nimet breadcrumb-navigoinnissa
El famión (Gulo gulo), tamién llamáu carcayú, ye un mamíferu carnívoru de la familia Mustelidae y única especie de la so xéneru.
Ye un carnívoru forníu y musculosu, aseméyase más a un pequeñu osu qu'a otros mustélidos. El famión tien una reputación de ferocidá y fuercia desproporcionao al so tamañu, cola capacidá documentada pa matar a preses muncho más grandes qu'él.
Puede atopase principalmente nes partes remotes de los bosque boreales, subárticos y tundra alpina del hemisferiu norte, col mayor númberu nel norte de Canadá, l'estáu estauxunidense d'Alaska, los países nórdicos d'Europa, y en tol oeste de Rusia y Siberia. Les sos poblaciones esperimentaron un descensu constante dende'l sieglu XIX, principalmente pola caza, l'amenorgamientu y la fragmentación del so hábitat, de tal manera que s'escastó nel estremu sur de la so área de distribución europea. Les poblaciones más grandes créese que permanecen nel norte de Canadá y el nordeste de Rusia. Los famionos son animales solitarios.[1]
En febreru de 2013, el Serviciu de Pesca y Vida Montesa de los Estaos Xuníos propunxo dar proteiciones al famión, en gran parte por cuenta de que'l cambéu climáticu ta desarticulando'l so hábitat ivernizu na parte central de les Montes Predresos.[2]
El famión ye de cuerpu robustu y pelame llarga y mestu, que'l so aspeutu recuerda al del osu. Ye tamién el segundu más grande de los mustélidos (el primeru de los terrestres), llegando a pesar ente 12 y 18 kg los machos[3] (algamando dacuando los 20 kg)[4] y ente 8 y 12 kg les femes; el mayor ye la llondra xigante (Pteronura brasiliensis).
El famión vive nes inmenses estensiones de la taiga y de la tundra euroasiática y América del norte norteamericana. N'Europa inda subsiste na península escandinava, nel norte de Finlandia, con 150 exemplares, y nel norte de Suecia y Noruega, que comparten una población d'unos 380 famionos. Anque les sos poblaciones más grandes atopar nel norte de Rusia. Ye un animal relativamente escasu, qu'en ciertes rexones llega a cuntase ente les especies en peligru, sobremanera na parte europea de la so zona de distribución.
Los famionos son animales solitarios, sacante nel periodu de reproducción y cría. Les críes nacen dempués d'una enllargada xestación, escontra'l final del iviernu y na primer metá de la primavera. Tienen territorios de caza fixos que s'estienden, pa los machos, per zones d'hasta 1.000 km. Permanecen en constante movimientu, tantu de día como de nueche, en busca d'alimentu.
Los famionos son el omnívoru clásicu; ocupen una posición elevada na cadena trófica como carnívoros secundarios (depredadores d'otros carnívoros) y amás cierren el ciclu, yá que son carroñeros y depredan animales enfermos. Nun son bien apreciaos polos cazadores, yá que tamién s'apoderen de los animales que cayen nes trampes y de les provisiones de les cabanes de caza. El so alimentu tópase bien diversificáu: pel branu comen aves y les sos güevos, bárabos, inseutos, pequeños royedores, sobremanera mures de campu, bayes y granos oleaxinosos. P'aportar a esta fonte d'alimentación, el mover grandes roques o tueros en descomposición nun va ser una torga pa un famión adultu. Esta carauterística dio-y la fama de ser un buscador obstinado.
Pel hibiernu tamién taramien a los grandes mamíferos, a los ungulaos, a los animales muertos y a cualquier presa ocasional. El famión apoderar de la so víctima siguiéndo-y la pista y atacando dempués por sorpresa. Tamién s'apoderen de les preses prindaes por otros carnívoros, sobremanera polos foinos y los demás mustélidos.
== Subespecies reconocen seis subespecies de famión:[5]
.
El famión (Gulo gulo), tamién llamáu carcayú, ye un mamíferu carnívoru de la familia Mustelidae y única especie de la so xéneru.
Ye un carnívoru forníu y musculosu, aseméyase más a un pequeñu osu qu'a otros mustélidos. El famión tien una reputación de ferocidá y fuercia desproporcionao al so tamañu, cola capacidá documentada pa matar a preses muncho más grandes qu'él.
Puede atopase principalmente nes partes remotes de los bosque boreales, subárticos y tundra alpina del hemisferiu norte, col mayor númberu nel norte de Canadá, l'estáu estauxunidense d'Alaska, los países nórdicos d'Europa, y en tol oeste de Rusia y Siberia. Les sos poblaciones esperimentaron un descensu constante dende'l sieglu XIX, principalmente pola caza, l'amenorgamientu y la fragmentación del so hábitat, de tal manera que s'escastó nel estremu sur de la so área de distribución europea. Les poblaciones más grandes créese que permanecen nel norte de Canadá y el nordeste de Rusia. Los famionos son animales solitarios.
En febreru de 2013, el Serviciu de Pesca y Vida Montesa de los Estaos Xuníos propunxo dar proteiciones al famión, en gran parte por cuenta de que'l cambéu climáticu ta desarticulando'l so hábitat ivernizu na parte central de les Montes Predresos.
