dcsimg

Cantharellus ( catalan ; valencien )

fourni par wikipedia CA
Taxonomia Super-regneEukaryotaRegneFungiClasseAgaricomycetesOrdreCantharellalesFamíliaCantharellaceaeGènereCantharellus
Adans. ex Fr.Tipus taxonòmic Cantharellus cibarius
NomenclaturaExautor del tàxon Adans.Modifica les dades a Wikidata


Cantharellus és un gènere de bolets comstibles que en català es coneixen com rossinyols. Són fongs mycorrhizals que estan en relació de simbiosi amb arbres. S'ha de tenir la precaució de no confondre'ls amb els bolets similars del gènere Omphalotus (Omphalotus olearius i d'altres), els quals són tòxics.

Moltes espècies de rossiyols contenen carotenoides antioxidants com és el beta carotè en C. cibarius i C. minor, i canthaxantina en C. cinnabarinus i C. friesii. També tenen quantitats significatives de vitamina D.[1]

El nom del gènere prové del grec kantharos que significa "gerra" o "tassa".[1][2]





C. appalachiensis



C. minor




C. cinnabarinus









C. subalbidus



C. cibarius




C. cascadensis




C. formosus




C. persicinus




C. lateritius




Relacions filogenètiques d'alguns Cantharellus basades en seqüències d'ADN ribosòmic.[3]

Taxonomia

El gènere Cantharellus és gran i amb història complexa. Index Fungorum dóna uns 500 noms científics aplicats a aquest gènere, però els noms vàlids són uns 100.[1] A més de sinònims, moltes espècies del gènere s'han traslladat a altres gèneres com Arrhenia, Craterellus, Gomphus, Hygrophoropsis i Pseudocraterellus. Això que segueix és només algunes espècies dins el gènere Chantarellus:

Hàbitat

Cantharellus té una distribució cosmopolita

Estan associats amb coníferes o arbres de fusta dura. A Escòcia es troben amb Betula pendula i Pinus sylvestris, a Fife són comuns sota els faigs. Sovint (però no sempre) es troben en els mateixos llocs amb els nabiusd (Vaccinium). A lapenínsula Ibèrica estan associats amb castanyers (Castanea sativa). S'acostumen a trobar, segons els llocs, des de juliol fins a la tardor.

Ús culinari

 src=
C. cinnabarinus

Els rossinyols soint es mengen junt a ous, curry, pollastre, porc, peix i vedella. També s'incorporen dalt de la pizza i fins i tot en crêpes entre d'altres.

Són característics de la gastronomia de Viena.[17]


Referències

  1. 1,0 1,1 1,2 Pilz D, Norvell L, Danell E, Molina R.. Ecology and management of commercially harvested chanterelle mushrooms. Gen. Tech. Rep. PNW-GTR-576 (PDF). Portland, OR: Department of Agriculture, Forest Service, Pacific Northwest Research Station, març 2003 [Consulta: 25 març 2011].
  2. chanterelle at dictionary.com
  3. Moncalvo, Jean-Marc, et. al «The cantharelloid clade: dealing with incongruent gene trees and phylogenetic reconstruction methods». Mycologia, 98, 6, 2006, pàg. 937–48. DOI: 10.3852/mycologia.98.6.937. PMID: 17486970.
  4. Buyck B, Kauff F, Cruaud C, Hofstetter V. «Molecular evidence for novel Cantharellus (Cantharellales, Basidiomycota) from tropical African miombo woodland and a key to all tropical African chanterelles». Fungal Diversity, 58, 1, 2013, pàg. 281–98. DOI: 10.1007/s13225-012-0215-4.
  5. 5,0 5,1 5,2 Buyck, Bart; Hofstetter, Valérie «The contribution of tef-1 sequences to species delimitation in the Cantharellus cibarius complex in the southeastern USA». Fungal Diversity, 49, 1, 2011, pàg. 35–46. DOI: 10.1007/s13225-011-0095-z.
  6. 6,0 6,1 Shao, Shi-Cheng; Tian, Xiao-Fei; Liu, Pei-Gui «Cantharellus in southwestern China: a new species and a new record». Mycotaxon, 116, April–June 2011, pàg. 437–446. DOI: 10.5248/116.437.
  7. Wartchow F, Buyck B, Maia LC. «Cantharellus aurantioconspicuus (Cantharellales), a new species from Pernambuco, Brazil». Nova Hedwigia, 94, 1–2, 2012, pàg. 129–37. DOI: 10.1127/0029-5035/2012/0094-0129.
  8. California Fungi—Cantharellus cibarius
  9. 9,0 9,1 9,2 Foltz, M.; Perez, K. E.; Volk, T. «Molecular phylogeny and morphology reveals three new species of Cantharellus within 20 meters of one another in western Wisconsin, USA». Mycologia, 105, 2, octubre 2012, pàg. 447–61. DOI: 10.3852/12-181. PMID: 23080022.
  10. Henkel TW, Aime MC, Miller SL. «Cantharellus pleurotoides, a new and unusual basidiomycete from Guyana». Mycological Research, 110, 12, 2006, pàg. 1409–12. DOI: 10.1016/j.mycres.2006.09.010.
  11. Kumari, Deepika; Upadhyay, Ramesh C.; Reddy, Mondem S. «Cantharellus pseudoformosus, a new species associated with Cedrus deodara from India». Mycoscience, 52, 2, 2011, pàg. 147–151. DOI: 10.1007/s10267-010-0080-5.
  12. Buyck, Bart; Lewis, David P.; Eyssartier, Guillaume; Hofstetter, Valérie «Cantharellus quercophilus sp. nov. and its comparison to other small, yellow or brown American chanterelles». Cryptogamie Mycologie, 31, 1, 2010, pàg. 17–33.
  13. California Fungi—Cantharellus subalbidus
  14. Feibelman, T. P.; Bennett, J. W.; Cibula, W. G. «Cantharellus Tabernensis: A New Species from the Southeastern United States». Mycologia, 88, 2, Mar–Apr 1996, pàg. 295–301. JSTOR: 3760934.
  15. Buyck, Bart; Cruaud, Corinne; Couloux, Arnaud; Hofstetter, Valerie «Cantharellus texensis sp. nov. from Texas (USA), a southern look-alike of C. cinnabarinus revealed by tef-1 sequence data». Mycologia, 103, 5, Sep–Oct 2011, pàg. 1037–46. DOI: 10.3852/10-261.
  16. Tian X-F, Buyck B, Shao S-C, Liu P-G, Fang Y. «Cantharellus zangii, a new subalpine basidiomycete from southwestern China». Mycotaxon, 120, 2012, pàg. 99–103. DOI: 10.5248/120.99.
  17. Philpot, Rosl. Viennese Cookery. London: Hodder & Staughton, 1965, p. 139–140.

Enllaços externs

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Cantharellus Modifica l'enllaç a Wikidata
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autors i editors de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia CA

Kantarel ( danois )

fourni par wikipedia DA

Kantarel (Cantharellus) er en slægt af svampe med nedløbende lameller og kort stok. Der er ca. 15 arter, som er udbredt i tempererede egne over hele kloden. Her omtales kun de to arter, som anses for at være meget fine spisesvampe, og som er almindeligt forekommende i danske skove.

Arter
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia-forfattere og redaktører
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia DA

Kantarel: Brief Summary ( danois )

fourni par wikipedia DA
Almindelig Kantarel (Cantharellus cibarius) Trompet-kantarel (Cantharellus tubaeformis)
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia-forfattere og redaktører
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia DA

Pfifferlinge ( allemand )

fourni par wikipedia DE

Die Pfifferlinge (Cantharellus) sind eine Pilzgattung aus der Familie der Stoppelpilzverwandten (Hydnaceae).[1] Die Typusart ist der Echte Pfifferling (Cantharellus cibarius).[2]

Merkmale

Bei den Pfifferlingen handelt es sich im Allgemeinen um mittelgroße Pilze, deren Fruchtkörper mehr oder weniger deutlich in Hut und Stiel gegliedert sind. Der Hut ist mit einem Durchmesser von etwa 2 bis 9 cm meist etwas trichterförmig,[3] während der Hutrand hingegen sehr lange eingerollt ist. Das Hymenophor bildet Leisten, die zum Teil weit am Stiel herablaufen und teils miteinander vernetzt sind. Der Stiel ist bei den meisten Arten vollfleischig und steht zentral. Mikroskopische Kennzeichen sind die hyalinen, keuligen und meist viersporigen Basidien, und dünnwandigen, glatten, ebenfalls hyalinen Sporen.

Ökologie

Die Pfifferlinge sind Mykorrhizapartner von Laub- und Nadelbäumen.

Bedeutung

Viele Arten der Gattung Pfifferlinge sind essbar und beliebte Speisepilze, der Echte Pfifferling wird auch gehandelt. Alle heimischen Arten der Gattung stehen allerdings auf der Liste der nach Bundesartenschutzverordnung besonders geschützten Flechten und Pilze.[4]

Namensherkunft

Der deutsche Name der Gattung stammt aus dem Mittelhochdeutschen und bezieht sich auf den leicht pfefferartigen Geschmack des Fleischs.[5][6] Der lateinische Name ist vom lateinischen cantharula (Verkleinerungsform zu cantharus ‚Becher‘ oder ‚Humpen‘) abgeleitet und nimmt auf die Form der Fruchtkörper Bezug.

Im früheren Ostpreußen, besonders in Masuren, hatten sie den Namen „Gelböhrchen“.[7] Weitere gängige Bezeichnungen sind Eierschwamm und Rehling.

Arten

In Europa kommen 8 Arten vor.[8]

Systematik

Äußere Systematik

Die Pfifferlinge wurden früher zusammen mit den Kraterellen (Craterellus) in die Familie der Pfifferlingsverwandten gestellt. Diese unterscheiden sich durch einen hohlen Stiel und/oder ein grauendes bis schwärzendes Fleisch, außerdem durch das Fehlen bizyklischer Carotinoide.[8] Auf Grundlage phylogenetischer Untersuchungen wurde die Familie der Pfifferlingsverwandten aufgelöst und die enthaltenen Gattungen in die Familie der Stoppelpilzverwandten gestellt.[1]

Die Schwärzende (C. melanoxeros) und die Violettgelbe Kraterelle (C. ianthinoxanthus) wurden früher zu den Pfifferlingen gezählt, stellten sich aber aufgrund phylogenetischer Untersuchungen als Kraterellen heraus.

Innere Systematik

Es werden folgende Untergattungen unterschieden:[1][9]

  • Afrocantharellus
  • Cantharellus
    • Blasser Rostfleck-Pfifferling (C. alborufescens)
    • Violettschuppiger Pfifferling (C. amethysteus)
    • Echter Pfifferling (C. cibarius)
    • Olivgelber Rostfleck-Pfifferling (C. ferruginascens)
    • Blasser Pfifferling (C. pallens)
    • Cantharellus roseofagetorum
  • Cinnabarinus
    • Samtiger Pfifferling (C. friesii)
  • Magni
  • Parvocantharellus
    • Dünnhyphiger Zwerg-Pfifferling (C. romagnesianus)
  • Pseudocantharellus
  • Rubrinus

Literatur

Einzelnachweise

  1. a b c Ting Cao, Ya-Ping Hu, Jia-Rui Yu, Tie-Zheng Wei, Hai-Sheng Yuan: A phylogenetic overview of the Hydnaceae (Cantharellales, Basidiomycota) with new taxa from China. In: Studies in Mycology. Band 99, 1. Juni 2021, ISSN 0166-0616, S. 100121, doi:10.1016/j.simyco.2021.100121, PMID 35035603, PMC 8717575 (freier Volltext) – (sciencedirect.com [abgerufen am 28. Februar 2022]).
  2. Elias Magnus Fries: Systema Mycologicum. Band 1, 1821, S. 1–520.
  3. Pfifferlinge. Abgerufen am 19. Oktober 2019.
  4. Wisia Online, abgerufen am 23. August 2012
  5. Bibliographisches Institut: Pfifferling, der. In: Duden Wörterbuch online. Abgerufen am 1. April 2014.
  6. Friedrich Kluge: Etymologisches Wörterbuch der deutschen Sprache. 25. Auflage. De Gruyter, 2011, ISBN 978-3-11-022364-4 (Online beim Verlag verfügbar – 1021 Seiten).
  7. Robert Albinus: Königsberg Lexikon. Würzburg 2002, S. 99
  8. a b Ibai Olariaga, Gabriel Moreno, Jose Luis Manjón, Isabel Salcedo, Valérie Hofstetter: Cantharellus (Cantharellales, Basidiomycota) revisited in Europe through a multigene phylogeny. In: Fungal Diversity. Band 83, Nr. 1, März 2017, ISSN 1560-2745, S. 263–292, doi:10.1007/s13225-016-0376-7 (springer.com [abgerufen am 18. Mai 2020]).
  9. Ibai Olariaga, Gabriel Moreno, Jose Luis Manjón, Isabel Salcedo, Valérie Hofstetter: Cantharellus (Cantharellales, Basidiomycota) revisited in Europe through a multigene phylogeny. In: Fungal Diversity. Band 83, Nr. 1, 1. März 2017, ISSN 1878-9129, S. 263–292, doi:10.1007/s13225-016-0376-7.
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia DE

Pfifferlinge: Brief Summary ( allemand )

fourni par wikipedia DE

Die Pfifferlinge (Cantharellus) sind eine Pilzgattung aus der Familie der Stoppelpilzverwandten (Hydnaceae). Die Typusart ist der Echte Pfifferling (Cantharellus cibarius).

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia DE

Һары бәшмәк ( bachkir )

fourni par wikipedia emerging languages

Һары бәшмәк йәки селтәр бәшмәк(рус. Лиси́чка') (лат. Cantharellus) — бәшмәктәр ырыуы - базидиомицеттар. Ғаиләлеге Һары бәшмәк һымаҡтар (Cantharellaceae)[1]. Ырыуҙың ғилми исеме лат. «cantharus» һүҙенән килеп сыҡҡан, тамыры бор. грек. «κάνθαρος» — «канфар»[2],бәшмәк, ҡайһы бер төрҙәре буранка(воронка) һымаҡ булғанға күрә, шулай аталған.[3].

Был бәшмәктең эшләпәһенең ситтәре ҡабарыңҡырап тора, уртаһы эскә баҫылған кеүек. Пластинкалары ҡалын, аяҡсаһы йыуан. Ул тулыһынса сағыу һары төҫтә була, оҙонлоғо 12 сантиметрға етә. Ылыҫлы һәм япраҡлы ағастар үҫкән урмандарҙа июндән сентябргә тиклем үҫә. Һары бәшмәк әкрен өлгөрә. Уны ҡыҙҙырып ашарға, маринадларға мөмкин.

Иҫкәрмәләр

  1. Cantharellaceae MycoBank сайтында (инг.) (Тикшерелгән 28 сентябрь 2010)
  2. Stevenson, John British Fungi (Hymenomycetes) — BiblioBazaar, LLC, 2009. — 342 б. — ISBN 1113633565.
  3. Marshall, Nina The Mushroom Book — Applewood Books, 2009. — 268 б. — ISBN 1429010894.
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia authors and editors

Һары бәшмәк: Brief Summary ( bachkir )

fourni par wikipedia emerging languages

Һары бәшмәк йәки селтәр бәшмәк(рус. Лиси́чка') (лат. Cantharellus) — бәшмәктәр ырыуы - базидиомицеттар. Ғаиләлеге Һары бәшмәк һымаҡтар (Cantharellaceae). Ырыуҙың ғилми исеме лат. «cantharus» һүҙенән килеп сыҡҡан, тамыры бор. грек. «κάνθαρος» — «канфар»,бәшмәк, ҡайһы бер төрҙәре буранка(воронка) һымаҡ булғанға күрә, шулай аталған..

Был бәшмәктең эшләпәһенең ситтәре ҡабарыңҡырап тора, уртаһы эскә баҫылған кеүек. Пластинкалары ҡалын, аяҡсаһы йыуан. Ул тулыһынса сағыу һары төҫтә була, оҙонлоғо 12 сантиметрға етә. Ылыҫлы һәм япраҡлы ағастар үҫкән урмандарҙа июндән сентябргә тиклем үҫә. Һары бәшмәк әкрен өлгөрә. Уны ҡыҙҙырып ашарға, маринадларға мөмкин.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia authors and editors

Әтәч гөмбәләре ( tatar )

fourni par wikipedia emerging languages
Cantharellus cibarius 20090717-02.jpg

Әтә́ч гөмбәләре́ (Cantһаrellus) - әтәч гөмбәләре гаиләлегеннән эшләпәле гөмбәләр ыругы. 70 ләп төре билгеле, Төньяк ярымшарда таралганнар. Татарстан Республикасында бер төре - сары, яки гади әтәч гөмбәләре (C. cibarius) очрый. Ылыслы һәм яфраклы урманнарда төркем-төркем булып, сирәк кенә ялгыз үсә, июльдән октябрьгә кадәр очрый. Каен, чыршы, нарат белән микориза хасил итәләр.

Эшләпәсе йомырка сарысы төсендә, диаметры 4-10 см, яшь вакытта кабарынкы, соңрак батынкы, бүрәнкәсыман, төбенә бик нык береккән. Эшләпәсенең аскы ягында юан, дихотомик тармакланган җыерчыклары, төбенә таба кими бара. Йомшагы аксыл, резинкасыман сыгылмалы. Сабы цилиндрсыман, күп очракта төбенә таба тарайган, тоташ, шома, эшләпәсе белән бер төсле, озынлыгы 3-5 см, калынлыгы 0,5-1,5 см. Споралары төссез. Хуш исе һәм «кортламавы» белән аерылып тора.

Бик күп күләмдә В, һәм РР1 витаминнары, микроэлементлар бар. Ашарга яраклы.

Чыганаклар

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Википедия авторлары һәм редакторлары

Әтәч гөмбәләре: Brief Summary ( tatar )

fourni par wikipedia emerging languages
Cantharellus cibarius 20090717-02.jpg

Әтә́ч гөмбәләре́ (Cantһаrellus) - әтәч гөмбәләре гаиләлегеннән эшләпәле гөмбәләр ыругы. 70 ләп төре билгеле, Төньяк ярымшарда таралганнар. Татарстан Республикасында бер төре - сары, яки гади әтәч гөмбәләре (C. cibarius) очрый. Ылыслы һәм яфраклы урманнарда төркем-төркем булып, сирәк кенә ялгыз үсә, июльдән октябрьгә кадәр очрый. Каен, чыршы, нарат белән микориза хасил итәләр.

Эшләпәсе йомырка сарысы төсендә, диаметры 4-10 см, яшь вакытта кабарынкы, соңрак батынкы, бүрәнкәсыман, төбенә бик нык береккән. Эшләпәсенең аскы ягында юан, дихотомик тармакланган җыерчыклары, төбенә таба кими бара. Йомшагы аксыл, резинкасыман сыгылмалы. Сабы цилиндрсыман, күп очракта төбенә таба тарайган, тоташ, шома, эшләпәсе белән бер төсле, озынлыгы 3-5 см, калынлыгы 0,5-1,5 см. Споралары төссез. Хуш исе һәм «кортламавы» белән аерылып тора.

Бик күп күләмдә В, һәм РР1 витаминнары, микроэлементлар бар. Ашарга яраклы.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Википедия авторлары һәм редакторлары

Cantharellus ( anglais )

fourni par wikipedia EN

Cantharellus is a genus of popular edible mushrooms, commonly known as chanterelles/ˌʃæntəˈrɛl/, a name which can also refer to the type species, Cantharellus cibarius. They are mycorrhizal fungi, meaning they form symbiotic associations with plants, making them very difficult to cultivate. Caution must be used when identifying chanterelles for consumption due to lookalikes, such as the jack-o'-lantern mushroom (Omphalotus olearius and others), which can make a person very ill. Despite this, chanterelles are one of the most recognized and harvested groups of edible mushrooms.

Many species of chanterelles contain antioxidant carotenoids, such as beta-carotene in C. cibarius and C. minor, and canthaxanthin in C. cinnabarinus and C. friesii. They also contain significant amounts of vitamin D.[1]

The name comes from Greek κάνθαρος, kantharos 'tankard, cup'.[1][2]

C. appalachiensis

C. minor

C. cinnabarinus

C. subalbidus

C. cibarius

C. cascadensis

C. formosus

C. persicinus

C. lateritius

Phylogenetic relationships of some Cantharellus species based on ribosomal RNA sequences.[3]

Taxonomy

The genus Cantharellus is large and has a complex taxonomic history. Index Fungorum lists over 500 scientific names that have been applied to the genus, although the number of currently valid names is less than 100.[1] In addition to synonymy, many species have been moved into other genera such as Afrocantharellus,[4] Arrhenia, Craterellus, Gomphus, Hygrophoropsis, and Pseudocraterellus. Molecular phylogenetic analyses are providing new information about relationships between chanterelle populations. The following are just a few examples of chanterelle species:

Habitat

Cantharellus species are found throughout the world in association with mycorrhizal host plants, including Africa, Europe, Asia, North America, South America, and Australia.

Chanterelles are associated with either conifers or hardwood trees, depending on species. They are often found with oaks in California,[18] Texas.[19] and Mexico.[15] In Scotland, chanterelles grow in mixed forests of silver birch and Scots pine, especially when the forest has plenty of moist, mossy undergrowth. In Fife they are common under beech. They are usually (but not always) found in the same places as wild blueberries. In Spain they associate with sweet chestnut. A walk in the woods after rain should prove fruitful from late July through the Autumn. In the coastal forests of Washington and British Columbia, they are often found in damp, mossy riparian zones in the vicinity of Western hemlock trees.

Culinary use

C. cinnabarinus

Chanterelles in general go well with eggs, curry, chicken, pork, fish, beef and veal, can be used as toppings on pizzas, be stewed, marinated, sauteed, or used as filling for stuffed crêpes. Of course these are just examples; chanterelles are versatile and can be added as an ingredient to most dishes.

In European cuisine, chanterelles are often served with venison. A traditional method of preparing these mushrooms is sauteed and then used to make scrambled eggs.

In Polish tradition, chanterelles are used for making creamy sauces that top chicken.

Many mushroom enthusiasts just like chanterelles sauteed in butter, with a pinch of salt, a clove of fresh crushed garlic, and some whipping cream. This recipe is said to bring out the subtle flavor of the chanterelle without masking it with other aromas. This recipe has the added benefit of retaining flavor even after being stored frozen.

It is a feature of Viennese cuisine.[20]

Preparation and storage

C. californicus

Since the mushrooms hold a lot of water, they are often prepared using a "dry sauté" method: after cleaning, the mushrooms are sliced and put in a covered pan over high heat with no oil or butter. The mushrooms then release much of their water, which can be allowed to boil off or be poured off and used as a stock. Many people often cook the mushrooms with butter because it "sweetens" them.

Chanterelles can also be pickled in brine. Salted water is brought to a boil and pickling spices such as peppercorns, mustard seeds, and thyme are added. The mushrooms are then cooked in this solution for 5–10 minutes before being transferred to sterilized bottles along with some of the liquid. Sliced garlic and dill can be added to the bottles for extra flavor. The remaining liquid forms an excellent stock for making soup. When pickled in this way, chanterelles can last from six to twelve months.

Another storage technique is drying. Mushrooms can be dried with gentle heat in an oven at temperatures of 65 °C (150 °F) or less. A vacuum process is also practical on large orders. A few hours before final preparation, put dry mushrooms in water which they absorb for returning to nearly original size. Mushrooms can then be used as fresh and will last indefinitely as dry.

Fresh chanterelles can generally be stored up to ten days in a refrigerator.

Similar species

Decurrent ridged hymenium ("false gills") on the underside of the cap of Cantharellus cibarius

The False Chanterelle (Hygrophoropsis aurantiaca) has finer, more orange gills and a darker cap. It is edible, but typically a culinary disappointment. The very similar Jack O'Lantern mushroom (Omphalotus olearius) and its sister species (Omphalotus olivascens) are very poisonous, though not lethal. They have true gills (unlike chanterelles) which are thinner, have distinct crowns, and generally do not reach up to the edge. Additionally, the Jack-O-Lantern mushroom is bioluminescent and grows on wood – possibly buried – whereas Cantharellus species grow on the ground. Species in the genera Craterellus, Gomphus, and Polyozellus may also have a somewhat chanterelle-like appearance.

References

  1. ^ a b c Pilz D, Norvell L, Danell E, Molina R (March 2003). Ecology, and management of commercially harvested chanterelle mushrooms. Gen. Tech. Rep. PNW-GTR-576 (PDF). Portland, OR: Department of Agriculture, Forest Service, Pacific Northwest Research Station. Retrieved 2011-03-25.
  2. ^ chanterelle at dictionary.com
  3. ^ Moncalvo, Jean-Marc; et al. (2006). "The cantharelloid clade: dealing with incongruent gene trees and phylogenetic reconstruction methods". Mycologia. 98 (6): 937–48. doi:10.3852/mycologia.98.6.937. PMID 17486970.
  4. ^ a b c d e f g h i j Tibuhwa, Donatha D.; Saviæ, Sanja; Tibell, Leif; Kivaisi, Amelia K. (2012). "Afrocantharellus gen. stat. nov. is part of a rich diversity of African Cantharellaceae". IMA Fungus. 3 (1): 25–38. doi:10.5598/imafungus.2012.03.01.04. PMC 3399100. PMID 23155498.
  5. ^ Buyck B, Kauff F, Cruaud C, Hofstetter V (2013). "Molecular evidence for novel Cantharellus (Cantharellales, Basidiomycota) from tropical African miombo woodland and a key to all tropical African chanterelles". Fungal Diversity. 58 (1): 281–98. doi:10.1007/s13225-012-0215-4. S2CID 14535505.
  6. ^ a b c Buyck, Bart; Hofstetter, Valérie (2011). "The contribution of tef-1 sequences to species delimitation in the Cantharellus cibarius complex in the southeastern USA". Fungal Diversity. 49 (1): 35–46. doi:10.1007/s13225-011-0095-z. S2CID 23603456.
  7. ^ a b Shao, Shi-Cheng; Tian, Xiao-Fei; Liu, Pei-Gui (April–June 2011). "Cantharellus in southwestern China: a new species and a new record". Mycotaxon. 116: 437–446. doi:10.5248/116.437.
  8. ^ Wartchow F, Buyck B, Maia LC (2012). "Cantharellus aurantioconspicuus (Cantharellales), a new species from Pernambuco, Brazil". Nova Hedwigia. 94 (1–2): 129–37. doi:10.1127/0029-5035/2012/0094-0129.
  9. ^ a b c d e Buyck B. (2014). "Exploring the diversity of "smooth chanterelles" (Cantharellus, Cantharellales)". Cryptogamie, Mycologie. 35 (1): 23–40. doi:10.7872/crym.v35.iss1.2014.23. S2CID 85649542.
  10. ^ a b c Foltz, M.; Perez, K. E.; Volk, T. (October 2012). "Molecular phylogeny and morphology reveals three new species of Cantharellus within 20 meters of one another in western Wisconsin, USA". Mycologia. 105 (2): 447–61. doi:10.3852/12-181. PMID 23080022. S2CID 2218602.
  11. ^ Henkel TW, Aime MC, Miller SL (2006). "Cantharellus pleurotoides, a new and unusual basidiomycete from Guyana". Mycological Research. 110 (12): 1409–12. doi:10.1016/j.mycres.2006.09.010. PMID 17123813.
  12. ^ Kumari, Deepika; Upadhyay, Ramesh C.; Reddy, Mondem S. (2011). "Cantharellus pseudoformosus, a new species associated with Cedrus deodara from India". Mycoscience. 52 (2): 147–151. doi:10.1007/s10267-010-0080-5. S2CID 86722305.
  13. ^ Buyck, Bart; Lewis, David P.; Eyssartier, Guillaume; Hofstetter, Valérie (2010). "Cantharellus quercophilus sp. nov. and its comparison to other small, yellow or brown American chanterelles". Cryptogamie, Mycologie. 31 (1): 17–33.
  14. ^ Feibelman, T. P.; Bennett, J. W.; Cibula, W. G. (Mar–Apr 1996). "Cantharellus Tabernensis: A New Species from the Southeastern United States". Mycologia. 88 (2): 295–301. doi:10.2307/3760934. JSTOR 3760934.
  15. ^ a b Montoya, Leticia; Herrera, Mariana; Bandala, Victor M.; Ramos, Antero (2021-05-20). "Two new species and a new record of yellow Cantharellus from tropical Quercus forests in eastern Mexico with the proposal of a new name for the replacement of Craterellus confluens". MycoKeys. Pensoft Publishers. 80: 91–114. doi:10.3897/mycokeys.80.61443. ISSN 1314-4049. PMC 8159916. PMID 34084073.
  16. ^ Buyck, Bart; Cruaud, Corinne; Couloux, Arnaud; Hofstetter, Valerie (Sep–Oct 2011). "Cantharellus texensis sp. nov. from Texas (USA), a southern look-alike of C. cinnabarinus revealed by tef-1 sequence data". Mycologia. 103 (5): 1037–46. doi:10.3852/10-261. PMID 21558500. S2CID 29384238.
  17. ^ Tian XF, Buyck B, Shao SC, Liu PG, Fang Y (2012). "Cantharellus zangii, a new subalpine basidiomycete from southwestern China". Mycotaxon. 120: 99–103. doi:10.5248/120.99.
  18. ^ Arora, David (1979). Mushrooms Demystified. Ten Speed Press. ISBN 0-89815-009-4.
  19. ^ Metzler, Susan (1992). Texas Mushrooms: A Field Guide. 1st edition. University of Texas Press. ISBN 0-292-75125-7.
  20. ^ Philpot, Rosl (1965). Viennese Cookery. London: Hodder & Staughton. pp. 139–140.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia authors and editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia EN

Cantharellus ( espagnol ; castillan )

fourni par wikipedia ES

Cantharellus es un género de hongos Agaricomycetes de la familia Cantharellaceae. Es un género de populares hongos comestibles, comúnmente conocidos como cantarelus. Son hongos con micorrízicos lo que significa que forman asociaciones simbióticas con plantas, por lo que son muy difíciles de cultivar. Se debe tener precaución al identificar los cantarelus para el consumo debido su semejanza con otras especies como Omphalotus olearius y otros, lo que puede hacer que una persona caiga muy enferma. A pesar de esto, los cantarelus son uno de los grupos más reconocidos y cosechados de hongos comestibles.

Muchas especies de cantarelus contienen carotenoides, tales como el betacaroteno en C. cibarius y C. minor. También contienen cantidades significativas de vitamina D.[1]

El nombre proviene del griego kantharos que significa "taza".[1]

Especies

El género incluye las siguientes especies:

Referencias

  1. a b chanterelle at dictionary.com
 title=
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autores y editores de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia ES

Cantharellus: Brief Summary ( espagnol ; castillan )

fourni par wikipedia ES

Cantharellus es un género de hongos Agaricomycetes de la familia Cantharellaceae. Es un género de populares hongos comestibles, comúnmente conocidos como cantarelus. Son hongos con micorrízicos lo que significa que forman asociaciones simbióticas con plantas, por lo que son muy difíciles de cultivar. Se debe tener precaución al identificar los cantarelus para el consumo debido su semejanza con otras especies como Omphalotus olearius y otros, lo que puede hacer que una persona caiga muy enferma. A pesar de esto, los cantarelus son uno de los grupos más reconocidos y cosechados de hongos comestibles.

Muchas especies de cantarelus contienen carotenoides, tales como el betacaroteno en C. cibarius y C. minor. También contienen cantidades significativas de vitamina D.​

El nombre proviene del griego kantharos que significa "taza".​

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autores y editores de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia ES

Kukeseen (perekond) ( estonien )

fourni par wikipedia ET

Kukeseen (Cantharellus) on perekond seeni kukeseeneliste sugukonnast.

Kukeseen valiti Eesti Mükoloogiaühingu poolt 2017. aastal Aasta seeneks.

Eesti liigid

  • Cantharellus cibariusharilik kukeseen (Eestis üks kõige tavalisem väga hea söögiseen)
  • Cantharellus pallenskahvatu kukeseen (harva esinev)
  • Cantharellus melanoxeroslilla (mustuv) kukeseen (Eestis väga haruldane, riikliku kaitse alune – II kaitsekategooria)
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Vikipeedia autorid ja toimetajad
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia ET

Kukeseen (perekond): Brief Summary ( estonien )

fourni par wikipedia ET

Kukeseen (Cantharellus) on perekond seeni kukeseeneliste sugukonnast.

Kukeseen valiti Eesti Mükoloogiaühingu poolt 2017. aastal Aasta seeneks.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Vikipeedia autorid ja toimetajad
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia ET

Cantharellus ( basque )

fourni par wikipedia EU

Oharra: ez fidatu soilik orri honetan ematen diren datuez perretxiko bat identifikatzeko orduan. Inolako zalantzarik izanez gero, kontsultatu aditu batekin.

Cantharellus garapen gimnokarpikoa duen onddo basidiomikotoen genero bat da, eta Agaricomycetes klaseko Cantharellaceae[1] familiaren barnean sailkatzen da. Azken urtetan egin diren analisi molekularrei esker Cantharellus cibarius espeziea, genero honetako ordezkari ezagunena dena, hainbat espezietan banatua izan da, kantareloide deituriko klado berria sortuz.

Onddo ektomikorrizikoak dira, beraz elkarte sinbiotikoak eratzen dituzte landareen sustraiekin, maiz gure basoetako fagazeoekin aurki ditzazkegularik. Askotan Omphalotus olearius edota Gymnopilus sapineus espeziearekin nahastu daitezke, zeinak gaixotasun larria eragin dezaketen kontsumitu duenarengan.

Genero honetako espezie askotan, C.cibarius eta C.minor espezieetan esaterako, beta-karoteno antioxidatzaileak eta C.cinnabarisun eta C.friesii espezietan kantaxantina deituriko pigmentu kantitate esanguratsuak aurkitzen dira. Kasu batzuetan, bestalde, D bitamina kontzentrazio altuak behatu dira.

Etimologia

Cantharellus terminoa kantharos hitz grekotik (antzinako grekoz κάνθαρος / kàntharos, latinez cantharus) dator, eta Antzinako Grezian ardoa edateko tipikoa zen edalontziari (canthare) egiten dio erreferentzia.

Taxonomia

Cantharellus generoa oso zabala da eta historia konplexu samarra du. Nahiz eta Index Fungorum datu baseak 500 izen zientifiko baino gehiago bildu, azterketa molekularrek informazio berria baimendu dute ; eta gaur egun 30 espezie daude erregistraturik[2]. Honen arrazoia, sinonimiaz gain, espezie asko, Arrhenia, Craterellus, Gomphus, Higrophoropsis eta Pseudocraterellus generoen barruan sailkatuak izan direla da.

Europako Cantharellus generoko espezieak morfologikoki bereizteko erabiltzen diren ezaugarriak pileoaren estaldura arrosaren presentzia, pileoa bera, onddo gazteen himenoforoaren kolorea, esporen batazbesteko luzera eta ekologia dira[2].

Europako Cantharellus generoko espezieak bereizteko gakoa

1. Pileoak ez du 30(50) mm baino gehiago, eta normalean ez da mamitsua. Burdin-gatzen aurrean erreakzionatzean kolore gorri-grisa hartzen du.

Pileipelisa osatzen duten hifek horma fina dute normalean (<1μm).

2 1. Pileoak 130mm ditu gehienez. Burdin-gatzen aurrean erreakzionatzean kolore gorria-grisa edo grisa hartzen du. Pileipeliseko hifa

batzuek gutxienez horma lodi samarra dute (>0,8μm).

3 2. Pileoa naranja-arrosetik naranja-gorri kolore bitartekoa. Gehienetan Fagus pagoaren azpian (pileipeliseko hifek horma lodia

badute begiratu C.roseofagetorum.

C.friesii 2. Pileoa kolore naranja-horitik okre-horira bitartekoa, batzuetan txuria. Angiospermo edo koniferoen azpian. C.romagnesianus 3. Himenoforo zuria edo zurixka gaztea denean. Angiospermoen (Fagaceae edo Betulaceae) azpian hazten da. Burdin-gatzen aurrean

erreakzionatzean kolore gorria-grisa edo grisa hartzen du pileo mamitsuak.

4 3. Himenoforoa hori-okretik naranja-horira bitarteko koloreduna gaztea denean. Angiospermo edo koniferoen azpian hazten da.

Burdin-gatzen aurrean erreakzionatzean pileo mamitsuak kolore grisa hartzen du.

6 4. Lur karkareoetako artadietan hazten da. Pileoak tamaina ertaina edo handia du, eta inoiz ez du hori-limoi, berde edo iarrasto marroirik. C.alborufescens 4. Ez dago artadietakin erlazionatua. Pileoa tamaina txikitik-ertain bitartekoa, eta batzuetan hori-limoi, berde edo itzal marroiduna. 5 5. Pileoa kolore zuriko estalkirik gabe, eta normalean kolore horiduna espezie gazteetan. C. ferruginascens 5. Pileoa kolore zuriko estalkiarekin gaztea denean, eta hau desagertzen denean pileoa okre-hori koloreduna. C.roseofagetorum 6. Normalean pileoak arrosetik more kolore bitarte koloreko estalkia, eta ia beti erdian kokatzen da. Esporek Lm = 10,1–10,7 µm, Wm = 5,2–6 µm.
C.amethysteus
6. Pileoak ez du estalki more edo arrosik. Esporek Lm = 7,5–8,9 µm, Wm = 4,0–5,3 µm.
7 7. Pileoa zilar edo zuri koloreko estalki partzialduna edo gabekoa da. Himenoforoa uniformeki okre-horitik naranja-hori kolore bitartekoa.

Ugaria da Europa iparraldean.

C.cibarius 7. Pileoa beti partzialki edo guztiz zuriz estalia gaztea denean. Gero pixkanaka desagertu egiten da. Pileoaren ertzaren inguruan himenoforoak

kolore argiagoa hartzen du. Ohikoagoa da Europa hegoaldean.

C.pallens

Ezaugarri mikologikoak

Askotariko koloreak aurkezten dituzte; marroitik hasita, belzkarak, laranja biziak, horiak, eta gorriak izanik. Genero honen barnean sailkatzen diren onddo gehienen basidiokarpoek himenoforo tolestua dute, zimur itxura duena. Bestalde, pileoa laua, infundibuliformea eta mamitsu edota fina izan dezakete. Pileoaren estaldura lisoa izaten da normalean; hortaz gain, batzuetan ezkataduna ere izan daiteke, baina inoiz ez lingirdatsua. Himenioa dekurrentea dute. Horrez gain, estipea laburra eta biluzia dute. Esporei dagokienez, lisoak eta pigmetu oso gutxi dituztenez hialinoak dira, baina tamainaren eta formaren aldetik aldakortasun handia aurkezten dute. Bestalde, ez dira amiloideak, ezta zianofiloak ere. Oro har, basidioak luzeak dira eta normalean 5 esterigma luze eta kurbatu izaten dituzte; nahiz eta espezie tropikal batzuetan 4tik 7ra bitartean ere ikusi diren[3]. Ez dute zistidiorik aurketzen eta hifak fibulatuak dira.

Ugalketa

Cantharellus generoko onddoak sexualki nahiz asexualki ugaldu daitezke, basidiokarpoaren ekoizpena ugalketa sexualaren ondoren izanik.

Basidiomaren garapena, hau da, kimu denetik heldu izatera heltzen den arteko prozesua gimnokarpikoa da, hau da, basidiokarpoaren garapenean zati emankorra denbora osoan zehar agerian dago, eta himenoforoa beraz libre edo aske, mintzik gabe. Antzina, ezaugarri hau betetzen zuten onddo guztiak Afiloforales taldean sartzen ziren.

Bestalde, mizelioaren fragmentazio bidez edota espora asexualen (mitospora) ekoizpenaren bidez ugaltzen da asexualki.

Banaketa eta ekologia

Cantharellus espezieak Afrikan, Europan, Asian, Ipar-Amerikan, Hego-Amerikan nahiz Australian aurki ditzazkegu, landare mikorriziko ostalariekin, espeziearen arabera konifero edota zuhaitz hostozabalekin, elkarteak osatuz. Euskal Herrian ugaria da, batik bat pagadi eta hariztietan, eta inoizka konifero, hala nola, pinu edo izeien azpian agertuz. Uda hasieratik hasita udazkena bitartean hazten dira.

Antzeko espezieak

Asko dira Cantharellus generokoekin nahasten diren onddoak. Horietako bat Hygrophoropsis aurantiaca dugu[4], zeinak tolesdura finagoak eta pileo ilunagoa dituen, eta normalean sukaldaritza munduan ez den C.cibarius bezain gustagarria. Beste alde batetik, oso pozoitsuak diren Omphalotus olearius eta Omphalotus olivascens ditugu, baina hauek ez dira letalak. Cantharellus generoak ez bezala, benetako orriak dituzte, eta hauek finagoak dira eta ez dira ertzeraino heltzen. Hortaz gain, biolumineszenteak dira, eta zuran edota lur azpian hazten dira; Cantharellus espezieak lurrean hazten diren bitartean. Bukatzeko, Gomphus eta Polyzellus generoek edota Gymnopilus sapineus espezieak ere kantareloekin nahasteko errazak diren ezaugarriak izan ditzazkete.

Erreferentziak

  1. «Index Fungorum - Search Page» www.indexfungorum.org . Noiz kontsultatua: 2019-01-15.
  2. a b Olariaga, Ibai; Moreno, Gabriel; Manjón, Jose Luis; Salcedo, Isabel; Hofstetter, Valérie; Rodríguez, Diego; Buyck, Bart (2016-11-17) «Cantharellus (Cantharellales, Basidiomycota) revisited in Europe through a multigene phylogeny» Fungal Diversity (1): 263–292 doi:10.1007/s13225-016-0376-7 ISSN 1560-2745 . Noiz kontsultatua: 2019-02-04.
  3. https://www.researchgate.net/publication/311593518_Le_genre_Cantharellus_en_Europe_Bulletin_de_la_Societe_Mycologique_de_France_116291-137
  4. Errotari, Durangoko Talde Mikologikoa. Cantharellus cibarius..


(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia EU

Cantharellus: Brief Summary ( basque )

fourni par wikipedia EU

Cantharellus garapen gimnokarpikoa duen onddo basidiomikotoen genero bat da, eta Agaricomycetes klaseko Cantharellaceae familiaren barnean sailkatzen da. Azken urtetan egin diren analisi molekularrei esker Cantharellus cibarius espeziea, genero honetako ordezkari ezagunena dena, hainbat espezietan banatua izan da, kantareloide deituriko klado berria sortuz.

Onddo ektomikorrizikoak dira, beraz elkarte sinbiotikoak eratzen dituzte landareen sustraiekin, maiz gure basoetako fagazeoekin aurki ditzazkegularik. Askotan Omphalotus olearius edota Gymnopilus sapineus espeziearekin nahastu daitezke, zeinak gaixotasun larria eragin dezaketen kontsumitu duenarengan.

Genero honetako espezie askotan, C.cibarius eta C.minor espezieetan esaterako, beta-karoteno antioxidatzaileak eta C.cinnabarisun eta C.friesii espezietan kantaxantina deituriko pigmentu kantitate esanguratsuak aurkitzen dira. Kasu batzuetan, bestalde, D bitamina kontzentrazio altuak behatu dira.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia EU

Vahverot ( finnois )

fourni par wikipedia FI

Vahverot (Cantharellus) kantarellien heimoon kuuluva sienisuku, jonka lajeista monet ovat hyviä ruokasieniä. Keltavahvero eli kantarelli ja suppilovahvero sekä kosteikkovahvero ovat myös kauppasieniä.

Lajeja

Muihin taksoneihin kuuluvat vahvero-nimiset sienet

Valevahvero (Hygrophoropsis aurantiaca) ei kuulu lainkaan vahveroihin vaan Boletales-lahkoon. Se on saanut nimensä siitä, että se muistuttaa keltavahveroa.

Katso myös

Aiheesta muualla

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia FI

Vahverot: Brief Summary ( finnois )

fourni par wikipedia FI

Vahverot (Cantharellus) kantarellien heimoon kuuluva sienisuku, jonka lajeista monet ovat hyviä ruokasieniä. Keltavahvero eli kantarelli ja suppilovahvero sekä kosteikkovahvero ovat myös kauppasieniä.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedian tekijät ja toimittajat
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia FI

Cantharellus (genre de champignons)

fourni par wikipedia FR

Girolles, Giroles, Chanterelles

Cantharellus est le nom scientifique d'un genre de champignons basidiomycètes de la famille des Cantharellaceae, comprenant les Chanterelles, au sens large, synonymes de Girolles[1],[2].

La Chanterelle commune est l'un des champignons les plus répandus et les plus populaires en raison de sa valeur culinaire, la compacité de sa chair acidule étant très appréciée après cuisson[3]. Avec plus de 1 000 tonnes[4] vendues en France chaque année, le genre Cantharellus est néanmoins l'un des plus mal connus des systématiciens[5]. Sa position taxinomique est également des plus confuses, en raison de la difficulté de définir ce qu'est une espèce, aggravé par la grande homogénéité microscopique[5]. Index Fungorum liste près de 500 binômes combinés au genre, quoique le nombre de taxons valides soit inférieur à une centaine[5],[6],[7].

Difficiles à cultiver, les récoltes forestières vendues fraiches en saison sur les marchés de France sous le nom de Girolles ou de Chanterelles communes, sont très prisées pour leur arôme fruité-acidulé, rappelant l'abricot. Malgré la facilité apparente de reconnaissance de la Chanterelle/Girolle, il faut se méfier de la ressemblance avec le Clitocybe de l'olivier (Omphalotus olearius) ou la Flammule du sapin qui sont toxiques[8]. Enfin, les études moléculaires suggèrent de diviser l'espèce type, Cantharellus cibarius, en plusieurs espèces distinctes, réunies dans le nouveau clade des cantharelloïdes[9]

 src=
Cantharellus cibarius = hyménium fausses lamelles

Description

Les espèces du genre Cantharellus sont des Homobasidiomycètes gymnocarpes, entièrement jaune d'œuf (espèce type), muni d'un pied sans anneau, à chair compacte, à hyménophore lisse ou formé de plis lamellaires incomplets, souvent réduits à des rides, décurrentes[10]. Ce sont des champignons mycorhiziens, formant des associations symbiotiques avec certaines végétaux, ce qui les rend très difficiles à cultiver.

Chapeau plan convexe à infundibuliforme, ne « débouchant pas sur le stipe » (jamais perforé au centre), non visqueux. Hyménophore lisse, accrescent, formés de plis souvent ramifiés, ou évoquant des lames bifurquées de Cuphophylus. Stipe plutôt court et trapu, lisse ou squamuleux[5].

Spores variables, lisses, hyalines[11] ou faiblement colorées, non amyloïdes, non cyanophiles. Basides élancées, rarement trapues chez les espèces tropicales, 4 à 7 stérigmates, longs et courbes. Sporée blanche, crème pâle ou rosâtre pâle[5]. Pas de cystides. Trame emmêlée. Suprapellis en cutis formé d'hyphes de taille variable, colorées de pigments plutôt intracellulaires[5],[12].

Considéré au sens strict, le genre Cantharellus regroupe désormais les seules espèces apparentées à Cantharellus cibarius et exclut celles qui s'apparentent à Cantharellus tubaeformis Fr. (recombiné qu genre Craterellus, l'analyse moléculaire ayant validé la grande cohérence phylogénétique des espèces peu charnues, à stipe creux débouchant au centre du chapeau, comme Cantharellus melanoxeros[13],[14], Craterellus cornucopioides et le genre Pseudocraterellus, qui doivent être regroupés dans le genre Craterellus[5].

Par rapport à Craterellus, Cantharellus se caractérise par des caroténoïdes bicycliques et des basidiomes à stipe solide (Buyck et al. 2014). Hydnum L. : Fr. et Sistotrema confluens Pers. : Pr. sont sœurs des Cantharellaceae dans les phylogénies disponibles (Moncalvo et al. 2006[15]) ;

De nombreuses espèces de chanterelles contiennent des antioxydants caroténoïdes bicycliques, comme le β-carotène et ses dérivés cétoniques, dans Cantharellus cibarius et Cantharellus minor, ainsi que de la canthaxanthine dans Cantharellus cinnabarinus et Cantharellus friesii. Les Cantharellus contiennent également des quantités significatives de vitamine D[16].

Taxinomie et nomenclature

En 1753, Linné la nomme Agaricus chantarellus L.[17], qu'il rectifie en « A. cantharellus » dans la réédition de 1763. La même année, Adanson reconnait dans ce champignon un genre qu'il décrit sous le nom de Chanterel Adans.[18], sanctionné par Fries en 1821 sous la graphie Cantharellus Adans. : Fr.. Tel que circonscrit par les anciens auteurs (Fries 1821[19] ; Fries 1874[20] ; Fuckel 1870[21] ; Quélet 1888[22]), il comprenait un assemblage artificiel d'espèces à hyménophore veiné ou plissé, progressivement réduit (Buyck et al. 2014[23]) aux espèces du clade des Canthareloïdes (Moncalvo et al. 2006[15]), avec Cantharellus cibarius Fr. : Fr. choisi comme espèce type par Earle (1909)[24]. La frontière entre les genres Cantharellus et Craterellus Pers. : Fr. (Corner 1966[25] ; Petersen 1971[26]), tous deux classés dans les Cantharellaceae, a été précisée par les données moléculaires (Dahlman et al. 2000[27]).

Étymologie des noms « Chanterel » et Cantharellus

Les premiers auteurs à citer le nom français de « chanterelle » sont deux botanistes suisses prélinnéens: Jean Bauhin, et Johan-Heinrich Cherler (es), J.H. 1651[28], comme étant en usage très fréquent dans la région de Montbéliard. D'après G. Becker[29], Il pourrait s'agir d'une allusion à la marge lobée-sinueuse du chapeau, parfois déchiquetée comme une crête de coq[30]. Le nom vernaculaire a été latinisé par Fries, soit une démarche inverse du processus habituel. Singer R. désigne un genre Cantharellula comme « petite chanterelle »

Le nom grec kantharos (en grec ancien κάνθαρος / kàntharos, en latin cantharus), pour la ressemblance du chapeau creusé en entonnoir de ce champignon avec[29] un canthare, sorte de coupe profonde pour servir le vin, utilisée dans la Grèce antique,et souvent associée aux rituels initiatiques du culte de Dionysos[31].

Historique du genre Cantharellus

Le genre Cantharellus comporte plus de 120 taxons décrits dans le monde (espèces, sous-espèces, variétés et formes) dont 25 pour l'Europe. Depuis, l'existence de certains taxons reste douteuse; tandis que de nombreux taxons méditerranéens et tropicaux restent inédits.[32]

Depuis 1821, toutes les chanterelles jaunes ou dorées de l'ouest de l'Amérique du Nord avaient été rapportées à Cantarellus cibarius selon la description de Fries[33]. Cependant, les analyses de la phylogénétiques[34]ont depuis démontré qu'il s'agit d'un groupe d'espèces apparentées. En 1997, la chanterelle dorée du Pacifique Cantarellus formosus et Cantarellus cibarius var. roseocanus ont été identifiées[35], suivi par Cantarellus cascadensis en 2003[36] et Cantarellus californicus en 2008[37]. En 2004, une nouvelle chanterelle est découverte dans les maquis miniers nickélifères de Nouvelle-Calédonie Cantharellus garnierii[38]. En 2011, trois nouvelles espèces sont ajoutées: Cantarellus lewisii, Cantarellus altipes et Cantarellus tenuithrix[39]. Et si en Amérique du Nord, près d'une vingtaine d'espèces ont été créées, en Europe, les études moléculaires ont aussi divisé l'espèce Cantharellus cibarius en 25 espèces distinctes, créant ainsi le nouveau clade cantharelloïdes, représentant une ancienne lignée d'hyménomycètes composée de champignons diversifiés tant par leur morphologie que leur écologie[40].

Liste des espèces

Europe

Sur les 30 noms faisant référence à Cantharellus sensu stricto décrites en Europe (19 spécifiques, 11 infraspécifiques ; synonymes homotypiques ignorés) dont certains ont été appliqués à des Cantharellus extra-européens), seules 8 ont été reconnues sur la base des analyses combinées de ITS2, LSU, RPB2 et TEF-1, en appliquant les critères de concordance généalogique, dont l'une, C. roseofagetorum, est décrite comme nouvelle[9].

La couleur de l'hyménophore chez les jeunes spécimens est un caractère morphologique assez constant.

Les espèces européennes se distinguent morphologiquement par des combinaisons uniques de caractères, telles que la présence d'un revêtement pileal rose, la couleur du chapeau et de l'hyménophore lorsqu'elle est jeune et, dans certains cas, la longueur moyenne des spores et l'écologie.

Dix-huit spécimens types d'Europe sont séquencés. Sur la base de concepts d'espèces révisés, seize nouveaux synonymes taxonomiques sont proposés pour les girolles européennes[9] :

  • C. alborufescens ( = C. henrici, C. ilicis, C. lilacinopruinatus) : typiquement associé à Quercus à feuillage persistant sur sol calcaire, méditerranéen ; chapeau de taille moyenne à grande, jamais jaune citrine ou avec des nuances vertes ou brunes[41],
  • C. amethysteus ( = C. cibarius subsp. squamulosus, C. cibarius var. umbrinus, C. rufipes),
  • C. cibarius ( = C. cibarius var. atlanticus, C. parviluteus),
  • C. ferruginascens ( = C. cibarius var. flavipes),
  • C. friesii ( = C. ignescens) : Chap. orange rosé à rouge orangé ; ne tache pas à la manipulation ; base du pied concolore, principalement sous Fagus (si hyphes du pileipellis à paroi épaisse cf. C. roseofagetorum),
  • C. pallens ( = C. cibarius var. albidus, C. cibarius var. bicolor , C. subpruinosus)
  • et C. romagnesianus (= C. pseudominimus, C. lourizanianus, C. romagnesianus var. parvissporus) : Pileus jaune orangé à jaune ocre, parfois blanc, parfois se tachant à la manipulation ; base du stipe souvent rouge ; sous angiospermes ou conifères.

Liste ci-dessous des anciennes données à éplucher avant suppression :

Espagne

Asie

Japon

Seiichi Kawamura a signalé Cantharellus cibarius en 1908 pour la première fois au Japon, mais jusqu'à présent, une étude taxinomique précise n'avait pas été effectuée. Wakana Ogawa et al.[48] de l'Université Shinshū ont étudié la morphologie nucléaire et l'ADN ribosomique des chanterelles qui poussent naturellement dans diverses régions du Japon, elles se sont avérées relevant de quatre clades . Parmi ceux - ci, clades contenant chanterelles au sens étroit ont été trouvés dans les échantillons prélevés à Hokkaido, et les échantillons qui correspondent aux caractéristiques des « chanterelles » rapportées par Kawamura sont étroitement liés à C. applanatus de l' Inde et des États-Unis. De C. formosus et C. altipes sont des clades étroitement apparentés. Pour cette raison, les trois espèces autres que les girolles au sens étroit sont considérées comme des espèces non décrites.

Cantharellus: Genre Andzutaké = Champignon abricot

  • Hina-Andzu-také ヒナアンズタケ(Cantharellus minor) : Plus petite que la chanterelle commune. Comestible.
  • Toki-iro-rappataké トキイロラッパタケ(C. luteocomus:extrêmement petit. comestible.
  • Béni-usu-také ベニウスタケ(C. cinnabarius:Ressemble à la girolle, mais beaucoup plus petit et orange rougeâtre à vermillon.
  • Hiroha-andzutaké ヒロハアンズタケ(Hygrophoropsis aurantiaca):plus petit que la girolle. Les couleurs sont plus vives, comestible/
  • Shiro-andzutaké シロアンズタケ(Gomphus pallidus):blanche à crème. comestible
  • [Pas de nom japonais] (Omphalotus olearius):Nom anglais Jack O Lantern . Champignon vénéneux appartenant au même genre qu'Omphalotus japonicus. Les plis ne sont pas interveinés et le chapeau est mince. Il émet également de la lumière dans l'obscurité.

Amérique du Nord

  • Cantarellus altipes Dunham 2008[49]
 src=
Cantharellus cinnabarinus, Amérique du Nord

Côte pacifique Nord-Ouest

Amérique centrale

Amérique du Sud

Nouvelle-Calédonie

Afrique centrale[61]

Les Cantharellus d'Afrique centrale et plus particulièrement du Katanga ont été étudiés par le Jardin botanique de Meise en Belgique [62]

Tanzanie

En 1998 est publiée une liste annotée et une clé d'analyse des 13 espèces connues du genre Cantharellus en Tanzanie, recueillies pendant avril-mai 1998. Elle propose deux nouvelles espèces: Cantharellus isabellinus var. parvisporus et Cantharellus tomentosus. Cantharellus est l'un des plus importants genres de champignons comestibles pour les populations locales[68].

  • Cantharellus isabellinus var. parvisporus
  • Cantharellus tomentosus

Guyane

Autres

  • Cantharellus guyanensis (Mont. 1854)> Merulius guyanensis (Mont.) Kuntze 1891
  • Cantharellus attenuatus (Cleland 1934)
  • Cantharellus atrolilacinus (Eyssart., Buyck & Halling 2003)
  • Cantharellus cinnabarinus ((Schwein.) Schwein. 1832)
  • Cantharellus conspicuus (Eyssart., Buyck & Verbeken 2002)
  • Cantharellus cyanescens (Buyck 1994)
    • Cantharellus platyphyllus f. cyanescens (Buyck) Eyssart. & Buyck 1999 (synonyme)
  • Cantharellus elsae ((G. Stev.) E. Horak 1971)
    • Hygrophorus elsae (G. Stev. 1963) (synonyme)
  • Cantharellus eucalyptorum (Ducousso, A.M. Ba & Thoen 2002)
  • Cantharellus ferruginascens (P.D. Orton 1969)
    • Cantharellus cibarius var. ferruginascens (P.D. Orton) Courtec. 1993 (synonyme)
    • Cantharellus pallens (synonyme)
  • Cantharellus friesii (Welw. & Curr. 1869)
    • Merulius friesii (Quél.) Kuntze 1891 (synonyme)
  • Cantharellus henricii (Eyssart. & Buyck 2000)[70][réf. incomplète]
  • Cantharellus ianthinoxanthus ((Maire 1911) Kühner 1947)[71][réf. incomplète]
  • Cantharellus insignis ((Cooke 1890) Corner 1966)[72][réf. incomplète]
  • Cantharellus lilacinopruinatus (Hermitte, Eyssart. & Poumarat 2005)[73]
  • Cantharellus luteocomus H.E. (Bigelow 1978)[74][réf. incomplète]
  • Cantharellus pusio (Berk. 1856[75])[réf. incomplète]
  • Cantharellus wellingtonensis (McNabb 1971)
  • Cantharellus queletii ((Ferry) Corner 1966[76][réf. incomplète])
  • Cantharellus subdenticulatus (Mont. 1860[77][réf. incomplète])
    • Cantharellus ignescens (Fayod 1889) (synonyme)
    • Cantharellus miniatus (Fayod 1893) (synonyme)

Nouvelle-Zélande

Genre champignon Cantharellus

Notes et références

  1. Il existe plusieurs graphies « girole », « girolle », « gyrolle » la première variante semblait en vogue au siècle dernier, ainsi que dans le monde de la cuisine française.
    Cf.Roger Heim, Champignons d'Europe, Paris, Boubée, 1984, p. 325.
  2. H. Romagnesi, Nouvel Atlas des Champignons, Paris, Bordas, 1970 (ISBN 978-2040271565).
  3. Roger Heim, Champignons d'Europe Généralités, Ascomycètes, Basidiomycètes, Boubée, 1984 (ISBN 2-85004-042-8 et 978-2-85004-042-9, OCLC , lire en ligne), p. 325
  4. 1997. Courvoisier, M., Les champignons comestibles dans le monde. Bull. Féd. nat. syndic. agric. cultiv. champ., N.S. 82, p. 829-835.
  5. a b c d e f et g Eyssartier, G. & Buyck, B., 2000— Le genre Cantharellus en Europe. Nomenclature et taxinomie, Bulletin de la Société mycologique de France 116 (2) : 91-137
  6. Guillaume Eyssartier et Bart Buyck, Contribution à la systématique et à la phylogénie du genre Cantharellus Fr. en Afrique tropicale et Madagascar, s.n., 1997 (lire en ligne)
  7. (en) Ibai Olariaga, Gabriel Moreno, Jose Luis Manjón et Isabel Salcedo, « Cantharellus (Cantharellales, Basidiomycota) revisited in Europe through a multigene phylogeny », Fungal Diversity, vol. 83, no 1,‎ mars 2017, p. 263–292 (ISSN et , DOI , lire en ligne, consulté le 6 juillet 2021)
  8. Voir tableau comparatif (lien à suivre)
  9. a b et c Moreno, Gabriel et al. (2016). Cantharellus monografia Europa.. Mycologia. DOI 10.1007/s13225-016-0376-7 Lire en ligne
  10. « Catalogue SUDOC », sur www.sudoc.abes.fr (consulté le 11 juillet 2021)
  11. Du grec ὕαλος, « qui a la transparence du verre »
  12. (en) David Norman Pegler, Peter James Roberts et Brian Martin Spooner, British chanterelles and tooth-fungi: an account of the British cantharelloid and stipitate hydnoid fungi, Royal Botanic Gardens, 1997 (ISBN 978-1-900347-15-0, lire en ligne)
  13. Cantharellus melanoxeros Desmazières (1830), in Duby, Botanicon gallicum seu synopsis plantarum in flora Gallica, Edn 2, 2, p. 799 (Basionyme) Sanctionnement : Fries Synonyme de Craterellus incarnatus Quélet (1890) [1889], Compte rendu de l'Association française pour l'avancement des sciences, 18(2), p. 511, pl. 15, fig. 13
  14. Nom actuel : Craterellus melanoxeros (Desmazières) Pérez-de-Gregorio (2000), Bolets de Catalunya, 19, pl. 908.
  15. a et b Moncalvo J-M, Nilsson RH, Koster B, Dunham SM, Bernauer T,Matheny PB, Porter TM, Margaritescu S, Weib M, Danell E, Langer G, Langer E, Larsson E, Larsson K-H, Vilgalys R (2006) - The cantharelloid clade: dealing with incongruent gene trees and phylogenetic reconstruction methods. Mycologia 98 : 937–948
  16. (en) D. Pilz D, L, Norvell, E, Danell et R. Molina, Ecology and management of commercially harvested chanterelle mushrooms. Gen. Tech. Rep. PNW-GTR-576month=March, Portland, OR, Department of Agriculture, Forest Service, Pacific Northwest Research Station, 2003 (lire en ligne [PDF])
  17. Carl von Linné, 1753, Species plantarum : exhibentes plantas rite cognitas ad genera relatas, cum diferentiis specificis, nominibus trivialibus, synonymis selectis, locis natalibus, secundum systema sexuale digestas Lire en ligne https://www.biodiversitylibrary.org/item/84235#page/5/mode/1up
  18. Adanson M. 1763— Familles des plantes. Chez Vincent, Imprimeur-Libraire de Mgr le Comte de Provence, rue S. Séverin, Paris.
  19. Fries E.M. (1821) Systema mycologicum. I. Lund, Berlin
  20. Fries E.M. (1874) Hymenomycetes europaei. Uppsala
  21. Fuckel L. (1870) [1869–1870] Symbolae mycologicae. Jahrb. Nas-sauischen Vereins Naturk. 23–24:1–459
  22. Quélet L. (1888) Flore Mycologique de la France et des pays limitrophes. Octave Doin, Paris
  23. Buyck B. et al. (2014) A multilocus phylogeny for worldwide Cantharellus (Cantharellales, Agaricomycetidae). Fungal Divers 64(1):101–12
  24. Earle, F.S. (1909) The genera of the North American Fungi. Bull. New-York Bot. Gard. 5 (18) : 373–451
  25. Corner E.J.H. (1966) A monograph of cantharelloid fungi. Ann Bot. Mem. 2 : 1–2
  26. Petersen R.H/ (1971) Interfamilial relationships in the clavarioid andcantharelloid fungi. In: Petersen R.H. (ed) Evolution in the higher Basidiomycetes. Knoxville, pp 345–374
  27. Dahlman M., Danell E., Spatafora J.W. (2000) Molecular systematics ofCraterellus: cladistic analysis of nuclear LSU rDNA sequence data. Mycol. Res. 104 (4) : 388–394
  28. Bauhin, J. et Cherler, J.H., 1650 [1651]. Historia plantarum universalis. [Tomus I]. - pp. [1-12], 1-601, 1-440, 1-9. Ebroduni.
  29. a et b Becker, G. 1975, Bull. Fédér. Mycol. Dauphiné-Savoie 63 : 28 « Cantharellus a une bien curieuse histoire. Chanterelle est le nom patois de ce champignon dans ma petite province. Or, le botaniste Jean Bauhin, au XVIᵉ siècle, ayant nommé quelques champignons, a tout simplement latinisé chanterelle en cantarellus, ce qui était un faux-sens manifeste, car chanterelle en patois signifiait aussi rossignol (qui chante la nuit) et avait de plus un sens érotique. À un petit enfant qui se promenait tout nu, j'ai entendu sa mère lui dire : Tu n'as pas honte de montrer ta chanterelle à tout le monde ! »
  30. Paul Escallon - 1989 - Précis de myconymie. SMBC & FMDS, Thonon les Bains, France
  31. Paul Courbin, « », Bulletin de correspondance hellénique, vol. 77, no 77, 1953, p. 322-345
  32. Eyssartier G. (2001) Vers une monographie du genre Cantharellus Adans. : Fr. Dissertation, Museum national d’histoire naturelle, Paris
  33. (la) Elias Magnus Fries, Systema mycologicum sistens fungorum ordines, genera et species, huc usque cognitas, quas ad normam methodi naturalis determinavit, disposuit atque descripsit, vol. Trois volumes, Lundæ, 1821-1823, Greifswald, 1829-1832, Palais des académies, Publications in-octavo, des lettres et des beaux-arts de Belgique Académie royale des sciences Commission royale d'histoire, 1955
  34. (en) Jean-Marc Moncalvo et R. Henrik Nilsson Brenda Koster Susie M. Dunham Torsten Bernauer P. Brandon Matheny Teresita M. Porter Simona Margaritescu Michael Weiß et Sigisfredo Garnica Eric Danell Gitta Langer et Ewald Langer Ellen Larsson et Karl-Henrik Larsson Rytas Vilgalys, « The cantharelloid clade: dealing with incongruent gene trees and phylogenetic reconstruction methods », Mycologia, vol. 98, no 6,‎ 2006, p. 937–948 (PMID , DOI , lire en ligne)
  35. (en) S.A. Redhead, L.L. Norvell et E. Danell, « Cantharellus formosus and the Pacific Golden Chanterelle harvest in Western North America », Bulletin de l'Institut historique belge de Rome, vol. 65,‎ 1997, p. 285–322
  36. (en) S.M. Dunham, T.E. O’Dell et R. Molina, « Analysis of nrDNA sequences and microsatellite allele frequencies reveals a cryptic chanterelle species Cantharellus cascadensis sp. nov. from the American Pacific Northwest », Mycological Research, vol. 107, no 10,‎ 2003, p. 1163–1177
  37. (en) D. Arora et S.M. Dunham, « A new, commercially valuable chanterelle species, Cantharellus californicus sp. nov., associated with live oak in California, USA », Economic Botany, vol. 62, no 3,‎ 2008, p. 376–931
  38. (en) M. Ducousso, C. Contesto, M. Cossegal, Y. Prin, F. Rigault et G. Eyssartier, « Cantharellus garnierii sp. nov., une nouvelle chanterelle des maquis miniers nickélifères de Nouvelle-Calédonie », Bulletin de l'Institut historique belge de Rome, vol. 25, no 2,‎ 2004, p. 115-125
  39. (en) B. Buyck et Valérie Hofstetter, « The contribution of tef-1 sequences to species delimitation in the Cantharellus cibarius complex in the southeastern USA », Fungal Diversity, vol. 49,‎ 2011, p. 35–46
  40. Moncalvo 2006
  41. Cantharellus alborufescens (Malençon) Papetti and S. Alberti, Boll. Circ. Micol. G. Carini 36: 26,1998. Figures 3a, b, and 4a: Cantharellus cibarius var. alborufescens Malençon in Malençon et Bertault, Trav. Inst. Sci. Chérifien, Série Bot.Biol. Vég. 33: 519,1975 Holotype : Morocco, Moyen Atlas, Azrou, au bas de la forêt Quercus ilex, 22 octobre 1940, G. Malençon 1036, MPU027371 (!). ITS barcode GenBank : KX828764. Cantharellus henrici Eyssart. and Buyck, Bull. Soc. mycol. France 116(2): 120,2000 Holotype: France, Hérault, Clairac, dans une garrigue, le long d’un sentier, parmi les pierres, 1 November 1974, H. Romagnesi 74.363 (PC0142165!). ITS barcode GenBank : KX828777. = Cantharellus lilacinopruinatus Hermitte, Eyssart. & Poumarat, Bull. Sem. Fed. Assoc. mycol. Médit. 28 (2) : 28, 2005
  42. Le genre Cantharellus en Europe. Nomenclature et taxonomie in : Bull. Soc. mycol. Fr. 116(2):91–137
  43. Fernández Sasia, R.; Pérez-De-Gregorio, M.À.; Eyssartier, G. Cantharellus parviluteus, une nouvelle espèce décrite de la péninsule Iberique, In: Bull. Soc. mycol. Fr. 119(3 & 4), 2004: p. 261–266
  44. Bot. Gall., Edn 2 (Paris) 2:799
  45. Bolets de Catalunya (Barcelona) 19 (901–950): làm. 908
  46. Etymology: ilicis, Latin, referring to the habitat under evergreen oaks (Quercus ilex and Quercus rotundifolia
  47. (en) « Cantharellus ilicis sp. nov., a new species from the Mediterranean Basin collected in evergreen Quercus forests », Revista Catalana de Micologia, vol. 30,‎ 2008, p. 107-116.
  48. 小川和香奈他、日本産アンズタケの形態学的および分子系統学的解析、日本菌学会 第58回大会 セッションID:B07, doi:10.11556/msj7abst.58.0_37
  49. a b et c Arora et Dunham 2008
  50. Arora et Dunham 2008, p. 376-391.
  51. Ann. Rep. Reg. St. N.Y. 23:122
  52. Revis. gen. pl. (Leipzig) 2: p. 862
  53. (en) T.P. Feibelman, « Cantharellus tabernensis: A new species from the southeastern United States », Mycologia, vol. 88,‎ 1996, p. 295-301
  54. Petersen, Ronald H.; Mueller, Gregory M. New South American taxa of Cantharellus, C. nothofagorum, C. xanthoscyphus and C. lateritius var. colombianus Boln Soc. argent. Bot. 28(1–4), 1992 :195–200
  55. ibidem 1992
  56. Beih. Nova Hedwigia 51: p. 183, 1975
  57. In: Nova Hedwigia 27: p.325
  58. In: Nova Hedwigia 31: p.7
  59. In: Nova Hedwigia 42(1): p.158
  60. Ducousso 2004
  61. Contribution à la systématique du genre Cantharellus en Afrique tropicale: étude de quelques espèces rouges G. Eyssartier, B. Buyck - Belgian Journal of Botany, 1998 - JSTOR Les holotypes des espèces africaines Cantharellus symoensii Heinem., C. platyphyllus Heinem. et C. floridulus Heinem. sont révisés. Des récoltes récentes de C. symoensii et C. floridulus, provenant de Zambie et du Burundi, sont aussi décrites. C. heinemannianus Eyssartier & Buyck sp. nov. et C. platyphyllus f. cyanescens (Buyck) Eyssartier & Buyck comb, et stat. nov. sont proposés. Contribution to the systematics of the genus Cantharellus in tropical Africa: study of some red-pigmented species. [1]
  62. P. P. Heinemann, « Cantharellineae du Katanga », Bulletin du Jardin botanique de l'État à Bruxelles, vol. 36,‎ 30 septembre 1966, p. 335-352 (lire en ligne)
  63. P. Heinemann, « Champignons récoltés au Congo belge par Madame M. Goossens-Fontana. III. Cantharellineae », Bulletin du Jardin botanique de l'État à Bruxelles, vol. 28, no Fasc. 4,‎ 31 décembre 1958, p. 385-438 (lire en ligne)
  64. a b c d e f g h et i Heinemann 1958, p. 385-438
  65. Bull. Soc. R. Bot. Belg. 60, 1928:p.162
  66. Ubwoba: Les Champignons Comestibles de l'Ouest du Burundi, Publication Agricole no. 34 (Brussels), 1994:123 pp.
  67. Bull. Soc. R. Bot. Belg. 60, 1928: p.161
  68. (en) A. Kivaisi, « Addition to the inventory of the genus Cantharellus (Basidiomycota, Cantharellaceae) in Tanzania. », Nova Hedwigia, vol. 71, nos 3/4,‎ 2000, p. 491-502 (ISSN )
  69. Henkel, T. W.; Aime, M. C.; Mehl, H.; Miller, S. L. Cantharellus pleurotoides, a new and unusual basidiomycete from Guyana. In: Mycol. Res. 110(12), 2006: p. 1409–1412
  70. Bulletin de la Société Mycologique du Limousin 116(2), p. 120 , 2000
  71. Ann. Sci. Franche-Comté 2: p.16 ; 1947
  72. Monogr. Cantharelloid Fungi: 72, 1966
  73. Cantharellus lilacinopruinatus sp. nov., une nouvelle chanterelle thermophile, in Bulletin Semestriel de la Fédération des Associations Mycologiques Méditerranéennes 28, 2005; p. 27–32
  74. Mycologia 70(4), 1978: p. 733
  75. Hooker's J. Bot. Kew Gard. Misc. 8: p.134
  76. Monogr. Cantharelloid Fungi, 1966: p.56
  77. Annls Sci. Nat., Bot., sér. 4 14:181
  78. Monograph of the New Zealand Hygrophoraceae (Agaricales) N.Z. Jl Bot. 28(3):255–306, 1990
  79. The Hygrocybeae (Fungi, Basidiomycota, Agaricales, Hygrophoraceae) of the Lane Cove Bushland Park, New South Wales Source in: Austrobaileya 5(3):535–564, 1999
  80. Grevillea 8(no. 46):54
  81. N.Z. Jl Bot. 7(4):360)
  • (en) Cet article est partiellement ou en totalité issu de l’article de Wikipédia en anglais intitulé .
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia FR

Cantharellus (genre de champignons): Brief Summary

fourni par wikipedia FR

Girolles, Giroles, Chanterelles

Cantharellus est le nom scientifique d'un genre de champignons basidiomycètes de la famille des Cantharellaceae, comprenant les Chanterelles, au sens large, synonymes de Girolles,.

La Chanterelle commune est l'un des champignons les plus répandus et les plus populaires en raison de sa valeur culinaire, la compacité de sa chair acidule étant très appréciée après cuisson. Avec plus de 1 000 tonnes vendues en France chaque année, le genre Cantharellus est néanmoins l'un des plus mal connus des systématiciens. Sa position taxinomique est également des plus confuses, en raison de la difficulté de définir ce qu'est une espèce, aggravé par la grande homogénéité microscopique. Index Fungorum liste près de 500 binômes combinés au genre, quoique le nombre de taxons valides soit inférieur à une centaine,,.

Difficiles à cultiver, les récoltes forestières vendues fraiches en saison sur les marchés de France sous le nom de Girolles ou de Chanterelles communes, sont très prisées pour leur arôme fruité-acidulé, rappelant l'abricot. Malgré la facilité apparente de reconnaissance de la Chanterelle/Girolle, il faut se méfier de la ressemblance avec le Clitocybe de l'olivier (Omphalotus olearius) ou la Flammule du sapin qui sont toxiques. Enfin, les études moléculaires suggèrent de diviser l'espèce type, Cantharellus cibarius, en plusieurs espèces distinctes, réunies dans le nouveau clade des cantharelloïdes

 src= Cantharellus cibarius = hyménium fausses lamelles
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia FR

Cantharellus (micologia) ( italien )

fourni par wikipedia IT
 src=
imenio tipico del genere Cantharellus, a creste o pseudo-lamelle

Cantharellus Fr., Systema mycologicum, Index alphab. 1: 316 (1821), è un genere di funghi appartenente alla famiglia delle Cantharellaceae.

È costituito da specie leucosporee, terricole, simbionti con altre piante, caratterizzate da un imenio costituito da ampie rugosità anastomizzate, da ife secondarie provviste di giunti a fibbia, gambo pieno e cappello di solito a forma di tronco di cono, dai colori che vanno dal giallo-biancastro al giallo-arancio.

Specie di Cantharellus

La specie tipo è Cantharellus cibarius Fr. (1821), altre specie incluse sono:

Etimologia

Diminutivo latino della parola greca kántharos = coppa, per la forma a calice del fungo.

Galleria d'immagini

 title=
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autori e redattori di Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia IT

Cantharellus (micologia): Brief Summary ( italien )

fourni par wikipedia IT
 src= imenio tipico del genere Cantharellus, a creste o pseudo-lamelle

Cantharellus Fr., Systema mycologicum, Index alphab. 1: 316 (1821), è un genere di funghi appartenente alla famiglia delle Cantharellaceae.

È costituito da specie leucosporee, terricole, simbionti con altre piante, caratterizzate da un imenio costituito da ampie rugosità anastomizzate, da ife secondarie provviste di giunti a fibbia, gambo pieno e cappello di solito a forma di tronco di cono, dai colori che vanno dal giallo-biancastro al giallo-arancio.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autori e redattori di Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia IT

Voveraitės ( lituanien )

fourni par wikipedia LT
Rūšys

Voveraitės (Cantharellus) – voveraitinių (cantharellaceae) šeimos grybų gentis.

Auga pušynuose, eglynuose nuo birželio iki spalio, kartais ir iki lapkričio mėnesio, beveik nekirmija.

Voveraičių biologija ir ekologija, kaip ir baravykų, menkai ištyrinėta.[reikalingas šaltinis]

Lietuvos Šiaurės Rytuose, Kapčiamiesčio apylinkėse, randama ir baltos spalvos voveraičių. Tai valgomosios voveraitės atmaina. Jos yra stambesnės, mėsingesnės.

Išvaizda ir savybės

Voveraitės kepurėlė 3–7 arba 10–15 cm skersmens, piltuvėlio formos, rusva–geltona. Lakšteliai siauri ir aukšti, nuaugtiniai. Kotas suaugęs su kepurėle, link pagrindo smailėjantis. Trama gelsva, tampri, malonaus kvapo ir skonio.

Lietuvoje augančių voveraičių rūšys


Vikiteka

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia LT

Voveraitės: Brief Summary ( lituanien )

fourni par wikipedia LT

Voveraitės (Cantharellus) – voveraitinių (cantharellaceae) šeimos grybų gentis.

Auga pušynuose, eglynuose nuo birželio iki spalio, kartais ir iki lapkričio mėnesio, beveik nekirmija.

Voveraičių biologija ir ekologija, kaip ir baravykų, menkai ištyrinėta.[reikalingas šaltinis]

Lietuvos Šiaurės Rytuose, Kapčiamiesčio apylinkėse, randama ir baltos spalvos voveraičių. Tai valgomosios voveraitės atmaina. Jos yra stambesnės, mėsingesnės.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia LT

Cantharellus (schimmel) ( néerlandais ; flamand )

fourni par wikipedia NL

Cantharellus is een geslacht van schimmels uit de familie van de Cantharellaceae. De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1821 door Michel Adanson en Elias Magnus Fries.[1]

Soorten

Het geslacht telt meerdere soorten waaronder:

Bronnen, noten en/of referenties
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia NL

Cantharellus (schimmel): Brief Summary ( néerlandais ; flamand )

fourni par wikipedia NL

Cantharellus is een geslacht van schimmels uit de familie van de Cantharellaceae. De wetenschappelijke naam is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1821 door Michel Adanson en Elias Magnus Fries.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia NL

Kantareller ( norvégien )

fourni par wikipedia NO

Kantareller (genus Cantharellus) er en slekt i kantarellfamilien. De regnes ikke blant skivesoppene selv om undersiden av hatten har et sporedannende lag som kan ligne skiver. Disse strukturene kalles gjerne ribber, men hos noen kantareller er dette ribbelaget utydelig, og undersiden virker mer eller mindre glatt.

Mange arter er spiselige. Den mest kjente er ekte kantarell. Kantarellene er en mykorrhiza-dannende sopp, noe som gjør dem vanskelig å dyrke.

Forvekslingsarter

I Norge regnes falsk kantarell (Hygrophoropsis aurantiaca) som den eneste forvekslingsmuligheten for kantarell. Falsk kantarell er ingen matsopp, men den er heller ikke giftig (selv om noen reagerer allergisk). Slimmorkel (Leotia lubrica) er arten som lettest forveksles med traktkantarell og gul trompetkantarell

Eksterne lenker

biologistubbDenne biologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den.
Det finnes mer utfyllende artikkel/artikler på .
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia forfattere og redaktører
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia NO

Kantareller: Brief Summary ( norvégien )

fourni par wikipedia NO

Kantareller (genus Cantharellus) er en slekt i kantarellfamilien. De regnes ikke blant skivesoppene selv om undersiden av hatten har et sporedannende lag som kan ligne skiver. Disse strukturene kalles gjerne ribber, men hos noen kantareller er dette ribbelaget utydelig, og undersiden virker mer eller mindre glatt.

Mange arter er spiselige. Den mest kjente er ekte kantarell. Kantarellene er en mykorrhiza-dannende sopp, noe som gjør dem vanskelig å dyrke.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia forfattere og redaktører
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia NO

Cantharellus ( Pms )

fourni par wikipedia PMS
Question book.svg
Gestion dj'omònim. Costa-sì a l'é na lista d'artìcoj ch'a l'han l'istess tìtol.

Se n'anliura interna a l'ha mnala a sta pàgina-sì, a peul esse ch'a fasa manca dë deje deuit përchè a la men-a la gent bele drit a la pàgina giusta.


Cantharellus


Lista dij bolé Cantharellus:

Cantharellus cibarius, dit Garìtola - Pròpi bon !
Cantharellus cinereus - A massa nen !
Cantharellus friesii - - Pròpi bon !
Cantharellus lutescens - Bon !
Cantharellus melanoxeros - As peul mangesse !
Cantharellus tubaeformis - As peul mangesse !


Ambelessì a-i son tute cole pàgine che a-j giuto a la gent a gavessla quand che a-i son vàire artìcoj che a fan arferiment a n'istess nòm.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia authors and editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia PMS

Cantharellus: Brief Summary ( Pms )

fourni par wikipedia PMS


Cantharellus

Lista dij bolé Cantharellus:

Cantharellus cibarius, dit Garìtola - Pròpi bon !
Cantharellus cinereus - A massa nen !
Cantharellus friesii - - Pròpi bon !
Cantharellus lutescens - Bon !
Cantharellus melanoxeros - As peul mangesse !
Cantharellus tubaeformis - As peul mangesse !


Ambelessì a-i son tute cole pàgine che a-j giuto a la gent a gavessla quand che a-i son vàire artìcoj che a fan arferiment a n'istess nòm.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia authors and editors
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia PMS

Pieprznik (grzyb) ( polonais )

fourni par wikipedia POL
 src=
Pieprznik ametystowy

Cantharellus Adans. ex Fr. (pieprznik) – rodzaj grzybów z rodziny pieprznikowatych (Cantharellaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji: Cantharellaceae, Cantharellales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi (według Index Fungorum)[1].

Synonimy naukowe: Alectorolophoides Battarra ex Earle, Chanterel Adans., Hyponevris Paulet, Merulius Haller ex Boehm., Merulius Haller[2]:

Nazwę polską podał Franciszek Błoński w 1888 r. (za Krzysztofem Klukiem). W polskim piśmiennictwie mykologicznym należące do tego rodzaju gatunki opisywane były także jako lisica, stroczek, kurka, pieprzyk, kurek, lisiczka, stągiewka[3].

Charakterystyka

Grzyby mikoryzowe. Pod względem budowy owocnika zaliczany jest do grupy grzybów kantarelloidalnych. Cechą charakterystyczną owocników jest łagodne połączenie kapelusza i trzonu – nie ma ostrej granicy między nimi. Hymenofor u grzybów z rodzaju Cantharellus składa się (jak u wszystkich pieprznikowatych) z listew połączonych anastomozami. Żaden z kilku występujących w Polsce gatunków nie jest trujący[4].

Gatunki występujące w Polsce

Wykaz gatunków (nazwy naukowe) na podstawie Index Fungorum[6]. Nazwy polskie według checklist Władysława Wojewody[3] oraz atlasów grzybów.

Dawniej do rodzaju Cantharellus zaliczano także pieprznika żyłkowanego, obecnie według Index Fungorum należącego do rodzaju Craterellus[7].

Przypisy

  1. a b Index Fungorum (ang.). [dostęp 2013-11-12].
  2. Species Fungorum (ang.). [dostęp 2013-11-12].
  3. a b Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
  4. Marcus Flück: Atlas grzybów – oznaczanie, zbiór, użytkowanie. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „DELTA W-Z”, s. 16. ISBN 83-7175-337-3.
  5. Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.
  6. Index Fungorum (gatunki) (ang.). [dostęp 2013-10-20].
  7. Species Fungorum (ang.). [dostęp 2013-11-12].
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia POL

Pieprznik (grzyb): Brief Summary ( polonais )

fourni par wikipedia POL
 src= Pieprznik ametystowy

Cantharellus Adans. ex Fr. (pieprznik) – rodzaj grzybów z rodziny pieprznikowatych (Cantharellaceae).

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia POL

Cantharellus ( portugais )

fourni par wikipedia PT

Cantharellus é um gênero de fungo pertencente à família Cantharellaceae.[1][2]

Espécies

Galeria

Referências

  1. «Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2011 Annual Checklist.». Bisby F.A., Roskov Y.R., Orrell T.M., Nicolson D., Paglinawan L.E., Bailly N., Kirk P.M., Bourgoin T., Baillargeon G., Ouvrard D. (red.). Species 2000: Reading, UK. 2011. Consultado em 24 de setembro de 2012
  2. Species Fungorum. Kirk P.M., 2010-11-23
  • Este artigo foi inicialmente traduzido, total ou parcialmente, do artigo da Wikipédia em sueco, cujo título é «Cantharellus».
 title=
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autores e editores de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia PT

Cantharellus: Brief Summary ( portugais )

fourni par wikipedia PT

Cantharellus é um gênero de fungo pertencente à família Cantharellaceae.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Autores e editores de Wikipedia
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia PT

Cantharellus ( roumain ; moldave )

fourni par wikipedia RO


Cantharellus (Michel Adanson, 1763 ex Elias Magnus Fries, 1821)[1] este un gen de ciuperci comestibile din diviziunea Basidiomycota și familia Cantharellaceae cărui specii coabitează, fiind simbionți micoriza (formează micorize pe rădăcinile arborilor). Buretele galben este probabil cea mai cunoscută ciupercă a acestui gen. Cantharellus crește pe toate continentele (în afară de Antarctică). Tipul de specie este Cantharellus cibarius.

Descriere

 src=
Stinghii tipice
 src=
Cerc de gălbiori
  • Pălăria: Bureții genului au o pălărie netedă și fără luciu de culori diferite, de la alb, peste galben, portocaliu, roșu, maroniu, până la cenușiu. Ea are un diametru de 3– 10 (12) cm, este în tinerețe boltită, apoi adâncită și la maturitate în forma de pâlnie mult adâncită, cu marginea răsfrântă, ondulată neregulat și uneori crăpată. Pe suprafață se ivesc câteodată mici cocoloașe.
  • Himenoforul: Ciuperca nu are lamele ci pseudo-lamele (stinghii), ca niște cute șerpuite bifurcate și ieșite în afară, de aceeași culoare ca pălăria, care adesea oară se trag aproape până la picior.
  • Piciorul: Și el are aceiași culoare cu pălăria, este robust, tare, neted, cilindric, îngustat la bază, plin și cărnos (la bătrânețe gol), cu o înălțime de 3–8 cm și o grosime de 0,7–2 cm. Ca și pălăria nu este năpădit de viermi.[2][3]
  • Carnea: Ea este tare, fibroasă, în mod general de culoare alb-galbenă cu un gust ușor piperat și un miros un pic de piersică, un pic de caise precum cu un gust dulceag. Aproape niciodată este atacată de viermi. [4][5][6]

Multe specii conțin antioxidanți de tip β-caroten ca aici descrisul Cantharellus cibarius sau Cantharellus minor, altele keto-carotenoida canthaxanthină ca de exemplu Cantharellus cinnabarinus și Cantharellus friesii. Toate posedă în mod signifiant vitamina D.[7]

Apariție și particularitate

Aceste ciuperci cresc în grupuri sau în cercuri mari, se dezvoltă, depinde de soi, în păduri foioase (sub fagi, stejari) și de conifere, deseori pe mușchi și printre afine, dar de asemenea sub Castani comestibili sau prin tufișuri de zmeură și mure, la timp potrivit, din mai până în noiembrie.[8]

Cantharellus este un simbiont mykorrhiza (Limba greacă veche μύκης mýkēs ‚ciuperca‘ și ῥίζα rhiza ‚rădăcina‘;[9][10], ce înseamnă, că sporele buretelui se leagă cu rădăcinile fine ale unui copac, dându-i apă și minerale, căpătând hrană în formă de asimilate, produse la fotosinteză cu ajutorul de bacterii. De aceea acest tip de ciuperci nu poate fi cultivat până astăzi.[11][12]

Taxonomie

Genul Cantharellus este mare și are o istorie taxonomică complexă. Index Fungorum enumeră peste 500 de denumiri științifice, care au fost aplicate acestui gen, deși numărul de nume în prezent valabile este mai mic de 100. În plus, față de sinonimie, multe specii au fost mutate în alte genuri cum sunt Arrhenia, Craterellus, Gomphus, Hygrophoropsis și Pseudocraterellus. Analizele filogenetice moleculare furnizează noi informații cu privire la relațiile dintre populațiile Cantharellus.[13] Următoarele sunt doar câteva exemple ale speciei:

 src=
C. amethysteus
 src=
C. appalachiensis
 src=
C. Cinereus
 src=
C. cinnabarinus
 src=
C. friesii
 src=
C. melanoxeros
 src=
C. pallens
 src=
C. persicinus
 src=
C. subalbidus
 src=
C. subpruinosus

Cantharellus pe timbre

Note

  1. ^ Index Fungorum
  2. ^ Bruno Cetto: „Der große Pilzführer”, vol. 1, Editura BLV Verlagsgesellschaft, München, Berna, Viena 1976, p. 436-437, ISBN 3-405-11774-7
  3. ^ Fritz-Martin Engel, Fred Timber: „Pilze, kennen – sammeln – kochen”, Editura Südwest Verlag, 1969 München, p. 60-61
  4. ^ Bruno Cetto: „Der große Pilzführer”, vol. 1, Editura BLV Verlagsgesellschaft, München, Berna, Viena 1976, p. 436-445, ISBN 3-405-11774-7
  5. ^ Bruno Cetto: „Der große Pilzführer”, vol. 2, Editura BLV Verlagsgesellschaft, München, Berna, Viena 1980, p. 460-463, ISBN 3-405-12081-0
  6. ^ Bruno Cetto: „Der große Pilzführer”, vol. 3, Editura BLV Verlagsgesellschaft, München, Berna, Viena 1980, p. 448-451, ISBN 3-405-12124-8
  7. ^ Micologia
  8. ^ Rose Marie și Sabine Maria Dähncke: „Pilze” (Ciuperci), Editura Silva, Zürich 1986, p. 127
  9. ^ Wilhelm Gemoll: în dicționarul „Griechisch-Deutsches Schul- und Handwörterbuch”, Editura Tempsky, Viena 1908
  10. ^ Jan Lelley: „Pilzanbau - Biotechnologie der Kulturspeisepilze”, vol. 12, ediția a 2-a, Editura Ulmer, Stuttgart 1991, p.35
  11. ^ Hans Walter Heldt, Birgit Piechulla: „Pflanzenbiochemie (Biochimia plantelor)”, Editura Springer, Berlina-Heidelberg 1996, p. 304 pp.
  12. ^ Jan Lelley: „Pilzanbau - Biotechnologie der Kulturspeisepilze”, vol. 12, ediția a 2-a, Editura Ulmer, Stuttgart 1991, p.76
  13. ^ Moncalvo, Jean-Marc, et. al (2006). „The cantharelloid clade: dealing with incongruent gene trees and phylogenetic reconstruction methods”. Mycologia. 98 (6): 937–48. doi:10.3852/mycologia.98.6.937. PMID 17486970.Mentenanță CS1: Nume multiple: lista autorilor (link)
  14. ^ a b c d e Bruno Cetto: „Der große Pilzführer”, vol. 2, Editura BLV Verlagsgesellschaft, München, Berna, Viena 1980, p. 461-465, ISBN 3-405-12081-0
  15. ^ a b c d Bruno Cetto: „Der große Pilzführer”, vol. 3, Editura BLV Verlagsgesellschaft, München, Berna, Viena 1980, p. 449-451, ISBN 3-405-12124-8
  16. ^ Michael Kuo
  17. ^ a b c Bruno Cetto: „I funghi dal vero”, vol. 4, Editura Arte Grafiche Saturnia, Trento 1983, p. 449-451, ISBN 88-85013-25-2
  18. ^ a b c d e f g h i j k Bruno Cetto: „Der große Pilzführer”, vol. 1, Editura BLV Verlagsgesellschaft, München, Berna, Viena 1976, p. 436-445, ISBN 3-405-11774-7
  19. ^ Index fungorum
  20. ^ G. Eyssartier, B. Buyck: „Le genre Cantharellus en Europe - Nomenclature et taxonomie, Bulletin de la Société Mycologique de France, vol. 116, Paris 2000, p. 129

Bibliografie

  • Bruno Cetto, vol. 1-3 (vezi sus)
  • Heinrich Dörfelt, Gottfried Jetschke (Ed.): „Wörterbuch der Mycologie“, ed. a 2-a, Editura Spektrum Akademischer Verlag, Heidelberg/Berlin 2001, ISBN 978-3-827-40920-1
  • Andreas Gminder, Armin Kaiser, German Josef Krieglsteiner: “Ständerpilze: Blätterpilze 1 (Hellblättler)”, în: G. J. Krieglsteiner (Ed.): Die Großpilze Baden-Württembergs, vol. 3, Editura Eugen Ulmer, Stuttgart 2001, ISBN 978-3-8001-3536-3.

Legături externe

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia autori și editori
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia RO

Cantharellus: Brief Summary ( roumain ; moldave )

fourni par wikipedia RO


Cantharellus (Michel Adanson, 1763 ex Elias Magnus Fries, 1821) este un gen de ciuperci comestibile din diviziunea Basidiomycota și familia Cantharellaceae cărui specii coabitează, fiind simbionți micoriza (formează micorize pe rădăcinile arborilor). Buretele galben este probabil cea mai cunoscută ciupercă a acestui gen. Cantharellus crește pe toate continentele (în afară de Antarctică). Tipul de specie este Cantharellus cibarius.

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Wikipedia autori și editori
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia RO

Лисичка (род грибов) ( russe )

fourni par wikipedia русскую Википедию
У этого термина существуют и другие значения, см. Лисичка.
Запрос «Cantharellus» перенаправляется сюда; см. также другие значения.
 src=
Лисичка киноварно-красная
 src=
Cantharellus lateritius
 src=
Cantharellus minor

Примечания

  1. 1 2 3 4 Stevenson, John. British Fungi (Hymenomycetes). — BiblioBazaar, LLC, 2009. — 342 с. — ISBN 1113633565.
  2. Marshall, Nina. The Mushroom Book. — Applewood Books, 2009. — 268 с. — ISBN 1429010894.
  3. California Fungi: Cantharellus subalbidus, mykoweb.com (Проверено 28 сентября 2010)
  4. 1 2 3 4 McKnight, Kent H., McKnight, Vera B., Peterson, Roger T. A Field Guide to Mushrooms: North America. — 2. — Houghton Mifflin Harcourt, 1992. — 448 с. — ISBN 0395910900.
  5. 1 2 White, Edward A. A Preliminary Report on the Hymeniales of Connecticut. — BiblioBazaar, LLC, 2008. — 164 с. — ISBN 0554947374.
  6. Marley, Greg A. Chanterelle Dreams, Amanita Nightmares. — Chelsea Green Publishing, 2010. — 288 с. — ISBN 1603582142.
  7. Smith, George. Guide to Sowerby's Models of British Fungi in the Department of Botany, British Museum. — BiblioBazaar, LLC, 2009. — 84 с. — ISBN 1110356641.
  8. Л. И. Хоружик (предс.), Л. М. Сущеня, В. И. Парфенов и др. (Гл. редколлегия). Красная книга Республики Беларусь: Редкие и находящиеся под угрозой исчезновения виды дикорастущих растений.. — Мн.: БелЭн, 2005. — 456 с. — ISBN 985-11-0331-4.
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Авторы и редакторы Википедии

Лисичка (род грибов): Brief Summary ( russe )

fourni par wikipedia русскую Википедию
У этого термина существуют и другие значения, см. Лисичка. Запрос «Cantharellus» перенаправляется сюда; см. также другие значения.  src= Лисичка киноварно-красная  src= Cantharellus lateritius  src= Cantharellus minor Cantharellus alborufescens (Malençon) Papetti & S.Alberti, 1999 [syn. Cantharellus henricii Eyssart. & Buyck, 2000] [syn. Cantharellus ilicis Olariaga & Salcedo, 2008] [syn. Cantharellus lilacinopruinatus Hermitte et al., 2005] Cantharellus amethysteus (Quél.) Sacc., 1887 — Лисичка аметистовая [syn. Cantharellus rufipes Gillet, 1874] Cantharellus appalachiensis R.H.Petersen, 1971 Cantharellus cibarius Fr., 1821 — Лисичка обыкновенная [syn. Cantharellus parviluteus Fernández Sas. et al., 2004] Cantharellus cinnabarinus (Schwein.) Schwein., 1832 — Лисичка киноварно-красная Cantharellus ferruginascens P.D.Orton, 1969 Cantharellus formosus Corner, 1966 Cantharellus friesii Quél., 1872 — Лисичка бархатистая [syn. Cantharellus ignescens Fayod, 1889] Cantharellus ianthinoxanthus (Maire) Kühner, 1947 Cantharellus lateritius (Berk.) Singer, 1951 Cantharellus melanoxeros Desm., 1830 Cantharellus minor Peck, 1872 Cantharellus pallens Pilát, 1959 — Лисичка бледная [syn. Cantharellus subpruinosus Eyssart. & Buyck, 2000] Cantharellus persicinus R.H.Petersen, 1986 Cantharellus romagnesianus Eyssart. & Buyck, 1999 [syn. Cantharellus gallaecicus (Blanco-Dios) Olariaga, 2007] [syn. Cantharellus lourizanianus Blanco-Dios, 2011] [syn. Cantharellus pseudominimus Eyssart. & Buyck, 1999] Cantharellus roseofagetorum Olariaga et al., 2016 Cantharellus subalbidus A.H.Sm. & Morse, 1947
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
Авторы и редакторы Википедии

アンズタケ属 ( japonais )

fourni par wikipedia 日本語
アンズタケ属
Cantharellus Chanterelle Cantharellus cibarius.jpg
アンズタケ
分類 : 菌界 Fungi : 担子菌門 Basidiomycota 亜門 : 菌蕈亜門 Agaricomycotina : 真正担子菌綱 Agaricomycetes : ヒダナシタケ目 Cantharellales : アンズタケ科 Cantharellaceae : アンズタケ属 Cantharellus 下位分類(種)

C. amethysteus
C. appalachiensis
C. cibarius
C. cinereus
C. cinnabarinus
C. formosus
C. lateritius
C. minor
C. pallens
C. persicinus
C. subalbidus
C. tabernensis
C. xanthopus

アンズタケ属(杏子茸属、学名:Cantharellus)は、多くの味の良い食用菌を含むヒダナシタケ目アンズタケ科担子菌の分類名である。植物と共生する菌根菌であるため、栽培が非常に難しい。良く似た外観を持つツキヨタケ属Omphalotus olearius(ツキヨタケの近縁種)には毒があるため、採集して食用に供する際には注意が必要である。鮮やかな黄色をしたアンズタケは最も有名な食用菌の一つで、アジア、ヨーロッパ、北アメリカ、オーストラリアなど世界の広い範囲で見ることができる。初夏から秋のはじめにかけて、針葉樹のモミマツツガまたは広葉樹との混合樹林に発生する。放射性物質のセシウム137等を特異的に蓄積する事が知られている[1]

かつてアンズタケ属だと思われていたいくつかのキノコが、詳しい調査の結果、現在ではクロラッパタケ属Craterellus)に分類し直されている。

主な種[編集]

アンズタケ属には、良く知られた多くの種が含まれるが、そのうち最も有名なものはアンズタケである。

  • アンズタケC. cibarius):アンズタケ属で最も良く知られた種である。橙か黄色の色で、肉付きのよい漏斗形のキノコである。傘の裏は根元に近いところからひだになっており、軸は根元の方ほど細くなっている。果物のような香りとピリッとした味を持ち、食用菌として好まれている。香りの強さには個体差がある。
  • C. formosusは近年アンズタケとは別種であることが分かった。アメリカ合衆国北西部の森林でベイマツベイトウヒと共生している。この菌はオレゴン州に豊富で、経済的にも価値があることからオレゴン州の州菌に指定されている。
  • ベニウスタケC. cinnabarius)はアンズタケに似ているが、より小型で、色は赤みがかった橙色から朱色である。

食品としての利用[編集]

 src=
アンズタケ

アンズタケはカレー鶏肉豚肉仔牛肉などと良く合い、ピザのトッピングやシチューマリネフライクレープの具などに用いられる。もちろんこれらは一例であり、アンズタケは様々な料理の素材となる。

また特にウィーン料理によく用いられる。

加工と貯蔵[編集]

キノコは水分を多く含むため、じっくり火を通して水分を飛ばすことが多い。洗浄した後スライスし、ふたをして強火にかける。キノコから水分が出てきたら、さらに加熱して水分を蒸発させてしまうか、汁気を切ってソースに使うこともできる。

アンズタケはピクルスにされることもある。塩水を沸騰させ、コショウマスタードシード、タイムなどの香辛料を加える。キノコを5-10分ほど軽く浸し、煮汁と一緒に滅菌した瓶に詰める。香り付けにニンニクイノンドを加えても良い。漬け汁はスープの出汁になる。この方法でアンズタケは6ヶ月間から12ヶ月間保存できる。

その他に、単に乾燥させることも行われる。摂氏65度以下の低温のオーブンでじっくり乾燥させる。量が多い場合はフリーズドライも有効な保存方法である。乾燥したキノコを調理する前に水につけると、元の大きさに戻る。乾燥キノコは新鮮なものと同様に料理でき、ほぼ永久に保存できる。

新鮮なアンズタケは冷蔵庫で10日間ほど保存できる。

毒性[編集]

極微量のノルカペラチン酸や、毒キノコのタマゴテングタケなども含有するアマトキシン類を含有している。

アンズタケ属に類似の種[編集]

ヒロハアンズタケ属ヒロハアンズタケHygrophoropsis aurantiaca)は、アンズタケよりも小さくて鮮やかな橙色の傘を持つ。これは食べられるが多くは捨てられる。また前述のOmphalotus oleariusには毒があるため食べられない。傘は薄く、暗いところで発光する。

脚注[編集]

  1. ^ 『日本の毒きのこ』 監修:長沢栄史 発行:学研 ISBN 4054018823

外部リンク[編集]

 src= ウィキメディア・コモンズには、アンズタケ属に関連するカテゴリがあります。 執筆の途中です この項目は、菌類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めていますP:生き物と自然PJ生物)。
 title=
licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
ウィキペディアの著者と編集者
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia 日本語

アンズタケ属: Brief Summary ( japonais )

fourni par wikipedia 日本語

アンズタケ属(杏子茸属、学名:Cantharellus)は、多くの味の良い食用菌を含むヒダナシタケ目アンズタケ科担子菌の分類名である。植物と共生する菌根菌であるため、栽培が非常に難しい。良く似た外観を持つツキヨタケ属Omphalotus olearius(ツキヨタケの近縁種)には毒があるため、採集して食用に供する際には注意が必要である。鮮やかな黄色をしたアンズタケは最も有名な食用菌の一つで、アジア、ヨーロッパ、北アメリカ、オーストラリアなど世界の広い範囲で見ることができる。初夏から秋のはじめにかけて、針葉樹のモミマツツガまたは広葉樹との混合樹林に発生する。放射性物質のセシウム137等を特異的に蓄積する事が知られている。

かつてアンズタケ属だと思われていたいくつかのキノコが、詳しい調査の結果、現在ではクロラッパタケ属(Craterellus)に分類し直されている。

licence
cc-by-sa-3.0
droit d’auteur
ウィキペディアの著者と編集者
original
visiter la source
site partenaire
wikipedia 日本語