Multimedia w Wikimedia Commons Szakal czaprakowy (Canis mesomelas) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych. Występuje w Afryce na południe od Sahary. Wyróżnia się 2 podgatunki[3][1].
Długość ciała wynosi 45–90 cm, wysokość w kłębie 30,8–41,8 cm, masa 7–13,5 kg[4]. Osobniki występujące na południu kontynentu są większe od kuzynów występujących na północy. Głowa przypomina głowę lisa – ma długie uszy, dość krótki pysk i duże oczy. Uzębienie jak u kojota.
Jego ogon i grzbiet są czarne z białymi plamami, boki szarobrązowe, a brzuch żółty.
Żyje samotnie lub w parach. Ciąża trwa około 9 tygodni, liczba młodych 4–6. Występuje licznie, ludzie polują na niego dla skóry.
Jest wszystkożerny. Żywi się gryzoniami, jajami, owadami i padliną.
W niewoli żyje do 14 lat, w środowisku naturalnym do 7 lat.
Szakal czaprakowy (Canis mesomelas) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny psowatych. Występuje w Afryce na południe od Sahary. Wyróżnia się 2 podgatunki.
