Huemal peruwiański[3], taruka[4] (Hippocamelus antisensis) – gatunek ssaka parzystokopytnego z rodziny jeleniowatych blisko spokrewniony z huemalem.
Obecny zasięg występowania gatunku obejmuje kraje Ameryki Południowej – Ekwador, Peru, Boliwia, Chile i Argentyna. Huemal peruwiański zasiedla górskie zarośla na wysokościach 4100-5200 m n.p.m. Rzadko spotykana poniżej 4000 m n.p.m.
Ciało krępe z krótkimi kończynami, bardzo długie uszy, poroże słabo rozgałęzione, tuż nad różą od łodygi odchodzi długie rozgałęzienie. Samce zrzucają poroże w październiku-listopadzie. Długość ciała 140-160 cm, długość ogona 10-15 cm, wysokość w kłębie 75-85 cm, samice niższe (69-71 cm), masa ciała 45-65 kg[5]. Długość poroża 22-27 cm. Ubarwienie żółtoszarobrązowe. Wierzchnia część ogona jest ciemnobrązowa, a spodnia biała. Dymorfizm płciowy jest zaznaczony. Ciąża trwa około 240 dni.
Prowadzą dzienny tryb życia. Żyją w małych grupach złożonych z 4-9 osobników obojga płci prowadzonych przez doświadczoną samicę. Poszczególne grupy są ze sobą ściśle związane i łączą się w okresie godowym w większe stada. Samce toczą walki o samice. Taruka żywi się roślinami. Żyje do 10 lat.
Na czas porodu samice oddalają się od stada na ok. 30 dni. Rodzą jedno, rzadko 2 młodych.
Głównym drapieżnikiem polującym na huemale peruwiańskie jest puma płowa. Człowiek poluje na nie dla mięsa, skór i poroża.
Gatunek jest objęty konwencją CITES (załącznik I)[6]. W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów figuruje w kategorii VU[7].
Huemal peruwiański, taruka (Hippocamelus antisensis) – gatunek ssaka parzystokopytnego z rodziny jeleniowatych blisko spokrewniony z huemalem.
