Samotnik, brodziec samotny, stalugwa (Tringa ochropus) – gatunek średniego ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych (Scolopacidae).
W Polsce jest objęty ścisłą ochroną gatunkową oraz wymagający ochrony czynnej, dodatkowo obowiązuje zakaz fotografowania, filmowania lub obserwacji, mogących powodować płoszenie lub niepokojenie[3]. Liczebności samotnika grozi osuszanie lasów, likwidacja małych bagien i starorzeczy.
Samotnik, brodziec samotny, stalugwa (Tringa ochropus) – gatunek średniego ptaka wędrownego z rodziny bekasowatych (Scolopacidae).
Występowanie Zamieszkuje lasy iglaste Półwyspu Skandynawskiego, Europy Środkowej i Wschodniej po Azję Centralną i wschodnią Syberię do Morza Ochockiego. Zimuje w Europie Zachodniej, basenie Morza Śródziemnego, Azji Mniejszej na Bliskim Wschodzie, zwrotnikowej Afryce, Indiach, na Dalekim Wschodzie, Filipinach i Borneo. W Polsce nieliczny ptak lęgowy, liczniejszy w całym kraju podczas wędrówek w marcu–kwietniu i lipcu–październiku. Rozmieszczenie jest nierównomierne i zależy od obecności właściwych biotopów. Pojedyncze osobniki zimują. Od połowy XX notuje się wzrost populacji i rozszerzanie zasięgu na południowy zachód i południe – gniazduje już w Danii, północnych Niemczech, a pojedynczo w Bawarii. Spotkać go można też nawet w Austrii i Czechach. Cechy gatunku Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. W upierzeniu godowym wierzch ciała ciemnobrązowooliwkowy z białymi plamami w kształcie kresek na głowie i szyi, a okrągłymi na skrzydłach i grzbiecie. Kuper biały. Ogon również biały z trzema czarnymi pasami. Nad okiem biała brew. Spód ciała biały, jednak na głowie, szyi i piersi ciemne kreski. Dziób czarny z oliwkowozieloną lub ciemnoszarą nasadą, nogi oliwkowe. Niewyraźny pasek za okiem. W szacie spoczynkowej zanikają białe plamki na wierzchu ciała, które stają się szare i słabo widoczne. Osobniki młodociane podobne do dorosłych w szacie godowej, lecz plamy są nie białe, a rdzawe. W locie widać biało-czarne skrzydła, a palce lekko wystają za ogon. Podobny łęczak ma ciemnoszary dziób, szarożółte nogi, a w locie grzbiet wydaje się jasnobarwny i spód skrzydeł jasny. Jego prążki na ogonie są gęstsze, które nie są białe jak u stalugwy. Ta druga jest za to bardziej krępa i ma krótsze nogi, choć oba gatunki podobnie kiwają ogonami. Samotnik wielkości dorównuje szpakowi i drozdowi. Gdy podrywa się wydaje melodyjne „dluit ijt ijt”. Wymiary średnie dł. ciała ok. 20–26 cm