El Donzell de la ferradura (Coenagrion puella) és un odonat zigòpter present a la major part d'Europa. Es caracteritza per la seva coloració blava i negra.[1]
Els mascles adults tenen el cap i el tòrax de color blau i negre. Tenen l'abdomen blau cel amb dibuixos amb taques negres. En el segon segment de l'abdomen té una taca negra en forma d'U, separada de la banda negra terminal estreta del segment; això el diferencia del donzell del ratpenat (Coenagrion pulchellum), que sí que té unida la banda negra estreta terminal del segment.
Les femelles tenen el cap i el tòrax similar al dels mascles, però amb coloració verda brillant que substitueix la coloració blava. Els segments abdominals són en gran part de coloració negra, amb taques pàl·lides estretes en la unió entre cada segment.
Les nimfes es desenvolupen en un any (dos al nord); s'alimenten de petits invertebrats que capturem entre la vegetació submergida.
Els adults madurs són vists freqüentment aparellant-se i ponent ous. Normalment es queden entre la vegetació que hi ha al voltant de la bassa o llac on volen de maig a setembre.
Immadur
Juvenil
Mascle adult jove
Femella acabada d'emergir
Recentment emergit amb exúvia
Aparellament, femella forma verda
Aparellament, femella forma verda
Posant ous
Posant ous
Aparellament
El Donzell de la ferradura (Coenagrion puella) és un odonat zigòpter present a la major part d'Europa. Es caracteritza per la seva coloració blava i negra.
Mursen (math o bryfyn) yn nheulu'r Coenagrionidae yw'r Mursen las asur (llu: mursennod glas asur; Lladin: Coenagrion puella; Saesneg: Azure Damselfly) sydd o fewn y genws a elwir yn Coenagrion. Mae'r mursennod (Zygoptera) a'r gweision neidr (Anisoptera) ill dau'n perthyn i'r Urdd a elwir yn Odonata. Mae'r Mursen las asur i'w chael yn y rhan fwyaf o Ewrop, ac yng Nghymru.
Fel llawer o fursennod (a elwir yn gyffredinol hefyd yn 'weision neidr') eu cynefin yw pyllau o ddŵr, llynnoedd araf eu llif, nentydd neu afonydd glân.
Mae adenydd yr oedolyn yn 33mm ac fe'i welir yn hedfan rhwng Mai a Medi. Mae ei liw'n unigryw: pen a thoracs glas a du sydd gan y gwryw, ac abdomen glas gyda marciau du.
Oedolyn gwrywaidd
Oedolyn gwrywaidd
C. puella ifanc
C. puella ifanc
Mursen (math o bryfyn) yn nheulu'r Coenagrionidae yw'r Mursen las asur (llu: mursennod glas asur; Lladin: Coenagrion puella; Saesneg: Azure Damselfly) sydd o fewn y genws a elwir yn Coenagrion. Mae'r mursennod (Zygoptera) a'r gweision neidr (Anisoptera) ill dau'n perthyn i'r Urdd a elwir yn Odonata. Mae'r Mursen las asur i'w chael yn y rhan fwyaf o Ewrop, ac yng Nghymru.
Fel llawer o fursennod (a elwir yn gyffredinol hefyd yn 'weision neidr') eu cynefin yw pyllau o ddŵr, llynnoedd araf eu llif, nentydd neu afonydd glân.
Mae adenydd yr oedolyn yn 33mm ac fe'i welir yn hedfan rhwng Mai a Medi. Mae ei liw'n unigryw: pen a thoracs glas a du sydd gan y gwryw, ac abdomen glas gyda marciau du.
Oedolyn gwrywaidd
Oedolyn gwrywaidd
C. puella ifanc
C. puella ifanc
Die Hufeisen-Azurjungfer (Coenagrion puella) ist eine Libellenart aus der Familie der Schlanklibellen (Coenagrionidae). Es handelt sich bei der Hufeisen-Azurjungfer um eine kleine Libelle mit einer Flügelspannweite von maximal fünf Zentimetern.
Die Hufeisen-Azurjungfer erreicht Körperlängen von 35 bis 40 Millimetern und ist in der Regel sehr schlank, fast nadelförmig gebaut. Den Namen hat die Hufeisen-Azurjungfer dem hufeisenförmigen schwarzen Mal, das auf dem zweiten Hinterleibssegment des Männchens zu finden ist (Bild 7), zu verdanken. Dies existiert jedoch auch bei ähnlichen Arten wie etwa der Fledermaus-Azurjungfer (C. pulchellum) in ähnlicher Ausprägung, bei der die schwarze Zeichnung der folgenden Hinterleibssegmente jedoch umfassender ist. Außerdem wird zur einwandfreien Identifizierung der Männchen die Form der Zange am letzten Hinterleibssegment (Bild 10) herangezogen. Die Männchen sind blau mit schwarzer Zeichnung. Bei den ausgefärbten Weibchen überwiegt die schwarze Zeichnung, in der Grundfarbe sind sie meist grün (heterochrome Weibchen, Bild 3), manchmal hellblau (homoeochrome Weibchen, Bild 4). Junge Exemplare sind bei Männchen und Weibchen milchig blass (Bild 5, 6). Die Weibchen tragen auf dem ersten Abdominalsegment kein „Hufeisen“, sondern eine Zeichnung, die an einen Pokal erinnert (Bild 8). Die Zeichnung variiert jedoch ebenfalls beträchtlich und es gibt Überschneidungen zu mehreren anderen Arten. Deswegen zieht man zur Bestimmung der Art die Linie heran, in der das Pronotum nach hinten abschließt. Bei der Hufeisen-Azurjungfer ist diese doppelt geschwungen und meist blau (Bild 9). Die Zangenform des Männchens und die Form des Halsschildes beim Weibchen sind konstante Merkmale, da sie für das Paarungsrad (Bild 14) genau „passen“ müssen.
Die Imagines schlüpfen zwischen Mai und August und haben eine Lebenserwartung von bis zu vier Wochen. Wie die meisten anderen Libellen ernährt sich auch die Hufeisen-Azurjungfer von Insekten, die sie meist im Flug fängt. Bei der Paarung packen die Männchen die Weibchen mit ihren Hinterleibszangen (Cerci) unterhalb des Kopfes. Um die Befruchtung durchzuführen, bilden die beiden Libellen das sogenannte Paarungsrad. Dabei nimmt das Weibchen die Samen aus der Samentasche des Männchens. Auch die Eiablage erfolgt paarweise im Tandem. Bei dieser sitzt das Weibchen waagerecht und das Männchen ragt empor. Das Weibchen sticht die Eier mit ihrem Ovipositor in die Wasserpflanzen ein. Durch diese gemeinsame Eiablage verhindert das Männchen die Befruchtung des Weibchens durch Konkurrenten. Die abgelegten Eier benötigen zwischen zwei und fünf Wochen, um zur Larve zu werden.
Die schlanke Larve (Bild 18) ist blass bräunlich oder grünlich. Sie besitzt am Körperende drei Kiemenblättchen (Bild 20). Bei späten Larvenstadien ist die Larve etwa 1,5 cm lang, die Kiemenblättchen mindestens drei Millimeter. Diese sind zugespitzt, laufen aber nicht fadenförmig aus. Die Seitenadern zweigen schräg nach hinten ab. Seitlich sind sie bis etwa zur Mitte mit steifen Borsten besetzt. Die Fühler der Larven setzen sich aus sieben Gliedern zusammen, das Basisglied ist nicht besonders lang (Bild 19, Färbung durch Luftblasen verfälscht).
Die Larven finden sich meist in stehenden, manchmal in fließenden Gewässern. Die Larvalzeit dauert etwa ein Jahr, wobei die Überwinterung als Larve stattfindet. Die Larven schlüpfen in Süddeutschland Ende April, Anfang Mai. Der Verwandlung zum Imago findet überwiegend am späten Vormittag statt. Die Verwandlung bis zum Abflug der Imago dauert zwischen 30 Minuten und drei Stunden.
Die Art ist fast überall in Europa verbreitet, in Skandinavien kommt sie jedoch nur im Süden vor, in Finnland fehlt sie. Sie wird dort selten, wo die Juli-Isotherme unter 15 °C sinkt. Nach Osten dringt sie in der Unterart kocheri bis zur Mongolei und Westsibirien vor. In Mitteleuropa gehört sie zu den häufigsten Libellenarten, kommt jedoch aus klimatischen Gründen im Bergland weniger häufig als in der Ebene vor.
Bild 3: heterochromes Weibchen (grün)
Bild 4: homoeochromes Weibchen (blau)
Bild 5: junges Männchen
Bild 6: junges Weibchen
Bild 7: Erstes Abdominalsegment ♂
Bild 8: Erstes Abdominalsegment ♀
Bild 9: Kopf und Pronotum ♀
Bild 10: letztes Abdominalsegment ♂
Bild 11: Legeapparat / Ovipositor ♀
Bild 12: Hinterbein
Bild 13: Flügel (nicht ausgefärbt)
Bild 14: Azurjungfern im Paarungsrad
Bild 15: bei der Eiablage
Bild 16: Männchen mit Beute
Bild 17: Video Azurjungfern bei der Paarung
Bild 18: Larve mit Beute (Cloeon dipterum)
Bild 19: Fühler der Larve
Bild 20: Kiemenblättchen der Larve
Die Hufeisen-Azurjungfer (Coenagrion puella) ist eine Libellenart aus der Familie der Schlanklibellen (Coenagrionidae). Es handelt sich bei der Hufeisen-Azurjungfer um eine kleine Libelle mit einer Flügelspannweite von maximal fünf Zentimetern.
Το Coenagrion puella είναι λεπτό υδρόβιο έντομο από την τάξη των οδοντογνάθων και την υποτάξη Ζυγόπτερα. Κατατάσσεται στην οικογένεια Coenagrionidae και αναπτύσσεται σε στάσιμα ή αργά ρέοντα γλυκά νερά. Απαντάται σε σχεδόν όλη την Ευρώπη. Το γένος Coenagrion εκπροσωπείται στην Ευρώπη με δώδεκα είδη.[1] Στην Ελλάδα εκτός από το Coenagrion puella αναφέρονται τα είδη Coenagrion ornatum,[2] Coenagrion pulchellum,[3] ενδημικά στην Κρήτη το Coenagrion ponticum[4] και επίσης στην Κρήτη το Coenagrion scitulum, αλλά όχι ενδημικά.[5]
Στο είδος Coenagrion puella παρατηρείται μια μεγάλη διαφορά μεταξύ αρσενικών και θηλυκών. Η συμπεριφορά τους κατά την αναπαραγωγή εμφανίζει ορισμένες διαφοροποιήσεις.
Το είδος αναφέρεται το 1785 υπό το όνομα Libellula puella από τον Λινναίο στην περίφημη δέκατη έκδοση του Systema naturae που θεωρείται ως αφετηρία της διωνυμικής ονοματολογίας.[6] Σε αυτήν την έκδοση όλα τα είδη της τάξης των οδοντόγνατων κατατάσσονται στο μοναδικό γένος Libellula με μόνο 18 είδη.[7]
Το Libellula puella χαρακτηρίζεται από τον Λινναίο με τα ελάχιστα λόγια Libellula alis erectis hyalinis (λιβελλούλα με τις πτέρυγες διαφανείς και προς τα πάνω). Ακολουθεί μια υποδιαίρεση σε τέσσερις ομάδες σχετικά με τα διάφορα χρώματα. Αυτό αποδεικνύει πως ο Λινναίος δεν μιλάει για το είδος με τη σημερινή έννοια, αλλά αναφέρεται στο Libellula puella, όπου κατατάσσει όλα τα μικρά είδη, τα οποία σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες ακόμα και σήμερα συνοψίζονται με το λαϊκό όνομα νύμφες του νερού (Ναϊάδες). Αυτό εξηγεί και το λατινικό όνομα puella, που σημαίνει νεάνιδα, κορίτσι, μη ακόμη παντρεμένη νέα γυναίκα.
Σε μερικές πηγές διατηρείται η γνώμη πως το όνομα Coenagrion δόθηκε το 1840 από τον Γάλλο Σαρπαντιέ (Charpentier).[1] Αυτό όμως είναι λάθος. Ο Σαρπαντιέ το 1840 στο βιβλίο του Libellulinae Europaeae (Λιβελλούλες της Ευρώπης) χρησιμοποιεί το όνομα Agrion και την Coenagrion puella ονομάζει Agrion interruptum.[8] Το γένος Coenagrion ορίστηκε το 1890 από το Κirby.[9] Ο Kirby τοποθετεί το καινούργιο γένος Coenagrion πίσω από το γένος Agrion.[10] Ο ίδιος δεν δίνει καμιά εξήγηση για το όνομα, αλλά η τοποθέτηση πίσω από το γένος Agrion υποδηλώνει την εξήγηση πως το γένος περιλαμβάνει όλα τα είδη που αποσπάστηκαν από το γένος Agrion και συνοψίζονται ως 'Καινούργιο Agrion', από τα αρχαία 'καινόν', που στα λατινικά σωστά μεταφράζεται με Caen-, το Caen- όμως πολλές φορές γίνεται και Coen-. Μια άλλη υπόθεση εξηγεί το όνομα από τις λέξεις κοινό και άγριο, γιατί τα είδη πολλές φορές πετούν κατά ζεύγη στα χωράφια, το αρσενικό κρατώντας με τους κέρκους στο τέλος της κοιλιάς ως πένσα το θηλυκό πίσω από το κεφάλι.[11] Το όνομα Agrion μπορεί επίσης να προέρχεται από το Αγρεύς.[12]
Τα αρσενικά (Εικ. 3) είναι μπλε με μαύρες κηλίδες, όπως το συναντούμε σε πολλά όμοια είδη. Γενικά για αναγνώριση χρησιμοποιείται το μαύρο σχήμα που βρίσκεται στο δεύτερο κοιλιακό δακτύλιο. Αυτό θυμίζει ένα πέταλο ανοικτό προς τα μπροστά, ή την δομή ενός ποτηριού (Εικ. 3 στη μέση). Αυτό το σχήμα όμως έχει τόσες παραλλαγές, και μερικές μπορούν να συμπίπτουν με παραλλαγές άλλων ειδών. Γι' αυτό χρησιμοποιείται το όχι τόσο επιβλητικό, αλλά πιο σίγουρο χαρακτηριστικό της μορφής των κέρκων, που σχηματίζουν πένσα στο τέλος της κοιλιάς (Εικ. 3 δεξιά). Αυτή η μορφή είναι πολύ σταθερή, γιατί ταιριάζει ακριβώς στο πρόνωτο του θηλυκού.
Το θηλυκό κατά κανόνα είναι πράσινο με μαύρες κηλίδες (Εικ. 1), καμιά φορά και μπλε με μαύρες κηλίδες (Εικ. 6). Στο δεύτερο κοιλιακό δακτύλιο βρίσκεται μια κηλίδα, που θυμίζει κύπελλο (Εικ. 2 δεξιά). Και αυτό το σχήμα δεν θεωρείται ασφαλή για αναγνώριση. Αντίθετα το διπλό κύμα που σχηματίζει η οπίσθια άκρη του προνώτου, (Εικ. 2 αριστερά) παριστάνει σταθερό χαρακτηριστικό των θηλυκών του είδους. Το γεγονός, πως πρόκειται για θηλυκό αναγνωρίζεται από τα εξαρτήματα στο κάτω του προτελευταίου κοιλιακού δακτυλίου (Εικ. 2 στη μέση).
Μετά την έκδυση από τελευταίο προνυμφικό στάδιο τα χρώματα των νέων ακμαίων σχεδόν δεν φαίνονται (Εικ. 4 και 9). Στα ώριμα ενήλικα η ένταση του χρωματισμού εξαρτάται από την θερμοκρασία. Στις δροσερές πρωινές ώρες το μπλε είναι πιο έντονο.
Για όλα τα είδη του γένους ισχύει, πως οι μεσαίες και οπίσθιες κνήμες δεν είναι φαρδιές (Εικ. 5). Στις πτέρυγες στο πεδίο μπροστά στο κόμβο (Εικ. 7 κάτω από το πράσινο συνδετήρα) υπάρχει μόνο δυο εγκάρσιες νευρώσεις, και αμέσως πίσω από το σκούρο πτερόστιγμα (Εικ. 7, πράσινο βέλο) είναι μόνο ένα κύτταρο. Η κεφαλή είναι πλατύτερη από το θώρακα (Εικ. 2 αριστερά). Φέρει δυο κοντές νηματοειδείς κεραίες. Οι ημισφαιρικοί σύνθετοι οφθαλμοί έχουν μεγάλη απόσταση ο ένας από τον άλλο και τοποθετούνται στις πλευρικές άκρες του κεφαλιού. Αυτό επιτρέπει στο έντομο να κρύβει το σώμα του πίσω από ένα στέλεχος βούρλου με σχετική διάμετρο και συγχρόνως να κοιτάζει το απέναντι εχθρό με τους δυο οφθαλμούς. Αφού άλλα είδη έχουν άλλο απόσταση των οφθαλμών, επιλέγουν και άλλη θέση στο βούρλο για ανάπαυση, πράγμα που μειώνει την ανταγωνισμό μεταξύ των ειδών. Μεταξύ των δυο συνθετών οφθαλμών τρία οφθαλμίδια σχηματίζουν ένα ανυψωμένο τρίγωνο (Εικ. 2 αριστερά).
Οι προνύμφες (Εικ. 7) είναι μικρότερες από δυο εκατοστόμετρα, αλλά στα τελευταία στάδια μεγαλύτερες από δεκατρία χιλιοστόμετρα. Είναι προσαρμοσμένες στη ζωή στο νερό. Φέρουν τρία ουραία εξωτερικά βράγχια σε φόρμα τριών φύλλων στο τέλος της κοιλιάς. Το κάθε φύλλο τελειώνει σε οξύ άκρη, που όμως δεν επεκτείνεται νηματωδώς (Εικ. 14). Οι φλέβες δεν εκφύονται όρθια στον άξονα, αλλά κλίνουν από τον κεντρικό άξονα προς τα πίσω. Περίπου το πρώτο μισό των πλευρικών ακρών των βραγχίων είναι ισχυρά οδοντωτό (φαίνεται σαφώς με πλήρη μεγέθυνση της Εικ. 14). Τα πόδια είναι καλά αναπτυγμένα.
Οι οφθαλμοί είναι μεγάλοι. Πίσω από τους οφθαλμούς το κεφάλι γίνεται πιο στενό, το πίσω μέρος του κεφαλιού είναι στρογγυλεμένο και δείχνει σκούρους λεκέδες (Εικ. 11 αριστερά). Οι κεραίες αποτελούνται από επτά μέρη (Εικ. 13).
.jpg)
Εικ.1: θηλυκό χρωματισμένο .jpg)
Εικ. 9: Διάφορες φάσεις της έκδυσης Εικ 10:βίντεο της έκδυσης 
Εικ. 11: προνύμφη, δεξιά με λεία (Cloeon dipterum) Εικ. 12: βίντεο σύζευξη Εικ. 13:κεραία της προνύμφης Εικ. 14:εξωτερικό βράγχιο της προνύμφης Τα ακμαία είναι αρπακτικά. Κατά κανόνα συλλαμβάνουν τη λεία τους (μικρές μύγες, κουνούπια κ.λ.) κατά την πτήση. Μπορούν όμως και να συλλέγουν μικρά έντομα (αφίδες κ. λ.) από τα φυτά, όπου κάθονται. Όταν ο πληθυσμός σε ένα συγκεκριμένο υδροβιότοπο είναι αρκετά πυκνός, μπορεί να καταναλώνουν και τα άτομα του ίδιου είδους λίγο μετά την μεταμόρφωσή τους. Δεν απομακρύνονται πολύ από το βιότοπο, όπου γεννήθηκαν. Οι προνύμφες απαντώνται στο νερό. Είναι επίσης αρπακτικές (Εικ. 11 δεξιά). Κολυμπούν αργά και μόνο λίγο και για μικρές αποστάσεις. Όταν ψάχνουν για λεία, περπατούν στο βυθός ή μεταξύ των φυτών στην ζώνη με τουλάχιστον κατά μέρος πλωτά φυτά.
Τα πρώτα ακμαία εμφανίζονται κατά το τέλος Απριλίου, αρχή Μαΐου. Μετά από λιγότερα από τρεις εβδομάδες περίπου 95% τελείωσαν την μεταμόρφωση από προνύμφη σε ακμαίο. Τα θηλυκά κάνουν την εμφάνισή τους κατά μέσον όρων ένα μέχρι δυο μέρες πριν από τα αρσενικά. Τα αρσενικά όμως πεθαίνουν κατά μέσο όρων τρεις μέρες νωρίτερα από τα θηλυκά, που ζουν περίπου δεκαέξι μέρες.
Ο χρόνος της εμφάνισης στα νερά το πρωί ρυθμίζεται πρώτα-πρώτα από την ένταση του φωτός, μετά από την θερμοκρασία. Με μια ταχύτητα του ανέμου πάνω από 8 μέτρα ανά δευτερόλεπτο τα ακμαία δεν πετούν. Τα αρσενικά κάνουν την εμφάνισή τους στα νερά το πρωί περίπου μια ώρα νωρίτερα από τα θηλυκά. Παρατηρούνται περίπου 250 μέχρι 300 αρσενικά ανά εκατό μέτρα όχθης. Η πυκνότητα πληθυσμού ρυθμίζεται χωρίς αγώνες, αρκεί το κάθε αρσενικό να μη βλέπει πολλά άλλα αρσενικά κοντά του. Όταν σε πειράματα απομακρύνονται αρκετά αρσενικά, η έλλειψη συμπληρώνεται από αρσενικά, που περιμένουν σε λίγη απόσταση από την όχθη.
Το είδος δεν είναι περιορισμένο σε ένα ιδιαίτερο τύπος υδροβιοτόπου. Η προνύμφη απαντάται σε ολιγοτροφικά και σε ευτροφικά ύδατα, και δείχνει μεγάλη ανοχή στην μόλυνση. Αναπτύσσεται στις παρόχθιες ζώνες λιμνών και αργών ρευμάτων, σε βάλτους και έλη σε βάθος μέχρι δυο μέτρα. Αρκεί το νερό να μη είναι πολύ οξύ, να μη τρέχει πολύ γρήγορα, να περιέχει ακόμα λίγο οξυγόνο, και να μην λείπει παρόχθια χλωρίδα. Σε νερά με λίγο οξυγόνο και σε θολά νερά οι προνύμφες παραμένουν πιο κοντά στην επιφάνεια του νερού. Τα νέα ακμαία απαντώνται στις περιοχές κοντά στα νερά, τα θηλυκά κατά μέσο όρο πιο μακριά παρά τα αρσενικά. Για την αναπαραγωγή τα σεξουαλικά ώριμα ακμαία συγκεντρώνονται στη ζώνη των υγροβιότοπων όπου αρχίζει η βλάστηση.
Η σύζευξη και η απόθεση των αυγών πραγματοποιείται κυρίως μεταξύ μεσημεριού και νωρίς απόγευμα. Διαρκεί περίπου 15 λεπτά.
Στην πρώτη φάση το αρσενικό αρπάζει με τους κέρκους το θηλυκό από τον προθώρακα. Οι κέρκοι ταιριάζουν ακριβώς στις καμπύλες του θηλυκού μόνο του ίδιου είδους. Μετά το θηλυκό λυγίζει την κοιλία του κάτω προς τα μπροστά, μέχρι τα γεννητικά όργανα στην κάτω πλευρά το προτελευταίου κοιλιακού δακτυλίου συναντούν την σπερματοδόχο κύστη του αρσενικού, που βρίσκεται στην κάτω πλευρά του τρίτου ουρομερές. Σε αυτήν την στάση το ζευγάρι σχηματίζει τον 'τροχό του γάμου' (mating wheel, εικόνα του ταξινομοπλαισίου). Μετά πετούν μαζί στο χώρο της απόθεσης των αυγών.
Τα αυγά αποτίθενται μόνο κατά την ηλιοφάνεια. Τα θηλυκά κάθονται σε πλωτά τμήματα υδρόβιων μακροφύτων Το αρσενικό συνεχίζει να κρατάει το θηλυκό στον προθώρακα, ενώ όλο το κορμί παραμένει ακίνητα όρθιο στον αέρα με τα πόδια κρατούμενα σφιχτά στο θώρακα (Εικ. 8). Μόνο ισχυροί άνεμοι αναγκάζουν το αρσενικό, να κάθεται επίσης στο φύλλο. Πειράματα αποδεικνύουν πως η παρουσία ενός ταιριού κατά την απόθεση αυγών προσελκύει άλλα ταίρια. Το βασικό ερέθισμα είναι το σχήμα το όρθιου αρσενικού. Αυτό εξηγεί τις μεγάλες συγκεντρώσεις ταιριών, που συγχρόνως αποθέτουν τα αυγά το ένα πολύ κοντά στον άλλο. Σαν εξαιρέσεις παρατηρούνται και αποθέσεις αυγών, όπου το ταίρι κατεβαίνει κάτω από την επιφάνεια του νερού. Ο ωοθέτης του θηλυκού δεν είναι πολύ σκληρός και μπορεί να διεισδύσει μόνο σε μαλακό φυτικό ιστό. Για αυτό το λόγο τα αυγά αποθέτονται σε τραυματισμένα μέρη των φυτών ή σε φυτά που βρίσκονται πλέον σε αποσύνθεση. Κατά κανόνα τα αυγά τοποθετούνται μέσα στο φυτό, καμιά φορά και στην επιφάνεια φύλλων.
Το θηλυκό μπορεί να αποθέτει μέχρι 4200 αυγά. Αυτό πραγματοποιείται σε μέχρι 15 μερίδες, συνήθως όμως το θηλυκό πραγματοποιεί μόνο τρεις με τέσσερις μερίδες, δηλαδή γεμίσεις της κοιλίας με ώριμα αυγά, η κάθε γέμιση περιέχοντας περίπου 200 μέχρι 370 αυγά. Η απόθεση μιας μερίδας διαρκεί περίπου δυο ώρες, η παραγωγή μιας καινούργιας μερίδας από 19 μέχρι 27 ώρες. Συγκεκριμένα ή ταχύτητα της αποθέσεως αυγών εξαρτάται από την θερμοκρασία του αέρα, όχι του νερού. Παρατηρούνται αποθέσεις με περίπου επτά αυγά ανά λεπτό.
Με θερμοκρασία 22 βαθμών Κελσίου οι προνύμφες εκκολάπτονται μετά από περίπου είκοσι μέρες. Παρατηρούνται περίπου δέκα προνυμφικές ηλικίες. Σε ζεστές περιοχές η μεταμόρφωση στο ακμαίο πραγματοποιείται την επόμενη άνοιξη, σε βόρειες περιοχές ο βιολογικός κύκλος μπορεί να διαρκεί και δυο χρόνια.
Η μεταμόρφωση πραγματοποιείται αργά το πρωί. Η προνύμφη πλησιάζει την όχθη και σκαρφαλώνει το πλησιέστερο όρθιο φυτό. Πολλές φορές παρατηρούνται μερικές προνύμφες στο ίδιο στέλεχος. Τα έντομα δεν σκαρφαλώνουν πολύ πάνω από την επιφάνεια του νερού, κατά κανόνα σε ύψος 3 μέχρι 50 εκατοστά. Μερικές φορές οι ακμές των βράγχιων παραμένει στο νερό. Μόνο λίγα λεπτά μετά αρχίζει ή μεταμόρφωση (Εικ. 9, βίντεο εικ. 10)
Η μεταμόρφωση διαρκεί ανάλογα με την θερμοκρασία μισή ώρα μέχρι τρεις ώρες. Ο εξωσκελετός θραύεται μεταξύ των εμφανίσεων των πτερύγων και βγαίνει το κεφάλι και ο θώρακας με τα πόδια. Τα πόδια σκληραίνουν αρκετά γρήγορα και χρησιμοποιούνται για να κρατούν το κορμί στο έκδυμα ή στο φυτό. Το ακμαίο μπορεί να αλλάζει την θέση του μετά από λίγα λεπτά. Μετά οι πτέρυγες επεκτείνονται και γίνονται πιο διαφανείς. Ακολουθεί η επέκταση της κοιλίας. Στο τέλος σκληραίνουν οι πτέρυγες και το κορμί αρχίζει να παίρνει χρώμα.
Το Coenagrion puella είναι λεπτό υδρόβιο έντομο από την τάξη των οδοντογνάθων και την υποτάξη Ζυγόπτερα. Κατατάσσεται στην οικογένεια Coenagrionidae και αναπτύσσεται σε στάσιμα ή αργά ρέοντα γλυκά νερά. Απαντάται σε σχεδόν όλη την Ευρώπη. Το γένος Coenagrion εκπροσωπείται στην Ευρώπη με δώδεκα είδη. Στην Ελλάδα εκτός από το Coenagrion puella αναφέρονται τα είδη Coenagrion ornatum, Coenagrion pulchellum, ενδημικά στην Κρήτη το Coenagrion ponticum και επίσης στην Κρήτη το Coenagrion scitulum, αλλά όχι ενδημικά.
Στο είδος Coenagrion puella παρατηρείται μια μεγάλη διαφορά μεταξύ αρσενικών και θηλυκών. Η συμπεριφορά τους κατά την αναπαραγωγή εμφανίζει ορισμένες διαφοροποιήσεις.
The azure damselfly (Coenagrion puella) is a species of damselfly found in most of Europe. It is notable for its distinctive black and blue colouring. They are commonly found around ponds and lakesides during the summer.
Adult male azure damselflies have a head and thorax patterned with blue and black. They have an azure blue abdomen patterned with black markings. The marking on the second segment of the abdomen is U-shaped, separated from the segment's narrow terminal black band. (This distinguishes it from the variable damselfly where the U-shape is joined to the terminal band with a black line.)
Segments three to five are blue with broader black terminal bands, lacking the forward-pointing projection the upper surface which adult male common blue damselfly has. Segment six has a similar pattern but with more restricted blue and a broader area of black, and segment seven is mostly black, with just a narrow blue area at the base. Segment eight and much of segment nine are sky-blue, forming a noticeable contrasting patch, but there are small dark markings on the rear upper side of segment nine, which adult male common blue damselfly does not possess.
immature
_male_juvenile.jpg)
juvenile
_male.jpg)
young adult male
Adult female azure damselflies have a head and thorax pattern similar to that of the male, but with glittering, glossy green replacing the blue coloring. The abdominal segments are largely black in coloring, with narrow pale markings at the junction between each segment.
female newly emerged
_female_green_form.jpg)
female, green form
The nymphs are usually green with browner wing buds and lamellae. They develop in one year (two in the north), feeding among submerged vegetation and on small invertebrates.
Mature adults are seen frequently mating and laying eggs. It usually stays close to the vegetation around the pond or lake and flies from May to September.
This common damselfly looks very like a common blue damselfly. The behaviour is also different - unlike common blues, they rarely fly out over large stretches of water. They are not normally as common around August and September, June and July being the peak of their populations.
Freshly emerged with exuvia
mating, female green form
_female_green_form.jpg)
mating, female green form
laying eggs, ovipositing
laying eggs, ovipositing
mating
The azure damselfly (Coenagrion puella) is a species of damselfly found in most of Europe. It is notable for its distinctive black and blue colouring. They are commonly found around ponds and lakesides during the summer.
Sadulliidrik (Coenagrion puella) kiililiste seltsi kuuluv loomaliik.
Putukat leidub ka Eestis, kus teda on vähearvukalt.[1]
Sadulliidrik (Coenagrion puella) kiililiste seltsi kuuluv loomaliik.
Putukat leidub ka Eestis, kus teda on vähearvukalt.
Eteläntytönkorento (Coenagrion puella) on tytönkorentoihin kuuluva sudenkorento.
Eteläntytönkorento on ulkonäöltään useiden muiden tytönkorentojen kaltainen. Koiraalla on takaruumiin toisessa jaokkeessa sen takareunasta erillinen tumma U-kirjainta muistuttava kulmikas kuvio. Takaruumis on kolmannesta viidenteen jaokkeeseen enimmäkseen vaalea. Jaokkeiden sivuilla on tummat pitkittäiset viivat, jotka alkavat jaokkeiden tummista takaosista. Naaras on hyvin samankaltainen kuin keihästytönkorento ja sirotytönkorento. Eteläntytönkorentonaaras eroaa näistä kaluksen takareunan hieman aaltoilevan muodon perusteella.[2]
Eteläntytönkorennon takaruumiin pituus on 23–30 mm ja takasiiven pituus 16–24 mm.[2]
Lajia esiintyy yleisenä Keski- ja Etelä-Euroopasta Pohjois-Afrikan rannikolle ja Keski-Aasiaan sekä Siperiassa Altaille asti.[1][2] Eteläntytönkorento on monissa osissa Eurooppaa yleisin Coenagrion-suvun laji. Laji on havaittu Suomessa ensimmäistä kertaa vuonna 1958, mutta se on alkanut yleistyä nopeasti 2000-luvulla. Sitä tavataan varsinkin Kaakkois-Suomessa ja pääkaupunkiseudulla. Tällä hetkellä jokseenkin harvinaisen eteläntytönkorennon yleisyys on todennäköisesti vielä kasvamassa.[2]
Eteläntytönkorento elää monenlaisilla vesillä, varsinkin seisovilla, mutta myös virtaavilla. Suomessa sitä esiintyy etenkin etelärannikolla runsaskasvustoisilla pienvesillä, kuten sorakuopissa, ojissa ja puutarhojen lampareissa.[2]
Lajin lentoaika on Suomessa touko-kesäkuun vaihteesta elokuun lopulle. Päälentoaika ajoittuu suurin piirtein kesäkuun puolivälistä heinäkuun puoliväliin.[2]
Eteläntytönkorento (Coenagrion puella) on tytönkorentoihin kuuluva sudenkorento.
Coenagrion puella
L’agrion jouvencelle (Coenagrion puella) est une espèce d'insectes odonates zygoptères (demoiselles) de la famille des Coenagrionidae et du genre Coenagrion. Elle est commune dans la plupart des pays d’Europe[1].
L'espèce a été décrite en 1758 par le naturaliste suédois Carl von Linné sous le nom initial de Libellula puella[2].
L'agrion jouvencelle, l'agrion fillette[3], l'amélie[4], la libellule amélie[5], la sophie[6].
Azure Damselfly
Elle ressemble assez fortement à l'agrion porte-coupe. Elle mesure environ 35 mm de long.
Le mâle adulte a un abdomen bleu clair, avec des marques noires. La marque sur le 2e segment S2 est en forme de U[7]. Les segments 3 à 5 sont bleus avec une bande noire au bout du segment. Le segment six a un motif semblable mais avec moins de bleu et le segment sept est presque entièrement noir, avec seulement une fine bande bleue à la base. Le segment huit et la plus grande partie du segment neuf sont bleu ciel et forment un fort contraste. Une tache noire est cependant visible sur le dessus du segment neuf.
La femelle adulte a des marques semblables à celles du mâle, mais avec une couleur verdâtre au lieu du bleue. Elle a une fine bande noire ininterrompue le long de l'abdomen.
On trouve l'insecte près des mares et ruisseaux à faible débit. On peut observer des adultes dans la position typique d'accouplement, non loin des mares, étangs ou lacs. La ponte a généralement lieu en juillet. La femelle dépose ses œufs dans des plantes aquatiques[8]. Les adultes volent de mai à septembre.
Imago juste sorti de l'enveloppe larvaire (exuvie)
Accouplement
Ponte des œufs
Vue de profil
Coenagrion puella
L’agrion jouvencelle (Coenagrion puella) est une espèce d'insectes odonates zygoptères (demoiselles) de la famille des Coenagrionidae et du genre Coenagrion. Elle est commune dans la plupart des pays d’Europe.
Pasaginė strėliukė (lot. Coenagrion puella, angl. Azure Damselfly, vok. Hufeisen-Azurjungfer) – strėliukių (Coenagrionidae) šeimos vabzdys. Lervos gyvena stovinčiame vandenyje.
Gaišzilā krāšņspāre (Coenagrion puella) ir krāšņspāru dzimtas (Coenagrionidae) suga, kas pieder pie vienādspārnu spāru apakškārtas (Zygoptera). Eiropā tā ir plaši izplatīta krāšņspāre, kas pie dažādām ūdenstilpēm ļoti bieži sastopama arī Latvijā.
Gaišzilā krāšņspāre ir neliela auguma spāre, tās ķermenis ir smalks un slaids. Ķermeņa garums ir 30—36 mm, spārnu plētums apmēram 41 mm. To lielās fasetacis ir novietotas tālu viena no otras, ar plašu atstarpi.[1]
Tēviņa galva, acis un ķermenis ir gaiši zils ar melniem rakstiem. Katrs ķermeņa segments atdalīts ar šauru, melnu joslu. Uz vēdera otrā posma ir melns "U" veida zīmējums,[2] kas nesaskaras ar atdalošo melno josliņu.[3] No trešā līdz piektajam segmentam melnā josla ir šaurāka, tad sestajam segmentam melnā josla ir platāka, bet septītais segments ir gandrīz melns, ar šauru zilu josliņu. Astotais un devītais segments ir gaiši zili, kas asi kontrastē ar blakus segmentiem. Augšpusē uz devītā segmenta paša gala ir neliels, melns plankumiņš.[3]
Mātītes melnie raksti ir līdzīgi tēviņa rakstiem, bet tās ķermenis var būt pelēkzaļš, zaļš vai zilizaļš. Melnās joslas ir platas un dominējošas, bet krāsainās šauras.[4]
Gaišzilās krāšņspāres kāpurs var būt dažādos toņos no brūna līdz zaļam ar brūniem spārnu aizmetņiem. Uz katras kājas augšējā posma divas tumši brūnas joslas.[4] Kāpurs dzīvo zem ūdens 1—2 gadus. Ziemeļos to attīstība ir lēnāka.[4]
Gaišzilās krāšņspāres parasti uzturas augu tuvumā, kas aug gar ūdenstilpes krastiem, un reti lido virs atklāta ūdens klajuma. Visbiežāk tās var novērot jūnijā un jūlijā. Ik pa laikam var novērot sapārojoties pieaugušos indivīdus.
Pārošanās laikā, lai arī šī suga kopumā nav īpaši teritoriāla, svešie tēviņi tiek padzīti. Gaišzilās krāšņspāres paliek saķērušās kopā arī pēc sapārošanās. Kamēr mātīte dēj olas, tēviņš, joprojām pieķēries mātītei, ieņem vertikālu pozīciju un sargā mātīti, uzmanot apkārtni no ienaidniekiem.[4] Pēc izlīšanas no kāpura ādas gaišzilās krāšņspāres dzīvo 5—6 dienas.[4]
Gaišzilā krāšņspāre Latvijā rada maz pēcnācēju, jo inficēta ar lielu skaitu ektoparazītu. Toties pēcnācēji ir lielāki pēc izmēra. Tādā veidā mātīte kompensē samazināto pēcnācēju skaitu, radot kvalitatīvāku reproduktīvo iznākumu.[5]
Gaišzilā krāšņspāre (Coenagrion puella) ir krāšņspāru dzimtas (Coenagrionidae) suga, kas pieder pie vienādspārnu spāru apakškārtas (Zygoptera). Eiropā tā ir plaši izplatīta krāšņspāre, kas pie dažādām ūdenstilpēm ļoti bieži sastopama arī Latvijā.
De azuurwaterjuffer (Coenagrion puella) is een 33 tot 35 mm grote juffer die in vrijwel heel Europa en oostelijk tot Centraal-Azië voorkomt. In Nederland en België is het een algemeen voorkomende soort. De habitat is bij voorkeur stilstaand water waaronder vijvers in tuinen, maar ook beken worden regelmatig bezocht.
De azuurwaterjuffer is een kleine, zeer slanke libel met een maximale spanwijdte van 5 cm. De soort is tussen de 33 en 35 millimeter lang. Zoals de meeste soorten van het geslacht Coenagrion is ook de azuurwaterjuffer moeilijk op naam te brengen. Kenmerkend is de hoefijzervormige zwarte vlek op het tweede achterlijfsegment. De vrouwtjes komen in een donkere en een lichte variant voor.
De mannelijke exemplaren hebben een lichtere en uitgebreider blauw dan andere waterjuffers. Op segment 2 staat doorgaans een U-vormige zwarte tekening, die niet is verbonden met de achterrand. De zwarte stukjes op segmenten 3, 4, en 5 zijn zeer kort, allen ongeveer een vijfde van de segmentlengte. Hierdoor komt het middengedeelte van het achterlijf zeer blauw over, met een regelmatig patroon van zwarte vlekjes. Segment 6 is voor circa de helft zwart, segment 7 is vrijwel geheel zwart. De segmenten 8 en 9 zijn grotendeels blauw. Aan de zijkant van het achterlijf lopen de zwarte vlekken uit in een smalle streep richting de voorrand van de segmenten. De schouderstrepen zijn normaal ontwikkeld.
Bij de vrouwelijke exemplaren zijn lichte delen groen tot blauw van kleur. Meestal hebben ze een (vrijwel) geheel donkere achterlijfsrug. Er bestaat ook een vorm met blauwe vlekken op segmenten 2 tot en met 5.
Het afzetten van de eitjes na de paring vindt in tandem plaats. Hierdoor verhindert het mannetje dat het vrouwtje door concurrenten bevrucht wordt. Het vrouwtje zet de eitjes met haar ovipositor in waterplanten af.
De eitjes hebben twee tot vijf weken nodig om larve te worden. De larven overwinteren en sluipen na een jaar uit tussen mei en augustus met de grootste aantallen in juni. De imagines (volwassen dieren) hebben een maximale levensverwachting van vier weken.
De azuurwaterjuffer (Coenagrion puella) is een 33 tot 35 mm grote juffer die in vrijwel heel Europa en oostelijk tot Centraal-Azië voorkomt. In Nederland en België is het een algemeen voorkomende soort. De habitat is bij voorkeur stilstaand water waaronder vijvers in tuinen, maar ook beken worden regelmatig bezocht.
Sørlig blåvannymfe (Coenagrion puella) er en vannymfe som tilhører familiegruppen blåvannymfer (Coenagrionidae).
Sørlig blåvannymfe er utbredt i Europa og Nord-Afrika, østover til Sentral-Asia. Finnes i Danmark, og det sørøstlige Sverige og Finland. I sørøstlige Norge langs kysten, vest til Rogaland.
Kjønnene er ulike. Hannen har en karakteristisk tegning på det andre bakkroppsleddet. Hunnen utseende varierer.
Vingene holdes taklagt bak på kroppen i hvile. Vingespennet er mellom 32 og 50 millimeter.
Nymfen lever i næringsrike dype vann i lavlandet, med rik vegetasjon.
Eggene legges på vannplanter, vanligvis under vannlinjen. Utviklingen tar 1-2 år. Nymfen overvintrer på vegetasjonen eller ved røttene. De voksne (imago) vannymfene finnes vanligvis ikke langt fra stedet der de levde som nymfe.
Flygetiden er fra mai til august.
Sørlig blåvannymfe har ufullstendig forvandling, overgang fra nymfe til det voksne kjønnsmodne insektet går gradvis gjennom flere hudskift (nymfestadier). Nymfene lever i vann og ligner derfor lite på de voksne (imago), bortsett fra størrelsen. Når nymfen kommer til det siste hudskiftet finner den et strå eller noe, der den kan klatre opp over vannflaten. Her blir den hengende, mens huden revner på ryggsiden. Den nyklekte vannymfen blir hengende på den gamle huden, eller like ved siden av, helt til den nye huden er noe herdet, og vingene har fått sin endelige form.
Lunsjpause
Sørlig blåvannymfe (Coenagrion puella) er en vannymfe som tilhører familiegruppen blåvannymfer (Coenagrionidae).
Multimedia w Wikimedia Commons Łątka dzieweczka, łątka pospolita[3] (Coenagrion puella) – gatunek ważki równoskrzydłej z rodziny łątkowatych (Coenagrionidae). Zasiedla wody i brzegi wód stojących i wolno płynących w Eurazji. Ma małe wymagania siedliskowe i dlatego jest rozpowszechniona w zróżnicowanych akwenach. W Polsce bardzo pospolita.
Jej ciało jest długie i szczupłe[4], osiąga długość do 34 mm i rozpiętość skrzydeł do 40 mm[3]. Na jego przedzie znajduje się dwoje półkolistych oczu, rozsuniętych dość szeroko od siebie (na odległość większą, niż szerokość oka), na końcu zaś – dwie pary przydatków analnych (paraprokty i cerci) oraz kompletne pokładełko u samic[4]. Skrzydła są mocno zwężone u nasady[3].
Gatunek ten wykazuje wyraźny dymorfizm płciowy. Samce są jasnoniebieskie i mają czarną, U-kształtną (lub w kształcie podkowy) plamę na drugim segmencie odwłoka. Na jej przedniej krawędzi znajduje się okrągłe wcięcie, zaś na tylnej – niewielkie wyrostki. Kolejne trzy segmenty mają wąskie, czarne paski po bokach i są w 1/5 (licząc od tylnej krawędzi) czarne. Samice są zielonkawe (rzadziej niebieskawe) i mają, jak większość samic łątkowatych, prawie całkowicie czarną wierzchnią część odwłoka[5].
Larwy łątki dzieweczki są długie i wąskie[4]. Oddychają trzema wąskimi skrzelotchawkami o lekko spiczastym kształcie[5], umieszczonymi na końcu odwłoka oraz jelitem tylnym[4][5]. Ich głowy są pokryte z tyłu regularnie rozmieszczonymi, czarnymi kropkami[5].
Jest eurybiontem[4], rozprzestrzenionym głównie w zachodniej części krainy palearktycznej[6]. Występuje od południowej i środkowej Europy po środkową Azję[2]. Jej zasięg na wschód sięga do Gór Ałtajskich[6]. Występuje licznie m.in. w całej Polsce[6][7][8], również w górach, choć nieco rzadziej, do wysokości 1226 m n.p.m.[7]
Jest drugą, po tężnicy wytwornej (Ischnura elegans), najpospolitszą równoskrzydłą ważką w Polsce. Ma małe wymagania siedliskowe. Jej larwy żyją w dużych jeziorach, małych, zarośniętych stawikach, mulistych rowach, a nawet w wodach płynących o niezbyt silnym nurcie. Imagines można spotkać od początku maja do przełomu sierpnia i września, preferują wody stojące (głównie niewielkie zbiorniki, choć występują także nad dużymi jeziorami), bardzo rzadko można je spotkać nad wodami płynącymi[5].
Gatunek ten ma jednoroczny cykl życiowy. Samice składają jaja do tkanek roślinnych[8], siedząc na dryfujących, obumarłych częściach roślin lub na roślinach wodnych sięgających do powierzchni. Samce są wówczas cały czas przyczepione przydatkami analnymi do przedtułowia samic. Typowe dla rodzaju Coenagrion jest ich stanie na partnerkach z wyciągniętymi odnóżami. Czasami robią to w skupiskach 10 lub więcej par na jednej łodydze lub liściu[5].
Ich larwy żyją na roślinach wodnych lub mulisto-detrytusowym dnie[8]. Zimę łątka dzieweczka spędza w jednym z ostatnich stadiów larwalnych[5].
Zarówno larwy, jak i osobniki dorosłe są aktywnymi drapieżnikami. Pierwsze żerują pod wodą, drugie zaś nad powierzchnią zbiornika lub pomiędzy roślinnością, porastającą strefę przybrzeżną[8].
Łątka dzieweczka, łątka pospolita (Coenagrion puella) – gatunek ważki równoskrzydłej z rodziny łątkowatych (Coenagrionidae). Zasiedla wody i brzegi wód stojących i wolno płynących w Eurazji. Ma małe wymagania siedliskowe i dlatego jest rozpowszechniona w zróżnicowanych akwenach. W Polsce bardzo pospolita.
Ljus lyrflickslända (Coenagrion puella), även kallad ljus u-flickslända, är en art i insektsordningen trollsländor som tillhör familjen dammflicksländor (kallas även sommarflicksländor).[2][3][4]
Hanen är blå med svarta teckningar på mellankroppen och bakkroppen. Det svenska trivialnamnet ljus u-flickslända har arten fått just för att hanen är ganska ljust blå och för att teckningen på det andra bakkroppssegmentet är tydligt u-formad. Honan är mer brun eller grönbrun, också med svart teckning på bakkroppen. Vingarna är genomskinliga med mörkt vingmärke. Vingbredden är upp till 50 millimeter och bakkroppens längd är 23 till 30 millimeter.
Denna art finns i större delen av Europa, utom i Norge och Finland där den endast finns i mindre områden. Den finns också i delar av Asien och Nordafrika. I Sverige finns den från Skåne till Uppland.
Arten delas in i följande underarter:[2]
Den ljusa lyrflicksländans habitat är olika typer av mindre vattensamlingar, som dammar. Efter parningen lägger honan äggen tillsammans med hanen, vanligen i flytande vattenvegetation. Utvecklingstiden från ägg till imago är ett till två år och flygtiden från slutet av maj till augusti.
Wikimedia Commons har media som rör ljus lyrflickslända.
Wikispecies har information om Coenagrion puella.
Ljus lyrflickslända (Coenagrion puella), även kallad ljus u-flickslända, är en art i insektsordningen trollsländor som tillhör familjen dammflicksländor (kallas även sommarflicksländor).
Coenagrion puella, Avrupa'nın büyük bir kısmında bulunan bir kız böceği türü.
Yetişkin erkeklerde baş ve göğüs kafesi mavi-siyah desenlidir. Onların karnı gökyüzü mavisi ve siyah işaretler ile desenlidir.
Yetişkin dişilerde baş ve göğüs kısmı erkeklerdekine benzer. Onlarda mavi ve yeşil kısımları mattır.
.jpg)
Wikimedia Commons'ta Coenagrion puella ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur. 
Wikispecies'te Coenagrion puella ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur. 
Yusufçuklar ile ilgili bu madde bir taslaktır. Madde içeriğini geliştirerek Vikipedi'ye katkıda bulunabilirsiniz. Coenagrion puella, Avrupa'nın büyük bir kısmında bulunan bir kız böceği türü.
Chuồn chuồn kim xanh da trời (danh pháp khoa học Coenagrion puella) là một loài chuồn chuồn kim được tìm thấy ở phần lớn châu Âu. Nó có màu xanh da trời và đen riêng biệt. Chúng thường ở gần vùng cỏ và ao hồ và bay từ tháng 5 đến tháng 9.
.jpg)
Chuồn chuồn kim xanh da trời (danh pháp khoa học Coenagrion puella) là một loài chuồn chuồn kim được tìm thấy ở phần lớn châu Âu. Nó có màu xanh da trời và đen riêng biệt. Chúng thường ở gần vùng cỏ và ao hồ và bay từ tháng 5 đến tháng 9.
Coenagrion puella
(Linnaeus, 1758)
Стрелка-девушка[1][2][3], или стрелка девушка[4] (лат. Coenagrion puella), — вид стрекоз семейства стрелок (Coenagrionidae).
Латинское puella — девушка. Вид назван за красивую ярко-голубую окраску тела[2].
Длина 33—35 мм, брюшко 22—31 мм, заднее крыло 16—22 мм[4]. Голова широкая. Задний край переднеспинки имеет три примерно одинаково развитые лопасти, которые хорошо обособлены. Крылья прозрачные, птеростигма узкая (равна 1 ячейке) и одноцветная. Ноги чёрного или тёмно-серого цвета.
Самец: окраска голубая с чёрным рисунком. Сегменты передней части брюшка голубого окраса, на конце с чёрным пятном и отходящими от него вперёд двумя боковыми чёрными линиями. Далее располагаются сегменты, на которых преобладает чёрный окрас. Концевые сегменты вновь имеют голубой цвет, за исключением анальных придатков, имеющих чёрный окрас. Верхняя сторона X тергита брюшка голубая с чёрными отметинами. Тёмная полоска на III и IV сегментах брюшка с длинными боковыми ответвлениями.
Самка: окраска зеленоватая, реже голубовато-серая, с обширными широкими чёрными пятнами на верхней поверхности брюшка. На каждом брюшном сегменте самок располагается крупное пятно чёрного цвета, из-за чего сверху сегменты выглядят чёрными с зеленоватой окантовкой. Задний край переднеспинки волнистый.
Умеренная зона Европы, юг Западной Сибири, Северная Африка, Передняя Азия, Кавказ[3][5].
Время лёта: конец мая — начало сентября. Обитает повсеместно около рек, озёр, ручьёв, пойменных озёр и прудов. Личинки населяют любые типы стоячих и медленно текущих водоёмов с обильной водной растительностью, как правило, не заболоченные. Стрекозы обычно сидят на околоводной либо водной растительности. Летают медленно, на короткие расстояния[4].
Яйца откладываются самкой на нижнюю сторону плавающих и погруженных в воду листьев водных растений, в ткани мертвых растений, затонувших стволов и веток деревьев. При этом всегда самец сопровождает самку.
Окраска тела личинки может варьировать и быть желтоватой, желтовато-зелёной, зеленоватой, коричневатой с красновато-коричневыми отметинами. Тело личинки длинное, стройное, гладкое. Длина тела к концу развития достигает 21—22 мм. Длительность развития личинки составляет 1 месяц[3].
Стрелка-девушка, или стрелка девушка (лат. Coenagrion puella), — вид стрекоз семейства стрелок (Coenagrionidae).
天藍細蟌（Coenagrion puella），又名青細蟌或綠細蟌，是住在歐洲的豆娘。牠們身體的顏色非常顯目，雄性為藍色，雌性則為綠色。
正在脫皮的天藍細蟌
交尾的天藍細蟌
这是一篇與昆虫相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
_male_juvenile.jpg)
_male.jpg)
_female_green_form.jpg)
_male.jpg)
_male_juvenile.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
