Cuscuta

Dodder is ’n parasitiese slinger­plant, Cuscuta, wat ander plante as gas­heer gebruik. Dit staan ook bekend as warkruid of monniksbaard.^[1] Dit staan in Engels bekend as hellweed, devil's gut, beggarweed, strangle tare, scaldweed of dodder.^[2]

Dodder het geen chlorofil nie en kan nie sy eie voedsel deur fotosintese maak nie. Dit groei op ander plante, en gebruik hul voedingstowwe, wat lei tot die verswakking van die gasheerplant. Landboukundiges beskou dodder as 'n verwoestende onkruid en probeer om dit uit te roei.^[2]

Spesies

• Cuscuta americana
• Cuscuta applanata
• Cuscuta approximata
• Cuscuta attenuata
• Cuscuta australis
• Cuscuta boldinghii
• Cuscuta brachycalyx
• Cuscuta californica
• Cuscuta campestris
• Cuscuta cassytoides
• Cuscuta ceanothi
• Cuscuta cephalanthi
• Cuscuta chinensis
• Cuscuta compacta
• Cuscuta coryli
• Cuscuta corylii
• Cuscuta cuspidata
• Cuscuta decipiens
• Cuscuta dentatasquamata
• Cuscuta denticulata
• Cuscuta epilinum
• Cuscuta epithymum
• Cuscuta erosa
• Cuscuta europaea
• Cuscuta exaltata
• Cuscuta fasciculata
• Cuscuta gigantea
• Cuscuta globulosa
• Cuscuta glomerata
• Cuscuta gronovii
• Cuscuta harperi
• Cuscuta howelliana
• Cuscuta indecora
• Cuscuta indesora
• Cuscuta japonica
• Cuscuta jepsoni
• Cuscuta leptantha
• Cuscuta lupuliformis
• Cuscuta macrolepis
• Cuscuta megalocarpa
• Cuscuta monogyna
• Cuscuta mitriformis
• Cuscuta obtusiflora
• Cuscuta odontolepis
• Cuscuta pacifica
• Cuscuta pentagona
• Cuscuta plattensis
• Cuscuta polygonorum
• Cuscuta potosina
• Cuscuta reflexa
• Cuscuta rostrata
• Cuscuta runyonii
• Cuscuta salina
• Cuscuta sandwichiana
• Cuscuta squamata
• Cuscuta suaveolens
• Cuscuta suksdorfii
• Cuscuta tuberculata
• Cuscuta umbellata
• Cuscuta vivipara
• Cuscuta warneri

Verwysings

Hierdie artikel is ’n saadjie. Voel vry om Wikipedia te help deur dit uit te brei.

Qızılsarmaşıq (lat. Cuscuta)^[1] - sarmaşıqkimilər fəsiləsinə aid bitki cinsi.^[2]

Növləri

Azərbaycanın dərman bitkiləri

Mənbə

1. ↑ Nurəddin Əliyev. Azərbaycanın dərman bitkiləri və fitoterapiya. Bakı, Elm, 1998.
2. ↑ Elşad Qurbanov. Ali bitkilərin sistematikası, Bakı, 2009.

La cúscuta (Cuscuta) és un gènere de plantes algunes de les quals es consideren com a mala herba paràsita.

Descripció

Dintre de la família de les Convolvulàcies el gènere "Cuscuta" inclou unes 160 espècies en tot el món (uns quatre presents als Països Catalans). L'espècie "Cuscuta epithymum" parasita la farigola i altres plantes silvestres i rep el nom de "cabellets". L'espècie "Cuscuta campestris" parasita l'alfals. Es tracta de vegetals anuals parasítics filiformes i volubles, tiges de color taronja de 20 a 100 cm, glomèruls florals esfèrics, flors pentàmeres groguenques de 3x2 mm i floreix de juliol a setembre. Fruit en càpsula.

Danys

Cúscutes parasitant un gran grup d'argelagues que són plantes lleguminoses com l'alfals

És potser la mala herba que produeix els danys més greus. S'estén per tot un camp d'alfals i mata, xuclant els seus fluids, totes les plantes on creix.

Control

Tradicionalment el millor remei és sembrar llavor d'alfals prèviament descuscutada. La germinació de les llavors de la cúscuta requereix la presència de llum, pel que l'herba abundosa o que les llavors siguin enterrades en disminueix la germinació. Hi ha diversos herbicides capaços de controlar la seva presència en camps d'alfals com el glifosat i la propizamida.^[1]

Distribució

Introduïda, durant el segle XX, a partir d'un nucli originari de la península Ibèrica des del sud d'Anglaterra al centre i sud d'Europa i també Amèrica del Nord.

Als Països Catalans d'una forma dispersa per tots els territoris des del nivell del mar fins als 800 metres d'altitud. Malgrat les mesures de precaució està en expansió des de 1970 aproximadament.

Referències

Porosty kokotic na akácii

Kokotice (Cuscuta), lidově otáčka, otočka či užerka^[1], je rod asi 100-170 druhů žlutých, oranžových či červených, jen vzácně zeleně zbarvených rostlin, jež jsou známé svým parazitických způsobem života. Dříve se řadila do vlastní čeledi kokoticovitých, nyní podle nedávných genetických výzkumů (taxonomický systém APG III) spolu s množstvím dalších rodů do čeledi svlačcovitých (Convolvulaceae).^[2]

Parazitismus

Přizpůsobení

Kokotice se dokonale přizpůsobila parazitickému způsobu života. Listy jsou silně redukovány a obsahují jen málo chlorofylu (alespoň částečně fotosyntetizovat mohou jen některé druhy, jako Cuscuta reflexa, kokotice evropská vůbec).^[3] Produkují množství semen s tvrdým osemením, které vydrží 5-10 let v půdě.

V tropických deštných lesích může kokotice být trvalka, protože po smrti jednoho hostitele kontinuálně přechází na jiného. V mírných pásech se obvykle chová jako jednoletka.

Vyklíčení a detekce hostitele

Po vyklíčení musí najít kokotice svou hostitelskou rostlinu. Zřejmě dokáže tuto rostlinu najít podle „čichu“, snímá totiž těkavé látky charakteristické pro danou hostitelskou rostlinu, jak ukázaly výzkumy na Cuscuta pentagona.^[4][5] Pokud totiž nenajde hostitele do 5-10 dnů od počátku klíčení, zahyne.^[6]

Cizopasení

Pokud najde kokotice hostitele, začne se kolem něj ovíjet a produkovat vlákna zvaná haustoria, vrůstající do cévních svazků hostitele. Následně obvykle shnije kořen, jímž byla klíčící kokotice připoutána k zemi.

V průběhu cizopasení obvykle snižuje kokotice schopnost hostitelských organismů bránit se proti virové infekci a dokonce může zprostředkovat přenos viru z jednoho hostitele na druhého.^[7] Také snižuje schopnost hostitele bránit se býložravému hmyzu.^[8]

Ekonomické dopady

Kokotice je význačným karanténním plevelem. Pokud se osoby pohybují mezi místem s výskytem kokotice a místem bez ní, musí se zkontrolovat, zda nedochází k přenosu semen Pokud však k tomu dojde, doporučuje se několik let pěstovat plodiny, jež nemohou být pro kokotici hostitelem (některé jednoděložné).

Reference

V tomto článku byl použit překlad textu z článku Cuscuta na anglické Wikipedii.

1. ↑ http://www.biolib.cz/cz/taxon/id40650/
2. ↑ http://www.mobot.org/MOBOT/research/APweb/
3. ↑ Machado, M.A. & Zetsche, K. (1990) A structural, functional and molecular analysis of plastids of the holoparasites Cuscuta reflexa and Cuscuta europaea. Planta 181: 91-96.
4. ↑ RUNYON, Justin B, Mark C Mescher, Consuelo M De Moraes. Volatile chemical cues guide host location and host selection by parasitic plants. Science (New York, N.Y.). 2006-09-29, roč. 313, čís. 5795, s. 1964-7. Dostupné online [cit. 2008-08-22]. ISSN 1095-9203. DOI:313/5795/1964.
5. ↑ http://www.npr.org/templates/story/story.php?storyId=6160709
6. ↑ Macpherson, G.E. (1921) Comparison of development in dodder and morning glory. Botanical Gazette 71: 392-398.
7. ↑ BIRSCHWILKS, Mandy, Sophie Haupt, Daniel Hofius, Stefanie Neumann. Transfer of phloem-mobile substances from the host plants to the holoparasite Cuscuta sp.. J. Exp. Bot.. 2006-03-01, roč. 57, čís. 4, s. 911-921. Dostupné online [cit. 2008-08-22]. DOI:10.1093/jxb/erj076.
8. ↑ RUNYON, Justin B, Mark C Mescher, Consuelo M De Moraes. Parasitism by Cuscuta pentagona attenuates host plant defenses against insect herbivores. Plant Physiology. 2008-03, roč. 146, čís. 3, s. 987-95. Dostupné online [cit. 2008-08-22]. ISSN 0032-0889. DOI:pp.107.112219.

Externí odkazy

• Obrázky, zvuky či videa k tématu kokotice ve Wikimedia Commons
• Galerie kokotice ve Wikimedia Commons
• Costea, M. 2007-onwards. digitální atlas kokotic
• Pest notes - kokotice jako zemědělský plevel, PDF Online
• Cuscuta and Grammica species, Online.
• Lékařské užití kokotice v Arménii

Seide oder auch Teufelszwirn (Cuscuta) ist die einzige Gattung der Tribus Cuscuteae (früher auch deutsch Cuscuten^[1] genannt) innerhalb der Pflanzenfamilie der Windengewächse (Convolvulaceae). Weitere deutsche Trivialnamen sind Jungfernhaar, Kletterhur, Schmarotzerseide und Hexenseide. Die über 200 Arten sind fast weltweit verbreitet, sie ernähren sich parasitisch von anderen Pflanzenarten. Die Textilfaser Seide ist eine tierische Faser und hat mit den Pflanzenarten dieser Gattung nur den Namen gemeinsam. Der lateinische Name cuscuta kommt wahrscheinlich aus dem Arabischen und ist verwandt mit griechisch kadytas (‚Schmarotzerpflanze‘).^[2]

Beschreibung

Vegetative Merkmale

Illustration der Nessel-Seide (Cuscuta europaea)

Die Arten der Gattung Seide (Cuscuta) wachsen als linkswindend kletternde und praktisch wurzellose, einjährige krautige Pflanzen. Sie sind Vollschmarotzer, die ohne Kontakt mit dem Boden auf den Wirtspflanzen wachsen. Über Haustorien, die sich entlang der schlingenden Sprossachse bilden, sind sie mit dem Wirt verbunden und entziehen ihm alle benötigten Nährstoffe. Ist der Wirt ausdauernd, können sie gelegentlich auch selbst ausdauernd wachsen. Die Stängel sind fadenartig und grünlich, gelb, orange oder rötlich gefärbt. Die eigentlich wechselständig stehenden Laubblätter sind so stark reduziert, dass sie meist nicht auszumachen oder nur als etwa 2 mm große Schuppen ausgeprägt sind.

Eine Wurzel besitzen die Pflanzen nicht. Lediglich nach dem Keimen des Samens wird noch eine reduzierte Wurzel ausgebildet. Nachdem der Keimling eine passende Wirtspflanze gefunden hat, verwelkt diese Wurzel aber. Findet der Keimling innerhalb seiner ersten Tage keine Wirtspflanze, so stirbt er.

Untergattung Cuscuta: Quendel-Seide (Cuscuta epithymum)

Blütenstände und Blüten

Meist sind die Blütenstände Zymen, die auch köpfchen- oder rispenförmig sein oder auch nur aus einer einzelnen Blüte bestehen können. Die Blütenstände können von bis zu drei Tragblättern begleitet werden.

Die Blüten sind zwittrig, radiärsymmetrisch und meist vier- oder fünfzählig. Die meist mehr oder weniger cremeweiß gefärbten Kelchblätter sind teilweise miteinander verwachsen, stehen aber auf 2/5 bis 3/5 der Länge frei voneinander. Die Krone ist meist mehr oder weniger weiß; die Kronröhre ist becherförmig bis zylindrisch und kann unterhalb der Kronzipfel mit einem Wulst oder horizontalen Rippen versehen sein. Der Kelch und oft auch die Krone sind an der Frucht beständig, wobei die Krone dann welkt.

Zwischen den Staubblättern befinden sich meist schuppenförmige Lappen, die aufrecht oder zurückgebogen sein können. Der Fruchtknoten ist oberständig, hat zwei Fruchtkammern mit je zwei Samenanlagen. Die zwei Griffel stehen meist frei voneinander und sind an der Frucht beständig, die zwei Narben sind meist kugelig geformt.

Früchte und Samen

Die kugel- bis eiförmige Kapselfrüchte springen nicht oder unregelmäßig auf oder öffnen sich nur selten über einen Ringriss nahe der Basis. Zwischen den Griffeln kann sich eine unauffällige Öffnung befinden, in diesem Bereich sind die Früchte oftmals verdickt und/oder erhaben. Die Früchte enthalten einen bis vier Samen. Die Samen haben, wenn sie gequollen sind, eine papillöse Oberfläche, die beim Trocknen honigwabenartig wird.

Systematik

Äußere Systematik

Cuscuta ist die einzige parasitische Gattung in der Familie der Windengewächse. Frühere Bearbeiter haben das Taxon daher zum Teil in eine eigene Familie Seidengewächse (Cuscutaceae) gestellt. Nach der Systematik der Angiosperm Phylogeny Group wird Cuscuta weiterhin innerhalb der Convolvulaceae geführt^[3]. Untersuchungen mit Hilfe molekulargenetischer Methoden bestätigen diese Klassifizierung.^[4][5] Cuscuta ist die einzige Gattung der Tribus Cuscuteae innerhalb der Familie der Convolvulaceae.^[6]

Innere Systematik

Zur Gattung Seide (Cuscuta) gehören über 200^[7] Arten, die in drei Untergattungen eingeteilt werden. Die etwa 25 Arten der Untergattung Cuscuta charakterisieren sich durch zwei Griffel gleicher Länge, die vollständig frei voneinander stehen und konisch in langgestreckte Narben übergehen. Die größte Artenanzahl weist die Untergattung Grammica mit mindestens 135 bis 140 Arten auf. Die Arten besitzen zwei frei voneinander stehende, unterschiedlich lange Griffel, die in kurzen, oftmals kugelförmigen Narben enden. Die etwa neun Arten der Untergattung Monogyna besitzen teilweise oder komplett verwachsene Griffel mit kugelförmigen oder langgestreckten Narben. Die folgende Liste basiert auf der World Checklist of Selected Plant Families,^[8] Saša Stefanović und Mihai Costea 2008^[9] sowie Miguel A. Garciá und María P. Martín 2007^[10], Abweichungen und Ergänzungen dazu sind mit Einzelnachweisen gekennzeichnet.

Geschichte

Quellen

• Antike – Spätantike: Dioskurides 1. Jh.^[14] --- Plinius 1. Jh.^[15] --- Galen 2. Jh.^[16]
• Arabisches Mittelalter: Avicenna 11. Jh.^[17] --- Konstantin 11. Jh.^[18] --- Circa instans 12. Jh.^[19] --- Pseudo-Serapion 13. Jh.^[20] --- Ibn al-Baitar 13. Jh.^[21]
• Lateinisches Mittelalter: Cpg 558 um 1470 – 1485^[22] --- Cpg 545 1474^[23] --- Michael Puff 15. Jh.^[24] --- Herbarius Moguntinus 1484^[25] --- Gart der Gesundheit 1485^[26] --- Hortus sanitatis 1491^[27] --- Hieronymus Brunschwig 1500^[28]
• Neuzeit: Hieronymus Bock 1539^[29] --- Leonhart Fuchs 1543^[30] --- Mattioli / Handsch / Camerarius 1586^[31] --- Nicolas Lémery 1699/1721^[32] --- Onomatologia medica completa 1755^[33]

Historische Abbildungen

• Herbarius Moguntinus 1484

• Gart der Gesundheit 1485

• Gart der Gesundheit 1485

• Hortus sanitatis 1491

• Hortus sanitatis 1491

• Leonhart Fuchs 1543

• Hieronymus Bock 1546

• Mattioli / Handsch / Camerarius 1586

Einzelnachweise

1. ↑ Vgl. etwa George Engelmann: Bemerkungen über Cuscuten. In: Botanische Zeitung. Band 4, Nr. 16, 17. April 1846, S. 273–280.
2. ↑ Vagn Jǿrgensen Brǿndegaard: Ethnobotanik. Pflanzen im Brauchtum, in der Geschichte und Volksmedizin. Berlin 1985 (= Beiträge zur Ethnomedizin, Ethnobotanik und Ethnozoologie, 6), S. 257
3. ↑ P. F. Stevens (ab 2001): Angiosperm Phylogeny Website. Version 7, Mai 2006.
4. ↑ Ray Neyland: A phylogeny inferred from large ribosomal subunit (26S) rDNA sequences suggests that Cuscuta is a derived member of Convolvulaceae. In: Brittonia. Band 53, Nr. 1, 2001, S. 108–115, doi:10.1007/BF02805402.
5. ↑ Saša Stefanović, L. Krueger, R. G. Olmstead: Monophyly of the Convolvulaceae and circumscription of their major lineages based on DNA sequences of multiple chloroplast loci. In: American Journal of Botany. Band 89, Nr. 9, 2002, S. 1510–1522 (online).
6. ↑ ^{a b} Cuscuta im Germplasm Resources Information Network (GRIN), USDA, ARS, National Genetic Resources Program. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. Abgerufen am 1. August 2015.
7. ↑ Mihai Costea: How many species of Cuscuta are out there?. In: Digital Atlas of Cuscuta (Convolvulaceae). Abgerufen am 15. Dezember 2008.
8. ↑ ^{a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw ax ay az ba bb bc bd be bf bg bh bi bj bk bl bm bn bo bp bq br bs bt bu bv bw bx by bz ca cb cc cd ce cf cg ch ci cj ck cl cm cn co cp cq cr cs ct cu cv cw cx cy cz da db dc dd de df dg dh di dj dk dl dm dn do dp dq dr ds dt du dv dw dx dy dz ea eb ec ed ee ef eg eh ei ej ek el em en eo ep eq er es et eu ev ew ex ey ez fa fb fc fd fe ff fg fh fi fj fk fl fm fn fo fp fq fr fs ft fu fv fw fx fy fz ga gb gc gd ge gf gg gh gi gj gk gl gm gn go gp gq gr gs gt gu gv gw gx gy gz ha hb} Rafaël Govaerts (Hrsg.): Cuscuta. In: World Checklist of Selected Plant Families (WCSP) – The Board of Trustees of the Royal Botanic Gardens, Kew, abgerufen am 22. November 2018.
9. ↑ Saša Stefanović, Mihai Costea: Reticulate evolution in the parasitic genus Cuscuta (Convolvulaceae): over and over again. In: Botany. Band 86, 2008, S. 791–808, DOI:10.1139/B08-033 (PDF; 1,0 MB)@1@2Vorlage:Toter Link/www.wlu.ca (Seite nicht mehr abrufbar, Suche in Webarchiven) Info: Der Link wurde automatisch als defekt markiert. Bitte prüfe den Link gemäß Anleitung und entferne dann diesen Hinweis. .
10. ↑ Miguel A. Garciá, María P. Martín: Phylogeny of Cuscuta Subgenus Cuscuta (Convolvulaceae) Based on nrDNA ITS and Chloroplast trnL Intron Sequences. In: Systematic Botany. Band 32, Nr. 4, 2007, S. 899–916, DOI:10.1043/06-59.1.
11. ↑ Mihai Costea, Ignacio García Ruiz, Mark Welsh: A new species of Cuscuta (Convolvulaceae) from Michoacán, Mexico. In: Brittonia. Band 60, Nr. 3, 2008, S. 235–239, DOI:10.1007/s12228-008-9017-0, (PDF; 307 kB) (Memento des Originals vom 20. September 2014 im Internet Archive) Info: Der Archivlink wurde automatisch eingesetzt und noch nicht geprüft. Bitte prüfe Original- und Archivlink gemäß Anleitung und entferne dann diesen Hinweis.@1@2Vorlage:Webachiv/IABot/www.wlu.ca.
12. ↑ Mihai Costea, Guy L. Nesom, Saša Stefanović: Taxonomy of the Cuscuta pentagona Complex (Convolvulaceae) in North America. In: SIDA: Contributions to Botany. Band 22, Nr. 1, 2006, S. 151–175 (online).
13. ↑ ^{a b} Mihai Costea, Fiona Aiston, Saša Stefanović: Species delimination, phylogenetic relationships, and two new species in the Cuscuta gracillima complex (Convolvulaceae). In: Botany. Band 86, Nr. 7, 2008, S. 670–681 DOI:10.1139/B08-030 (PDF-Datei).
14. ↑ Pedanios Dioskurides. 1. Jh.: De Medicinali Materia libri quinque. Übersetzung. Julius Berendes. Des Pedanius Dioskurides Arzneimittellehre in 5 Büchern. Enke, Stuttgart 1902, S. 468 (Buch IV, Kapitel 176): Epithymon (Digitalisat)
15. ↑ Plinius der Ältere, 1. Jh.: Naturalis historia Buch XXVI, Kapitel XXXV (§ 55–56): Epithymum (Digitalisat); Übersetzung Külb 1855 (Digitalisat); Buch XXVI, Kapitel LXVI (§ 106): Epithymum (Digitalisat); Übersetzung Külb 1855 (Digitalisat)
16. ↑ Galen, 2. Jh. De simplicium medicamentorum temperamentis ac facultatibus, Buch VI, Kapitel V/14 (nach der Ausgabe Kühn 1826, Band XI, S. 875): Epithymum (Digitalisat)
17. ↑ Avicenna, 11. Jh.: Kanon der Medizin. Übersetzung und Bearbeitung durch Gerhard von Cremona, Arnaldus de Villanova und Andrea Alpago (1450–1521). Basel 1556, Band II, Kapitel 138: Cuscuta (Digitalisat); Kapitel 229: Epithymum (Digitalisat)
18. ↑ Konstantin der Afrikaner, 11. Jh.: Liber de gradibus simplicium. Druck. Opera. Basel 1536, S. 346: Cuscuta (Digitalisat); S. 368: Epithymum (Digitalisat)
19. ↑ Circa instans 12. Jh. Druck. Venedig 1497, S. 192v: Cuscuta (Digitalisat); S. 197r: Epithymum (Digitalisat)
20. ↑ Pseudo-Serapion 13. Jh., Druck. Venedig 1497, Blatt 105r (No XXXIX): Cuscuta (Digitalisat); Blatt 132r (No CCLVI): Epithymum (Digitalisat)
21. ↑ Abu Muhammad ibn al-Baitar, 13. Jh., Kitāb al-jāmiʿ li-mufradāt al-adwiya wa al-aghdhiya. Übersetzung. Joseph Sontheimer unter dem Titel Große Zusammenstellung über die Kräfte der bekannten einfachen Heil- und Nahrungsmittel. Hallberger, Stuttgart Band I 1840, S. 57–59: [Cuscuta epithymum] (Digitalisat) Band II 1842, S. 380–381: [Cuscuta epithymum] (Digitalisat)
22. ↑ Cpg 558, Nordbayern, um 1470–1485, Blatt 26r (Digitalisat) Transkription: Seÿde wasser ist gutt daz jn dem flachs wechset ist gutt zu aller sucht der lebern vnd der lungen die reÿniget es vnd stercket sie vnd treibt die posen humores von allem leibe vnd vertreibt die vassersuchtte vnd vertreibt den harn stein vnd dÿe gelsuchtte geveltigklich auß vnd ist fur den grÿmmen in dem leib gutt vnd es klaret auch daz gesicht vnd ist gut den frauen den dÿe mutter erkaldet ist vnd ir kranckhait nicht zu rechtter zeit haben vnd vmb den nabel gesvollen seind vnd macht vol harmenn vnd gut wer den stain hatt
23. ↑ Cpg 545 Nürnberg (?) 1474, Blatt 117r-v (Digitalisat) Transkription: Seiden wasser Item Seiden wasser ist gut . syden wechst ym flags vnd hat cleine weisse plümlein Das wasser getrüncken ist gut fur alle gesucht der lebern vnd lungenn vnd reinigt sie vnd sterckt sie Vnd vertreibt die posen humores von dem leib allen halben Vnd ist auch fur die wassersucht Vnd ist gut fur die gelsucht Vnd treibt den stein geweltiglich aus Vnd ist gut fur die grymme ym leib als da vir getrüncken Vnd ist gut den frawen den die mutter erkalt ist vnd ir kranckheit nicht zu rechtter zeit haben Vnd vmb den nabel swollenn sein den sol man des wassers zu trincken geben Es macht auch wol harmen Vnd die augen do mit gewaschen macht sie klar vnd licht
24. ↑ Michael Puff: Büchlein von den ausgebrannten Wässern. 15. Jh. Druck Augsburg (Johannes Bämler) 1478 (Digitalisat)
25. ↑ Herbarius Moguntinus, Mainz 1484, Teil I, Kapitel 42 (falsch als Kapitel 48 bezeichnet): Cuscuta. Syde uff flaß (Digitalisat)
26. ↑ Gart der Gesundheit. Mainz 1485, Kapitel 92: Cuscuta. Fyltzkrut oder syde (Digitalisat); Kapitel 169: Epitimum die fasen uff den cleen (Digitalisat)
27. ↑ Hortus sanitatis 1491, Mainz 1491, Teil I, Kapitel 149: Cuscuta (Digitalisat); Teil I, Kapitel 172: Epithimum (Digitalisat)
28. ↑ Hieronymus Brunschwig: Kleines Destillierbuch, Straßburg 1500, Blatt 110v–111r: Tottern. Cuscuta (Digitalisat)
29. ↑ Hieronymus Bock: New Kreütter Bůch. Wendel Rihel, Straßburg 1539, Teil II, Kapitel 89: Seiden. Viltzkraut (Digitalisat)
30. ↑ Leonhart Fuchs: New Kreütterbuch … Michael Isingrin, Basel 1543, Kapitel 131: Flachß seiden (Digitalisat)
31. ↑ Pietro Andrea Mattioli: Commentarii, in libros sex Pedacii Dioscoridis Anazarbei, de medica materia. Übersetzung durch Georg Handsch, bearbeitet durch Joachim Camerarius den Jüngeren, Johan Feyerabend, Franckfurt am Mayn 1586, Blatt 449r–v: Filtzkraut (Digitalisat)
32. ↑ Nicolas Lémery: Dictionnaire universel des drogues simples.,Paris 1699, S. 244: Cuscuta (Digitalisat); Übersetzung. Vollständiges Materialien-Lexicon. Zu erst in Frantzösischer Sprache entworffen, nunmehro aber nach der dritten, um ein grosses vermehreten Edition [...] ins Hochteutsche übersetzt / Von Christoph Friedrich Richtern, [...]. Leipzig: Johann Friedrich Braun, 1721, Sp. 380: Cuscuta (Digitalisat)
33. ↑ Albrecht von Haller (Herausgeber): Onomatologia medica completa oder Medicinisches Lexicon das alle Benennungen und Kunstwörter welche der Arzneywissenschaft und Apoteckerkunst eigen sind deutlich und vollständig erkläret [...]. Gaumische Handlung, Ulm/ Frankfurt am Main/ Leipzig 1755, Sp. 523: Cuscuta (Digitalisat)

Lista e anëtarëve

Kuskuta është grup i familjes Convolvulaceae.

Lista e anëtarëve

• Cuscuta americana :
• Cuscuta applanata :
• Cuscuta approximata :
• Cuscuta attenuata :
• Cuscuta boldinghii :
• Cuscuta brachycalyx :
• Cuscuta californica :
• Cuscuta cassytoides :
• Cuscuta ceanothi :
• Cuscuta cephalanthi :
• Cuscuta compacta :
• Cuscuta coryli :
• Cuscuta corylii :
• Cuscuta cuspidata :
• Cuscuta decipiens :
• Cuscuta dentatasquamata :
• Cuscuta denticulata :
• Cuscuta epilinum :
• Cuscuta epithymum :
• Cuscuta erosa :
• Cuscuta europaea :Kuskuta evropiane
• Cuscuta exaltata :
• Cuscuta fasciculata :
• Cuscuta globulosa :
• Cuscuta glomerata :
• Cuscuta gronovii :
• Cuscuta harperi :
• Cuscuta howelliana :
• Cuscuta indecora :
• Cuscuta indesora :
• Cuscuta japonica :
• Cuscuta jepsoni :
• Cuscuta leptantha :
• Cuscuta megalocarpa :
• Cuscuta mitriformis :
• Cuscuta obtusiflora :
• Cuscuta odontolepis :
• Cuscuta pentagona :
• Cuscuta plattensis :
• Cuscuta polygonorum :
• Cuscuta potosina :
• Cuscuta potosona :
• Cuscuta reflexa :
• Cuscuta rostrata :
• Cuscuta runyonii :
• Cuscuta salina :
• Cuscuta sandwichiana :
• Cuscuta squamata :
• Cuscuta suaveolens :
• Cuscuta suksdorfii :
• Cuscuta tuberculata :
• Cuscuta umbellata :
• Cuscuta vivipara :
• Cuscuta warneri :

Shiko dhe këtë

Kuskuto esas herbo parazita filoforma, qua plektokaptas la planti vicina e sufokigas li.

Kärehein vai Kertihein (latin.: Cuscuta) om parazitirujiden kazmusiden heim. Kogoneb läz 170 erikospäi, kaik oma rujoheinäd-parazitad. Mülütadas Junaiženvuiččed-sugukundha.

Kazmuz eläb jurita i läz lehtesita. Seikh om nitinvuitte vai rihmanvuitte, pakuižen vai rusttan polhe. Änikod oma 2..7 mm surtte, oleldas vauktan, ruskedvauvhan vai vihandan mujun. Änikuz om šurunvuitte. Üks' änik andab nell' semnid. Semned voidas idüda kahesas-kümnes vodes, rohkud idüdas teravamb.

Kärehein kertase ümbri tošt kazmust, juritab gaustorijoid sen kudeheze i sötlese südäivedel. Löudab sättujad alištusele kazmust hajun mödhe. Nened kazmused oma sättujad: sötmižheinäd, pud, penzhad, maplodud, arbuzkazmused, kartohk, pölvaz.

Homaičendad

Kisa mallunwa (Cuscuta europaea), sawkupi (Sambucus ebulus) atamninmi kaq.

Mallunwa icha arwi-arwi nisqakunaqa (genus Cuscuta) huk yura rikch'anam, 100-chá, 170-chá rikch'aqniyuq, siqaq atam yurakunam.

Hunt'a atam kaspam, manam q'umir raphiyuqchu, manam raphi q'umirniyuqchu.

Hawa t'inkikuna

• Commons nisqapi suyukunata uyarinakunatapas tarinki kaymantam: Mallunwa.

A partimala hè un genaru di pianti parassiti chì faci parti di a famiglia di i Convolvulaceae. Innanzi, era assignatu à u genaru una famiglia à sè, i Cuscutaceae, ma 'ss'attribuzioni ùn hè più cunsidarata valida in l'attuali classifica scentifica di a flora.

Discrizzioni

Sò pianti arbacei annuali incù foglii senza clorufilla, incù suttili fusti filiformi giaddu-arancioni, rossi, o più raramenti verdi; sò pianti parassiti. S'attaccani à a pianta ospiti atturcinendu si in spiri. Cusì perdini u cuntattu incù u tarrenu par nutriscia si esclusivamenti di a linfa di a pianta ospiti, par via di strutturi chjamati "austori" chì pinitreghjani in u fustu. Poni essa vittori di fituplasmi in a pianta ospiti.

A partimala hè ampiamenti diffusa, da i rigioni timparati à quiddi trupicali è mostra una più grandi divirsificazioni biulogica in quiddi trupicali è sottutrupicali: par asempiu solu 4 spezii sò nativi di u Nordu Auropa.

Tassunumia

U genaru Cuscuta cumprendi circa 100-170 spezii, frà i quali:

In Corsica

A partimala hè mori cumuna in Corsica. I spezii cuscuta campestris, Cuscuta europaea si scontrani à spessu. Ci hè ancu una spezia endemica: Cuscuta epithymum corsicana (Yunck.) Lambinon.

Citazioni

A partimala hè mintuvata in a ghjastema:

Era una ghjastema pà u granu di u numicu, chì a partimala veni annantu u granu maturu, quand'eddu hè cultivatu, è l'assuffuca.^[1]. Calchì volta hè ancu chjamata "partimala" u vittichju.

Noti

1. ↑ Arnestu Papi, Pruverbii, detti è sprissioni.

Soskis ont nuotrīnu

Soskis aba bronts (luotīnėškā: Cuscuta) ī tuokis vėjorkis, parazėtėnis augals.

Ons nator nī lapu, nī šaknū ė laikas apsisokė̄s aple kėtus augalus. Žėidā anou maži, solindė̄ i koukštus. Soskis tor tuokius siorbtokus, katrās prikimb prī kėtū augalū ė siorb ėš anūm soltis. Tap bronts teriuo tou augala ė gal parneštė augalū lėgas.

Soskis mūčėn duobėlus, nuotrīnas, lėnus, kanapės, karklus, vairės žuolės. Ka žemės soskis ontsimet, sokas kesolās pu lėnus, pu duobėlus.

Thymus

Acacia

Tin·nhe^[1] o Tin·nhiou^[2], Tinque^[3] , Tuin, Ron·nhe^[4], Roujron^[5], Réfe^[6], Montatnoel^[7], Gratqhu^[8], Gale (Cuscuta)

Lisse ed chés éspèches

• Cuscuta americana
• Cuscuta applanata
• Cuscuta approximata
• Cuscuta attenuata
• Cuscuta boldinghii
• Cuscuta brachycalyx
• Cuscuta californica
• Cuscuta campestris
• Cuscuta cassytoides
• Cuscuta ceanothi
• Cuscuta cephalanthi
• Cuscuta compacta
• Cuscuta coryli
• Cuscuta corylii
• Cuscuta cuspidata
• Cuscuta decipiens
• Cuscuta dentatasquamata
• Cuscuta denticulata
• Cuscuta epilinum
• Cuscuta epithymum
• Cuscuta erosa
• Cuscuta europaea
• Cuscuta exaltata
• Cuscuta fasciculata
• Cuscuta globulosa
• Cuscuta glomerata
• Cuscuta godronii
• Cuscuta gronovii
• Cuscuta harperi
• Cuscuta howelliana
• Cuscuta indecora
• Cuscuta indesora
• Cuscuta japonica
• Cuscuta jepsoni
• Cuscuta leptantha
• Cuscuta lupuliformis
• Cuscuta megalocarpa
• Cuscuta mitriformis
• Cuscuta obtusiflora
• Cuscuta odontolepis
• Cuscuta pentagona
• Cuscuta plattensis
• Cuscuta polygonorum
• Cuscuta potosina
• Cuscuta potosona
• Cuscuta reflexa
• Cuscuta rostrata
• Cuscuta runyonii
• Cuscuta salina
• Cuscuta sandwichiana
• Cuscuta squamata
• Cuscuta suaveolens
• Cuscuta suksdorfii
• Cuscuta tuberculata
• Cuscuta umbellata
• Cuscuta vivipara
• Cuscuta warneri

Notes pi référinches

1. ↑ http://www.languepicarde.fr/dico.html Variantes: teigne, teine, teingne, tènye, tinnye
2. ↑ Variantes: tényou
3. ↑ Variantes: tinque, tenque, tinke
4. ↑ Variantes: rogne, rògn
5. ↑ Variantes: rougeron
6. ↑ Variantes: rève, rèfe
7. ↑ Variantes: monte-a-tn-oeil, monte à t'n'oeil
8. ↑ Variantes: grateku

Zarpechak, chirmovuq (Cuscuta L.)— chirmovdoshlar (Cuscutaceae)ra mansub tekinxoʻr oʻsimlik turkumi. Moʻʼtadil mintaqalargacha 170 turi uchraydi. Bargsiz va ildizsiz bir yillik oʻt, qatʼiy karantin obʼyekti. Poyasi chirmashib oʻsadi, ipsimon, sershox, tanasi sariq, yashilsargʻish yoki toʻq sariq. Gullari mayda oq yoki och pushti. Mevasi qattiq qobiqli bir qancha urugʻli dumaloq koʻsakcha, urugʻida oʻralgan murtagi bor. Murtakning tuklar bilan qoplangan kalin uchi tuproqqa oʻsadi, ikkinchi uchi urugʻ poʻstidan ajralib xoʻjayin oʻsimlikka chirmashadi va oʻralib, oʻsimlik toʻqimalariga chuqur kirib shirasini soʻradi va quritadi. 3. urugʻi va poyasidan koʻpayadi. Z.ning bir oʻsimligi 10—50 minggacha urugʻ beradi. Z.ning Oʻrta Osiyoda uchraydigan turlari: dala 3., asosan, beda, kanop, gʻoʻza, sabzavotpoliz va b.ni zararlaydi; beda 3., asosan, bedani, shuningdek, noʻxat, qashqarbeda va yantoqni zararlaydi; xitoy 3. kanop, jut, gʻoʻza, lavlagi, qovun, beda, qisman kartoshka pomidorni zararlaydi; yevro pa Z. kanop, kartoshka, tamaki, qulmoq, beda, qashqarbeda, siren va b. buta hamda daraxtlarni zararlaydi; Kurash choralari: karantin, 3. tushgan bedapoyaga birinchi oʻrimdan keyin nitrafen yoki DNOK eritmasi, haydalgan bedapoya, uvat, yoʻl yoqalari, ekin ekilmagan yerlarga esa nitrafen eritmasi purkaladi. ^[1]

Manbalar

Зарпечак, зардпечак, заҳрпечак, афтимун^[1] (лот. Cūscuta) — намуди рустании муфтхури оилаи Вюнков…

Эзоҳ

Cuscuta europaea.

Сары чырмоок (лат. Cuscuta, L. 1753) – өсүмдүктөрдүн чырмооктор тукумундагы мите уруусу. Тамырсыз, жалбыраксыз, ичке жиптей сары сабагы башка өсүмдүктөргө оролуп өсүп, анын ширесин сорот. Гүлдөрү майда (2-7 мм) агыш, кызгылт, жашыл түстүү, сабактын ар кай жерине топтолуп жайгашкан. Мөмөсү кутуча: 1, 2 же 4 уруктуу. Уругу бир нече жыл өнүмдүүлүгүн жоготпойт. Мекени – тропиктик Америка жана Африка. Жер жүзүндө 100дөй түр белгилүү. Кыргызстанда 6 түрү бар. Алар отоо чөптөргө, жашылчадан, тоют чөптөргө, картошка, зыгыр, кээде бадал, дарактарга чейин чырмалып өсүп, алардын азык зат, суу алмашуусун бузат, түшүмү азайтып, сапатын төмөндөтөт. Айрым учурда өсүмдүк такыр солуйт. С. ч. вирус илдетин жаратат. Күрөшүү чарасы: карантин чектөө, туура которуштуруп эгүү, тазалоо, чөптү С. ч. гүлдөгөнгө чейин чабуу, жерди культивациялоо жана гербицид чачуу.

Ад.: Бейлин И.Г. Борьба с повиликами и заразихами. М., 1967.

Колдонулган адабияттар

• Биология: Энциклопедиялык окуу куралы/Мамлекеттик тил жана энциклопедия борбору. -Б.:2004, ISBN 9967-14-002-4]]

Ҡылйебәк — ҡылйебәктәр ғаиләһенә ҡараған паразит үҫемлек заты^[1].

Таралышы

Яҡынса 170 төрө билдәле, тропиктарҙан алып уртаса бүлкәттәргә тиклем таралған. Башҡортостанда 7 төрө үҫә. Төрлө үҫемлектәрҙә (картуф, тал, әлморон һ.б.) паразит булып йәшәгән бер йыллыҡ үлән^[2][3]. Республикала башлыса Урал алды дала зонаһында һәм көньяҡ урман‑дала зонаһында осрай.

Ботаник яҙма

Ҡылйебәк тулыһынса тиерлек япраҡтарын һәм тамырҙарын юғалтҡан. Һабағы үрмәле, еп йәки бау һымаҡ, һарғылт, йәшкелт‑һары йәки ҡыҙғылт төҫтә, шыма йәки сөйәлле. Сәскәһе ваҡ, аҡһыл, алһыу, йәшкелт төҫтә, йомғаҡ, башаҡ йәки шар рәүешле сәскәлектәргә йыйылған. Июль—авг. сәскә ата. Емеше — 1—4 орлоҡло ҡумта. Карантин ҡый үләне. Ҡылйебәк хужа‑үҫемлектең туҡымаһына һурғыстары (гаусториялары) менән үтеп инә һәм уның һуты менән туҡлана, йыш ҡына үҫемлек һәләк була. Бесәнгә сабылған ҡылйебәк менән зарарланған үлән яй кибә һәм күгәрә, туҡлыҡлы булыуын юғалта; малда ауырыуҙар тыуҙыра^[4]. Ҡылйебәк шулай уҡ үҫемлектәрҙең йоғошло ауырыуҙарын таратыусы булып тора. Клевер ҡылйебәге — аҙ йыллыҡ ҡый үләне. Клеверҙа, люцернала һ.б. паразит булып йәшәй. Орлоҡ аша (2,5 меңгә тиклем орлоҡ) үрсей^[5].

Көрәш саралары

Үҫемлектәр карантины, сәсеү әйләнешен һаҡлау, орлоҡтарҙы таҙартыу, тупраҡты тәрән туңға һөрөп эшкәртеү, бөтә шытымдарын юҡҡа сығарыу һ.б.

Әҙәбиәт

• Миркин Б.М. Экология растительности сельскохозяйственных земель Башкирии. Уфа, 1990;
• Захаренко А.В., Кираев Р.С. Регулирование взаимоотношений культурных и сорных растений в агрофитоценозах. Уфа, 2000.

Иҫкәрмәләр

Һылтанмалар

• Ҡылйебәк GRIN сайтында мәғлүмәт (инг.) Проверено 26 октября 2008 г.
• Digital Atlas of Cuscuta (инг.) Проверено 26 октября 2008 г.
• Повилика на сайте USDA NRCS (инг.) Проверено 26 октября 2008 г.
• Повилика // Брокгауз һәм Ефрондың энциклопедик һүҙлеге: 86 томда (82 т. һәм 4 өҫтәмә том) — СПб., 1890—1907. (рус.)
• Ҡылйебәк — Ҙур совет энциклопедияһында мәҡәлә Проверено 26 октября 2008 г.

Ҡылйебәк // Башҡорт энциклопедияһы — Өфө: «Башҡорт энциклопедияһы» ғилми-нәшриәт комплексы, 2015—2020. — ISBN 978-5-88185-143-9.

अमरबेल

अमरबेल एक प्रकार की लता है जो बबूल, कीकर, बेर पर एक पीले जाल के रूप में लिपटी रहती है। इसको आकाशबेल, अमरबेल, अमरबल्लरी भी कहते हैं। प्राय: यह खेतों में भी मिलती है, पौधा एकशाकीय परजीवी है जिसमें पत्तियों और पर्णहरित का पूर्णत: अभाव होता है। इसीलिए इसका रंग पीतमिश्रित सुनहरा या हल्का लाल होता है। इसका तना लंबा, पतला, शाखायुक्त और चिकना होता है। तने से अनेक मजबूत पतली-पतली और मांसल शाखाएँ निकलती हैं जो आश्रयी पौधे (होस्ट) को अपने भार से झुका देती हैं।

इसके फूल छोटे, सफेद या गुलाबी, घंटाकार, अवृत्त या संवृत्त और हल्की सुगंध से युक्त होते हैं।

यह बहुत विनाशकारी लता है जो अपने पोषक पौधे को धीरे-धीरे नष्ट कर देती है। इसमें पुष्पागमन वसंत में और फलागम ग्रीष्म ऋतु में होता है। इसकी लता और बीज का उपयोग औषधि के रूप में होता है। इसके रस में कस्कुटीन (Cuscutien) नामक ऐल्केलायड, अमरबेलीन, तथा पीताभ हरित वर्ण का तेल पाया जाता है। इसका स्वाद तिक्त और काषाय होता है। इसका रस रक्तशोधक, कटुपौष्टिक तथा पित्त कफ को नष्ट करनेवाला होता है। फोड़े-फुंसियों और खुजली पर भी इसका प्रयोग किया जाता है। पंजाब में दाइयाँ इसका क्वाथ गर्भपात कराने के लिए देती हैं। आश्रयी वृक्ष के अनुसार इसके गुणों में भी परिवर्तन आ जाता है।

बाहरी कड़ियाँ

• पेड़ व पर्यावरण को नुकसान पहुंचा रही अमरबेल (दैनिक जागरण)
• Costea, M. 2007-onwards. Digital Atlas of Cuscuta (Convolvulaceae)
• Flora of China: Cuscuta
• Lanini, W. T., et al. Dodder. Pest Notes Jan 2002: 1-3. 15 जुलाई 2005. Online (pdf file).
• Swift, C. E. Cuscuta and Grammica species - Dodder: A Plant Parasite. Colorado State University Cooperative Extension. Online.
• Dodder (Cuscuta species). Weed Listings. 2005. Online.
• Medicinal uses of Cuscuta in Armenia
• "Parasitic weed seems to smell its prey"

ਅਮਰਵੇਲ ਇੱਕ ਵੇਲ ਦੀ ਸ਼ਕਲ ਵਿੱਚ ਮਿਲਣ ਵਾਲ਼ੀ ਗਰਮ ਤਾਸੀਰ ਵਾਲ਼ੀ ਜੜੀ-ਬੂਟੀ ਹੈ^[1] ਜਿਸਦਾ ਸਾਰਾ ਹਿੱਸਾ ਦਵਾਈਆਂ ਵਿੱਚ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਦੀ ਆਪਣੀ ਕੋਈ ਜੜ੍ਹ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਸਗੋ ਜਿਸ ਬੂਟੇ ਜਾਂ ਦਰਖਤ ’ਤੇ ਇਹ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਉਸੇ ਦਾ ਹੀ ਸਹਾਰਾ ਅਤੇ ਰਸ ਲੈ ਕੇ ਵਧਦੀ-ਫੁੱਲਦੀ ਹੈ। ਸਮਾਂ ਪਾ ਕੇ ਇਹ ਦਰੱਖਤ ਅਕਸਰ ਸੁੱਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਵੱਡੀ ਅਮਰਵੇਲ ਅਤੇ ਛੋਟੀ ਅਮਰਵੇਲ। ਇਸ ਦਾ ਰੰਗ ਪੀਲਾਂ ਜਾਂ ਹਲਕਾ ਪੀਲਾ, ਫੁੱਲ ਚਿੱਟੇ ਅਤੇ ਸਵਾਦ ਨਮਕੀਨ ਅਤੇ ਕਸੈਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਵਿੱਚ ਇਸਨੂੰ ਦਰਪਰਸ਼ ਆਕਾਸਵਲੀ ਅਤੇ ਅਮਰਵੱਲੀ (ਬਹੁਤ ਦਿਨਾਂ ਤੱਕ ਰਹਿਣ ਵਾਲ਼ੀ) ਆਖਦੇ ਹਨ।

ਪੰਜਾਬ, ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਬੇਰੀ ਦੇ ਬੂਟੇ 'ਤੇ ਚੜ੍ਹੀ ਹੋ ਅਮਰਵੇਲ

]]

ਵਰਤੋਂ

ਇਸ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਅੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਦਵਾਈਆਂ ਅਤੇ ਸੁਹੱਪਣ ਵਧਾਉਣ ਵਾਲ਼ੀਆਂ ਦਵਾਈਆਂ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਤਾਕਤਵਰ ਬੂਟੀ ਹੈ ਅਤੇ ਵੀਰਜ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦਗਾਰ ਹੈ।^[1]

ਹਵਾਲੇ

தூத்துமக் கொத்தான் என தமிழிலும் ஆங்கிலத்தில் கஸ்குட்டா (Dodder) என அழைக்கப்படும் தாவரமானது 100-700 வரையான இனங்களைக் கொண்ட மஞ்சள், செம்மஞ்சள் மற்றும் சிவப்பு நிறத் தாவரங்களைக் கொண்ட ஒரு ஒட்டுண்ணித் தாவரப் பேரினமாகும். இது இதன் நுகரியிலிருந்து உணவையும் நீரையும், கனியுப்பையும் எடுத்துக்கொள்கின்றது. இது ஒரு முழு ஒட்டுண்ணித் தாவரமாகும்.

மேலும் வாசிக்க

• Everitt, J.H.; Lonard, R.L.; Little, C.R. (2007). Weeds in South Texas and Northern Mexico. Lubbock: Texas Tech University Press. ISBN 0-89672-614-2
• Haupt, S.; Oparka, KJ; Sauer, N; Neumann, S (2001). "Macromolecular trafficking between Nicotiana tabacum and the holoparasite Cuscuta reflexa". Journal of Experimental Botany 52 (354): 173–177. doi:10.1093/jexbot/52.354.173. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:14602431. பப்மெட்:11181727.
• Machado, M.A.; Zetsche, K. (1990). "A structural, functional and molecular analysis of plastids of the holoparasites Cuscuta reflexa and Cuscuta europaea". Planta 181 (1). doi:10.1007/BF00202329. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:0032-0935.
• Hibberd, J. M.; Bungard, R. A.; Press, M. C.; Jeschke, W. D.; Scholes, J. D.; Quick, W. P. (1998). "Localization of photosynthetic metabolism in the parasitic angiosperm Cuscuta reflexa". Planta 205 (4): 506–513. doi:10.1007/s004250050349. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:0032-0935.
• Haberhausen, Gerd; Zetsche, Klaus (1994). "Functional loss of all ndh genes in an otherwise relatively unaltered plastid genome of the holoparasitic flowering plant Cuscuta reflexa". Plant Molecular Biology 24 (1): 217–222. doi:10.1007/BF00040588. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:0167-4412. பப்மெட்:8111019.
• Jeschke, W. Dieter; Bäumel, Pia; Räth, Nicola; Czygan, Franz-C.; Proksch, Peter (1994). "Modelling of the flows and partitioning of carbon and nitrogen in the holoparasiteCuscuta reflexaRoxb. and its hostLupinus albusL". Journal of Experimental Botany 45 (6): 801–812. doi:10.1093/jxb/45.6.801. பன்னாட்டுத் தர தொடர் எண்:0022-0957.
• Stewart, Amy (2009). Wicked Plants: The Weed that Killed Lincoln's Mother and Other Botanical Atrocities. Etchings by Briony Morrow-Cribbs. Illustrations by Jonathon Rosen. Algonquin Books of Chapel Hill. பன்னாட்டுத் தரப்புத்தக எண்:978-1-56512-683-1.

இவற்றையும் பார்க்க

• குருவிச்சை

Dodder Plant (ရွှေနွယ်ပင်)

• Botany Term : Cuscuta rellexa Roxb
• Species/Family : Convolvulaceae

ပုံသဏ္ဌာန် : အပင် - အခြား သစ်မာ ပင်ကြီးမျိုး ကို မှီတွယ် ၍ အစာ ရေစာ စုပ်ယူ ရှင်သန် ရသော အရွက်မဲ့ ကပ်ပါး နွယ်ပင် မျိုး ဖြစ်သည်။ အကြီး အငယ် ၂ မျိုး ရှိ၏။ အသားထူသည် ။ ပင်စည် ရှည်လျား ပြီး ကိုင်းဖြာ သည်။ ရွှေဝါ ရောင် ရှိ၏ ။ မှီတွယ် ပင်အား အုံလိုက် အုပ်ဆိုင်း ထားသည်။ အပွင့် - ပွင့် တည်း သို့မဟုတ် စုပြုံ ပွင့်သည်။ ပွင့်ညှာ တို၍ ကောက်နေ သည်။ ပွင့်ခံ ရွက်သေးငယ် သည် ။ အသား ထူ သည်။ အပွင့် အဖြူရောင် ရှိ၍ သုံးမြှောင့် ပုံဖြစ်သည်။ အသီး - လုံးဝိုင်းပြီး ထိပ်ဘက် ချွန်သည် ။ ၂ စေ့ မှ ၄ စေ့ ထိ ရှိသည်။ အသုံးပြုနိုင်သည့် အစိတ်အပိုင်းများ : ပဉ္စငါးပါး။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် တွေ့နိုင်သောနေရာများ : မြန်မာ နိုင်ငံ အထက်ပိုင်း ပြင်ဦးလွင် နှင့် အထက် ချင်းတွင်း နယ်များ တွင် တွေ့ရသည်။ သဘာ၀ အလျောက် ပေါက်ရောက်သည်။ အသုံးဝင်ပုံ : အာနိသင် -မြန်မာ ဆေးကျမ်း များ အလိုအရ ဆေးရွှေနွယ် သည် ချို၏ ၊ ထက်မြက်၏ ၊ သည်းခြေနှင့် စပ်လျဉ်း သော ရောဂါ များကို နိုင်၏။ ခွန်အားကို တိုးစေ၏။ သုက်ကို ပွားစေ၏ ။ အသက်ကို ရှည်စေ နိုင်၏။

အသုံးပြုပုံ- ပဉ္စငါးပါး ၁။ ဆေးရွှေနွယ် သည် အသက်ရှည် စေတတ်သော အပင်မျိုး တွင် အပါအဝင် ဖြစ်၏ ။ အသည်းရောင် ၊ အသည်းကြီး ၊ အသည်း မာကျော ကြမ်းတမ်း ခြင်း အတွက် ၎င်းဆေးရွှေနွယ် ကိုပြုတ်၍ သောက်ခြင်း ၊ ဝမ်းဗိုက် ကို လိမ်းပေးခြင်း ဖြင့် ပျောက်ကင်း စေနိုင်၏။ ၂။ ဝမ်းကြောတင်း ခြင်း ၊ ဝမ်းရောင် ခြင်း ၊ အစာမကြေ လေချဉ်တက် ခြင်း ၊ ဝမ်းဗိုက်နာ ခြင်း များ အတွက် ဆေးရွှေနွယ် ကို ကျတ်ကျတ် ကျို ၍ ဝမ်းဗိုက် တွင် လိမ်းပေးပြီး အဝတ်ဖြင့် ပတ်ထား ပါက အောက်သို့ လေစုန်ကာ ပျောက်ကင်း၏။ ၃။ ဆေးရွှေနွယ် မှုန့် ၊ ချင်းခြောက်မှုန့် ဆတူ ရော၍ ထောပတ်နှင့် ဖျော်ပြီး အနာဆွေး၊ အနာဟောင်း များကို လိမ်းပေးသော် အနာများ အသားနု တက်၍ အမြန်ကျက်သည်။ ၄။ ဆေးရွှေနွယ် ကို ညက်အောင် ကြိတ်၍ ရေနှင့် မပျစ်မကျဲ ဖျော်ပြီး ယားနာ များကို လိမ်းပေးသော် ပျောက်ကင်း၏။ ၅။ ဆေးရွှေနွယ် ကို တို့စရာ အဖြစ် ဖြစ်စေ ၊ ၎င်းချည်း သက်သက် ဖြစ်စေ နေ့စဉ် စားသုံးပေး ပါက ဆံမဖြူ သွားမကျိုး ပါးရေ မတွန့်ဘဲ အသက်ရှည် နုပျို ကျန်းမာ စေ၏ ။ ၆။ ဆေးရွှေနွယ် ကို သွေးဖောက်ပြန် သော ရောဂါ အတွက် လည်း သုံး၏။ ၇။ ဆေးရွှေနွယ် ဖြင့် ခေါင်း လျှော် လျှင် ခေါင်းအေး ၍ ဦးနှောက် ကြည်လင် စေပြီး ဗောက်နှင့် သန်းများကို ပျောက်စေသည်။^[၁]

ကိုးကား

1. ↑ http://arogyamonline.com/commodity/materials/?raw=47

გიმიშღვერე (ლათ. Cuscuta) — ართწანიანი ჟვერი ჩანარეფიშ გვარი გიმიშღვერეშობურეფიშ ფანიაშე. ჯინჯი დო თახმი ფურცელი გიმიშღვერეს ვაუღუ. მინჯეჩანარს ეიარწკიპუ კარკატია ღერს დვალირი მიოწუალეფით დო თიშ ხარჯიშა ჭკომუნს. ჩანარიშ პიოლი ჭიფე, ვარდიშფერი ვარდა ჩე რე. თასი ღვიღვინაფაშ უნარს ისქილიდუანს 3-10 წანაშახ. გიმიშღვერე დახე ედომუშამ დიხაუჩას რე გოფაჩილი. ეიოშანალი რე საქორთუოს ფართოთ გოფაჩილი ევროპული გიმიშღვერე (Cuscuta europaea), ამერიკული გიმიშღვერე (Cuscuta arvensis), სუმჸუჯიშ გიმიშღვერე (Cuscuta epithymum), ზაფანაშ გიმიშღვერე (Cuscuta obtusiflora). მანე დო საკარანტინე ჩანარი რე. აგავალენს სუმჸუჯის, ანჯას, სელს, ზაფანას, თუთმს, კარტოფილს, ჭაკუნტელს, ხანჭკის, ხვარხვის დო შხვა ჩანარს. მუთმოფხვადჷნა ჟვერ ჩანარეფსჷთ. გიმიშღვერეშ კანკალე გვარობა ლაბანამი რე დო ოჭკომალს მოხვამილაფაშ შვანს შილებე მოწამალუას ჩხოლარი.

ეშაჸოთამაშ საშუალებეფი: ოთასე მასალაშ წიმინდუა, ჟვერეთ ულირი ნოკვეთიშ ცალუა გიმიშღვერეშ თასიშ მიშულაშახ დო ნაცალაშ ჭუალა, გინობარუა, გინოხონუა, ჰერბიციდეფით წამალუა.

ლიტერატურა

• ქეშელაშვილი გ., ქორთული სხუნუეფიშ ენციკლოპედია, ტ. 1, ხს. 34, ქართი, 1975 წანა.

Cuscuta

Cuscuta (/kʌsˈkjuːtə/), commonly known as dodder or amarbel, is a genus of over 201 species of yellow, orange, or red (rarely green) parasitic plants. Formerly treated as the only genus in the family Cuscutaceae, it now is accepted as belonging in the morning glory family, Convolvulaceae, on the basis of the work of the Angiosperm Phylogeny Group.^[1] The genus is found throughout the temperate and tropical regions of the world, with the greatest species diversity in subtropical and tropical regions; the genus becomes rare in cool temperate climates, with only four species native to northern Europe.^[2]

Folk names include strangle tare, scaldweed, beggarweed,^[3] lady's laces, fireweed,^[4] wizard's net, devil's guts, devil's hair, devil's ringlet, goldthread, hailweed, hairweed, hellbine, love vine, pull-down, strangleweed, angel hair, and witch's hair.^[5]

Description

Cuscuta can be identified by its thin stems appearing leafless, with the leaves reduced to minute scales. In these respects it closely resembles the similarly parasitic, but unrelated genus, Cassytha. From mid-summer to early autumn, the vines can produce small fruit that take the same color as the vine, and are approximately the size of a common pea. It has very low levels of chlorophyll; some species such as Cuscuta reflexa can photosynthesize slightly, while others such as C. europaea are entirely dependent on the host plants for nutrition.^[6]

Cuscuta europaea in flower

Cuscuta in Flower, Iran

Dodder flowers range in color from white to pink to yellow to cream. Some flower in the early summer, others later, depending on the species. The seeds are minute and produced in large quantities. They have a hard coating, and typically can survive in the soil for 5–10 years, sometimes longer.

Dodder Forming a Net on its Host

Dodder seeds sprout at or near the surface of the soil. Although dodder germination can occur without a host, it has to reach a green plant quickly and is adapted to grow towards the nearby plants by following chemosensory clues.^[5] If a plant is not reached within 5 to 10 days of germination, the dodder seedling will die. Before a host plant is reached, the dodder, as other plants, relies on food reserves in the embryo; the cotyledons, though present, are vestigial.^[7]

Cuscuta on Acacia in Punjab, Pakistan

Parasitism

After a dodder attaches itself to a plant, it wraps itself around it. If the host contains food beneficial to dodder, the dodder produces haustoria that insert themselves into the vascular system of the host. The vestigial root of the dodder in the soil then dies. The dodder can grow and attach itself to multiple plants. In tropical areas, it can grow more or less continuously and may reach high into the canopy of shrubs and trees; in cold temperate regions, it is an annual plant and is restricted to relatively low vegetation that can be reached by new seedlings each spring.

Dodder is parasitic on a very wide variety of plants, including a number of agricultural and horticultural crop species, such as alfalfa, lespedeza, flax, clover, potatoes, chrysanthemum, dahlia, helenium, trumpet vine, ivy and petunias. It is an ectoparasite and is categorized as holoparasitic plant, or a plant that is non-photosynthetic and is completely dependent on a host.

Dodder ranges in severity based on its species and the species of the host, the time of attack, and whether any viruses are also present in the host plant. By debilitating the host plant, dodder decreases the ability of plants to resist viral diseases, and dodder can also spread plant diseases from one host to another if it is attached to more than one plant. This is of economic concern in agricultural systems, where an annual drop of 10% yield can be devastating. There has been an emphasis on dodder vine control in order to manage plant diseases in the field.

Cuscuta on a Chinese date tree in Punjab, India

Diagram illustrating how Cuscuta uses haustoria to penetrate the vascular system of its host plant and remove sugars and nutrients from the host's phloem. [Note: twining direction is reversed from that shown in this illustration.]
1). Cuscuta plant
2). Host plant
3). Cuscuta leaves
4). Ground tissue
5). Phloem
6). Sugars and nutrients
7). Epidermal tissue
8). A Cuscuta haustorium growing into the phloem of the host plant.

Host location

A report published in Science in 2006 demonstrated that dodder use airborne volatile organic compound cues to locate their host plants. Seedlings of C. pentagona exhibit positive growth responses to volatiles released by tomato and other species of host plants. When given a choice between volatiles released by the preferred host tomato and the non-host wheat, the parasite grew toward the former. Further experiments demonstrated attraction to a number of individual compounds released by host plants and repellence by one compound released by wheat. These results do not rule out the possibility that other cues, such as light, may also play a role in host location.^[8][9]

Host defenses

Less is known about host defenses against dodder and other parasitic plants than is known about plant defenses against herbivores and pathogens. In one study, tomato plants were found to employ complex mechanisms to defend against dodder. Two pathways, using jasmonic acid and salicylic acid, were activated in response to attack by Cuscuta pentagona. Dodder attack was also found to induce production of volatiles, including 2-carene, α-pinene, limonene, and β-phellandrene. It is not known if or how these volatiles defend the host, but they could potentially interfere with the dodder's ability to locate and select hosts. Also, the presence of trichomes on the tomato stem effectively blocks the dodder from attaching to the stem.^[10]

Prevention and treatment

Cuscuta on sage in the Mojave Desert

Many countries have laws prohibiting import of dodder seed, requiring crop seeds to be free of dodder seed contamination. Before planting, all clothes should be inspected for dodder seed when moving from an infested area to a non-infested crop. When dealing with an infested area, swift action is necessary. Recommendations include planting a non-host crop for several years after the infestation, pulling up host crops immediately, particularly before the dodder produces seed, and use of preemergent herbicides such as Dacthal in the spring. Examples of non-host crops include grasses and many other monocotyledons. If dodder is found before it chokes a host plant, it may be simply removed from the soil. If choking has begun, the host plant must be pruned significantly below the dodder infestation, as dodder is versatile and able to grow back from its haustoria.

Use in Chinese traditional medicine

C. chinensis seeds (simplified Chinese: 菟丝子; traditional Chinese: 菟絲子; pinyin: túsīzî) have long been used for osteoporosis in China and some other Asian countries.^[11] C. chinensis is a commonly used traditional Chinese medicine which is believed to strengthen the liver and kidneys.^[12] Cuscuta species are also used as medicine in Himalayan regional medical traditions.^[13]

See also

• List of Cuscuta species

Gallery

• 

  Cuscuta sp. with a gall

• 

  Cuscuta sp. flowers

• 

  Cuscuta sp. form

• 

  Cuscuta sp. form

• 

  Cuscuta sp. form

• 

  Cuscuta sp. form

• 

  Dodder Forming a Net on its Host

• 

  Cuscuta in Flower, Iran

• 

  How Cuscuta Attaches itself to its Host

References

Kuskuto (Cuscuta el konvolvulacoj) estas genro de senfoliaj, senradikaj, unujaraj parazitaj plantoj. Ili volvas siajn maldikajn fadenformajn tigojn ĉirkaŭ aliaj plantoj, el kiuj ili suĉas nutron.

Ili vivas en tropika kaj modera klimatoj. Multaj specioj disvastiĝas kun la mastroplanto.

Kuskuto ne havas klorofilon, la nutraĵon ĝi prenas el la mastroplanto tra ties histoj per radiksimilaj estaĵoj (haŭstorioj).

La tigo povas estis flava, oranĝa, rozkolora aŭ bruna, la folioj reduktiĝis al skvamoj. La malgrandaj floroj estas sonorilsimilaj, flavaj aŭ blankaj, formas globeton, en la funelo de la korolo troviĝas gorĝaj skvamoj.

La kuskuta grajno ĝermas en proksimo de la mastroplanto kaj eligas t.n. ankrajn radikojn, poste la ŝoso kreskas sprile, ĝis ĝi atingas la mastroplanton. Tiam ĝi ĉirkaŭvolvas sur ties ŝoson klaj kaj eligas en ties histojn suĉfadenojn. Ĝi prenas akvon el la ksilemo, nutraĵojn el la floemo de la mastroplanto. La komence eligitaj radikoj neniiĝas kaj pli kaj pli volvas, suĉas la planton.

La kuskuto damaĝas la trifolion, luzernon, linon, lupolon kaj fazeolon.

Evitu: forigon de la infektitaj plantoj.

Cuscuta es un género de entre 100 a 170 especies de plantas parásitas de color amarillo, naranja o rojo (raramente verde).

Es el único género en la familia Cuscutaceae, pero una investigación genética del Grupo para la filogenia de las angiospermas ha mostrado que sería más correcto incluirlo en la familia Convolvulaceae. El género se halla en regiones templadas a tropicales, casi todas sus especies; estas son raras en climas templados-fríos, salvo algunas especies nativas del nordeste de Europa y del sur de Sudamérica.

Se las identifica por sus finos tallos casi sin hojas, donde las hojas se reducen a minúscula escala. Al carecer de clorofila, son incapaces de fotosintetizar efectivamente, volviéndose completamente dependientes de las plantas parasitadas para su nutrición.

Cuscuta europaea en floración.

El color de sus flores varía de blanco, a rosado, y a amarillo crema. Florecen a principios de verano, otras más tarde, dependiendo de las especies. Las semillas son diminutas, y las producen en gran cantidad. Pueden sobrevivir en el suelo durante 5 a 10 años.

Las semillas de cuscuta germinadas sin un huésped se mantienen como planta verde solo por un máximo de 10 días de germinadas, y luego mueren. Como toda planta recién nacida, dependen de los cotiledones para alimentarse.

Cuando la cuscuta ataca a otra planta, se enrosca en ella, y si el hospedante parasitado la alimenta bien, produce raíces haustoriales que se insertan en el sistema vascular del parasitado y las raíces originales de la cuscuta mueren.

La cuscuta parasita a una amplia variedad de plantas, incluyendo especies agrícolas y hortícolas, como alfalfa, lespedeza, lino, trébol, patata, crisantemo, dalia, helecho, petunia, entre otras. En áreas tropicales pueden crecer más o menos continuamente, y pueden llegar hasta el dosel de arbustos y árboles; en zonas templadas pueden ser una planta anual que se va regenerando con siembras en cada primavera.

La severidad de los ataques depende de la especie de cuscuta, de la especie hospedante, del tiempo de ataque, y si hay virus o fitoplasmas presente en la planta parasitada. Al debilitarla, la cuscuta disminuye su capacidad para resistir enfermedades de virus y fitoplasmas y puede incluso expandir enfermedades fitopatológicas de huésped en huésped.

Prevención y tratamiento

Esta cuscuta ahoga una salvia en el Desierto de Mojave.

Muchas naciones tienen leyes preventivas para introducir semillas de cuscuta, requiriendo certificados de "libre de cuscuta" y antes de plantar se inspecciona para verificar su ausencia. Cuando se encuentra esta, se necesita una acción rápida. Las recomendaciones incluyen plantar cultivos resistentes a cuscuta por varios años, extraer el cultivo hospedante inmediatamente, particularmente antes que la cuscuta florezca y fructifique, y el uso de herbicida de preemergencia como el Dacthal en primavera. Ejemplos de cultivos no hospedantes: pastos y otras monocotiledóneas. Si se encuentra cuscuta después de aplicar estas prácticas, hay que removerla del suelo. Se pueden escardar las plantas bien debajo de las raíces, debido a su versatilidad de crecer con raíces haustoriales.

• Cuscuta spec., Jardín de Gods Wilderness, Shawnee National Forest, Illinois, EE.UU., 2000

• Cuscuta spec., Jardín de the Gods Wilderness, Shawnee National Forest, Illinois, EE.UU., 2000

• Cuscuta spec., Jardín de the Gods Wilderness, Shawnee National Forest, Illinois, EE.UU., 2000

Referencias y enlaces externos

• Digital Atlas of Cuscuta (Convolvulaceae)
• Flora de China: Cuscuta
• Lanini, W. T., et. al. Dodder. Pest Notes Ene 2002: 1-3. 15 de julio de 2005. Online (pdf file).
• Swift, C. E. Cuscuta y Especiesde Gramíneas - Cuscuta: una Planta Parásita. Colorado State University Cooperative Extension. Online.
• Dodder (Cuscuta species). 'Listas de Maleza 2005. Online .
• Usos medicinales de la Cuscuta en Armenia
• Huele a problemas: Hierbajo parasitario olisquea sus presas

Võrm (Cuscuta L.) on parasiittaimede perekond kassitapuliste sugukonnast.

Eestis levinud liike

• Cuscuta campestris – põldvõrm (haruldane tulnukas)
• Cuscuta epilinum – linavõrm (haruldane, kaduv liik)
• Cuscuta europaea – harilik võrm (hajusalt)
• Cuscuta trifolii – ristikuvõrm (haruldane tulnukas)
• Cuscuta epithymum – liivatee-võrm (haruldane tulnukas)

Kuskuta ezkertearen familiako landare bizkarroi batzuen generoa da. Ernetzean ez dute kotiledoirik izaten hazian, baina zain moduko luzakin batzuk eta hari-itxurako zurtoin fin batzuk hazten zaizkie, landareren baten gaineraino iristeko eta hari hazkurria atereaz bizitzeko. 80 bat landare espezie ezagutzen dira kuskuta izenaz. Ia mundu guztian daude zabalduak.

Erreferentziak

Humalanvieraat (Cuscuta) on kiertokasvien heimon suku, johon kuuluu noin 170 lajia. Niitä tavataan lähinnä Etelä- ja Pohjois-Amerikassa, mutta useita lajeja kasvaa myös Aasiassa ja Euroopassa.^[1] Suomessa tavataan humalanvierasta, ja vieraina myös kaksi muutakin suvun lajia, amerikanvieras (Cuscuta campestris) ja nurmivieras (Cuscuta epithymum).^[2]

Humalanvieraat ovat keltaisia tai punertavia köynnöksiä, jotka kietoutuvat isäntäkasvin ympärille ja imevät siitä nestettä ja ravintoa.^[1]

Lajeja

• keltatorvivieras (Cuscuta approximata)
• amerikanvieras (Cuscuta campestris)
• pellavanvieras (Cuscuta epilinum)
• nurmivieras (Cuscuta epithymum)
• euroopanvieras (Cuscuta europaea)
  • humalanvieras eli nokkosvieras (C. europaea ssp. europaea)
  • merenrantavieras (C. europaea ssp. halophyta)
• lihakukkavieras (Cuscuta planiflora)
• aasianvieras (Cuscuta scandens)
• chilenvieras (Cuscuta suaveolens)

Lähteet

Aiheesta muualla

• Laji.fi: Vieraat (Cuscuta)
• Den virtuella floran: Cuscuta (ruotsiksi)
• ITIS: Cuscuta (englanniksi)
• United States Department of Agriculture (USDA): Cuscuta (englanniksi)

La Cuscute, Cuscuta, est un genre de 100 à 170 espèces de plantes parasites. Anciennement, les cuscutes étaient considérées comme le seul genre de la famille des Cuscutaceae, mais les recherches de l'Angiosperm Phylogeny Group ont montré que l'on pouvait les classer parmi les Convolvulacées. On trouve le genre dans toutes les régions tempérées à tropicales du globe, avec un maximum de diversité dans les régions subtropicales et tropicales. On compte beaucoup moins d'espèces en climat tempéré (avec par exemple 4 espèces indigènes d'Europe du nord).

Description

Les cuscutes sont des plantes jaunes, orange ou rouges, rarement vertes. Elles sont reconnaissables à leur tiges fines, filamenteuses, apparemment sans feuilles, celles-ci étant réduites à de minuscules écailles. Elles ont très peu de chlorophylle ; certaines espèces comme Cuscuta reflexa sont capables d'effectuer un peu de photosynthèse, alors que d'autres comme Cuscuta europaea sont entièrement dépendantes de l'hôte pour la nutrition^[1].

Les fleurs de cuscute ont des couleurs variant du rose au blanc, en passant par le jaune. Certaines éclosent en début d'été, d'autres plus tard, selon les espèces. Les graines sont petites et produites en grande quantité. Elles ont un tégument dur, et peuvent survivre dans le sol 5 à 10 ans, voire plus.

Biologie

Les graines germent à la surface du sol ou un peu en dessous. La germination peut avoir lieu sans hôte, mais la plantule doit atteindre une plante verte avant 5 à 10 jours après la germination pour survivre. Avant d'atteindre une plante-hôte, la plantule vit sur les réserves de la graine, comme les autres plantes. Les cotylédons, bien que présents, sont à l'état vestigial^[2].

Parasitisme

Un acacia couvert de cuscute au Pakistan.

Après que la cuscute a atteint une plante hôte, elle s'enroule autour des tiges. Si l'hôte contient des nutriments bénéfiques à la cuscute, celle-ci produit des haustoriums qui s'insèrent dans le système vasculaire de l'hôte. La racine d'origine meurt ensuite. La cuscute peut se développer et parasiter plusieurs plantes. Dans les régions tropicales, la cuscute se développe de façon plus ou moins continue jusqu'au sommet des arbres et arbustes. Dans les régions tempérées, les cuscutes sont des plantes annuelles, avec une végétation relativement restreinte par le développement en une saison.

Les cuscutes parasitent de nombreuses espèces végétales, dont un certain nombre de plantes cultivées, comme la luzerne, le lin, le trèfle, la pomme de terre, le chrysanthème, le dahlia, la bignone, le lierre ou le pétunia.

La gravité des attaques de cuscutes est très variable selon les espèces, selon l'hôte, la durée de l'attaque... En affaiblissant la plante hôte, la cuscute diminue sa capacité de lutte contre les virus ; la cuscute peut aussi participer à la transmission de pathogènes d'une plante à l'autre, si elle est installée sur plusieurs plantes à la fois.

La recherche de l'hôte

Il a été démontré^[3] que la cuscute détecte des composants chimiques volatils présents dans l'air pour trouver son hôte. La cuscute « sent » les « odeurs » émises par l'hôte potentiel. Ceci n'exclut pas d'autres moyens de détection (comme la lumière...).

Méthodes de lutte

De nombreux pays ont une législation interdisant l'importation de graines de cuscute, obligeant d'avoir des semences de cultures non contaminées par les graines de cuscute. Lorsqu'un champ est infecté, il convient de planter des cultures non hôtes pendant plusieurs années consécutives. Un herbicide anti-germinatif peut être utilisé.

Liste d'espèces

Selon le NCBI (19 juillet 2010)^[4] :

Notes et références

Planda seadánach bliantúil, laghdaithe go dtí gas scothdhearg cosúil le snáithe, ag iompar crobhaingí bláthanna bídeacha bána nó bándearga. Dúchasach do réigiúin thrópaiceacha is mheasartha. Táirgeann an síol ginidithe fréamh ghearrshaolach is gas féithleannach a chuardaíonn óstach. Nuair a dhéanann sé tadhall leis an óstach, meathann an fhréamh mar nach mbíonn gá le tadhall leis an ithir ansin. Táirgeann an gas diúláin a threánn an t-óstach chun uisce is cothaithigh a shú amach. Feidhmíonn cuid mhaith plandaí mar óstaigh, ina measc barrphlandaí cosúil le leannlus is lion. Is féidir go ndéanfaidh an seadán seo an-damáiste costasach do na barra seo.

Vilina kosa (lat. Cuscuta), velik i brojan biljni rod koji je nekada sačinjavao samostalnu porodicu Vilinovke (Cuscutaceae), a danas čini tribus porodice Convolvulaceae (slakovke). Vilinovke nemaju korijena ni lista, ne vrši fotosintezu pa nemaju ni klorofila, i kao paraziti žive obavijajući se oko drugih biljaka i sišići hranu iz svog domaćina, poput djeteline.

Raširene su po Euroaziji i Africi, a ima ih preko 200 vrsta^[1] Stabljika vilinovki je veoma tanka, manje od milimetra, crvene je boje. Cvjetovi su dvospolni, ugodnog mirisa, i primamljivi pčelama zbog nektara i peluda. Razmnožava se sjemenom, a svježa biljka nije zdrava za ispašu stoke.

Vrste

Izvori

Cuscuta atau Tali putri adalah salah satu genus dari tumbuhan berbunga, cuscuta terdiri dari sekitar 160 sepesies.^[1][2][3] Genus ini merupakan golongan tumbuhan parasit yang hidup pada tanaman inang.^[1] Tali putri tersebar luas di Eropa dan Amerika Utara, di Amerika Serikat bagaian selatan tali putri menjadi parasit pada alfalfa dan semanggi.^[1] Tanaman lain yang menjadi inang dari tali putri antara lain; bawang, bit gula, kentang, dan beberapa jenis tanaman hias (ornamental).^[1]

Parasit

Parasit

Sebagai parasit, tali putri bergantung sepenuhnya kepada tanaman inang sebagai sumber nutrisi.^[3] Selama pertumbuhannya tali putri akan memenetrasikan jaringan menembus pembuluh tapis tumbuhan inang yang kemudian tersambung dengan pembuluh tapis tali putri.^[3][4] Cuscuta terbagi menjadi dua jenis yaitu; hemiparasit, jenis yang memiliki klorofil dan dapat melakukan fotosintesis, dan holoparasit, jenis yang tidak memiliki klorofil dan tidak melakukan fotosintetis.^[5] Cuscuta merupakan parasit batang, sebelum menempel pada inang biji dari semua spesies hidup mandiri bergantung pada cadangan makanannya.^[5] Evolusi yang mengarah ke parasitisme menyebabkan berkurangnya aktivitas fotosintetis pada spesies hemiparasit.^[5] Spesies yang lebih tua seperti subgenus Monogynella memiliki plastid yang utuh serta aktivitas fotosintesis yang rendah.^[5] Spesies hemiparasit yang paling hijau pun tetap bergantung hampir sepenuhnya pada tanaman inang dalam memenuhi kebutuhan hidup seperti air, nutrisi, dan sumber karbon organik.^[5] Contohnya pada spesies Cuscuta reflexa, 99% karbon dalam tubuhnya berasal dari tanaman inangnya.^[5]

Spesies merugikan

Sekitar 15 spesies Cuscuta sp. di seluruh dunia merupakan parasit serius yang dapat menyebabkan kehilangan hasil sampai dengan 80%.^[5] Selain itu biji yang mudah tersebar menjadi masalah yang menyebabkan kontaminasi benih.^[5] Beberapa negara telah menetapkan peraturan perundang-undangan untuk mencegah masuknya benih yang terkontaminasi.^[5]

Spesies menguntungkan

Beberapa tali putri dapat dimanfaatkan sebagai obat tradisional misalnya Cuscuta chinensis, belakangan ini cuscuta mulai diteliti sebagai tanaman obat.^[5] Beberapa spesies digunakan sebagai pewarna seperti Cuscuta tinctoria. Dalam ekosistemnya Cuscuta sp. menjadi kunci ekosistem, Cuscuta memiliki kemampuan untuk mengurangi biomasa dan menentukan modifikasi bentuk tumbuhan.^[5]

Siklus hidup

Setelah perkecambahan, biji hanya akan tumbuh dan berkembang pada inang yang cocok.^[5] Jika biji tidak menemukan inang yang cocok maka tumbuhan muda hanya akan bertahan dalam satu atau dua minggu, hal ini disebabkan karena organ akar tidak berfungsi sementara cadangan makanannya telah habis.^[5] Biji tali putri telah berevolusi secara khusus untuk beradaptasi, bijinya relatif baru berkecambah ketika tumbuhan inang sudah tumbuh secara matang.^[5]

Lihat pula

• Tumbuhan parasit

Referensi

Pranala luar

• Costea, M. 2007 - sampai sekarang. Peta digital penyebaran Cuscuta (Convolvulaceae)

Cuscuta, le cui specie nel complesso vengono volgarmente dette cuscuta, è un genere di piante angiosperme dicotiledoni parassite appartenente alla famiglia delle Convolvulaceae. Anticamente il genere veniva assegnato ad una famiglia a sé, le Cuscutaceae, attribuzione che non viene considerata più valida nella classificazione APG.^[1]

C. chilensis

Distribuzione e habitat

Il genere è diffuso dalle regioni temperate a quelle tropicali e mostra la maggiore diversificazione biologica in quelle tropicali e subtropicali: ad esempio solo 4 specie sono native del Nord Europa.

In Italia sono segnalati 18 taxa di Cuscuta, molti dei quali hanno però segnalazioni di vecchia data^[2].

Descrizione

Piante erbacee annuali con foglie ridotte a squame e senza clorofilla, con sottili fusti filiformi giallo-arancioni, rossi, o raramente verdi; sono piante parassite. Si attaccano alla pianta ospite avvolgendosi in spire, quindi perdono il contatto con il terreno per nutrirsi esclusivamente della linfa dell'ospite, tramite radici denominate austori che penetrano nel fusto e raggiungono il floema (cioè il tessuto dove scorre la linfa zuccherina elaborata dalla fotosintesi).

I semi germinano vicino alla superficie del suolo e, sebbene la germinazione possa avvenire senza un ospite, il germoglio deve raggiungere rapidamente una pianta verde. Questo movimento è indotto da stimoli chemosensoriali. Se una pianta clorofillica non viene raggiunta entro 5-10 giorni dalla germinazione, la piantina di cuscuta morirà.^[3]

Possono essere vettore di fitoplasmi verso la pianta ospite.^[4]

Specie

Il genere Cuscuta comprende 216 specie^[5]:

Cuscuta australis

Cuscuta campestris

Cuscuta chinensis

Cuscuta europaea

Cuscuta epithymum

Cuscuta gronovii

Cuscuta pacifica

Cuscuta palaestina

Cuscuta planiflora

Cuscuta spp.

Cuscuta subinclusa