Acrocephalus is 'n genus van voëls in die familie Acrocephalidae en die orde van sangvoëls (Passeriformes). Die genus omvat 37 spesies.[1]
Acrocephalus is 'n genus van voëls in die familie Acrocephalidae en die orde van sangvoëls (Passeriformes). Die genus omvat 37 spesies.
Ar rouzeganed[1] hag ar rouziged(Daveoù a vank) eo an evned amprevanetaer a ya d'ober ar genad Acrocephalus (krouet e 1811 gant an daou naturour alaman Johann Andreas Naumann (1744-1826) ha Johann Friedrich Naumann (1780-1857)).
Seizh spesad golvaneged ha tregont a ya d'ober ar genad hiziv an deiz :
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Ar rouzeganed hag ar rouziged(Daveoù a vank) eo an evned amprevanetaer a ya d'ober ar genad Acrocephalus (krouet e 1811 gant an daou naturour alaman Johann Andreas Naumann (1744-1826) ha Johann Friedrich Naumann (1780-1857)).
Pel gènere d'ocells Acrocephalus vegeu Acrocephalus (ocell).
Acrocephalus és un gènere de plantes que pertany a la família de les lamiàcies, conté unes 130 espècies. Aquest nom és un homònim del gènere Acrocephalus (balquers) de la família Sylviidae.
Acrocephalus és un gènere de plantes que pertany a la família de les lamiàcies, conté unes 130 espècies. Aquest nom és un homònim del gènere Acrocephalus (balquers) de la família Sylviidae.
Les boscarles, conegudes com a xitxarres al País Valencià, són un grup de petits ocells que formen el gènere Acrocephalus, dins la família dels acrocefàlids (Acrocephalidae) i l'ordre dels passeriformes.
Es tracta d'un grup d'ocells de colors marrons, poc vistosos, normalment associats amb pantans o altres aiguamolls. Alguns són ratllats mentre que d'altres no tenen cap dibuix. Moltes espècies són migratòries, sobretot les que crien en zones de clima temperat.
Malgrat que moltes de les espècies són molt conegudes, Acrocephalus orinus va ser descoberta el 1867 i no es va tornar a observar fins al 2006 a Tailàndia. El 2009 es va tornar a observar a Afganistan.[1]
Als Països Catalans nidifiquen normalment el balquer, la boscarla mostatxuda i la boscarla de canyar. Com a migrants o amb presència esporàdica, també es poden albirar altres espècies com ara les boscarles dels arrossars, d'aigua, menjamosquits, dels joncs o dels matolls.[2]
Segons la classificació del Congrés Ornitològic Internacional (versió 2.10, 2011), el gènere conté 39 espècies:[3]
Les boscarles, conegudes com a xitxarres al País Valencià, són un grup de petits ocells que formen el gènere Acrocephalus, dins la família dels acrocefàlids (Acrocephalidae) i l'ordre dels passeriformes.
Es tracta d'un grup d'ocells de colors marrons, poc vistosos, normalment associats amb pantans o altres aiguamolls. Alguns són ratllats mentre que d'altres no tenen cap dibuix. Moltes espècies són migratòries, sobretot les que crien en zones de clima temperat.
Malgrat que moltes de les espècies són molt conegudes, Acrocephalus orinus va ser descoberta el 1867 i no es va tornar a observar fins al 2006 a Tailàndia. El 2009 es va tornar a observar a Afganistan.
Als Països Catalans nidifiquen normalment el balquer, la boscarla mostatxuda i la boscarla de canyar. Com a migrants o amb presència esporàdica, també es poden albirar altres espècies com ara les boscarles dels arrossars, d'aigua, menjamosquits, dels joncs o dels matolls.
Acrocephalus er en slægt af fugle i gruppen af sangere, der er udbredt i Eurasien og Afrika samt på øer i det Indiske Ocean og Stillehavet.
I forhold til andre sangere er arterne i denne slægt temmelig store. Den største danske art er den 19 cm store Drosselrørsanger, der er en sjælden ynglefugl.
Et udsnit af de 37 arter i slægten Acrocephalus:
De fire førstnævnte er mere eller mindre almindelige ynglefugle i Danmark.
Acrocephalus er en slægt af fugle i gruppen af sangere, der er udbredt i Eurasien og Afrika samt på øer i det Indiske Ocean og Stillehavet.
I forhold til andre sangere er arterne i denne slægt temmelig store. Den største danske art er den 19 cm store Drosselrørsanger, der er en sjælden ynglefugl.
Die Rohrsänger (Acrocephalus) sind eine Gattung der Vögel.[1] Aktuell wird die Gattung zusammen mit anderen Gattungen in eine eigene Familie Acrocephalidae gestellt[2], traditionell wurde sie der Familie der Grasmückenartigen (Sylviidae) zugeordnet. Die Rohrsänger sind in der Alten Welt verbreitet, den größten Artenreichtum weist die Paläarktis auf. Zurzeit werden 43 Arten anerkannt.[2]
Rohrsänger sind schlanke Singvögel mit schmalem bis abgeflachtem Schnabel, der an der Basis wenige kräftige Borsten aufweist. Der Schwanz ist meist gestuft bis stark gerundet und auf dem Tarsometatarsus bleibt die Beschilderung auch bei adulten Vögeln sichtbar.
Die Gattung lässt sich in zwei generelle Färbungstypen unterteilen. Bei der einen Gruppe ist die Oberseite weitgehend einfarbig braun oder oliv und der Schwanz ist ebenfalls weitgehend einfarbig, hierzu zählen in Mitteleuropa z. B. Teich- und Sumpfrohrsänger. Die zweite Gruppe ist auf der Oberseite auf beigem oder bräunlichem Grund ähnlich wie die Schwirle (Locustella) kräftig dunkel gestreift und gefleckt, anders als bei diesen ist aber auch der Oberkopf kräftig dunkel gezeichnet, ein Überaugenstreif ist ausgeprägt und die Schwanzaußenkanten sind weiß. Zu dieser Gruppe gehört in Mitteleuropa z. B. der Schilfrohrsänger. Die Geschlechter unterscheiden sich äußerlich nicht.
Die Rohrsänger sind in der Alten Welt verbreitet, den größten Artenreichtum weist die Paläarktis auf. Acht Arten kommen in Afrika oder auf benachbarten Inseln vor, die übrigen Arten bewohnen Inseln im westlichen Pazifik und im Indischen Ozean.
Die meisten Rohrsänger bewohnen die Verlandungszonen von Gewässern, nur einige Endemiten pazifischer Inseln bewohnen neben grasreichen Habitaten und Gebüsch auch tropische Wälder. Das sympatrische Vorkommen der sechs mitteleuropäischen Arten wird durch die jeweils weitgehend artspezifische Habitatwahl ermöglicht. Dabei besiedelt der Drosselrohrsänger die höchste Vegetation im tiefen Wasser und der Seggenrohrsänger die niedrigste Vegetation im flachen Wasser, während Teich-, Marisken-, Sumpf- und Schilfrohrsänger in dieser Reihenfolge mit zum Teil erheblichen Überlappungen einen Gradienten abnehmender Vegetationshöhe und zunehmender Trockenheit besiedeln.
Die meisten Arten sind monogam, Ausnahmen unter den mitteleuropäischen Arten sind Drosselrohrsänger (polygyn) und Seggenrohrsänger (polygyn bis promisk). Das Nest wird in dichter Vegetation errichtet und bei den meisten Arten in Wassernähe an Halmen verankert. Es ist tief napfförmig. Die Eier sind auf blassgrünem Grund je nach Art dunkel gefleckt oder weisen eine feine und dichte olivfarbene bis rostbraune Sprenkelung auf. Die nackten Nestlinge haben einen gelb-orangen Rachen mit gelblichen Randwülsten und zwei schwarzen Flecken an der Zungenbasis.
Aktuell werden 43 Arten anerkannt:[2]
Die Rohrsänger (Acrocephalus) sind eine Gattung der Vögel. Aktuell wird die Gattung zusammen mit anderen Gattungen in eine eigene Familie Acrocephalidae gestellt, traditionell wurde sie der Familie der Grasmückenartigen (Sylviidae) zugeordnet. Die Rohrsänger sind in der Alten Welt verbreitet, den größten Artenreichtum weist die Paläarktis auf. Zurzeit werden 43 Arten anerkannt.
Ruoššehasat gullet vizariidda.
Zilek (Acrocephalus), hinek cûreyên çûkên kêzxwur û Fîkar ku di nava zilan de dijîn.Çûknî gelek biçûk in.Rengên wan axilbe kahlên(rengavêtî) rengê qehwe ne.Di nava nêr û mêyên wan de cihêtiyek grîng ji aliyê rengan ve tune ye.Bi perîdank,maşot û kurmikên li derdora çiravan xwe xwedî dikin.
Бгъэнбзу лъэпкъыр (лат-бз. Acrocephalus) — вэд лъэпкъым щыщщ.
Инхэкъым. Я дамэ лъэныкъуэр мм. 56-91. ЛӀэужьыгъуэу 38-рэ къызэщӀеубыдэ, я щхьэщыгум кусэ тэху, тхыцӀэм фӀыцӀафэ ӀэпапӀэхэр ирикӀуэу.
Камышкороолулар (лат. Acrocephalus) — короолу чымчыктардын бир уруусу, булардын кыйла түрү бар: борколдой камышкороолу (лат. A. schoenobaenus), таркылдаксымак камышкороолу (A. arundinaceus), Индистан камышкороолусу, бакчы камышкороолу, сойку камышкороолу (Locustella fluviatilis), булбулсымак камышкороолу, балгамыш короолусу.
Камышкороолулар (лат. Acrocephalus) — короолу чымчыктардын бир уруусу, булардын кыйла түрү бар: борколдой камышкороолу (лат. A. schoenobaenus), таркылдаксымак камышкороолу (A. arundinaceus), Индистан камышкороолусу, бакчы камышкороолу, сойку камышкороолу (Locustella fluviatilis), булбулсымак камышкороолу, балгамыш короолусу.
Трскарот (науч. Acrocephalus) е род на се мали инсектојадни врапчевидни птици од фамилијата трскари (Acrocephalidae).
По боја се драпкасто-кафеави и живеат во мочуришта и други водести површини со трска. Некои видови имаат пруги, а други воопшто немаат белези. Многу видови се преселници, особено оние во умерените подрачја како Македонија.
Голем дел од трскарите имаат сплеснат профил на главата, што е причина за нивното научно име.
Најзагадочен вид од родот е големоклуниот трскар (Acrocephalus orinus) кој е повторно откриен во Тајланд во март 2006 г, а претходно забележан само еднаш, во 1867 г. Птицата е видена и на зафрлено место во Авганистан во летото 2009 г.
Во Република Македонија родот е присутен со следниве видови: обичен трскар (Acrocephalus arundinaceus), мал трскар (Acrocephalus schoenobaenus), тенкоклун трскар (Acrocephalus melanopogon) воден трскар (Acrocephalus paludicola), блатен трскар (Acrocephalus palustris) и трскар рогозар (Acrocephalus scirpaceus).[1]
Трскарот (науч. Acrocephalus) е род на се мали инсектојадни врапчевидни птици од фамилијата трскари (Acrocephalidae).
По боја се драпкасто-кафеави и живеат во мочуришта и други водести површини со трска. Некои видови имаат пруги, а други воопшто немаат белези. Многу видови се преселници, особено оние во умерените подрачја како Македонија.
Голем дел од трскарите имаат сплеснат профил на главата, што е причина за нивното научно име.
Најзагадочен вид од родот е големоклуниот трскар (Acrocephalus orinus) кој е повторно откриен во Тајланд во март 2006 г, а претходно забележан само еднаш, во 1867 г. Птицата е видена и на зафрлено место во Авганистан во летото 2009 г.
Чаротаўкі (Acrocephalus) — род дробных мошкаедных пявучых птушак. Раней былі далучаныя да сямейства валасянкавых, апошнім часам вылучаюцца ў асобнае сямейства чароткавых (Acrocephalidae). Уключае каля 35 відаў, распаўсюджаных у Старым сьвеце.
Некаторыя чаротаўкі вельмі дробныя, іншыя могуць дасягаць памераў шпака. Усе аднатоннай афарбоўкі, з падоўжаным целам, пахілым ілбом і прыступкавым хвастом. Пяюць, седзячы на высокай травінцы, вярхушцы быльнягу ці галінцы.
Пераважна абірае вадаёмы, гняздуе на траве, быльнягу ці чароце, на кустах[1]. Гняздо — глыбокі конус між сьцяблінамі травы, быльнягу ці ў глыбіні кусту[2].
У сакавіку 2006 году ў Тайляндзе выявілі вялікадзюбую чаротаўку (Acrocephalus orinus)[3], дагэтуль яе бачылі ўсяго аднойчы ў 1867 годзе.
— сховішча мультымэдыйных матэрыялаў
Чаротаўкі (Acrocephalus) — род дробных мошкаедных пявучых птушак. Раней былі далучаныя да сямейства валасянкавых, апошнім часам вылучаюцца ў асобнае сямейства чароткавых (Acrocephalidae). Уключае каля 35 відаў, распаўсюджаных у Старым сьвеце.
Некаторыя чаротаўкі вельмі дробныя, іншыя могуць дасягаць памераў шпака. Усе аднатоннай афарбоўкі, з падоўжаным целам, пахілым ілбом і прыступкавым хвастом. Пяюць, седзячы на высокай травінцы, вярхушцы быльнягу ці галінцы.
Пераважна абірае вадаёмы, гняздуе на траве, быльнягу ці чароце, на кустах. Гняздо — глыбокі конус між сьцяблінамі травы, быльнягу ці ў глыбіні кусту.
У сакавіку 2006 году ў Тайляндзе выявілі вялікадзюбую чаротаўку (Acrocephalus orinus), дагэтуль яе бачылі ўсяго аднойчы ў 1867 годзе.
The Acrocephalus warblers are small, insectivorous passerine birds belonging to the genus Acrocephalus. Formerly in the paraphyletic Old World warbler assemblage, they are now separated as the namesake of the marsh and tree warbler family Acrocephalidae. They are sometimes called marsh warblers or reed warblers, but this invites confusion with marsh warbler and reed warbler proper, especially in North America, where it is common to use lower case for bird species.
These are rather drab brownish warblers usually associated with marshes or other wetlands. Some are streaked, others plain. Many species breeding in temperate regions are migratory.
This genus has heavily diversified into many species throughout islands across the tropical Pacific. This in turn has led to many of the resulting insular endemic species to become endangered. Several of these species (including all but one of the species endemic to the Marianas and two endemic to French Polynesia) have already gone extinct.
The most enigmatic species of the genus, the large-billed reed warbler (A. orinus), was rediscovered in Thailand in March, 2006; it was found also in a remote corner of Afghanistan in the summer of 2009. Prior to these recent sightings, it had been found only once before, in 1867.
Many species have a flat head profile, which gives rise to the group's scientific name. The genus name Acrocephalus is from Ancient Greek akros, "highest", and kephale, "head". It is possible that Naumann and Naumann thought akros meant "sharp-pointed".[1]
The genus contains 42 species of which 6 insular forms are now extinct:[2]
Fragmentary fossil remains from the Late Miocene (about 11 mya) of Rudabánya (NE Hungary) show some apomorphies typical of this genus.[3] Given its rather early age (most Passerida genera are not known until the Pliocene), it is not too certain that it is correctly placed here, but it is highly likely to belong to the Acrocephalidae at the least.
The Acrocephalus warblers are small, insectivorous passerine birds belonging to the genus Acrocephalus. Formerly in the paraphyletic Old World warbler assemblage, they are now separated as the namesake of the marsh and tree warbler family Acrocephalidae. They are sometimes called marsh warblers or reed warblers, but this invites confusion with marsh warbler and reed warbler proper, especially in North America, where it is common to use lower case for bird species.
These are rather drab brownish warblers usually associated with marshes or other wetlands. Some are streaked, others plain. Many species breeding in temperate regions are migratory.
This genus has heavily diversified into many species throughout islands across the tropical Pacific. This in turn has led to many of the resulting insular endemic species to become endangered. Several of these species (including all but one of the species endemic to the Marianas and two endemic to French Polynesia) have already gone extinct.
The most enigmatic species of the genus, the large-billed reed warbler (A. orinus), was rediscovered in Thailand in March, 2006; it was found also in a remote corner of Afghanistan in the summer of 2009. Prior to these recent sightings, it had been found only once before, in 1867.
Many species have a flat head profile, which gives rise to the group's scientific name. The genus name Acrocephalus is from Ancient Greek akros, "highest", and kephale, "head". It is possible that Naumann and Naumann thought akros meant "sharp-pointed".
Kanbirdojn konsistigas 35 specioj de la genro Acrocephalus, kiuj estas malgrandaj, insektovoraj paserinaj birdoj kiuj apartenas al la genro Acrocephalus. Iam en la parafiletika grupo de Silviedoj, ili estas nuntempe separataj laŭ la familio de Akrocefaledoj el kiuj tiu genro estas la tipa. Ili estas foje nomataj krom kiel kanbirdo ankaŭ kiel marĉosilvioj aŭ kareksosilvioj, sed tio konfuzigas kun la Grenokanbirdo kaj la Kanbirdo ĉefe en Nordameriko kie estas komunaj tiuj nomoj por la birdospecioj.
Tiuj estas tre senmarkaj brunecaj birdoj kutime asociaj kun marĉoj aŭ aliaj humidejoj. Kelkaj estas iom striecaj, aliaj tute senmarkaj. Multaj specioj estas migrantaj.
Multaj specioj havas ebenan kapokonturon, kiu havigas al la grupo ties sciencan nomon el radikoj de la antikva greka kun signifo “akra kapo”.
Specioj kiuj reproduktiĝas en moderklimataj regionoj estas tre migrantaj.
La plej enigma specio de la genro, nome Grandbeka kanbirdo (A. orinus), estis remalkovrita en Tajlando en marto de 2006. Ĝi estis trovata antaŭe nur unufoje en 1867.
Fragmentaj fosiliaj restaĵoj el Fina Mioceno (ĉirkaŭ 11 ma) de Rudabánya (NOr Hungario) montras kelkajn apomorfojn tipajn de tiu genro (Bernor et al. 2002). Pro ties frueco (plej parto de genroj de paseridaj ne estas konataj ĝis la Plioceno), ne estas certa ke ĝis estas ĝuste lokitaj ĉi tie, sed tre verŝajne ili apartenas al la Akrocefaledoj almenaŭ.
Kanbirdojn konsistigas 35 specioj de la genro Acrocephalus, kiuj estas malgrandaj, insektovoraj paserinaj birdoj kiuj apartenas al la genro Acrocephalus. Iam en la parafiletika grupo de Silviedoj, ili estas nuntempe separataj laŭ la familio de Akrocefaledoj el kiuj tiu genro estas la tipa. Ili estas foje nomataj krom kiel kanbirdo ankaŭ kiel marĉosilvioj aŭ kareksosilvioj, sed tio konfuzigas kun la Grenokanbirdo kaj la Kanbirdo ĉefe en Nordameriko kie estas komunaj tiuj nomoj por la birdospecioj.
Tiuj estas tre senmarkaj brunecaj birdoj kutime asociaj kun marĉoj aŭ aliaj humidejoj. Kelkaj estas iom striecaj, aliaj tute senmarkaj. Multaj specioj estas migrantaj.
Multaj specioj havas ebenan kapokonturon, kiu havigas al la grupo ties sciencan nomon el radikoj de la antikva greka kun signifo “akra kapo”.
Specioj kiuj reproduktiĝas en moderklimataj regionoj estas tre migrantaj.
La plej enigma specio de la genro, nome Grandbeka kanbirdo (A. orinus), estis remalkovrita en Tajlando en marto de 2006. Ĝi estis trovata antaŭe nur unufoje en 1867.
Acrocephalus es un género con 117 especies[1]de plantas con flores de la familia Lamiaceae.[2] Este nombre está en homonimia con el género de aves, Acrocephalus (carriceros comunes), en la familia Sylviidae.
Algunos autores los incluyen como sinónimo del género Platostoma.[3]
El género fue descrito por George Bentham y publicado en Journal of Botany, British and Foreign 66: 141. 1928.[4] La especie tipo es: Dicrocaulon pearsonii N.E. Br.
Acrocephalus es un género con 117 especiesde plantas con flores de la familia Lamiaceae. Este nombre está en homonimia con el género de aves, Acrocephalus (carriceros comunes), en la familia Sylviidae.
Algunos autores los incluyen como sinónimo del género Platostoma.
Roolind (Acrocephalus) on värvuliste seltsi põõsalindlaste sugukonda kuuluv linnuperekond.
Roolind (Acrocephalus) on värvuliste seltsi põõsalindlaste sugukonda kuuluv linnuperekond.
Lezkari (Acrocephalus) Acrocephalus generoko hegaztien izen arrunta da, Acrocephalidae familian sailkatua dagoena. Eurasia osoan eta Afrikan bizi dira eta migratzaileak dira[1].
_in_Kolkata_Im_IMG_0496.jpg)
4 Acrocephalus arundinaceus 
5 Acrocephalus astrolabii daturik gabe 6 Acrocephalus atyphus 7 Acrocephalus australis 
8 Acrocephalus baeticatus _(8077249754).jpg)
10 Acrocephalus brevipennis 
11 Acrocephalus caffer daturik gabe 12 Acrocephalus concinens 
13 Acrocephalus dumetorum 
14 Acrocephalus familiaris 
17 Acrocephalus griseldis _-_Sylviidae_-_bird_skin_specimen.jpeg)
23 Acrocephalus mendanae 
24 Acrocephalus minor daturik gabe 25 Acrocephalus musae 
27 Acrocephalus nijoi daturik gabe 28 Acrocephalus orientalis 
29 Acrocephalus orinus 
31 Acrocephalus palustris 
32 Acrocephalus percernis 33 Acrocephalus rehsei 34 Acrocephalus rimitarae daturik gabe 35 Acrocephalus rodericanus 
37 Acrocephalus schoenabaenus daturik gabe 38 Acrocephalus schoenobaenus .jpg)
39 Acrocephalus scirpaceus 
40 Acrocephalus sechellensis 
.jpg)
43 Acrocephalus syrinx 
44 Acrocephalus taiti 45 Acrocephalus tangorum 46 Acrocephalus vaughani 
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Lezkari (Acrocephalus) Acrocephalus generoko hegaztien izen arrunta da, Acrocephalidae familian sailkatua dagoena. Eurasia osoan eta Afrikan bizi dira eta migratzaileak dira.
Ruokokerttuset (Acrocephalus) on kerttusten heimoon kuuluva varpuslintusuku. Aiemmin suku luettiin kerttujen heimoon.
Ruokokerttuset ovat pieniä, 10–20 senttimetrin pituisia ja 10–25 grammaa painavia ruskehtavia pikkulintuja, jotka elävät enimmäkseen ruovikoissa, kaislikoissa sekä osmankäämi-, sara-, mesiangervo- ja pujokasvustoissa ja pensaikoissa. Ne ovat taitavia kiipeilemään ruohojen korsilla ja osaavat piiloutua hyvin kasvillisuuden sekaan. Monet lajit ovat taitavia laulajia ja usein niiden laulu sisältää matkintoja toisten lintulajien laulusta.
Ruokokerttusia ei tavata Amerikassa, kun ei oteta lukuun 1910-luvulla sukupuuttoon kuollutta laysaninkerttusta. Ne ovat yleensä pitkän matkan muuttolintuja, jotka talvehtivat Saharan eteläpuolisessa Afrikassa, Intiassa tai Kaakkois-Aasiassa. Ne syövät hyönteisiä ja muita pieniä selkärangattomia. Pesä on ruohonkorsista ja lehdistä rakennettu kuppi tai kori, joka sijaitsee lähellä maan- tai vedenpintaa. Yleensä vain naaras hautoo munia ja molemmat emot huolehtivat poikasista, jotka lähtevät pesästä yleensä lentokyvyttöminä vajaan 2 viikon ikäisinä. Ne ovat sukukypsiä 1-vuotiaina.
Luettelo perustuu BirdLife Suomen viralliseen maailman lintujen suomenkieliseen nimistöön.[1]
Ruokokerttuset (Acrocephalus) on kerttusten heimoon kuuluva varpuslintusuku. Aiemmin suku luettiin kerttujen heimoon.
Ruokokerttuset ovat pieniä, 10–20 senttimetrin pituisia ja 10–25 grammaa painavia ruskehtavia pikkulintuja, jotka elävät enimmäkseen ruovikoissa, kaislikoissa sekä osmankäämi-, sara-, mesiangervo- ja pujokasvustoissa ja pensaikoissa. Ne ovat taitavia kiipeilemään ruohojen korsilla ja osaavat piiloutua hyvin kasvillisuuden sekaan. Monet lajit ovat taitavia laulajia ja usein niiden laulu sisältää matkintoja toisten lintulajien laulusta.
Ruokokerttusia ei tavata Amerikassa, kun ei oteta lukuun 1910-luvulla sukupuuttoon kuollutta laysaninkerttusta. Ne ovat yleensä pitkän matkan muuttolintuja, jotka talvehtivat Saharan eteläpuolisessa Afrikassa, Intiassa tai Kaakkois-Aasiassa. Ne syövät hyönteisiä ja muita pieniä selkärangattomia. Pesä on ruohonkorsista ja lehdistä rakennettu kuppi tai kori, joka sijaitsee lähellä maan- tai vedenpintaa. Yleensä vain naaras hautoo munia ja molemmat emot huolehtivat poikasista, jotka lähtevät pesästä yleensä lentokyvyttöminä vajaan 2 viikon ikäisinä. Ne ovat sukukypsiä 1-vuotiaina.
Le genre Acrocephalus comprend 43 espèces d'oiseaux de la famille des Acrocephalidae.
D'après la classification de référence (version 6.4, 2016) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :
Parmi celles-ci, six espèces sont éteintes.
Le genre Acrocephalus comprend 43 espèces d'oiseaux de la famille des Acrocephalidae.
Acrocephalus é xénero de aves da orde dos paseriformes, suborde dos páseros, infraorde dos paséridos e superfamilia dos silvioideos, que é o tipo da familia dos acrocefálidos.[1]
As especies deste xénero, que se denominan folosas,[2] son paxaros insectívoros que adoitan habitaren en zonas pantanosas, xunqueiras, e outras zonas húmidas, aniñando nos caules dos xuncos propios destes lugares.
A plumaxe da maioría delas é de cor parda ou parda olivácea, xeralmente uniforme, nas partes superiores, mentres que a das partes inferiores vai da amarela á abrancazada.
Distribúense por todo o mundo, excepto América e as zonas polares. Algunhas das epecies son sedentarias, pero moitas, as que viven en zonas de clima temperado, efectúan migracións cara ao sur, para pasaren o invcerno.
Moitas especies teñen un perfil de cabeza plano, o que contrasta (ou cointradí) co nome científico do grupo.
O xénero foi descrito en 1811 polos ornitólogos alemáns Johann Andreas Naumann e o seu fillo Johann Friedrich Naumann, na páxina 199 do seu traballo Naturgeschichte der Land- und Wasser-Vogel des nordlichen Deutschlands.[3]
O nome científico Acrocephalus está formado polos elementos do latín científico acro- e -cephalus, tirados dos termos do grego antigo ἄκρος ákros, "agudo", "acabado en punta", "extremo", "punta", e κεφαλή cephalḗ, "cabeza", respectivamente.
Semella que os Naumann, pai e fillo, considerban que a cabeza destes paxaros remataba en punta.[4]
Segundo o ITIS e a Zoonomen, o xénero conta coas 23 especies seguintes:[1][5]
Restos fósiles fragmentarios do Mioceno tardío (de hai uns 11 millóns de anos) achados en Rudabánya (nordés de Hungría) mostran algunhas apomorfías típicas deste xénero.[6]
Tendo en conta esta idade tan temperá (a maioría dos xéneros da infraorde dos paséridos non se coñecen até o Plioceno), non é demasiado seguro que estea correctamente situado, pero é altamente probábel que pertenzan polo menos a un acrocefálido.
Acrocephalus agricola
Niño de Acrocephalus arundinaceus
Acrocephalus australis
Acrocephalus gracilirostris
Acrocephalus familiaris
Acrocephalus luscinius
Acrocephalus mendanae
Acrocephalus newtoni
Acrocephalus orientalis
Acrocephalus stentoreus
Acrocephalus é xénero de aves da orde dos paseriformes, suborde dos páseros, infraorde dos paséridos e superfamilia dos silvioideos, que é o tipo da familia dos acrocefálidos.
Acrocephalus, rod malenih ptica vrapčarki (Passeriformes) iz porodice Sylviidae (grmuša)[1] ili Acrocephalidae[2]. Ime je cijeli rod, odnosno porodica dobila ime po obliku glave, akrokefalija označava lubanju sa šiljastim tjemenom.
Mnoge vrste su selice i vezane uz močvarna područja. Jedna vrsta Acrocephalus orinus poznata tek po jednom uzorku iz Indije 1867. godine, ponovno je otkrivena 2006 u divljinama Tajlanda, a otkriće pripada ornitologu Philipu Roundu.
Acrocephalus aequinoctialis
Acrocephalus familiaris
Acrocephalus palustris
Acrocephalus vaughani
Acrocephalus stentoreus
Acrocephalus scirpaceus
Acrocephalus, rod malenih ptica vrapčarki (Passeriformes) iz porodice Sylviidae (grmuša) ili Acrocephalidae. Ime je cijeli rod, odnosno porodica dobila ime po obliku glave, akrokefalija označava lubanju sa šiljastim tjemenom.
Mnoge vrste su selice i vezane uz močvarna područja. Jedna vrsta Acrocephalus orinus poznata tek po jednom uzorku iz Indije 1867. godine, ponovno je otkrivena 2006 u divljinama Tajlanda, a otkriće pripada ornitologu Philipu Roundu.
Kerak basi (bahasa Latin: Acrocephalus) adalah genus burung pemakan serangga yang berukuran kecil, dan masuk dalam keluarga Acrocephalidae. Banyak spesies dari burung ini memiliki bentuk kepala datar.
Kerak basi (bahasa Latin: Acrocephalus) adalah genus burung pemakan serangga yang berukuran kecil, dan masuk dalam keluarga Acrocephalidae. Banyak spesies dari burung ini memiliki bentuk kepala datar.
Acrocephalus Naumann & Naumann, 1811 è un genere di uccelli della famiglia Acrocephalidae.[1] Gli individui di questo genere sono chiamati cannaiole, cannareccioni e forapagli.
Comprende le seguenti specie:[1]
Acrocephalus Naumann & Naumann, 1811 è un genere di uccelli della famiglia Acrocephalidae. Gli individui di questo genere sono chiamati cannaiole, cannareccioni e forapagli.
Nendrinukės (lot. Acrocephalus, angl. Marsh warblers, Reed warblers, vok. Rohrsänger) – devynbalsinių (Sylviidae) šeimos paukščių gentis.
Pasaulyje 35 rūšys, Lietuvoje aptinkamos šios:
Kāpelētājķauķi[1] (Acrocephalus) ir lielākā kāpelētājķauķu dzimtas (Acrocephalidae) ģints, kas apvieno 43 sugas. Vairākas no tām mūsdienās ir izmirušas.[2] Ligzdo Eiropā, Āzijā, Āfrikā, Austrālijā un salās (gan Atlantijas, gan Indijas, gan Klusajā okeānā).[2] Palearktikas sugas ir gājputni, ziemo Āfrikā, Dienvidāzijā un Dienvidaustrumāzijā. Tropu populācijas ir nometnieki.[3]
Latvijā sastopamas 7 kāpelētājķauķu ģints sugas: ceru ķauķis (Acrocephalus schoenobaenus), ezeru ķauķis (Acrocephalus scirpaceus), grīšļu ķauķis (Acrocephalus paludicola), krūmu ķauķis (Acrocephalus dumetorum), niedru strazds (Acrocephalus arundinaceus), palieņu ķauķis (Acrocephalus agricola) un purva ķauķis (Acrocephalus palustris).[4][5]
Kāpelētājķauķi ir vidēja un liela auguma ķauķi. Šīs ģints sugām raksturīgs taisna galvas virsma (bez liektas pieres) un samērā garš knābis ar platu pamatni. Ķermenis, kājas un nagi spēcīgi. Pēdas anatomija (ar garu ārējo pirkstu, īsu iekšējo pirkstu un lielu aizmugurējā pirksta spilventiņu) piemērota, lai pieķertos, piemēram, pie niedrēm un pārvietotos arī pa zemi, parasti ar lēcieniem. Aste noapaļota vai pakāpeniska ar 12 lidspalvām. Apspalvojums lielākajai daļai sugu olīvbrūns vai rudibrūns uz muguras, gaišs pavēderē. Dažām sugām mugura svītrota, bet dažām Klusā okeāna salu sugām apspalvojums veido sarežģītus un košus rakstus.[6]
Kāpelētājķauķi asociējas ar mitrām, appurvotām vietām un ūdeni. Uzturas purvos, niedrājos, krūmos, augstos lakstaugos, dažreiz zemu koku lapotnē. Lielākā daļa sugu ir ļoti labi dziedātāji. Barojas ar kukaiņiem.[3][6]
Kāpelētājķauķi (Acrocephalus) ir lielākā kāpelētājķauķu dzimtas (Acrocephalidae) ģints, kas apvieno 43 sugas. Vairākas no tām mūsdienās ir izmirušas. Ligzdo Eiropā, Āzijā, Āfrikā, Austrālijā un salās (gan Atlantijas, gan Indijas, gan Klusajā okeānā). Palearktikas sugas ir gājputni, ziemo Āfrikā, Dienvidāzijā un Dienvidaustrumāzijā. Tropu populācijas ir nometnieki.
Acrocephalus is een geslacht van vogels uit de familie Acrocephalidae. Het geslacht telt meer dan 40 soorten.[1]
De soorten uit het geslacht Acrocephalus zijn kleine, insectenetende trekvogels. Vroeger werd dit geslacht gerekend tot de zangers van de Oude Wereld. In Nederland voorkomende moerasvogels zoals de kleine- en de grote karekiet, rietzanger en bosrietzanger behoren tot dit geslacht.
Acrocephalus is een geslacht van vogels uit de familie Acrocephalidae. Het geslacht telt meer dan 40 soorten.
De soorten uit het geslacht Acrocephalus zijn kleine, insectenetende trekvogels. Vroeger werd dit geslacht gerekend tot de zangers van de Oude Wereld. In Nederland voorkomende moerasvogels zoals de kleine- en de grote karekiet, rietzanger en bosrietzanger behoren tot dit geslacht.
Kjerrsongarar er ei biologisk slekt Acrocephalus av ca. 37 fugleartar i kjerrsongarfamilien, Acrocephalidae, tidlegare plassert i songarfamilien. Artane er vanlegvis knytt til fuktige habitat. Artar i denne slekta som er godt kjente frå leveområde i Noreg er sivsongar, myrsongar og røyrsongar.[1]
Dei fleste kjerrsongarar[2] er brune eller beigefarga og ofte ljosare på undersida. Kroppsforma er lang med spist nebb og flat panne. Kjerrsongarar trivst stort sett i nærleiken av myr, i takrøyrskog og andre fuktige område. Songane varierer frå art til art, men mange kjerrsongarar, som myrsongar, imiterer andre artar. Songane er ofte ganske lite føreseielege, og nokre artar kan vere vanskeleg å identifisere ut frå læte. Mange artar har ein flat hovudprofil, som gjev opphav til det vitskaplege namnet på slekta.
Mange er trekkfuglar og artar som hekkar i tempererte område hekkar sterkt sesongmessig.
Den mest gåtefulle arten i slekta, stornebbsongar, Acrocephalus orinus vart gjenoppdaga i Thailand i mars 2006. Han er omtala som «verdas minst kjente fugl»[3] og var kjent frå berre eitt tidlegare funn, i 1867.[4] Han vart òg funnen i Wakhan-korridoren i Afghanistan sommaren 2009.[5]
Acrocephalus i rekkjefølgje etter eBird/Clements Checklist v2017[6] med norske namn etter Norske navn på verdens fugler:[7]
Kjerrsongarar er ei biologisk slekt Acrocephalus av ca. 37 fugleartar i kjerrsongarfamilien, Acrocephalidae, tidlegare plassert i songarfamilien. Artane er vanlegvis knytt til fuktige habitat. Artar i denne slekta som er godt kjente frå leveområde i Noreg er sivsongar, myrsongar og røyrsongar.
Dei fleste kjerrsongarar er brune eller beigefarga og ofte ljosare på undersida. Kroppsforma er lang med spist nebb og flat panne. Kjerrsongarar trivst stort sett i nærleiken av myr, i takrøyrskog og andre fuktige område. Songane varierer frå art til art, men mange kjerrsongarar, som myrsongar, imiterer andre artar. Songane er ofte ganske lite føreseielege, og nokre artar kan vere vanskeleg å identifisere ut frå læte. Mange artar har ein flat hovudprofil, som gjev opphav til det vitskaplege namnet på slekta.
Mange er trekkfuglar og artar som hekkar i tempererte område hekkar sterkt sesongmessig.
Den mest gåtefulle arten i slekta, stornebbsongar, Acrocephalus orinus vart gjenoppdaga i Thailand i mars 2006. Han er omtala som «verdas minst kjente fugl» og var kjent frå berre eitt tidlegare funn, i 1867. Han vart òg funnen i Wakhan-korridoren i Afghanistan sommaren 2009.
Acrocephalus er en gruppe fugler i sangerfamilien. De eter insekter. Mange arter har en flat hodeform, noe som har gitt gruppen sitt vitenskapelige navn. De har duse farger, noen arter med striper.
Acrocephalus-sangere med artsnavn på norsk språk:[1]
Acrocephalus er en gruppe fugler i sangerfamilien. De eter insekter. Mange arter har en flat hodeform, noe som har gitt gruppen sitt vitenskapelige navn. De har duse farger, noen arter med striper.
Multimedia w Wikimedia Commons Acrocephalus – rodzaj ptaka z rodziny trzciniaków (Acrocephalidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Eurazji, Afryce i wyspach Polinezji[4].
Długość ciała 12–20 cm; masa ciała 7–35,9 g[5].
Do rodzaju należą następujące gatunki[8]:
Acrocephalus – rodzaj ptaka z rodziny trzciniaków (Acrocephalidae).
Acrocephalus – rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych (Lamiaceae). Obejmuje ok. 130 gatunków występujących w strefie tropikalnej Afryki i Azji. A. robertii wykorzystywany jest w Katandze jako gatunek wskaźnikowy przy poszukiwaniu złóż miedzi[3]. Klasyfikacja taksonomiczna rodzaju jest problematyczna. Wchodzi w skład kompleksu Haumaniastrum/Acrocephalus o niejasnych powiązaniach filogenetycznych[4]. Naukowa nazwa rodzajowa jest homonimem dla rodzaju Acrocephalus – ptaków z rodziny trzciniaków.
Acrocephalus – rodzaj roślin z rodziny jasnotowatych (Lamiaceae). Obejmuje ok. 130 gatunków występujących w strefie tropikalnej Afryki i Azji. A. robertii wykorzystywany jest w Katandze jako gatunek wskaźnikowy przy poszukiwaniu złóż miedzi. Klasyfikacja taksonomiczna rodzaju jest problematyczna. Wchodzi w skład kompleksu Haumaniastrum/Acrocephalus o niejasnych powiązaniach filogenetycznych. Naukowa nazwa rodzajowa jest homonimem dla rodzaju Acrocephalus – ptaków z rodziny trzciniaków.
Acrocephalus é um gênero botânico da família Lamiaceae
Apresenta 115 espécies:
Acrocephalus abyssinicus Acrocephalus alboviridis Acrocephalus angolensis Acrocephalus axillaris Acrocephalus barakaensis Acrocephalus barbatus Acrocephalus bequaerti Acrocephalus blumei Acrocephalus buddleioides Acrocephalus buettneri Acrocephalus callianthus Acrocephalus campicola Acrocephalus canonensis Acrocephalus capitatus Acrocephalus capitellatus Acrocephalus caeruleus Acrocephalus centratheroides Acrocephalus chevalieri Acrocephalus chirindensis Acrocephalus claessensii Acrocephalus coriaceus Acrocephalus crinitus Acrocephalus cubanquensis Acrocephalus cyaneo Acrocephalus cylindraceus Acrocephalus debeerstii Acrocephalus degiorgii Acrocephalus demeusei Acrocephalus descampsii Acrocephalus dewevrei Acrocephalus dissitifolius Acrocephalus divaricatus Acrocephalus doloensis Acrocephalus elongatus Acrocephalus elskensii Acrocephalus erectifolius Acrocephalus fischeri Acrocephalus fruticosus Acrocephalus galeopsifolius Acrocephalus glaucescens Acrocephalus goetzei Acrocephalus gracilis Acrocephalus graminifolius Acrocephalus hensii Acrocephalus heudelotii Acrocephalus hispidus Acrocephalus homblei Acrocephalus hyptoides Acrocephalus indicus Acrocephalus iododermis Acrocephalus kambovianus Acrocephalus kaessneri Acrocephalus katangensis Acrocephalus kipilaensis Acrocephalus klossii Acrocephalus kundelungensis Acrocephalus lagoensis Acrocephalus lantanoides Acrocephalus laurentii Acrocephalus lescrauwaetii Acrocephalus lilacinoides Acrocephalus lilacinus Acrocephalus linearifolius Acrocephalus lippioides Acrocephalus longecuspidatus Acrocephalus martreti Acrocephalus masuianus Acrocephalus mechowianus Acrocephalus mildbraedii Acrocephalus minor Acrocephalus monocephalus Acrocephalus morumbensis Acrocephalus obovatifolius Acrocephalus oligocephalus Acrocephalus palniensis Acrocephalus paniculatus Acrocephalus picturatus Acrocephalus poggeanus Acrocephalus polyneurus Acrocephalus polytrichus Acrocephalus porphyrophyllus Acrocephalus praealtus Acrocephalus pseudosericeus Acrocephalus quarrei Acrocephalus ramosissimus Acrocephalus reticulatus Acrocephalus ringoeti Acrocephalus robertii Acrocephalus rosulatus Acrocephalus rupestris Acrocephalus sapinii Acrocephalus scariosus Acrocephalus schweinfurthii Acrocephalus semilignosus Acrocephalus sereti Acrocephalus sericeus Acrocephalus sordidus Acrocephalus speciosus Acrocephalus spicatus Acrocephalus stormsii Acrocephalus suberosus Acrocephalus succisaefolius Acrocephalus termiticola Acrocephalus timpermanii Acrocephalus triramosus Acrocephalus upembensis Acrocephalus vandenbrandei Acrocephalus vanderysti Acrocephalus venosus Acrocephalus verbenaceus Acrocephalus verbenifolius Acrocephalus villosus Acrocephalus viridulus Acrocephalus welwitschii Acrocephalus zambesiacus
Acrocephalus Benth.
okoli 35 vrst, glej besedilo
Acrocephalus je rod ptic iz družine trstnic.
Acrocephalus je rod ptic iz družine trstnic.
Acrocephalus är ett medelstort släkte inom familjen rörsångare (Acrocephalidae), tidigare placerat i familjen sångare (Sylviidae), vars arter oftast återfinns i vassar i närhet av sankmark eller andra vatten och fuktiga biotoper.
Merparten av Acrocephalus-sångarna är bruna- eller beigefärgade och ofta ljusare på undersidan. Acrocephalus-sångare trivs i närhet av träsk, vassar och andra fuktiga områden. Deras sång är ofta ganska rörig och komplex, med lågmälda rabblande partier uppblandat med höga visslande toner. Sången är distinkt mellan arterna men det krävs ofta erfarenhet för att säkert artbestämma utifrån sången. Flera av arterna, som till exempel kärrsångaren, härmar andra fåglars läten.
Arterna i släktet har en vid utbredning i Europa, Afrika, Asien och Australien. De har dessutom haft en förmåga att kolonisera avlägsna öar i Indiska oceanen och Stilla havet, ända bort till Hawaiiöarna. På de isolerade öarna har nya endemiska arter bildats. När människan har koloniserat dessa öar och medfört främmande djurarter har det påverkat den ursprungliga faunan kraftigt. Många arter på dessa öar är idag starkt hotade eller utdöda. Det har även drabbat flera av arterna i Acrocephalus, med hela fem utdöda arter och ytterligare tre akut hotade.
Listan nedan med 43 arter följer Clements et al 2016.[1][2]
Acrocephalus är ett medelstort släkte inom familjen rörsångare (Acrocephalidae), tidigare placerat i familjen sångare (Sylviidae), vars arter oftast återfinns i vassar i närhet av sankmark eller andra vatten och fuktiga biotoper.
Merparten av Acrocephalus-sångarna är bruna- eller beigefärgade och ofta ljusare på undersidan. Acrocephalus-sångare trivs i närhet av träsk, vassar och andra fuktiga områden. Deras sång är ofta ganska rörig och komplex, med lågmälda rabblande partier uppblandat med höga visslande toner. Sången är distinkt mellan arterna men det krävs ofta erfarenhet för att säkert artbestämma utifrån sången. Flera av arterna, som till exempel kärrsångaren, härmar andra fåglars läten.
Arterna i släktet har en vid utbredning i Europa, Afrika, Asien och Australien. De har dessutom haft en förmåga att kolonisera avlägsna öar i Indiska oceanen och Stilla havet, ända bort till Hawaiiöarna. På de isolerade öarna har nya endemiska arter bildats. När människan har koloniserat dessa öar och medfört främmande djurarter har det påverkat den ursprungliga faunan kraftigt. Många arter på dessa öar är idag starkt hotade eller utdöda. Det har även drabbat flera av arterna i Acrocephalus, med hela fem utdöda arter och ytterligare tre akut hotade.
Рід включає близько 35 видів, в Україні зустрічаються вісім:
Це незавершена стаття з орнітології.Acrocephalus là một chi chim trong họ Acrocephalidae.[1]
Acrocephalus là một chi chim trong họ Acrocephalidae.
Acrocephalus
J. A. Naumann & J. F. Naumann, 1811
Настоящие камышо́вки, или камы́шевки[1] (лат. Acrocephalus), — род мелких певчих птиц из семейства камышовковых или камышевковых (Acrocephalidae). Ранее относилось к семейству славковых. Включает около 35 видов, распространённых в Старом Свете[2].
Некоторые камышевки очень мелкие, другие могут достигать размеров скворца. Все они однотонной окраски, с удлинённым телом, покатым лбом, придающим голове заострённую форму и ступенчатым хвостом. Поют, сидя на высокой травинке, верхушке тростника или торчащей ветке. Песня включает громкий грубый треск[3].
Тяготеют к водоёмам, гнездятся на траве, тростниках или камышах, на кустах[4]. Гнездо — глубокий конус между стеблями травы, тростника или в глубине куста[3].
Наиболее загадочным видом этого рода является большеклювая камышовка (Acrocephalus orinus), которая была вновь обнаружена в Таиланде в марте 2006 года. До этого её видели всего один раз в 1867 году.
Настоящие камышо́вки, или камы́шевки (лат. Acrocephalus), — род мелких певчих птиц из семейства камышовковых или камышевковых (Acrocephalidae). Ранее относилось к семейству славковых. Включает около 35 видов, распространённых в Старом Свете.
Некоторые камышевки очень мелкие, другие могут достигать размеров скворца. Все они однотонной окраски, с удлинённым телом, покатым лбом, придающим голове заострённую форму и ступенчатым хвостом. Поют, сидя на высокой травинке, верхушке тростника или торчащей ветке. Песня включает громкий грубый треск.
Тяготеют к водоёмам, гнездятся на траве, тростниках или камышах, на кустах. Гнездо — глубокий конус между стеблями травы, тростника или в глубине куста.
Наиболее загадочным видом этого рода является большеклювая камышовка (Acrocephalus orinus), которая была вновь обнаружена в Таиланде в марте 2006 года. До этого её видели всего один раз в 1867 году.
仙草属（学名：Platostoma）又名逐风草属、凉粉草属、尖头花属、顶头花属、角花属、网萼木属、龙船草属，是唇形科下的一个属，为草本植物。该属共有约44种[2]，分布于东半球热带至温带地区，包括非洲、南亚、东亚、东南亚乃至澳洲等地[1][3]。
非洲热带地区、印度南部至小巽他群岛 未予评估[4] Platostoma annamense (G.Taylor) A.J.Paton 1997 中印半岛 未予评估[4] Platostoma axillaris (Benth.) A.J.Paton 1997 阿萨姆邦 未予评估[4] Platostoma becquerelii Suddee & A.J.Paton 2005 柬埔寨 未予评估[4] 角花 Platostoma calcaratum (Hemsl.) A.J.Paton 1997 _A.J.Paton.jpg)
中国（云南、广西）至中印半岛 未予评估[4] Platostoma cambodgense Suddee & A.J.Paton 2005 中印半岛 未予评估[4] Platostoma clausum (Merr.) A.J.Paton 1997 菲律宾（库利昂岛（英语：Culion）） 未予评估[4] 龙船草 Platostoma cochinchinense (Lour.) A.J.Paton 1997 中国东南部至爪哇 未予评估[4] Platostoma coeruleum (R.E.Fr.) A.J.Paton 1997 安哥拉至赞比亚北部 未予评估[4] 网萼木 Platostoma coloratum (D.Don) A.J.Paton 1997 喜马拉雅至中国（云南） 未予评估[4] Platostoma denticulatum Robyns（英语：Frans Hubert Edouard Arthur Walter Robyns） 1943 喀麦隆至安哥拉和坦桑尼亚 未予评估[4] Platostoma dilungense (Lisowski & Mielcarek) A.J.Paton 1997 坦桑尼亚东南部至赞比亚北部 未予评估[4] Platostoma elongatum (Benth.) A.J.Paton 1997 印度南部、斯里兰卡 未予评估[4] Platostoma fastigiatum A.J.Paton & Hedge（英语：Ian Charleson Hedge） 1997 马达加斯加 未予评估[4] Platostoma fimbriatum A.J.Paton 1997 泰国东北部 未予评估[4] Platostoma gabonense A.J.Paton 1997 喀麦隆至加蓬、坦桑尼亚西北部 未予评估[4] Platostoma glomerulatum A.J.Paton & Hedge 1997 马达加斯加 未予评估[4] Platostoma grandiflorum Suddee & A.J.Paton 2005 中印半岛 未予评估[4] Platostoma hildebrandtii (Vatke（英语：Georg Carl Wilhelm Vatke）) A.J.Paton & Hedge 1997 肯尼亚至坦桑尼亚东北部 未予评估[4] 尖头花 Platostoma hispidum (L.) A.J.Paton 1997 _A.J.Paton.jpg)
亚洲热带及亚热带地区 未予评估[4] Platostoma intermedium A.J.Paton 1997 泰国北部及东北部 未予评估[4] Platostoma kerrii Suddee & A.J.Paton 2005 中印半岛 未予评估[4] Platostoma lanceolatum (Chermsir. ex Murata) A.J.Paton 1997 泰国西南部 未予评估[4] Platostoma laxiflorum A.J.Paton & Hedge 1997 马达加斯加 未予评估[4] Platostoma leptochilon Robyns 1943 扎伊尔 未予评估[4] Platostoma longicorne (F.Muell.) A.J.Paton 1997 新几内亚东部至昆士兰东北部 未予评估[4] Platostoma madagascariense (Benth.) A.J.Paton & Hedge 1997 马达加斯加 未予评估[4] Platostoma mekongense Suddee 2005 泰国 未予评估[4] Platostoma menthoides (L.) A.J.Paton 1997 印度中部及南部、斯里兰卡 未予评估[4] Platostoma montanum (Robyns) A.J.Paton 1997 扎伊尔东部至坦桑尼亚西南部 未予评估[4] Platostoma ocimoides (G.Taylor) A.J.Paton 1997 中印半岛 未予评估[4] Platostoma palniense (Mukerjee) A.J.Paton 1997 印度南部 未予评估[4] 仙草 Platostoma palustre (Blume) A.J.Paton 1997 
亚洲热带地区至华南 未予评估[4] Platostoma rotundifolium (Briq.（英语：John Isaac Briquet）) A.J.Paton 1997 非洲热带地区及南部 未予评估[4] Platostoma rubrum Suddee & A.J.Paton 2005 中印半岛 未予评估[4] Platostoma siamense (Murata) A.J.Paton 1997 泰国北部 未予评估[4] Platostoma stoloniferum (G.Taylor) A.J.Paton 1997 泰国东南部至寮国 未予评估[4] Platostoma strictum (Hiern) A.J.Paton 1997 非洲热带地区南部 未予评估[4] Platostoma taylorii Suddee & A.J.Paton 2005 中印半岛 未予评估[4] Platostoma tectum A.J.Paton 1997 中印半岛 未予评估[4] Platostoma tenellum (Benth.) A.J.Paton & Hedge 1997 马达加斯加 未予评估[4] Platostoma thymifolium (Benth.) A.J.Paton & Hedge 1997 马达加斯加 未予评估[4] Platostoma tridechii Suddee 2010 泰国 未予评估[4] Platostoma verbenifolium (Watt（英语：Alexander Watt） ex Mukarjee) A.J.Paton 1997 印度东北部至缅甸 未予评估[4] 仙草属（学名：Platostoma）又名逐风草属、凉粉草属、尖头花属、顶头花属、角花属、网萼木属、龙船草属，是唇形科下的一个属，为草本植物。该属共有约44种，分布于东半球热带至温带地区，包括非洲、南亚、东亚、东南亚乃至澳洲等地。
_in_Kolkata_Im_IMG_0496.jpg)
_1.jpg)
,_Marievale,_2.jpg)
_in_Kolkata_W_IMG_3235.jpg)
b.jpg)
-2.jpg)
_at_Kolkata_W_IMG_3265.jpg)
.jpg)
.jpg)
