Haliaeetus sanfordi Mayr 1935

Ar morerer Sanford^{(Daveoù a vank)} a zo un evn-preizh, Haliaeetus sanfordi an anv skiantel anezhañ.

Ar spesad nemetañ eo er genad Haliaeetus.

Dougen a ra anv ar surjian hag an evnoniour amatour stadunanat Leonard Cutler Sanford (1868-1950).

Doareoù pennañ

Boued

Annez

Bevañ a ra al labous e Papoua-Ginea Nevez (Bougainville ha Buka) hag en Inizi Salomon^[1].

Rummatadur

Diouzh an evnoniourien e vez renket ar morerered en urzhiad Accipitriformes pe Falconiformes.

Liamm diavaez

• Haliaeetus sanfordi war al lec'hienn Avibase.

Dave

El pigarg de les Salomó (Haliaeetus sanfordi) és un ocell rapinyaire de la família dels accipítrids (Accipitridae) que habita costes i boscos de les illes Salomó.

Referències

Aderyn a rhywogaeth o adar yw Eryr môr Sanford (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: eryrod môr Sanford) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Haliaeetus sanfordi; yr enw Saesneg arno yw Sanford's sea eagle. Mae'n perthyn i deulu'r Eryr (Lladin: Accipitridae) sydd yn urdd y Falconiformes.^[1]

Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn H. sanfordi, sef enw'r rhywogaeth.^[2]

Teulu

Mae'r eryr môr Sanford yn perthyn i deulu'r Eryr (Lladin: Accipitridae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:

Rhestr Wicidata:

rhywogaeth enw tacson delwedd Aquila spilogaster Aquila spilogaster Aquila wahlbergi Aquila wahlbergi Barcud wynepgoch Gampsonyx swainsonii Eryr Adalbert Aquila adalberti Eryr Bonelli Aquila fasciata Eryr euraid Aquila chrysaetos Eryr Gurney Aquila gurneyi Eryr nadroedd Madagasgar Eutriorchis astur Eryr rheibus Aquila rapax Eryr rheibus y diffeithwch Aquila nipalensis Eryr ymerodrol Aquila heliaca Fwltur yr Aifft Neophron percnopterus

Gweler hefyd

• Rhestr Goch yr IUCN

Cyfeiriadau

Der Salomonenseeadler (Haliaeetus sanfordi) ist ein großer Adler, der auf Bougainville und den Salomonen endemisch ist. Das Artepitheton ehrt Leonard C. Sanford, einem Kurator des American Museum of Natural History, der das Taxon während einer Südseeexpedition in den 1920er-Jahren entdeckt hatte. 1935 verfasste Ernst Mayr die wissenschaftliche Erstbeschreibung.

Merkmale

Der Salomonenseeadler erreicht eine Größe von 64 bis 90 Zentimetern und ein Gewicht von 2,3 bis 2,5 Kilogramm. Die Flügelspannweite beträgt 165 bis 185 Zentimeter. Das Kopf- und Halsgefieder ist weißbraun bis hellbraun. An der Unterseite ist er von braun zu rotbraun bis dunkelbraun gefärbt. Die Oberseite weist eine dunkelbraune bis grauschwarze Färbung auf. Die Augen sind hellbraun.

Lebensraum

Sein Lebensraum sind küstennahe Wälder in einer Höhe von 1350 m über dem Meeresspiegel.

Fortpflanzung

Die Brutzeit ist von August bis Oktober. Das Gelege besteht gewöhnlich aus zwei Eiern.

Nahrung

Der Salomonenseeadler ist die einzige Seeadlerart, die ihre Beute im Regenwald jagt. Die Nahrung besteht aus Flughunden und Kuskus sowie aus Fischen (auch Kadaver von großen Fischen und Haien), Mollusken, Seeschlangen, Krabben und Schildkröten.

Symbolische Bedeutung

Der Salomonenseeadler wird häufig auf Briefmarken der Salomonen abgebildet. Auf Santa Isabel gilt er als Häuptlingssymbol und in Cheke Holo (Dialekt der Einheimischen auf dieser Insel) heißt er Gaghata.

Literatur

• James Ferguson-Lees, David A. Christie: Raptors of the world. Helm, London 2001.

Weblinks

• Factsheet auf BirdLife International
• Haliaeetus sanfordi in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN 2016. Eingestellt von: BirdLife International, 2016. Abgerufen am 13. September 2021.
• Videos, Fotos und Tonaufnahmen zu Haliaeetus sanfordi in der Internet Bird Collection

Shqiponja e Detit të Salomoneve (Haliaeetus sanfordi) është një shqiponjë e madhe e cila paraqitet në Bougainvill edhe në Arkipelagun Salomon (polinezi). Epitetonin e llojit (Haliaeetus "Sanfordi") është për nder të një kuratori të American Museum of Natural History, i cili e zbuloi këtë lloj shqiponje gjatë një ekspedite në vitet 1920. Përshkrimin e parë shkencor e bëri Ernst Mayr në vitin 1935.

Shqiponja e Detit të Salomoneve shpesh shihet edhe në pullat postale të vendit. Në Santa Isabela kjo lloj shqiponje simbolizon prijësin, kurse në Cheke Holo quhet Gaghata.

Përshkrimi

Shqiponja e Detit të Salomoneve arrinë një madhësi prej 64 deri 90cm dhe një peshë nga 2,3 deri në 2,5 kg. Gjerësia e krahëve arrin 165 deri 185cm. Pendët e kokës dhe të qafes janë ngjyrë kafe të çelët. Në anën barkore është me ngjyrë kafe, ngjyrë kafe në të kuqe deri në kafe të mbyllët. Ana shpinore është ngjyrë kafe të mbyllët deri në ngjyrë të përhimt në të zezë. Sytë i ka ngjyrë kafe të çelët.

Mënyra e jetesës

Kjo shqiponë jeton në malet rreth bregut të detit të cilat arrijnë lartësi mbidetare deri në 1350m.

Koha e çeljes së vezëve është nga gushti deri në tetor. Foletë përbëhen në të shumten e rasteve nga dy vezë.

Ushqimi

Kjo është e vetmja shqiponjë deti që e gjuan prenë në malet tropike. Ushqimi përbëhet nga Megachiroptera dhe Kuskusa, po ashtu edhe nga peshq (gjithashtu edhe kërma peshqish të mëdhenj dhe peshkaqenë), molusqe, gjarpërinj uji, gaforre dhe breshka.

Referimet

• Ferguson-Lees, James & David A. Christie 2001: Raptors of the world. Helm, London.

Sanford's sea eagle (Haliaeetus sanfordi), also known as Sanford's fish eagle or the Solomon eagle, is a sea eagle endemic to the Solomon Islands archipelago.

Taxonomy

Sanford's sea eagle was discovered by and named after Dr Leonard C. Sanford, a trustee for the American Museum of Natural History. The first description was by Ernst Mayr in 1935. The "sea eagle" name is used to distinguish the species of the genus Haliaeetus from the closely related Ichthyophaga true fish eagles.^[4] The species was described in 1935 by Ernst Mayr who noticed that earlier observers had overlooked it, thinking it was a juvenile of the white-bellied sea eagle.^[3] It forms a superspecies with the white-bellied sea eagle. As in other sea eagle species pairs, the other taxon is white-headed. These two are genetically very close, it seems; their lineages separated not longer than 1 million years ago, probably only in the Middle Pleistocene, a few 100,000 years ago.^[5][6] Both share a dark bill, talons, and eyes with the other Gondwanan sea eagles.

Description

It can reach a length of 70–90 cm (28–35 in) and a weight between 1.1 and 2.7 kg (2.4 and 6.0 lb). Its wingspan is 165–185 cm (5.41–6.07 ft). It is the only large predator on the Solomon Islands. The eagles inhabit coastal forests and lakes up to an altitude of about 1500 m above sea level.^[4]

Their plumage is whitish brown to bright brown on the head and the neck. The underparts are brown to reddish brown and dark brown. The upperparts are darkish brown to gray-black. The eyes are bright brown. Uniquely among sea eagles, this species has an entirely dark tail throughout its life.

Breeding

The breeding season is from August to October. The nest consists of two eggs.

Diet

The diet consists of mainly of tideline carrion, fish, molluscs, crabs, tortoises, and sea snakes, and more rarely birds and megabats snatched from the rainforest canopy.^[4][7] It has also been reported to feed opportunistically on the northern common cuscus.^[8]

In culture

The eagle is often illustrated on postage stamps of the Solomon Islands.

Footnotes

References

• BirdLife International (2012). "Haliaeetus sanfordi". IUCN Red List of Threatened Species. 2012. Retrieved 26 November 2013.old-form url
• "Species factsheet: Sanford's Sea-eagle Haliaeetus sanfordi". birdlife.org. BirdLife International. 2011. Retrieved 2011-05-25.

Cited works

• del Hoyo, J.; Elliott, A.; Sargatal, J., eds. (1994). Handbook of the Birds of the World. Vol. 2. Barcelona: Lynx Edicions. ISBN 84-87334-15-6.
• Heinsohn, Tom (2000). "Predation by the White-breasted Sea Eagle Haliaeetus leucogaster on phalangerid possums in New Ireland, Papua New Guinea". Emu. 100 (3): 245–46. doi:10.1071/MU00913.
• Wink, M.; Heidrich, P.; Fentzloff, C. (1996). "A mtDNA phylogeny of sea eagles (genus Haliaeetus) based on nucleotide sequences of the cytochrome b gene" (PDF). Biochemical Systematics and Ecology. 24 (7–8): 783–791. doi:10.1016/S0305-1978(96)00049-X.

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Sanford%27s_sea_eagle&oldid=1112356178"

La Sanforda maraglo (Haliaeetus sanfordi), foje nomata kiel Sanforda fiŝaglo aŭ Salomona aglo, estas birdospecio de la grupo de maragloj endemia de la Salomonoj. La nomo "maraglo" estas preferata, por distingi tiun specion de la genro Haliaeetus el la tre proksime rilataj Ichthyophaga aŭ veraj fiŝagloj.

Aspekto

La Sanforda maraglo estis malkovrata de kaj nomata laŭ Dro. Leonard C. Sanford, konsilisto de la Usona Muzeo de Natura Historio. La unua priskribo estis farata de Ernst Mayr en 1935.

La specio povas atingi longon el 70 al 90 cm kaj pezon el 1.5 al 2.7 kg. La enverguro estas de 165 al 185 cm. Ĝi estas la ununura granda predanto de la Salomonoj. Tiu agloj loĝas en marbordaj arbaroj kaj lagoj ĝis altitudo de ĉirkaŭ 1500 m smn.

La plumaro estas blankecbruna al brilbruna en kapo kaj kolo. La subaj partoj estas brunaj al ruĝecbrunaj kaj malhelbrunaj. La supraj partoj estas malhelbrunaj al grizecnigraj. La okuloj estas brilbrunaj. Unika inter maragloj, tiu specio havas kompletan malhelan voston tra sia tuta vivo.

La reprodukta sezono estas el aŭgusto al oktobro. La kutima ovodemetado konsistas el du ovoj.

La dieto konsistas ĉefe el tajda kadavraĵo, fiŝoj, moluskoj, kraboj, testudoj kaj marserpentoj, kaj pli rare birdoj kaj fruktovespertoj kaptataj en la pluvarbara kanopeo. Ĝi estis konstatita manĝanta oportuneme ankaŭ la marsupialan specion Orienta falangero.

Ĝi formas superspecion kun la Blankaventra maraglo. Kiel ĉe aliaj maraglaj speciparoj, la alia taksono estas blankakapa. Tiu du estas genetike tre proksimaj, ŝajne ties stirpoj separiĝis ne antaŭ pli da 1 mj, probable nur en la meza Pleistoceno, antaŭ 100,000 jaroj. Ambaŭ kunhavas malhelajn bekon, ungojn, kaj okulojn kun aliaj maragloj de Gondvano.

Tiu aglo estas ofte ilustraciita en poŝtmarkoj de la Salomonoj.

Notoj

Referencoj

• BirdLife International (2008). Haliaeetus sanfordi. Internacia Ruĝa Listo de Endanĝeritaj Specioj. Versio 2010.4. Internacia Unio por la Konservo de Naturo. Elŝutita 2011-05-31.
• Species factsheet: Sanford's Sea-eagle Haliaeetus sanfordi. birdlife.org. BirdLife International (2011). Alirita 2011-05-25.

Cititaj verkoj

• (1994) Handbook of the Birds of the World 2. Barcelona: Lynx Edicions. ISBN 84-87334-15-6.
• doi, 10.1071/MU00913.
• doi, 10.1016/S0305-1978(96)00049-X.

El pigargo de las Salomón^[3]​ (Haliaeetus sanfordi) es una especie de ave accipitriforme^[4]​ de la familia Accipitridae que es endémica de las Islas Salomón.

Referencias

• BirdLife International. «Haliaeetus sanfordi». Lista Roja de especies amenazadas de la UICN 2010.4 (en inglés). ISSN 2307-8235. Consultado el 31 de mayo de 2011.
• «Species factsheet: Sanford's Sea-eagle Haliaeetus sanfordi». birdlife.org. BirdLife International. 2011. Consultado el 25 de mayo de 2011.

Haliaeetus sanfordi Haliaeetus generoko animalia da. Hegaztien barruko Accipitridae familian sailkatua dago.

Erreferentziak

• World Bird Names

Ikus, gainera

• Haliaeetus
• Accipitridae

Ruskomerikotka (Haliaeetus sanfordi) on haukkojen heimoon kuuluva päiväpetolintu. Sitä tavaan Bougainvillessa ja Bukassa Papua-Uudessa-Guineassa ja Salomonsaarilla, joissa se on kotoperäinen laji.^[1]

Laji on määritelty vaarantuneeksi, koska sen pieni populaatio on arvioitu pieneneväksi.^[1]

Se viihtyy parhaiten metsäisillä rannikoilla. Jotkut parit voivat saalistaa kaukana sisämaassa ja etenkin itäisillä saarilla ne voivat elää pelkästään sisämaassa, jossa niiden saalislaji on Phalanger orientalis ja mahdollisesti myös metsärotat ja hedelmälepakot. Laji saalistaa myös entisillä metsäalueilla, missä sen on kerrotu tonkivan kuolleita nisäkkäitä, kuten villikoiria.^[1]

Lajin uhkana on vainoaminen ja metsien hävittäminen. Salomonsaarilla se on joissakin maakunnissa suojeltu.^[1]

Sen koko on 70-90 cm. Se on Salomonsaarten ainoa suuri kotkalaji.^[3]

Lähteet

Aiheesta muualla

• Laji.fi: Ruskomerikotka (Haliaeetus sanfordi)

Haliaeetus sanfordi

Le Pygargue de Sanford (Haliaeetus sanfordi) est une espèce de pygargues vivant sur les îles Salomon et en Papouasie-Nouvelle-Guinée. C'est une espèce monotypique.

Son nom commémore le chirurgien et ornithologiste amateur Leonard Cutler Sanford (en) (1868-1950).

Voir aussi

Références taxonomiques

• (en) Référence Congrès ornithologique international : (consulté le 31 mai 2015)
• (fr+en) Référence Avibase : Haliaeetus sanfordi (+ répartition) (consulté le 30 juin 2015)
• (en) Référence Catalogue of Life : Haliaeetus sanfordi Mayr, 1935 (consulté le 17 décembre 2020)
• (en) Référence CITES : espèce Haliaeetus sanfordi Mayr, 1935 (+ répartition sur Species+) (consulté le 30 juin 2015)
• (fr+en) Référence ITIS : Haliaeetus sanfordi Mayr, 1935
• (en) Référence Animal Diversity Web : Haliaeetus sanfordi
• (en) Référence NCBI : Haliaeetus sanfordi (taxons inclus)

L'aquila pescatrice di Sanford (Haliaeetus sanfordi (Mayr, 1935)) è un uccello rapace diurno appartenente alla famiglia Accipitridae, diffuso nella parte settentrionale dell'Australasia.

Descrizione

È un'aquila di media taglia dal peso leggero, da adulta mostra un piumaggio bruno, rossastro e color crema pallido; possiede un becco robusto, un collo allungato e zampe nude relativamente corte.
Quando si posa sui rami degli alberi assume una postura eretta che tende ad incurvarsi una volta a terra.
I sessi sono simili per dimensioni, anche se a volte la femmina può essere più grande (anche fino all'11%) e più pesante.
I giovani della specie, come spesso accade con altre aquile pescatrici, cambiano vari piumaggi passando lentamente dall'uno all'altro, fino a sviluppare la livrea definitiva non prima del quinto o sesto anno di vita.

Note

Bibliografia

• James Ferguson-Lees, David A. Christie, Raptors of the World, Londra, Christopher Helm, 2001, ISBN 0618127623.

Vogels

Sanfords zeearend (Haliaeetus sanfordi) is een roofvogel uit de familie van Accipitridae (Havikachtigen). Het is een kwetsbare vogelsoort op de eilanden ten oosten van Nieuw-Guinea.

Kenmerken

Deze arend is 70 tot 90 cm lang en heeft een spanwijdte van 165 tot 185 cm, maar is kleiner dan de Europese zeearend, die een spanwijdte heeft van 193 tot 244 cm. De arend heeft een relatief lange nek, kortere poten en langere staart en is bijna egaal bruin, alleen de kop en hals zijn bleek roodbruin en de staart is meer donkerbruin.^[2]

Verspreiding en leefgebied

Deze soort is endemisch op de eilanden Bougainville en Buka (Papoea-Nieuw-Guinea) en de Salomonseilanden, de eilandengroep ten oosten van Nieuw-Guinea in het westelijk deel van de Grote Oceaan. Het leefgebied bestaat uit bosranden langs zeekusten, waar deze arend visarenden berooft van hun prooi of leeft van kadavers. Er zijn ook populaties die meer landinwaarts leven en jagen op middelgrote dieren zoals vleerhonden in bossen.^[1]

Status

Sanfords zeearend heeft een beperkt verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie werd in 2016 door BirdLife International geschat op 350 tot 1500 individuen en de populatie-aantallen nemen af door habitatverlies en vervolging. Het leefgebied wordt ontbost waarbij natuurlijk bos wordt omgezet in gebied voor agrarisch gebruik, waarbij kustwateren troebel worden en soms ook nog worden overbevist. Om deze redenen staat deze soort als kwetsbaar op de Rode Lijst van de IUCN.^[1]

Bronnen, noten en/of referenties

Bielik melanezyjski (Haliaeetus sanfordi) – gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Gatunek endemiczny, występuje jedynie na Wyspach Salomona. Zamieszkuje przybrzeżne lasy i jeziora.

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy opisał w 1935 roku niemiecki ornitolog Ernst Mayr^[3]. Jako miejsce typowe odłowu holotypu Mayr wskazał wyspę Choiseul^[3]. Holotypem była samica odłowiona 28 listopada 1927 roku przez R.H. Becka, F.P. Drowne’a i H. Hamlina^[3].

Charakterystyka

Morfologia

Wygląd zewnętrzny

Upierzenie białawo-brązowe, nieco jaśniejsze na głowie i szyi. Od piersi w dół zabarwienie od ciemnobrązowego do szaro-czarnego. Ten gatunek jest wyjątkiem w rodzaju Haliaeetus, ponieważ ma ogon ciemny przez całe życie.

Rozmiary

długość ciała ok. 70–90 cm, rozpiętość skrzydeł ok. 165–185 cm

Pożywienie

Pożywienie tego bielika to głównie padlina, ryby, kraby, żółwie i węże morskie. Sporadycznie także małe ptaki oraz owoce rosnące w koronach lasów deszczowych.

Rozród

Jaja

Zwykle składa dwa jaja.

Pora lęgowa

Od sierpnia do października.

Przypisy

Bibliografia

• IUCN2006 BirdLife International Database entry includes justification for why this species is vulnerable
• Birdlife factsheet
• Wink, M.; Heidrich, P. & Fentzloff, C. (1996): A mtDNA phylogeny of sea eagles (genus Haliaeetus) based on nucleotide sequences of the cytochrome b gene. Biochemical Systematics and Ecology 24: 783-791. PDF fulltext

Salomonhavsörn^[3] (Haliaeetus sanfordi) är en havsörn endemisk för Salomonöarna.^[4]

Systematik

Arten beskrevs taxonomiskt först 1935 av Ernst Mayr och han gav den dess vetenskapliga artepitet för att hedra doktor Leonard Cutler Sanford, en styrelsemedlem vid American Museum of Natural History. Tidigare hade arten förbisetts som en juvenil vitbukad havsörn, vilken den är mycket nära besläktad med, och de båda arterna beskrivs ibland som en superart.^[2] De båda arterna är genetiskt mycket lika och studier indikerar att deras utvecklingslinjer först separerades under mellersta pleistocen, för mindre än 100000 år sedan.^[5]

Utseende

Salomonhavsörn är ganska smal och långhalsad med litet huvud och breda vingar. Som hos alla havsörnar är dess stjärt kort och solfjäderformad. Som hos merparten av rovfåglarna är honorna något större än hanarna och arten mäter 70-90 cm, har ett vingspann på 165-185 cm och väger 1.5-2.7 kg.^[6]

Huvud och nacke är vitaktigt brun till ljusbrun, undersidan brun till rödbrun och mörkbrun, ovansidan mörkbrun till gråsvart. I alla fjäderdräkter har den en helmörk stjärt vilket skiljer den från alla andra havsörnar. Den har mörk näbb, ben och brun ögon.

Ekologi

Salomonhavsörnen är det enda större rovdjuret på Salomonöarna. Den bebor täta kust- eller sjönära låglandsskogar på höjder upp till cirka 1500 meter över havet.^[6] Häckningssäsongen sträcker sig från augusti till oktober och den lägger vanligtvis två ägg per kull.

Den lever huvudsakligen av fisk, blötdjur, krabbor, sköldpaddor, havsormar och as som den hittar när tidvattnet drar sig tillbaka. Mer sällan tar den även fåglar, flyghundar och nordlig grå kuskus (Phalanger orientalis)^[6][7]

Salomonhavsörnen och människan

Arten förekommer på flera olika frimärken utgivna på Salomonöarna.

Referenser

Noter

1. ^ Birdlife International 2012 Haliaeetus sanfordi Från: IUCN 2015. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2015.4 www.iucnredlist.org. Läst 2016-03-14.
2. ^ [a b] Mayr, E (1936). ”Birds collected during the Whitney South Sea Expedition. 31, Descriptions of twenty-five species and subspecies”. American Museum Novitates. Number 828: sid. 1–20. http://hdl.handle.net/2246/3965/2246/3965/.
3. ^ Sveriges ornitologiska förening (2016) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter Arkiverad 18 oktober 2014 hämtat från the Wayback Machine., läst 2016-11-10
4. ^ Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2016) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2016 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2016-08-11
5. ^ Wink, M.; Heidrich, P.; Fentzloff, C. (1996). ”A mtDNA phylogeny of sea eagles (genus Haliaeetus) based on nucleotide sequences of the cytochrome b gene” (PDF). Biochemical Systematics and Ecology 24 (7–8): sid. 783–791. doi:10.1016/S0305-1978(96)00049-X. http://www.uni-heidelberg.de/institute/fak14/ipmb/phazb/pubwink/1996/20_1996.pdf.
6. ^ [a b c] del Hoyo, J.; Elliott, A.; Sargatal, J., reds (1994). Handbook of the Birds of the World. "2". Barcelona: Lynx Edicions. ISBN 84-87334-15-6
7. ^ Heinsohn, Tom (2000). ”Predation by the White-breasted Sea Eagle Haliaeetus leucogaster on phalangerid possums in New Ireland, Papua New Guinea”. Emu 100 (3): sid. 245–46. doi:10.1071/MU00913.

Webbkällor

• ”Species factsheet: Sanford's Sea-eagle Haliaeetus sanfordi”. birdlife.org. BirdLife International. 2011. http://www.birdlife.org/datazone/speciesfactsheet.php?id=3360. Läst 25 maj 2011.

Đại bàng biển Sanford (tên khoa học Haliaeetus sanfordi) là một loài chim thuộc chi Đại bàng biển, là loài đặc hữu quần đảo Solomon.

Loài này đã được phát hiện và đặt tên sau Tiến sĩ Leonard C. Sanford, một thành viên của Bảo tàng Lịch sử Tự nhiên Hoa Kỳ. Nó được mô tả đầu tiên bởi Ernst Mayr năm 1935. Nó có thể đạt chiều dài giữa 70 và 90 cm và trọng lượng từ 1,5 và 2,7 kg. Sải cánh dài từ 165 đến 185 cm (65-73). Nó là động vật ăn thịt lớn duy nhất trên quần đảo Solomon. Đại bàng sống ở rừng ven biển và hồ lên độ cao khoảng 1500 m so với mực nước biển. Bộ lông là màu trắng màu nâu đến nâu sáng trên đầu và cổ. Các phần dưới là màu nâu ánh đỏ nâu và màu nâu sẫm. Các phần trên có màu nâu đen, nâu đỏ và nâu tối. Đôi mắt sáng màu nâu. Độc đáo trong số các loài đại bàng biển, loài đại bàng này có đuôi hoàn toàn đen tối trong suốt cuộc đời của nó.

Mùa sinh sản từ tháng 8 đến tháng 10. Tổ bao gồm hai quả trứng.

Chế độ ăn uống bao gồm chủ yếu là xác chết theo thủy triều, cá, động vật thân mềm, cua, rùa, rắn biển, và hiếm hơn chim và dơi ăn quả bắt cóc từ các tán rừng nhiệt đới^[3].

Chú thích

Tham khảo

• Dữ liệu liên quan tới Haliaeetus sanfordi tại Wikispecies

二名法 Haliaeetus sanfordi
Mayr, 1935

所罗门群岛海雕（Haliaeetus sanfordi）是一種分佈于所羅門群島的海雕。

簡介

所罗门群岛海雕被美國自然歷史博物館的一名保管人Dr. Leonard Sanford發現及命名。而第一次描述所羅門群島海雕的人是Ernst Mayr博士，他于1935年第一次描述所罗门群岛海雕。所罗门群岛海雕的身體的長度可達到64釐米至90釐米，重量則可達到2.3-2.5公斤。所罗门群岛海雕的翼的長度則在165-185釐米之間。它是所羅門群島唯一的大型猛禽。

所罗门群岛海雕的繁殖時期處於每年的八月至十月之間，每次產兩粒蛋。

食物主要包括飛狐、魚、軟体類、螃蟹、龜和海蛇。

所罗门群岛海雕與白腹海雕的親緣關係十分密切，應該是從一百萬年以前開始才逐漸分離開來，很可能比中更新世）（大約十萬年前）還要晚。^[2]這兩種海雕都具有南方海雕的深色的喙、爪和眼睛。

所罗门群岛海雕的图象常常出现在所罗门群岛发行的邮票上。

參考

外部連結

• Birdlife factsheet
• 所罗门群岛海雕的資料，于IUCN網站^{[永久失效連結]}

取自“https://zh.wikipedia.org/w/index.php?title=所罗门群岛海雕&oldid=47570415”