Hemiprocne longipennis[2] ye una especie d'ave apodiforme de la familia Hemiprocnidae que vive nel Sudeste asiáticu. La so área de distribución toma Brunéi, Indonesia, Malasia, Myanmar, les Islles Filipines, Singapur, y Tailandia. Los sos hábitats naturales son los montes húmedos tropicales y los manglares tropicales.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Hemiprocne longipennis ye una especie d'ave apodiforme de la familia Hemiprocnidae que vive nel Sudeste asiáticu. La so área de distribución toma Brunéi, Indonesia, Malasia, Myanmar, les Islles Filipines, Singapur, y Tailandia. Los sos hábitats naturales son los montes húmedos tropicales y los manglares tropicales.
Hemiprocne longipennis (lat. Hemiprocne longipennis) - kəkilli uzunqanad cinsinə aid heyvan növü.
Hemiprocne longipennis (lat. Hemiprocne longipennis) - kəkilli uzunqanad cinsinə aid heyvan növü.
El falciot arbori verdós (Hemiprocne longipennis) és un ocell de la família dels hemipròcnids (Hemiprocnidae) que habita clars dels boscos, manglars, zones obertes i ciutats de la Península Malaia, Sumatra, Borneo, Java, Bali, Sulawesi i petites illes de la zona.
El falciot arbori verdós (Hemiprocne longipennis) és un ocell de la família dels hemipròcnids (Hemiprocnidae) que habita clars dels boscos, manglars, zones obertes i ciutats de la Península Malaia, Sumatra, Borneo, Java, Bali, Sulawesi i petites illes de la zona.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Coblyn coed cribog (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: coblynnod coed cribog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Hemiprocne longipennis; yr enw Saesneg arno yw Crested tree swift. Mae'n perthyn i deulu'r Coblynnod Coed (Lladin: Hemiprocnidae) sydd yn urdd y Apodiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn H. longipennis, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r coblyn coed cribog yn perthyn i deulu'r Coblynnod Coed (Lladin: Hemiprocnidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Coblyn coed bach Hemiprocne comata Coblyn coed cribog Hemiprocne longipennis
.jpg)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Coblyn coed cribog (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: coblynnod coed cribog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Hemiprocne longipennis; yr enw Saesneg arno yw Crested tree swift. Mae'n perthyn i deulu'r Coblynnod Coed (Lladin: Hemiprocnidae) sydd yn urdd y Apodiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn H. longipennis, sef enw'r rhywogaeth.
Таажылуу карлыгач (лат. Hemiprocne longipennis) — клехо.
The grey-rumped treeswift (Hemiprocne longipennis) is a species of bird in the Hemiprocnidae family. Currently, four extant species are placed in the family. Like the other members of the Hemiprocnidae, this species is closely related to true swifts, but unlike true swifts, the treeswifts are arboreal in nature, often seen perched on trees and high-tension power transmission lines, and on pylons. When perched, the wing tips cross over the tail. This species is commonly found in peninsular Malaysia, but has an extremely large range with limited information about the population trend,.[1][2]
Adult males have a distinct dark grey throat and chest contrasting with a white belly. Ear coverts are dull orange red/chestnut colored. Adult females lack the dull orange-red/chestnut coloration on the ear coverts. When perched, the wing tips cross over across the tail. Both sexes have a greenish sheen to the upper parts.[2]
It is found in Brunei, Indonesia, Malaysia, Myanmar, the Philippines, Singapore, and Thailand. Its natural habitats are subtropical or tropical moist lowland forests, subtropical or tropical mangrove forests, and subtropical or tropical moist montane forests[2]
The birds occasionally catch insects in flight by sallying from perches. They build nests on tree branches. The half-saucer-shaped nest is made from hardened saliva interspersed with feathers, mosses, and/or flakes of tree bark. The single egg is reportedly attached to nest surface with saliva. Owing to the fragile nature of the nest, it is attached only on one side to the branch. Thus, the bird does not sit directly on the nest for incubation.[3] Similarly, the parent birds reportedly brooded by perching on the branch above the nest and fluffing their breast feathers out to cover it.[4]
Both sexes help incubate the egg. During the shifting of parental care, the partner perches near the incubating adult and carefully slides over the nest.[5]
The grey-rumped treeswift (Hemiprocne longipennis) is a species of bird in the Hemiprocnidae family. Currently, four extant species are placed in the family. Like the other members of the Hemiprocnidae, this species is closely related to true swifts, but unlike true swifts, the treeswifts are arboreal in nature, often seen perched on trees and high-tension power transmission lines, and on pylons. When perched, the wing tips cross over the tail. This species is commonly found in peninsular Malaysia, but has an extremely large range with limited information about the population trend,.
El vencejo arborícola culigrís o vencejo arbóreo empenachado (Hemiprocne longipennis)[2] se le da también el nombre de CLECO por el grito especial que lo distingue. Es una especie de ave apodiforme de la familia Hemiprocnidae que vive en el Sudeste asiático. Su área de distribución abarca India, Ceilán, Laos, Camboya, Brunéi, Indonesia, Malasia, Birmania, las Filipinas, Singapur, las Célebes, y Tailandia.
El vencejo arbóreo habita los manglares, bosques húmedos tropicales y, en general, los cañaverales de las llanuras o las zonas cultivadas de las colinas, siempre que existan árboles altos, en los que posa de buen grado, aun no siendo buen trepador.
En general el ave nidifica en ramas aisladas, no lejos de la copa de los árboles. Si la elección del lugar resulta extraña para un apódido, aún lo es más la desproporción existente entre el tamaño animal, su nido y su huevo.
Por su forma hemisférica y el modo en que se hallan consolidados los materiales que lo integran, el nido recuerda el de las salanganas aunque es de menor tamaño y más aplanado, pues mide un centímetro de profundidad por tres o cuatro de diámetro. Tiene forma de escudilla plana y algo alargada, capaz apenas para el único huevo que integra la puesta. Las paredes, delicadas y sutilísimas, están formadas por plumas, liquen arbóreo y cortezas, materiales cementados por saliva viscosa del ave. Las reducidas dimensiones y la fragilidad del nido no permiten posarse a la hembra cuando realiza la función incubadora, tal como hacen otras aves; por tanto, se posa en la rama y cubre con el vientre el nido y el huevo, ovalado y de color azul celeste. Al parecer, la especie nidifica dos veces al año, y sólo en ocasiones excepcionales emplea el mismo nido del año anterior.
La evidente desproporción existente entre el tamaño del ave, el nido y el huevo indujo a Bernstein a observar observar a un polluelo, para determinar su comportamiento unos días después del nacimiento, es decir, cuando su cuerpo hubiera adquirido ya cierto desarrollo. El naturalista comprobó que, a los pocos días de la eclosión, el pequeño salía del nido y se posaba en la rama en que éste se hallaba sujeto, imitando de este modo el comportamiento de la madre.
Así expuesta, el avecilla sería fácil presa de las aves rapaces, si no supiera esconderse a la perfección; en efecto, en cuanto advierte la presencia de algo nuevo o sospechoso, alza la cabeza, endereza las plumas, se acurruca, esconde las patas y permanece en una inmovilidad absoluta, con lo que pasa inadvertida, pues su plumaje se confunde con el color del ramaje.
El vencejo arborícola culigrís o vencejo arbóreo empenachado (Hemiprocne longipennis) se le da también el nombre de CLECO por el grito especial que lo distingue. Es una especie de ave apodiforme de la familia Hemiprocnidae que vive en el Sudeste asiático. Su área de distribución abarca India, Ceilán, Laos, Camboya, Brunéi, Indonesia, Malasia, Birmania, las Filipinas, Singapur, las Célebes, y Tailandia.
El vencejo arbóreo habita los manglares, bosques húmedos tropicales y, en general, los cañaverales de las llanuras o las zonas cultivadas de las colinas, siempre que existan árboles altos, en los que posa de buen grado, aun no siendo buen trepador.
En general el ave nidifica en ramas aisladas, no lejos de la copa de los árboles. Si la elección del lugar resulta extraña para un apódido, aún lo es más la desproporción existente entre el tamaño animal, su nido y su huevo.
Por su forma hemisférica y el modo en que se hallan consolidados los materiales que lo integran, el nido recuerda el de las salanganas aunque es de menor tamaño y más aplanado, pues mide un centímetro de profundidad por tres o cuatro de diámetro. Tiene forma de escudilla plana y algo alargada, capaz apenas para el único huevo que integra la puesta. Las paredes, delicadas y sutilísimas, están formadas por plumas, liquen arbóreo y cortezas, materiales cementados por saliva viscosa del ave. Las reducidas dimensiones y la fragilidad del nido no permiten posarse a la hembra cuando realiza la función incubadora, tal como hacen otras aves; por tanto, se posa en la rama y cubre con el vientre el nido y el huevo, ovalado y de color azul celeste. Al parecer, la especie nidifica dos veces al año, y sólo en ocasiones excepcionales emplea el mismo nido del año anterior.
La evidente desproporción existente entre el tamaño del ave, el nido y el huevo indujo a Bernstein a observar observar a un polluelo, para determinar su comportamiento unos días después del nacimiento, es decir, cuando su cuerpo hubiera adquirido ya cierto desarrollo. El naturalista comprobó que, a los pocos días de la eclosión, el pequeño salía del nido y se posaba en la rama en que éste se hallaba sujeto, imitando de este modo el comportamiento de la madre.
Así expuesta, el avecilla sería fácil presa de las aves rapaces, si no supiera esconderse a la perfección; en efecto, en cuanto advierte la presencia de algo nuevo o sospechoso, alza la cabeza, endereza las plumas, se acurruca, esconde las patas y permanece en una inmovilidad absoluta, con lo que pasa inadvertida, pues su plumaje se confunde con el color del ramaje.
Hemiprocne longipennis Hemiprocne generoko animalia da. Hegaztien barruko Hemiprocnidae familian sailkatua dago.
Hemiprocne longipennis Hemiprocne generoko animalia da. Hegaztien barruko Hemiprocnidae familian sailkatua dago.
Hemiprocne longipennis
L'Hémiprocné longipenne ou Martinet arboricole huppé (Hemiprocne longipennis) est une espèce d'oiseaux de la famille des Hemiprocnidae.
Le martinet arboricole huppé mesure jusqu'à 23 cm. Il a de longues ailes en faux et une queue très fourchue. Il se distingue à sa huppe dressée sur son front[1].
Il attrape des insectes au vol, comme les autres martinets.
Cet oiseau vit souvent en petit groupe.
Ce martinet construit un nid très petit qu'il colle à une branche.
_op_een_rubberstam_van_bovenaf_gezien_Borneo_TMnr_10006568.jpg)
La femelle n'y dépose qu'un œuf. Les parents se relaient pour couver le nid. Les couples nicheurs défendent agressivement leur territoire.
Cette espèce vit au Brunei, en Indonésie, en Malaisie, au Myanmar, aux Philippines, à Singapour et en Thaïlande.
Hemiprocne longipennis
L'Hémiprocné longipenne ou Martinet arboricole huppé (Hemiprocne longipennis) est une espèce d'oiseaux de la famille des Hemiprocnidae.
Tepekong jambul (bahasa Latin = Hemiprocne longipennis) adalah spesies burung dari keluarga Hemiprocnidae, dari genus Hemiprocne. Burung ini memiliki habitat di hutan, hutan terbuka dengan pohon tinggi. tersebar sampai ketinggian 1.500 m dpl.
Tepekong jambul memiliki tubuh berukuran agak besar (20 cm). Burung layang-layang petengger. Ekor dan sayap sangat panjang. Terdapat bercak abu pada bulu tersier. Pipi coklat berangan (Jantan) atau hijau (betina). Jambul pendek pada mahkota depan. Mahkota, tengkuk, punggung, dan penutup sayap abu kehijauan mengkilap. Tunggir abu-abu. Sayap dan ekor hitam. Tenggorokan, dada, dan sisi tubuh abu-abu. Perut dan penutup ekor bawah putih.
Burung remaja: coklat, bersisik, dan berbintik putih. Iris coklat gelap, paruh dan kaki hitam. Bertengger di pohon, terbang menukik mengejar seranga. Terbang seperti Kekep atau Kirik-kirik.
Sarang berbentuk cawan kecil dari lumut, bulu yang dicampur air liur, direkatkan pada ranting tanpa daun. Telur berwarna putih, jumlah 1 butir. Berbiak bulan Desember-Agustus.
Artikel bertopik burung ini adalah sebuah rintisan. Anda dapat membantu Wikipedia dengan mengembangkannya. Tepekong jambul (bahasa Latin = Hemiprocne longipennis) adalah spesies burung dari keluarga Hemiprocnidae, dari genus Hemiprocne. Burung ini memiliki habitat di hutan, hutan terbuka dengan pohon tinggi. tersebar sampai ketinggian 1.500 m dpl.
Burung Layang-layang Jambul Kelabu merupakan sejenis burung layang-layang yang terdapat di Brunei, Indonesia, Malaysia, Myanmar, Filipina, Singapura dan Thailand. Di Malaysia, pemburuannya memerlukan lesen pemburuan. Nama sainsnya Hemiprocne longipennis.
Burung Layang-layang Jambul Kelabu ialah haiwan berdarah panas, mempunyai sayap dan tubuh yang diselubungi bulu pelepah. Burung Layang-layang Berjambul Tokeng Kelabu mempunyai paruh tanpa gigi.
Sebagai burung, Layang-layang Jambul Kelabu membiak dengan cara bertelur 1 biji. Telur yang dihasilkan mempunyai cangkerang keras dan berwarna putih-kelabu.
A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - Q - R - S - T - U - V - W - X - Y - Z Burung Layang-layang Jambul Kelabu merupakan sejenis burung layang-layang yang terdapat di Brunei, Indonesia, Malaysia, Myanmar, Filipina, Singapura dan Thailand. Di Malaysia, pemburuannya memerlukan lesen pemburuan. Nama sainsnya Hemiprocne longipennis.
De gekuifde boomgierzwaluw (Hemiprocne longipennis) is een algemeen voorkomende broedvogel in delen van Zuidoost-Azië. De gekuifde boomgierzwaluw en de gekroonde boomgierzwaluw zijn nauw verwant en werden in de vorige eeuw soms als één soort beschouwd.
De gekuifde boomgierzwaluw is een vrij grote, slanke vogel van 20 cm lengte. Van boven is de vogel donker groenglanzend gekleurd en van onder bleekgrijs. De lange, sikkelvormige vleugels zijn donkergroen van boven, maar lijken vaak donkergrijs. De vogel heeft een kuif en een diep gevorkte staart. In zit zijn de vleugels langer dan de staart. Bij de gekroonde boomgierzwaluw zijn vleugels en staart even lang. Het volwassen mannetje heeft kastanjekleurige oorstreek. Jonge vogels zijn grijs en gestreept en hebben daardoor een uitstekende schutkleur.
Deze vogel leeft van insecten, die in de vlucht worden gevangen. Tussen de jachtuitstapjes door zit de vogel op een tak, iets wat echte gierzwaluwen niet kunnen.
Ze bouwen kleine komvormige nestjes die hoog in de boom tegen een tak worden geplakt. Hierin wordt één ei gelegd, dat beurtelings door beide ouderparen wordt bebroed. Ze verdedigen fel hun territorium tegen indringers.
Een nest van de boomgierzwaluw op een rubberstam van bovenaf gezien in Borneo.
Jong van de gekuifde boomgierzwaluw op Borneo die zich bij gevaar uitrekt bol maakt en stil blijft zitten zodat hij op de boomtak lijkt en niet opvalt.
De gekuifde boomgierzwaluw komt voor in Myanmar, Thailand, het schiereiland Malakka, Sumatra, Borneo, Java en Celebes. De vogel is dwaalgast op de Filipijnen. Het is een algemene vogel van half open bosgebieden, bosranden, secondair bos, parken en tuinen.[2][3]
De soort telt 4 ondersoorten:
De gekuifde boomgierzwaluw heeft een groot verspreidingsgebied en daardoor alleen al is de kans op uitsterven uiterst gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd en over trends zijn geen harde cijfers. Echter, er is geen aanleiding te veronderstellen dat de soort in aantal achteruit gaat. Om die redenen staat deze boomgierzwaluw als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe gekuifde boomgierzwaluw (Hemiprocne longipennis) is een algemeen voorkomende broedvogel in delen van Zuidoost-Azië. De gekuifde boomgierzwaluw en de gekroonde boomgierzwaluw zijn nauw verwant en werden in de vorige eeuw soms als één soort beschouwd.
Hemiprocne longipennis é uma espécie de ave da família Hemiprocnidae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Brunei, Indonésia, Malásia, Myanmar, Filipinas, Singapura e Tailândia.[1]
Os seus habitats naturais são: florestas subtropicais ou tropicais húmidas de baixa altitude, florestas de mangal tropicais ou subtropicais e regiões subtropicais ou tropicais húmidas de alta altitude.[1]
Hemiprocne longipennis é uma espécie de ave da família Hemiprocnidae.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Brunei, Indonésia, Malásia, Myanmar, Filipinas, Singapura e Tailândia.
Os seus habitats naturais são: florestas subtropicais ou tropicais húmidas de baixa altitude, florestas de mangal tropicais ou subtropicais e regiões subtropicais ou tropicais húmidas de alta altitude.
Grön trädseglare[4] (Hemiprocne longipennis) är en fågel i familjen trädseglare.[2]
Arten delas in i fyra underarter med följande utbredning:[2]
Artens populationstrend är okänd, men utbredningsområdet är relativt stort. Internationella naturvårdsunionen IUCN anser inte att den är hotad och placerar den därför i kategorin livskraftig.[1] Världspopulationen har inte uppskattats men den beskrivs som vanlig i större delen av utbredningområdet.[5]
Wikimedia Commons har media som rör grön trädseglare.
Wikispecies har information om Hemiprocne longipennis.
Grön trädseglare (Hemiprocne longipennis) är en fågel i familjen trädseglare.
Yến mào phao câu xám, tên khoa học Hemiprocne longipennis, là một loài chim trong họ Hemiprocnidae.[1]
Yến mào phao câu xám, tên khoa học Hemiprocne longipennis, là một loài chim trong họ Hemiprocnidae.
Сезон размножения блестящего клехо сильно варьируется по срокам. В Северном полушарии птицы откладывают яйца с февраля по сентябрь с пиком в марте — июне, исключение составляет Калимантан, где сезон продолжается до середины декабря и имеет два пика: в апреле — мае и в августе — сентябре. В Южном полушарии, преимущественно на островах Ява и Сулавеси, птицы откладывают яйца с декабря по август[5]. При копуляции пара обычно сидит на ветке[5], однако известно несколько случаев спаривания в воздухе. При этом самец находится сверху, крылья полностью расправлены, пара сцеплена в течение трёх секунд и громко кричит[15].
На боковой поверхности горизонтальной оголённой ветви дерева на высоте 5—30 м[5] пара блестящих клехо строит очень маленькое полукруглое гнездо[2], его максимальная высота составляет 12 мм, а размеры блюдца — 36 × 24 мм[5]. Вибрации тонких ветвей, на которых построено гнездо, позволяют обнаружить приближение змей и других подкрадывающихся хищников[15]. В качестве строительного материала блестящий клехо использует кусочки мха, перья и слюну, а для маскировки — кусочки коры того дерева, на котором построено гнездо[2]. Обычно гнёзда расположены далеко друг от друга, но известны случаи, когда несколько пар строят гнёзда в общей области[5].
Птицы всегда откладывают одно яйцо размером в среднем 25,6 × 17,4 мм[5]. Яйцо расположено в гнезде строго вертикально и, вероятно, приклеено к нему слюной (без дополнительной фиксации оно бы не могло удержаться в таком открытом плоском гнезде)[15]. Высиживанием яйца и выхаживанием птенца занимаются оба родителя[5]. Насиживающая птица садится не на гнездо, которое может легко обломиться, а на саму ветку поперёк неё, прикрывая яйцо перьями брюха[2].
Вылупившийся птенец покрыт серым[5] пухом. Через некоторое время, после того как птенец подрастёт и оперится, он перебирается на ветку, тесно к ней прижимается и не кричит, чтобы не привлекать хищников. Чешуйчатый рисунок оперения птенца очень хорошо скрывает его. Он поднимает голову, только когда подлетает один из родителей с кормом[2]. Точная продолжительность инкубационного периода и периода выхаживания птенцов неизвестна, но она составляет не менее 50 дней[5].
В среднем самка способна откладывать яйца на протяжении 7,5 лет[11].
Блестящий клехо был впервые описан американским натуралистом Константэном Самюэлем Рафинеском в 1802 году[10] на основе экземпляра с острова Ява[5]. Первоначально был отнесён к роду Hirundo — настоящие ласточки[4]. В источниках XIX века для блестящих клехо часто использовали латинские названия Macropteryx longipennis (от греч. μακρος — «длинный», греч. πτερυξ — «крыло»[16]) и Dendrochelidon longipennis (от греч. δενδρον — «дерево», греч. χελιδων — «ласточка»[16])[6]. Видовое название — longipennis (от лат. longus — «длинный», лат. -pennis — «-крылый»[16]). Кроме того, в некоторых источниках используется видовое название klecho[6][7]. Научное название рода — Hemiprocne (от греч. ἡμι- — «полу», лат. progne — «ласточка»[16]) — могло бы подойти всем стрижам[4].
Блестящий клехо находится в близком родстве с хохлатым клехо[5][4]. В 1940 году американский орнитолог Джеймс Ли Питерс[en] посчитал различия несущественными и предложил считать хохлатого клехо разновидностью блестящего, однако в 1969 году южноафриканский орнитолог Ричард Кендалл Брук[en] показал, что это два отдельных вида. В доказательство он привёл несколько характеристик, существенно различных у этих двух видов, но сближающих хохлатого клехо с другими древесными стрижами[9]. Имеющиеся морфологические различия постоянны даже в тех диапазонах, где ареалы пересекаются[4].
Блестящий клехо относится к роду древесных, или хохлатых стрижей, единственному в одноимённом семействе. Различают четыре подвида блестящего клехо[5][10]:
Сезон размножения блестящего клехо сильно варьируется по срокам. В Северном полушарии птицы откладывают яйца с февраля по сентябрь с пиком в марте — июне, исключение составляет Калимантан, где сезон продолжается до середины декабря и имеет два пика: в апреле — мае и в августе — сентябре. В Южном полушарии, преимущественно на островах Ява и Сулавеси, птицы откладывают яйца с декабря по август. При копуляции пара обычно сидит на ветке, однако известно несколько случаев спаривания в воздухе. При этом самец находится сверху, крылья полностью расправлены, пара сцеплена в течение трёх секунд и громко кричит.
На боковой поверхности горизонтальной оголённой ветви дерева на высоте 5—30 м пара блестящих клехо строит очень маленькое полукруглое гнездо, его максимальная высота составляет 12 мм, а размеры блюдца — 36 × 24 мм. Вибрации тонких ветвей, на которых построено гнездо, позволяют обнаружить приближение змей и других подкрадывающихся хищников. В качестве строительного материала блестящий клехо использует кусочки мха, перья и слюну, а для маскировки — кусочки коры того дерева, на котором построено гнездо. Обычно гнёзда расположены далеко друг от друга, но известны случаи, когда несколько пар строят гнёзда в общей области.
Птицы всегда откладывают одно яйцо размером в среднем 25,6 × 17,4 мм. Яйцо расположено в гнезде строго вертикально и, вероятно, приклеено к нему слюной (без дополнительной фиксации оно бы не могло удержаться в таком открытом плоском гнезде). Высиживанием яйца и выхаживанием птенца занимаются оба родителя. Насиживающая птица садится не на гнездо, которое может легко обломиться, а на саму ветку поперёк неё, прикрывая яйцо перьями брюха.
Вылупившийся птенец покрыт серым пухом. Через некоторое время, после того как птенец подрастёт и оперится, он перебирается на ветку, тесно к ней прижимается и не кричит, чтобы не привлекать хищников. Чешуйчатый рисунок оперения птенца очень хорошо скрывает его. Он поднимает голову, только когда подлетает один из родителей с кормом. Точная продолжительность инкубационного периода и периода выхаживания птенцов неизвестна, но она составляет не менее 50 дней.
В среднем самка способна откладывать яйца на протяжении 7,5 лет.
凤头树燕（学名：Hemiprocne longipennis）为凤头雨燕科凤头雨燕属的鸟类，分布在汶莱， 印度尼西亚， 马来西亚， 缅甸， 菲律宾， 新加坡，泰国，印度和中国云南。该物种模式产地在爪哇[2]，主要生活在热带和亚热带森林。
这是一篇雨燕目小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
.jpg)
_op_een_rubberstam_van_bovenaf_gezien_Borneo_TMnr_10006568.jpg)
_op_een_rubberstam_van_bovenaf_gezien_Borneo_TMnr_10006568.jpg)
