تفاف زيتي

She lus yn-ee eh bee conning (Sonchus oleraceus). Ta enmyn elley echey goaill stiagh bee muc, onnane veein as onnane vuc. Foddee bainney muc çheet er chammah's er Sonchus arvensis. T'eh dooghyssagh da'n Aishey as yn Europey, agh t'eh ry-akin ayns çheeraghyn elley. Dy cadjin, t'ad cur sarkyl er.^[1][2] T'eh skeaylley liorish rassyn ta goll er skeaylley magh er y gheay ny er ushtey.

Ymmyd

Ny keayrtyn, ta sleih gee ny duillagyn ayns glassan, ga dy vel ad sharroo. Ta broie goaill magh jiooldey y blass sharroo. Ta ymmodee beiyn gee eh myrgeddin, as shen bun ny h-enmyn cadjin.

Imraaghyn

Issu articulu cuncerna u lattaghjolu: u fiore. Ma u lattaghjolu si pò referisce dinù à:

• u lattaghjolu: u fungu.

U lattaghjolu (Sonchus oleraceus) hè un fiore chì face parte di a famiglia di l' Asteraceae. Hè altu da 30 à 80 cm. Fiurisce da nuvembre à maghju. U fiore di u lattaghjolu hè giallu. U nome corsu vene da u fattu chì quandu si tronca u picciolu di u lattaghjolu, esce un speziu di latte. U lattaghjolu hè appreziatu da e vacche è i porchi.

In Corsica

U lattaghjolu hè cumunu in Corsica.

Da vede dinù

• i fiori di Corsica
• u lattaghjolu: u fungu.
• Arba scagliola
• Artichjoccu
• Balculu
• Cioglu
• Lattaredda
• Maredda
• Muchju
• Muchju biancu
• Muchju rossu
• Pecita
• Pecitella
• Pulicaria odora

Referenze

• Conrad, Marcella, I corsi è e piante salvatiche, avà è innanzi, 1981, Adecec
• Gamisans, Jacques (1996), A flora endemica di Corsica - La flore endémique de Corse, Edisud (in francese)

Template:Autres projets

Linmaping (latin.: Sonchus oleraceus) om Puzuänikoižed-sugukundan üks'vozne heinäsine kazmuz. Mülüb pingun heimho, sen tipine erik.

Kazvab 25..100 santimetrhasai, seikh voib olda barboikahan. Om levitadud avaros Evrazijadme, om invazivižeks erikoks Avstralijas. Änikoičeb kezakuspäi sügüz'kuhusai (Pohjoižes mapoliškos), medenkandai kazmuz.

Maižanduzživatad södas linmapingad tahtonke, lambhad navettäs lujas sidä.

Homaičendad

Mléczôk

Mléczôk (Sonchus oleraceus L.) – to je roscëna z rodzëznë astrowatëch (Asteraceae). Òn rosce m. jin. na Kaszëbach.

Sabzavot boʻztikani, poliz boʻztikani (Sonchus oleraceus L.) — murakkabguldoshlar oilasiga mansub bir yillik begona oʻt. Poyasi tik, sust shoxlanadi, boʻyi 30—80 sm. Barglari patsimon kesilgan, yashil. Gullari sariq, savatcha toʻpgulga yigʻilgan. Maysalari erta bahorda unib chiqadi. Apr.mayda gullaydi, may—iyunda mevalaydi. Urugʻlari juda unuvchan. Unishi uchun eng qulay harorat 15—25°, lekin bundan yuqoriroq haroratda (35° gacha) urugʻi yaxshi unadi. Ildizi oʻq ildiz. Oʻq ildizidan koʻplab yon ildizlar chiqaradi. Oʻrta Osiyoda tarqalgan. Sugʻoriladigan barcha ekinzorlarda (koʻproq bedazorlarda) begona oʻt tariqasida uchraydi.

Kurash choralari: yerni kuzda shudgorlash; makkajoʻxori dalalarida simazin va paxta maydonlarida gerbiiidlardan kotoraya, kotofor yoki prometrin purkaladi.^[1]

Manbalar

Llamp'u khana,^[1] Salsa-salsa,^[2] Khanachu,^[3] Leche-leche^[2] icha Khana chaylla^[4] (Sonchus oleraceus) nisqaqa huk Afrikapi, Iwrupapi, Awya Yalapipas kawsaq yuram, salsaman rikch'akuq lichi hillisapam, khana rikch'anaman kapuq.

• Kashaqaña icha qashaqana Ankash qallupi.

Pukyukuna

1. ↑ Louis Girault: Kallawaya - guérisseurs itinérants des Andes. Recherches sur les pratiques médicinales et magiques. Paris 1984. p. 89. Llampu kkana.
2. ↑ ^{2,0 2,1} Jeffery W. Bentley, Silvio Nina & Salomón Pérez (2001): Ethnobotany of Weeds in Cochabamba. (en) (es).
3. ↑ Hugo E. Delgado Súmar (2004): Plantas Alimenticias del Perú. Antropología de la Nutrición, Apuntes N° 001.
4. ↑ Justo Mantilla Holguín, Oscar Olazábal Castillo (2008): Pachamama Hampi Qhoranchiskuna: Las Plantas Medicinales de nuestra Madre Tierra, Valle Sagrado de los Inkas-Cusco. Instituto de Ecología y Plantas Medicinales, Qusqu.

Hawa t'inkikuna

• Commons nisqapi suyukunata uyarinakunatapas tarinki kaymantam: Salsa-salsa.

• Wikispecies nisqaqa qillqasqa p'anqayuqmi kay hawa: Salsa-salsa

Tiffaf (Isem usnan: Sonchus oleraceus) d talmest n yemɣi seg twacult n tetrawt. Carl Von Linné d amdan amezwaru i yuran fell-as deg useggas n 1753.

Tilmas

Sonchus oleraceus ([[Tiffaf^[1]]])

Sonchus oleraceus (Tiffaf)

Ismawen

• Isem-is s latinit: Sonchus oleraceus
• Isem-is s tefransist: Laiteron maraîcher
• Ismawen-is nniḍen s teqbaylit:
• Ismawen-is nniḍen s tmaziɣt:

Isseqdac

Tiwelhiwin

1. ↑ 'Imɣan n Tensawt - Plantes de Kabylie ' - Saïd Zidat - Editions Innexsys, Luxembourg, Avril 2016 ISBN 978-99959-0-205-6 www.imghantensawt.lu

Ο ζοχός ή ζοχιά (λέγεται σε πολλές περιοχές της Ελλάδας και τζοχός, ντζοχός ή σφογκός και στη Κύπρο γαλατούνα^[1]) είναι φυτό μονοετές, διετές ή πολυετές και έχει όρθιο βλαστό και χυμό σαν γάλα. Η επιστημονική του ονομασία είναι Sonchus oleraceus (Σόγχος ο λαχανώδης). Τα φύλλα του είναι απλά και πτερωτά και η βάση τους περιβάλλει το βλαστό. Έχει μικρά και κίτρινα άνθη, συγκεντρωμένα σε κεφάλια που περιβάλλονται από επιμήκη βράκτια. Το γνωστότερο είδος είναι ο Σόγχος ο λαχανώδης ο οποίος έχει πτερόλοβα και οδοντωτά φύλλα. Το ύψος του φθάνει το 1 μ.

Είναι φυτό γνωστό από τα αρχαία χρόνια, με το όνομα σόγχος (σόγχος του Θεόφραστου). Αναγνωρίστηκε κυρίως η φαρμακευτική του αξία. Οι ιθαγενείς της Χιλής Μαπούτσε χρησιμοποιούσαν το ζοχό ως αντιπυρετικό και αιμοκαθαρτικό.^[2] Περιέχει βιταμίνη C και βιταμίνη Κ.^[3]

Καρπός

Στην Ελλάδα υπάρχουν συνολικά πέντε είδη και συλλέγονται όταν είναι τρυφερά. Ο καρπός του λέγεται ζοχί, ζωχί, ζώχι - πληθυντικός ζοχιά ή ζώχια, είναι εδώδιμος (για τον άνθρωπο και, όταν ξεραθεί, για τα πτηνά ) και πολύ θρεπτικός. Τα ζοχιά μαγειρεύονται συνήθως μαζί με άλλα άγρια χόρτα.

Αγριοζοχός

Ο αγριοζοχός (Urospermum picroides) ανήκει στην ίδια οικογένεια με το ζοχό. Θεωρείται γενικά ζιζάνιο , γιατί παρεμποδίζει τις καλλιέργειες, ενώ ο ετήσιος κύκλος ζωής του βοηθά στη γρήγορη εξάπλωσή του. Η γεύση του είναι πικρή, απαλύνεται όμως με τη χρήση λεμονιού. Ο αγριοζοχός μπαίνει σε σαλάτες μαζί με άλλα χόρτα ή σε χορτόπιτες.

Παραπομπές