Leiothrichidae a zo ur c'herentiad e rummatadur an evned, termenet e 1831 gant an evnoniour saoz William Swainson (1789-1855)[1].
Diouzh Doare 12.1 an IOC World Bird List[2] ez a c'hwezek genad golvaneged d'ober ar c'herentiad bremañ :
Dilec'hiet e oa bet un nebeud spesadoù :
Leiothrichidae a zo ur c'herentiad e rummatadur an evned, termenet e 1831 gant an evnoniour saoz William Swainson (1789-1855).
Diouzh Doare 12.1 an IOC World Bird List ez a c'hwezek genad golvaneged d'ober ar c'herentiad bremañ :
Els leiotríquids (Leiothrichidae) són una família de moixons de l'ordre dels passeriformes creada arran els estudis fets sobre membres de la família dels timàlids (Timaliidae) que van demostrar que algunes espècies no hi estaven relacionades.
La família dels timàlids (Timaliidae) ha servit com un "calaix de sastre" on ubicar una sèrie de tàxons d'ocells del Vell Món, de difícil catalogació. La família Leiothrichidae és un dels grans clades que han aparegut arran els treballs de Gelang et al (2009).[1] El Congrés Ornitològic Internacional recull aquest canvis a partir de la versió 2.6 (2010).
Segons la classificació del Congrés Ornitològic Internacional (versió 2.7, 2011), aquesta família està formada per 13 gèneres amb 133 espècies:
Els leiotríquids (Leiothrichidae) són una família de moixons de l'ordre dels passeriformes creada arran els estudis fets sobre membres de la família dels timàlids (Timaliidae) que van demostrar que algunes espècies no hi estaven relacionades.
Leiothrichidae er en familie af spurvefugle, der lever i varme egne af Europa, Afrika og Asien, især i Sydøstasien og på det indiske subkontinent.
Disse fugle er små til mellemstore, der har stærke ben, og mange af dem lever en betydelig del af tiden på jorden. De har næb, der ligner droslers. De fleste arter har overvejende brun fjerdragt med beskedne forskelle mellem kønnene, men der findes også arter med mere markante farver.
Leiothrichidae er ikke specielt trækfugle, og de fleste arter har korte, afrundede vinger og flyver lidt kluntet. De lever i områder med spredt skovbevoksning eller buskadser, rækkende fra sumpområder til næsten ørkenagtigt land. De lever især af insekter, men mange arter æder også bær, og nogle af de største arter kan desuden æde firben og andre smådyr.
Leiothrichidae er en familie af spurvefugle, der lever i varme egne af Europa, Afrika og Asien, især i Sydøstasien og på det indiske subkontinent.
Die Häherlinge (Leiothrichidae) sind eine artenreiche Singvogelfamilie, die in Asien von Israel im Westen bis China, Taiwan und Borneo im Osten, sowie in verschiedenen Gebieten in Afrika vorkommt.[1]
Häherlinge sind kleine bis mittelgroße Singvögel von überwiegend bräunlicher Färbung. Bestimmte Gefiederpartien, an Kopf, Brust und Bauch können auch weiß, grau oder schwarz, seltener gelb, rot, grün oder blau gefärbt sein. Zwischen Männchen und Weibchen gibt es keine auffälligen Unterschiede in ihrer Färbung. Die Flügelspitzen sind abgerundet, der Schwanz ist relativ lang. Im Verhältnis zum Rumpf ist der Kopf relativ groß, der Hals ist kurz und dick. Beine und Füße sind mittelgroß, oft stämmig.[1]
Häherlinge leben in verschiedenen Habitaten, von mit Akazien bestandenen Savannen über offene Wälder bis zu dichten, tropischen Regenwäldern. Sie ernähren sich von Insekten und anderen Gliederfüßern, die großen Arten verzehren auch kleine Wirbeltiere. Die Arten der Gattungen Leiothrix und Turdoides nehmen auch Früchte, Samen und Nektar zu sich. Wirbellose werden vor allem auf dem Erdboden und in der Laubschicht oder auf Blättern und Zweigen gesucht.[1]
Die meisten Arten der Häherlinge sind monogam und beide Geschlechter kümmern sich um Nestbau, Brutgeschäft und das Füttern der Jungvögel. Bei vielen Arten der Gattung Turdoides sind die Männchen aber polygyn und haben mehrere Weibchen hintereinander oder zwei Weibchen brüten zusammen in einem Nest. Die in der Regel in Sträuchern oder Bäumen errichteten Nester der Häherlinge sind offen und werden mit Moos oder Flechten getarnt. Das Gelege besteht aus 2 bis 6 Eiern, die bis zum Schlupf der Nestlinge 13 bis 17 Tage bebrütet werden. Größere Gelege gibt es meist in nördlichen Gebieten. Zwischen dem Schlupf und dem Flüggewerden der Jungvögel vergehen 9 bis 16 Tage, ausnahmsweise auch bis zu 21 Tage. Nachdem sie ausgeflogen sind, werden die Jungvögel noch einige Zeit weiter von den Eltern mit Nahrung versorgt, bei Arten mit kooperativer Brutpflege bis zu sechs Monate lang, bei den meisten anderen weniger als einen Monat lang.[1]
Die verschiedenen Arten und Gattungen der Häherlinge wurden früher zu den Timalien (Timaliidae) gezählt. Heute bilden sie die Familie der Häherlinge, die schon im Jahr 1832 durch den englischen Ornithologen William Swainson eingeführt wurde. Häherlinge, Drosslinge (Pellorneidae) und Timalien bilden eine monophyletische Klade innerhalb der Singvogelüberfamilie Sylvioidea, die fast 30 Singvogelfamilien umfasst.[2][1][3] Die früher in die Häherlinge gestellte Gattung Alcippe bildet seit 2019 eine eigenständige Familie, die Alcippeidae und sieben früher zu Alcippe gezählte Arten bilden seit 2019 die Gattung Schoeniparus innerhalb der Drosslinge.[4]
Die Häherlinge (Leiothrichidae) sind eine artenreiche Singvogelfamilie, die in Asien von Israel im Westen bis China, Taiwan und Borneo im Osten, sowie in verschiedenen Gebieten in Afrika vorkommt.
Kanghagha au zogoyogo ni ndege wa familia Leiotrichidae. Wanafanana na mikesha wa familia Turdidae. Wanatokea misitu na maeneo mengine yenye miti katika Afrika na Asia. Spishi za Afrika zina rangi za kahawa, nyeusi, kijivu na nyeupe, lakini spishi nyingi za Asia zina rangi kali pia kama nyekundu na njano. Takriban spishi zote huenda kwa makundi wakiwasiliana kwa sauti. Mara kwa mara hupiga kelele sana, kwa sababu yake huitwa mpayupayu pia (“babbler” au “chatterer” kwa Kiingereza). Hula wadudu hasa lakini beri pia; spishi kubwa hula mijusi na panya wadogo na spishi kadhaa hula beri tu. Hulijenga tago lao kwa vitawi na kulificha katika vichaka vizitu. Jike huyataga mayai 2-5. Spishi kadhaa hujenga tago kwa kundi; jike mmoja tu hutaga mayai na ndege wengine husaidia kuwalinda makinda na kuwaletea chakula.
Kanghagha rangi-mbili
Kanghagha kahawiachekundu
Kanghagha shavu-wazi
Kanghagha wa Angola
Zogoyogo wa Hinde
Kanghagha tumbo-jeupe
Zogoyogo
Zogoyogo uso-mweusi
Kanghagha kahawia
Kanghagha kichwa-cheusi
Kanghagha tumbo-kahawiachekundu
Kanghagha madoadoa
Grey-cheeked fulvetta
Mountain fulvetta
Javan fulvetta
Black-throated laughingthrush
Yellow-throated laughingthrush
Greater necklaced laughingthrush
Masked laughingthrush
Chinese hwamei
Spectacled laughingthrush
Black-chinned laughingthrush
Streaked laughingthrush
Red-winged laughingthrush
White-whiskered laughingthrush
Variegated laughingthrush
Yellow-billed babbler
Common babbler
Striated babbler
White-throated babbler
Large grey babbler
Orange-billed babbler
Arabian babbler
Jungle babbler
Rufous babbler
Kanghagha au zogoyogo ni ndege wa familia Leiotrichidae. Wanafanana na mikesha wa familia Turdidae. Wanatokea misitu na maeneo mengine yenye miti katika Afrika na Asia. Spishi za Afrika zina rangi za kahawa, nyeusi, kijivu na nyeupe, lakini spishi nyingi za Asia zina rangi kali pia kama nyekundu na njano. Takriban spishi zote huenda kwa makundi wakiwasiliana kwa sauti. Mara kwa mara hupiga kelele sana, kwa sababu yake huitwa mpayupayu pia (“babbler” au “chatterer” kwa Kiingereza). Hula wadudu hasa lakini beri pia; spishi kubwa hula mijusi na panya wadogo na spishi kadhaa hula beri tu. Hulijenga tago lao kwa vitawi na kulificha katika vichaka vizitu. Jike huyataga mayai 2-5. Spishi kadhaa hujenga tago kwa kundi; jike mmoja tu hutaga mayai na ndege wengine husaidia kuwalinda makinda na kuwaletea chakula.
சிரிப்பான்கள் (ஆங்கிலப் பெயர்: Laughingthrushes) என்பவை பறவைகளின் ஒரு குடும்பம் ஆகும். இவை பழைய உலகக் குருவிகள் ஆகும். இவை பல்வேறு வகை அளவு மற்றும் நிறங்களில் காணப்படுகின்றன. வெப்ப மண்டலப் பகுதிகளில் காணப்படுகின்றன. முக்கியமாக இந்தியத் துணைக்கண்டம் மற்றும் தென்கிழக்காசியாவில் பல்வேறு வகைகளாக உள்ளன. இந்தக் குடும்பம் முழுவதும் பழைய உலக வாயாடிகளின் குடும்பமான டிமலீடேயின் கீழ் வகைப்படுத்தப்பட்டிருந்தன.
இவை பொதுவாகப் பூச்சியுண்ணிகள் ஆகும். எனினும் பெரும்பாலானவை பெர்ரிகளையும், பெரிய இனப்பறவைகள் சிறிய ஓணான்களையும் மற்றும் பிற முதுகெலும்பிகளையும் உண்ணும்.[1][1]
சிரிப்பான்கள் (ஆங்கிலப் பெயர்: Laughingthrushes) என்பவை பறவைகளின் ஒரு குடும்பம் ஆகும். இவை பழைய உலகக் குருவிகள் ஆகும். இவை பல்வேறு வகை அளவு மற்றும் நிறங்களில் காணப்படுகின்றன. வெப்ப மண்டலப் பகுதிகளில் காணப்படுகின்றன. முக்கியமாக இந்தியத் துணைக்கண்டம் மற்றும் தென்கிழக்காசியாவில் பல்வேறு வகைகளாக உள்ளன. இந்தக் குடும்பம் முழுவதும் பழைய உலக வாயாடிகளின் குடும்பமான டிமலீடேயின் கீழ் வகைப்படுத்தப்பட்டிருந்தன.
The laughingthrushes are a family, Leiothrichidae, of Old World passerine birds. They are diverse in size and coloration. These are birds of tropical areas, with the greatest variety in Southeast Asia and the Indian subcontinent. The entire family used to be included in the Old World babbler family Timaliidae.
They are small to medium-sized birds. They have strong legs, and many are quite terrestrial. They typically have generalised bills, similar to those of a thrush. Most have predominantly brown plumage, with minimal difference between the sexes, but many more brightly coloured species also exist.[1]
This group is not strongly migratory, and most species have short rounded wings, and a weak flight. They live in lightly wooded or scrubland environments, ranging from swamp to near-desert. They are primarily insectivorous, although many will also take berries, and the larger species will even eat small lizards and other vertebrates.[1]
The family Leiothrichidae was introduced (as a subfamily Leiotrichanae) by the English naturalist William Swainson in 1832.[2] A comprehensive molecular phylogenetic study of the family published in 2018 led to substantial revision of the taxonomic classification.[3] The laughingthrushes in the genus Garrulax were found to belong to three separate clades that had diverged in the Miocene 7-9 million year ago. The genus was therefore split with Garrulax restricted to one clade and the genera Pterorhinus and Ianthocincla resurrected for the other two clades. The genus Turdoides was also split and species moved into the resurrected genus Argya.[3][4]
In a separate change, the crocias were moved to the genus Laniellus Swainson, 1832 which has priority over Crocias Temminck, 1836.[4][5][6]
The cladogram below is based on a study of the babblers by Tianlong Cai and collaborators published in 2019.[7][4]
Pycnonotidae – bulbuls (160 species)
Sylviidae – sylviid babblers (34 species)
Paradoxornithidae – parrotbills and myzornis (37 species)
Zosteropidae – white-eyes (146 species)
Timaliidae – tree babblers (57 species)
Pellorneidae – ground babblers (65 species)
Alcippeidae – Alcippe fulvettas (10 species)
Leiothrichidae – laughingthrushes and allies (133 species)
The cladogram below shows the phylogenetic relationships between the genera in the family Leiothrichidae based on a study by Alice Cibois and collaborators published in 2018.[3]
LeiothrichidaeGrammatoptila – striated laughingthrush
Cutia – cutia (2 species)
Laniellus – crocias (2 species)
Trochalopteron – laughingthrushes (19 species)
Montecincla – laughingthrushes (4 species)
Actinodura – barwings (9 species)
Minla – red-tailed minla
Leioptila – rufous-backed sibia
Leiothrix – Leiothrix and mesia (2 species)
Liocichla – liocichlas (5 species)
Heterophasia – sibias (7 species)
Argya – babblers (16 species)
Turdoides – babblers (19 species)
Garrulax – laughingthrushes and the hwamei (14 species)
Ianthocincla – laughingthrushes (8 species)
Pterorhinus – laughingthrushes and babaxes (23 species)
The family contains 133 species in 16 genera:[4]
The laughingthrushes are a family, Leiothrichidae, of Old World passerine birds. They are diverse in size and coloration. These are birds of tropical areas, with the greatest variety in Southeast Asia and the Indian subcontinent. The entire family used to be included in the Old World babbler family Timaliidae.
Leiothrichidae es una familia de aves paseriformes. Sus miembros son propios de zonas tropicales, con gran variedad en el sur de Asia y en el subcontinente indio. La familia entera anteriormente se incluía en Timaliidae.
Suelen ser aves de tamaño pequeño o mediano. Tienen patas fuertes, y algunas son terrestres. Aunque tienen coloraciones muy variadas, en la mayoría predominan los plumajes pardos, y suelen presentar mínimas diferencias entre sexos.[1]
Este grupo no es extremadamente migratorio, y muchas de las especies tienen alas cortas, y un vuelo débil. Viven en lugares luminosos son árboles. Son insectívoras, a pesar de que algunas se alimentan de bayas, y las más grandes incluso de pequeños lagartos y otros vertebrados.[1]
La familia contiene 135 especies distribuidas en 16 géneros:[2]
Leiothrichidae es una familia de aves paseriformes. Sus miembros son propios de zonas tropicales, con gran variedad en el sur de Asia y en el subcontinente indio. La familia entera anteriormente se incluía en Timaliidae.
Pyrstötimalit (Leiotrichidae) on varpuslintuihin kuuluva heimo. Heimon lajit on aikaisemmin luettu kuuluvaksi timaleihin Pyrstötimalien taksonomia on edelleen osittain epäselvä, eikä heimo ole välttämättä monofyleettinen.[1] BirdLife Suomen käyttämän luokituksen mukaan pyrstötimaleihin kuuluu 19 sukua ja 119 lajia[2].
Pyrstötimaleja tavataan Afrikasta ja Kaakkois-Aasiasta. Niiden elinympäristöä ovat niin metsät kuin avoimet savannitkin ja ravintoa ovat hyönteiset. Heimon lajien koko ja väritys vaihtelee huomattavasti.[3]
Les Leiothrichidae sont une famille de passereaux créée après des études phylogéniques de la famille des Timaliidae, dont on savait qu'elle était constituée de taxons non apparentés. Elle est constituée de 133 espèces dans la version 5.2 du Congrès ornithologique international (2015).
La famille des Timaliidae a longtemps servi de « fourre-tout » taxinomique pour les passereaux de l'Ancien Monde. Le clade Leiothrichidae est l'un des quatre principaux qui est apparu lors de ces études (Gelang et al. 2009). Le Congrès ornithologique international a entériné ces modifications taxinomiques dans sa version 2.6 (2010).
Selon la classification de référence (version 10.1, 2020) du COI (ordre phylogénique) :
D'après la classification de référence (version 10.1, 2020) du COI (ordre phylogénique) :
Les Leiothrichidae sont une famille de passereaux créée après des études phylogéniques de la famille des Timaliidae, dont on savait qu'elle était constituée de taxons non apparentés. Elle est constituée de 133 espèces dans la version 5.2 du Congrès ornithologique international (2015).
Leiothrichidae Swainson, 1832 è una famiglia di uccelli dell'ordine dei Passeriformi.[1]
Sino al recente passato questo raggruppamento era considerato una sottofamiglia (Leiothrichinae) della famiglia Timaliidae.[2]
Comprende i seguenti generi e specie:[1]
Leiothrichidae Swainson, 1832 è una famiglia di uccelli dell'ordine dei Passeriformi.
Leiothrichidae vormen een familie van zangvogels. Dit is net als de verwante families Timalia's en Pellorneidae een zeer vormenrijke groep. De Nederlandse (vaak afgeleid van de Engelse) namen geven al aan dat er enorm veel verwarring is over de indeling van deze vogelsoorten in de verschillende families en geslachten. De geslachten Garrulax, Montecincla en Trochalopteron worden lijstergaaien (ook wel gaailijsters) genoemd. Verder heten sommige soorten en/of geslachten babbelaar, (berg-)timalia, streepvleugel of gewoon naar hun (oude) latijnse geslachtsnaam Babax, Minla of Cutia. Een bekende kooivogel, de Japanse nachtegaal (Leiothrix lutea) behoort ook tot deze familie.
De hier gevolgde indeling is uit IOC World Bird Names en telt meer dan 130 soorten.[1]
Leiothrichidae vormen een familie van zangvogels. Dit is net als de verwante families Timalia's en Pellorneidae een zeer vormenrijke groep. De Nederlandse (vaak afgeleid van de Engelse) namen geven al aan dat er enorm veel verwarring is over de indeling van deze vogelsoorten in de verschillende families en geslachten. De geslachten Garrulax, Montecincla en Trochalopteron worden lijstergaaien (ook wel gaailijsters) genoemd. Verder heten sommige soorten en/of geslachten babbelaar, (berg-)timalia, streepvleugel of gewoon naar hun (oude) latijnse geslachtsnaam Babax, Minla of Cutia. Een bekende kooivogel, de Japanse nachtegaal (Leiothrix lutea) behoort ook tot deze familie.
Lattertrastfamilien, Leiothrichidae, er ein nyleg anerkjent familie av nær ca. 130 artar sporvefuglar i Asia og Afrika som blei oppretta etter fylogenetiske studiar av timalfamilien Timaliidae. Timalamilien var kjent for å vere sett saman av urelaterte taksa.
Leiothrichidae er ein av fire kladar som dukka opp i studiane til Gelang et al. 2009.[1] Familien kom med i Clementslista frå versjon 6.6 i august, 2011 under namnet 'Laughingthrushes' på engelsk.[2]
Lattertrastar i rekkjefølgje etter eBird/Clements Checklist v2018[3] med norske namn etter Norske navn på verdens fugler:[4]
Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, B.L. Sullivan, C. L. Wood, and D. Roberson. 2011. Updates & Corrections - August 2011 Henta 16. desember 2011
Lattertrastfamilien, Leiothrichidae, er ein nyleg anerkjent familie av nær ca. 130 artar sporvefuglar i Asia og Afrika som blei oppretta etter fylogenetiske studiar av timalfamilien Timaliidae. Timalamilien var kjent for å vere sett saman av urelaterte taksa.
Leiothrichidae er ein av fire kladar som dukka opp i studiane til Gelang et al. 2009. Familien kom med i Clementslista frå versjon 6.6 i august, 2011 under namnet 'Laughingthrushes' på engelsk.
Multimedia w Wikimedia Commons Pekińczyki[2] (Leiothrichidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes).
Rodzina obejmuje gatunki występujące w Afryce i Azji[3].
Do rodziny należą następujące rodzaje[2]:
Pekińczyki (Leiothrichidae) – rodzina ptaków z rzędu wróblowych (Passeriformes).
Leiothrichidae é uma família de aves da ordem Passeriformes.[1]
Leiothrichidae é uma família de aves da ordem Passeriformes.
Fnittertrastar (Leiothrichidae) är en fågelfamilj vars arter tidigare fördes till familjen timalior. Familjen omfattar bland annat skriktrastar, fnittertrastar, sibior och bandvingar.
Fnittertrastar (Leiothrichidae) är en fågelfamilj vars arter tidigare fördes till familjen timalior. Familjen omfattar bland annat skriktrastar, fnittertrastar, sibior och bandvingar.
Leiothrichidae — родина горобцеподібних птахів. Родина поширена у тропічних регіонах, найбільше різноманіття видів є в Індії та Південно-Східній Азії, а також у Східній Африці.
Раніше представники родини включались до складу родини тимелієві (Timaliidae).
Родина включає роди:
Це незавершена стаття з орнітології.Leiothrichidae — родина горобцеподібних птахів. Родина поширена у тропічних регіонах, найбільше різноманіття видів є в Індії та Південно-Східній Азії, а також у Східній Африці.
Họ Kim oanh (danh pháp khoa học: Leiothrichidae) là một họ chim trong bộ Passeriformes,[1] tách ra từ họ Timaliidae.
Họ này chứa 22 chi với khoảng 133 loài.
Họ Kim oanh (danh pháp khoa học: Leiothrichidae) là một họ chim trong bộ Passeriformes, tách ra từ họ Timaliidae.
Комичные тимелии[5], или кустарницевые[4] (лат. Leiothrichidae)[1][2][6][7][8][3], — семейство воробьиных птиц из надсемейства Sylvioidea подотряда певчих[3]. Ранее в качестве подсемейства Leiothrichinae включалось в состав семейства тимелиевых (Timaliidae)[1]. Представители комичных тимелий широко распространены в южной половине Азии от Аравийского полуострова до островов Тайвань и Суматра, несколько видов обитают также в Африке[7][2]. Населяют разнообразные биотопы — от засушливых кустарниковых пустошей и открытых равнин до лесов, где обитают в том числе в подлеске. Среднего размера воробьиные птицы, самым крупным видом является Garrulax pectoralis, достигающий общей длины 37,5 см и массы 170 г[6].
Семейство Leiothrichidae является одним из крупнейших, наряду с Cisticolidae и Pycnonotidae, в надсемействе Sylvioidea[3]. В него входят 14 родов с 135 видами[7]:
Комичные тимелии, или кустарницевые (лат. Leiothrichidae), — семейство воробьиных птиц из надсемейства Sylvioidea подотряда певчих. Ранее в качестве подсемейства Leiothrichinae включалось в состав семейства тимелиевых (Timaliidae). Представители комичных тимелий широко распространены в южной половине Азии от Аравийского полуострова до островов Тайвань и Суматра, несколько видов обитают также в Африке. Населяют разнообразные биотопы — от засушливых кустарниковых пустошей и открытых равнин до лесов, где обитают в том числе в подлеске. Среднего размера воробьиные птицы, самым крупным видом является Garrulax pectoralis, достигающий общей длины 37,5 см и массы 170 г.
상사조과(Leiothrichidae)는 참새목에 속하는 조류 과의 하나이다. 열대 기후 지역에 사는 조류로 동남아시아와 인도 아대륙에 가장 많은 종이 분포한다. 이전에는 꼬리치레과로 분류했다.
다음은 2019년 올리버로스(Oliveros) 등의 연구에 의한 흰턱딱새소목의 계통 분류이다.[1]
흰턱딱새소목 섬개개비상과 흰턱딱새상과 오목눈이상과Scotocercidae
_Photograph_by_Shantanu_Kuveskar.jpg)
.JPG)
.jpg)
_Phulchowki.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
_-_Flickr_-_Lip_Kee_(1).jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
_(2).jpg)
.jpg)
_at_Hyderabad,_AP_W_001.jpg)
_in_Hodal,_Haryana_W2_IMG_6245.jpg)
_at_Hodal_Iws_IMG_1034.jpg)
.jpg)
_by_Herbert_Goodchild.jpg)
.jpg)
.JPG)
