Szafran turecki (łac. Crocus ancyrensis) – roślina endemiczna rosnąca na terenie środkowej Anatolii i zachodnim regionie Morza Czarnego w Turcji.
Szafran turecki został opisany po raz pierwszy przez angielskiego botanika Williama Herberta w 1847 roku[1]. Ponieważ odnalazł on egzemplarze roślin w okolicy Ankary (Angory), która w starożytności nosiła łacińską nazwę Ancyra, nadał mu nazwę Crocus ancyrensis[1].
Gatunek endemiczny rosnący na terenie środkowej Anatolii i zachodnim regionie Morza Czarnego w Turcji[2]. Szafran turecki jest zagrożony z powodu intensywnego wypasu i niekontrolowanego zbierania roślin[2]. Crocus ancyrensis ma żółto zabarwione kwiaty[2]. Rozwój liści rozpoczyna się zaledwie kilka dni przed lub równocześnie z pojawieniem się kwiatów[2]. Czas kwitnienia przypada na drugą połowę lutego i pierwszą połowę marca[2]. Kwiaty kwitną około 15 dni w zależności od pogody[2]. Torebka pojawia się już w połowie kwietnia, a nasiona dojrzewają pod koniec maja - około 45 dni po zniknięciu kwiatu[2]. Liście wysychają i znikają w lipcu[2]. Średnio każda torebka zawiera 30 nasion[2]. Nasiona aby zakiełkować muszą mieć temperaturę około 10° C ± 2° C i 70% wilgotności[2].
Szafran turecki (łac. Crocus ancyrensis) – roślina endemiczna rosnąca na terenie środkowej Anatolii i zachodnim regionie Morza Czarnego w Turcji.
