Haliaeetus sanfordi Mayr 1935

Bielik melanezyjski (Haliaeetus sanfordi) – gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Gatunek endemiczny, występuje jedynie na Wyspach Salomona. Zamieszkuje przybrzeżne lasy i jeziora.

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy opisał w 1935 roku niemiecki ornitolog Ernst Mayr^[3]. Jako miejsce typowe odłowu holotypu Mayr wskazał wyspę Choiseul^[3]. Holotypem była samica odłowiona 28 listopada 1927 roku przez R.H. Becka, F.P. Drowne’a i H. Hamlina^[3].

Charakterystyka

Morfologia

Wygląd zewnętrzny

Upierzenie białawo-brązowe, nieco jaśniejsze na głowie i szyi. Od piersi w dół zabarwienie od ciemnobrązowego do szaro-czarnego. Ten gatunek jest wyjątkiem w rodzaju Haliaeetus, ponieważ ma ogon ciemny przez całe życie.

Rozmiary

długość ciała ok. 70–90 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 165–185 cm

Pożywienie

Pożywienie tego bielika to głównie padlina, ryby, kraby, żółwie i węże morskie. Sporadycznie także małe ptaki oraz owoce rosnące w koronach lasów deszczowych.

Rozród

Jaja

Zwykle składa dwa jaja.

Pora lęgowa

Od sierpnia do października.

Przypisy

Bibliografia

• IUCN2006 BirdLife International Database entry includes justification for why this species is vulnerable
• Birdlife factsheet
• Wink, M.; Heidrich, P. & Fentzloff, C. (1996): A mtDNA phylogeny of sea eagles (genus Haliaeetus) based on nucleotide sequences of the cytochrome b gene. Biochemical Systematics and Ecology 24: 783-791. PDF fulltext