Bekkerøye (Salvelinus fontinalis) er ein laksefisk nærskyld røya. Ho kjem opphavleg frå austlege Nord-Amerika, men er sett ut som sportsfisk mange andre stadar. I Noreg vart ho sett ut frå 1876 til 1920 og frå 1960-åra; særleg i forsura vassdrag sidan ho toler lågare pH-verdiar enn aure. Arten står på Norsk svarteliste 2007 og vert rekna som ein høgrisikoart; ho er nemleg ein mogleg vektor for ymse utanlandske parasittar.
Bekkerøya er mørk grøn til brun med marmorisering i lysare fargar på ryggen og ofte halen. Magen og finnane på undersida av fisken er raude, han har òg ein del raude prikkar. Raudfargen på magen vert kraftigare i gytetida, særleg hjå hannar.
Den største registrerte lengda på bekkerøye er 86 cm, og den største vekta 9,4 kg. Han kan nå ein alder på minst 7 år; kanskje det dobbelte i område kor han er innført.
Bekkerøya trivst i klart, kaldt vatn med mykje oksygen. I det naturlege utbreiingsområdet har det vorte observert ein tendens til å symje mot straumen tidleg på våren, om sommaren og seint på hausten; og nedover på seinvåren og hausten. Somme bestandar er anadrome til ein viss grad - dei vandrar ut i saltvatn, men forflyttar seg aldri meir enn nokre få kilometer frå elvemunningane. Dei blir verande på sjøen i opp til tre månadar.
Bekkerøya er ein rovfisk som et frå eit vidt spekter av organismar, m.a. makk, krepsdyr, insekt, blautdyr, fisk, amfibium og små pattedyr. Det har òg vorte funne planterestar i mageinnhaldet til nokre eksemplar.
Dei gyter over grusbotn. Kurtisen tek til med at hannen freistar å driva hoa mot ein passande gyteplass. Om ho er villig, vel ho ein plass og grev eit reir. Medan ho grev sym hannen rundt ho og freistar å stryka finnane sine mot ho, sjølv om han mesteparten av tida er oppteken med å jaga vekk andre hannar. Når reirholet er ferdig, legg paret seg ned i og slepp ut egg og mjølke. Når dei er ferdige med dette, dekker hoa egga med småstein ho feiar oppstrøms. Når dei er heilt dekt, sym ho opp mot straumen og tek til å grava ei ny gytegrop.
Egga klekker etter om lag 100 dagar ved 5 °C, saktare ved lågare temperatur.
Bekkerøye (Salvelinus fontinalis) er ein laksefisk nærskyld røya. Ho kjem opphavleg frå austlege Nord-Amerika, men er sett ut som sportsfisk mange andre stadar. I Noreg vart ho sett ut frå 1876 til 1920 og frå 1960-åra; særleg i forsura vassdrag sidan ho toler lågare pH-verdiar enn aure. Arten står på Norsk svarteliste 2007 og vert rekna som ein høgrisikoart; ho er nemleg ein mogleg vektor for ymse utanlandske parasittar.
Bekkerøye (Salvelinus fontinalis) er en fisk i laksefamilien. Arten er innført i Norge.
Bekkerøya stammer opprinnelig fra de østlige traktene av Nord-Amerika og sør-Canada. Den er satt ut flere steder i Sør-Norge siden denne er mer motstandsdyktig mot sur nedbør enn f.eks. ørret. Utsetting av bekkerøye var ennå i 1989 ansett som et mulig tiltak i vassdrag som var forsuret. Men det ble også pekt på at «Spredning av nye fiskearter er i mange tilfelle svært uheldig. Det må presiseres at utsetting av bekkerøye uten særskilt tillatelse er forbudt»[1]. I Fremmedartslista, som anslår den økologiske risikoen ved fremmede arter, er bekkerøye per 2018 kategorisert i gruppen «lav risiko»[2].
Lutvann ved Oslo er et kjent bekkerøyevann, men hovedområdet er nok i Njardheimsområdet i øvre Sirdal, der feks Rosskreppfjorden er et kjent vann med særdeles stor fisk.
Bekkerøya er mørk grønn til brun med marmorering i lysere farger på ryggen og ofte halen. Mage og finner på undersiden av fisker er ofte røde, og fisken har ofte røde prikker. Rødfargen på magen blir kraftigere i gytetiden. Bekkerøya ligner mye på bekkeørret både i utseende og levemåte, og den har blitt en ettertraktet sportsfisk.
Den største registrerte lengden på bekkerøye er 86 cm, og den største vekta er 9,4 kg. Den kan nå en alder på minst 7 år, kanskje det dobbelte på steder den er satt ut. Den største bekkerøya tatt på sportsfiskeredskap i Norge, er på 2,268 kg, tatt i Mandalselva 19. august 2001[3].
Bekkerøye (Salvelinus fontinalis) er en fisk i laksefamilien. Arten er innført i Norge.
