Perception Channels: tactile ; chemical
CITES: appendix ii
IUCN Red List of Threatened Species: least concern
In New Guinea, P. orientalis is hunted for food by native tribes, though this is rare (Flannery, 1995).
Positive Impacts: food
P. orientalis does not have any recorded ecological roles.
P. orientalis climbs slowly through the rainforests and locates mainly leaves, tree seeds, fruit, buds and flowers on which they feed (Girzmek, 1990). It has been spotted eating the green fruit of the Red Cedar (Toona australis) and the buds and flowers of Corky Bark (Carallia brachiata). A paste derived from the seeds of the Black Bean Tree (Castanospermum australe) was found in the stomach of one animal. While in captivity it primarily eats leaves and fruit (Flannery, 1995).
Primary Diet: herbivore (Folivore , Frugivore )
Phalanger orientalis is thought to have originated on New Guinea and then to have been distributed primarily by prehistoric humans to the range it currently occupies (Nowak, 1999). That range now includes the South West Pacific islands of Buru, Seram, the Solomon and Molucca Islands, northern New Guinea, and the Bismark Archipelago (Nowak, 1999) . Until recently, P. orientalis and P. intercastellanus (Southern Common Cuscus) were thought to belong to the same species (Flannery, 1995). P. intercastellanus inhabits northern Australia, the Aru Islands, and the Louisade Archipelago (Strahan, 1995).
Biogeographic Regions: australian (Native ); oceanic islands (Introduced , Native )
P. orientalis is resitricted to tropical rainforests and thick scrub in the South West Pacific (Nowak, 1999). They have also been spotted in gardens, probably due to the high abundance of edible plants (Flannery, 1995).
Range elevation: 0 to 1600 m.
Habitat Regions: tropical
Terrestrial Biomes: rainforest
P. orientalis, like others in the family Phalangeridae, is heavy and powerfully built (Nowak, 1999). The average mass is about 2.1 kg. This is slightly lower in females (Grizmek, 1990).
The tail is prehensile naked at the end. It is covered with horny papillae. The tail length varies from 28 to 42 cm (Grizmek, 1990). The male tail is completely white but female tails are white only on the tips.
In adult males, the thick, wooly fur ranges in color from white to medium or dark grey (Nowak, 1999). In adult females, the color ranges from reddish-brown to brownish-grey. The stomach area is commonly white. The male has a distinct yellowish chest gland. Usually a dark stripe runs from the head to the lower back. The young of this species are reddish-brown. (Flannery, 1995; Nowak, 1999)
The digits are of different lengths and are tipped by long, curved claws. Their paws are syndactylous, with the first and second digits opposable to the rest. The soles of their feet are naked and striated. The female pouch has four mammae (Nowak, 1999). The facial features include large eyes, long canines and a snout longer than that of Spilocuscus maculatus (Spotted Cuscus). The teeth are simple, low crowned and used for grinding (Flannery, 1995).
Range mass: 1.0 to 5.0 kg.
Average mass: 2.1 kg.
Range length: 35 to 55 cm.
Average length: 39 cm.
Other Physical Features: endothermic ; bilateral symmetry
P. orientalis had not been closely studied due to its secluded lifestyle. The following are a few specific predators that have been documented: White-bellied Sea-Eagle (Haliaeetus leucogaster) (Heinsohn, 2000), Amethystine (Morelia amethistina)(Flannery, 1995), Carpet Pythons (Morelia s. cheynei)(Flannery, 1995), and possibly Dasyurids (Grizmek, 1990). The assumption is that these and other species like them prey upon P. orientalis.
Known Predators:
The gestation period for P. orientalis lasts around 13 days. Normally the females births twins, but the number of young ranges from one to three (Grizmek, 1990). Usually, one of the twins dies before weaning (Nowak, 1999). The weight at birth is less than 1 gram (Grizmek, 1990).
Normally, the reproductive cycle occurs only once a year. Mating and reproductive seasons are from June through October, though March and November births have been observed (Tyndale-Brisco, 1987).
Because P. orientalis has not been well studied, information on the reproctive behavior is sparse.
Breeding season: June through October
Range number of offspring: 1 to 3.
Average gestation period: 13 days.
Range weaning age: not known (high) days.
Key Reproductive Features: seasonal breeding ; gonochoric/gonochoristic/dioecious (sexes separate); sexual ; viviparous
Average number of offspring: 2.
Parental Investment: altricial ; female parental care
El cuscús comú septentrional (Phalanger orientalis) és una espècie de marsupial de la família dels falangèrids.[1] Viu a Indonèsia, Papua Nova Guinea i Salomó.[2]
El cuscús comú septentrional (Phalanger orientalis) és una espècie de marsupial de la família dels falangèrids. Viu a Indonèsia, Papua Nova Guinea i Salomó.
Der Graue Kuskus (Phalanger orientalis), auch als Nördlicher Grauer Kuskus oder Wollkuskus bezeichnet, ist ein Kletterbeutler aus der Gattung der Kuskus (Phalanger), dessen Verbreitungsgebiet sich von Timor und den Molukken über das nördliche Neuguinea und nahegelegene Inseln bis zum Bismarck-Archipel und den Salomonen erstreckt.
Der Graue Kuskus ist allgemein ein großer Kuskus mit einem kurzen, harten Fell und einem dunklen Mittelstreifen auf dem Rücken. Die Fellfarbe ist variabel, aber die Weibchen besitzen immer eine weiße Schwanzspitze. Der Bauch ist allgemein weiß. Tiere von den Kai-Inseln und Buru sind komplett weiß. Exemplare von Sanana besitzen ein rötlichbraunes Fell (einschließlich des Bauches). Männliche Graue Kuskus von Neuguinea sind schmutzigweiß, die Weibchen rötlich oder braun und die Jungen rötlich oder grau.
Auf Guadalcanal kommen in den nördlichen trockeneren Gebieten sowohl graue als auch weiße Exemplare vor, dagegen im feuchten Süden der Insel ausschließlich schwarze und dunkelbraune Tiere. Die größten Exemplare sind im Westen zu finden (Timor und die Molukken), wo die Männchen fast fünf Kilogramm wiegen können, die kleinsten auf Nissan und den südlichen Salomonen, wo die erwachsenen Tiere häufig nur ein Gewicht von ungefähr einem Kilogramm erreichen. Die Kopf-Rumpflänge der Exemplare von Neuirland und Neuguinea beträgt 377 bis 472 Millimeter, die Schwanzlänge 278 bis 425 Millimeter, die Hinterfußlänge 40 bis 61,9 Millimeter, die Ohrenlänge 21 bis 29 Millimeter und das Gewicht 1600 bis 3500 Gramm.
Auf einem großen Teil der Inseln, wo der Graue Kuskus heute vorkommt, wurde er möglicherweise eingeführt. Zwei ähnliche Arten aus Südwest- und Südost-Neuguinea sowie von der Kap-York-Halbinsel in Australien, Phalanger mimicus und Phalanger intercastellanus, sind lange Zeit als Unterarten des Grauen Kuskus angesehen worden. Am Mount Karimui auf Papua-Neuguinea kommen zwei verwandte, bisher unbeschriebene Arten vor.
Der Graue Kuskus wird in zwei Unterarten unterteilt: P. o. breviceps (THOMAS, 1888) vom Bismarck-Archipel und von den Salomonen und P. o. orientalis (sensu stricto) von Neuguinea, den Molukken und Timor. Die Inseln rund um Neuguinea, auf denen der Graue Kuskus nachgewiesen wurde, sind Ambon, Bagabag, die Banda-Inseln, Batanta, Biak-Supiori, Bougainville, Buka, Buru, Seram, Choiseul, Gorom, Guadalcanal, Yapen, Karkar, die Kai-Inseln, Koil, Long, Malaita, Misool, Mioko, Neubritannien, New Georgia, Neuirland, Nissan, Numfoor, die Russell-Inseln, Salawati, Sanana, Makira, Santa Isabel, Saparua, Su Mios, Umboi, Vella Lavella, Vokeo und Waigeo. Auf Neuguinea kommt der Graue Kuskus bis in Höhenlagen von 1500 m NN vor. Das Tier ist wahrscheinlich vor 20.000 oder 10.000 Jahren nach Neuirland, vor 6000 Jahren nach Timor und auf die Salomonen und zu einer unbekannten Zeit auf die Molukken (z. B. Seram, Buru, Sanana und die Kai-Inseln) eingeführt worden. Der Graue Kuskus stellt nur geringe Ansprüche an seinen Lebensraum: Er kommt häufig in Regenwäldern vor, aber auch und vor allem in Gärten und in anderen durch Menschen gestörten Gebieten. Gelegentlich wird er als Heimtier gehalten.
Der Graue Kuskus ist ein einzelgängerisches nachtaktives Tier, das sich tagsüber in einer Baumhöhle aufhält. Die Paarungszeit ist wahrscheinlich das ganze Jahr über. Nach einer Tragzeit von 13 Tagen bekommen die Weibchen pro Wurf ein bis drei Junge, die bei der Geburt weniger als ein Gramm wiegen. Die Nahrung besteht aus Früchten, Blättern, Blüten, Knospen und Bast. Fressfeinde sind Schlangen, Raubbeutler und auf den Salomonen der Salomonenseeadler.
Der Graue Kuskus (Phalanger orientalis), auch als Nördlicher Grauer Kuskus oder Wollkuskus bezeichnet, ist ein Kletterbeutler aus der Gattung der Kuskus (Phalanger), dessen Verbreitungsgebiet sich von Timor und den Molukken über das nördliche Neuguinea und nahegelegene Inseln bis zum Bismarck-Archipel und den Salomonen erstreckt.
The northern common cuscus (Phalanger orientalis), also known as the gray cuscus, is a species of marsupial in the family Phalangeridae native to northern New Guinea and adjacent smaller islands, but is now also found in the Bismarck Archipelago, southeast and central Moluccas, the Solomons, and Timor, where it is believed to have been introduced in prehistoric times from New Guinea.[2][4] It was formerly considered conspecific with the allopatric P. intercastellanus and P. mimicus.
It is hunted for human consumption in New Guinea.[5]
It is known as laku ita in the Naueti language[6] or meda in the Tetum Terik Tetum language of Timor-Leste.
The northern common cuscus normally inhabits disturbed habitats. These would include secondary forest, plantations, and gardens. This species is also found in primary tropical forests.[7] While living in the arboreal environments, hunters in the area believe that the tree hollows are the preferred den site of the cuscus.[8] Local villagers reported that the northern common cuscus can be found in any substantially forested areas from coastal monsoon rainforest and gallery forest to the remnant montane rainforest.[9]
The Northern common cuscus inhabits the islands of Timor, specifically Indonesia and Timor-Leste, Wetar and Leti (both to Indonesia) through the Kai Islands and a number of the Moluccan Islands of Indonesia (including Ambon, Buru, and Seram); it is also found on the islands of Misool, Waigeo, Batanta, and Salawati (all Indonesia), and ranges over much of the northern part of the island of New Guinea (Indonesia and Papua New Guinea), including a number of offshore islands.[7] It ranges as far east as the Bismarck Archipelago, Papua New Guinea, where it is present on many islands including the islands of New Britain and New Ireland. It also occurs on many of the Solomon Islands.[7] It is believed that many of the insular island populations are the result of prehistorical introductions, possibly including Timor, Seram, Buru, Sanana, the Kai Islands, the Bismarck Archipelago, and the Solomon Island chain.[7] The northern common cuscus was introduced into New Ireland between 10,000 and 20,000 years ago, and into the Solomon Islands after 6,000 years ago; in Biak Island and Supiori Island, it is also an introduced species.[4]
Generally, its niche is thought to be that of a nocturnal arboreal folivore with frugivorous tendencies.[10] [11] [12]
The northern common cuscus (Phalanger orientalis), also known as the gray cuscus, is a species of marsupial in the family Phalangeridae native to northern New Guinea and adjacent smaller islands, but is now also found in the Bismarck Archipelago, southeast and central Moluccas, the Solomons, and Timor, where it is believed to have been introduced in prehistoric times from New Guinea. It was formerly considered conspecific with the allopatric P. intercastellanus and P. mimicus.
It is hunted for human consumption in New Guinea.
El cuscús gris (Phalanger orientalis) es una especie de marsupial de la familia Phalangeridae. Se encuentra en Indonesia, Timor, Papúa Nueva Guinea y las Islas Salomón.[2]
El cuscús gris (Phalanger orientalis) es una especie de marsupial de la familia Phalangeridae. Se encuentra en Indonesia, Timor, Papúa Nueva Guinea y las Islas Salomón.
Phalanger orientalis Phalanger generoko animalia da. Martsupialen barruko Diprotodontia ordeneko animalia da. Phalangerinae azpifamilia eta Phalangeridae familian sailkatuta dago.
Phalanger orientalis Phalanger generoko animalia da. Martsupialen barruko Diprotodontia ordeneko animalia da. Phalangerinae azpifamilia eta Phalangeridae familian sailkatuta dago.
Le couscous gris[1],[2],[3] (Phalanger orientalis) est une espèce de marsupial de la famille des Phalangeridae qui se trouve en Indonésie, Papouasie-Nouvelle-Guinée et les îles Salomon.
Selon MSW:
Le couscous gris,, (Phalanger orientalis) est une espèce de marsupial de la famille des Phalangeridae qui se trouve en Indonésie, Papouasie-Nouvelle-Guinée et les îles Salomon.
Phalanger orientalis é unha especie de mamífero marsupial australidelfo da orde dos diprotodontes, suborde dos falanxeroideos, familia dos falanxéridos, subfamilia dos falanxerinos e tribo do mesmo nome,[2], que é a especie tipo do xénero Phalanger, e que se coñece na bibliografía internacional como cuscús gris.[3][4]
Nativa do norte de Nova Guinea e illas menores adxacentes, agora tamén se encontra no arquipélago Bismarck, nas Molucas centrais e surorientais, nas illas Salomón e Timor, onde se cre que foi introducida en tempos prehistóricos.[1]
A especie foi descrita en 1766 polo médico e naturalista alemán Peter Simon Pallas, en Misc. Zool.: 61.[2] designándoa co nome de Didelphis orientalis.
Anteriormente foi considerada conespecífica coa alopátrica Phalanger intercastellanus e con P. mimicus e P. lullulae.[2]
O MSW recoñece as dúas subespecies seguintes:[2]
Porén, o NCBI só recoñece a segunda.[5]
O cuscús gris habita normalmente en hábitats perturbados, como xardíns, plantacións e bosques secundarios. Porén, esta especie tamén se pode encontrar en bosques primarios tropicais.[1]
Cando vivía en ambientes arbóreos, os cazadores da zona cren que os ocos das árbores eran o seu agocho preferido.[6]
En canto á súa área de dispersión, o cuscús gris encóntrase nas illas de Timor, tanto na parte pertencente a Indonesia como en Timor Oriental, nas de Wetar e Leti (ambas en Indonesia), nas illas Kai e numerosas illas das Molucas de Indonesia (incluíndo Ambon, Buru e Seram), tamén nas illas de Misool, Waigeo, Batanta e Salawati (todas de Indonesia) e se estende sobre gran parte da zona norte da illa de Nova Guinea, tanto na parte que pertence a Indonesia como en Papúa Nova Guinea, incluíndo numerosas pequenas illas.[1]
Crese que moitas das poboacións son o resultado de introducións prehistóricas, posibelmente incluíndo as de Timor, Seram, Buru, Sanana, as illas Kai, as do arquipélago Bismarck e a caena das illas Salomón.[1]
Os poboadores locais das rexións e países mencionados informaron que o cuscús gris pode encontrarse nas áreas boscosas especialmente nas selvas do Monzón costeiro e nos bosques galería remanentes da pluvisilva tropical.[6]
O nicho ecolóxico do cuscús gris é probabelmente o dun folívoro arborícola nocturno, con tendencias fruxívoras.[7][8][9]
En 1965, a Unión Internacional para a Conservación da Natureza e dos Recursos Naturais (UICN) consideraba o status da especie como pouco coñecido, necesitándose máis datos. En 1966 cualificouna como LR (pouco risco) e, desde o 2008, cualifícaa como LC (pouco preocupante) debido á súa ampla área de distribución, a súa poboación grande e estábel, a que vive en varias áreas protexidas, á súa tolerancia ás zonas degradadas e á falta de grandes ameazas.[1]
Phalanger orientalis é unha especie de mamífero marsupial australidelfo da orde dos diprotodontes, suborde dos falanxeroideos, familia dos falanxéridos, subfamilia dos falanxerinos e tribo do mesmo nome,, que é a especie tipo do xénero Phalanger, e que se coñece na bibliografía internacional como cuscús gris.
Nativa do norte de Nova Guinea e illas menores adxacentes, agora tamén se encontra no arquipélago Bismarck, nas Molucas centrais e surorientais, nas illas Salomón e Timor, onde se cre que foi introducida en tempos prehistóricos.
Kuskus Wilayah Utara (Phalanger orientalis), dikenal juga dengan nama Kuskus Abu-Abu adalah spesies marsupial dari keluarga Phalangeridae. Kuskus Wilayah Utara adalah hewan asli dari Pulau Papua dan pulau kecil disekitar. Hewan ini juga di Kepulauan Bismarck, bagian tenggara dan tengah Kepulauan Maluku, Kepulauan Solomon dan Pulau Timor, yang dikenal hewan khas wilayah ini.[2] Kuskus Wilayah Utara awalnya sulit dibedakan dengan P. intercastellanus dan P. mimicus.
Kuskus Wilayah Utara (Phalanger orientalis), dikenal juga dengan nama Kuskus Abu-Abu adalah spesies marsupial dari keluarga Phalangeridae. Kuskus Wilayah Utara adalah hewan asli dari Pulau Papua dan pulau kecil disekitar. Hewan ini juga di Kepulauan Bismarck, bagian tenggara dan tengah Kepulauan Maluku, Kepulauan Solomon dan Pulau Timor, yang dikenal hewan khas wilayah ini. Kuskus Wilayah Utara awalnya sulit dibedakan dengan P. intercastellanus dan P. mimicus.
Il cusco comune settentrionale (Phalanger orientalis Pallas, 1766) è un marsupiale arboricolo della famiglia dei Falangeridi[2].
Il cusco comune settentrionale ha generalmente dimensioni maggiori degli altri rappresentanti del genere Phalanger, ed è ricoperto da un breve manto lanoso con una striscia centrale scura sul dorso. Il colore del mantello è variabile, ma le femmine hanno sempre la punta della coda bianca. Il ventre è generalmente bianco. Gli esemplari presenti nelle isole Kai e a Buru sono completamente bianchi. Quelli dell'isola di Sanana hanno una pelliccia bruno-rossastra (addome compreso). I maschi adulti della Nuova Guinea sono di colore bianco sporco, mentre le femmine hanno il manto bruno-rossastro e i giovani grigio-rossastro.
A Guadalcanal, gli esemplari presenti nel nord dell'isola, più arido, sono grigi o neri, mentre quelli che abitano nella parte meridionale, più umida, sono esclusivamente bianchi o marrone scuro. Gli esemplari di maggiori dimensioni si trovano più a ovest (a Timor e nelle Molucche), dove i maschi possono pesare quasi 5 kg; gli esemplari adulti che vivono sull'isola di Nissan e nelle Salomone meridionali, invece, pesano solamente 1 kg circa. Gli esemplari della Nuova Irlanda e della Nuova Guinea hanno una lunghezza testa-corpo di 37,7-47,2 cm e una coda di 27,8-42,5 cm, e pesano 1,6-3,5 kg.
Il cusco comune settentrionale è un animale notturno e solitario che trascorre il giorno riposando nelle cavità degli alberi. Può riprodursi probabilmente in qualsiasi periodo dell'anno. Dopo un periodo di gestazione di 13 giorni la femmina partorisce 1-3 piccoli che alla nascita pesano meno di un grammo. La dieta consiste di frutta, foglie, fiori, germogli e corteccia. Tra i suoi predatori naturali figurano serpenti, Dasiuridi e, nelle isole Salomone, l'aquila pescatrice delle Salomone.
Il cusco comune settentrionale occupa un areale molto vasto, ma è probabile che su gran parte delle isole dove è attualmente presente sia stato volutamente introdotto dall'uomo. Altre due specie simili diffuse nella Nuova Guinea meridionale e sud-orientale e nella penisola di Capo York in Australia, il cusco comune meridionale (P. mimicus) e il cusco comune orientale (P. intercastellanus), sono state per lungo tempo considerate sottospecie di P. orientalis. Sul monte Karimui, in Papua Nuova Guinea, sono state scoperte due nuove specie di cusco, strettamente imparentate con questa, che non hanno ancora ricevuto un nome scientifico[3].
Gli studiosi suddividono il cusco comune settentrionale in due sottospecie: P. o. breviceps, diffuso nell'arcipelago di Bismarck e nelle isole Salomone, e P. o. orientalis (sensu stricto), presente in Nuova Guinea, nelle Molucche e a Timor. Tra le isole circostanti la Nuova Guinea in cui è stata riscontrata la presenza della specie figurano Ambon, Bagabag, le isole Banda, Batanta, Biak-Supiori, Bougainville, Buka, Buru, Seram, Choiseul, Gorom, Guadalcanal, Yap, Karkar, le isole Kai, Koil, Long, Malaita, Misool, Mioko, Nuova Britannia, Nuova Georgia, Nuova Irlanda, Nissan, Numfoor, le isole Russell, Salawati, Sanana, Makira, Santa Isabel, Saparua, Su Mios, Umboi, Vella Lavella, Vokeo e Waigeo. In Nuova Guinea il cusco comune settentrionale si spinge fino a 1500 m di quota. L'animale è stato probabilmente introdotto dall'uomo 20.000-10.000 anni fa in Nuova Irlanda, 6000 anni fa a Timor e nelle isole Salomone e in epoca sconosciuta alle Molucche (ad esempio a Seram, Buru, Sanana e nelle isole Kai). Il cusco comune settentrionale non è particolarmente esigente nella scelta dell'habitat: si incontra spesso nelle foreste pluviali, ma anche e soprattutto in giardini e altre aree modificate dall'uomo. A volte viene allevato come animale da compagnia.
Sono state riconosciute due sottospecie:
Il cusco comune settentrionale (Phalanger orientalis Pallas, 1766) è un marsupiale arboricolo della famiglia dei Falangeridi.
De witte koeskoes (Phalanger orientalis) is een koeskoes uit het geslacht Phalanger die voorkomt van Timor en de Molukken via noordelijk Nieuw-Guinea en nabijgelegen eilanden tot de Bismarck-archipel en de Salomonseilanden. Op een groot deel van de eilanden waar deze soort voorkomt, is hij waarschijnlijk echter geïntroduceerd. Twee gelijkende soorten uit Zuidwest- en Zuidoost-Nieuw-Guinea en het Kaap York-schiereiland (Australië), Phalanger mimicus en Phalanger intercastellanus, zijn lange tijd ook tot de witte koeskoes gerekend. Op Mount Karimui (Papoea-Nieuw-Guinea) komen twee verwante, onbeschreven soorten voor.
De witte koeskoes is een grote koeskoes met een korte, harde vacht en meestal een donkere rugstreep. De vachtkleur is variabel, maar vrouwtjes hebben altijd een witte staartpunt. De buik is meestal wit. Dieren uit de Kai-eilanden en Buru zijn volledig wit, exemplaren uit Sanana hebben een roodbruine vacht (inclusief de buik). Mannelijke Nieuw-Guinese witte koeskoezen zijn vuilwit, vrouwtjes rood of bruin en jongen rood of grijs. Op Guadalcanal zijn in het noordelijke, drogere deel van het eiland zowel grijze als witte exemplaren te zien, maar in het natte zuiden komen alleen zwarte en donkerbruine dieren voor. De grootste dieren zijn te vinden in het westen (Timor en de Molukken), waar mannetjes bijna vijf kilogram kunnen wegen, de kleinste op Nissan en in de zuidelijke Salomonseilanden, waar volwassen dieren vaak slechts ongeveer een kilogram wegen. De kop-romplengte voor exemplaren uit New Ireland en Nieuw-Guinea bedraagt 377 tot 472 mm, de staartlengte 278 tot 425 mm, de achtervoetlengte 40 tot 61,9 mm, de oorlengte 21 tot 29 mm en het gewicht 1600 tot 3500 g.
Er is weinig bekend over de natuurlijke historie van deze algemene soort. Er wordt waarschijnlijk het hele jaar door gepaard; per worp krijgen vrouwtjes één tot twee jongen. Het dieet bestaat uit fruit, bladeren en boombast. Het is mogelijk dat mannetjes met elkaar vechten om nog onduidelijke redenen.
De witte koeskoes wordt verdeeld in twee ondersoorten: breviceps Thomas, 1888 op de Bismarck-archipel en de Salomonseilanden en orientalis (sensu stricto) op Nieuw-Guinea, de Molukken en Timor. De eilanden rondom Nieuw-Guinea waar de witte koeskoes is gevonden zijn Ambon, Bagabag, de Banda-eilanden, Batanta, Biak-Supiori, Bougainville, Buka, Buru, Ceram, Choiseul, Gorong, Guadalcanal, Japen, Karkar, de Kai-eilanden, Koil, Long, Malaita, Misool, Mioko, New Georgia, Nieuw-Brittannië, Nieuw-Ierland, Nissan, Numfor, de Russell-eilanden, Salawati, Sanana, San Cristobal, Santa Isabel, Saparua, Su Mios, Umboi, Vella Lavella, Vokeo en Waigeo. Op Nieuw-Guinea komt de soort tot op 1500 m hoogte voor. Het dier is waarschijnlijk 20 000 à 10 000 jaar geleden geïntroduceerd op New Ireland, zo'n 6000 jaar geleden op Timor en de Salomonseilanden, en op een onbekend tijdstip in de Molukken (o.a. Ceram, Buru, Sanana en de Kai-eilanden). De witte koeskoes komt overal in zijn verspreiding algemeen voor, ook en vooral in tuinen en andere door mensen verstoorde gebieden. Het dier wordt ook vaak als huisdier gehouden.
Bronnen, noten en/of referentiesDe witte koeskoes (Phalanger orientalis) is een koeskoes uit het geslacht Phalanger die voorkomt van Timor en de Molukken via noordelijk Nieuw-Guinea en nabijgelegen eilanden tot de Bismarck-archipel en de Salomonseilanden. Op een groot deel van de eilanden waar deze soort voorkomt, is hij waarschijnlijk echter geïntroduceerd. Twee gelijkende soorten uit Zuidwest- en Zuidoost-Nieuw-Guinea en het Kaap York-schiereiland (Australië), Phalanger mimicus en Phalanger intercastellanus, zijn lange tijd ook tot de witte koeskoes gerekend. Op Mount Karimui (Papoea-Nieuw-Guinea) komen twee verwante, onbeschreven soorten voor.
Phalanger orientalis é uma espécie de marsupial da família Phalangeridae. Pode ser encontrada na Indonésia, Timor-Leste, Papua-Nova Guiné e Ilhas Salomão.
Phalanger orientalis é uma espécie de marsupial da família Phalangeridae. Pode ser encontrada na Indonésia, Timor-Leste, Papua-Nova Guiné e Ilhas Salomão.
Nordlig grå kuskus (Phalanger orientalis[2][3][4][5]) är en pungdjursart som först beskrevs av Peter Simon Pallas 1766. Phalanger orientalis ingår i släktet kuskusar och familjen klätterpungdjur.[6][7]
Arterna inom släktet Phalanger är 32,5 till 60 cm långa (huvud och bål).[8] Därtill kommer gripsvansen som hos nordlig grå kuskus är 28 till 42 cm. Vikten varierar mellan 1,0 och 5,0 kg men de flesta hanar är omkring 2,1 kg tunga och honor är allmänt lite lättare. Svansen är hos honor vid spetsen vit och hos hanar helt vit. Båda kön har en tjock och ullig päls. Den är hos hanar oftast mörkgrå och hos honor gråbrun till rödbrun. Undersidan är täckt av vitaktig päls. De flesta individer har en mörk längsgående strimma på ryggens topp. Artens nos är jämförd med fläckkuskus (Spilocuscus maculatus) som lever i samma region lite längre. Vid bakfötterna är stortån och andra tån motsättlig. Nordlig grå kuskus har långa böjda klor.[9]
Pungdjuret förekommer på norra Nya Guinea samt på flera mindre öar i regionen. På dessa öar blev arten huvudsakligen införd av människan. Habitatet utgörs av olika slags skogar samt av trädodlingar och trädgårdar.[1]
Nordlig grå kuskus är främst nattaktiv och den klättrar huvudsakligen i träd eller i skogens undervegetation. På dagen vilar den i trädens håligheter. Arten rör sig oftast långsam men vid behov kan den klättra fort och den har förmåga att hoppa från gren till gren. Detta pungdjur äter olika växtdelar som blad, blommor, frukter, frön och unga växtskott.[9]
När honan inte är brunstig lever varje individ ensam. Arten godkänner ingen fläckkuskus i sitt revir. Vanligen har honor bara en kull per år med en till tre ungar, oftast tvillingar. Dräktigheten varar bara 13 dagar och sedan fortsätter ungarna sin utveckling i moderns pung (marsupium). Däremot överlever sällan båda ungar tiden tills honan slutar med digivning.[9]
Pungdjuret jagas av Nya Guineas ursprungsbefolkning för köttets skull och ibland fångas individer för att hålla de som sällskapsdjur. Beståndet anses däremot vara stabilt. IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig.[1]
Arten delas in i följande underarter:[6]
Wikimedia Commons har media som rör Nordlig grå kuskus.
Wikispecies har information om Phalanger orientalis.
Nordlig grå kuskus (Phalanger orientalis) är en pungdjursart som först beskrevs av Peter Simon Pallas 1766. Phalanger orientalis ingår i släktet kuskusar och familjen klätterpungdjur.
Phalanger orientalis là một loài thú có túi trong họ Phalangeridae bản địa bắc New Guinea và những đảo nhỏ hơn xung quanh. Chúng có mặt cả trên quần đảo Bismarck, đông nam và trung Molucca, quần đảo Solomon và Timor, những nơi mà chúng đã du nhập đến vào thời tiền sử.[1] Trước đây, nó bị coi là cùng loài với P. intercastellanus và P. mimicus.
P. orientalis hay xuất hiện trong những môi trường bị tác động, gồm rừng thứ sinh, đồn điền, và vườn tược. Chúng cũng sống trong rừng mưa nhiệt đới.[3]
.png){kind=small}
Bài viết liên quan đến động vật có vú này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Phalanger orientalis là một loài thú có túi trong họ Phalangeridae bản địa bắc New Guinea và những đảo nhỏ hơn xung quanh. Chúng có mặt cả trên quần đảo Bismarck, đông nam và trung Molucca, quần đảo Solomon và Timor, những nơi mà chúng đã du nhập đến vào thời tiền sử. Trước đây, nó bị coi là cùng loài với P. intercastellanus và P. mimicus.
P. orientalis hay xuất hiện trong những môi trường bị tác động, gồm rừng thứ sinh, đồn điền, và vườn tược. Chúng cũng sống trong rừng mưa nhiệt đới.
Phalanger orientalis (Pallas, 1766)
Ареал
Пушистый кускус[1] (Phalanger orientalis) — вид сумчатых семейства поссумы (Phalangeridae).
Длина тела от 37,7 до 47,2 см, длина хвоста от 27,8 до 42,5 см, вес от 1,6 до 3,5 кг. Мех короткий, грубый с тёмными полосами на спине. Окраска меха варьирует, у самок всегда кончик хвоста белый. Брюхо, как правило, белое. Животные с островов Каи и Буру полностью белые. Экземпляры с острова Санана имеют красно-коричневый мех.
Распространён на островах Тимор, Санана, Буру, Серам, Новая Гвинея (только в северной части), Каркар, архипелаг Бисмарка, Соломоновых островах. Встречается прежде всего в нарушенных местообитаниях, вторичных лесах, плантациях и садах, а также в первичном тропическом лесу.
Ведёт одиночный, ночной образ жизни. Днём прячется в дуплах деревьев. Спаривание проходит круглый год. Период беременности длится 13 дней. Самка рождает от одного до трёх (обычно двух) детёнышей весом менее одного грамма. Питание состоит из фруктов, листьев, цветков, почек. Естественные враги: змеи, хищные сумчатые и на Соломоновых островах — орлан Соломоновых островов (Haliaeetus sanfordi).
Нет серьезных угроз для этого вида. В некоторых частях ареала на это животное охотятся для употребления в пищу. Проживает на многих природоохранных территориях.
Пушистый кускус (Phalanger orientalis) — вид сумчатых семейства поссумы (Phalangeridae).
Длина тела от 37,7 до 47,2 см, длина хвоста от 27,8 до 42,5 см, вес от 1,6 до 3,5 кг. Мех короткий, грубый с тёмными полосами на спине. Окраска меха варьирует, у самок всегда кончик хвоста белый. Брюхо, как правило, белое. Животные с островов Каи и Буру полностью белые. Экземпляры с острова Санана имеют красно-коричневый мех.
Распространён на островах Тимор, Санана, Буру, Серам, Новая Гвинея (только в северной части), Каркар, архипелаг Бисмарка, Соломоновых островах. Встречается прежде всего в нарушенных местообитаниях, вторичных лесах, плантациях и садах, а также в первичном тропическом лесу.
Ведёт одиночный, ночной образ жизни. Днём прячется в дуплах деревьев. Спаривание проходит круглый год. Период беременности длится 13 дней. Самка рождает от одного до трёх (обычно двух) детёнышей весом менее одного грамма. Питание состоит из фруктов, листьев, цветков, почек. Естественные враги: змеи, хищные сумчатые и на Соломоновых островах — орлан Соломоновых островов (Haliaeetus sanfordi).
Нет серьезных угроз для этого вида. В некоторых частях ареала на это животное охотятся для употребления в пищу. Проживает на многих природоохранных территориях.
북부쿠스쿠스 또는 회색쿠스쿠스(Phalanger orientalis)는 쿠스쿠스과에 속하는 유대류의 일종이다. 뉴기니섬 북부와 인접 지역 작은 섬들의 토착종이지만, 이제는 비스마르크 제도와 말루쿠 제도, 솔로몬 제도 그리고 티모르섬에서도 발견되며 선사 시대에 도입된 것으로 추정하고 있다.[2] 이전에는 동부쿠스쿠스(P. intercastellanus)와 남부쿠스쿠스(P. mimicus)와 같은 종으로 간주했다.
북부쿠스쿠스 또는 회색쿠스쿠스(Phalanger orientalis)는 쿠스쿠스과에 속하는 유대류의 일종이다. 뉴기니섬 북부와 인접 지역 작은 섬들의 토착종이지만, 이제는 비스마르크 제도와 말루쿠 제도, 솔로몬 제도 그리고 티모르섬에서도 발견되며 선사 시대에 도입된 것으로 추정하고 있다. 이전에는 동부쿠스쿠스(P. intercastellanus)와 남부쿠스쿠스(P. mimicus)와 같은 종으로 간주했다.
_gevangen_bij_Kaslioe_in_het_Moetisgebied_op_Timor_TMnr_10006606.jpg)
