dcsimg
Plancia ëd Tricholoma argyraceum (Bull.) Gillet 1874
Life » » Fungi » » Basidiomycota » » Tricholomataceae »

Tricholoma argyraceum (Bull.) Gillet 1874

Associations ( Anglèis )

fornì da BioImages, the virtual fieldguide, UK
Foodplant / mycorrhiza / ectomycorrhiza
fruitbody of Tricholoma inocybeoides is ectomycorrhizal with live root of Betula
Remarks: Other: uncertain
Other: major host/prey

Foodplant / mycorrhiza / ectomycorrhiza
fruitbody of Tricholoma inocybeoides is ectomycorrhizal with live root of Pinus
Remarks: Other: uncertain
Other: minor host/prey

licensa
cc-by-nc-sa-3.0
drit d'autor
BioImages
proget
BioImages

Gilbender Erd-Ritterling ( Alman )

fornì da wikipedia DE

Der Gilbende Erd-Ritterling oder Silbergraue Erd-Ritterling (Tricholoma scalpturatum, syn. Tricholoma argyraceum) ist eine Pilzart aus der Familie der Ritterlingsverwandten (Tricholomataceae). Es ist ein silbergrau bis graubraun-hütiger, feinfaserig bis geschuppter Ritterling, mit mehligem Geruch und gilbendem Fleisch und Lamellen. Die Fruchtkörper des Mykorrhizapilzes erscheinen von Mai bis November in Laub- und Nadelwäldern sowie in Parkanlagen und Gärten. Der Pilz ist bedingt essbar, aber minderwertig.

Merkmale

Makroskopische Merkmale

 src=
Ältere Exemplare haben zitronengelb verfärbte Lamellen

Der trockene, matte Hut ist 3–8 cm breit. Er ist anfangs gewölbt bis kegelig, flacht aber schon bald ab und trägt dann in der Mitte einen mehr oder weniger deutlichen stumpfen Buckel. Der sehr dünne, scharfe Rand bleibt lange Zeit heruntergebogen und ist feinfasrig behangen. Im Alter ist er oft eingerissen und gelbfleckig. Die Oberfläche ist auf hellgrauem oder graubräunlichem Grund grau bis dunkelgrau radialfasrig oder feinschuppig. Die etwas fleischigere Hutmitte ist dunkler gefärbt. Da die Fruchtkörper gilben, sind ältere Exemplare blass-graugelblich gefärbt.

Die fast gedrängt stehenden, weißlichen Lamellen sind ausgebuchtet am Stiel angewachsen und laufen mit einem Zahn daran herab. Sie sind mehr oder weniger untermischt und gilben bei reifen Fruchtkörpern bei Berührung oder nach längerem Liegen. Das Sporenpulver ist weiß.

Der ausgestopfte bis hohlfaserige und unberingte Stiel ist 3–8 cm lang und 0,3–1,2 cm breit. Er ist weiß bis grau-weißlich und hat eine weich-seidig bis feinfasrige Oberfläche, die Stielspitze ist feinflockig. Junge Stiele sind mit flüchtigen, faserigen Velumresten behangen, später gilbt er deutlich und besonders berührte Stellen verfärben sich gelb- bis ocker-graulich. Das dünne, ziemlich weiche, gilbende Fleisch ist weiß bis grau-weißlich gefärbt. Es riecht schwach mehlig und schmeckt erdig-mehlig und mild.[1][2][3]

Mikroskopische Merkmale

Die inamyloiden, glatten und hyalinen Sporen sind elliptisch und messen 5–7 × 3–4 µm.[1][3]

Artabgrenzung

Der Gilbende Erd-Ritterling unterscheidet sich von dem sehr ähnlichen Gemeinen Erd-Ritterling (T. terreum) vor allem durch das mehlig-riechende und gilbende Fleisch, auch wirkt der ganze Fruchtkörper meist zierlicher. Der ebenfalls sehr ähnliche Beringte Erdritterling (T. cingulatum) unterscheidet sich durch seinen ausgeprägten Stielring. Mikroskopisch trennen ihn seine etwas kleineren Sporen. Alle anderen Merkmale, wie Geruch und Geschmack stimmen weitgehend mit dem Gilbenden Erd-Ritterling überein. Eine weitere ähnliche und verwandte Art ist der Spitzgebuckelte Erd-Ritterling (T. inocyboides A. Pearson). Er wird heute nur noch als Varietät des Gilbenden Erd-Ritterlings angesehen. Es ist der kleinste Pilz aus dieser Gruppe, der mit seinem spitzhütigen, kaum schuppigen Hut stark an einen Risspilz erinnert. Auch er riecht mehlartig, aber besonders bei älteren Exemplaren hat der Geruch zusätzlich eine sehr unangenehme Komponente.

Ebenfalls sehr ähnlich ist der Tiger-Ritterling (T. pardinum). Er ist größer und gedrungener und junge Fruchtkörper haben meist einen etwas bauchig-knolligen Stiel. Der silbergraue Hut ist meist gröber geschuppt und bei feuchter Witterung findet man an Lamellen und der Stielspitze oft Wasserperlen. Der Ritterling schmeckt ebenfalls mild und riecht wie der Gilbende Erd-Ritterling nach Mehl. Die Art ist in Norddeutschland sehr selten, kommt aber in den Kalkgebieten von Mittel- und Süddeutschland etwas häufiger vor.

Einige Autoren trennen die hier in einem weiten Sinne aufgefasste Art T. argyraceum (sensu lato) in die zwei Arten: Tricholoma scalpturatum und in (T. argyraceum) sensu stricto. T. argyraceum s. s. soll einen fein silberweiß-gefaserten, nicht schuppigen Hut haben und insgesamt schmächtiger sein. Auch soll er weniger deutlich nach Mehl riechen und weniger stark gilben.[1][4][2]

Ökologie

Der Gilbende Erd-Ritterling wächst in oft grasigen Buchen- und Tannenwäldern mit und ohne eingestreute Fichten, sowie in entsprechenden Eichen-Hainbuchen und Edellaubbaumwäldern, aber auch in Fichtenforsten. In Au- und Bruchwäldern kommt er vergleichsweise selten vor. Dafür findet man ihn sehr häufig an Waldwegrändern, auf Waldlichtungen und in Gebüschen, aber auch in Parkanlagen und Gärten. Der Pilz wächst an nicht zu schattigen Stellen, auf frischen, neutralen bis basischen, sowie nährstoffgesättigten Böden, meist über Kalkgestein, kalkhaltigen Sanden oder Mergeln.

Der Mykorrhizapilz kann mit verschiedenen Laub- und Nadelbäumen eine Partnerschaft eingehen. Die häufigsten Begleitbäume sind Rotbuchen, Birken, Fichten, Eichen und Kiefern. Die Fruchtkörper erscheinen trupp- bis scharenweise von Mai bis November. Der Pilz wächst sowohl im Flachland als auch im Bergland, in den Schweizer Alpen steigt der Ritterling bis in 2650 m Höhe auf.[5]

Verbreitung

 src=
Europäische Länder mit Fundnachweisen des Gilbenden Erd-Ritterlings.[6][7][8][9][10][11][12][13][14][15][16][17]
Legende:
  • Länder mit Fundmeldungen
  • Länder ohne Nachweise
  • keine Daten
  • außereuropäische Länder
  • Der Gilbende Erd-Ritterling wurde in Nordamerika (USA, Kanada), Südamerika (Chile), Nordasien (Ostsibirien, Japan), Nordafrika (Marokko), auf den Kanaren und in Europa nachgewiesen. In der Holarktis ist sein Verbreitungsgebiet meridional bis boreal. Er ist wohl in ganz Europa verbreitet. Im Süden findet man ihn von Spanien über Italien bis nach Griechenland, Rumänien und der Ukraine. Außerdem kommt er in ganz Westeuropa vor, in Großbritannien ist er nordwärts bis zu den Hebriden verbreitet. Im Norden findet man in ganz Fennoskandinavien und auf Island. In Norwegen und Schweden reicht sein Verbreitungsgebiet bis zum 68. Breitengrad.[8][11]

    Bedeutung

    Der Gilbende Erd-Ritterling ist zwar grundsätzlich essbar, er ist aber so minderwertig, dass er bestenfalls als Mischpilz verwendet werden kann. In vielen Pilzführern wird er sogar als ungenießbar bezeichnet, nicht zuletzt deswegen, weil unerfahrene Pilzsammler den Gilbende Erdritterling sehr leicht mit dem giftigen Tiger-Ritterling verwechseln können. Der Tiger-Ritterling ist zwar nicht lebensgefährlich, kann aber recht unangenehme und langwierige Darmstörungen hervorrufen.[5][3][2]

    Quellen

    Einzelnachweise

    1. a b c Ewald Gerhardt: Pilze. Band 1: Lamellenpilze, Täublinge, Milchlinge und andere Gruppen mit Lamellen (= Spektrum der Natur / BLV Intensivführer). BLV, München/ Wien/ Zürich 1984, ISBN 3-405-12927-3, S. 77.
    2. a b c Hermann Jahn: Pilze rundum. Ein Taschenbuch zum Bestimmen u. Nachschlagen von rund 500 einheimischen Pilzarten. Park-Verlag, Hamburg 1949 (online).
    3. a b c Hans E. Laux: Der neue Kosmos-Pilzatlas. 1. Auflage. Kosmos, Stuttgart 2002, ISBN 3-440-07229-0, S. 62.
    4. Marcel Bon: Pareys Buch der Pilze. Kosmos, Stuttgart 2005, ISBN 3-440-09970-9, S. 155 (englisch: The mushrooms and toadstools of Britain and Northwestern Europe. Übersetzt von Till R. Lohmeyer).
    5. a b Karin Montag: Gilbender Erd-Ritterling Tricholoma argyraceum Im virtuellen Pilzbuch. In: Tintling.com. Abgerufen am 30. Januar 2014.
    6. Cvetomir M. Denchev & Boris Assyov: Checklist of the larger basidiomycetes in Bulgaria. In: Mycotaxon. Band 111, 2010, ISSN 0093-4666, S. 279–282 (online [PDF]).
    7. Zdenko Tkalcec, Mesic Armin: Preliminary checklist of Agaricales from Croatia. I. Families Pleurotaceae and Tricholomataceae. In: Mycotaxon. Vol: 81, 2002, S. 113–176 (cybertruffle.org.uk).
    8. a b Weltweite Verbreitung von Tricholoma argyraceum. (Nicht mehr online verfügbar.) In: GBIF Portal / data.gbif.org. Archiviert vom Original am 2. Februar 2014; abgerufen am 30. Januar 2014.  src= Info: Der Archivlink wurde automatisch eingesetzt und noch nicht geprüft. Bitte prüfe Original- und Archivlink gemäß Anleitung und entferne dann diesen Hinweis.@1@2Vorlage:Webachiv/IABot/data.gbif.org
    9. Weltweite Verbreitung von Tricholoma scalpturatum. (Nicht mehr online verfügbar.) In: GBIF Portal / data.gbif.org. Archiviert vom Original am 2. Februar 2014; abgerufen am 30. Januar 2014.  src= Info: Der Archivlink wurde automatisch eingesetzt und noch nicht geprüft. Bitte prüfe Original- und Archivlink gemäß Anleitung und entferne dann diesen Hinweis.@1@2Vorlage:Webachiv/IABot/data.gbif.org
    10. G.I. Zervakis, E. Polemis, D.M. Dimou: Mycodiversity studies in selected ecosystems of Greece: III. Macrofungi recorded in Quercus forests from southern Peloponnese. In: Mycotaxon. Vol. 84, 2002, S. 141–162 (cybertruffle.org.uk).
    11. a b German Josef Krieglsteiner (Hrsg.), Andreas Gminder: Die Großpilze Baden-Württembergs. Band 3: Ständerpilze. Blätterpilze I. Ulmer, Stuttgart 2001, ISBN 3-8001-3536-1, S. 544.
    12. Jean-Pierre Prongué, Rudolf Wiederin, Brigitte Wolf: Die Pilze des Fürstentums Liechtenstein. In: Naturkundliche Forschung im Fürstentum Liechtenstein. Vol. 21. Vaduz 2004 (online [PDF]).
    13. S. Petkovski: National Catalogue (Check List) of Species of the Republic of Macedonia. In: Acta Botanica Croatica. 2009 (PDF, 1,6MB (Memento vom 15. Februar 2010 im Internet Archive) [abgerufen am 30. Januar 2014]). National Catalogue (Check List) of Species of the Republic of Macedonia (Memento des Originals vom 15. Februar 2010 im Internet Archive)  src= Info: Der Archivlink wurde automatisch eingesetzt und noch nicht geprüft. Bitte prüfe Original- und Archivlink gemäß Anleitung und entferne dann diesen Hinweis.@1@2Vorlage:Webachiv/IABot/www.protectedareas.mk
    14. Grid map of Tricholoma argyraceum. In: NBN Gateway / data.nbn.org.uk. Abgerufen am 30. Januar 2014 (englisch).
    15. Tricholoma argyraceum. Pilzoek-Datenbank, abgerufen am 30. Januar 2014.
    16. Tricholoma scalpturatum. Pilzoek-Datenbank, abgerufen am 30. Januar 2014.
    17. T.V. Andrianova et al.: Tricholoma argyraceum. Fungi of Ukraine. In: www.cybertruffle.org.uk/ukrafung/eng. Abgerufen am 30. Januar 2014 (englisch).
    licensa
    cc-by-sa-3.0
    drit d'autor
    Autoren und Herausgeber von Wikipedia
    original
    visité la sorgiss
    sit compagn
    wikipedia DE

    Gilbender Erd-Ritterling: Brief Summary ( Alman )

    fornì da wikipedia DE

    Der Gilbende Erd-Ritterling oder Silbergraue Erd-Ritterling (Tricholoma scalpturatum, syn. Tricholoma argyraceum) ist eine Pilzart aus der Familie der Ritterlingsverwandten (Tricholomataceae). Es ist ein silbergrau bis graubraun-hütiger, feinfaserig bis geschuppter Ritterling, mit mehligem Geruch und gilbendem Fleisch und Lamellen. Die Fruchtkörper des Mykorrhizapilzes erscheinen von Mai bis November in Laub- und Nadelwäldern sowie in Parkanlagen und Gärten. Der Pilz ist bedingt essbar, aber minderwertig.

    licensa
    cc-by-sa-3.0
    drit d'autor
    Autoren und Herausgeber von Wikipedia
    original
    visité la sorgiss
    sit compagn
    wikipedia DE

    Tricholoma argyraceum ( Anglèis )

    fornì da wikipedia EN

    Tricholoma argyraceum is a grey-capped mushroom of the large genus Tricholoma.[1] It has been often confused with the similar-looking Tricholoma scalpturatum.[2]

    Taxonomy

    French mycologist Pierre Bulliard described this species as Agaricus argyraceus in 1779, before his countryman Claude Casimir Gillet gave it its current name in 1874. The generic name derives from the Greek trichos/τριχος 'hair' and loma/λωμα 'hem', 'fringe' or 'border'.[3] It lies within the section Terrea within the subgenus Tricholoma within the genus Tricholoma.[4]

    Description

    The cap is conical initially and flattening to a convex shape, with a prominent boss. Measuring 1.5 to 6 cm (0.59 to 2.36 in) in diameter, it is covered with greyish scales, paler than other grey-capped tricholomas, and the crowded gills are white or pale grey and emarginate or adnate in cross section. They sometimes stain yellowish when bruised. The thin flesh is cream or white and has a farinaceous (floury) and somewhat rancid taste and smell. The whitish stipe is 2–5 cm (0.79–1.97 in) high and 0.3–0.8 cm (0.12–0.31 in) wide and has no ring and a tapering base.[4]

    The poisonous T. pardinum is similar in appearance but with coarser scales on its cap.[5] T.scalpturatum has a darker cap without a boss.[4]

    Distribution and habitat

    Tricholoma argyraceum occurs across Europe but is uncommon overall. The fruit bodies appear from June to December (occasionally earlier in Spring). The species has an ectomycorrhizal association with a number of genera – birch (Betula), Carpinus, oak (Quercus) and Tilia.[4]

    Synonyms

    Obsolete synonyms for Tricholoma argyraceum include:[6]

    • Agaricus argyraceus Bull. 1779
    • Agaricus myomyces var. argyraceus (Bull.) Pers. 1801
    • Tricholoma argyraceum f. inocybeoides (A. Pearson) Mort. Chr. & Noordel. 1999
    • Tricholoma argyraceum var. inocybeoides (A. Pearson) Krieglst. 1991
    • Tricholoma inocybeoides A. Pearson 1938
    • Tricholoma myomyces var. argyraceum (Bull.) J.E. Lange 1933
    • Tricholoma scalpturatum var. argyraceum (Bull.) Kühner & Romagn. 1953
    • Tricholoma terreum var. argyraceum (Bull.) P. Kumm. 1871

    Edibility

    Tricholoma argyraceum is technically edible but of poor quality and inferior to other grey-capped Tricholomas.[7] It has also been classified as inedible.[8]

    See also

    References

    1. ^ Tricholoma argyraceum in Index Fungorum
    2. ^ Tricholoma scalpturatum in Index Fungorum
    3. ^ Nilson, Sven; Persson, Ole (1977). Fungi of Northern Europe 2: Gill-Fungi. Penguin. p. 24. ISBN 0-14-063006-6.
    4. ^ a b c d Noordeloos M.E.; Kuyper, Th.W.; Vellinga E.C. (1999). Flora Agaricina Neerlandica. Taylor & Francis. p. 135. ISBN 90-5410-493-7.
    5. ^ Zeitlmayr, Linus (1976). Wild Mushrooms: An Illustrated Handbook. Garden City Press, Hertfordshire. pp. 72–73. ISBN 0-584-10324-7.
    6. ^ "Tricholoma argyraceum". Index Fungorum (Species Fungorum). CAB International, Centraalbureau voor Schimmelcultures (CBS) & Landcare Research New Zealand Limited (eds.).
    7. ^ S.R. Mishra (2005). Morphology of Fungi. Discovery Publishing House. p. 111. ISBN 81-7141-980-1.
    8. ^ Jordan, Michael (2004). The encyclopedia of fungi of Britain and Europe. Frances Lincoln Ltd. p. 177. ISBN 0-7112-2378-5.
    licensa
    cc-by-sa-3.0
    drit d'autor
    Wikipedia authors and editors
    original
    visité la sorgiss
    sit compagn
    wikipedia EN

    Tricholoma argyraceum: Brief Summary ( Anglèis )

    fornì da wikipedia EN

    Tricholoma argyraceum is a grey-capped mushroom of the large genus Tricholoma. It has been often confused with the similar-looking Tricholoma scalpturatum.

    licensa
    cc-by-sa-3.0
    drit d'autor
    Wikipedia authors and editors
    original
    visité la sorgiss
    sit compagn
    wikipedia EN

    Kekovalmuska ( Finlandèis )

    fornì da wikipedia FI

    Kekovalmuska (Tricholoma argyraceum syn. Tricholoma inocybeoides) on kartiomainen tai laakea lyijynharmaa tai valkoinen valmuskalaji. Sen jalka on valkea ja siinä on kellertäviä tai ruskeita säikeitä. Heltat ovat valkoiset ja vanhemmiten muuttuvat kellertäviksi. Malto on valkoista. Sieni ei ole ruokasieni. Se kasvaa lehtimetsissä koivujen seurassa hyvin harvinaisena.[2]

    Lähteet

    1. Taksonomian lähde: Index Fungorum Viitattu 5. syyskuuta 2008
    2. Phillips, R.: WSOY Suuri Sienikirja, s. 39. suomeksi toim. Lasse Kosonen. WSOY, 1981, suom. 1992. ISBN 951-0-17255-3.
    Tämä sieniin liittyvä artikkeli on tynkä. Voit auttaa Wikipediaa laajentamalla artikkelia.
    licensa
    cc-by-sa-3.0
    drit d'autor
    Wikipedian tekijät ja toimittajat
    original
    visité la sorgiss
    sit compagn
    wikipedia FI

    Kekovalmuska: Brief Summary ( Finlandèis )

    fornì da wikipedia FI

    Kekovalmuska (Tricholoma argyraceum syn. Tricholoma inocybeoides) on kartiomainen tai laakea lyijynharmaa tai valkoinen valmuskalaji. Sen jalka on valkea ja siinä on kellertäviä tai ruskeita säikeitä. Heltat ovat valkoiset ja vanhemmiten muuttuvat kellertäviksi. Malto on valkoista. Sieni ei ole ruokasieni. Se kasvaa lehtimetsissä koivujen seurassa hyvin harvinaisena.

    licensa
    cc-by-sa-3.0
    drit d'autor
    Wikipedian tekijät ja toimittajat
    original
    visité la sorgiss
    sit compagn
    wikipedia FI

    Tricholoma argyraceum ( Fransèis )

    fornì da wikipedia FR

    Tricholoma argyraceum est une espèce de champignons du genre des Tricholomes. Il a souvent été confondu avec Tricholoma scalpturatum (Tricholome jaunissant).

    Taxinomie

    Le mycologue français Pierre Bulliard le décrit en 1779 sous le nom Agaricus argyraceus ; Claude-Casimir Gillet transfère l’espèce dans le genre Tricholoma en 1874. Le nom générique est issu du grec trichos (τριχος), « cheveux », et loma (λωμα), « frange » ou « bordure »[2].

    Description

    Le chapeau, d'abord conique, s'aplatit en une forme convexe avec l'âge, avec une bosse proéminente en son centre ; mesurant de 6 cm de diamètre, il est couvert d'écailles grisâtres, plus pâles que celles des autres tricholomes à chapeau gris. Les lames, serrées, sont blanches ou gris pâle et ont une odeur et un goût farineux ou rance. Le stipe mesure de 5 cm de hauteur pour 0,8 cm de largeur, possède une base conique mais pas d'anneau[3].

    Tricholoma pardinum, toxique, est semblable en apparence, mais avec des écailles plus grossières[4] ; Tricholoma scalpturatum lui ressemble aussi, sans avoir de bosse et avec un chapeau plus sombre[3].

    Distribution et habitat

    Tricholoma argyraceum apparaît dans toute l'Europe mais est globalement peu commun.

    Le sporophore apparaît de juin à décembre (occasionnellement plus tôt, au printemps). L'espèce est en association ectomycorhizienne avec bon nombre d'autres espèces : bouleau, charme, chêne et tilleul notamment[3].

    Comestibilité

    Tricholoma argyraceum est comestible mais possède une faible qualité gustative qui le distingue des autres tricholomes à chapeau gris[5]. Il a d'ailleurs été classé en tant que non comestible[6].

    Notes et références

    • (en) Cet article est partiellement ou en totalité issu de l’article de Wikipédia en anglais intitulé .
    1. (en) « Synonymy », sur speciesfungorum.org, 2013 (consulté le 27 janvier 2014)
    2. (en) Sven Nilsson et Olle Persson, Fungi of Northern Europe 2 : Gill-Fungi, New York, Penguin, 1977 (ISBN 0-14-063006-6), p. 24
    3. a b et c (la) Cornelis Bas, Machiel Evert Noordeloos, T. W. Kuyper et E. C. Vellinga, Flora Agaricina Neerlandica, vol. 4, Rotterdam, A.A. Balkema Publishers, 1999, 191 p. (ISBN 90-5410-493-7, lire en ligne), p. 148
    4. (en) Linus Zeitlmayr, Wild Mushrooms : An Illustrated Handbook, Hertfordshire, Garden City Press, 1976 (ISBN 0-584-10324-7), p. 72–73
    5. (en) S.R. Mishra, Morphology of Fungi, Discovery Publishing House, 2005, 212 p. (ISBN 81-7141-980-1, lire en ligne), p. 111
    6. (en) Michael Jordan, The encyclopedia of fungi of Britain and Europe, Frances Lincoln Ltd., 2004, 384 p. (ISBN 0-7112-2378-5, lire en ligne), p. 177
    licensa
    cc-by-sa-3.0
    drit d'autor
    Auteurs et éditeurs de Wikipedia
    original
    visité la sorgiss
    sit compagn
    wikipedia FR

    Tricholoma argyraceum: Brief Summary ( Fransèis )

    fornì da wikipedia FR

    Tricholoma argyraceum est une espèce de champignons du genre des Tricholomes. Il a souvent été confondu avec Tricholoma scalpturatum (Tricholome jaunissant).

    licensa
    cc-by-sa-3.0
    drit d'autor
    Auteurs et éditeurs de Wikipedia
    original
    visité la sorgiss
    sit compagn
    wikipedia FR

    Tricholoma argyraceum ( Szl )

    fornì da wikipedia SZL

    | fotkaraktär = bar | sporavtrycksfärg = vit }}

    Tricholoma argyraceum je grzib[9], co go nojprzōd ôpisoł Pierre Bulliard (v. 1742–1793), a terŏźnõ nazwã doł mu Claude-Casimir Gillet 1874. Tricholoma argyraceum nŏleży do zorty 'Tricholoma' i familije Tricholomataceae.[10][11][12]

    Przipisy

    1. Christensen, M.; Noordeloos, M.E. (1999) Notulae ad floram agaricinam Neerlandicam – XXXVI. Tricholoma, In: Persoonia 17(2):295–317
    2. Krieglsteiner, G.J. (1991) Über neue, seltene, kritische Makromyzeten in Westdeutschland (ehemalige BR Deutschland, Mitteleuropa) XII. Röhrlinge und Blätterpilze, In: Beitr. Kenntn. Pilze Mitteleur. 7:61–79 + 1 pl
    3. Kühner & Romagn. (1953), In: Fl. Analyt. Champ. Supér. (Paris):154
    4. A. Pearson (1938), In: Trans. Br. mycol. Soc. 22(1–2):29
    5. J.E. Lange (1933), In: Dansk bot. Ark. 8(no. 3):22
    6. P. Kumm. (1871), In: Führ. Pilzk. (Zwickau):134
    7. Pers. (1801), In: Syn. meth. fung. (Göttingen) 2:346
    8. Bull. (1779), In: Herb. Fr.:tab. 423
    9. Gillet (1874), In: Les Hyménomycètes ou description de tous les champignons (fungi) qui croissent en France (Alençon):103
    10. Bisby F.A., Roskov Y.R., Orrell T.M., Nicolson D., Paglinawan L.E., Bailly N., Kirk P.M., Bourgoin T., Baillargeon G., Ouvrard D. (red.): Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2019 Annual Checklist.. Species 2000: Naturalis, Leiden, the Netherlands., 2019. [dostymp 24 września 2012].
    11. Species Fungorum. Kirk P.M., 2010-11-23
    12. Dyntaxa Tricholoma argyraceum
    licensa
    cc-by-sa-3.0
    drit d'autor
    Wikipedia authors and editors
    original
    visité la sorgiss
    sit compagn
    wikipedia SZL

    Tricholoma argyraceum: Brief Summary ( Szl )

    fornì da wikipedia SZL

    | fotkaraktär = bar | sporavtrycksfärg = vit }}

    Tricholoma argyraceum je grzib, co go nojprzōd ôpisoł Pierre Bulliard (v. 1742–1793), a terŏźnõ nazwã doł mu Claude-Casimir Gillet 1874. Tricholoma argyraceum nŏleży do zorty 'Tricholoma' i familije Tricholomataceae.

    licensa
    cc-by-sa-3.0
    drit d'autor
    Wikipedia authors and editors
    original
    visité la sorgiss
    sit compagn
    wikipedia SZL