Narıncıboyun kazuar (lat. Casuarius unappendiculatus) - kazuar cinsinə aid heyvan növü.
Quş ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.
Ar c'hazoar gouzoug aour[1] (liester : kazoared gouzoug aour) a zo ur spesad kazoared bras, Casuarius unappendiculatus an anv skiantel anezhañ.
Evel holl laboused e c'henad ez eo dic'houest eo da nijal.
Bevañ a ra diwar frouezh dreist-holl ha loened bihan.
Emañ brosezat ar spesad e douaroù izel Ginea-Nevez, Yapen hag inizi Papoua ar C'hornaoueg[2].
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Ar c'hazoar gouzoug aour (liester : kazoared gouzoug aour) a zo ur spesad kazoared bras, Casuarius unappendiculatus an anv skiantel anezhañ.
El casuari unicarunculat (Casuarius unappendiculatus) és un gran ocell no volador de la família dels casuàrids (Casuariidae) que viu a zones de selva humida o empantanegada del nord de Nova Guinea, incloent les illes Yapen, Batanta i Salawati
El casuari unicarunculat (Casuarius unappendiculatus) és un gran ocell no volador de la família dels casuàrids (Casuariidae) que viu a zones de selva humida o empantanegada del nord de Nova Guinea, incloent les illes Yapen, Batanta i Salawati
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Casowari'r Gogledd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: casowarïaid y Gogledd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Casuarius unappendiculatus; yr enw Saesneg arno yw One-wattled cassowary. Mae'n perthyn i deulu'r Casowarïaid (Lladin: Casuariidae) sydd yn urdd y Casuaraiiformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. unappendiculatus, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r casowari'r Gogledd yn perthyn i deulu'r Casowarïaid (Lladin: Casuariidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Casowari'r De Casuarius casuarius Casowari'r Gogledd Casuarius unappendiculatus
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Casowari'r Gogledd (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: casowarïaid y Gogledd) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Casuarius unappendiculatus; yr enw Saesneg arno yw One-wattled cassowary. Mae'n perthyn i deulu'r Casowarïaid (Lladin: Casuariidae) sydd yn urdd y Casuaraiiformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. unappendiculatus, sef enw'r rhywogaeth.
Kasuár severní (Casuarius unappendiculatus) je velký nelétavý pták z řádu kasuárů. Vyskytuje se v severní části ostrova Nová Guinea, na území Indonésie a Papui Nové Guineje. Preferuje deštné lesy v nížinných oblastech pod 490 metry nad mořem.
Měří 1,5 až 1,8 metru na výšku, průměrná váha dospělce je 58 kilogramů. Samci i samice jsou si velmi podobní, ačkoliv samci bývají menší, než samice. Pro tento druh je typické černé zbarvení, pestře zbarvený krk (žlutý či červený) a také výrazný hřebínek na vrcholku hlavy, který mají všichni kasuáři. Rovněž má zakřivený dráp, který může použít při obraně.
Kasuár severní je samotářský pták a je velmi plachý. Většinu času hledá potravu, a to ovoce, případně i malá zvířata, jež se vyskytují na půdě pralesa. Samice těchto ptáků kladou několik vajec do hnízda a nechávají samce, aby se o ně starali. Toto chování je typické i pro další ptáky z řádu kasuárů, tedy ostatní tři druhy kasuárů a emu.
Obrázky, zvuky či videa k tématu kasuár jednolaločný ve Wikimedia Commons
Kasuár severní (Casuarius unappendiculatus) je velký nelétavý pták z řádu kasuárů. Vyskytuje se v severní části ostrova Nová Guinea, na území Indonésie a Papui Nové Guineje. Preferuje deštné lesy v nížinných oblastech pod 490 metry nad mořem.
Der Einlappenkasuar (Casuarius unappendiculatus), auch Rothalskasuar oder Goldhalskasuar, ist eine große flugunfähige Vogelart aus der Familie der Casuariidae.
Ein ausgewachsener Einlappenkasuar erreicht eine Rückenhöhe von 100 cm, Gesamthöhe von 1,50 bis 1,80 m und ein Gewicht von 55 bis 85 kg. Damit zählt er unmittelbar zu den größten und schwersten lebenden Vögeln überhaupt. Er ist wie alle Laufvögel flugunfähig. Das Gefieder ist schwarz und besteht aus harten, steifen Federn. Die Gesichtshaut ist blau und auf dem Kopf hat er ein helmartiges Gebilde aus Horngewebe. Der Hals ist hell rot bis kräftig gelb gefärbt. In der Mitte des Halses befindet sich ein Hautlappen, an der Schnabelbasis zwei. Die Beine sind lang mit kräftigen Füßen. An jedem Fuß sind drei lange kräftige Zehen, wovon die innere bis zu 10 cm lang wird, eine dolchförmige Kralle trägt und eine gefährliche Verteidigungswaffe darstellt. Die Geschlechter sind sich sehr ähnlich, allerdings ist das Männchen in der Regel kleiner als das Weibchen.
Einlappenkasuare kommen in den nördlichen Tiefländern Papua-Neuguineas und Irian Jayas vor. Als Lebensraum dienen die Fluss- und Küstenregenwälder mit starkem Unterwuchs.
Kasuare ernähren sich hauptsächlich von Früchten, Pilzen, Insekten, Kleinsäugern, Kleinvögeln und Eiern. Außer in der Brutzeit leben sie einzeln und sind sehr reviertreu. Wenn die Vögel in die Enge getrieben werden, können sie kräftige Tritte austeilen, die wegen der langen, dolchartigen, inneren Krallen auch für einen Menschen lebensgefährlich sein können.
Kasuare brüten vorzugsweise in der Trockenzeit von Juni bis Oktober. Das Männchen baut das Nest, eine seichte Bodenvertiefung, die mit Gras und Blättern ausgekleidet und gut getarnt ist. Es paart sich nur mit einem einzigen Weibchen, das dann drei bis acht große, hell grün-blaue Eier in das Nest legt. Die Eier messen etwa 9 × 14 cm. Das Weibchen zieht anschließend weiter und kann sich noch mit weiteren Männchen paaren. Das Männchen bebrütet die Eier etwa zwei Monate lang und sorgt dann noch weitere neun Monate für die braun gestreiften Küken. Diese sind Nestflüchter.
Der Einlappenkasuar ist eine gefährdete Art. Die Erforschung der sehr scheuen Tiere ist sehr schwer, man geht von nur einem kleinen Bestand aus.
In Deutschland wird der Rothalskasuar im Weltvogelpark Walsrode gehalten.
Der Einlappenkasuar (Casuarius unappendiculatus), auch Rothalskasuar oder Goldhalskasuar, ist eine große flugunfähige Vogelart aus der Familie der Casuariidae.
Ο Καζουάριος της Νέας Γουινέας είναι παλαιόγναθο ατροπιδοφόρο πτηνό της οικογενείας των Καζουαριιδών, που απαντά αποκλειστικά στις βόρειες περιοχές της Νέα Γουινέας [i] και των γύρω νησιών. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Casuarius unappendiculatus και δεν περιλαμβάνει υποείδη. [1]
Η επιστημονική ονομασία Casuarius προέρχεται από την λέξη kasuari, όπως αποκαλείται στην μαλαισιανή γλώσσα το πτηνό. [3]. Ωστόσο, είναι ακόμη πιθανότερη η προέλευση –πάλι από τα μαλαισιανά- από παράφραση της λέξης suwari (Crawfurd, Gramm. and Dic. Malay Language, ii. pp. 178 and 25), που πρωτοδημοσιεύθηκε ως Casoaris, από τον Bontius, το 1658 (Hist. Nat. et med. Ind. Orient. p. 71[4] Την ίδια προέλευση έχει η ονομασία του γένους σε όλες τις γλώσσες.
Ο όρος unappendiculatus στην επιστημονική ονομασία του είδους, προέρχεται από την λατινική λέξη pendeo «ζυγίζω, κρεμιέμαι, εξαρτώμαι» [5] και αναφέρεται στο μοναδικό (σε αντίθεση με το διπλό στον καζουάριο της Αυστραλίας) λειρί του πτηνού.
Ο καζουάριος της Νέας Γουινέας αποκαλείται, επίσης, με τις ονομασίες βόρειος καζουάριος (northern cassowary), επειδή η γεωγραφική του εξάπλωση είναι πιο βόρεια από εκείνην του καζουάριου της Αυστραλίας, χρυσόλαιμος καζουάριος (gold(en)-neck(ed) cassowary) και καζουάριος με ένα λειρί (single (one)-wattled cassowary).
Στο νησί Γιαπέν αποκαλείται από τους ντόπιους ως, Orawei ή Orawai. [6]
Το είδος περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Άγγλο ζωολόγο και φαρμακοποιό Ε. Μπλάιθ (Edward Blyth, 1810-1873), υπό την σημερινή του ονομασία, το 1860, χωρίς locus classicus. Στο παρελθόν, αναγνωρίζονταν 4 υποείδη (unappendiculatus, occipitalis, aurantiacus και philipi) ή περισσότερα. Ωστόσο, η εκτεταμένη ποικιλομορφία, μαζί με την σύγχυση λόγω των πολλών και εκτεταμένων εισαγωγών κατά την διάρκεια των αιώνων, της ανεπάρκειας μουσειακών δειγμάτων και των αξιόπιστων δεδομένων σχετικά με τα χρώματα των γυμνών -άπτερων- μερών των ενήλικων ατόμων, εμποδίζουν την ακριβή εικόνα της πραγματικής γεωγραφικής διαφοροποίησης. Σήμερα, ταξινομείται ως μονοτυπικό taxon. [7][8]
Όπως υπονοεί και η ονομασία του, το πτηνό περιορίζεται στα βόρεια πεδινά της Νέας Γουινέας, τόσο στον δυτικό, ινδονησιακό τομέα Παπούα (πρώην Irian Jaya), όσο και στον ανεξάρτητο ανατολικό τομέα, Παπούα-Νέα Γουινέα. Η κατανομή του στην σημαντική Χερσόνησο Φόχελκοπ (Vogelkop) είναι ελάχιστα γνωστή, αλλά είναι γνωστό από τα νησιά Γιαπέν (Yapen), Μπατάντα (Batanta) και Σαλαβάτι (Salawati). [9][10][11] Υπάρχουν μερικά περαιτέρω στοιχεία, όμως αυτές οι περιοχές είναι απόμακρες και σπάνια επισκέψιμες, ενώ πολλές άλλες έρευνες στην Παπούα έχουν αποτύχει στην εύρεση του πτηνού. [12][13][14] Είναι συνήθως λιγότερο κοινό στις περιοχές όπου θηρεύεται, [15] αλλά μεγάλες περιοχές του φάσματος κατανομής του είναι απομακρυσμένες, με λίγους κυνηγούς και, υπάρχει η υποψία ότι, είναι αρκετά κοινό στους πρόποδες των βουνών Foja της δυτικής Νέας Γουινέας. [16]
Ο καζουάριος της Νέας Γουινέας, διαβιοί στα πεδινά δάση του μεγάλου νησιού και των γύρω μικρότερων νησιών, συμπεριλαμβανομένων των δασικών βάλτων, μέχρι τα 700 μ. [17][18]
Η κάσκα είναι χαμηλή, πολύ πεπλατυσμένη στο πίσω μέρος, μαύρη. Το ράμφος είναι κοντό, παχύ και μαύρο, επίσης. Το κεφάλι και το πάνω μέρος του τραχήλου έχουν ανοικτοκυανό χρώμα με πρασινωπή απόχρωση. Τα πλαϊνά του προσώπου είναι βαθυκυανά, όπως και το πάνω μέρος του λαιμού και το σαγόνι. Το μεγαλύτερο μέρος του λαιμού είναι έντονο πορτοκαλί με χρυσαφί απόχρωση, με δύο λεπτές ταινίες του ιδίου χρώματος στα πλαϊνά του λαιμού, δίνοντας εντυπωσιακό παρουσιαστικό στο είδος. Το λειρί είναι ένα (1), με «βρώμικο» μωβ χρώμα.
Είναι το δεύτερο μεγαλύτερο είδος καζουαρίου μετά τον καζουάριο της Αυστραλίας , αν και υπάρχουν άτομα ισομεγέθη με εκείνον.
Οι νεοσσοί και τα νεαρά άτομα μοιάζουν με του καζουάριου της Αυστραλίας, αλλά είναι αρκετά πιο ανοικτόχρωμα.
Η οικολογία του είδους είναι ελάχιστα γνωστή, αλλά θεωρείται ότι είναι παρόμοια με εκείνην του καζουάριου της Αυστραλίας. [19] Έχει αναφερθεί ως υποχρεωτικό οπωροφάγο πτηνό, με κρίσιμο οικολογικό ρόλο στην διασπορά σπερμάτων στα δάση της Νέας Γουινέας.
Όπως όλοι οι καζουάριοι, ο καζουάριος της Νέας Γουινέας θηρεύεται εντατικά κοντά στις κατοικημένες περιοχές και είναι ιδιαίτερα ευάλωτος, καθώς έχει προτίμηση σε πλημμυρικές περιοχές ποταμών που είναι ιδιαίτερα πυκνοκατοικημένες. [20] Επίσης, το πτηνό αποτελεί σημαντική πηγή τροφής για τις κοινότητες των ιθαγενών και είναι πολύτιμο στα τελετουργικά τους, προσφερόμενο ως δώρο, ιδιαίτερα τα φτερά ως διακοσμητικό στοιχείο και τα οστά ως εργαλεία για διάφορες χρήσεις. [21][22][23] Οι νεοσσοί που συλλαμβάνονται αιχμάλωτοι εκτρέφονται σε χωριά για εμπόριο και κατανάλωση, χωρίς ωστόσο να υπάρχει οργανωμένη εκτροφή τους ως κατοικίδιων πτηνών. [24] Επειδή το κυνήγι και το εμπόριο δεν είναι βιώσιμα σε πολλούς τομείς της επικρατείας του, έχουν οδηγήσει στην εξάλειψή του πτηνού από ορισμένες τοποθεσίες, καθώς είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης σε υπο-εθνικό επίπεδο για τον εφοδιασμό των αγορών σε πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές. [25] Οι αυξανόμενοι ανθρώπινοι πληθυσμοί και η διάδοση των κυνηγετικών όπλων που χρησιμοποιούνται έχουν επιδεινώσει την κατάσταση. [26]
Μπορεί, πιθανότατα, να επιβιώσει σε επιλεκτικά υλοτομημένα δάση, αλλά οι δρόμοι που ανοίγονται γι’ αυτόν τον σκοπό, προσφέρουν πρόσβαση στους κυνηγούς. [27] Αν και φαίνεται να επιβιώνουν σε ορισμένες περιοχές θήρας, αυτό εξαρτάται από την τοπική κουλτούρα, την διαθεσιμότητα κυνηγετικών όπλων και των εναλλακτικών πηγών κρέατος. [28][29][30]
Το είδος έχει χαρακτηριστεί ως Τρωτό (VU) με βάση τον -κατ' εκτίμησιν- μικρό, διαρκώς μειούμενο πληθυσμό. Ωστόσο, υπάρχουν λίγα δεδομένα και, παρόλο που το είδος είναι γενικά σπάνιο, είναι συχνά «ντροπαλό», δηλαδή δύσκολα κάνει την εμφάνισή του. Αυτό σημαίνει ότι, περαιτέρω έρευνα μπορεί να οδηγήσει σε ανακατάταξη στην λίστα της IUCN. Ωστόσο, πέρα από κάποια διάσπαρτες αναφορές (βλ. Γεωγραφική εξάπλωση), δεν υπάρχουν ακριβή στοιχεία για τον πληθυσμό του, αν και εκτιμάται στα 3.500-15.000 άτομα. [31]
Πρόγραμμα με βάση την κοινότητα έχει εκπονηθεί στην Παπούα Νέα Γουινέα, για την διερεύνηση της βιωσιμότητας της άγριας ζωής και του εμπορίου. [32]
i. ^ Παρόλο που, τυπικά, το δυτικό τμήμα του νησιού ανήκει στην Ινδονησία, η βιογεωγραφική/οικογεωγραφική ζώνη αναφοράς είναι η νήσος της Νέας Γουινέας εν συνόλω, επειδή τα taxa που απαντούν εκεί, είναι ιδιαίτερα από κάθε άποψη.
Ο Καζουάριος της Νέας Γουινέας είναι παλαιόγναθο ατροπιδοφόρο πτηνό της οικογενείας των Καζουαριιδών, που απαντά αποκλειστικά στις βόρειες περιοχές της Νέα Γουινέας και των γύρω νησιών. Η επιστημονική ονομασία του είδους είναι Casuarius unappendiculatus και δεν περιλαμβάνει υποείδη.
De oranjenikkekasuaris (Casuarius unappendiculatus) is een kasuaris uut de orde Casuariiformes, wiran ok de emoes bie oorn. Den oranjenikkekasuaris leef in 't rehenwoud van 't vroehere Irian Jaya, noe Nieuw-Hunea.
De oranjenikkekasuaris is een vrie hroôte loôpveugel die a toet anderalve meter lange kan worn. Ze kunn'n nie vliehen en ze èn een ruug roetzwart veêrnkleêd. Der kop en een stik van de nikke is felblauw en an de kop liekn flapp'n te angn. Der nikke is felroôd of heêl ekleurd, beie heslachen van dit soôrt zien der helieke uut. 't Verschil tussen 't ventje en wuufje is echter da 't ventje kleiner is. Vadder ei de oranjenikkekasuaris enorme poôten bie een klauwachtehe binste teên.
De oranjenikkekasuaris is zoas aolle aore kasuarissen een schoeve veugel van 't dichte rehenwoud. De veugel is endemisch in 't rehenwoud van 't noôrn van Nieuw-Hunea en ok we in beboste hebied'n langs de kuste. De kasuaris wor bedreigd deur bejaehieng en 't verliezen van zen habitat.
't Wuufje mik bie de oranjenikkekasuaris de dominante positie uut. 't Nist wor deur 't ventje emikt op een hoed hecamoufleerde plekke, de veugels paern en 't wuufje lei drie toet vuuf hroene eiers winae a ze een aor ventje hi zoekn. 't Ventje onderouw de jonge en zoek eetn voe der voe onheveêr nehen maen'n.
De oranjenikkekasuaris (Casuarius unappendiculatus) is een kasuaris uut de orde Casuariiformes, wiran ok de emoes bie oorn. Den oranjenikkekasuaris leef in 't rehenwoud van 't vroehere Irian Jaya, noe Nieuw-Hunea.
The northern cassowary (Casuarius unappendiculatus) also known as the one-wattled cassowary, single-wattled cassowary,[2] or golden-necked cassowary, is a large, stocky flightless bird of northern New Guinea. It is one of the three living species of cassowary, alongside the dwarf cassowary and the southern cassowary. It is a member of the superorder Paleognathae.
Edward Blyth first identified the northern cassowary from a specimen from an aviary located in Calcutta, India, in 1860.[2] It is the most recently discovered of all the cassowary species.[4] The genus name Casuarius is derived from the Malay word kesuari "cassowary", while the species name unappendiculatus refers to the species' single wattle.[5] Officially, there are no subspecies, though some authors list several subspecies.[6][7]
The northern cassowary has a hard and stiff black plumage, blue facial skin and a casque on top of the head. It has a bright red or yellow coloured neck and wattle. The feet are huge and strong with long, dagger-like claw on its inner toe. The sexes are similar in appearance. The male, at 30 to 37 kg (66 to 82 lb), is smaller than the female, at an average of 58 kg (128 lb), making it the fourth heaviest living bird species after the common ostrich, Somali ostrich and the southern cassowary.[2] These birds measure 149 cm (4 ft 10+1⁄2 in) long and stand 1.5–1.8 m (4 ft 11 in – 5 ft 11 in) in height.[2] Compared to the southern cassowary, the northern cassowary has a slightly shorter bill, at 12 to 13.7 cm (4.7 to 5.4 in), but a slightly longer tarsal length, at 28 to 33.2 cm (11.0 to 13.1 in).[2]
Casuariidae is the family of the northern cassowary. There are only four members, three of which are Cassowaries; the other, the only remaining species of emu. All are similar. Emus were classified in a different family until it was decided that they are similar enough to the cassowaries that they could be classified in the same family. All four members of the Casuariidae are large flightless birds. The northern cassowary and the emu share homologous features. For example, both have a blue patch of colour on their face/neck, but the functions of these differ. The emu's patch is of a paler colour and is used as a form of camouflage where it is located. The northern cassowary's patch of blue is brighter, and is used for attracting mates.
The northern cassowary is distributed and endemic to coastal swamp and lowland rainforests of northern New Guinea and the islands of Yapen,[8] Batanta and Salawati.[9] They prefer elevations below 490 m (1,610 ft).[2]
As with other cassowaries, the northern cassowary is a shy and solitary bird. Their diet consists mainly of berries,[10] fruits[2] and small animals, such as mice, rats, frogs, snakes, lizards, smaller birds and a variety of small insects and snails. They will eat dead animals when they find them. The young have been observed to eat the feces of the males raising them and clutch mates. Adults will eat their own feces as it often contains undigested fruits.[10] They make grunting and hissing sounds, like other cassowaries.[9]
In the breeding season, the polygamous female lays three to five green eggs on a well camouflaged nest prepared by the male; she then leaves the nest and eggs to find another mate. The male incubates the eggs and raises the chicks alone for about nine months.
Although subject to ongoing habitat loss and overhunting in some areas, as of 2017 the northern cassowary is evaluated as Least concern on the IUCN Red List of Threatened Species, as population size estimates suggest that populations are actually larger than previously estimated. However, it is the most threatened of the three extant cassowary types as of 2022.[4] Hunting is still considered the biggest threat.[9] Native people use the bones and eggs, and take the chicks to be raised for meat. As logging opens up more areas of the forest, hunting will be more of a problem.[1][2] Their occurrence range is 186,000 km2 (72,000 sq mi) and a 2000 estimate placed their numbers at 9300.[9]
The northern cassowary (Casuarius unappendiculatus) also known as the one-wattled cassowary, single-wattled cassowary, or golden-necked cassowary, is a large, stocky flightless bird of northern New Guinea. It is one of the three living species of cassowary, alongside the dwarf cassowary and the southern cassowary. It is a member of the superorder Paleognathae.
La Norda kazuaro (Casuarius unappendiculatus) konata ankaŭ kiel Unubrida kazuaro [1] aŭ Orkola kazuaro, estas granda, fortika nefluga birdo.
Edward Blyth unufoje identigis la Nordan kazuaron el specimeno el birdarejo situanta en Kolkato, Barato, en 1860.[1] La genronomo Casuarius derivas el la malaja vorto kesuari "kazuaro", dum la specinomo unappendiculatus referencas al la ununura brido de la specio kontraŭ la du pendantaj bridoj el la Suda kazuaro.[2] Oficiale, ne estas subspecioj, kvankam kelkaj fakuloj listigas kelkajn subspeciojn.[3][4]
Ĝi havas aspran kaj rigidan nigran plumaron, bluan vizaĝan haŭtaĵon kaj kaskon pinte de la kapo. Ĝi havas brile ruĝajn al flavajn kolon kaj bridon. La piedoj estas grandaj kaj fortaj kun longaj, ponardecaj ungegoj en ties interna fingro. Ambaŭ seksoj estas similaj. La masklo, 30 al 37 kg, estas pli malgranda ol la ino, averaĝe 58 kg, kio faras ĝin la tria plej fortika vivanta birdospecio el la mondo post la Struto kaj la similgranda Suda kazuaro.[1] Tiuj birdoj estas 149 cm longaj kaj staras 1.5 al 1.8 m alte.[1] Kompare al la Suda kazuaro, la Norda kazuaro havas iomete pli mallongan bekon, 12 al 13.7 cm, sed iomete pli longan tarsan longon, nome 28 al 33.2 cm.[1]
Kazuaredoj estas la familio de la Norda kazuaro. Estas nur kvar membroj de tiu familio, tri el ili estas kazuaroj, kaj la alia membro estas la ununura restanta specio de Emuo. La kvar specioj de birdoj estas similaj. Emuoj estis iame klasitaj en diferenca familio, ĝis oni decidis, ke ili estas tiom similaj al la Kazuaredoj ke ili povus esti klasitaj en la sama familio. Ĉiuj kvar membroj de la familio de Kazuaredoj estas grandaj kaj ankaŭ neflugaj birdoj.
La Norda kazuaro kaj la Emuo kunhavas similajn karakterojn. Ekzemple, kaj la Norda kazuaro kaj la Emuo havas bluan makulon ĉe vizaĝo kaj kolo, sed la funkcioj de tiuj diferencas. La makulo de la Emuo estas de pli pala koloro kaj estas uzata kiel sistemo por kamuflado kie ĝi loĝas. La blua makulo de la Norda kazuaro estas pli brila, kaj estas uzata por allogi partnerojn.
La Norda kazuaro estas distribuata kaj endemia al marbordaj marĉoj kaj pluvarbaroj de malaltaj teroj de norda Nov-Gvineo kaj de la insuloj Japen,[5] Batanta kaj Salavati.[6] Ili preferas altojn sub 490 m super marnivelo.[1]
Reprodukta populacio kaj tendencoj[6] Loko Populacio Tendenco Norda Papuo-Nov-Gvineo Nekonata Malpliiĝante Japen Nekonata Malpliiĝante Batanta Nekonata Malpliiĝante Salavati Nekonata Malpliiĝante Vaigeo Nekonata Malpliiĝante Totalo 2,500 al 10,000 MalpliiĝanteKiel ĉe aliaj kazuaroj, ĝi estas timida kaj solema birdospecio. Ties dieto konsistas ĉefe el fruktoj[1] kaj malgrandaj animaloj. Ili faras gruntadon kaj fajfadon, kiel ĉe aliaj kazuaroj.[6]
Dum la reprodukta sezono, la poligama ino demetas tro al kvin verdajn ovojn sur bone kamuflita nesto preparita de la masklo, ŝi lasas la neston kaj la ovojn por trovi alian partneron. La masklo idozorgadas sola dum ĉirkaŭ naŭ monatoj.
Pro pliiĝanta habitatoperdo kaj troĉasado en kelkaj areoj, la Norda kazuaro estis pritaksita kiel Vundebla ĉe la IUCN Ruĝa Listo de Minacataj Specioj,[7] kun ĉasado kiel la plej granda minaco.[6] Indiĝenoj uzas la ostojn kaj ovojn, kaj kaptas la idojn por esti bredataj por viando. Dum la lignoproduktado malfermas pliajn areojn de la arbaroj, ĉasado iĝas pli drasta problemo.[7][1] Ties loĝa teritorio estas de 186,000 km² kaj studo de 2000 metas ties nombrojn ĉe 9300.[6]
La Norda kazuaro (Casuarius unappendiculatus) konata ankaŭ kiel Unubrida kazuaro aŭ Orkola kazuaro, estas granda, fortika nefluga birdo.
El casuario unicarunculado[2] o de Salavati (Casuarius unappendiculatus) es una especie de ave estrutioniforme de la familia Casuariidae endémica del norte de Nueva Guinea. No se conocen subespecies.[3]
El casuario unicarunculado o de Salavati (Casuarius unappendiculatus) es una especie de ave estrutioniforme de la familia Casuariidae endémica del norte de Nueva Guinea. No se conocen subespecies.
Casuarius unappendiculatus Casuarius generoko animalia da. Hegaztien barruko Casuariidae familian sailkatua dago.
Casuarius unappendiculatus Casuarius generoko animalia da. Hegaztien barruko Casuariidae familian sailkatua dago.
Isokasuaari (Casuarius unappendiculatus) on suuri yli 150 cm korkea lentokyvytön lintu, jolla on kova ja jäykkä, musta höyhenpeite, sininen iho kasvoissa ja kypärä pään päällä. Sillä on kirkkaanpunaisen tai kirkkaankeltaisen värinen niska. Jalat ovat suuret ja voimakkaat, ja niissä on sisävarpaassa on tikarinmuotoinen kynsi. Molemmat sukupuolet ovat samannäköisiä. Naaraat ovat suurempia kuin koiraat.
Kuten muutkin kasuaarit, isokasuaari on arka ja yksin elävä lintu. Se elää rannikkosoilla ja sademetsissä Uuden-Guinean pohjoisosissa. Se syö pääasiassa hedelmiä mutta myös pieniä eläimiä.[1]
Lisääntymisaikana moniavioinen naaras jättää 3–5 munaa hyvin naamioituun pesään valmiiksi koirasta varten. Sen jälkeen naaras jättää pesän ja munat ja lähtee etsimään toista koirasta. Koiras kasvattaa poikaset yksin noin 9 kuukaudessa.
Isokasuaari (Casuarius unappendiculatus) on suuri yli 150 cm korkea lentokyvytön lintu, jolla on kova ja jäykkä, musta höyhenpeite, sininen iho kasvoissa ja kypärä pään päällä. Sillä on kirkkaanpunaisen tai kirkkaankeltaisen värinen niska. Jalat ovat suuret ja voimakkaat, ja niissä on sisävarpaassa on tikarinmuotoinen kynsi. Molemmat sukupuolet ovat samannäköisiä. Naaraat ovat suurempia kuin koiraat.
Kuten muutkin kasuaarit, isokasuaari on arka ja yksin elävä lintu. Se elää rannikkosoilla ja sademetsissä Uuden-Guinean pohjoisosissa. Se syö pääasiassa hedelmiä mutta myös pieniä eläimiä.
Lisääntymisaikana moniavioinen naaras jättää 3–5 munaa hyvin naamioituun pesään valmiiksi koirasta varten. Sen jälkeen naaras jättää pesän ja munat ja lähtee etsimään toista koirasta. Koiras kasvattaa poikaset yksin noin 9 kuukaudessa.
Casuarius unappendiculatus
Le Casoar unicaronculé (Casuarius unappendiculatus) est une espèce d'oiseau appartenant à l'ordre des Casuariiformes et à la famille des Casuariidae.
Il vit dans le nord de la Nouvelle-Guinée.
Jednokrestasti kazuar ili sjeverni kazuar (lat. Casuarius unappendiculatus) je velika, zdepasta ptica neletačica iz roda kazuara. Prvi koji ga je indentificirao je Edward Blyth 1860. prema primjerku iz volarija koji se nalazio u Calcutti, Indija[1].
Endem je obalnih močvara i nizinskih prašuma sjeverne Nove Gvineje i otoka Yapen, Batanta i Salawati. Preferira uzvišenja ispod 490 metara nadmorske visine[2].
Ima tvrdo i kruto crno perje i plavu kožu lica. Na glavi, kao i ostali njegovi srodnici iz roda Casuarius, ima koštani izraštaj u obliku kacige. Vrat je svjetlocrvene ili žute boje. Noge su velike i dosta snažne. Stopalo ima tri prsta na kojima se nalaze oštre kandže. Na unutrašnjem prstu nalazi se najoštrija, nalik na bodež.
Spolni dimorfizam nije previše izražen, mužjak i ženka dosta su slični. Glavna razlika je to što je ženka malo krupnija od mužjaka. Mužjak je težak oko 37 kilograma, dok je ženka teška 58 kilograma. Prosječna visina jednokrestastog kazuara je 165-175 centimetara.
Kao i drugi kazuari, stidljiva je i osamljena ptica. Prehrana mu se sastoji uglavnom od voća, frugivoran je, ali nekad ipak pojede koju manju životinju.
U sezoni parenja poliandrična ženka polaže 3-5 jaja u dobro kamuflirano gnijezdo koje je napravio mužjak. Potom napušta gnijezdo i nalazi novog mužjaka s kojim će se pariti i u njegovo gnijezdo položiti jaja. Mužjak mlade ptiće podiže oko devet mjeseci, kada se oni osamostale.
Jednokrestasti kazuar ili sjeverni kazuar (lat. Casuarius unappendiculatus) je velika, zdepasta ptica neletačica iz roda kazuara. Prvi koji ga je indentificirao je Edward Blyth 1860. prema primjerku iz volarija koji se nalazio u Calcutti, Indija.
Endem je obalnih močvara i nizinskih prašuma sjeverne Nove Gvineje i otoka Yapen, Batanta i Salawati. Preferira uzvišenja ispod 490 metara nadmorske visine.
Kasuari gelambir tunggal[3][4][5][6] (Casuarius unappendiculatus) merupakan sejenis burung berukuran besar yang tidak bisa terbang dari wilayah utara Pulau Papua. Hewan ini tersebar dan endemik di daerah rawa pesisir dan hutan hujan dataran rendah di Papua utara dan Pulau Yapen,[7] Batanta, dan Salawati.[8] Hewan ini memilih tinggal di bawah ketinggian 490 m (1610 ft).[2]
Burung ini memiliki bulu hitam yang keras dan kaku, kulit muka biru dan paruh mirip jengger di kepalanya. Bagian leher dan gelambir berwarna merah atau kuning terang. Kakinya berukuran besar dan kuat, dengan cakar mirip belati di jari dalam. Tidak ada perbedaan fisik antara jantan dan betina, namun rata-rata jantannya 30 hingga 37 kg (66 hingga 82 lb) lebih kecil daripada betina 58 kg (128 lb). Kasuari gelambir tunggal merupakan burung terberat di dunia setelah Burung unta. Bersama dengan kasuari gelambir-ganda, burung ini memiliki panjang 149 cm (4,89 ft) dan tinggi 1,5–1,8 m (4,9–5,9 ft).[2] Namun kasuari gelambir tunggal memiliki paruh yang sedikit lebih pendek antara 12 hingga 13,7 cm (4,7 hingga 5,4 in) sementara kakinya sedikit lebih panjang antara 28 hingga 33,2 cm (11,0 hingga 13,1 in).[2]
Kasuari gelambir tunggal (Casuarius unappendiculatus) merupakan sejenis burung berukuran besar yang tidak bisa terbang dari wilayah utara Pulau Papua. Hewan ini tersebar dan endemik di daerah rawa pesisir dan hutan hujan dataran rendah di Papua utara dan Pulau Yapen, Batanta, dan Salawati. Hewan ini memilih tinggal di bawah ketinggian 490 m (1610 ft).
Il casuario uniappendicolato (Casuarius unappendiculatus Blyth, 1860) è un uccello della famiglia Casuariidae diffuso in Nuova Guinea.[2]
Facilmente riconoscibile per le penne nere eccezionalmente lunghe e la testa variopinta dei maschi.
Il casuario è di grande importanza per l'ecologia locale, poiché riesce a distribuire i semi di ben 70 specie di piante dei cui frutti si nutre, e così, a mantenere costante la distribuzione di queste piante nella foresta.
In questa specie sono i maschi a covare le uova, mentre le femmine si allontanano alla ricerca di un nuovo compagno, subito dopo averle deposte.
L'areale di Casuarius unappendiculatus è ristretto alla parte settentrionale della Nuova Guinea e alle isole di Yapen, Batanta e Salawati.[1]
Popola le foreste di bassa quota, sino a 700 m di altitudine.
Il casuario uniappendicolato (Casuarius unappendiculatus Blyth, 1860) è un uccello della famiglia Casuariidae diffuso in Nuova Guinea.
Raudonkaklis kazuaras (lot. Casuarius unappendiculatus) – neskraidantis kazuarinis paukštis (Casuariidae).
Paukštis yra 150 cm ilgio ir 150–180 cm aukščio. Patelės sveria iki 58 kg, patinėliai 30–37 kg. Plunksnos standžios, panašios į šerius. Jauniklių plunksnos rudos spalvos, trečiais gyvenimo metais jos tampa juodomis. Ant galvos raginis šalmas. Galva yra mėlynos spalvos, o kaklas geltonas arba raudonas. Po snapu ryškiai raudonas dekoratyvinis pakarūklas.
Kojos ilgos, stiprios, tripirštės. Vidinio piršto nagas ilgas ir aštrus.
Aptinkamas šiaurinėje Naujosios Gvinėjos dalyje ir Japeno, Batanto ir Salavačio salose. Biotopas – užpelkėjusios pakrantės ir tropiniai miškai. Mėgsta žemumas – iki 500 m virš jūros lygio.
Kaip ir kiti kazuariniai paukščiai, yra labai baikštūs, vienišiai ir slapukai. Laisvėje gyvena iki 40 metų. Minta sultingais vaisiais ir smulkiais gyvūnais.
Nuo birželio–gruodžio mėnesiais vyksta paukščių tuoktuvės. Į patinėlio susuktą lizdą patelė padeda keturis žalios spalvos kiaušinius. Patinėlis tampa agresyvus ir išveja patelę. Išvyta patelė vėl poruojasi. Per sezoną patelė poruojasi maždaug 4 kartus ir vidutiniškai padeda apie 16 kiaušinių. Peri (47–48 dienas) ir jauniklius vedžioja (apie 9 mėnesius) patinas [2].
Pasaulinės gamtos apsaugos organizacijos duomenimis rūšis yra pažeidžiama, įrašyta į raudonąjį rūšių sąrašą. Pagrindinė nykimo priežastis - jauniklių medžioklė. Mėsa naudojama maistui, kaulai – įrankiams, nagai – strėlių antgaliams, o plunksnos įvairiems ritualams.
Raudonkaklis kazuaras (lot. Casuarius unappendiculatus) – neskraidantis kazuarinis paukštis (Casuariidae).
Kasuari Utara, Casuarius unappendiculatus, juga dikenali sebagai Kasuari Satu Pial [2] atau Kasuari Leher Emas, adalah salah satu dari tiga spesies burung kasuari yang masih hidup.
|access-date=, |date= (bantuan)
|access-date=, |date= (bantuan)
Kasuari Utara, Casuarius unappendiculatus, juga dikenali sebagai Kasuari Satu Pial atau Kasuari Leher Emas, adalah salah satu dari tiga spesies burung kasuari yang masih hidup.
De oranjehalskasuaris (Casuarius unappendiculatus) is een vogel uit de familie kasuarissen (Casuariidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1860 door Blyth. Het is een endemische vogelsoort uit Nieuw-Guinea.
De oranjehalskasuaris eet vooral vruchten en kleine dieren (insecten en kleine gewervelden).
Het mannetje bouwt een goed gecamoufleerd nest, waar het vrouwtje drie tot vijf groene eieren in legt. Daarna gaat het vrouwtje op zoek naar een ander mannetje. De mannetjes broeden de eieren uit en voeden de jongen op.
De oranjehalskasuaris is bijna zo groot als de helmkasuaris, ongeveer 1,5 meter lang. De "helm" is minder hoog dan die van de helmkasuaris, wel stevig en dik en meer driehoekig. Verder heeft hij niet twee, maar slechts één roodgekleurde "lel" aan de nek.
De soort komt voor in de laaglanden van West-Papoea, Papoea en op de eilanden Japen, Batanta en Salawati (Indonesië). Verder in Papoea-Nieuw-Guinea tot aan de rivier de Ramu in de provincie East Sepik.[3]
De oranjehalskasuaris komt voor in bossen van riviervlakten. De vogels werden altijd al sterk bejaagd of de kuikens werden gevangen en in dorpen opgekweekt. Lange tijd was voor de populaties deze vorm van exploitatie geen bedreiging. Door houtkap en de omzetting van bos in landbouwgrond, de toenemende bevolking, betere wegen en het bezit van vuurwapens is de jachtdruk sterker en wordt het leefgebied kleiner. Daarom stond (sinds 1994) de oranjehalskasuaris als kwetsbaar op de Rode Lijst van de IUCN. In 2017 werd duidelijk dat het effect van jacht werd overschat en heeft de soort de status niet bedreigd.[1]
Bronnen, noten en/of referentiesDe oranjehalskasuaris (Casuarius unappendiculatus) is een vogel uit de familie kasuarissen (Casuariidae). De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1860 door Blyth. Het is een endemische vogelsoort uit Nieuw-Guinea.
Enflikkasuar (Casuarius unappendiculatus) er en fugl i kasuarfamilien.
Enflikkasuaren har stiv svart fjærdrakt, blått hode med en hjelm på toppen av hodet. Den har en oransje ring rundt halsen og en oransje stripe nedover halsen. Føttene er store og kraftige. Hannen, som er mindre enn hunnen, veier 30-37 kg. Hunnen veier rundt 58 kg, som gjør den til den fjerde tyngste fuglen i verden, etter struts, somalistruts og den omtrent like store toflikkasuaren.
Enflikkasuaren er utbredt i regnskog på kysten av nordre Ny-Guinea og øyene Yapen, Batanta og Salawati. De foretrekker en høyde på under 490 moh.
Enflikkasuarens føde består av frukt og smådyr.
Hunnfuglene er polygame, de legger de 3-4 egg i et kamuflert rede, så forlater hun hannen og eggene og finner en ny hann. Hannen oppfostrer ungene alene i 9 måneder
På IUCNs rødliste er enflikkasuaren klassifisert under «sårbar» på grunn av jakt. De lokale folkene på områdene fuglen lever tar beinene og eggene, og tar ungene til matbruk. Det er ca 9300 individer igjen.
Enflikkasuar (Casuarius unappendiculatus) er en fugl i kasuarfamilien.
Multimedia w Wikimedia Commons 
Hasło w Wikisłowniku Kazuar jednokoralowy (Casuarius unappendiculatus) – gatunek potężnego, nielotnego ptaka Nowej Gwinei z rodziny kazuarowatych (Casuariidae), którego najbliższymi krewnymi są emu z Australii. Te dwie rodziny tworzą razem rząd kazuarowych (Casuariiformes).
Wyróżniają się czarnym połyskującym upierzeniem, przypominającym gęstą sierść. Szyja u obu płci jest pokryta jaskrawo ubarwioną, nagą skórą i niewielkimi, mięsistymi, często jaskrawoczerwonymi wyrostkami skórnymi, tzw. koralami. Kazuary charakteryzuje hełmiasty wyrostek pokryty rogową substancją[3][4]. Ptaki te osiągają wysokość do 120-150 cm[5].
Edward Blyth jako pierwszy zidentyfikował kazuara jednokoralowego na wzór okazu z ptaszarni położonej w Kolkacie (Indie) w 1860 roku[6]. Nazwa rodzajowa Casuarius wywodzi się z malajskiego słowa kesuari, podczas gdy nazwa gatunkowa unappendiculatus nawiązuje do pojedynczego korala kazuara[7].
Są 3 wyraźnie rozpoznawalne gatunki kazuara: Casuarius casuarius (kazuar hełmiasty), C. unappendiculatus (kazuar jednokoralowy), C. bennetti (kazuar mniejszy). Wśród Casuariidae możemy wyróżnić również liczne podgatunki, zamieszkujące tropikalne lasy Nowej Gwinei, przyległych wysp oraz północno-wschodnią Australię.
Kazuary są znane z Pliocenu Australii (Rich 1976)[8].
Upierzenie kazuarów jest szorstkie, podobne do szczeciny, czarne u osobników dorosłych. Większą część nagiej i nieopierzonej głowy pokrywa jasnoniebieska, pomarszczona skóra. Casuariidae różnią się liczbą wyrostków skórnych pod gardłem (korali). Casuarius unappendiculatus posiada pojedynczy, czerwony fałd pośrodku szyi i dwie fałdy u nasady dzioba. Dziób jest krótki, lecz mocny.
Głowa zaopatrzona jest w duży, kostny hełm wyrastający z nasady czaszki i imponująco sterczący na głowie. Hełmy są najbardziej rozwinięte u dorosłych osobników i rosną w trakcie całego życia. Kask kazuara jednokoralowego jest spłaszczony w tylnej części. Obserwacje wykazały, że kazuary używają go w celu odepchnięcia przeszkód podczas poruszania się poprzez zarośla lasów deszczowych oraz przewracania piasku. Hełm wykorzystywany w ten sposób szczególnie sprawdza się w odnajdywaniu owoców spadłych z drzew oraz innego pożywienia wśród szczątek w lesie. Kazuary wykorzystują hełmy do przeciskania się przez gąszcz, jednak mogą one także odgrywać rolę w ustalaniu dominacji podczas sezonu lęgowego[8][9].
Na uwstecznionych skrzydłach lotki zredukowane są do stosin, zamiast nich wyrasta 5 długich rogowych prętów. Ogon również nie posiada charakterystycznych lotek. Kazuar posiada silne nogi typowe dla gatunków biegających. Stopa zaopatrzona jest w 3 szeroko rozstawione palce, a wewnętrzny palec jest zakończony długim, ostrym pazurem długości nawet 10 cm[4][9].
Kazuary wykorzystują pazury jako groźną broń, wystarczającą do zadawania wrogom śmiertelnych ran, podskakując z wysuniętymi stopami w kierunku nieprzyjaciela. Kazuar atakuje w sytuacji, gdy poczuje się osaczony. Zostało udokumentowanych wiele przypadków ofiar śmiertelnych wśród mieszkańców Nowej Gwinei, jako rezultat napotkania kazuara. Chociaż wiele źródeł twierdzi, że kazuary jednokoralowe są niebezpieczne, inne źródło wskazuje, że ostatnia zarejestrowana śmierć człowieka spowodowana przez niego przypada na 1926 rok[8][10].
Długość ciała kazuara jednokoralowego wynosi 120-150 cm[5]. Masa ciała samców wynosi 30 do 37 kg, a samic średnio 58 kg, czyniąc je czwartymi najcięższymi żyjącymi gatunkami ptaków świata zaraz po strusiu czerwonoskórnym, strusiu szaroskórnym oraz podobnych rozmiarów kazuarze hełmiastym[11]. Samice są większe od samców[8].
Ojczyzną kazuarów jest kraina australijska obejmująca kontynentalny masyw Australii, wielkie wyspy – Nową Gwineę i Nową Zelandię – oraz wiele mniejszych wysepek przy wschodnim krańcu Indonezji i na zachodnim Pacyfiku. Jej granicę z krainą orientalną stanowi tzw. linia Wallace'a, biegnąca między wyspami Bali i Lombok oraz Borneo i Sulawesi. Od strony australijskiej w faunie dominują torbacze, a od strony azjatyckiej zaś ssaki łożyskowe. Ptaki są oczywiście znacznie bardziej mobilne niż ssaki, toteż granica między awifauną obu krain nie jest tak ostra, zwłaszcza zaś Malezja i Indonezja mają pod tym względem charakter przejściowy.
Nowa Gwinea to obszar pokryty głównie lasami deszczowymi. Bogactwo lasów, prawdopodobnie w połączeniu z brakiem wielu ssaków i występowaniem obszarów górskich doprowadziło do powstania bardzo zróżnicowanej awifauny, z liczbą gatunków niemal dorównującą Australii[12].
Kazuary zasiedlają lasy tropikalne i bagienne północnej Nowej Gwinei i przyległych wysp Yapen, Batanta i Salawati. Kazuar jednokoralowy jest spotykany na obszarach nizinnych do wysokości 700 m n.p.m[5].
Obszerny handel na eksport kazuarów funkcjonuje na Nowej Gwinei od co najmniej 500 lat z czego wynika malejący trend populacji[8].
Kazuary są owocożerne, potrafią spożyć setki jagód i innych owoców w ciągu dnia. Pomimo tego że, ich podstawowa dieta składa się z owoców, potrafią także zadowolić się małymi zwierzętami, takimi jak myszy, szczury, żaby, węże, jaszczurki, małe ptaki, owady i ślimaki[10].
Kazuar jednokoralowy prowadzi osiadły tryb życia. Jest skrytym i płochliwym ptakiem, lecz aktywnie broni swego terytorium, zadając letalne kopnięcia[5]. Żyje samotnie prócz 9-miesięcznego okresu po wykluciu piskląt, kiedy to samiec opiekuje się młodymi. Samce kazuarów są wówczas czujne na wypadek niebezpieczeństwa dla piskląt i mogą stać się bardzo agresywne.
Kiedy kazuar jednokoralowy jest rozdrażniony, stroszy pióra, a kolor jego korali i szyi ciemnieje. W biegu podąża przez szczeliny i przeskakuje przez przeszkody, co sprawia, że trudno je dogonić. Młode kazuary, w wieku poniżej 9 miesięcy, upadają na ziemię, co czyni je łatwiejszymi do schwytania.
W przypadku nieobecności samca przy wykluciu piskląt, mogą one wpoić sobie postać człowieka jako rodzica, który je chroni. Będą wówczas tworzyć więzi emocjonalne z ludzkimi opiekunami. Te kazuary w przyszłości nie będą kojarzyć się pary i mogą atakować innych przedstawicieli swojego gatunku[10].
Dźwięki wydawane przez kazuary opisywane są jako donośne, głuche buczenie lub głębokie dudnienie; porykiwanie, poświstywanie i przenikliwy gwizd[12]. Uważa się, że kazuary używają tak niskiej częstotliwości, ponieważ wykazują samotniczy tryb życia i potrzebują takiej formy komunikacji, która roznosi się na długie dystanse. Niskie częstotliwości rozprzestrzeniają się dalej w gęstym, bezwietrznym lesie deszczowym niż dźwięki o wyższych częstotliwościach[10].
Ich nieufny nawyk i tendencja do pozostawania w ukryciu dostarcza bogatej ochrony dla tak rzucających się w oczy, poprzez jaskrawe kolory oraz duże rozmiary, ptaków[8].
Podczas zimy i wiosny kazuary stają się mniej agresywne w stosunku do siebie. Samiec popisuje się przed samicą tańcem oraz nadyma swą szyję[10]. Samice często kojarzą się w sezonie z kilkoma parterami. W okresie lęgowym samiec przejmuje całkowitą opiekę nad potomstwem od momentu zniesienia jaj przez samicę[9]. Gniazdo budowane jest najczęściej w zagłębieniu w ziemi z liści i leśnej ściółki. Samica składa 3-5 dużych, bladozielonych jaj, których ciężar przekracza 500 g. Skorupka jaja może być gładka bądź szorstka, w zależności od osobnika[4][8][13]. Samiec wysiaduje jaja aż do momentu wyklucia się piskląt, około 47-56 dni. Samice kazuarów nie zapewniają wkładu rodzicielskiego po złożeniu jaj w gnieździe. Są również często odganiane przez samców.
Pisklęta są szaro-brązowe, ciemno kreskowane. Osiągają rozmiar dorosłego osobnika w ciągu roku, na przestrzeni którego nabywają matowe i brązowe upierzenie. W trakcie kolejnego roku niedojrzałe pióra stają się połyskliwe i czarne. Pisklęta pozostają z swoim ojcem od 9 do 18 miesięcy, który chroni je i naucza zdobywać pokarm[5][10].
Młode kazuary są często przetrzymywane przez mieszkańców Nowej Gwinei i dochowywane w odgrodzonych miejscach do momentu aż będą wystarczająco duże do spożycia[8].
Kazuary pełnią ważną rolę w ekosystemie, wydalając niestrawione nasiona roślin po uprzednim przeniesieniu ich na odległości ponad 1 km. Odgrywa to znaczącą rolę w regeneracji lasów. Nasiona rzadkich roślin tropikalnych Ryparosa kurrangii okazały się znacznie skuteczniej kiełkować po wcześniejszym przejściu przez układ pokarmowy kazuarów. Tylko 4% roślin wyrosło bez udziału kazuarów, natomiast 92% wyrosło dzięki układowi trawiennemu kazuarów[10].
Kazuary są bardzo cenione przez rdzennych mieszkańców, którzy często trzymają je w niewoli. Papuasi z Nowej Gwinei hodują wszystkie trzy gatunki kazuarów. Ich piór używają do sporządzania pióropuszy na głowę, sztywnych stosin do ozdabiania nosów, a mięso pozyskują w celu konsumpcji[3][5].
Znaki drogowe są przydatne w Mission Beach w stanie Queensland, gdzie żyje liczna populacja kazuarów. Ptaki narażają się na kolizje z pojazdami podczas przekraczania dróg dojazdowych do plaż[9].
W związku z trwającymi nadmiernymi polowaniami i utratami siedlisk poprzez odlesianie, kazuar jednokoralowy wykazuje spadek liczebności i uzyskał status Vulnerable (narażony na wymarcie) w Czerwonej Księdze Gatunków Zagrożonych[9][14].
Szacuje się, że jest od 1500 do 2000 ptaków żyjących dziko, niektóre źródła estymują mniej niż tę ilość. Trudno jest uzyskać prawdziwe oszacowanie ze względu na ich samotny tryb życia. Populacja kazuarów jednokoralowych została sklasyfikowana jako spadająca w wyniku utraty i fragmentacji siedlisk oraz bardziej wyrafinowanych metod polowania. Inne zagrożenia obejmują aspergilozę, gruźlicę ptaków i klęski żywiołowe, takie jak cyklony[10].
Kazuar jednokoralowy (Casuarius unappendiculatus) – gatunek potężnego, nielotnego ptaka Nowej Gwinei z rodziny kazuarowatych (Casuariidae), którego najbliższymi krewnymi są emu z Australii. Te dwie rodziny tworzą razem rząd kazuarowych (Casuariiformes).
Wyróżniają się czarnym połyskującym upierzeniem, przypominającym gęstą sierść. Szyja u obu płci jest pokryta jaskrawo ubarwioną, nagą skórą i niewielkimi, mięsistymi, często jaskrawoczerwonymi wyrostkami skórnymi, tzw. koralami. Kazuary charakteryzuje hełmiasty wyrostek pokryty rogową substancją. Ptaki te osiągają wysokość do 120-150 cm.
O casuar-do-norte ou casuar-unicarunculado[2] (Casuarius unappendiculatus) é uma ave paleognata da família dos casuariídeos endêmica do norte da Nova Guiné. Não possui subespécies conhecidas.[3]
O casuar-do-norte ou casuar-unicarunculado (Casuarius unappendiculatus) é uma ave paleognata da família dos casuariídeos endêmica do norte da Nova Guiné. Não possui subespécies conhecidas.
Enflikig kasuar[2] (Casuarius unappendiculatus) är en fågel som placeras i ordningen kasuarfåglar och som förekommer endemiskt på Nya Guinea.[3] Arten kategoriserades fram till 2017 som sårbar av internationella naturvårdsunionen IUCN på grund av habitatförlust och jakt.[1] Studier visar dock att populationen är större än man tidigare trott och att jakt inte har lika stor påverkan på arten. Numera kategoriseras den därför som livskraftig.[1]
Närbild av huvudet.
Enflikig kasuar (Casuarius unappendiculatus) är en fågel som placeras i ordningen kasuarfåglar och som förekommer endemiskt på Nya Guinea. Arten kategoriserades fram till 2017 som sårbar av internationella naturvårdsunionen IUCN på grund av habitatförlust och jakt. Studier visar dock att populationen är större än man tidigare trott och att jakt inte har lika stor påverkan på arten. Numera kategoriseras den därför som livskraftig.
Närbild av huvudet.
Вид поширений на півночі Нової Гвінеї, на островах Япен, Батанта і Салаваті. Мешкає у низовинних дощових лісах на висоті до 450 м над рівнем моря.
Птах заввишки до 150 см. Самці важать 30-37 кг, самиці — до 58 кг. Оперення густе та жорстке, чорного забарвлення. Голова та шия голі. На голові є шолом. Лицьова частина голови та верхня частина шиї синього кольору. Решта частина шиї та плечі жовтого, помаранчевого або червоного забарвлення. Самець і самиця виглядають практично однаково, але представники жіночої статі більші і мають яскравіше забарвлення.[2]
Живиться переважно фруктами і дрібними тваринами. У період розмноження, полігамні самиці відкладають від трьох до п'яти яєць в добре замасковане гніздо, яке зробив самець, після чого переходять до іншого самця. Самці самостійно висиджують яйця і потім протягом дев'яти місяців виховують пташенят.
Це незавершена стаття з орнітології.Đà điểu đầu mào phương bắc (Casuarius unappendiculatus) là một loài đà điểu đầu mào trong họ Đà điểu châu Úc.[3] Nó có bộ lông lởm chởm màu đen, mặt và cổ màu xanh da trời, màu đỏ trên gáy và hai yếm thịt màu đỏ dài khoảng 17,8 cm treo xuống xung quanh cổ họng. Bàn chân là rất lớn và mạnh mẽ với móng vuốt dài, như dao găm, trên ngón chân trong. Chim trống và chim mái có bộ lông như nhau. Chim trống nặng 30 đến 37 kg (66 đến 82 lb), nhỏ hơn chim mái nặng trung bình 58 kg (128 lb), khiến nó là loài chim nặng thứ ba còn sống trên thế giới sau đà điểu châu Phi và đà điểu đầu mào phương nam.[4] Loài chim này dài 149 cm (4,9 ft) và cao 1,5–1,8 m (4,9–5,9 ft). So với đà điểu đầu mào phương nam, đà điều đầu mào phương bắc có mỏ ngắn hơn một chút, dài 12 đến 13,7 cm (4,7 đến 5,4 in), nhưng có khối tụ xương cổ chân dài hơn một chút, dài 28 đến 33,2 cm (11,0 đến 13,1 in).
Đà điểu đầu mào phương bắc (Casuarius unappendiculatus) là một loài đà điểu đầu mào trong họ Đà điểu châu Úc. Nó có bộ lông lởm chởm màu đen, mặt và cổ màu xanh da trời, màu đỏ trên gáy và hai yếm thịt màu đỏ dài khoảng 17,8 cm treo xuống xung quanh cổ họng. Bàn chân là rất lớn và mạnh mẽ với móng vuốt dài, như dao găm, trên ngón chân trong. Chim trống và chim mái có bộ lông như nhau. Chim trống nặng 30 đến 37 kg (66 đến 82 lb), nhỏ hơn chim mái nặng trung bình 58 kg (128 lb), khiến nó là loài chim nặng thứ ba còn sống trên thế giới sau đà điểu châu Phi và đà điểu đầu mào phương nam. Loài chim này dài 149 cm (4,9 ft) và cao 1,5–1,8 m (4,9–5,9 ft). So với đà điểu đầu mào phương nam, đà điều đầu mào phương bắc có mỏ ngắn hơn một chút, dài 12 đến 13,7 cm (4,7 đến 5,4 in), nhưng có khối tụ xương cổ chân dài hơn một chút, dài 28 đến 33,2 cm (11,0 đến 13,1 in).
Casuarius unappendiculatus (Blyth, 1860)
Ареал
Оранжевоше́йный казуа́р[1][2], или однолопастный казуар[2] (лат. Casuarius unappendiculatus) — крупная нелетающая птица из рода казуаров. Обитает на Новой Гвинее и некоторых близ лежащих островах.
Оранжевошейный казуар — коренастая птица, достигает высоты 150 см, имеет чёрное оперение, синюю кожу на лицевой части головы и верхней части шеи. На голове, как и у остальных представителей данного рода имеется шлем. Коричневый шлем у оранжевошейного казуара больше, чем у шлемоносного казуара, расширяется к задней части, однако могут встречаться особи, у которых шлем сплющен как у мурука. Передняя часть шеи, а также её нижняя задняя часть и плечи окрашены в красный или жёлто-красный цвет; также имеется одна серёжка. Две цветовые вариации с золотистой и красной шеей рассматриваются как два разных подвида казуаров: C. u. unappendiculatus и C. u. rufotinctus соответственно.
Ноги у оранжевошейного казуара большие и сильные, внутренний палец имеет кинжалообразный коготь. Самец и самка выглядят практически одинаково, но представители женского пола крупнее, имеют более яркий наряд.
Как и все казуары, оранжевошейный казуар — скрытная одиночная птица. Этот вид казуара является эндемичной птицей Новой Гвинеи и обитает в прибрежных топях тропических лесов северного побережья, западной части реки Раму в провинции Мороби, а также на островах Япен и Салавати.
Пищу оранжевошейного казуара составляют преимущественно фрукты и мелкие животные.
В период размножения, полигамные самки откладывают от трёх до пяти яиц в хорошо замаскированное, свитое самцом гнездо, после чего уходят к другому самцу. Самцы высиживают яйца и затем в течение девяти месяцев воспитывают птенцов.
Из-за постоянного сокращения ареала данного вида, оранжевошейный казуар занесён в Международную красную книгу как уязвимый вид.
Вид оранжевошейного казуара подразделяется на 6 подвидов:
Так как в неволе имеется крайне малое число оранжевошейных казуаров, а в естественных условиях они недостаточно изучены, необходимо относиться осторожно к отнесению данного вида к тому или иному подвиду.
.jpg)
_(14750279972).jpg)
Оранжевоше́йный казуа́р, или однолопастный казуар (лат. Casuarius unappendiculatus) — крупная нелетающая птица из рода казуаров. Обитает на Новой Гвинее и некоторых близ лежащих островах.
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : ダチョウ目 Struthioniformes 科 : ヒクイドリ科 Casuariidae 属 : ヒクイドリ属 Casuarius 種 : パプアヒクイドリパプアヒクイドリ（Casuarius unappendiculatus）は、ダチョウ目ヒクイドリ科ヒクイドリ属に分類される鳥類。特定動物。
インドネシア（ニューギニア島北部）、パプアニューギニア（ニューギニア島北部）
体高160cm。オスよりもメスの方が大型になる。全身は黒い羽毛で覆われる。頭部から頸部まで羽毛が無く、青や赤、黄色の皮膚が露出する。頭頂の突起はやや小型。喉には青い肉垂があり、頬にも肉垂がある個体もいる。
海岸から標高700mまでの熱帯雨林や湿地林などに生息する。単独もしくはペアで生活する。
食性は植物食で、主に果実を食べる。採食は地表で行う。
繁殖形態は卵生。
生息地では雛も含めて食用とされることもある。
開発による生息地の破壊、食用の乱獲などにより生息数は減少している。
この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。 パプアヒクイドリ（Casuarius unappendiculatus）は、ダチョウ目ヒクイドリ科ヒクイドリ属に分類される鳥類。特定動物。
_(14750279972).jpg)
_(14750279972).jpg){kind=link}
