Die Grootalbatrosse is 'n genus van voëls wat hoort tot die familie Diomedeidae. Die genus het pienk snawels en grotendeels wit ondervlerke op alle ouderdomme. Dit neem die Grootalbatrosse lank om hulle kleintjies groot te maak; hulle slaan soms, na 'n suksesvolle broeipoging, 'n jaar oor.
Spesies wat hoort tot die genus is:
Die Grootalbatrosse is 'n genus van voëls wat hoort tot die familie Diomedeidae. Die genus het pienk snawels en grotendeels wit ondervlerke op alle ouderdomme. Dit neem die Grootalbatrosse lank om hulle kleintjies groot te maak; hulle slaan soms, na 'n suksesvolle broeipoging, 'n jaar oor.
Albatros (lat. Diomedea) - albatroslar fəsiləsinə aid heyvan cinsi.
Albatros (lat. Diomedea) - albatroslar fəsiləsinə aid heyvan cinsi.
Diomedea a zo ur genad e rummatadur an evned, ennañ albatrozed, krouet e 1758 gant an naturour svedat Carl von Linné (1707-1778).
Dont a ra an anv eus Diomedes[1] a voe troet kamaladed dezhañ en evned[2].
C'hwec'h spesad albatrozed a ya d'ober ar genad :
Daou (2) isspesad en holl.
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Diomedea a zo ur genad e rummatadur an evned, ennañ albatrozed, krouet e 1758 gant an naturour svedat Carl von Linné (1707-1778).
Dont a ra an anv eus Diomedes a voe troet kamaladed dezhañ en evned.
Diomedea és un gènere d'ocells de la família dels diomedeids (Diomedeidae). En aquest gènere eren classificats antany la major part dels albatros, però en 1996 es van separar les espècies més petites en el gènere Thalassarche i les del Pacífic nord en el gènere Phoebastria. Són grans ocells d'hàbits pelàgics que viuen als oceans meridionals, i en general crien en illes remotes.
Se n'han descrit 6 espècies dins aquest gènere:[1]
Alguns autors consideren subespècies algunes d'aquestes espècies.[2]
Diomedea és un gènere d'ocells de la família dels diomedeids (Diomedeidae). En aquest gènere eren classificats antany la major part dels albatros, però en 1996 es van separar les espècies més petites en el gènere Thalassarche i les del Pacífic nord en el gènere Phoebastria. Són grans ocells d'hàbits pelàgics que viuen als oceans meridionals, i en general crien en illes remotes.
The great albatrosses are seabirds in the genus Diomedea in the albatross family. The genus Diomedea formerly included all albatrosses except the sooty albatrosses, but in 1996 the genus was split, with the mollymawks and the North Pacific albatrosses both being elevated to separate genera.[1]
The great albatrosses themselves form two species complexes, the wandering and Amsterdam albatrosses, and the royal albatrosses. The splitting of the great albatrosses into six or seven species has been accepted by most, though not all, authorities.[2]
The wandering albatross and the southern royal albatross are the largest of the albatrosses and are among the largest of flying birds. They have the largest wingspans of any bird, being up to 3.5 m (11 ft) from tip to tip, although the average is a little over 3 m (9.8 ft). Large adult males of these two species may exceed 11 kg (24 lb) in weight, as heavy as a large swan.
The great albatrosses are predominantly white in plumage as adults, with birds becoming whiter as they age. The two royal albatrosses at all ages and the larger, older male wandering albatrosses are totally white-bodied, while adult females and younger animals of the other species have dark pencilling marks on the edges of their feathers. Generally the smaller species or subspecies and the juveniles have more dark brown colour. The recently discovered Amsterdam albatross retains the dark brown plumage of juvenile birds into adulthood.
The great albatrosses range across the Southern Ocean, and nest (for the most part) on isolated oceanic islands. The wandering albatrosses nest on islands around the Southern Ocean, from the Atlantic Ocean (South Georgia and Tristan da Cunha), to the Indian Ocean and New Zealand's Subantarctic islands. The royal albatrosses nest only on New Zealand's Subantarctic islands, with one unusual colony on New Zealand's Otago Peninsula.
The genus Diomedea was introduced in 1758 by the Swedish naturalist Carl Linnaeus in the tenth edition of his Systema Naturae.[3] The genus name is from Greek mythology. When the hero Diomedes died his companions were turned into white seabirds.[4] The type species was designated as the wandering albatross (Diomedea exulans) by George Robert Gray in 1840.[5][6]
The genus contains six species:[7]
The earliest known fossils of the genus are from the Middle Miocene, about 12–15 mya. By that time, the genera Phoebastria and Diomedea had already diverged.
At least four species were found in the Early Pliocene deposits of Lee Creek Mine, North Carolina in the US.[8] These may in part be identical with the forms mentioned above. Assignment of the undescribed taxa to Diomedea is tentative since most of them were discovered before the splitting of this genus. Especially the Southern Hemisphere species probably belong to other genera.
The great albatrosses are seabirds in the genus Diomedea in the albatross family. The genus Diomedea formerly included all albatrosses except the sooty albatrosses, but in 1996 the genus was split, with the mollymawks and the North Pacific albatrosses both being elevated to separate genera.
The great albatrosses themselves form two species complexes, the wandering and Amsterdam albatrosses, and the royal albatrosses. The splitting of the great albatrosses into six or seven species has been accepted by most, though not all, authorities.
La Grandaj albatrosoj aŭ Diomedeoj estas marbirdoj de la genro Diomedea en la albatrosa familio de Diomedeedoj. La genro Diomedea iam inkludis ĉiujn albatrosojn escepte la specion de la Fulga albatroso (nuna Phoebetria fusca), sed en 1996 tiu genro estis kunigita kun la Talasarkoj kaj la Nordpacifikaj albatrosoj ambaŭ altigitaj al separataj genroj.[1] La grandaj albatrosoj mem formas du specikompleksojn, nome la vaganta kaj la amsterdama albatrosoj unuflanke, kaj la reĝaj albatrosoj aliflanke. La disigo de la grandaj albatrosoj en ses aŭ sep specioj estis akceptata de plej fakuloj, kvankam ne de ĉiuj.[2][3]
Diomedea devenas el la greka heroo Diomedo, kiu, laŭlegende, estis portita de ŝtormo al Italio kaj estis surstrandigita kun siaj kompanoj kiuj iĝis konvertitaj al birdoj.[4]
La Vagalbatroso kaj la Sudreĝa albatroso estas la plej grandaj el la albatrosoj kaj estas inter la plej grandaj el la flugantaj birdoj. Ili havas la plej grandaj enverguroj de ĉiu ajn birdo; nome ĝis 3.5 m el pinto al pinto, kvankam la averaĝo estas nur iome super 3 m. Grandaj masklaj plenkreskuloj de tiuj du specioj povas superi 11 kg de pezo, tiom fortikaj kiom grandaj cignoj.
La Grandaj albatrosoj estas ĉefe blankaj en plumaro kiam plenkreskuloj, ĉar la birdoj iĝas pli blankaj pro la aĝo. La du Reĝaj albatrosoj je ĉiuj aĝoj kaj la plej grandaj, plej aĝaj masklaj Vagalbatrosojn estas tute blankakorpaj, dum plenkreskaj inoj kaj pli junaj birdoj de aliaj specioj havas malhelajn makuletecajn markojn en la bordoj de siaj plumoj. Ĝenerale la plej malgrandaj specioj aŭ subspecioj kaj la junuloj havas pli malhelbrunan koloron. La ĵus malkovrita Amsterdama albatroso retenas la malhelbrunan plumaron de junulo eĉ dum plenkreskaĝo.
La Grandaj albatrosoj havas teritoriojn tra la Suda Oceano, kaj nestumas (ĉefe) sur izolaj oceanaj insuloj. La vagalbatrosoj nestumas sur insuloj ĉirkaŭ la Suda Oceano, el la Atlantika Oceano (Suda Georgio kaj Tristan da Cunha), al la Hinda Oceano kaj la ĉeantarktaj insuloj de Novzelando. La reĝaj albatrosoj nestumas nur en la novzelandaj ĉeantarktaj insuloj, kun unu nekutima kolonio en la Duoninsulo Otago de Novzelando.
Genro Diomedea – Grandaj albatrosoj
La plej fruaj konataj fosilioj de la genro estas el meza Mioceno, de antaŭ ĉirkaŭ 12–15 mj. Tiam, la genroj Phoebastria kaj Diomedea jam estis diverĝintaj.
Almenaŭ 4 specioj estis trovitaj en kuŝejoj de komenca Plioceno de Lee Creek Mine, Norda Karolino.[5] Tiuj povas en parto esti identaj kun la formoj jam menciitaj. La atribuo de la nepriskribitaj taksonoj al Diomedea estas provizora ĉar plej el ili estis malkovritaj antaŭ la disigo de tiu genro. Ĉefe la sudhemisferaj specioj probable apartenas al aliaj genroj.
La Grandaj albatrosoj aŭ Diomedeoj estas marbirdoj de la genro Diomedea en la albatrosa familio de Diomedeedoj. La genro Diomedea iam inkludis ĉiujn albatrosojn escepte la specion de la Fulga albatroso (nuna Phoebetria fusca), sed en 1996 tiu genro estis kunigita kun la Talasarkoj kaj la Nordpacifikaj albatrosoj ambaŭ altigitaj al separataj genroj. La grandaj albatrosoj mem formas du specikompleksojn, nome la vaganta kaj la amsterdama albatrosoj unuflanke, kaj la reĝaj albatrosoj aliflanke. La disigo de la grandaj albatrosoj en ses aŭ sep specioj estis akceptata de plej fakuloj, kvankam ne de ĉiuj.
Diomedea es un género de aves procelariformes de la familia de los albatros (Diomedeidae) que incluye a las especies de albatros de mayor tamaño de la familia.
Según diferentes autoridades abarca entre dos[1][2] y seis[3] especies actuales.
Anteriormente las especies de los géneros Thalassarche y Phoebastria se situaban en el género Diomedea.[4]
Diomedea es un género de aves procelariformes de la familia de los albatros (Diomedeidae) que incluye a las especies de albatros de mayor tamaño de la familia.
See artikkel räägib linnuperekonnast; teiste tähenduste kohta vaata Albatross (täpsustus). Albatross (Diomedea) on albatroslaste sugukonda kuuluv perekond linde.
Teada on 6 tänapäevast ja umbes sama palju fossiilset albatrossiliiki. Fossiilsete liikide jaotus perekondade vahel ei ole veel selge. Väljasurnud albatrosside säilmeid on leitud mitmelt poolt üle maailma: Oregonist, Floridast, Lõuna-Aafrikast, Austraaliast ja isegi Antarktikast.
Albatrossi perekonna kõige lähedasem loomarühm on Vaikse ookeani põhjaosa albatrosside perekond Phoebastria, kuhu kuulub 4 tänapäevast liiki. Kuni aastani 1996 neid perekondi ei eristatud, vaid perekonda Diomedea arvati ka praeguse perekonna Phoebastria liigid.
Kõige varasemad albatrossi fossiilid pärinevad keskmiotseenist 12–15 miljonit aastat tagasi. Selleks ajaks oli perekond Phoebastria temast juba eristunud.
Rändalbatross ja kuning-albatross (Diomedea epomophora) kuuluvad kõige suuremate tänapäevaste lennuvõimeliste lindude hulka. Neil on suurem tiibade siruulatus kui ühelgi teisel tänapäevasel linnul, kuni 3,5 meetrit, kuigi keskmine on natuke üle 3 m. Suured isased võivad kaaluda üle 11 kg ja seal lähedal ongi arvatavasti piir, millest raskemad linnud ei suuda lennata.
Albatrossi ladinakeelne nimetus Diomedea tuleb vanakreeka mütoloogia tegelase Diomedese nimest. Legendi järgi ajas torm Diomedese Itaalia rannikule ja tema kaaslased jätsid ta sinna maha, aga muudeti seejärel albatrossideks.
Albatrossi sulestik on musta, halli ja valge kirju. Pikad, ligi pooleteise meetrini küündivad tiivad võimaldavad tal mitu päeva järjest mööda õhuvoolusid liuelda.
Üldiselt on täiskasvanud albatrossid valged. Täiskasvanud emaslindudel ja noorlindudel on sulgede otstes tumedad täpid. Väiksematel liikidel ja noorlindudel on sulestikus rohkem tumepruuni värvi. Hiljuti avastatud pruunpugu-albatrossil säilib noorlindude tumepruun sulestik ka täiskasvanuna. (Amsterdami albatross sai oma teadusliku liiginime selle järgi, et pesitseb Amsterdami saarel.)
Albatrossid elavad maailmameres lõuna-lähistroopikas ja sealt lõuna suunas, kohati kuni Antarktikani välja.
Nad tulevad maismaale ainult pesitsemise ajaks ja tormivarju. Albatrossid ehitavad oma pesa kaugesse ja raskesti ligipääsetavasse kohta.
Albatrossid toituvad kaladest, mida nad püüavad vette sukeldudes oma pika nokaga.
Albatrossid järgnevad laevadele pika maa taha, oodates, et laeva meeskond viskaks merre jäätmeid, mida nad süüa saaksid.
Emaslind muneb ühe muna. Poeg, kes sellest munast koorub, saab lennuvõimeliseks alles üheksa kuu vanuselt. Tibu eest hoolitsevad nii emas- kui ka isaslind.
Albatross (Diomedea) on albatroslaste sugukonda kuuluv perekond linde.
Teada on 6 tänapäevast ja umbes sama palju fossiilset albatrossiliiki. Fossiilsete liikide jaotus perekondade vahel ei ole veel selge. Väljasurnud albatrosside säilmeid on leitud mitmelt poolt üle maailma: Oregonist, Floridast, Lõuna-Aafrikast, Austraaliast ja isegi Antarktikast.
Albatrossi perekonna kõige lähedasem loomarühm on Vaikse ookeani põhjaosa albatrosside perekond Phoebastria, kuhu kuulub 4 tänapäevast liiki. Kuni aastani 1996 neid perekondi ei eristatud, vaid perekonda Diomedea arvati ka praeguse perekonna Phoebastria liigid.
Kõige varasemad albatrossi fossiilid pärinevad keskmiotseenist 12–15 miljonit aastat tagasi. Selleks ajaks oli perekond Phoebastria temast juba eristunud.
Rändalbatross ja kuning-albatross (Diomedea epomophora) kuuluvad kõige suuremate tänapäevaste lennuvõimeliste lindude hulka. Neil on suurem tiibade siruulatus kui ühelgi teisel tänapäevasel linnul, kuni 3,5 meetrit, kuigi keskmine on natuke üle 3 m. Suured isased võivad kaaluda üle 11 kg ja seal lähedal ongi arvatavasti piir, millest raskemad linnud ei suuda lennata.
Diomedea est un genre d'oiseaux de mer qui comprend plusieurs espèces d'albatros (famille des Diomedeidae).
D'après la classification de référence (version 5.1, 2015) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :
Diomedea est un genre d'oiseaux de mer qui comprend plusieurs espèces d'albatros (famille des Diomedeidae).
Albatros besar merupakan burung laut dari genus Diomedea dalam keluarga albatros. Genus Diomedea pada awalnya mencakup seluruh albatros kecuali Albatros hitam, tapu pada tahun 1996 genus ini dipecah dengan menambahkan genus Albatros mollymawk dan Albatros pasifik-utara.[1]
Albatros wandering dan Albatros raja-selatan merupakan yang terbesar dari seluruh albatros maupun dari seluruh burung yang dapat terbang. Bentangan sayapnya dapat mencapai 3,5 meter, sementara rata-rata bentangan sayapnya adalah 3 meter. Burung jantan yang besar dapat mencapai berat 11 kg, sama beratnya dengan angsa yang besar.
Genus Diomedea – Albatros besar
Albatros besar merupakan burung laut dari genus Diomedea dalam keluarga albatros. Genus Diomedea pada awalnya mencakup seluruh albatros kecuali Albatros hitam, tapu pada tahun 1996 genus ini dipecah dengan menambahkan genus Albatros mollymawk dan Albatros pasifik-utara.
Il genere Diomedea Linnaeus, 1758, della famiglia dei Diomedeidi, comprende i cosiddetti grandi albatri. In passato includeva tutte le specie di questi grandi uccelli marini, tranne gli albatri fuligginosi, ma in seguito ad una revisione del 1996 i cosiddetti mollymawk, albatri di dimensioni più ridotte, e gli albatri del Pacifico Settentrionale sono stati elevati al rango di generi a sé stanti (Nunn et al., 1996). I grandi albatri si suddividono a loro volta in due gruppi di specie, quelli urlatori e di Amsterdam e quelli reali. La suddivisione di questi uccelli in sei o sette specie è stata accettata dalla maggior parte degli autori, sebbene non da tutti (Penhallurick & Wick, 2004, ma anche Rheindt & Austin, 2005).
Gli albatri urlatori e quelli reali del sud sono i più grandi di tutti gli albatri, oltre ad essere tra gli uccelli volatori di maggiori dimensioni. La loro apertura alare è superiore a quella di tutti gli altri volatili: fino a 3,5 m da un'estremità all'altra, sebbene in genere si aggiri solo sui 3 m. I grandi maschi adulti possono superare gli 11 chili di peso, quanto un grosso cigno.
Il piumaggio dei grandi albatri si fa sempre più bianco con l'avanzare dell'età. I due albatri reali e i vecchi maschi di albatro urlatore sono completamente bianchi, sebbene le femmine e i giovani di entrambe le specie posseggano zone di colore scuro al margine delle penne. Le specie o sottospecie più piccole e i giovani hanno un colore dai toni più scuri. L'albatro di Amsterdam, scoperto solo recentemente, mantiene il piumaggio marrone scuro dei giovani anche in età adulta.
I grandi albatri sono diffusi in tutto l'Oceano Meridionale e nidificano (per la maggior parte) sulle remote isole di questo oceano. Gli albatri urlatori si riproducono su quasi tutte le isole dei mari meridionali, dall'Oceano Atlantico (South Georgia e Tristan da Cunha) alle isole sub-antartiche dell'Oceano Indiano e della Nuova Zelanda. Gli albatri reali nidificano solamente sulle isole sub-antartiche della Nuova Zelanda e in un unico sito sulla Penisola di Otago.
Genere Diomedea
I più antichi fossili di forme appartenenti a questo genere risalgono al Miocene Medio, circa 12-15 Ma. In quel periodo, i generi Phoebastria e Diomedea erano già separati tra loro.
Specie fossili
Almeno 4 specie sono state ritrovate nei depositi pliocenici di Lee Creek Mine, Carolina del Nord. Essi sono in parte identici alle forme menzionate sopra. L'assegnazione di questi taxa al genere Diomedea, tuttavia, è avvenuta prima della revisione tassonomica della famiglia e soprattutto le specie dell'emisfero australe potrebbero essere appartenute ad altri generi.
Gli albatri sono essenzialmente monogami, ed è la femmina a scegliere accuratamente il compagno, anche dopo anni di corteggiamenti. Subito dopo che la femmina ha scelto il suo compagno della vita ha inizio l'accoppiamento.
Sono i maschi a costruire il nido, raccogliendo terriccio e frammenti di vegetali. La femmina, invece, cova l'uovo del peso di 500 grammi, per un periodo di circa 3 mesi, nel quale i due compagni si scambiano il posto per andare in cerca di cibo. Il piccolo nato dall'uovo non potrà essere autosufficiente se non dopo 9 mesi, ma i genitori potranno accoppiarsi di nuovo soltanto quando il loro piccolo sarà in grado di volare e procurarsi il cibo da solo, circa 2 anni dopo la prima cova.
La popolazione mondiale è fortemente in crisi a causa del grandissimo numero di esemplari che vengono catturati dalle reti a strascico.
Il genere Diomedea Linnaeus, 1758, della famiglia dei Diomedeidi, comprende i cosiddetti grandi albatri. In passato includeva tutte le specie di questi grandi uccelli marini, tranne gli albatri fuligginosi, ma in seguito ad una revisione del 1996 i cosiddetti mollymawk, albatri di dimensioni più ridotte, e gli albatri del Pacifico Settentrionale sono stati elevati al rango di generi a sé stanti (Nunn et al., 1996). I grandi albatri si suddividono a loro volta in due gruppi di specie, quelli urlatori e di Amsterdam e quelli reali. La suddivisione di questi uccelli in sei o sette specie è stata accettata dalla maggior parte degli autori, sebbene non da tutti (Penhallurick & Wick, 2004, ma anche Rheindt & Austin, 2005).
Gli albatri urlatori e quelli reali del sud sono i più grandi di tutti gli albatri, oltre ad essere tra gli uccelli volatori di maggiori dimensioni. La loro apertura alare è superiore a quella di tutti gli altri volatili: fino a 3,5 m da un'estremità all'altra, sebbene in genere si aggiri solo sui 3 m. I grandi maschi adulti possono superare gli 11 chili di peso, quanto un grosso cigno.
Il piumaggio dei grandi albatri si fa sempre più bianco con l'avanzare dell'età. I due albatri reali e i vecchi maschi di albatro urlatore sono completamente bianchi, sebbene le femmine e i giovani di entrambe le specie posseggano zone di colore scuro al margine delle penne. Le specie o sottospecie più piccole e i giovani hanno un colore dai toni più scuri. L'albatro di Amsterdam, scoperto solo recentemente, mantiene il piumaggio marrone scuro dei giovani anche in età adulta.
I grandi albatri sono diffusi in tutto l'Oceano Meridionale e nidificano (per la maggior parte) sulle remote isole di questo oceano. Gli albatri urlatori si riproducono su quasi tutte le isole dei mari meridionali, dall'Oceano Atlantico (South Georgia e Tristan da Cunha) alle isole sub-antartiche dell'Oceano Indiano e della Nuova Zelanda. Gli albatri reali nidificano solamente sulle isole sub-antartiche della Nuova Zelanda e in un unico sito sulla Penisola di Otago.
Diomedea is een geslacht van zeevogels binnen de familie van de albatrossen (Diomedeidae). De soorten die binnen het geslacht vallen worden ook wel aangeduid als de 'grote albatrossen'. Deze aanduiding moet niet verward worden met de soortnaam 'grote albatros', die in het Nederlands synoniem is met de reuzenalbatros (Diomedea exulans). Het geslacht telt 6 soorten.[2]
De naam Diomedea is afgeleid van een mythe rond de Griekse koning Diomedes. Zijn metgezellen zouden in vogels veranderd zijn toen hij in Italië door Illyriërs gedood werd. Deze vogels zouden zich gevestigd hebben op het eiland Diomedea nabij Gargano en zich buitengewoon vijandig opstellen tegen elke niet-Griek die in hun nabijheid kwam. Ze zouden groot en wit zijn geweest, met scherpe snavels.[3]
De onderverdeling van het geslacht in soorten is een enigszins problematische aangelegenheid, aangzien verschillende populaties uiterlijk slechts weinig verschillen. Genetisch onderzoek aan de hand van MtDNA heeft er echter voor gezorgd dat er tegenwoordig zes soorten onderscheiden worden.[4] Deze indeling wordt nog weleens aangevochten,[5] maar internationale organisaties zoals Birdlife International hebben de indeling inmiddels geaccepteerd.[6]
De albatrossen uit het geslacht Diomedea komen voor over de Zuidelijke Oceaan en broeden voor het overgrote deel op geïsoleerde eilandjes in de oceaan. De reuzenalbatros heeft van de Diomedea-soorten het meest uitgestrekte broedgebied: kolonies bevinden zich op Zuid-Georgië, de Crozeteilanden, de Kerguelen, de Prins Edwardeilanden, en Macquarie-eiland. De tristanalbatros broedt vrijwel uitsluitend op Gough in de Tristan da Cunha-archipel, enkele paren broeden ook op het nabijgelegen Inaccessible binnen dezelfde eilandengroep. De amsterdameilandalbatros komt als broedvogel alleen voor op het eiland Amsterdam. De noordelijke en zuidelijke koningsalbatros en de Nieuw-Zeelandse albatros broeden op kleine subantarctische eilanden ten zuiden en oosten van Nieuw-Zeeland. De uitzondering op de regel dat alle broedkolonies zich op kleine eilanden bevinden, wordt gevormd door een kolonie noordelijke koningsalbatrossen op het Otagaschiereiland, nabij Dunedin in Nieuw-Zeeland.
Diomedea is een geslacht van zeevogels binnen de familie van de albatrossen (Diomedeidae). De soorten die binnen het geslacht vallen worden ook wel aangeduid als de 'grote albatrossen'. Deze aanduiding moet niet verward worden met de soortnaam 'grote albatros', die in het Nederlands synoniem is met de reuzenalbatros (Diomedea exulans). Het geslacht telt 6 soorten.
Diomedea er ei biologisk slekt av dei største albatrossane. Namnet kjem frå den greske helten Diomedes, som etter legenda vart driven til Italia av ein storm og stranda med følgjesveinane sine som vart til fuglar.[1]
Dette er ikkje berre dei største albatrossane, men òg blant dei største av alle flygande fuglar. Og dei har dei største vengespenna av alle fuglar, med eit gjennomsnitt på over 3 meter. Store vaksne hannar av desse to artane kan overstige 11 kg i vekt,[2] og er likeså tung som ei stor svane.
Diomedea-albatrossane er hovudsakleg kvite i fjørdrakt som vaksne, og blir kvitare med alderen. Kongealbatross i alle aldrar og storleikar, eldre hannar av vandrealbatross er heilt kvite som funksjonsfriske, medan vaksne hoer og yngre eksemplar har mørke pennemerke på fjørkantane. Vanlegvis har dei mindre underartane og ungfuglar meir mørkebrun farge. Den nyleg oppdaga underarten D. exulans amsterdamensis held på den mørkebrune fjørdrakta av ungfuglar inn i vaksenlivet.
Dette er store sjøfuglar med ei sirkumpolar utbreiing i Sørishavet, og hekkar på isolerte øyar. Vandrealbatrossane hekkar på øyar rundt Sørishavet, frå Atlanterhavet, Sør-Georgia og Tristan da Cunha, til Indiahavet og sub-antarktiske øyar utanfor New Zealand. Kongealbatrossane hekkar berre på New Zealands sub-antarktiske øyar, med ein uvanleg koloni på Otago-halvøya på New Zealand.
Diomedea-albatrossar med underartar, etter Clementslista versjon 6.6 frå august 2011 [3]
_heads.jpg)
_heads.jpg)
_heads.jpg)
_heads.jpg)
_heads.jpg)
|title= (hjelp) Diomedea er ei biologisk slekt av dei største albatrossane. Namnet kjem frå den greske helten Diomedes, som etter legenda vart driven til Italia av ein storm og stranda med følgjesveinane sine som vart til fuglar.
Multimedia w Wikimedia Commons Diomedea – rodzaj ptaka z rodziny albatrosów (Diomedeidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące na Oceanie Spokojnym i Indyjskim[6].
Długość ciała 68–93 cm; masa ciała samców 5,5–11,91 kg, samic 4,6–9 kg; rozpiętość skrzydeł 2,54–3,51 m[7][8].
Do rodzaju należą następujące gatunki[13]:
Diomedea – rodzaj ptaka z rodziny albatrosów (Diomedeidae).
Diomedea (os grandes albatrozes) é um género de aves procelariformes da família dos albatrozes. O género inclui as seguintes espécies:
Diomedea är ett fågelsläkte i familjen albatrosser inom ordningen stormfåglar.[1] Släktet omfattar numera mellan två och sex arter, beroende på hur artgränserna tolkas. Följande lista följer IOC:[2]
Wikimedia Commons har media som rör Diomedea.
Diomedea är ett fågelsläkte i familjen albatrosser inom ordningen stormfåglar. Släktet omfattar numera mellan två och sex arter, beroende på hur artgränserna tolkas. Följande lista följer IOC:
Vandringsalbatross (D. exulans) Antipodalbatross (D. antipodensis) – betraktas ibland som underart till exulans Amsterdamalbatross (D. amsterdamensis) – betraktas ibland som underart till exulans Tristanalbatross (D. dabbenena) – betraktas ibland som underart till exulans Sydlig kungsalbatross (D. epomorpha) Nordlig kungsalbatross (D. sanfordi) – betraktas ibland som underart till epomorphaВеликий альбатрос (Diomedea) — рід великих морських птахів з вузькими довгими крилами, зручними для планування, розмах до 3 м, зустрічається переважно в південній півкулі. Належить до родини альбатросів ряду буревісникоподібних.
Це незавершена стаття з орнітології.
Diomedea là một chi chim trong họ Diomedeidae.[1]
_heads.jpg)
Diomedea là một chi chim trong họ Diomedeidae.
Альбатросы (лат. Diomedea) — род морских птиц, относящийся к семейству альбатросовых (Diomedeidae). Прежде род включал в себя все виды семейства за исключением дымчатых (Phoebetria) альбатросов (различают светлоспинных и темноспинных дымчатых альбатросов), однако в 1996 году было принято решение зарегистрировать два новых рода Thalassarche и Phoebastria и часть птиц перенести туда. (Nunn et al., 1996) В настоящее время род выделяет две группы птиц — странствующий, галапагосский и амстердамский альбатросы вместе формируют одну группу, а все остальные виды другую. Изменение в классификации было одобрено большинством орнитологов, однако были и противники такого разделения.
Самыми крупными альбатросами и одними из самых крупных летающих птиц на земле считаются странствующий и королевский альбатросы (Diomedea epomophora). Размах их крыльев может достигать 3,7 м (в среднем чуть менее 3 м), что является абсолютным рекордом. Взрослые птицы могут достигать 11 кг веса, что сравнимо с весом крупного лебедя.
Оперение взрослых альбатросов преимущественно белое, причём с возрастом они становятся ещё светлее. Полностью белое оперение встречается у королевских альбатросов в любом возрасте и у крупных взрослых особей странствующего альбатроса. У самок остальных видов, а также у молодых птиц окончания перьев чёрные. В общих чертах, чем меньше вид или подвид, тем его перья имеют более тёмный коричневатый оттенок. У недавно открытого вида Diomedea amsterdamensis оперение в любом возрасте преимущественно тёмно-бурое.
Обитают альбатросы в Южном океане (недавнее образование — воды, окружающие Антарктиду) и в основном гнездятся на отдалённых островах. Странствующие альбатросы устраивают свои гнёзда на всём протяжении Южного океана от Южной Георгии и островов Тристан-да-Кунья до Индийского океана и суб-антарктическом поясе Новой Зеландии. Королевские альбатросы гнездятся только в Новой Зеландии, в частности в большой птичьей колонии полуострова Отаго.
Род Альбатросы (Diomedea)[1]:
Наиболее ранние находки птиц из рода альбатросов относятся с среднему миоцену около 12 — 15 млн лет назад.
Ископаемые виды (Olson, 1985; Haaramo, 2005)
Альбатросы (лат. Diomedea) — род морских птиц, относящийся к семейству альбатросовых (Diomedeidae). Прежде род включал в себя все виды семейства за исключением дымчатых (Phoebetria) альбатросов (различают светлоспинных и темноспинных дымчатых альбатросов), однако в 1996 году было принято решение зарегистрировать два новых рода Thalassarche и Phoebastria и часть птиц перенести туда. (Nunn et al., 1996) В настоящее время род выделяет две группы птиц — странствующий, галапагосский и амстердамский альбатросы вместе формируют одну группу, а все остальные виды другую. Изменение в классификации было одобрено большинством орнитологов, однако были и противники такого разделения.
Самыми крупными альбатросами и одними из самых крупных летающих птиц на земле считаются странствующий и королевский альбатросы (Diomedea epomophora). Размах их крыльев может достигать 3,7 м (в среднем чуть менее 3 м), что является абсолютным рекордом. Взрослые птицы могут достигать 11 кг веса, что сравнимо с весом крупного лебедя.
Оперение взрослых альбатросов преимущественно белое, причём с возрастом они становятся ещё светлее. Полностью белое оперение встречается у королевских альбатросов в любом возрасте и у крупных взрослых особей странствующего альбатроса. У самок остальных видов, а также у молодых птиц окончания перьев чёрные. В общих чертах, чем меньше вид или подвид, тем его перья имеют более тёмный коричневатый оттенок. У недавно открытого вида Diomedea amsterdamensis оперение в любом возрасте преимущественно тёмно-бурое.
Обитают альбатросы в Южном океане (недавнее образование — воды, окружающие Антарктиду) и в основном гнездятся на отдалённых островах. Странствующие альбатросы устраивают свои гнёзда на всём протяжении Южного океана от Южной Георгии и островов Тристан-да-Кунья до Индийского океана и суб-антарктическом поясе Новой Зеландии. Королевские альбатросы гнездятся только в Новой Зеландии, в частности в большой птичьей колонии полуострова Отаго.
關於日本的一間動畫製作公司，請見「Diomedéa」。見內文
信天翁属（屬名：Diomedea）在动物分类学上是鸟纲鹱形目信天翁科中的一个属，分为六种。
这是一篇與鳥類相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。
_heads.jpg)
