènere de plantes amb flor de la família de les ciperàcies. És un gran gènere que inclou uns sis centenars d'espècies que es troben tant a les zones tropicals com a les zones temperades. Són plantes anuals o perennes. Moltes són plantes aquàtiques de diferents mesures. Les més menudes no ultrapassen els 5 cm, mentre que les més grans arriben als 5 m d'alçada. Les més conegudes són el papir i la xufa.
papir para-sol (Cyperus alternifolius)
Cyperus és un gènere de plantes amb flor de la família de les ciperàcies. És un gran gènere que inclou uns sis centenars d'espècies que es troben tant a les zones tropicals com a les zones temperades. Són plantes anuals o perennes. Moltes són plantes aquàtiques de diferents mesures. Les més menudes no ultrapassen els 5 cm, mentre que les més grans arriben als 5 m d'alçada. Les més conegudes són el papir i la xufa.
Šáchor (Cyperus L.) je rod jednoděložných rostlin z čeledi šáchorovité (Cyperaceae). Tento článek pojednává o rodu šáchor v širším pojetí (Cyperus s.l.). Někteří autoři (např. Dostál 1989) z něho vydělují ještě další menší rody, např. šáchorek (Pycreus Beauv.), šáchoreček (Acorellus Palla in Haller et Brand), trojřadka (Dichostylis Beauv.) zelenošáchor (Chlorocyperus Rikli) atd.
Jedná se o jednoleté až vytrvalé trsnaté nebo netrsnaté byliny, často s oddenky či výběžky, vzácněji i s hlízami. Jsou jednodomé, převážně s oboupohlavnými květy, vzácně jsou některé květy jednopohlavné. Lodyhy jsou trojhranné nebo oblé. Listy jsou většinou jen na bázi, jsou jednoduché, přisedlé, s listovými pochvami. Čepele jsou čárkovité, ploché či žlábkovité, naspodu kýlnaté, žilnatina je souběžná, jazýček chybí. Květy jsou v květenstvích, v dvouřadě uspořádaných kláscích. Klásky skládají další složená vrcholová nebo zdánlivě boční květenství, zpravidla různě uspořádané kružele, vzácně je klásek jen jediný. V květenství jsou listeny, spodní je nejdelší a vzácněji napodobuje pokračování stonku, potom se zdá květenství zdánlivě boční. Květy vyrůstají z paždí plev. Okvětí chybí. Tyčinky jsou 1–3, jsou volné. Gyneceum je složeno ze 2–3, plodolistů, je synkarpní, blizny jsou 2 nebo 3, semeník je svrchní. Plodem je nažka, která je bikonvexní nebo trojhranná.
Je známo asi 600 druhů (při širším pojetí rodu), které jsou rozšířeny často v tropech a subtropech, ale i v mírném pásu celého světa. Do rodu šáchor patří i papyrus (Cyperus papyrus). Také sem patří šáchor jedlý (Cyperus edulis), který se pěstuje pro jedlé hlízky (v ČR však jen výjimečně), které se nazývají zemské mandle, čufa nebo gomi.
V ČR jsou původní 3 druhy. Všechny rostou na obnažených dnech rybníků a jiných vodních nádrží či nádržek. Zdaleka nejběžnější je šáchor hnědý (Cyperus fuscus). Mnohem vzácnější a kriticky ohrožený (C1) je šáchor žlutavý neboli šáchorek žlutavý (Cyperus flavescens, syn.: Pycreus flavescens). Kriticky ohrožený (C1) je také šáchor Micheliův neboli trojřadka Micheliova (Cyperus michelianus, syn.: Dichostylis micheliana). Další (v ČR nepůvodní) druhy byly zaznamenány jen jako výjimečně zavlečené či zplanělé. např.: šáchor hlíznatý (Cyperus rotundus), šáchor miličkový (Cyperus eragrostis), šáchor klubkatý (Cyperus glomeratus), šáchor jedlý (Cyperus esculentus).
Jedná se o poměrně rozsáhlý rod, dělící se do více podrodů a sekcí. V tomto seznamu jsou uvedeny jen druhy, které jsou domácí v Evropě nebo se v Evropě vyskytují alespoň adventivně. Více druhů je uvedeno v článku Seznam druhů rodu Cyperus.
Květena ČR: 8 nebo 9 dílů
Šáchor (Cyperus L.) je rod jednoděložných rostlin z čeledi šáchorovité (Cyperaceae). Tento článek pojednává o rodu šáchor v širším pojetí (Cyperus s.l.). Někteří autoři (např. Dostál 1989) z něho vydělují ještě další menší rody, např. šáchorek (Pycreus Beauv.), šáchoreček (Acorellus Palla in Haller et Brand), trojřadka (Dichostylis Beauv.) zelenošáchor (Chlorocyperus Rikli) atd.
Die Pflanzengattung Zypergräser (Cyperus) gehört zur Familie der Sauergrasgewächse (Cyperaceae). Die etwa 600 Arten sind fast weltweit von den gemäßigten über subtropische bis tropische Gebiete verbreitet.[1][2]
Die Zypergras-Arten sind meist ausdauernde, seltener ein- bis zweijährige krautige Pflanzen.[3] Oft bilden sie Rhizome, Ausläufer oder selten Pflanzenknollen. Sie können je nach Art mehr oder weniger dichte oder ausgedehnte Horste bilden. Die einzeln oder zu mehreren zusammenstehenden Halme sind im Querschnitt dreikantig oder rund und am Grund beblättert.[1]
Der Gesamtblütenstand besitzt laubblattähnliche Hochblätter und ist aus flachen Ähren zusammengesetzt. Die Ähren sind ungestielt und büschelig, oder sie sind gestielt und spirrig angeordnet. Die Ährchen sind reichblütig und haben dicht zweizeilig stehende, gekielte Tragblätter. Nur bei Cyperus michelianus stehen die Tragblätter dreizeilig. In allen Tragblättern sitzen Blüten. In der Achsel eines Tragblattes stehen die Blüten. Die Blüten sind meist zwittrig, selten eingeschlechtig. Es sind keine Blütenhüllblätter vorhanden. Es sind ein bis drei Staubblätter vorhanden. Auf dem Fruchtknoten befindet sich ein zwei- oder dreigabeliger Griffel mit zwei oder drei Narben.
Die Nussfrüchte sind bei zweinarbigen Arten abgeflacht, linsenförmig und bei dreinarbigen dreikantig.
Die Gattung Cyperus wurde durch Carl von Linné in Species Plantarum[4] aufgestellt. Als Lectotypusart wurde Cyperus esculentus L. durch Nathaniel Lord Britton in Bulletin of the Department of Agriculture, Jamaica, Volume 5, Supplement 1, 1907, S. 6 festgelegt.[5][6]
Der Umfang der Gattung Cyperus wird kontrovers diskutiert (300 bis 600 Arten). Synonyme für Cyperus L. s. l. sind: Papyrus Willd., Indocourtoisia Bennet & Raizada nom. illeg., Pseudomariscus Rauschert nom. illeg., Aliniella J.Raynal nom. illeg., Mariscus Vahl nom. cons., Mariscus Gaertn. nom. illeg., Courtoisia Nees nom. illeg., Duval-jouvea Palla, Diclidium Schrad. ex Nees, Adupla Bosc ex Juss., Remirea Aubl., Opetiola Gaertn., Epiphystis Trin., Torulinium Desv. ex Ham., Anosporum Nees, Oxycaryum Nees, Galilea Parl., Hydroschoenus Zoll. & Moritzi, Atomostylis Steud., Pterocyperus Opiz, Sorostachys Steud., Borabora Steud., Trentepohlia Boeckeler, Crepidocarpus Klotzsch ex Boeckeler, Cylindrolepis Boeckeler, Juncellus C.B.Clarke, Ungeria Nees ex C.B.Clarke, Didymia Phil., Chlorocyperus Rikli, Eucyperus Rikli, Acorellus Palla ex Kneuck., Sphaeromariscus E.G.Camus, Mariscopsis Cherm., Ascopholis C.E.C.Fisch., Sphaerocyperus Lye, Alinula J.Raynal, Courtoisina Soják, Raynalia Soják, Marisculus Goetgh., Queenslandiella Domin, Kyllingiella R.W.Haines & Lye.[7] Die Gattung Cyperus ist nur monophyletisch, wenn die Arten von zehn kleineren Gattungen eingegliedert werden. Die Artliste unten entspricht Cyperus s. l. und enthält diese Arten.
Die Gattung Cyperus gehört zur Tribus Cypereae in der Unterfamilie Cyperoideae innerhalb der Familie Cyperaceae.[6]
Das Verbreitungsgebiet der Gattung Cyperus umfasst die gemäßigten, subtropischen und tropischen Gebiete fast weltweit. In Nordamerika kommen etwa 96 Arten vor.[1] In China gibt es etwa 62 Arten, acht davon nur dort.[2] In Pakistan kommen etwa 40 Arten vor.[8] In Nicaragua gibt es etwa 53 und in Costa Rica etwa 58 Arten.[9][10] In Madagascar gibt es etwa 97 Arten, 38 davon nur dort.[11]
Etwa 27 Arten sind in Europa heimisch. In Mitteleuropa kommen Braunes Zypergras (Cyperus fuscus), Frischgrünes Zypergras (Cyperus eragrostis), Erdmandel (Cyperus esculentus), Knäuel-Zypergras, (Cyperus glomeratus), Hohes Zypergras (Cyperus longus subsp. longus), Kastanienbraunes Zypergras (Cyperus longus subsp. badius), Zwerg-Zypergras (Cyperus michelianus), Pannonisches Zypergras (Cyperus pannonicus) und als Neophyt auch Knolliges Zypergras (Cyperus rotundus) vor.[12][13][14]
Die Gattung Cyperus s. l. enthält etwa 600 Arten:[7][15][1][2] Seit 2014 sind einige weitere Arten neu beschrieben worden, oder es erfolgten zahlreiche Neukombinationen. Die Artenliste bei World Checklist of Selected Plant Families zählt 2017 sogar 949 Arten auf.[7]
Nicht zur Gattung Cyperus gehören Arten, die zu Pycreus gestellt wurden, beispielsweise:[7][15]
Der Gattungsname Cyperus wurde schon von Plinius dem Älteren für das Zypergras verwendet. Der Name leitet sich vom griechischen kýperon ab, was eine Wasser- oder Wiesenpflanze mit aromatischer Wurzel bezeichnete (Homer, Theophrast, Herodot). Vielleicht stammt es vom mykenischen kuparo- ab, das als Cyperus longus gedeutet wird. Ein Zusammenhang mit griechisch kypros Hennastrauch und kýprion Wegerich, die beide als semitische Lehnwörter angesehen werden, wird diskutiert, ist aber unsicher.[16]
Wenige Arten werden genutzt. Erdmandel (Cyperus esculentus) und Nussgras (Cyperus rotundus) dienen als Nahrungsmittel. Aus dem Echten Papyrus (Cyperus papyrus) wurde Papyrus hergestellt. Cyperus alternifolius ist eine beliebte Zimmerpflanze.
Herbarius Moguntinus 1484
Gart der Gesundheit 1485
Hortus sanitatis 1491
Leonhart Fuchs 1543
Hieronymus Bock 1546
Mattioli / Handsch / Camerarius 1586
Die Pflanzengattung Zypergräser (Cyperus) gehört zur Familie der Sauergrasgewächse (Cyperaceae). Die etwa 600 Arten sind fast weltweit von den gemäßigten über subtropische bis tropische Gebiete verbreitet.
Runtuma, Dunduma icha Ichi (genus Cyperus) nisqakunaqa runtuma yura rikch'aq aylluman kapuq yurakunam, achka rikch'aqmi, 600-chá.
Kaymi huk runtuma yurakuna:
Wikispecies nisqaqa qillqasqa p'anqayuqmi kay hawa: Runtuma
Runtuma, Dunduma icha Ichi (genus Cyperus) nisqakunaqa runtuma yura rikch'aq aylluman kapuq yurakunam, achka rikch'aqmi, 600-chá.
Tekst üüb Öömrang Zypergäärs (Cyperus) as en skööl plaanten uun det famile raidgäärs (Cyperaceae). Diar hiar wel son 600 slacher tu.
Zypergäärs (Cyperus) as en skööl plaanten uun det famile raidgäärs (Cyperaceae). Diar hiar wel son 600 slacher tu.
Ο κύπειρος είναι γένος μονοκοτυλήδονων φυτών που περιλαμβάνει περίπου 600 είδη ριζωματωδών πολυετών ποωδών υδρόφιλων φυτών με παγκόσμια εξάπλωση. Ανήκει στην οικογένεια των κυπειρίδων. Φύεται σε ρυάκια, υγρότοπους, λιμνάζοντα νερά, όχθες λιμνών, κ. ά. Μερικά είναι καλλωπιστικά, άλλα όμως αποτελούν δυσεξόντωτα ζιζάνια.
Οι κύπειροι έχουν συμπαγή τριγωνικό βλαστό, με παράρριζα, συνήθως, φύλλα και μικρά διγενή άνθη σε πυκνές ταξιανθίες. Στην Ελλάδα απαντούν περίπου 10 αυτοφυή είδη κύπειρου, γνωστά με την κοινή ονομασία κύπερη. Φύονται σε όχθες ποταμών ή σε παραθαλάσσιες τοποθεσίες, σχεδόν ολόκληρης της Ελλάδας. Τα σημαντικότερα είδη του γένους είναι:
Ο κύπειρος αναφέρεται από τον Όμηρο, αλλά και από λυρικούς ποιητές της αρχαιότητος. Επίσης, αναφέρεται στις πινακίδες Γραμμικής Β΄ από το Ανάκτορο του Νέστορος[1]. Τη μεγαλύτερη παραγωγή στην αρχαία Ελλάδα είχαν η πόλις των Αθηνών, η Κόρινθος, αλλά προ πάντων το Άργος.Η αρχαία ελληνική ονομασία του φυτού είναι η και ο κύπερος , κύπειρος ή κύπαιρος , κύπειρον, ερυσίσκηπτρον, πάρις ή μαλινάθαλλη. Λαϊκές ονομασίες: αγριοκύπερη, κύπερη (στη Θεσσαλία), μάννα (πληθ. οι μάννες), σαριά, κάπουρας (στην Κύπρο), τροπαλάκι ή τρουπαλάκι (στην Πελοπόννησο). Περιφραστικές ονομασίες: Για την αγριοκύπερη: γαρύφαλλο του Άργους, αμύγδαλο του Άργους. Για τον κύπειρο τον εδώδιμο: αμύγδαλο της γης, μάννα τ’ ουρανού. Για τον στρογγυλό: γαρύφαλλα αθηναϊκά.
Kατά τον Διοσκουρίδη «άλλοι το ονομάζουν ερυσίσκηπτρον, όπως τον ασπάλαθο. Έχει φύλλα όμοια με πράσο, αλλά πιο μακριά και λεπτότερα, κοτσάνι με μήκος έναν πήχυ ή και μεγαλύτερο, που σχηματίζει γωνία, όμοιο με του βούρλου, και στην κορυφή του υπάρχει ένα βλάστημα από μικρά φύλλα και σπόρους. Από κάτω έχει ρίζες - και είναι αυτές που χρησιμοποιούνται - σαν μακρουλές ελιές, κολλητές η μία με την άλλη, ή και στρογγυλές, μαύρες, ευωδιαστές, λίγο πικρές». Ο Θεόφραστος λέει πως η καλύτερη είναι αυτή των Κυκλάδων, την οποία ονομάζει πάρι ή μαλινάθαλλη. Και χαρακτηρίζει το φυτό στυπτικότερο και του σχίνου και του καλάμου. Σήμερα γνωρίζουμε ότι χρήσιμα μέρη του φυτού αυτού είναι το ρίζωμά του, το οποίο συλλέγεται άνοιξη ή φθινόπωρο. Το φθινόπωρο συλλέγεται η ρίζα του κ. του εδώδιμου.
Άλλη γνωστή χρήση του φυτού είναι σε υγροβιότοπους (φυσικούς ή τεχνητούς), όπου μαζί με άλλα φυτά, όπως βούρλα και καλάμια, επεξεργάζονται με φυσικό τρόπο υγρά απόβλητα οικισμών.
Η ελληνική χλωρίδα περιλαμβάνει περίπου 10 αυτοφυή είδη κύπειρου, γνωστά με την ονομασία κύπερη. Συναντώνται σε όχθες ποταμών ή σε παραθαλάσσιες τοποθεσίες, σχεδόν ολόκληρης της Ελλάδας, και τα περισσότερα είναι δυσεξόντωτα ζιζάνια των καλλιεργούμενων αγρών. Σημαντικότερα από αυτά είναι τα είδη: Cyperus rotundus, ένα από τα σοβαρότερα ζιζάνια των καλλιεργειών, Cyperus esculentus (κοινώς, κίτρινη κύπερη), με εδώδιμα κονδυλώδη ριζώματα, πλούσια σε άμυλο, Cyperus longus, με αρωματικό έρπον ρίζωμα και πολύ μακριά, τραχιά φύλλα.
Φύεται στις όχθες των λιμνών και των ποταμών σχεδόν όλης της Ελλάδος. Ζιζάνιο αλλά και νομευτικό. Έχει στερεώτατη ρίζα. Αυτή η ρίζα της αγριοκύπερης έχει ευχάριστη οσμή, που θυμίζει το άρωμα του ίου. Το χορτώδες μέρος της είναι άοσμο και άνοστο. Περιέχει ένα ρητινώδες κόμμι, με κύριο συστατικό το άμυλο και σε μικρή ποσότητα πτητικό έλαιο. Το υδατώδες εκχύλισμα είναι άοσμο και λόγο δριμύ, ενώ το οινοπνευματώδες έχει αρωματική οσμή και γεύση. Έτσι, παλαιά οι αρωματοποιοί χρησιμοποιούσαν τη ρίζα για να παρασκευάζουν μασητικό για την ευωδίαση του στόματος και της αναπνοής. Γι’ αυτόν τον σκοπό άλλωστε επωλείτο στα αρχαία αρωματοποιεία και το μασούσαν όπως τη μαστίχα, ιδίως κατά τις ώρες των συναναστροφών και των συζητήσεων. Παλαιότερα εθεωρείτο και θαυμάσιο στομαχικό φάρμακο. Στις μέρες μας έπαψε πια να χρησιμοποιείται.
Είναι ένα πολύ ενοχλητικό ζιζάνιο. Φύεται σε αμμώδεις, παράκτιες, καλλιεργούμενες ή χέρσες τοποθεσίες της ηπειρωτικής Ελλάδος, της Πελοποννήσου και της Κρήτης. Οι ρίζες και τα ριζώματα (τα λεγόμενα αμύγδαλα της γης) του εδώδιμου κύπειρου είναι λεπτά, με κίτρινες διογκώσεις ωοειδείς ή σφαιρικές, μεγέθους φουντουκιού, έχουν γλυκειά σακχαρούχα και ευχάριστη γεύση, που μοιάζει με εκείνη του κάστανου. Είναι δε ωραία και εύπεπτη τροφή και τρώγεται από αρχαιοτάτων χρόνων. Από χημικής απόψεως, περιέχουν λεύκωμα, λίπος, γόμμα, άμυλο, κλπ. Μάλιστα, το άμυλό τους είναι εφάμιλλο των πατατών. Χρησιμοποιούνταν παλαιά για θρεπτικές κρέμες και σούπες. Στην Ισπανία καλλιεργείται σε μεγάλη έκταση. Σε πολλά μέρη της Ισπανίας πωλούν ένα είδος δροσιστικής σουμάδας (chufa) που παρασκευάζουν από ριζώματα εδώδιμου κύπειρου, τους κονδύλους του. Σε πολλά μέρη, καβουρδίζουν τη ρίζα, την αλέθουν και παρασκευάζουν ένα είδος καφέ, με πολύ ευχάριστη γεύση. Τα ριζώματα του εδώδιμου κύπειρου με έκθλιψη δίνουν άφθονο έλαιο. Κόνδυλοι του φυτού βρέθηκαν και σε φαραωνικούς τάφους στην Αίγυπτο.
Ο κύπειρος ο στρογγυλός απαντά αυτοφυώς στη Συρία και την Αίγυπτο. Καλλιεργούμενος συναντάται και στην Ελλάδα, τη μεσημβρινή Γαλλία, την Ιταλία, τα Πυρηναία. Φύεται σε χέρσες αμμώδεις και υγρές τοποθεσίες. Οι ρίζες του είναι λίγο πικρές και δριμείες, ρητινώδεις, αρωματικές. Στις Ινδίες το χρησιμοποιούν ως έξοχο στομαχικό φάρμακο. Οι αρχαίοι Έλληνες και οι Αιγύπτιοι έκαναν ευρεία χρήση αυτού του φυτού.
Ο κύπειρος ο πάπυρος απαντά στις όχθες του Νείλου στην Αίγυπτο, στη Β. Αφρική, στην Παλαιστίνη, στη Συρία, και στη Ν. Ιταλία. Γνωστός από την αρχαιότητα, αναφέρεται και από τον Θεόφραστο και τον Διοσκουρίδη ως πάπυρος. Από την εντεριώνη που περιέχει κατασκευάζεται ο γνωστός πάπυρος.
Άλλα είδη
Ο κύπειρος είναι γένος μονοκοτυλήδονων φυτών που περιλαμβάνει περίπου 600 είδη ριζωματωδών πολυετών ποωδών υδρόφιλων φυτών με παγκόσμια εξάπλωση. Ανήκει στην οικογένεια των κυπειρίδων. Φύεται σε ρυάκια, υγρότοπους, λιμνάζοντα νερά, όχθες λιμνών, κ. ά. Μερικά είναι καλλωπιστικά, άλλα όμως αποτελούν δυσεξόντωτα ζιζάνια.
సైపరస్ (Cyperus) పుష్పించే మొక్కలలో సైపరేసి కుటుంబంలోని ప్రజాతి.
Cyperus is a large genus of about 700 species of sedges, distributed throughout all continents in both tropical and temperate regions.[1][2]
They are annual or perennial plants, mostly aquatic and growing in still or slow-moving water up to 0.5 metres (20 in) deep. The species vary greatly in size, with small species only 5 centimetres (2 in) tall, while others can reach 5 metres (16 ft) in height. Common names include papyrus sedges, flatsedges, nutsedges, umbrella-sedges and galingales. The stems are circular in cross-section in some, triangular in others, usually leafless for most of their length, with the slender grass-like leaves at the base of the plant, and in a whorl at the apex of the flowering stems. The flowers are greenish and wind-pollinated; they are produced in clusters among the apical leaves. The seed is a small nutlet.[3][4][5]
Cyperus species are eaten by the larvae of some Lepidoptera species, including Chedra microstigma. They also provide an alternative food source for Bicyclus anynana larvae.[6] The seeds and tubers are an important food for many small birds and mammals.
Cyperus microcristatus (from Cameroon) and C. multifolius (native to Panama and Ecuador) are possibly extinct; the former was only found once, in 1995, and the latter has not been seen in the last 200 years. The "true" papyrus sedge of Ancient Egypt, C. papyrus subsp. hadidii, is also very rare today due to draining of its wetland habitat; feared extinct in the mid-20th century, it is still found at a few sites in the Wadi El Natrun region and northern Sudan.
Some tuber-bearing species on the other hand, most significantly the purple nutsedge, C. rotundus, are considered invasive weeds in much of the world.
Around 700 species are currently recognised in the genus Cyperus.[7]
Many fossil fruits of a Cyperus species have been described from middle Miocene strata of the Fasterholt area near Silkeborg in Central Jutland, Denmark.[8] Several fossil fruits of †Cyperus distachyoformis have been extracted from borehole samples of the Middle Miocene fresh water deposits in Nowy Sacz Basin, West Carpathians, Poland.[9]
Papyrus sedge (C. papyrus) of Africa was of major historical importance in providing papyrus. C. giganteus, locally known as cañita, is used by the Yokot'an Maya of Tabasco, Mexico, for weaving petates (sleeping mats) and sombreros. C. textilis and C. pangorei are traditionally used to produce the typical mats of Palakkad in India, and the makaloa mats of Niihau were made from C. laevigatus.
The chufa flatsedge (C. esculentus) has edible tubers and is grown commercially for these; they are eaten as vegetables, made into sweets, or used to produce the horchata of the Valencia region. Several other species – e.g. Australian bush onion (C. bulbosus) – are eaten to a smaller extent. For some Northern Paiutes, Cyperus tubers were a mainstay food, to the extent that they were known as tövusi-dökadö ("nutsedge tuber eaters")[10]
Priprioca (C. articulatus) is one of the traditional spices of the Amazon region and its reddish essential oil is used commercially both by the cosmetic industry, and increasingly as a flavoring for food.[11][12] Interest is increasing in the larger, fast-growing species as crops for paper and biofuel production.
Some species are grown as ornamental or pot plants, notably:
Some Cyperus species are used in folk medicine. Roots of Near East species were a component of kyphi, a medical incense of Ancient Egypt. Tubers of C. rotundus (purple nut-sedge) tubers are used in kampō.
An unspecified Cyperus is mentioned as an abortifacient in the 11th-century poem De viribus herbarum.[16]
.jpg)
.jpg)
.jpg)
{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link) Cyperus is a large genus of about 700 species of sedges, distributed throughout all continents in both tropical and temperate regions.
Vidu tekston
Cipero (Cyperus) el ciperacoj estas unu kaj plurjaraj herboj kun malgrandaj, ne okulfrapaj floroj, aranĝitaj en spikoj kaj pli grandaj infloreskoj.
Cipero (Cyperus) el ciperacoj estas unu kaj plurjaraj herboj kun malgrandaj, ne okulfrapaj floroj, aranĝitaj en spikoj kaj pli grandaj infloreskoj.
El género Cyperus, establecido por Linneo en 1753, perteneciente a la familia de las ciperáceas. Está compuesto por unas 700 especies aceptadas, de las más de 2500 descritas, distribuidas por todos los continentes, tanto en regiones tropicales como templadas.[1] Son plantas anuales o perennes en muchos casos pioneras, pueden llegar a dominar o monopolizar ambientes determinados.[2] Las especies varían mucho en tamaño, desde las pequeñas de tan solo 5 cm hasta las que alcanzan 5 m de alto. Los tallos pueden ser circulares, con cortes transversales en algunas, triangulares en otras y normalmente con un entrenudo bastante largo, lo que hace que se vean hojas basales y apicales.[cita requerida] Las flores son verdosas y nacen arracimadas entre las hojas apicales. La semilla es un pequeño grano que es diseminado por el viento para su polinización. En Venezuela existen unas 57 especies de este género.[2]
Cyperus papyrus, oriunda de África, fue de primordial importancia histórica en el abastecimiento de papiro.
Otras especies como C. rotundus son hierbas invasoras importantes. Cyperus esculentus, la chufa, originaria de India, posee tubérculos comestibles por los cuales es cultivada; algunas otras especies se consumen también, aunque en menor medida. Algunas de las especies tienen un cierto valor comercial y otras son cultivadas como ornamentales. Se está incrementando el interés en las especies mayores y de rápido crecimiento como cultivos de biomasa para la producción de papel y combustible. Además C. articulatus, C. sphacelatus, C. luzulae y C. involucratus son útiles al hombre como medicinales u ornamentales.[2]
Son plantas herbáceas en matas o rizomatosas, perennes o anuales; culmos triquetros o redondeados; plantas hermafroditas o muy rara vez dioicas (C. canus). Hojas solo basales (sin lámina en varias especies). Brácteas de la inflorescencia sin lámina, agrupadas en la parte superior del culmo, cada una sosteniendo un rayo (pedúnculo), espiguillas cilíndricas o comprimidas, naciendo espigada o digitadamente en los extremos de los rayos o de sus ramas, flores en las axilas de escamas dísticas, cuyas bases frecuentemente son decurrentes sobre la raquilla en forma de alas hialinas; perianto ausente; estambres (1–) 3; estilos 2- o 3-ramificados. Fruto triquetro o lenticular.[3]
El género fue descrito por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 1: 44. 1753.[3] La especie tipo es: Cyperus esculentus L.
Cyperus: nombre genérico que procede del nombre griego kypeiros, dado a estas plantas.
El género Cyperus, establecido por Linneo en 1753, perteneciente a la familia de las ciperáceas. Está compuesto por unas 700 especies aceptadas, de las más de 2500 descritas, distribuidas por todos los continentes, tanto en regiones tropicales como templadas. Son plantas anuales o perennes en muchos casos pioneras, pueden llegar a dominar o monopolizar ambientes determinados. Las especies varían mucho en tamaño, desde las pequeñas de tan solo 5 cm hasta las que alcanzan 5 m de alto. Los tallos pueden ser circulares, con cortes transversales en algunas, triangulares en otras y normalmente con un entrenudo bastante largo, lo que hace que se vean hojas basales y apicales.[cita requerida] Las flores son verdosas y nacen arracimadas entre las hojas apicales. La semilla es un pequeño grano que es diseminado por el viento para su polinización. En Venezuela existen unas 57 especies de este género.
Cyperus papyrus, oriunda de África, fue de primordial importancia histórica en el abastecimiento de papiro.
Otras especies como C. rotundus son hierbas invasoras importantes. Cyperus esculentus, la chufa, originaria de India, posee tubérculos comestibles por los cuales es cultivada; algunas otras especies se consumen también, aunque en menor medida. Algunas de las especies tienen un cierto valor comercial y otras son cultivadas como ornamentales. Se está incrementando el interés en las especies mayores y de rápido crecimiento como cultivos de biomasa para la producción de papel y combustible. Además C. articulatus, C. sphacelatus, C. luzulae y C. involucratus son útiles al hombre como medicinales u ornamentales.
Lõikhein (ebatäpselt lõikehein; Cyperus) on lõikheinaliste sugukonda kuuluv taimeperekond.
Eestis kasvab üks sellesse perekonda kuuluv pärismaine liik: pruun lõikhein (Cyperus fuscus).
Sädekaislat (Cyperus) on sarakasvien (Cyperaceae) heimoon kuuluva kasvisuku. Se käsittää noin 500–900 lajia, jotka kasvavat kosteikoissa ja kuivalla maalla. Sädekaislat voi tunnistaa erikoisen kukintonsa perusteella. Joitakin lajeja kasvatetaan kuitukasveina tai ruoan ja hajusteiden valmistukseen, toiset ovat pahoja rikkaruohoja.[1] Sukuun kuuluu myös papyrussädekaisla eli papyruskaisla (Cyperus papyrus), josta on valmistettu papyrusta jo antiikin aikoihin.
Tunnetuimpia sädekaislalajeja ovat:
Sädekaislat (Cyperus) on sarakasvien (Cyperaceae) heimoon kuuluva kasvisuku. Se käsittää noin 500–900 lajia, jotka kasvavat kosteikoissa ja kuivalla maalla. Sädekaislat voi tunnistaa erikoisen kukintonsa perusteella. Joitakin lajeja kasvatetaan kuitukasveina tai ruoan ja hajusteiden valmistukseen, toiset ovat pahoja rikkaruohoja. Sukuun kuuluu myös papyrussädekaisla eli papyruskaisla (Cyperus papyrus), josta on valmistettu papyrusta jo antiikin aikoihin.
Cyperus est un genre de la famille des Cyperaceae. Il regroupe des plantes communément appelées souchet. Ce sont des plantes aquatiques, souvent originaires des régions tropicales et subtropicales, mais on en trouve aussi dans les pays tempérés. Il compte 400 espèces qui, pour la plupart, poussent en terrain marécageux. Le plus connu est le célèbre papyrus, plante importante pour les Égyptiens, qui en faisaient des feuilles pour écrire.
Selon[réf. nécessaire]
Cyperus est un genre de la famille des Cyperaceae. Il regroupe des plantes communément appelées souchet. Ce sont des plantes aquatiques, souvent originaires des régions tropicales et subtropicales, mais on en trouve aussi dans les pays tempérés. Il compte 400 espèces qui, pour la plupart, poussent en terrain marécageux. Le plus connu est le célèbre papyrus, plante importante pour les Égyptiens, qui en faisaient des feuilles pour écrire.
Šilj (lat. Cyperus), veliki biljni rod od preko 900 vrsta[1] jednogodišnjeg raslinja i trajnica iz porodice šiljovki.
U Hrvatskoj raste desetak vrsta[2], neke od njih su glavičasti šilj (C. capitatus), smeđi šilj (C. fuscus), klupčasti oštrik (C. glomeratus) i druge
Šilj (lat. Cyperus), veliki biljni rod od preko 900 vrsta jednogodišnjeg raslinja i trajnica iz porodice šiljovki.
U Hrvatskoj raste desetak vrsta, neke od njih su glavičasti šilj (C. capitatus), smeđi šilj (C. fuscus), klupčasti oštrik (C. glomeratus) i druge
Cachor[1][2] (Cyperus) je ród ze swójby cachorowych rostlinow (Cyperaceae).
Eksistuje 300 hač 600 družinow, z kotrychž 27 w Europje domjace su.
W Srjedźnej Europje wustupuja sćěhowace družiny:
Dalše družiny (wuběrk):
Jeli sy jedyn z mjenowanych njedostatkow skorigował(a), wotstroń prošu potrjecheny parameter předłohi {{Předźěłuj}}. Podrobnosće namakaš w dokumentaciji.
Cachor (Cyperus) je ród ze swójby cachorowych rostlinow (Cyperaceae).
Cyperus L. è un genere di piante acquatiche della famiglia delle Cyperaceae, diffuso nelle zone temperate della Terra.[1]
Il genere comprende piante erbacee annuali o perenni, con radici fascicolate o rizomatose.
Sono caratterizzate da lunghi steli diritti e senza nodi, che portano nella parte terminale un ciuffo di brattee riunite ad ombrella.
Lo stesso argomento in dettaglio: Specie di Cyperus. Al genere appartengono oltre 900 specie[1].
La più conosciuta è il papiro, Cyperus papyrus, da cui nell'antico Egitto si ricavava una fibra utilizzata per la tessitura dei papiri, che con la pergamena costituivano l'unica "carta" disponibile.
In Italia C. papyrus si è acclimatato in Sicilia alla fonte Aretusa, sull'isola di Ortigia, o, sempre nei pressi di Siracusa, alla foce del fiume Ciane.
Altra specie molto diffusa come pianta ornamentale è Cyperus alternifolius, con fusti alti e sottili che portano foglie dalle brattee a raggiera simili alle bacchette di un ombrello aperto.
Teme il freddo, preferisce esposizioni a mezz'ombra, clima caldo, terreno ricco, melmoso, misto a sabbia.
La coltura in vaso richiede ambienti caldi, luce solare filtrata, concimazioni mensili con fertilizzante liquido, mantenere costantemente bagnate le radici ponendo il vaso in un recipiente pieno d'acqua, rinvasare o rinterrare in primavera quando le radici invadono completamente il vaso, usando terriccio universale miscelato a carbone di legna
La moltiplicazione avviene per divisione dei cespi o per talea fogliare.
Diverse specie di Cyperus sono utilizzate come piante ornamentali nelle vasche o stagni dei giardini, per l'eleganza e il portamento del fogliame, o negli appartamenti in vasi idroponici.
Cyperus L. è un genere di piante acquatiche della famiglia delle Cyperaceae, diffuso nelle zone temperate della Terra.
Viksvuolė (Cyperus) – viksvuolinių (Cyperaceae) šeimos augalų gentis, kurios pavadinimas kildinamas iš graikų k. žodžio kyperos – maloniai kvepiantis; šių augalų šaknys yra malonaus kvapo. Tai daugiamečiai arba vienamečiai augalai. Jų stiebas lapuotas, o lapai trieliai. Žiedai sutelkti puokštės arba skėčio pavidalo žiedynuose.
Gentyje yra apie 600 rūšių, Lietuvoje auga šios:
Lietuvoje auginamos:
Cypergras (Cyperus) is een geslacht uit de cypergrassenfamilie (Cyperaceae). De soorten komen verspreid voor over alle continenten, zowel in (sub)-tropische als gematigde gebieden.
... · Blysmus · Bolboschoenus · Carex (Zegge) · Cladium · Cyperus (Cypergras) · Eleocharis (Waterbies) · Eleogiton · Eriophorum (Wollegras) · Isolepis · Rhynchospora · Schoenoplectus (Bies) · Schoenus · Scirpoides · Scirpus · Trichophorum · ...
Cypergras (Cyperus) is een geslacht uit de cypergrassenfamilie (Cyperaceae). De soorten komen verspreid voor over alle continenten, zowel in (sub)-tropische als gematigde gebieden.
Cibora (Cyperus L.) – rodzaj roślin należący do rodziny ciborowatych (Cyperaceae). Liczy 686 gatunków[2], z których w Polsce występuje 6. Gatunkiem typowym jest Cyperus esculentus L.[3]
Rodzaj należy do rodziny ciborowatych (Cyperaceae) z rzędu wiechlinowców (Poales) stanowiącego jeden z kladów jednoliściennych (monocots)[1]. W obrębie rodziny należy do plemienia Cypereae w obrębie podrodziny Cyperoideae[2].
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa jednoliścienne (Liliopsida Batsch), podklasa komelinowe (Commelinidae Takht.), nadrząd Juncanae Takht., rząd ciborowce (Cyperales Hutch.), rodzina ciborowate (Cyperaceae Juss.), podrodzina Cyperoideae Kostel., plemię Cypereae Colla, podplemię Cyperinae Pax, rodzaj cibora (Cyperus L.)[4].
Cibora (Cyperus L.) – rodzaj roślin należący do rodziny ciborowatych (Cyperaceae). Liczy 686 gatunków, z których w Polsce występuje 6. Gatunkiem typowym jest Cyperus esculentus L.
Cyperus L. é um género botânico pertencente à família Cyperaceae. O grupo, estabelecido por Carolus Linnaeus em 1753, inclui cerca de 2150 espécies de plantas aquáticas, anuais ou perenes, que podem ser encontradas nas zonas tropicais e temperadas de todos os continentes. As espécies de Cyperus podem alcançar dimensões muito variadas, entre 5 cm a 5 metros de altura.
Os talos podem ser circulares, com cortes transversais em algumas, triangulares em outras e geralmente sem folhas em todo o seu comprimento. Além das folhas basais apresentam folhas triangulares no ápice dos talos florais. As flores são esverdeadas e nascem agrupadas entre as folhas apicais. As sementes são pequenos grãos que são disseminados pelo vento.
A espécie Cyperus papyrus, originária da África, foi de grande importância histórica no abastecimento de papiro.
A Cyperus esculentus, conhecida como chufa, originária da Índia, é cultivada por possuir tubérculos comestíveis; outras espécies comestíveis também são cultivadas porém em menor escala. Algumas espécies são cultivadas como plantas ornamentais. Espécies maiores e de crescimento rápido estão tendo interesse para a produção de papel e como fonte de combustível.
Espécies de Cyperus são usadas como fontes de alimento por larvas de algumas espécies de Lepidoptera incluindo a Batrachedra cuniculata.
O género tem 2 568 espécies descritas, das quais 709 são aceites:[1]
Para uma listagem das espécies veja Espécies de Cyperus.
Cyperus L. é um género botânico pertencente à família Cyperaceae. O grupo, estabelecido por Carolus Linnaeus em 1753, inclui cerca de 2150 espécies de plantas aquáticas, anuais ou perenes, que podem ser encontradas nas zonas tropicais e temperadas de todos os continentes. As espécies de Cyperus podem alcançar dimensões muito variadas, entre 5 cm a 5 metros de altura.
Os talos podem ser circulares, com cortes transversais em algumas, triangulares em outras e geralmente sem folhas em todo o seu comprimento. Além das folhas basais apresentam folhas triangulares no ápice dos talos florais. As flores são esverdeadas e nascem agrupadas entre as folhas apicais. As sementes são pequenos grãos que são disseminados pelo vento.
A espécie Cyperus papyrus, originária da África, foi de grande importância histórica no abastecimento de papiro.
A Cyperus esculentus, conhecida como chufa, originária da Índia, é cultivada por possuir tubérculos comestíveis; outras espécies comestíveis também são cultivadas porém em menor escala. Algumas espécies são cultivadas como plantas ornamentais. Espécies maiores e de crescimento rápido estão tendo interesse para a produção de papel e como fonte de combustível.
Espécies de Cyperus são usadas como fontes de alimento por larvas de algumas espécies de Lepidoptera incluindo a Batrachedra cuniculata.
Skärmagssläktet (Cyperus) är ett släkte i familjen halvgräs med cirka 600 arter i tempererade och tropiska områden över hela jorden.
Wikimedia Commons har media som rör Skärmagssläktet.
Skärmagssläktet (Cyperus) är ett släkte i familjen halvgräs med cirka 600 arter i tempererade och tropiska områden över hela jorden.
Cyperus (Siperus) Papirüsgiller familyasından, çok yıllık, otsu gövdeli, Madagaskar menşeli, 2.500'ü aşkın türü bulunan, 1-2 metreye kadar boylanabilen bir bitki türüdür. İnce uzun duyarlı saplarının ucunda şeritler halinde ve şemsiye gibi dairesel şekilde çevresine açılan yaprakları vardır. Bu yaprakların merkezinde, Japon şemsiyesinin yaz ayları boyunca açan sarı yeşil renkli küçük ve gösterişsiz çiçekleri yer alır.
Aşağı yukarı 600 türü bulunmaktadır. Örnek olarak, Cyperus hillebrandii, Cyperus aquatilis, Cyperus decompositus, Cyperus laevigatus, ve Cyperus virens verilebilir.
Bitkinin duyarlı sapları kırılgan olduğundan özenle korunmaları gerekir. Bahçe bitkisi olarak çok zarif bir görüntüye sahip olan Japon şemsiyeleri, havuz kenarları ya da kendilerine ayrılan özel tarhlarda çok güzel durur, ayrıca evlerde ve balkonlarda saksı içinde de yetiştirilir.
Yazın susuz bırakılmamalı, kışın ise 13-15 derecenin altında bir sıcaklığa konulmamalıdır. Vejetatif olarak tepe çelikleri ile üretilir.
Tek çenekliler ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Cyperus (Siperus) Papirüsgiller familyasından, çok yıllık, otsu gövdeli, Madagaskar menşeli, 2.500'ü aşkın türü bulunan, 1-2 metreye kadar boylanabilen bir bitki türüdür. İnce uzun duyarlı saplarının ucunda şeritler halinde ve şemsiye gibi dairesel şekilde çevresine açılan yaprakları vardır. Bu yaprakların merkezinde, Japon şemsiyesinin yaz ayları boyunca açan sarı yeşil renkli küçük ve gösterişsiz çiçekleri yer alır.
AlttaksonlarAşağı yukarı 600 türü bulunmaktadır. Örnek olarak, Cyperus hillebrandii, Cyperus aquatilis, Cyperus decompositus, Cyperus laevigatus, ve Cyperus virens verilebilir.
Це в основному водні рослини, що зростають у нерухомих або повільно рухомих водах до 0,5 м у глибину. Види сильно різняться за розмірами — дрібні види всього 5 см заввишки, в той час як інші можуть досягати 5 м у висоту. Стебла мають круглий або трикутний поперечний переріз. Стебла безлисті на більшій частині своєї довжини з тонким листям біля основи рослини, і в мутовці на вершині квітучого стебла. Суцвіття просте або частіше зонтик. Квітки зеленуваті й запилюються вітром. Тичинок 1–3. Приймочок (2-)3. Сім'янки двоопуклі, сплющені або трикутні.
За даними спільного інтернет-проекту Королівських ботанічних садів у К'ю і Міссурійського ботанічного саду The Plant List рід Eragrostis налічує 424 визнаних види[4]. В Україні зростають[3]:
Смикавець папірник Cyperus papyrus мав велике історичне значення в забезпеченні папірусом. Cyperus giganteus, Cyperus textilis, Cyperus pangorei традиційно використовуються для виробництва матраців. Cyperus esculentus має їстівні бульби і його вирощують на комерційній основі. Cyperus bulbosus їдять в меншій мірі. Cyperus alternifolius, Cyperus albostriatus і споріднені види вирощують як декоративні або кімнатні рослини. Росте інтерес до більших і швидкорослих видів як культур для виробництва паперу та біопалива. Деякі види Cyperus використовуються в народній медицині.
Це незавершена стаття про Осокові.Cyperus là một chi thực vật trong họ Cyperaceae với khoảng 700 loài, phân bố khắp các lục địa cả vùng nhiệt đới và ôn đới.[1][2]
Bài viết liên quan đến phân họ cói Cyperoideae này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Cyperus là một chi thực vật trong họ Cyperaceae với khoảng 700 loài, phân bố khắp các lục địa cả vùng nhiệt đới và ôn đới.
Cyperus L., 1753
Синонимы
Сыть, или Ципе́рус (лат. Cyperus) — крупный род многолетних травянистых растений семейства Осоковые (Cyperaceae).
Стебли прямые травянистые (со сближенными узлами и междоузлиями на верхушке стебля).
Листья линейные, сидячие, отходят от сближенных узлов, образуя зонтиковидную густую мутовку.
Распространены в болотистых местах и водоёмах.
В Египте под угрозой исчезновения находится один из видов рода сыть — папирус (Cyperus papyrus), который там встречается на небольшой площади в пустыне на запад от южной части Нильской дельты, на нескольких небольших участках вокруг родников.
Род насчитывает, по данным The Plant List на 2016 год, около 700 видов[3], некоторые из них:
Сыть, или Ципе́рус (лат. Cyperus) — крупный род многолетних травянистых растений семейства Осоковые (Cyperaceae).
莎（suō）草属（学名：Cyperus）是莎草科下的一个属，为一年生或多年生草本植物。该属共有约55种，分布于温带和热带地区。[1]
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
カヤツリグサ属 (Cyperus) は、カヤツリグサ科の主要なグループのひとつである。身近な雑草が多いが、有用種も含まれる。
カヤツリグサ属は、単子葉植物綱カヤツリグサ科の代表的な属である。多くは水湿地に生えるが、海岸に生育するものもあり、畑の雑草となるものもある。少数ながらパピルスのような有用種もある。世界の熱帯から亜熱帯を中心に分布し、温帯まで広がるものがある。約700種が知られている。日本からは40ほどの種や変種、それに自然雑種が知られている。外来種もいくつか知られている。また在来種とされている種でも、史前帰化植物ではないかと考えられているものもある。
小さいものは高さ数cmのものから、大きいものは4mを越えるものまである。一年性のものは地下部があまり発達せず、多年生のものでは塊状の地下部をもつものや、匍匐茎を発達させるものもある。いずれにせよ、根元に数枚の葉をもち、そこから枝分かれしない花茎が上に伸び、その先端には数枚の苞に囲まれて花序が生じる。茎の途中には節がない。
花序は多数の小穂が軸の回りに並んでつくものが単位となって、軸が長ければブラシ状になり、短ければ掌状、あるいは頭状になる。それがいくつも茎の先端から出る。また、それを支える柄が短く、全体が花茎の先端に頭状に集まるものもある。
小穂は鱗片が2列に並んだもので、多くの場合、雄しべと雌しべだけを備えた花が1枚の鱗片の下に収まり、1つの小穂は多数の花からなるのが普通である。花の数が少ないものもあり、ヒメクグ類では二つしか花を含まない。ホタルイ属などにみられる花被に由来する構造などはみられない。果実は三角形の断面を持つかやや扁平で、柱頭は細長く伸びて基部がふくらんだりはしない。
小穂は偏平な楕円形から線形のものが多い。多くのものでは熟した果実が鱗片と共に脱落し、後に小軸が残る。ただし、例外もある。ムツオレガヤツリは小穂の小軸が鱗片1枚毎に折れるようになっている。イヌクグやヒメクグでは、小穂の基部に関節があって、小穂まるごと脱落する。
全体の姿は種によって大きく異なる。葉の形になるのは、花茎の根元の根出葉と、花茎の先端の苞葉である。両方が少しずつあるものもあれば、どちらかがよく発達するものもある。
根出葉が発達して、苞がほとんど目立たないものは、裸地に生えるハマスゲなどがある。カヤツリグサでは若いときは根出葉が発達するが、花茎が伸びると次第に苞の方が目立つようになる。メリケンガヤツリは、大型種で、苞も発達するが、根出葉もとても大きくなる。
苞の方がよく発達するタイプもある。シュロガヤツリは、極端に苞だけが発達するもので、根出葉は葉身がなく、苞だけが多数出て、茎の一本それぞれが、ヤシの木の樹形のようになったものである。
根出葉も苞も発達せず、茎だけになったものもある。日本ではシチトウがこれで、細長い茎だけが浅い水底から抜き出て並ぶ形になる。パピルスもこのタイプで、先端に伸びる髪の毛状の房は、すべて花軸である。
多くの種が湿地に生育する。日本では水田やその周辺で多くの種を見ることができる。大型種は水辺に大きな群落を作るものもある。シチトウは河口の干潟周辺に群落を作り、沖縄ではマングローブの周辺に顔を出す。
より乾燥した土地に生育するものもある。ハマスゲは乾燥に強く、地下に塊状の地下茎をもち、匍匐茎を横に伸ばすので、やっかいな雑草である。
カヤツリグサ属はその範囲のとり方にいくつかの説がある。広義のカヤツリグサ属の中には、小穂が一花で、小穂がその付け根で脱落するヒメクグ属 (Kyringa)、小穂が鱗片一枚分ずつ関節を持って折れるムツオレガヤツリ属、鱗片の中の果実が左右から偏平になるカワラスガナ属など、独立した属として認められることもあるものを多数含む。この中では、ヒメクグ属を独立させ、残りをカヤツリグサ属とすることが多いようであるが、必ずしも定説とはなっていない。
以下に日本産のものを中心に代表的なものを上げる。
カヤツリグサ属 Cyperus
방동사니속(----屬, 학명: Cyperus 키페루스[*])은 사초과의 속이다.
