Morinda és un gènere de plantes de la família de les rubiàcies (Rubiaceae).
Les espècies d'aquest gènere són generalment mates o arbres petits que es troben a les regions tropicals del planeta.
Hi ha unes 80 espècies. Cal destacar:
Моринда (лат. Morinda) — марена котырись корья пу увтыр. Моринда увтырӧ пырöны 80-130 вид. Моринда пантасьӧ Азияын.
Моринда (латин Morinda) — марена котырса корья пу увтыр. Сійӧ быдмӧ Азияын.
Моринда (лат. Morinda) — марена котырись корья пу увтыр. Моринда увтырӧ пырöны 80-130 вид. Моринда пантасьӧ Азияын.
நுணா என்று பொதுவாக அழைக்கப்படும் பேரினம் பூக்கும் தாவரமாகும். இது காஃபி.குடும்பத்தைச் சேர்ந்தது[2] இத்தாவரத்த்தின் ஆங்கிலப் பெயரான மொரிண்டா-வின் முன் ஒட்டுச் சொல்லான மொருஸ் (morus) என்ற சொல் லத்தின் மொழிச் சொல்லில் இருந்து தோன்றியது மொருஸ் என்றால் இலத்தினில் "முசுக்கொட்டை" ஆகும் மஞ்சள்நாறியின் பழங்கள் முசுகொட்டை பழங்களைப்போல தோன்றுவதால் இச்சொல் இடம்பெற்றது, இச்சொல்லும் பின் ஒட்டில் உள்ள இண்டிகா என்னும் சொல் குறிப்பது இந்தியாவை.[3]
இந்தப்பேரினத்தாவரங்கள் உலகின் அனைத்து வெப்ப வலயப் பகுதிகளிலும் பரவியுள்ளது, இந்தப் பேரினத்தைச் சேர்ந்த மரங்கள், புதர்கள் அல்லது கொடிகள் என 80 இனங்கள் உள்ளன. அனைத்து மொரின்டா இனத் தாவரங்களின்பழங்கள் அல்லது கூட்டுக்கனிகள் சதைபற்று கொண்டவையாகவோ அல்லது உலர்பழங்களாகவோ உள்ளன.[4] இந்த பேரினத்தைச் சேர்ந்த பல இனத் தாவரங்கள் போர்னியோ, நியூ கினி, நியூ கலிடோனியா, வடக்கு ஆத்திரேலியா போன்ற பகுதிகளில் காணப்படுகின்றன.
பாரம்பரிய ஜப்பனிய, கொரிய, சீன மருத்துவத்தில், மொரின்டா பேரினத்தைச் சேர்ந்த வெண்நுணா மருத்துவ மூலிகையாக பயன்படுத்தப்படுகிறது. இதன் செயல்திறனுக்கு எந்த உறுதியான ஆதாரமும் இல்லை என்றாலும், உயிரியல் பண்புகளை கொண்ட ஒரு மூலிகை என்று கருதப்படுகிறது.[5]
நுணா என்று பொதுவாக அழைக்கப்படும் பேரினம் பூக்கும் தாவரமாகும். இது காஃபி.குடும்பத்தைச் சேர்ந்தது இத்தாவரத்த்தின் ஆங்கிலப் பெயரான மொரிண்டா-வின் முன் ஒட்டுச் சொல்லான மொருஸ் (morus) என்ற சொல் லத்தின் மொழிச் சொல்லில் இருந்து தோன்றியது மொருஸ் என்றால் இலத்தினில் "முசுக்கொட்டை" ஆகும் மஞ்சள்நாறியின் பழங்கள் முசுகொட்டை பழங்களைப்போல தோன்றுவதால் இச்சொல் இடம்பெற்றது, இச்சொல்லும் பின் ஒட்டில் உள்ள இண்டிகா என்னும் சொல் குறிப்பது இந்தியாவை.
ပုံသဏ္ဌာန် : အပင် ငယ်မျိုး ဖြစ်သည်။ ပင်စည် ဖြောင့်တန်း၍ အခေါက်မှာ ချောမွေ့သည်။ အရွက်မှာ ထောင့်မှန် ရွက်ဆိုင်ဖြစ်သည်။ အစိမ်း ရင့်ရောင် ကြီးမား တောက်ပြောင်သော အရွက်များ ဖြစ်သည်။ ရွက်နား ညီသည် သိုႚမဟုတ် လှိုင်းတွန့် အနည်းငယ် ရှိသည်။ ပန်းခိုင်သည် အဖြူရောင် ပန်းပွင့်များ စုပြုံ၍ ထွက်သည်။ အသီးသည် ရှည်မျောမျော ပုံစံရှိပြီး ပြောင်ချောသည်။ အစေ့ များသည် ပျစ်ချွဲချွဲ ဖြစ်သည်။ အပင် ပင်လတ် မျိုး ဖြစ်၏။ အရောင် ပြောင်လက်၏။ အကိုင်း အခက် များစွာ ဖြာ၏။ ပင်စည်ပေါ် တွင် အညိုရောင် အစက် အပြောက် များရှိ၏။ အခေါက်ထူ ၍ ကြမ်းတမ်း၏။ အကိုင်း လေးထောင့်ပုံ ရှိပြီး နှစ်ထောင့်တွင် အမြှောင်း ပါသည်။ အရွက် ရွက်ဆိုင် အလှည့်ကျ ထွက်သည်။ အရွက် ကြီး၏။ အလျား ၁ ပေ ခန့် ရှည်၏။ ရွက်ရင်း သွယ်၍ ရွက်ထိပ် ချွန်သည်။ အရွက် အလယ်ပိုင်း ကျယ်သည်။ အရွက် ထက်အောက် မျက်နှာပြင် နှစ်ဖက်လုံး ပြောင်ချောသည်။ ရွက်ကြော ထင်ရှား၏။ ရွက်နား ချော၍ လှိုင်းတွန့် အနည်းငယ် ရှိသည်။ ရွက်ညှာ တိုတုတ်၏။ နှလုံး ပုံသဏ္ဌာန် ရွက်စွယ် နှစ်ခု ပါရှိ၏။ အပွင့် အလွန် သေးငယ်သော အဖြူရောင်ပွင့် ဖြစ်၏။ အနံ့ မွှေး၏။ ပန်းခိုင် ထိပ်တွင် ပန်းပွင့်များ စုပြုံ၍ ထွက်သည်။ ပန်းခို်င်သည် အရွက်၏ အခြားတစ်ဖက် မှ ထွက်သည်။ ပွင့်ညှာ တိုသည်။ အသီး အချင်း ၂ လက်မ ခန့် ရှိ၏။ ရှည်မျောမျော ပုံ ဖြစ်သည်။ အသီးခွံ ပါး၍ ပြောင်ချော၏။ အသီး မျက်နှာပြင် ပေါ်ရှိ ဗဟုဂံပုံ အကွက် အလေးများတွင် ပန်းပွင့် အရာများ မျက်စိ သဖွယ် ကျန်နေသည်။ အသုံးပြုနိုင်သည့် အစိတ်အပိုင်းများ : အရွက်၊ အသီး။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် တွေ့နိုင်သောနေရာများ : မြန်မာ နိုင်ငံ အနှံ့ အပြား အထူးသဖြင့် အထက် မြန်မာ ပြည်နှင့် အောက်မြန်မာ ပြည် ဒေသများ၌ အများဆုံး ပေါက်သည်။ ပေါက်ရောက်ပုံ သဘာ၀ အလျောက် ပေါက်ရောက် သည်။မြန်မာနိုင်ငံတွင် ကျယ်ပြန့်စွာ ပေါက်ရောက်သည်။ အသုံးဝင်ပုံ : အာနိသင် မြန်မာ ဆေးကျမ်းများ အလိုအရ ရဲယိုရွက် သည်ခါး၏။ စဉ်းငယ် ပူ၏။ လေနှင့် ဝမ်းကို ရွှင်စေ တတ်၏။ သွေးကို တက်ကြွစေ၏။ ရဲယိုသီး သည်ပူစပ် သောအရသာ ရှိ၍ စဉ်းငယ် ချဉ်၏။ သွေး၊သည်းခြေ၊လေ၊သလိပ် တို့ကို နိုင်၏။ အစာ မကြေ၊လေနာ၊ သည်းခြေနာ တို့ကို နိုင်၏။ အသုံးပြုပုံ- အရွက် ၁။ ရဲယိုရွက် ကိုပြုတ်၍ တို့စားလျှင် လေချုပ် ရောဂါ၊ ဝမ်းဗိုက်နာ ရောဂါ၊ အာခေါင် ပူလောင် သောရောဂါ၊ သည်းခြေ ဖောက်ပြန်သော ရောဂါနှင့် သွေးတိုး ရောဂါ ပျောက်ကင်း၏။ ၂။ ရဲယိုရွက် ကို ငါးမြွေထိုး အသားနှင့် ပြုတ်၍ သုပ်စားလျှင် ပင်လယ် အူနာ ပျောက်သည်။ ၃။ ရဲယိုရွက် ကို သုပ်စားပါက နို့ချောင်းပိတ် ရောဂါ၊နို့ရေ ခန်းရောဂါ၊သကျည်း ကိုက်ရောဂါ၊ဝမ်းရစ်နာ ခြင်းနှင့် နှာခေါင်း သွေးလျှံ ခြင်းတို့ကို ပျောက်စေ၏။ ၄။ နှလုံး ရောဂါ၊ သွေးသွန် ရောဂါနှင့် ဆီးချို ရောဂါများ အတွက် ဒန့်သလွန်ရွက် နှင့် ဟင်းချို ချက်သောက်က ပျောက်စေ၏။ အသီး ၁။ ပျားရည်နှင့် ခေါက်စားလျှင် ချောင်းဆိုး ရောဂါနှင့် ပန်းနာ ကို ပျောက်စေသည်။ ၂။ ရဲယိုသီး မှည့်ကို ထန်းလျက်နှင့် စားသော် အစာမကြေ ရောဂါ ပျောက်၏။ ၃။ အသီးနုကို ပြုတ်၍ သုပ်စားက လေထိုး လေအောင့် နှင့် သွေးတက်ရောဂါ ပျောက်၏။ [၁]
မြန်မာနိုင်ငံအရပ်ရပ်၌ အထူးသဖြင့် မိုးများသော ဒေသများ၌ ပေါက်ရောက်လေ့ရှိသော ရဲရိုပင်ကို စားသုံး၍ရသော အရွက်နှင့် အသီးတို့ကြောင့် လူသိများသည်။ ယင်းသည် နီပါးဆေးပင်မျိုးတွင် ပါဝင်၍ နီပါးကြီးဟုလည်း ခေါ်ဝေါ်ကြလေသည်။
ရဲရိုပင်သည် အခြား နီပါးဆေးပင်များကဲ့သို့ ရူဗီအေစီအီး မျိုးရင်း၌ ပါဝင်၍၊ ရုက္ခဗေဒအမည်အားဖြင့် မိုရင်ဒါအန်ဂတ် စတီဖော်လီယာဟု ခေါ်သည်။ အပင်ငယ် ပင်စောက်မျိုးဖြစ်၍ အကိုင်းအခက်များ ရှည်လျားသည်။ အရွက်များသည် ပြောင် ချောနေ၍ တစ်ခါတစ်ရံ တစ်ပေခန့် ရှည်လျားသည်။ အရွက်များသည် အနည်းငယ် ချွန်၍ အနည်းငယ် အမြီးရှည်သည်။ ရွက်ရင်းဖက်သို့ အတန်ငယ် ဝိုက်၍ ရှူးသွားသည်။ အရွက်များ ရွက်ဆိုင်ထွက်သည်။ အရောင်ဖြူ၍ အနည်းငယ် အနံ့သင်းသော အပွင့်ကလေးများ အများအပြား ပွင့်သည်။ ပွင့်တံရှည်သည်လည်း ရှိသည်။ တိုသည်လည်း ရှိသည်။ ရဲရိုသီးသည် စထရော်ဗယ်ရီသီး၊ ဩဇာသီးတို့ကဲ့သို့ အစေ့များ၍ မှည့်သည့်အခါ ပျော့အိအိ နေပြီးလျှင် အနံ့ပြင်းသည်။
ရဲရိုပင်ကို အစေ့ပျိုး၍ စိုက်ရသည်။ စိုက်ပျိုးရန် မခဲယဉ်းလှသဖြင့် မြန်မာနိုင်ငံအရပ်ရပ်ရှိ နေအိမ်ဝင်းခြံများ၌ အတွေ့ရ များသော အပင်မျိုး ဖြစ်လေသည်။
အရွက်ကိုရော၊ အသီးကိုပါ စားသုံးနိုင်ကြသော်လည်း အသီး၏ စူးရှသောအနံ့ကို မကြိုက်ကြသဖြင့် အသီးကို စားသုံးသူ နည်းသည်။ အနံ့ခံနိုင်သူများကမူ ရဲရိုသီးမှည့်၏ ပူရှိန်းရှိန်း အရသာကို တစ်မျိုးတစ်မည် နှစ်သက်ကြသဖြင့်၎င်း၊ ဆေးဖက် ဝင်သော အသီးတစ်မျိုး အဖြစ်၎င်း ထန်းလျက်ဖြင့် နယ်၍ စားသုံးကြသည်။
ရဲရိုရွက်သည်လည်း ဆေးဖက်ဝင်သည်ဟု ဆိုကြသည်။ အရသာ ခါးသော်လည်း လေနိုင်သောအရွက် တစ်မျိုးဟု ဆိုကြသည်။ ငါးခူ၊ ငါးရံ့ စသည့် ငါးတစ်မျိုးမျိုးကို ရဲရိုရွက်နုဖြင့် ငါးပေါင်းထုပ် လုပ်စားလေ့ရှိကြရာ၊ ရဲရိုရွက်၏ ခါးသက်သက် အရသာကြောင့် ငါးပေါင်းထုပ်သည် ပို၍ အရသာထူးကဲသည်။ ထိုကြောင့် မြန်မာငါးပေါင်းထုပ်တွင် ရဲရိုရွက်သည် မပါမဖြစ်သော ပစ္စည်းတစ်ရပ် ဖြစ်သည်။ ငါးပုဇွန် စသည်တစ်မျိုးမျိုးနှင့် ရဲရိုရွက်ကို ငါးပေါင်းကြော် ကြော်၍လည်း စားသုံးကြသည်။ ရဲရိုရွက်နုကလေးများကို မီးအုံး၍၎င်း၊ ရေနွေးဖျော၍၎င်း အတို့အမြှုပ် ပြုလုပ်၍လည်း စားသုံးကြလေသည်။
ရဲရိုရွက်နှင့် အသီးတို့တွင် ပါဝင်သော အာဟာရဓာတ်များသည် အတူတူလိုပင် ဖြစ်သည်။ ယင်းတို့တွင် ဗီတာမင်စီဓာတ်၊ ကလိုရီဓာတ်၊ ရေငွေ့ဓာတ်တို့ အတော်များများပါဝင်၍ ထုံးဓာတ်နှင့် သတ္တုဓာတ်တို့ အတော်အသင့် ပါသည်။ ကာဗို ဟိုက်ဒရိတ်နှင့် ပရိုတင်းဓာတ်များလည်း အနည်းငယ်စီပါသည်။ ထိုကြောင့် ရဲရိုရွက်သည် အရသာခါး၍ အသီးသည် အနံ့ပြင်းသော်လည်း အင်အားဖြစ်စေသောအရွက်နှင့် အသီးဟူ၍ ဆိုနိုင်သည်။
မြန်မာဆေးကျမ်းများအလိုမှာ ရဲရိုရွက်သည် ခါး၏။ စဉ်းငယ်ပူ၏။ လေကို ရွှင်စေတတ်၏။ သွေးကို တက်ကြွစေတတ်၏။ ဝမ်းကိုလည်း ရွှင်စေတတ်၏။
ရဲရိုသီးသည် ပူစပ်သော အရသာ ရှိ၏။ စဉ်းငယ်လည်း ချဉ်၏။ သွေး သည်းခြေ လေသလိပ်တို့ကို နိုင်၏။ အစာ မကျေသောအနာ၊ လေလှိုက်တက်သောအနာ၊ လေပူနာ၊ သည်းခြေ လှုပ်ရှားထကြွသော အနာတို့ကို နိုင်၏။ ရဲရိုသီးမှည့်ကို ထန်းလျက်နှင့် နယ်၍ တစ်ညဉ့်သိပ်ထားပြီးသည့်နောက် ကောင်းစွာ ခေါက်၍ ဆားအနည်းငယ် ထည့်ပြီးလျှင် သုံးဆောင်ပါက ဝမ်းဖောဝမ်းရောင်၊ ရင်ကယ်ရောဂါများ ပျောက်ကင်း၍ ရင်ချောင်စေသည်။ ချောင်းဆိုးသော် ပျားရည် နှင့် နယ်၍ စားသုံးက လျင်မြန်စွာ ပျောက်စေတတ်သည်ဟု ဆိုလေသည်။
အိန္ဒိယ ဆေးကျမ်းအလိုမှာ အရွက်ကို ပြာချပြီးလျှင် မုန်ညင်းစေ့အနည်းငယ်နှင့် ပြုတ်၍ တိုက်ပါက သူငယ်နာ ဝမ်းသက်ရောဂါ ပျောက်ကင်းနိုင်၏။ ဝမ်းကိုက်ရောဂါ ပျောက်လိုလျှင်လည်း ထိုအပြုတ်ရည်တွင် အမွှေးအကြိုင် အနည်းငယ်ထည့်၍ တိုက်ရသည်။ အသီးနှင့်အရွက်ပြုတ်ရည်သည် မိန်းမတို့ ဓမ္မတာချုပ်ခြင်းကို ဖယ်ရှားနိုင်၏။ ရဲရိုမြစ်သည်မူ ချုပ်စေသောသတ္တိ ရှိသည်ဟု ဆိုလေသည်။[၂]
Morinda is a genus of flowering plants in the madder family, Rubiaceae.[1] The generic name is derived from the Latin words morus "mulberry", from the appearance of the fruits, and indica, meaning "of India".[3]
Distributed in all tropical regions of the world, Morinda includes 80 species of trees, shrubs or vines. All Morinda species bear aggregate or multiple fruits that can be fleshy (like Morinda citrifolia) or dry.[4] Most species of this genus originate in the area of Borneo, New Guinea, Northern Australia and New Caledonia.
In traditional Japanese, Korean and Chinese medicine, Morinda citrifolia is considered to be a herb with biological properties, although there is no confirmed evidence of clinical efficacy.[5]
The first fossil record for genus Morinda is from fruit of Morinda chinensis found in coal dated from the Eocene 56 to 33.9 million years ago in the Changchang Basin of Hainan Island, South China.[6]
Plants in the former genus Appunettia are now considered synonymous with Morinda.
{{cite journal}}: CS1 maint: uses authors parameter (link) Morinda is a genus of flowering plants in the madder family, Rubiaceae. The generic name is derived from the Latin words morus "mulberry", from the appearance of the fruits, and indica, meaning "of India".
Morinda es un género de unas 80 especies de plantas con flores del orden de las Gentianales de la familia de las Rubiaceae. Son árboles, arbustos y vides naturales de las zonas tropicales.[2]
Son arbolitos, arbustos, o trepadoras volubles, terrestres, inermes, las flores bisexuales o algunas veces dioicas (fuera de Mesoamérica). Hojas opuestas o algunas veces verticiladas, isofilas, ligeramente anisofilas o a veces aparentemente alternas con la hoja subyacente a la inflorescencia ausente, enteras, algunas veces con domacios; nervadura menor no lineolada; estípulas interpeciolares y a veces parcialmente intrapeciolares, generalmente triangulares, obtusas a agudas, erguidas, persistentes o caducas, valvares. Inflorescencias terminales, axilares u opositifolias, solitarias o fasciculadas, en cabezuelas pedunculadas, sin brácteas, generalmente globosas a subglobosas. Flores sésiles, homostilas o a veces distilas, todas las de una cabezuela unidas por los ovarios, fragantes; limbo calicino truncado a denticulado, sin calicofilos (en Mesoamérica); corola infundibuliforme a hipocraterimorfa, blanca, blanco-amarillenta o azul pálido, glabra a pubérula en el exterior, pilosa en la parte distal en el interior, los lobos 4-7, valvares, algunas veces con pequeños apéndices apicales; estambres 4-7, incluidos o exertos, las anteras dorsifijas en el 1/2 distal; estigmas 2, oblongos, incluidos o exertos; ovario 2-locular o incompletamente 4-locular, los óvulos 1 por lóculo, ascendentes. Frutos en drupas, múltiples, sincárpicas, carnosas; pirenos 2-4 por flor, oblongos, obovoides a reniformes, cartilaginosos u óseos.[3]
El género fue descrito por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 1: 176. 1753.[3] La especie tipo es: Morinda royoc Sessé & Moc.
Morinda: nombre genérico que deriva de las palabras de latín: morus = "morera", por los frutos, e inda, que significa "de la India"[4]
Morinda es un género de unas 80 especies de plantas con flores del orden de las Gentianales de la familia de las Rubiaceae. Son árboles, arbustos y vides naturales de las zonas tropicales.
Nonit (Morinda) on kasvisuku matarakasvien heimossa. Siihen kuuluu 112 lajia.[1] Lajeihin sisältyy kaksi suomeksi nimettyä kasvia: noni (Morinda citrifolia) ja tansaniannoni (Morinda asteroscepa). Noni on Aasiassa ja Australiassa alkuperäisenä kasvava puu, joka on tunnettu viljelykasvina, ravinto-, lääke- ja värikasvina.[2]
Nonit (Morinda) on kasvisuku matarakasvien heimossa. Siihen kuuluu 112 lajia. Lajeihin sisältyy kaksi suomeksi nimettyä kasvia: noni (Morinda citrifolia) ja tansaniannoni (Morinda asteroscepa). Noni on Aasiassa ja Australiassa alkuperäisenä kasvava puu, joka on tunnettu viljelykasvina, ravinto-, lääke- ja värikasvina.
Morinda est un genre de plantes à fleurs de la famille des Rubiaceae.
Il en existe environ 80 espèces réparties dans toutes les régions tropicales du monde. Elles se présentent sous forme d'arbres, de lianes et d'arbustes.
Selon World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) (2 avr. 2011)[1] :
Morinda est un genre de plantes à fleurs de la famille des Rubiaceae.
Il en existe environ 80 espèces réparties dans toutes les régions tropicales du monde. Elles se présentent sous forme d'arbres, de lianes et d'arbustes.
Morinda L., 1753 è un genere di piante della famiglia delle Rubiacee.[1]
Comprende un centinaio di specie (da 80 a 130 secondo gli autori) di alberi, arbusti e rampicanti, diffuse nelle regioni tropicali di tutti i continenti.
Alcune specie hanno importanza economica, in particolare Morinda citrifolia, il noni, e in minor misura Morinda coreia (suranji).
Il genere Morinda ha il suo massimo centro di biodiversità nell'Asia sud-orientale, fino alla Nuova Guinea, Nuova Caledonia e Australia settentrionale.
È rappresentato peraltro anche in altre regioni dell'Asia meridionale, fino alla Cina meridionale, in Africa e nelle regioni tropicali delle due Americhe.
Il genere Morinda è attribuito alla famiglia delle Rubiacee. Discordanze esistono riguardo all'ordine a cui viene attribuita tale famiglia; il tema è trattato qui.
Essendo la famiglia delle Rubiacee molto vasta, essa è stata divisa in sottofamiglie. Per la classificazione APG, il genere Morinda appartiene alla sottofamiglia delle Rubioidee e alla tribù delle Morindee.
Il numero di specie varia da circa 80 a circa 130 secondo gli autori.
Secondo Kew[2] le specie sono le seguenti:
La specie di gran lunga più importante è Morinda citrifolia, usata per scopi alimentari.
Morinda coriaea (sin. Morinda tinctoria) è utilizzata in India per produrre un colorante (morindone o suranji), che ha oggi modesta diffusione commerciale. Anche altre specie sono in grado di fornire lo stesso tipo d colorante.
Diverse specie di Morinda sono apprezzate per le loro proprietà officinali. In particolare Morinda officinalis (ba ji o bajitian) è considerata dall'erboristeria tradizionale cinese dotata di proprietà antidepressive, antiossidanti, ipoglicemiche e utili contro lo stress.
Anche la specie più nota, Morinda citrifolia, le specie africane Morinda lucida e Morinda umbellata e altre sarebbero dotate di proprietà medicinali. L'effetto è attribuito a particolari glucosidi.
Morinda L., 1753 è un genere di piante della famiglia delle Rubiacee.
Comprende un centinaio di specie (da 80 a 130 secondo gli autori) di alberi, arbusti e rampicanti, diffuse nelle regioni tropicali di tutti i continenti.
Alcune specie hanno importanza economica, in particolare Morinda citrifolia, il noni, e in minor misura Morinda coreia (suranji).
Morinda est genus plantarum florentium in familia Rubiacearum.[1]
Generi sunt fere octoginta species, in omnibus regionibus tropicis distributae. Hae species sint arbores, frutices, vel lianae. Aliquae, sicut Morinda citrifolia, sunt arbores quae lianarum similes sunt. Omnes syncarpas (fructus adgregatos) ferunt, qui sint carnosi (sicut Morinda citrifolia) vel sicci. Plurimae sunt in regionibus Borneo, Nova Guinea, Australia septentrionali, et Nova Caledonia natae.
Morinda est genus plantarum florentium in familia Rubiacearum.
Morinda is een geslacht uit de sterbladigenfamilie (Rubiaceae). The Plant List erkent 131 soorten. Volgens de Flora of China bestaat het geslacht uit circa tachtig tot honderd soorten die wereldwijd voorkomen in tropische en subtropische gebieden.
De noni (Morinda citrifolia) is een veel gekweekte soort met eetbare vruchten.
Morinda is een geslacht uit de sterbladigenfamilie (Rubiaceae). The Plant List erkent 131 soorten. Volgens de Flora of China bestaat het geslacht uit circa tachtig tot honderd soorten die wereldwijd voorkomen in tropische en subtropische gebieden.
De noni (Morinda citrifolia) is een veel gekweekte soort met eetbare vruchten.
Multimedia w Wikimedia Commons Morinda – rodzaj roślin należących do rodziny marzanowatych. Należy do niego kilka gatunków.
Belicea Lundell, Belicia Lundell, Bellynkxia Müll. Arg. Gutenbergia Walp., orth. var., Guttenbergia Zoll. & Moritzi, Imantina Hook. f., Pogonanthus Montrouz., Rojoc Adans., Sphaerophora Blume, Stigmanthus Lour., Stigmatanthus Roem. & Schult., orth. var.
Należy do rodziny marzanowatych (Rubiaceae), która jest kladem bazalnym w obrębie rzędu goryczkowców (Gentianales) z grupy astrowych spośród roślin okrytonasiennych[1][3]
Gromada okrytonasienne Cronquist, podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Rosopsida Batsch, podklasa jasnotowe Takht. ex Reveal, nadrząd Gentiananae Thorne ex Reveal, rząd marzanowce Dumort., podrząd Rubiineae Raf., rodzina marzanowate Juss., plemię Morindeae Kostel., podplemię Morindinae DC., rodzaj Morinda (Morinda L.)[4].
Morinda – rodzaj roślin należących do rodziny marzanowatych. Należy do niego kilka gatunków.
Morinda L.
Виды
Моринда (лат. Morinda) — род растений семейства Мареновые, включающий в себя около 110 видов деревьев, кустарников и лиан распространённых в тропических областях планеты. Естественный ареал рода включает в себя острова Калимантан, Новую Гвинею, Новую Каледонию, Таити и Северную Австралию.
По информации базы данных The Plant List, род включает 112 видов[2]:
Это заготовка статьи по ботанике. Вы можете помочь проекту, дополнив её. Моринда (лат. Morinda) — род растений семейства Мареновые, включающий в себя около 110 видов деревьев, кустарников и лиан распространённых в тропических областях планеты. Естественный ареал рода включает в себя острова Калимантан, Новую Гвинею, Новую Каледонию, Таити и Северную Австралию.
巴戟天属（学名：Morinda）又名羊角藤屬，是龙胆目茜草科下的一个属，为灌木至小乔木植物。该属共有约80种，分布于热带地区。[1]
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
