Achillea ptarmica ye una especie perteneciente a la familia de les asteracees. Ye orixinaria del norte d'España.
Ye una yerba qu'algama los 10 cm d'altu con fueyes sentaes, lliniar-llanceolaes, agudes y dentaes regularmente. Les flores son blanques y arrexúntense en capítulos más grandes a los d'otres especies del xéneru (l'arreyu mide 8-12 mm d'anchu).
Ye una planta que crez nes rexones alpines del norte d'España nes fontes y regatos de monte.[1]
Indicaciones: Emplégase como estornutatoriu, hemostáticu, astrinxente, carminativu, sialagogu, tónicu. Les flores sirven como analxésicu y estornutatoriu. Los raigaños como hemostáticu y sialagogu. Contra l'astenia, falta de mambís, afeiciones urinaries, reguladora de les deposiciones, asela dolores dentarios y reumáticos. Tomar en fervinchu en dosis de dos cuyaradines de rizoma, con dos taces d'agua. O la masticación del rizoma frescu.[2]
Achillea ptarmica describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 2: 898. 1753.[3]
Achillea nome xenéricu nomáu n'honor d'Aquiles.[4] Indicóse tamién que'l nome, más específicamente, provién de la guerra de Troya, onde Aquiles curó a munchos de los sos soldaos y al propiu rei Télefu, rei de Micenes, utilizando'l poder que la milenrama tien pa detener les hemorraxes.[5]
ptarmica: epítetu llatín que significa "que provoca tusíes".[6]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Achillea ptarmica ye una especie perteneciente a la familia de les asteracees. Ye orixinaria del norte d'España.
