Zobacz hasło
poziomka pospolita w
Wikisłowniku Zobacz w
Wikicytatach kolekcję cytatów
o poziomce Poziomka pospolita (Fragaria vesca L.) – gatunek rośliny z rodziny różowatych. Inne zwyczajowe nazwy: czerwona jagoda, koziomka[2]. Rośnie dziko w całej Europie a także w Azji i Ameryce Północnej[3]. W Polsce jest pospolity na całym obszarze. Jest uprawiany w wielu krajach świata, również w Polsce.
Morfologia
- Pokrój
- Wysokość 5-20 (30) cm. Wytwarza sympodialne, długie i cienkie rozłogi. Odmiany uprawne nie posiadają rozłogów.
- Liście
- Głównie liście odziomkowe. Są trójdzielne i grubo piłkowane, środkowy listek na krótkim ogonku, boczne listki są bezogonkowe, o klinowatych, niesymetrycznych nasadach. Listki są luźno owłosione, na górnej stronie ciemnozielone, spodem sinawe lub szarawe.
- Kwiaty
- Na łodygach wyrasta zwykle od 3 do 10 białych kwiatków na szypułkach tylko niewiele dłuższych od liści. Kwiaty promieniste o działkach kielicha odstających od "owocu", który (po dojrzeniu) odrywa się od nich.
- Owoc
- Soczyste, czerwone owoce pozorne bardzo podobne, lecz mniejsze od owoców truskawki. Nasiona rozsiewane przez zwierzęta lub ludzi (endochoria).
Biologia i ekologia
Bylina, hemikryptofit. Siedlisko: lasy, słoneczne brzegi lasów, polany, przydroża. Preferuje gleby wilgotne, żyzne i gliniaste. W górach występuje do piętra kosówki (w Tatrach do 1710 m n.p.m.). W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku zespołów (All.) Epilobietea angustifolii[4]. Kwitnie w maju i czerwcu, kwiaty są zapylane przez owady.
Zmienność
Zastosowanie
- Roślina uprawna
- Jest uprawiana w licznych odmianach, głównie w uprawach amatorskich. Jej pospolitszym krewnym jest truskawka, lecz w krajach wyżej rozwiniętych poziomka o delikatniejszych, mniejszych i smaczniejszych owocach zyskuje coraz większe znaczenie.
- Sztuka kulinarna
- Owoce o średnicy 1-2 cm są smaczne i jadalne. Osiągają najlepszy smak dopiero w pełni dojrzałości. Zawierają wartościowe kwasy organiczne, węglowodany oraz bardzo dużo witaminy C, a także witaminy A, B1, B2, B6, E, H, PP i sole mineralne: wapnia, fosforu, kobaltu, zwłaszcza zaś żelaza[6]. W 100 g poziomek znajduje się 60 mg witaminy C, 212 mg kwasu asparaginowego i 132 mg kwasu glutaminowego[7]. Ze względu na aromat nieprzetworzone poziomki są znacznie lepsze w natychmiastowym spożyciu niż hodowlane odmiany poziomek i truskawek. Stosuje się je także do wyrobu marmolad, kompotów i kruszonów. Dziś już znacznie rzadziej zbierane ze środowiska naturalnego z powodu mniejszej wydajności od odmian hodowlanych.
Wartość energetyczna 155
kJ (37
kcal)
Białka 0,8 g szczegółowe informacje
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 1,7% 1,7% 1,7% 1,7%
M 1,4% 1,4% 1,4% 1,4%
Węglowodany 8,3 g szczegółowe informacje Przyswajalne 6,3 g
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 4,8% 4,8% 4,8% 4,8%
M 4,8% 4,8% 4,8% 4,8%
Dwucukry Sacharoza 1,4 g
Laktoza 0,00 g
Skrobia 0,00 g
Błonnik 2,0 g
AI 19–30 31–50 51–70 70+ K 8,0% 8,0% 9,5% 9,5%
M 5,3% 5,3% 6,7% 6,7%
Tłuszcze 0,5 g szczegółowe informacje
Kwasy tł. nasycone 0,02 g
Kwasy tł. nienasycone Jednonienasycone 0,07 g
Wielonienasycone 0,24 g
omega-3 0,1 g
α-Linolenowy (ALA) 0,1 g
AI 19–30 31–50 51–70 70+ K 9,1% 9,1% 9,1% 9,1%
M 6,3% 6,3% 6,3% 6,3%
omega-6 0,14 g
Linolowy (LA) 0,14 g
AI 19–30 31–50 51–70 70+ K 1,2% 1,2% 1,3% 1,3%
M 0,8% 0,8% 1,0% 1,0%
Woda 89,6 g szczegółowe informacje
AI 19–30 31–50 51–70 70+ K 3,3% 3,3% 3,3% 3,3%
M 2,4% 2,4% 2,4% 2,4%
Witaminy Witamina C 60,0 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 80% 80% 80% 80%
M 67% 67% 67% 67%
Tiamina (B1) 0,03 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 2,7% 2,7% 2,7% 2,7%
M 2,5% 2,5% 2,5% 2,5%
Ryboflawina (B2) 0,07 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 6,4% 6,4% 6,4% 6,4%
M 5,4% 5,4% 5,4% 5,4%
Niacyna (B3) 0,3 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 2,1% 2,1% 2,1% 2,1%
M 1,9% 1,9% 1,9% 1,9%
Witamina B6 0,05 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 3,8% 3,8% 3,3% 3,3%
M 3,8% 3,8% 2,9% 2,9%
Foliany 0,017 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 4,3% 4,3% 4,3% 4,3%
M 4,3% 4,3% 4,3% 4,3%
Kobalamina (B12) 0,00 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 0,0% 0,0% 0,0% 0,0%
M 0,0% 0,0% 0,0% 0,0%
Witamina A 0,002 mg
RAE RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 0,3% 0,3% 0,3% 0,3%
M 0,2% 0,2% 0,2% 0,2%
Witamina D 0,00 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 0,0% 0,0% 0,0% 0,0%
M 0,0% 0,0% 0,0% 0,0%
Witamina E 0,12 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 0,8% 0,8% 0,8% 0,8%
M 0,8% 0,8% 0,8% 0,8%
Makroelementy Fosfor 27 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 3,9% 3,9% 3,9% 3,9%
M 3,9% 3,9% 3,9% 3,9%
Wapń 28 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 2,8% 2,8% 2,3% 2,3%
M 2,8% 2,8% 2,8% 2,3%
Magnez 10 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 3,2% 3,1% 3,1% 3,1%
M 2,5% 2,4% 2,4% 2,4%
Potas 147 mg
AI 19–30 31–50 51–70 70+ K 3,1% 3,1% 3,1% 3,1%
M 3,1% 3,1% 3,1% 3,1%
Sód 1 mg
AI 19–30 31–50 51–70 70+ K 0,1% 0,1% 0,1% 0,1%
M 0,1% 0,1% 0,1% 0,1%
Mikroelementy Jod 0,0009 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 0,6% 0,6% 0,6% 0,6%
M 0,6% 0,6% 0,6% 0,6%
Żelazo 0,9 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 5,0% 5,0% 11% 11%
M 11% 11% 11% 11%
Miedź 0,12 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 13% 13% 13% 13%
M 13% 13% 13% 13%
Cynk 0,08 mg
RDA 19–30 31–50 51–70 70+ K 1,0% 1,0% 1,0% 1,0%
M 0,7% 0,7% 0,7% 0,7%
Mangan 0,22 mg
AI 19–30 31–50 51–70 70+ K 12% 12% 12% 12%
M 9,6% 9,6% 9,6% 9,6% Dane liczbowe na podstawie:
[7]Wartości
RDA i AI wyznaczone na podstawie danych
Institute of Health[8] - Roślina lecznicza
-
Surowiec zielarski : młode liście (Folium Fragariae). Zawierają flawonoidy, kwasy organiczne, olejki eteryczne, witaminy i inne substancje. Własności lecznicze mają jednak tylko liście z poziomek dziko rosnących – nie mają ich uprawiane odmiany ogrodowe[6].
- Działanie : ściągające, słabo moczopędne i ogólnie wzmacniające organizm. Stosuje się przy niektórych schorzeniach układu moczowego, nerek i schorzeniach żołądkowych związanych z biegunką[9].
Przypisy
-
↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-04-29].
-
↑ Anrea-Anna Cavelius: Zioła w medycynie naturalnej. Bremen: MAK Verlag GmbH, 2005. ISBN 978-3-939991-32-8.
-
↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-04-28].
-
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
-
↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
-
↑ a b Anna Mazerant: Mała księga ziół. Warszawa: Inst. Wyd. Zw. Zawodowych, 1990. ISBN 83-202-0810-6.
-
↑ a b Hanna Kunachowicz; Beata Przygoda; Irena Nadolna; Krystyna Iwanow: Tabele składu i wartości odżywczej żywności. Wyd. wydanie II zmienione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2017, s. 626. ISBN 978-83-200-5311-1.
-
↑ Dietary Reference Intakes Tables and Application. Institute of Health. The National Academies of Sciences, Engineering, and Medicine. (ang.)
-
↑ Jindřich Krejča, Jan Macků: Atlas roślin leczniczych. Warszawa: Zakł. Nar. im. Ossolińskich, 1989. ISBN 83-04-03281-3.