Die Langsnoetpypvis (Syngnathus temminckii) is 'n vis wat endemies aan Suider-Afrika is en kom voor vanaf Walvisbaai tot by die Tugelabank in KwaZulu-Natal. In Engels staan die vis bekend as die Longsnout pipefish. Volgens Heemstra se Coastal Fishes of Southern Africa verskil die spesie van syngnathus acus wat in die Middellandse See en die noordoostelike Atlantiese Oseaan voorkom.
Die vis is lank en dun met die snoet wat langer as die kop is. Die vis het 'n dorsale vin en pektorale- en anale vinne en is groen tot donkerbruin van kleur afhangende van die habitat. Die vis word tot 32 cm lank.
Die vis verkies riviermondings om in te leef maar is ook al gevind in water wat tot 110 m diep is. Broeityd is van November tot Maart. Die mannetjies dra die embrios in 'n broeisak wat aan hulle pens is. Die vis eet onder andere soöplankton. Die langsnoetpypvis is die algemeenste pypvis in Suid-Afrika.
Die Langsnoetpypvis (Syngnathus temminckii) is 'n vis wat endemies aan Suider-Afrika is en kom voor vanaf Walvisbaai tot by die Tugelabank in KwaZulu-Natal. In Engels staan die vis bekend as die Longsnout pipefish. Volgens Heemstra se Coastal Fishes of Southern Africa verskil die spesie van syngnathus acus wat in die Middellandse See en die noordoostelike Atlantiese Oseaan voorkom.
L'agulleta (Syngnathus acus) és una espècie de peix de la família dels singnàtids i de l'ordre dels singnatiformes.
És ovovivípar i el mascle transporta els ous en una bossa ventral, la qual es troba a sota de la cua.[6]
És un peix demersal de clima subtropical que viu entre 90-110 m de fondària.[4]
Es troba des de Noruega, les Illes Fèroe i les Illes Britàniques fins al Sàhara Occidental i Senegàmbia (incloent-hi la Mediterrània, la Mar Egea i la Mar Negra), i des de Namíbia fins al Cap de Bona Esperança i Zululàndia.[4]
L'agulleta (Syngnathus acus) és una espècie de peix de la família dels singnàtids i de l'ordre dels singnatiformes.
Die Große Seenadel (Syngnathus acus) ist die größte in europäischen Gewässern vorkommende Seenadelart. Sie wurde schon 1758 von Carl von Linné, dem Begründer der binominalen Nomenklatur, beschrieben und gehört damit zu den ersten beschriebenen Seenadelarten.
Ihr Verbreitungsgebiet umfasst die Küsten des Mittelmeers und des östlichen Atlantiks und reicht dort von Südafrika über die Küste Westafrikas und die europäische Atlantikküste bis nach Norwegen, die Färöer und die Britischen Inseln. Die im Mittelmeer lebende Population wurde als eigene Art, Syngnathus rubescens, beschrieben. Diese Art gilt heute aber als Synonym von Syngnathus acus.
Die Große Seenadel hat einen sehr langgezogenen, dünnen Körper und wird bis zu einem halben Meter lang. Die Schnauze mit dem oberständigen Maul ist pipettenartig verlängert, der Durchmesser der Schnauzenröhre ist gleich dem Augendurchmesser oder kleiner. Die Große Seenadel ist hellgrün bis dunkelbraun gefärbt.
Wie bei allen Seenadeln ist der Körper durch Knochenplatten gepanzert. Zwischen Kopf und Rückenflosse findet man 18 bis 19 Knochenplatten. Die Rückenflosse wird von 33 bis 42 weichen Flossenstrahlen gestützt, die nur sehr kurze Afterflosse von 3. Im Unterschied zu den meisten anderen Seenadeln besitzt die Große Seenadel eine kleine, fächerförmige Schwanzflosse.
Die Große Seenadel lebt vor allem an Küsten und in Flussmündungen über sandigen, schlammigen Böden sowie Geröllböden, normalerweise zwischen Algen oder Seegras (Zostera). Meist hält sie sich in seichtem Wasser auf, in Tiefen von maximal 15 Meter. Sie wurde jedoch auch schon in Tiefen von 90 bis 110 Meter über Geröllboden gefunden. Die Große Seenadel ernährt sich von Ruderfußkrebsen, Flohkrebsen und anderen kleinen Krebstieren. Die Fortpflanzungszeit liegt in den Sommermonaten. Die 400 oder mehr vom Weibchen gelegten Eier werden bei der Paarung vom Männchen übernommen, das sie fünf Wochen lang, bis zum Schlupf der Jungseenadeln, an der schwammartig veränderten Schwanzunterseite trägt.
Die Große Seenadel (Syngnathus acus) ist die größte in europäischen Gewässern vorkommende Seenadelart. Sie wurde schon 1758 von Carl von Linné, dem Begründer der binominalen Nomenklatur, beschrieben und gehört damit zu den ersten beschriebenen Seenadelarten.
Ihr Verbreitungsgebiet umfasst die Küsten des Mittelmeers und des östlichen Atlantiks und reicht dort von Südafrika über die Küste Westafrikas und die europäische Atlantikküste bis nach Norwegen, die Färöer und die Britischen Inseln. Die im Mittelmeer lebende Population wurde als eigene Art, Syngnathus rubescens, beschrieben. Diese Art gilt heute aber als Synonym von Syngnathus acus.
The greater pipefish (Syngnathus acus) is a pipefish of the family Syngnathidae.[2] It is a seawater fish and the type species of the genus Syngnathus.[4]
The genus name Syngnathus derives from the Greek, syn, symphysis meaning grown together and gnathos meaning jaw. The Latin species name acus means needle.[5]
The greater pipefish has a long segmented armoured body, angular in cross section and stretching up 45 cm long with its stiff appearance. It ranges a color brown to green in with broad alternating light and dark hue along it. Its customized by a long snout with mouth on end and a slight hump on the top of the body just behind the eyes.
The fish is generally 33 cm to 35 cm in length with a reported maximum length of 47 cm. They are almost square in each segment of the body, and known to feel rigid when handled. The greater pipefish has distinctive body rings which are a sandy brown with darker bars covering his body in between.[6][5]
The anatomy of fish vary through the sex. The top third of the females belly is deep (when egg bound), twice the breadth of the lower two thirds below the vent. The male is the "tailing" with the twin folds below the vent. The folds of the skin make the middle third and during the "brooding" of the young they swell in size until the young are released from the pouch (at a size of 22 mm to 35 mm).
These fishes feed on live mysids and small prawns.[2] They are ovoviviparous and reproduce usually three times each year. A few females deposit partial clutches under the tail into the male's brood pouch, that may contain up to 400 eggs.[5]
The greater pipefish is found all around the British Isles and is regularly found in the Mediterranean Sea.[2]
These fishes are common on southerly and westerly coasts in a variety of habitats, often amongst seaweeds and seagrass.[2]
The southern African species Syngnathus temminckii (Kaup, 1856) was until recently synonymised with S. acus. However, morphological data clearly show that it is distinct, and genetic data indicate that it is not even the sister taxon of S. acus, but of another southern African species, the river pipefish S. watermeyeri.[7]
Social behavior of two juvenile specimens of Syngnathus acus.
,_Parque_natural_de_la_Arr%C3%A1bida,_Portugal,_2020-07-21,_DD_88.jpg)
On the sand.
Detail of the head.
Detail of the body rings.
Among seagrass.
The greater pipefish (Syngnathus acus) is a pipefish of the family Syngnathidae. It is a seawater fish and the type species of the genus Syngnathus.
La aguja de mar, agujón, gran aguja o pez mular (Syngnathus acus) es una especie de pez singnatiforme de la familia Syngnathidae.
El pez aguja de mar tiene un cuerpo blindado largo y segmentado, angular en sección transversal y que se extiende hasta 45 cm de largo con su apariencia rígida. Tiene un color que va del marrón al verde con una amplia tonalidad clara y oscura alterna a lo largo de él. Se caracteriza por un hocico largo con boca en punta y una ligera joroba en la parte superior del cuerpo justo detrás de los ojos.
El pez es generalmente de 33 cm a 35 cm de longitud con una longitud máxima reportada de 47 cm. Son casi cuadrados en cada segmento del cuerpo y se sabe que se sienten rígidos cuando se manipulan. El pez aguja grande tiene anillos corporales distintivos que son de color marrón arena con barras oscuras que cubren su cuerpo en el medio.[1][2]
Los machos pueden alcanzar 50 cm de longitud total.[3][4]
Es ovovivíparo y el macho transporta los huevos en una bolsa ventral, la cual se encuentra debajo de la cola.[5]
Es un pez demersal y de clima subtropical que vive entre 90-110 m de profundidad.
Se encuentra desde Noruega, las Islas Feroe y las Islas Británicas hasta el Sáhara Occidental y Senegambia (incluyendo el Mediterráneo, el Mar Egeo y el Mar Negro), y desde Namibia hasta el Cabo de Buena Esperanza y Zululandia.
La aguja de mar, agujón, gran aguja o pez mular (Syngnathus acus) es una especie de pez singnatiforme de la familia Syngnathidae.
Orratz handia (Syngnathus acus) Syngnathidae familiako ur gaziko arraina da, ipar-ekialdeko Ozeano Atlantikoan eta Mediterraneo itsasoan bizi dena[2].
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Orratz handia (Syngnathus acus) Syngnathidae familiako ur gaziko arraina da, ipar-ekialdeko Ozeano Atlantikoan eta Mediterraneo itsasoan bizi dena.
Syngnathus acus, le syngnathe aiguille, grand syngnathe ou vipère de mer, est un poisson de la famille des Syngnathidae.
Ce poisson possède les caractéristiques typiques de son genre et de sa famille : corps long, étroit et allongé, pouvant aller jusqu'à 50 cm de longueur, tête terminée par une bouche au museau en forme de trompe, longue queue avec à son extrémité une nageoire caudale en forme d'éventail, des petites nageoires pectorales et une nageoire dorsale courte au milieu du corps. Il possède une coloration variée : blanc brunâtre, bandes verticales noires ou vertes, quelques parties jaunâtres.
C'est un poisson carnivore qui se nourrit d'organismes planctoniques, de petits animaux microscopiques et même d'alevins. Il les aspire grâce à son museau tubulaire.
Sa couleur et sa forme lui procurent un excellent mimétisme entre les feuilles des plantes phanérogames marines ou on le trouve couramment. Grâce à ce camouflage, il peut avaler ses proies par surprise.
Sa reproduction est sexuée : après une parade nuptiale, les mâles et les femelles s'accouplent. Le mâle récupère les ovules qu'il fécondera dans une poche ventrale spéciale où les œufs seront incubés. Au bout d'un certain temps, le mâle va se contracter et lâcher des petits alevins.
C'est une espèce benthique vagile : il vit de 0 à 15 mètres de profondeur sur les fonds sablo-vaseux, et entre les herbiers de posidonies, de zostères et de cymodocées. Il vit en Méditerranée et en Atlantique est.
Syngnathus acus, le syngnathe aiguille, grand syngnathe ou vipère de mer, est un poisson de la famille des Syngnathidae.
Syngnathus acus, conosciuto comunemente come Pesce ago, è un pesce d'acqua salata appartenente alla famiglia Syngnathidae, nonché specie tipo del genere Syngnathus.
Questa specie è diffusa nell'Atlantico orientale, dalla Norvegia, Isole Fær Øer e isole inglesi al Sahara meridionale, dalla Namibia al Capo di Buona Speranza, fino all'Oceano Indiano. È presente anche nel Mediterraneo e nel Mar Nero. Abita acque comprese tra -90 e -110 metri di profondità con fondali sabbiosi e fangosi, spesso anche praterie di Zostera.
Presenta un corpo molto allungato e sottile, con muso cavallino. Sul dorso svetta una piccola pinna dorsale trapeziforme; la pinna caudale è arrotondata. Non sono presenti altre pinne oltre alle piccole pettorali. La livrea è mimetica: striata, fasciata e marmorizzata di avorio, beige e bruno scuro. Raggiunge una lunghezza massima di 50 cm.
È specie ovovivipara: la femmina depone le uova in una tasca ventrale del maschio, che "coverà" le uova per circa 35 giorni. Alla schiusa egli partorirà piccoli già formati.
Questa specie si nutre di crostacei (granchi, copepodi, misidacei), vermi policheti, pesci, larve e uova di pesce.
È preda abituale di Platycephalus indicus, Acanthopagrus schlegeli e Chelidonichthys capensis.
Syngnathus acus, conosciuto comunemente come Pesce ago, è un pesce d'acqua salata appartenente alla famiglia Syngnathidae, nonché specie tipo del genere Syngnathus.
De grote zeenaald (Syngnathus acus) is een straalvinnige vis uit de familie van zeenaalden en zeepaardjes (Syngnathidae), orde zeenaaldachtigen (Syngnathiformes), die voorkomt in de Grote, Atlantische en Indische Oceaan. Bovendien komt de grote zeenaald voor in de Middellandse Zee.
De grote zeenaald kan een lengte bereiken van 50 centimeter. Het lichaam van de vis heeft een aalachtige vorm. De mond is buisvormig. De vis heeft één rugvin met 34 tot 45 vinstralen en één aarsvin met 3-4 vinstralen.
De grote zeenaald is een zout- en brakwatervis en komt voor tot op 110 meter diep. Het dieet van de vis bestaat hoofdzakelijk uit dierlijk voedsel. Hij voedt zich voornamelijk met roeipootkreeftjes (Harpacticoida en Calanoida) en aasgarnaaltjes (Mysida),[1] maar ook vislarven.
De grote zeenaald is voor de visserij van geen belang.[2] De soort staat niet op de Rode Lijst van de IUCN. De grote en kleine zeenaald (Syngnathus rostellatus) komen voor langs de Nederlandse kust. De kleine zeenaald is minder algemeen, maar wordt vaak verward met jonge grote zeenaalden.[3] Trends in het voorkomen van deze zeenaalden worden sinds 1994 door de stichting ANEMOON met behulp van waarnemingen door sportduikers in de Oosterschelde en het Grevelingenmeer bijgehouden.
De grote zeenaald (Syngnathus acus) is een straalvinnige vis uit de familie van zeenaalden en zeepaardjes (Syngnathidae), orde zeenaaldachtigen (Syngnathiformes), die voorkomt in de Grote, Atlantische en Indische Oceaan. Bovendien komt de grote zeenaald voor in de Middellandse Zee.
Multimedia w Wikimedia Commons Iglicznia większa[2], iglicznia wielka[3], iglik[4] (Syngnathus acus) – gatunek ryby z rodziny igliczniowatych (Syngnathidae), blisko spokrewniony z iglicznią (Syngnathus typhle).
Północny Atlantyk, od Zatoki Biskajskiej do zachodnich wybrzeży Wielkiej Brytanii oraz kanał La Manche, południowe rejony Morza Północnego. Żyjący w Morzu Śródziemnym podgatunek Syngnathus acus rubescens charakteryzuje się krótszą płetwą grzbietową. Iglicznia wielka przebywa głównie w strefie morskich wodorostów (łąki morskich traw), rzadko głębiej niż 15 m. Wstępuje również do słonawych wód ujścia dużych rzek oraz do przymorskich zalewów.
Bardzo silnie wyciągnięte, smukłe makaronowate ciało z 17–22 kostnymi pierścieniami pomiędzy głową a płetwą grzbietową. Pysk rurkowaty, okrągły, o długości większej niż połowa długości głowy, jego wysokość jest mniejsza niż połowa wysokości głowy. Czoło silnie wysklepione. W płetwie grzbietowej położonej nad 7 a 9 pierścieniem znajduje się 29–30 miękkich promieni. Płetwy brzuszne i ogonowa obecne. Przed otworem odbytowym znajduje się 17–22 pierścieni tułowia. Ubarwienie jasno- lub ciemnobrązowe, czasami również zielonkawe, lśniące. Strona brzuszna jaśniejsza. Na bokach zwykle znajduje się ciemny, wzorzysty rysunek pierścieni. Nie jest szybkim pływakiem. Porusza się w pozycji pionowej dzięki falistym ruchom płetwy grzbietowej, manewrując przy tym niezwykle zręcznie w roślinnym gąszczu. Pionową postawę uzyskuje dzięki zgromadzonym w pęcherzu pławnym gazom.
Dorasta do 50 cm długości, samice mają mniejsze rozmiary.
Żywi się skorupiakami planktonowymi oraz wylęgiem ryb. Czyhając na zdobycz często stoi pionowo pomiędzy pędami morskich traw. Doskonale dopasowuje się kolorystycznie do otoczenia, nieruchomo śledzi potencjalną ofiarę niezależnie poruszającymi się oczami. Z chwilą, gdy zdobycz znajdzie się dostatecznie blisko, rurkowaty pysk niezauważalnie przybiera odpowiednią pozycję, a następnie błyskawicznym rzutem głowy jest wysuwany, by wessać zaskoczoną ofiarę. Wydawany jest przy tym wyraźny, trzeszczący odgłos.
Tarło od wiosny do lata. Samica wytwarza 200–400 ziarenek ikry o średnicy 2,4 mm, które po długich zalotach składane są porcjami do utworzonej z dwóch płatów skóry torby lęgowej samca. Po około 5 tygodniach przez podłużną szczelinę wydostają się z niej w pełni rozwinięte, 3-centymetrowe młode ryby.
Iglicznia większa, iglicznia wielka, iglik (Syngnathus acus) – gatunek ryby z rodziny igliczniowatych (Syngnathidae), blisko spokrewniony z iglicznią (Syngnathus typhle).
Acul de mare (Syngnathus acus, Linnaeus, 1758)[1] este o specie de pește marin din familia Singnatidelor (Syngnathidae) și subfamilia Syngnathinae.
Are corpul foarte alungit, de până la 35 cm și subțire, în formă de andrea acoperit cu plăci osoase. Trunchiul în formă transversală are forma unui patrulater. Capul este îngust și mic, cu botul ascuțit și relativ scurt, turtit puțin la vârf. Regiunea caudală este lungă și se termină cu o înotătoare mică, în formă de mătură și nu este diferențiată în lobi. Masculii au partea ventrală a regiunii caudale două pliuri laterale, ce formează o cameră incubatoare specială. Pe spate este prezentă o singură înotătoare dorsală relativ lungă. Înotătoarele pectorale sunt scurte. Coloritul general este cenușiu-verzui.
Reproducerea este târzie, realizându-se vara. Femela depune ovulele (icrele) 40-60 la număr, în punga incubatoare a masculului, unde are loc clocirea. Perioada de incubație poate dura până la 15 zile. Alevinii la momentul eclozării au o lungime de 18-21 mm.
Se întâlnește în Marea Neagră, Marea Caspică, Marea Mediterană și în Oceanul Atlantic; trăiește în regiunile litorale, printre alge, ținându-se în poziție verticală, fapt care îl face să rămână neobservat de către răpitori. Nu are importanță economică.
Este o specie cu plasticitate ecologică vastă, populând atât apele sărate, cât și cele dulci. Evită apele dulci curgătoare, deoarece nu poate înota împotriva curentului. În cursul zilei stă ascuns în vegetația acvatică. Se hrănește cu crustacee inferioare, rotifere, larve de insecte.
În Dicționarul Enciclopedic Român 1962, această specie apare cu denumirea Syngnathus rubescens[3] care este o denumire sinonimă a denumirii acceptate actualmente, Syngnathus acus[1].
Acul de mare (Syngnathus acus, Linnaeus, 1758) este o specie de pește marin din familia Singnatidelor (Syngnathidae) și subfamilia Syngnathinae.
Större kantnål (Syngnathus acus) en art av familjen kantnålsfiskar.
Den större kantnålen är en långsträckt, rörformad fisk som saknar fjäll, och i stället har kroppen klädd med grönbrungrå benplattor. Den har bröst- stjärt- och ryggfenor (till skillnad från havsnålarna, som endast har ryggfena). Den större kantnålen blir upp till 50 centimeter lång, honan blir längre än hanen. Nosen är ihoptryckt från sidorna, och ungefär lika hög som ögats diameter. Hanen har två hudveck på buken, som bildar en yngelpåse.[1]
Den större kantnålen finns nära kusten från Senegal, Svarta havet, Medelhavet, längs europeiska kontinentens atlantkust över Brittiska öarna upp till Färöarna och norra Norge. En sydlig förekomst från Namibia och runt Godahoppsudden finns också.[2] Den går in i Skagerack och Kattegatt[1].
Den lever i kustnära tång- och bandtångbälten ner till 50 meters djup[1]. Liksom sjöhästarna använder den sin smala snabelliknande mun som en pipett, och suger i sig smådjur som fiskyngel och små kräftdjur[3].
Den leker under sommaren, varvid flera honor kan lägga sina ägg i hanens yngelpåse, som kan innehålla upp till 400 ägg. De 2,5 millimeter stora äggen kläcks efter omkring en månad. Ynglens längd när de lämnar pappans yngelpåse för gott är omkring 35 till 40 millimeter.[1]
Större kantnål (Syngnathus acus) en art av familjen kantnålsfiskar.
Syngnathus acus, Linnaeus, 1758),[1] là một loài cá chìa vôi trong họ Syngnathidae. Loài này sinh sống ở nước biển và là loài điển hình của chi Syngnathus. Loài này sinh sống xung quanh British Isles và thường được tìm thấy ở Địa Trung Hải. Chúng thừong sống giữa rong biển và cỏ biển. Chúng ăn mysidae và tôm nhỏ.[1]
Syngnathus acus, Linnaeus, 1758), là một loài cá chìa vôi trong họ Syngnathidae. Loài này sinh sống ở nước biển và là loài điển hình của chi Syngnathus. Loài này sinh sống xung quanh British Isles và thường được tìm thấy ở Địa Trung Hải. Chúng thừong sống giữa rong biển và cỏ biển. Chúng ăn mysidae và tôm nhỏ.
Syngnathus acus Linnaeus, 1758
Синонимы
Обыкновенная морская игла[1] (лат. Syngnathus acus) — вид лучепёрых рыб семейства игловых. Она имеет удлинённое сегментированное тело, достигающее длины около 35 см. Окраска варьируется от коричневого до зелёного, с широкими светлыми и тёмными полосками. Встречается в восточной Атлантике от побережья Норвегии, Британских островов, вдоль побережья Западной Сахары, Сенегала, Намибии до мыса Доброй Надежды, а также в Индийском океане, Средиземном, Эгейском и Черном морях.
Обыкновенная морская игла (лат. Syngnathus acus) — вид лучепёрых рыб семейства игловых. Она имеет удлинённое сегментированное тело, достигающее длины около 35 см. Окраска варьируется от коричневого до зелёного, с широкими светлыми и тёмными полосками. Встречается в восточной Атлантике от побережья Норвегии, Британских островов, вдоль побережья Западной Сахары, Сенегала, Намибии до мыса Доброй Надежды, а также в Индийском океане, Средиземном, Эгейском и Черном морях.
尖海龙（学名：Syngnathus acus）为輻鰭魚綱棘背魚目海龙科海龙属的鱼类。分布于東大西洋區，包括從挪威至西撒哈拉、地中海、黑海等海域，棲息深度可達110公尺，體色淡綠色至深褐色，並具有不規則的深色斑紋，吻部呈圓筒形，體長可達50公分，棲息在沿海沙泥底質生長海藻的海域。[1]
这是一篇關於魚類的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 尖海龙（学名：Syngnathus acus）为輻鰭魚綱棘背魚目海龙科海龙属的鱼类。分布于東大西洋區，包括從挪威至西撒哈拉、地中海、黑海等海域，棲息深度可達110公尺，體色淡綠色至深褐色，並具有不規則的深色斑紋，吻部呈圓筒形，體長可達50公分，棲息在沿海沙泥底質生長海藻的海域。
,_Parque_natural_de_la_Arr%C3%A1bida,_Portugal,_2020-07-21,_DD_87.jpg)
