Lepidochelys és un gènere de tortugues marines format per dues espècies.
Dundee, Harold A. (2001). «The Etymological Riddle of the Ridley Sea Turtle». Marine Turtle Newsletter 58: pp. 10–12. http://www.seaturtle.org/mtn/archives/mtn58/mtn58p10b.shtml.
Lepidochelys és un gènere de tortugues marines format per dues espècies.
Dieser Artikel wurde aufgrund von formalen oder inhaltlichen Mängeln in der Qualitätssicherung Biologie zur Verbesserung eingetragen. Dies geschieht, um die Qualität der Biologie-Artikel auf ein akzeptables Niveau zu bringen. Bitte hilf mit, diesen Artikel zu verbessern! Artikel, die nicht signifikant verbessert werden, können gegebenenfalls gelöscht werden.
Lies dazu auch die näheren Informationen in den Mindestanforderungen an Biologie-Artikel.
Die Bastardschildkröten sind eine Gattung der Meeresschildkröten (Cheloniidae) und kommen in zwei Arten vor: der Echten oder Oliv-Bastardschildkröte (Lepidochelys olivacea) und der Atlantik-Bastardschildkröte (Lepidochelys kempii). Dabei ist die Oliv-Bastardschildkröte die häufigste Art der Meeresschildkröten, während die Atlantik-Bastardschildkröte als die seltenste angesehen wird.
Bastardschildkröten sind mit etwa 50 bis 80 Zentimetern Körperlänge und einem Gewicht von maximal 30 bis 50 Kilogramm die kleinsten Vertreter der Meeresschildkröten.[1] Die beiden Arten ähneln sich im Aussehen und Verhalten, die Grundfärbung der Oliv-Bastardschildkröte ist jedoch olivgrün mit ebenfalls grünlichen Zeichnungselementen gegenüber dem graugrünen Panzer der atlantischen Art. Bei beiden Arten ist der Panzer (Carapax) stark gewölbt und in der Regel etwa so lang wie breit, bei der Oliv-Bastardschildkröte ist er höher und länger in der Form als bei der Atlantik-Bastardschildkröte.[1] Die Unterseite des Panzers, das Plastron, beider Arten zeigt einen gelblich-weißen Ton.[1]
Wie alle Meeresschildkröten leben auch die Bastardschildkröten im Salzwasser der Ozeane. Sie kommen vor allem in Küstengebieten im Bereich des Kontinentalschelfs vor und sind vor allem im offenen Freiwasser, dem Pelagial, zu finden. Sie ernähren sich als Fleischfresser hauptsächlich von schwimmenden Krusten- und Weichtieren wie Kalmaren und anderen wirbellosen Tieren wie Quallen, Seeigeln, Seescheiden, Moostierchen sowie gelegentlich auch Fischen.[1]
Die Bastardschildkröten legen ihre Eier in den Sand geeigneter Strandgebiete und verlassen zu diesem Zweck das Wasser. Die beiden Arten der Bastardschildkröten sind dabei die einzigen Arten, bei denen ein massenhaftes Anlanden an den Brutstränden beobachtet werden kann. Ebenfalls einzigartig ist die Auswahl der Tageszeit, da sie im Gegensatz zu allen anderen Arten den hellen Tag bevorzugen, vor allem an stark windigen Tagen.
Die beiden Arten der Bastardschildkröten unterscheiden sich in der Ausdehnung ihrer Verbreitungsgebiete sehr deutlich. Während die Oliv-Bastardschildkröte über weitere Teile des Indischen, Pazifischen und Atlantischen Ozeans entlang der Küstengebiete Nord- und Südamerikas, Afrikas, Asiens und Australiens zu finden ist,[2] ist das Verbreitungsgebiet der Atlantischen Bastardschildkröte auf ein sehr begrenztes Verbreitungsgebiet vor der mexikanischen Küste im Atlantischen Ozean beschränkt.[3]
Die wissenschaftliche Erstbeschreibung der Gattung Lebidochelys stammt von dem deutschen Zoologen Leopold Fitzinger in seiner Systema reptiliae aus dem Jahr 1843. 1953 ordnete Charles Frédéric Girard die 1829 als Chelonia olivacea von Johann Friedrich Eschscholtz beschriebene Oliv-Bastardschildkröte in diese Gattung ein.[2] 1880 beschrieb der amerikanische Zoologe Samuel Walton Garman die Atlantik-Bastardschildkröte als zweite Art der Gattung.[3]
Die Gattung der Bastardschildkröten enthält entsprechend aktuell zwei Arten:[1]
Ihre Namen haben die Bastardschildkröten erhalten, da sie früher als Hybriden zwischen der Suppenschildkröte und der Unechten Karettschildkröte galten.
Aufgrund ihres Fleisches und ihrer Eier wurden die Bastardschildkröten wie alle anderen Meeresschildkröten intensiv bejagt und stehen heute durch das Washingtoner Artenschutzabkommen unter internationalem Schutz.
Dieser Artikel wurde aufgrund von formalen oder inhaltlichen Mängeln in der Qualitätssicherung Biologie zur Verbesserung eingetragen. Dies geschieht, um die Qualität der Biologie-Artikel auf ein akzeptables Niveau zu bringen. Bitte hilf mit, diesen Artikel zu verbessern! Artikel, die nicht signifikant verbessert werden, können gegebenenfalls gelöscht werden.
Lies dazu auch die näheren Informationen in den Mindestanforderungen an Biologie-Artikel.
Die Bastardschildkröten sind eine Gattung der Meeresschildkröten (Cheloniidae) und kommen in zwei Arten vor: der Echten oder Oliv-Bastardschildkröte (Lepidochelys olivacea) und der Atlantik-Bastardschildkröte (Lepidochelys kempii). Dabei ist die Oliv-Bastardschildkröte die häufigste Art der Meeresschildkröten, während die Atlantik-Bastardschildkröte als die seltenste angesehen wird.
சிற்றாமை (Lepidochelys) என்பது ஒரு கடலாமைப் பேரினம் ஆகும். இதில் கெம்ப்பின் சிற்றாமை மற்றும் ஒலிவ நிறச் சிற்றாமை ஆகிய இரு இனங்கள் அடங்கியுள்ளன. தற்போது கெம்ப்பின் சிற்றாமை மிக அருகிய இனங்கள் பட்டியலில் உள்ளது.[1]
சிற்றாமைகள் 51-71 செ.மீ. நீளம் வரை வளரக்கூடியது. இவை 36-50 கிலோ எடையைக் கொண்டிருக்கும். இவை நண்டுகள், மீன்கள், தலைக்காலிகள், சிப்பிகள் மற்றும் கடல்வாழ் தாவரங்கள் ஆகியவற்றை உண்டு வாழ்கின்றன.
சிற்றாமை (Lepidochelys) என்பது ஒரு கடலாமைப் பேரினம் ஆகும். இதில் கெம்ப்பின் சிற்றாமை மற்றும் ஒலிவ நிறச் சிற்றாமை ஆகிய இரு இனங்கள் அடங்கியுள்ளன. தற்போது கெம்ப்பின் சிற்றாமை மிக அருகிய இனங்கள் பட்டியலில் உள்ளது.
Ridley sea turtles are a genus (Lepidochelys) of sea turtle comprising two species: Kemp's ridley sea turtle and the olive ridley sea turtle.
Kemp's ridley sea turtles are currently on the New York and United States lists of endangered species.
Adult ridley sea turtles grow to a length of 51–71 cm (20–28 in), and weight of 36–50 kg (79–110 lb). They feed on crabs, fish, cephalopods, clams, and some marine vegetation.
The origin of "ridley" is a subject of speculation. Prior to being known as ridleys, French naturalist Bernard Germain de Lacépède referred to the Lepidochelys species as "bastard turtles." Renowned sea turtle conservationist Archie Carr claimed that "ridley" was a common Floridan term, quite possibly, a dialectic corruption of "riddle."[1]
The Kemp's ridley sea turtles were on the brink of extinction in the 1960s with low numbers of 200 nesting individuals. Due to strict laws that protected their nesting sites in Mexico and altered fishing gear to avoid accidental capture of the Kemp's ridley, their numbers have increased to estimated an 7000–9000 nesting individuals today. The olive ridley sea turtle is considered to have the most abundant numbers today, estimated as 800,000 nesting individuals. The threats to their survival are loss of nesting habitat, direct harvest of the eggs and adults, and entanglement in fishing gear. Laws against harvesting the adults and eggs also have helped the olive ridley sea turtles' numbers gradually increase.
Ridley sea turtles are a genus (Lepidochelys) of sea turtle comprising two species: Kemp's ridley sea turtle and the olive ridley sea turtle.
Kemp's ridley sea turtles are currently on the New York and United States lists of endangered species.
Lepidochelys es un género de tortugas marinas de la familia Cheloniidae. Incluye dos especies.[1] L. kempii está catalogada como en peligro crítico de extinción[2] y L. olivacea como vulnerable.[3]
El género comprende dos especies:[4]
Lepidochelys es un género de tortugas marinas de la familia Cheloniidae. Incluye dos especies. L. kempii está catalogada como en peligro crítico de extinción y L. olivacea como vulnerable.
Lepidochelys Cheloniidae familiako narrasti genero bat da.
Lepidochelys Cheloniidae familiako narrasti genero bat da.
Lepidochelys est un genre de tortue de la famille des Cheloniidae[1].
Ces deux espèces de tortue marine sont appelées « tortue bâtarde ». On leur a donné ce nom car on a longtemps cru que ces tortues était des hybrides de caouanne et de tortue verte. Les Cheloniidae semblent pouvoir engendrer assez facilement des hybrides capables de se reproduire.
La tortue olivâtre se rencontre dans l'océan Indien, l’océan Pacifique et dans l’océan Atlantique tandis que la tortue de Kemp se rencontre dans l'Atlantique et pond exclusivement dans le golfe du Mexique.
La tortue olivâtre et la tortue de Kemp sont les plus petites espèces de tortues marines et mesurent entre 58 et 70 cm. Les Lepidochelys pèsent de 36 à 45 kg. Elles se ressemblent aussi bien physiquement que dans leur comportement. Cependant on peut les différencier par la couleur et la forme de leur carapace en forme de cœur. La carapace de la tortue olivâtre plus haute sur l'avant, lui donne un aspect bossu caractéristique..
Leur dossière est composée de cinq paires de plaques latérales. Leur plastron blanc-jaunâtre dispose de quatre paires de plaques inframarginales qui forment le pont, chacune percée d’un pore près de son bord postérieur. Le dessus de sa tête et de ses nageoires sont gris. Cependant elles naissent noir les extrémité de leur membre étant plus claire. Elles disposent d'un bec robuste. Leurs nageoires ne disposent que d'une seule griffe. On distingue deux paires de plaques préfrontales.
Les deux espèces se nourrissent de poissons, céphalopodes, coquillage, crustacés. On pense qu'elle peut se nourrir de méduses. Aucune observation d'alimentation de végétaux n'a pu être faite. En revanche on sait qu'elles plongent à plus de 150 mètres. Ces tortues sont les seules tortues marines à préférer pondre le jour.
Selon TFTSG (26 mai 2011)[2] :
Les principaux groupes évolutifs relatifs sont décrites ci-dessous par phylogénie[3] selon Hirayama, 1997, 1998, Lapparent de Broin, 2000, and Parham, 2005 :
--o Procoelocryptodira |--o Chelonioidea Oppel, 1811 c’est-à-dire les tortues marines | |--o | | |--o †Toxochelyidae | | `--o Cheloniidae Oppel, 1811 | | |----o Caretta Rafinesque, 1814 | | |----o Natator McCulloch, 1908 | | `----o Chelonini Oppel, 1811 | | |--o Eretmochelys Fitzinger, 1843 | | |--o Lepidochelys Fitzinger, 1843 | | `--o Chelonia Brongniart, 1800 | `--o Dermochelyidae dont la tortue luth `--o Chelomacryptodira, c'est-à-dire les autres tortues cryptodires
D'après certaines études basées sur la génétique, les Lepidochelys se seraient différentiées lors de la fermeture de l'Isthme de Panamá [4].
La tortue de Kemp est signalée par l'UICN comme en danger critique d'extinction et la tortue olivâtre est signalée comme en danger.
Lepidochelys est un genre de tortue de la famille des Cheloniidae.
Ces deux espèces de tortue marine sont appelées « tortue bâtarde ». On leur a donné ce nom car on a longtemps cru que ces tortues était des hybrides de caouanne et de tortue verte. Les Cheloniidae semblent pouvoir engendrer assez facilement des hybrides capables de se reproduire.
Lepidochelys juga dikenali sebagai Ridley sea turtles ialah genus penyu yang terdiri daripada dua spesies: Penyu Kempi dan Penyu Lipas. Amerika Syarikat menyenaraikan ia sebagai spesies terancam.
Penyu dewasa boleh membesar sehingga 51–71 cm (20–28 in). Manakala beratnya mencecah 36–50 kg (79–110 lb). Diet mereka terdiri daripada ketam, ikan, kerang dan beberapa spesies tumbuhan marin.
Etimologi penyu "ridley" masih menjadi spekulasi.[1]
Penyu ini diancam kepupusan bermula era 1960an akibat kemerosotan jumlah kawasan telurnya dengan kurang 200 sarang per individu. Disebabkan penguatkuasaan undang-undang yang melindungi kawasan sarang bertelur mereka di Mexico, serta kemajuan teknologi penangkapan ikan membantu peningkatan jumlah populasi spesies ini. Kini dianggarkan 7000–9000 sarang per individu dikenalpasti.
Lepidochelys juga dikenali sebagai Ridley sea turtles ialah genus penyu yang terdiri daripada dua spesies: Penyu Kempi dan Penyu Lipas. Amerika Syarikat menyenaraikan ia sebagai spesies terancam.
Lepidochelys is een geslacht van schildpadden uit de familie zeeschildpadden (Cheloniidae). De groep werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Leopold Fitzinger in 1843.[1]
Het is het enige geslacht van de zeeschildpadden dat meer dan één soort telt, namelijk twee soorten; de warana en Kemps zeeschildpad. De status van deze laatste soort is zeer kritiek, de warana is 'slechts' sterk bedreigd. De reden hiervoor is met name de jacht op schildpadden door de mens, de warana heeft als voordeel dat hij een veel groter verspreidingsgebied heeft. Beide soorten blijven veel kleiner dan alle andere soorten zeeschildpadden met een carapaxlengte van ongeveer 70 tot 75 centimeter.
Geslacht Lepidochelys
Referenties
Bronnen
Lepidochelys is een geslacht van schildpadden uit de familie zeeschildpadden (Cheloniidae). De groep werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Leopold Fitzinger in 1843.
Het is het enige geslacht van de zeeschildpadden dat meer dan één soort telt, namelijk twee soorten; de warana en Kemps zeeschildpad. De status van deze laatste soort is zeer kritiek, de warana is 'slechts' sterk bedreigd. De reden hiervoor is met name de jacht op schildpadden door de mens, de warana heeft als voordeel dat hij een veel groter verspreidingsgebied heeft. Beide soorten blijven veel kleiner dan alle andere soorten zeeschildpadden met een carapaxlengte van ongeveer 70 tot 75 centimeter.
Lepidochelys – rodzaj żółwia morskiego reprezentowany przez gatunki:
Lepidochelys, w: Integrated Taxonomic Information System (ang.) [dostęp 29 września 2008]
Systematyka współcześnie żyjących żółwi Domena: eukarionty • Królestwo: zwierzęta • Typ: strunowce • Podtyp: kręgowce • Gromada: gady / zauropsydy • Rząd: żółwiePodrządLepidochelys – rodzaj żółwia morskiego reprezentowany przez gatunki:
Lepidochelys kempii – żółw zatokowy Lepidochelys olivacea – żółw oliwkowyLepidochelys é um género de tartarugas-marinhas da família dos quelonídeos. Compreende apenas duas espécies.[1] A tartaruga-marinha-pequena (L. kempii) está catalogada como em perigo crítico de extinção e a tartaruga-marinha-olivácea (L. olivacea) como vulnerável.[2] É o único género actual de tartarugas marinhas que tem mais de uma espécie.[3] Vivem em águas quentes; a L. kempii essencialmente em águas americanas e a L. olivacea em águas do Índico e Pacífico, africanas e americanas, e só raramente são vistas na Europa. São as tartarugas marinhas mais raras nas costas europeias, especialmente a L. olivacea.
As Lepidochelys adultas possuem um comprimento entre 51 e 71 cm e um peso de 36 a 50 kg, sendo tartarugas relativamente pequenas comparativamente a outras tartarugas marinhas. Alimentam-se de caranguejos, peixe, cefalópodes, amêijoas e vegetação marinha.
O nome do género deriva das palavras gregas lepidos, que significa escama, e chelys, que se traduz por tartaruga. Isto poderia fazer referência à grande quantidade de escudos costais que este género apresenta.[4]
Lepidochelys é um género de tartarugas-marinhas da família dos quelonídeos. Compreende apenas duas espécies. A tartaruga-marinha-pequena (L. kempii) está catalogada como em perigo crítico de extinção e a tartaruga-marinha-olivácea (L. olivacea) como vulnerável. É o único género actual de tartarugas marinhas que tem mais de uma espécie. Vivem em águas quentes; a L. kempii essencialmente em águas americanas e a L. olivacea em águas do Índico e Pacífico, africanas e americanas, e só raramente são vistas na Europa. São as tartarugas marinhas mais raras nas costas europeias, especialmente a L. olivacea.
As Lepidochelys adultas possuem um comprimento entre 51 e 71 cm e um peso de 36 a 50 kg, sendo tartarugas relativamente pequenas comparativamente a outras tartarugas marinhas. Alimentam-se de caranguejos, peixe, cefalópodes, amêijoas e vegetação marinha.
O nome do género deriva das palavras gregas lepidos, que significa escama, e chelys, que se traduz por tartaruga. Isto poderia fazer referência à grande quantidade de escudos costais que este género apresenta.
Bastardsköldpaddor[1](Lepidochelys[2]) är ett släkte av sköldpaddor. Släktet beskrev av den österrikiske zoologen Leopold Fitzinger 1843. Bastardskökdpaddor ingår i familjen havssköldpaddor.[2]
Arter enligt Catalogue of Life[2] och Reptile Database[3]:
Bastardsköldpaddor(Lepidochelys) är ett släkte av sköldpaddor. Släktet beskrev av den österrikiske zoologen Leopold Fitzinger 1843. Bastardskökdpaddor ingår i familjen havssköldpaddor.
Arter enligt Catalogue of Life och Reptile Database:
Lepidochelys kempii Lepidochelys olivaceaЗагальна довжина карапаксу представників цього роду коливається від 58 до 72 см, вага від 35 до 50 кг. Голова середнього розміру, трикутної форми. Карапакс округлий або нагадує за формою серце. Карапакс кістяной, немає гребеня. Кінцівки великі, дуже розвинені для плавання.
Забарвлення карапаксу зеленувате або оливкове. Пластрон жовтуватий. Молоді черепахи значно темніше, майже чорні.
Увесь час проводять у морі, зустрічаються на мілині біля узбережжя. Виходять на суходіл лише для відкладання яєць. Харчується рибою, медузами, молюсками, креветками, крабами, іноді водоростями.
Самиці відкладають до 100–110 яєць. Інкубаційний період триває 45—70 діб. за сезон буває декілька кладок.
Мешкають в Атлантичному, Індійському та Тихому океанах.
Lepidochelys Fitzinger, 1843
Ридлеи[1], или оливковые черепахи[1] (лат. Lepidochelys) — род морских черепах.
Общая длина карапакса представителей этого рода колеблется от 58 до 72 см, масса от 35 до 50 кг. Голова среднего размера, треугольной формы. Карапакс округлый или напоминающий по форме сердце. Карапакс кистяной, нет гребня. Конечности большие, очень развиты для плавания.
Окраска карапакса зеленоватого или оливкового цвета. Пластрон желтоватый. Молодые черепахи значительно темнее, почти чёрные.
Обитают в Атлантическом, Индийском и Тихом океанах.
Всё время проводят в море, встречаются на мелководье у побережья. Выходят на сушу лишь для откладывания яиц. Питается рыбой, медузами, моллюсками, креветками, крабами, иногда водорослями.
Самки откладывают до 100—110 яиц. Инкубационный период длится 45—70 суток. За сезон бывает несколько кладок.
Включает 2 вида[2]:
Ридлеи, или оливковые черепахи (лат. Lepidochelys) — род морских черепах.
麗龜屬(学名:Lepidochelys)是海龟科的一属,包含肯氏龟和丽龟2个物种。
生活在大西洋的麗龜屬物种已被列入纽约州政府濒危物种列表。
成年丽龟属海龟身长可达到51-71厘米,体重36-50千克,以螃蟹、鱼、乌贼、章鱼、蛤蜊和一些海洋植物群为食。
肯氏龟在其分布区全境都处于濒危状态,其两个主要的索饵场均位于石油勘探与保护的主要区域附近。