Agelena labyrinthica és una espècie d'aranya araneomorfa de la família Agelenidae que habita en prats secs d'escassa vegetació, preferentment assolellats i a l'estiu.
Construeix arran de terra una enorme teranyina en forma d'embut amb una superfície arran de terra de gairebé mig metre d'ample, subjecta en el matoll que l'envolta amb llargs filaments. En el centre de l'embut una llarga tela en forma de tub alberga en el seu interior a l'aranya, on espera pacientment la caiguda d'una presa en la seva tela, moment en el qual la vibració li fa sortir disparada a capturar la seva presa.
Com en altres aranyes, el mascle ha de dirigir-se fins a la tela de la seva companya i després de la fecundació és freqüent que sigui devorat per aquesta. Després, la femella manté protegida la seva posta en un capoll dins de l'interior del seu tub, fins que es desclouen les filles.
Pokoutník nálevkovitý (Agelena labyrinthica, Clerck, 1757) je pavouk z čeledi pokoutníkovitých.
Tento pavouk má charakteristický vzorek na abdomenu (zadečku) a hnědý karapax (hlavohruď) se třemi světlými proužky. Tělo je chlupaté, nohy dlouhé. Po páření sameček zůstává se samičkou až do své smrti. Velikost samice je asi 15 mm, velikost samce 10 mm. Je mírně jedovatý.
Křoviny, travnatá místa, okraje lesa, skalky na zahradách.
Asie, Japonsko a celá Evropa včetně České republiky.[1]
Pokoutník nálevkovitý vytváří padací dvířka – rourku do země nebo mezi kameny. Když se kořist ocitne u jeho „rourky“ , vyřítí se na ní a stáhne jí do své komůrky.
Obrázky, zvuky či videa k tématu pokoutník nálevkovitý ve Wikimedia Commons
Pokoutník nálevkovitý (Agelena labyrinthica, Clerck, 1757) je pavouk z čeledi pokoutníkovitých.
Die Labyrinthspinne (Agelena labyrinthica) ist eine Art aus der Gattung der Labyrinthspinnen (Agelena) in der Familie der Trichterspinnen (Agelenidae). Sie wurde zur Spinne des Jahres 2011 gewählt.[1]
Die Labyrinthspinne erreicht eine Körperlänge von bis zu 14 Millimetern als Weibchen, die Männchen werden maximal 12 Millimeter groß.[2] Der Hinterleib (Opisthosoma) ist graubraun gefärbt. Die graue Behaarung bildet dabei ein Muster aus leicht schräg nach hinten gerichteten Streifen. Bei älteren Tieren nutzen sich die Haare zunehmend ab, so dass sie dann brauner wirken als Jungtiere. Der Vorderkörper (Prosoma) ist gelbbraun bis rotbraun gefärbt. Durch die graue Mittel- und Randbehaarung ergeben sich so zwei breite Längsstreifen auf dem Vorderkörper. Die Spinnwarzen der Labyrinthspinne sind besonders lang und auffällig ausgebildet. Die Beine entsprechen in der Färbung dem Hinterkörper und haben keine besondere Musterung.
Allagelena gracilens (ex. Agelena gracilens) ist der Labyrinthspinne äußerst ähnlich. Sie kommt jedoch seltener vor, ist deutlich kleiner, baut ihr kleineres Trichternetz oft auch in höherer Vegetation, und erwachsene Tiere treten etwas später im Jahr auf.[2]
Labyrinthspinnen bevorzugen trockenere Orte im Freien mit niedriger Vegetation, z. B. Trockenrasen, Heide, Ödland, Wegränder und Gebüsch.[2] Sie ist in geeigneten Lebensräumen fast immer häufig anzutreffen. Die Labyrinthspinne ist in der ganzen Paläarktis verbreitet[3] und nicht selten.
Wie die meisten Trichterspinnen baut auch die Labyrinthspinne ein dicht gewebtes Trichternetz mit einem Schlupfwinkel in der Nähe der Netzmitte. Das Netz kann einen Durchmesser von 50 Zentimetern erreichen[2] und wird direkt am Boden oder in nur geringer Höhe gebaut. Die Spinne wartet meist in oder vor dem Schlupfwinkel auf Beuteinsekten, die über das Netz laufen oder darauf fallen. Wenn eine Beute durch die Erschütterung des Netzes wahrgenommen wird, dann läuft die Spinne auf dem Netz schnell zur Beute und fesselt diese mit Spinnseide. Wenn das Insekt so immobilisiert ist, wird es durch einen Giftbiss gelähmt, in den Schlupfwinkel transportiert und dort verzehrt.
Bei Störungen zieht sich die Labyrinthspinne in den Schlupfwinkel zurück und kann im Notfall durch den nach hinten offenen Trichter flüchten.
Die Paarung erfolgt im Hochsommer. Das Männchen betritt das Netz des Weibchens. Ist dieses paarungsbereit, so verharrt es am Trichtereingang. Das Männchen ergreift dann das Weibchen und führt die Pedipalpen in die Epigyne ein. Nach der Paarung erwacht das Weibchen aus seiner Starre, und das Männchen flüchtet aus dem Netz. Nicht selten wird es jedoch vom Weibchen eingeholt und wie andere Beute gefangen und verzehrt.
Das Weibchen baut im Spätsommer ihr Netz zu einem Kokon um. Dieser wird mit fester Spinnseide in der Vegetation befestigt. In diesem Kokon überwintern die Eier und Jungspinnen. Sie verlassen im nächsten Frühjahr das Nest.[2]
Labyrinthspinne vor ihrem Trichter
Labyrinthspinne mit Beute
Kokon der Labyrinthspinne in Ginster
Labyrinthspinne auf Netz
Männliche Labyrinthspinne in ihrem Netz (Video, 51s)
Die Labyrinthspinne (Agelena labyrinthica) ist eine Art aus der Gattung der Labyrinthspinnen (Agelena) in der Familie der Trichterspinnen (Agelenidae). Sie wurde zur Spinne des Jahres 2011 gewählt.
Agelena labyrinthica is a species of spider in the family Agelenidae.[1] It is a widespread species in Europe[1] and its range extends to Central and East Asia.[2]
These spiders are fairly common in Europe and Central Europe, and are typically concentrated in areas near forests and low lying vegetation, as well as in dry grasslands.[1] Its range extends to Central and East Asia (Mongolia, China, Korea, Japan).[2]
Agelena labyrinthica build flat plate surface webs connected to funnel-shaped retreats similar to labyrinths, which are typically constructed between low lying grass and vegetation.[1] These webs can be at ground level, or up to 1.5 metres (5 ft) from the ground, however, the majority are found approximately 60 centimetres (2 ft) off the ground.[1][3]
Funnel-web spiders typically range in size from 8–12 millimetres (0.31–0.47 inches) for males and 10–14 mm (0.39–0.55 in) for females.[1] Agelena labyrinthica, however, has a body length of up to 18 mm (0.71 in).[3] The abdomen is dark with a pale central band flanked by white chevron marks.[1] The cephalothorax is yellow-brown and bears two, broad longitudinal stripes positioned towards the front of the spider.[1]
Common to all spiders in the family Agelenidae, is the prominent pair of two segmented posterior spinnerets.[1] However, in A. labyrinthica these segmented spinnerets are further elongated, with the second segment being almost twice the length of the basal segment.[1] Another morphological feature of A. labyrinthica is the spider's venom apparatus. Showing many similarities with the species Loxosceles intermedia, the venom glands of A. labyrinthica generally consists of paired structures located in the spider's abdomen.[4] These paired structures interact with two ducts that lead into the spider's fangs.[4] The venom glands of A. labyrinthica are considered to be relatively large, and extend out of the chelicerae to reach the middle of the abdomen.[4] The venom glands of A. labyrinthica also are unique in that they are long and tubular and are surrounded by a layer of muscles that encircle the glands.[4]
Different from other spiders in the family Agelenidae, the A. labyrinthica, has a set of at least four trichobothria on the upper side of their tarsus of the first pair of legs.[1] A. labyrinthica have approximately 25 trichobothria per walking leg.[5][6] These hairs help the spider detect prey that has been caught in its web, or even prey that is near enough to cause vibrations in its web.[1] The trichobothria hairs essentially act as a long-distance sensory system for A. labyrinthica that helps them detect prey with great accuracy and speed.[1]
Having to travel between its sheet web and its funnel shaped retreat, A. labyrinthica have shown signs of detour compensation that allow the spider to orient itself and navigate even in complete darkness.[5] Using its eyes to quickly navigate its web, A. labyrinthica is able to detect the plane of polarized light present, and position itself relative to it in order to maintain its orientation.[6] However, being a web building spider, A. labyrinthica does not rely exclusively on visual stimuli for navigation and orientation.[7] A. labyrinthica also relies on its idiothetic orientation, as well as directional cues such as gravity, to gain its bearings no matter where it is.[5]
Typically in the middle of July, A. labyrinthica will begin its mating period.[1] Using its pedipalps, the male will tap on the web of the female in order to advertise himself as a potential mate.[1] If the female is ready, she will remain in her funnel, where they then mate.[1] During about August of the same year, the female will create a large, white egg sac, containing roughly 50–130 eggs, within the central remaining chamber of her web, suspended by multiple radiating bands of silk.[1] The outer wall of the retreat may be camouflaged with grass and leaves.[1] Over the winter of the same year, the young spiders survive off of the egg yolk stored in their abdomens, and leave the next spring.[1] A. labyrinthica is similar to other species of spider in the respect that they practice matriphagy. During the incubation phase, the female A. labyrinthica stays with developing egg sacs, yet if the female dies before the incubation phase is over, the corpse will be eaten by the young upon hatching.[3]
Agelena labyrinthica is a species of spider in the family Agelenidae. It is a widespread species in Europe and its range extends to Central and East Asia.
Agelena labyrinthica es una especie de araña araneomorfa de la familia Agelenidae que habita en prados secos de escasa vegetación, preferentemente soleados y en verano. Se distribuye por la región Paleártica en Eurasia.[1]
Construye a ras de suelo una enorme telaraña en forma de embudo con una superficie a ras de suelo de casi medio metro de ancho, sujeta en el matorral que la rodea con largos filamentos. En el centro del embudo una larga tela en forma de tubo alberga en su interior a la araña, donde espera pacientemente la caída de una presa en su tela, momento en el que la vibración le hace salir disparada a capturar su presa.
Como en otras arañas, el macho debe dirigirse hasta la tela de su compañera y tras la fecundación es frecuente que sea devorado por ésta. Después, la hembra mantiene resguardada su puesta en un capullo dentro del interior de su tubo, hasta que eclosionan las hijas.
Agelena labyrinthica es una especie de araña araneomorfa de la familia Agelenidae que habita en prados secos de escasa vegetación, preferentemente soleados y en verano. Se distribuye por la región Paleártica en Eurasia.
Construye a ras de suelo una enorme telaraña en forma de embudo con una superficie a ras de suelo de casi medio metro de ancho, sujeta en el matorral que la rodea con largos filamentos. En el centro del embudo una larga tela en forma de tubo alberga en su interior a la araña, donde espera pacientemente la caída de una presa en su tela, momento en el que la vibración le hace salir disparada a capturar su presa.
Como en otras arañas, el macho debe dirigirse hasta la tela de su compañera y tras la fecundación es frecuente que sea devorado por ésta. Después, la hembra mantiene resguardada su puesta en un capullo dentro del interior de su tubo, hasta que eclosionan las hijas.
Niittysuppilohämähäkki eli suppilohämähäkki (Agelena labyrinthica) on suppilohämähäkkeihin kuuluva keskikokoinen hämähäkkilaji. Se oli luokiteltu Suomesta hävinneeksi mutta on sittemmin palannut lajistoon. Vuoden 2010 uhanalaisarvioinnissa se on luokiteltu Suomessa vaarantuneeksi (VU).[1]
Niittysuppilohämähäkki on keskikokoinen hämähäkkilaji, jonka koiraiden ruumis on 8–12 mm pitkä ja naaraiden 10–14 mm pitkä. Eturuumis on ruskea, takaruumis harmaansävyinen. Eturuumiin selkäpuolella on kaksi leveää, eteenpäin kapenevaa tummanruskeaa pitkittäisjuovaa. Takaruumiissa on vaalea pitkittäissuuntainen juova ja sen molemmin puolin tummemmat alueet. Vaalean juovan päällä on jono V-kirjaimen muotoisia vaaleita täpliä. Suppilohämähäkeille tyypilliseen tapaan takaruumiin kärjen kehruunystyjen toinen pari on huomattavan pitkä. Raajat ovat pitkät ja ruskeankirjavat.[2][3]
Niittysuppilohämähäkki elää suurimmassa osassa Eurooppaa. Suomessa laji on kuitenkin harvinainen ja sen nykyinen levinneisyys painottuu Ahvenanmaalle sekä Hankoniemelle, jossa se on paikoin jopa runsas.[3][4]
Niittysuppilohämähäkkiä tavataan kuivilla ja aurinkoisilla, matalakasvustoisilla niityillä ja pensaikoissa. Hämähäkki tekee tyypillisen, laajan mattomaisen verkkonsa pensaaseen tai matalaan kasvillisuuteen harvoin yli metrin korkeudelle maanpinnasta. Verkko on hyvin tiheä ja saattaa olla paikoin miltei läpinäkymätön. Verkko johtaa putkimaiseen seittimuodostumaan, jossa hämähäkki piileskelee. Verkon yläpuolelle hämähäkki kutoo joukon seittirihmoja, jotka pyydystävät verkon yli lentävät tai hyppäävät hyönteiset. Saaliin päädyttyä verkkoon, hämähäkki syöksyy piilopaikastaan, lamauttaa sen ja raahaa tunneliinsa.[3]
Hämähäkit ovat täysikasvuisia heinäkuusta alkaen. Koiraat liikkuvat etsimässä naaraita ja parittelu tapahtuu naaraan verkon tunnelissa, jonka yhteyteen naaras myös myöhemmin rakentaa munakotelon. Munakotelon luokse vie monimutkainen käytävälabyrintti, josta laji on saanut tieteellisen nimensäkin[5]. Pariskunta pysyttelee yhdessä muutaman viikon ajan ja naaras vartioi munia kuolemaansa saakka. Poikaset elävät aluksi vararavintonsa turvin, talvehtivat pesässä ja lähtevät liikkeelle vasta seuraavana keväänä.[2][3]
Suomesta laji oli kadoksissa 45 vuoden ajan. Viimeinen havainto niittysuppilohämähäkistä oli pitkään Hankoniemeltä vuonna 1955 kunnes vuodesta 2000 lähtien sitä on jälleen havaittu Hankoniemellä sekä saaristossa. Häviämisen syyksi on arveltu karjanhoidossa tapahtuneiden muutosten aiheuttamaa sopivien elinympäristöjen umpeenkasvua.[4]
Niittysuppilohämähäkki eli suppilohämähäkki (Agelena labyrinthica) on suppilohämähäkkeihin kuuluva keskikokoinen hämähäkkilaji. Se oli luokiteltu Suomesta hävinneeksi mutta on sittemmin palannut lajistoon. Vuoden 2010 uhanalaisarvioinnissa se on luokiteltu Suomessa vaarantuneeksi (VU).
De gewone doolhofspin (Agelena labyrinthica) is een spinnensoort uit de familie trechterspinnen (Agelenidae).
De vrouwtjes worden 8 tot 12 mm groot, de mannetjes worden 8 tot 9 mm. De spin is meestal te vinden in dichte begroeiing bij zonnige bosranden. De doolhofspin creëert enorme trechterwebben tussen gras of lage vegetatie.
De soort komt voor in het Palearctisch gebied,[1] inclusief Nederland.[2]
De gewone doolhofspin (Agelena labyrinthica) is een spinnensoort uit de familie trechterspinnen (Agelenidae).
Agelena labyrinthica er en edderkopp som tilhører familien traktedderkopper. Den finnes i Norge, men bare aller lengst i sørøst.
Agelena labyrinthica blir opp mot 15 millimeter lang og spinner tette runde, trampolinelignende nett som ender i en trakt. Nede i denne trakten eller tunnelen sitter edderkoppen og venter på sitt bytte. Nettene spinnes i vegetasjonen, i steinurer, eller busker og kratt. Den foretrekker litt mørke eller skyggefulle steder. Overvintringen finner sted i hulrom i bakken ofte nær steinrøyser og annet.
.jpg){kind=small}
Denne zoologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den.
Agelena labyrinthica er en edderkopp som tilhører familien traktedderkopper. Den finnes i Norge, men bare aller lengst i sørøst.
Agelena labyrinthica blir opp mot 15 millimeter lang og spinner tette runde, trampolinelignende nett som ender i en trakt. Nede i denne trakten eller tunnelen sitter edderkoppen og venter på sitt bytte. Nettene spinnes i vegetasjonen, i steinurer, eller busker og kratt. Den foretrekker litt mørke eller skyggefulle steder. Overvintringen finner sted i hulrom i bakken ofte nær steinrøyser og annet.
Multimedia w Wikimedia Commons Lejkowiec labiryntowy (Agelena labyrinthica) – gatunek pająka z rodziny lejkowcowatych (Agelenidae).
Lejkowiec labiryntowy osiąga względnie duże rozmiary: samce mierzą przeważnie 8–12 mm długości, podczas gdy samice – 10–14 mm. Głowotułów przeważnie ubarwiony w różnych odcieniach brązu, niekiedy szarobrązowy, podobnie jak odwłok, na którym znajdują się także jaśniejsze pasy. Pająk ma długie i smukłe odnóża. Górną powierzchnię stóp odnóży pierwszej pary pokrywają co najmniej cztery trichobotria (włosy czuciowe), typowe dla lejkowcowatych. Charakterystyczna jest także budowa kądziołków przędnych, z wydłużoną, dwuczłonową tylną parą[2].
Aparat jadowy jest zbudowany ze szczękoczułków i gruczołów jadowych. Szczękoczułki są dwuczłonowe: człon podstawny pokrywają szczecinki, jest on też połączony z ruchomymi kolcami jadowymi. Gruczoły jadowe otoczone są pęczkami włókien mięśniowych, które podczas skurczu powodują wypływ jadu przez kanaliki w kolcach jadowych[3].
Lejkowce budują duże, lejkowate sieci. Większa część sieci tworzy płaszczyznę łowną, pająki budują też skierowaną ku dołowi rurkę mieszkalną, w której czekają na ofiarę[2][4][5]. Bardzo krótki czas reakcji pozwala lejkowcowi polować także na wolno przelatujące owady. Agelena labyrinthica żywi się przeważnie chrząszczami, błonkoskrzydłymi, prostoskrzydłymi i pluskwiakami różnoskrzydłymi[2]. Niekiedy pająki opuszczają swoją sieć – wracając do niej korzystają w dużej mierze z położenia względem źródła światła. Badania laboratoryjne dowodzą, że lejkowce szybko uczą się ustalać, skąd pada światło[4].
Dojrzałe płciowo osobniki spotkać można stosunkowo późno – od połowy lipca do sierpnia, kiedy trwa okres godowy. Samiec lekko uderza nogogłaszczkami w sieć samicy, oznajmiając gotowość do kopulacji. Około miesiąc po niej samica buduje w swojej sieci duży kokon, do którego składa 50–130 jaj. Jesienią wykluwają się młode pająki, które zimują w sieci matki. Wiosną rozchodzą się[2]. Możliwe, że dość późne rozpoczęcie aktywności przez lejkowce wiąże się z faktem, że większość owadów zasiedlających te same ekosystemy (wrzosowiska, suche łąki, ugory itp.) najliczniej występuje dopiero późnym latem[5].
Lejkowiec labiryntowy został opisany przez Carla Alexandra Clercka w 1757 roku pod nazwą Araneus labyrinthicus. W 1805 roku Charles Athanase Walckenaer nazwał rodzaj Agelena i ustanowił A. labirynthicus jego gatunkiem typowym. Gatunek ten ma palearktyczny zasięg występowania – zasiedla tereny Europy i Azji[6].
Lejkowiec labiryntowy (Agelena labyrinthica) – gatunek pająka z rodziny lejkowcowatych (Agelenidae).
Agelena labyrinthica este o specie de păianjeni araneomorfi din familie Agelenidae - păianjeni cunoscuți prin pânza conică.
Lungimea corpului la femele atinge 18 mm, masculii cresc până la 12 mm.[1] Prosoma este galbenă-maro cu două dungi maro întunecate laterale. Opistosoma este maro deschis cu două dungi laterale închise unite prin modele albe-gălbui în formă de săgeată. Organele filiere posterioare sunt alcătuite din două segmente, al doilea fiind mai alungit. Glandele veninoasă sunt tubulare și ajungă până în opistosomă.[2] Spre deosebire de alte Agelenidae, Agelena labyrinthica posedă un set de 4 trihobotrii, perișori senzitivi, pe articolul tarsal al primelor perechi de picioare.
Contruiește pânze conice, cu retragere tubulară fiind înconjurată de o pânză orizontală. Plasele sunt amplasate în iarbă sau tufișuri la înălțimi de până la 60 cm de sol, uneori - 1,5 m. Agelena labyrinthica poate fi întâlnită în câmpii, lanuri agricole, păduri, parcuri, grădini.[3]
Perioada de împerechere începe la mijlocul lunii iulie. Masculul atinge pânza femelei producând oscilații specifice și informând femele despre intenția de acuplare. Femele formează un cocon cu 50-60 de ouă și-l atârnă pe pânză în afara locul de retragere. Ouăle iernează iar juvenilii apar primăvara.[3]
Agelena labyrinthica are o distribuție aplearctică, frecvent întâlnită în Europa Centrală și de Est.
Agelena labyrinthica este o specie de păianjeni araneomorfi din familie Agelenidae - păianjeni cunoscuți prin pânza conică.
Labyrintspindel (Agelena labyrinthica) är en spindel som tillhör familjen trattspindlar. Den lever företrädesvis på öppna, torra platser och bygger tätt vävda trattliknande fångstnät i låg vegetation eller bland buskar. Nätets diameter kan vara 50 centimeter. Den skygga och snabba spindel gömmer sig i den rörliknande reträtten.
Labyrintspideln har en längd på 8-14 millimeter. Honan blir som hos många andra spindlar vanligen något större än hanen, mellan 10 och 14 millimeter, jämfört med hanen som blir 8 till 12 millimeter. Ett kännetecken för arten är långa och framträdande spinnvårtor.
På bakkroppens ovansida finns mitt på en längsgående brunaktig rand som på vardera sida kantas av flera gråaktiga, tvärställda och lite bakåtriktade streck. Mellan tvärbanden finns inslag av mörkare hår, men ytterst mot bakkroppens sidor blir inslaget av ljusare hår större.
Framkroppen har ett centralt ljusare längsgående band som kantas av ett mörkare band på vardera sida, ytterst mot sidorna finns återigen ett ljusare band. Framkroppen är lite mer gulbrunaktig än bakkroppen och det kan förekomma rödbrunaktiga nyanser.
Labyrintspindeln paralyserar sitt byte (olika insekter) med sitt gift och drar sedan med det till sin reträtt där det konsumeras. Om spindeln hotas kan den om det blir nödvändigt fly sin reträtt, då denna är öppen i båda ändar och undkomma genom att försvinna i vegetationen. Hanarna söker under sommaren efter honor. Om han hittar en hona signalerar han sina avsikter till henne och först när hon bekräftat att hon är parningsvillig närmar han sig, eftersom han annars riskerar att uppfattas som ett byte.
Wikimedia Commons har media som rör labyrintspindel.
Labyrintspindel (Agelena labyrinthica) är en spindel som tillhör familjen trattspindlar. Den lever företrädesvis på öppna, torra platser och bygger tätt vävda trattliknande fångstnät i låg vegetation eller bland buskar. Nätets diameter kan vara 50 centimeter. Den skygga och snabba spindel gömmer sig i den rörliknande reträtten.
Duyu organı: Agelanidae familyasındaki diğer türlerden farklı olarak A. labyrinthica türünde birinci bacak çiftinde tarsusun üst tarafında en az 4 adet trichobothria bulunur[2]. Her yürüme bacağı için yaklaşık 25 trichobothria vardır[3][4]. Bu kıllar ağa yakalan avları hissetmede kullanılan duyu organlarıdır[2].
Büyük çarşaf ve huni şeklindeki ağlarının üzerinde huninin içine çekilmiş durumda bulunurlar. Ağlarını kısa vejetasyon ya da çalılıklar arasına örerler[1]. Büyük Britanya'da kaba kesilmemiş otlaklarda, ekilmemiş tarla kıyılarında ve dikenli katırtırnağı ve funda gibi alçak boylu çalılarda ördüğü ağın hunisinde pusuya yaıp bekler. Her iki cinsiyetten erginlerine temmuz ve ağustos aylarında, dişisine daha sonra da rastlanır[5].
Palearktik bölgede yayılmıştır[6]. Avrupa'da yaygındır. Büyük Britanya'da İngiltere'nin güneyinde ve Galler'in kıyı bölgelerinde görülür[5].
Türkiye'de[7] cinsinin 2 türünden biridir. Hemen hemen bütün bölgelerden kayıt vardır[1].
Duyu organı: Agelanidae familyasındaki diğer türlerden farklı olarak A. labyrinthica türünde birinci bacak çiftinde tarsusun üst tarafında en az 4 adet trichobothria bulunur. Her yürüme bacağı için yaklaşık 25 trichobothria vardır. Bu kıllar ağa yakalan avları hissetmede kullanılan duyu organlarıdır.
Agelena labyrinthica là một loài nhện trong họ Agelenidae, một họ bao gồm 1146 loài nhện xây tổ phễu.[1] Nó là loài phổ biến ở châu Âu.[1] Các loài trong họ có con cái trưởng thành có cơ thể dài khoảng 8–12 milimét (0,31–0,47 in) còn con đực dài khoảng 10–14 mm (0,39–0,55 in) đối với con cái.[1] Agelena labyrinthica, thì có chiều dài cơ thể lên tới 18 mm (0,71 in).[2] Bụng màu tối với một dải ở giữa nhạt với các mảng chữ v trắng.
Agelena labyrinthica là một loài nhện trong họ Agelenidae, một họ bao gồm 1146 loài nhện xây tổ phễu. Nó là loài phổ biến ở châu Âu. Các loài trong họ có con cái trưởng thành có cơ thể dài khoảng 8–12 milimét (0,31–0,47 in) còn con đực dài khoảng 10–14 mm (0,39–0,55 in) đối với con cái. Agelena labyrinthica, thì có chiều dài cơ thể lên tới 18 mm (0,71 in). Bụng màu tối với một dải ở giữa nhạt với các mảng chữ v trắng.
Лабиринтовый паук[1] (лат. Agelena labyrinthica) — вид пауков из семейства воронковых пауков.
Длина тела самки составляет до 14 мм, самцы вырастают длиной до 12 мм[2]. Брюшко (опистосома) бурого цвета. Серый волосяной покров образует рисунок из нескольких косых, направленных назад полос. У более взрослых животных волосы изнашиваются больше, так что они выглядят более коричневыми, чем молодь. Головогрудь (просома) от жёлто-коричневого до красно-коричневого окраса. Серым волосяным покровом в центре и по бокам головогруди образуются две широких длинных полосы. Ноги соответствуют по окраске брюшку и не имеют особого рисунка.
Лабиринтовый паук распространён по всей Палеарктике. Он предпочитают сухие ландшафты под открытым небом с низкой растительностью, такие как сухие луга, пустошь, обочины дорог и кустарник[2].
Паук растягивает среди травы и мелкого кустарника горизонтальную плотную сеть диаметром 50 см. Скрытая сеть переходит в трубку, в которой прячется паук[2].
Спаривание происходит в разгар лета. Самец вступает в сеть самки. Если она готова к спариванию, то она остаётся у входа воронки. Самец тогда хватает самку и вводит педипальпы в половое отверстие самки. После спаривания самка выходит из оцепенения и самец убегает из сети. Тем не менее, нередко самки хватают самцов как любую добычу и поедают их.
Самка перестраивает свою сеть поздним летом в кокон. Он укрепляется прочной паутиной в растительности. Яйца и молодые пауки зимуют в этом коконе. Они покидают гнездо следующей весной[2].
迷宫漏斗蛛（学名：Agelena labyrinthica）为漏斗蛛科漏斗蛛属的动物。分布于古北界以及中国大陆的北京、河北、山西、江苏、浙江、福建、山东、湖北、湖南、广西、四川、陕西等地，多见于灌木丛、草丛以及墙角等处。该物种的模式产地在欧洲。[1]
-top_01.png){kind=small}
这是一篇與蜘蛛相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 1.迷宮蛛的身體是灰色的，胸部有兩條很寬的黑帶，腹部有兩條细帶，由白條和褐色的斑點相間排列而成。在它的尾部，有一种“双尾”，這在普通蜘蛛中是很少見的。 2.迷宫蛛不像别的蜘蛛那樣可以用黏性的網作為陷阱，它的絲是没有黏性的，它的網妙就妙在它的迷亂。 3.迷宮蛛要繁衍時，會進行大遷移，捨棄舊有的巢。且其卵囊的結構與它的網結構一樣，都是以”亂”為主軸。
