Melica uniflora ye una yerbácea de la familia de les gramínees.
Yerba perenne al traviés de rizomes que forma verde laxo. Tarmos delgaos, llisu, erectos, d'hasta 50(-60) cm d'altor. Fueyes lineares, planes, de 3-7 mm d'anchor, puberulentas pol fai. Espiguillas elíptiques de 4-7 mm con una sola flor fértil, que se disponen formando una panícula laxa d'hasta 20 cm de llargor. Frutu del mesmu tipu que los ceberes y que se denomina cariopsis. Floria en primavera y branu.[1]
Melojares y pinares, yá que se trata d'una planta que fuxe del sol direutu.
Númberu de cromosomes de Melica uniflora y táxones infraespecíficos
2n=18
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Planhigyn blodeuol Monocotaidd a math o wair yw Meligwellt y coed sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Poaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Melica uniflora a'r enw Saesneg yw Wood melick.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Meligwellt, Melic-wellt y Coed, Melic-wellt y Goedwig, Meligwellt y Goedwig.
Gall dyfu bron mewn unrhyw fan gan gynnwys gwlyptiroedd, coedwigoedd a thwndra. Dofwyd ac addaswyd y planhigyn gan ffermwyr dros y milenia; chwiorydd i'r planhigyn hwn yw: india corn, gwenith, barlys, reis ac ŷd.
Planhigyn blodeuol Monocotaidd a math o wair yw Meligwellt y coed sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Poaceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Melica uniflora a'r enw Saesneg yw Wood melick. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Meligwellt, Melic-wellt y Coed, Melic-wellt y Goedwig, Meligwellt y Goedwig.
Gall dyfu bron mewn unrhyw fan gan gynnwys gwlyptiroedd, coedwigoedd a thwndra. Dofwyd ac addaswyd y planhigyn gan ffermwyr dros y milenia; chwiorydd i'r planhigyn hwn yw: india corn, gwenith, barlys, reis ac ŷd.
Enblomstret flitteraks (Melica uniflora) er et 30-45 cm højt græs, der vokser i åben skov og krat. Bladene er overhængende, flade og linjeformede. Blomsterstanden er en ensidigt forgrenet top med enkeltvis siddende småaks.
Enblomstret flitteraks er et flerårigt græs med en blødt overhængende og tæppedannende vækstform. Bladene er flade og linjeformede, lysegrønne på begge sider og ganske svagt hårede. Blomstringen sker i maj-juni, hvor de blomsterbærende skud hæver sig højt over bladdækket. Blomsterstanden er en åben, ensidigt forgrenet top med udspærrede eller helt oprette grene, der hver især bærer 1-6 småaks. Frugterne er nødder med blivende yderavner.
Rodnettet består af krybende jordstængler og trævlede, grove rødder.
Højde x bredde og årlig tilvækst: 0,45 x 0,45 (45 x 45 cm/år), heri ikke medregnet skud og blade fra jordstænglerne.
Enblomstret flitteraks er udbredt i Nordafrika, Mellemøsten, Lilleasien, Kaukasus og det meste af Europa. I Danmark er den almindelig i Østjylland og på Øerne, og i øvrigt sjælden eller helt manglende.
Arten regnes for at tilhøre plantesamfundet Galio odorati-Fagetum, og den foretrækker et skyggefuldt voksested under løvskov, gerne i kystnære eller andre egne med høj luftfugtighed. Jordbunden skal helst være fugtig, omtrent neutral og med et nogenlunde højt indhold af mineralske gødningsstoffer.
I Ename-skoven i Flandern findes arten sammen med andre repræsentanter for gammel skovbund: alm. bingelurt, firblad, guldnælde, klokkeskilla, desmerurt, fladkravet kodriver, hvid anemone, liden singrøn, lundfredløs, påskelilje, skovstar, skovviol, smalbladet mangeløv, stor konval og Veronica montana (en ærenpris-art).[1]
Enblomstret flitteraks (Melica uniflora) er et 30-45 cm højt græs, der vokser i åben skov og krat. Bladene er overhængende, flade og linjeformede. Blomsterstanden er en ensidigt forgrenet top med enkeltvis siddende småaks.
Das Einblütige Perlgras (Melica uniflora) ist eine Pflanzenart aus der Familie Süßgräser (Poaceae).
Das Einblütige Perlgras besitzt eine kriechende Grundachse mit langen Ausläufern. Von diesen gehen 30 bis 45 Zentimeter hohe Halme aus. Die oberirdischen Teile sterben im Winter ab, die Knospen bilden sich an den unterirdischen Trieben. Die einfachen Laubblätter sind frischgrün, dünn und schlaff. Die Blattscheiden sind verwachsen, die Blatthäutchen ringförmig. Am obersten Blatt verlängert sich das Blatthäutchen längs des Halms auf der von der Blattspreite abgewandten Seite.
Die Rispe ist offen und hat lange, aufrecht stehende Äste. Diese tragen wenige große Ährchen. An deren Spelzen fallen die gewölbten, rotbraunen Hüllspelzen auf, während die Deckspelzen grün gefärbt sind. Jedes Ährchen hat nur zwei Blüten, eine untere zwittrige und eine obere sterile. Die Spelzen der sterilen Blüte sind zu einem kolbigen Körper verwachsen. Die Blütezeit reicht von Mai und Juni.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 18.[1]
Das Korn reift im Sommer und fällt zusammen mit der sterilen Blüte aus den Hüllspelzen. Die Spelzen dieser Blüte enthalten Öl, das von Ameisen verzehrt wird und so zur Myrmekochorie beiträgt.
Von den ähnlichen, aber lockerrasigen Nickenden Perlgras und dichtrasigen Bunten Perlgras (Melica nutans und Melica picta) unterscheidet es sich vor allem durch die Wuchsform in ausgedehnten, oft großen Herden. Das Einblütige Perlgras hat aufrecht stehende Ährchen in einer verzweigten, mehrästigen Rispe. Das Wimper-Perlgras (Melica ciliata) und das Siebenbürgische Perlgras (Melica transsilvanica) haben eine erheblich dichtere, walzliche Ährenrispe und Deckspelzen, die am Rande lang bewimpert sind.
Das Einblütige Perlgras ist in Europa, Nordafrika und Vorderasien[2] verbreitet, fehlt aber in Portugal, Südspanien, Nordskandinavien und Russland[3]. In Deutschland ist es meist ziemlich häufig, fehlt aber zum Beispiel im Südosten. In Österreich kommt es in Wien, Niederösterreich, Burgenland und der Steiermark vor[4]. Es wächst auf frischem bis mäßig trockenem, nährstoff- und basenreichen, meist kalkarmen oder entkalkten, neutralen bis mäßig sauren, lockeren bis verdichteten, humosen, sandig-steinigen oder reinen, mittelgründigen bis tiefgründigen Lehmböden.[1] In alten Buchenwäldern bildet es manchmal große Teppiche, wenn die Bäume ausreichend Licht durchlassen. Es ist ein Lehmzeiger. Es ist eine Kennart des Perlgras-Buchenwalds (Melico-Fagetum), kommt aber auch in anderen Gesellschaften der Verbände Carpinion oder Quercion pubescentis vor und ist insgesamt eine Querco-Fagetea-Klassencharakterart.[1]
Das Einblütige Perlgras (Melica uniflora) ist eine Pflanzenart aus der Familie Süßgräser (Poaceae).
Melica uniflora, commonly known as wood melick,[1] is a species of grass in the family Poaceae that is native to much of Europe, and to parts of South West Asia and North Africa.[2]
The species rhizomes are elongated. The culms are 20–60 centimetres (7.9–23.6 in) long with leaf-blades being of 5–20 centimetres (2.0–7.9 in) in length and 3–7 millimetres (0.12–0.28 in) wide. The leaf-blade bottom is pubescent, rough and scaberulous. It has an open panicle which is both effuse and elliptic and is 6–22 centimetres (2.4–8.7 in) long and 1–12 centimetres (0.39–4.72 in) wide. The main branches have 1–6 fertile spikelets which are located on lower branches which are also scaberulous. Spikelets do ascend and have pedicelled fertile spikelets. Pedicels are 2–5 millimetres (0.079–0.197 in) long and are straight. The fertile floret lemma is both chartaceous and elliptic and is 5–7 millimetres (0.20–0.28 in) long. Lower glumes are oblong and are 3–6 millimetres (0.12–0.24 in) in length. Flowers have 3 anthers which are 1.5–2.3 millimetres (0.059–0.091 in) long with the fruits being 3.5 millimetres (0.14 in) long. The fruits are also ellipsoid and have an additional pericarp with linear hilum.[3]
Swedish naturalist Anders Jahan Retzius described the wood melick in 1779.
The species can be found in such Asian countries as Iran and Turkey and in European ones such as Balearic Islands, Faroe Islands, Finland, Iceland, Moldova, Portugal, Spain, and Sweden. Also it was recorded in Algeria, Morocco and Tunisia.[4]
The species is growing on plains and on elevation of 950 metres (3,120 ft) in the Black Forest and on elevation of 1,200 metres (3,900 ft) in Alps. It can be found in hardwood forests near Fagus species. It also grows in dry and moist woodlands, which can either be acidic or neutral. Sandy or rocky soils are also common for such plants, but they need to be deep and loany as well. It grows on loamy soils in the north, while prefers decalcified soils in the south. The species is identical to Fagatalia which can be found in the Fagetum lowlands and also in the Carpinion. It rarely occurs in the Quercion clusters. Flowers bloom from May to July. Mostly, ants feed on the species caryopsis.[4]
In the 19th century it was engraved on the illustration by Jacob Sturm in the book Deutschlands Flora in Abbildungen nach der Natur mit Beschreibungen which was published in Nuremberg in 1862.[5]
Melica uniflora, commonly known as wood melick, is a species of grass in the family Poaceae that is native to much of Europe, and to parts of South West Asia and North Africa.
Melica uniflora es una herbácea de la familia de las gramíneas.
Hierba perenne a través de rizomas que forma césped laxo. Tallos delgados, liso, erectos, de hasta 50(-60) cm de altura. Hojas lineares, planas, de 3-7 mm de anchura, puberulentas por el haz. Espiguillas elípticas de 4-7 mm con una sola flor fértil, que se disponen formando una panícula laxa de hasta 20 cm de longitud. Fruto del mismo tipo que los cereales y que se denomina cariopsis. Florece en primavera y verano.[1]
Melojares y pinares, ya que se trata de una planta que huye del sol directo.
Número de cromosomas de Melica uniflora y táxones infraespecíficos
2n=18
Röyhyhelmikkä (Melica uniflora) on monivuotinen, lähinnä Euroopassa kasvava lehtojen heinäkasvi. Suomessa laji on rauhoitettu Ahvenanmaalla.[1]
Röyhyhelmikkä kasvaa 35–50 cm pitkäksi. Se on pitkärönsyinen ja varsi on pysty tai koheneva. Korren tyviosa on väriltään violetti. Korren lehtitupet ovat litteitä ja sileitä. Nuokkuvat lehdet ovat 2–3 mm leveitä, tasasoukkia, suippoja ja kiiltäviä. Lehden kieleke on ruskehtava, tylppä ja enintään 0,2 mm pitkä. Kielekkeen vastakkaisella puolella on jopa 4 mm pitkä, varrenmyötäinen, kalvomainen ja suippo lisäke. Kukinto on 7–10 cm pitkä harsu, haarova röyhy, jonka alimmat kukintohaarat ovat pitkäperäisiä. Kunkin haaran päässä on yksi pysty, 5–7 mm pitkä tähkylä. Kaleet ovat sinipunertavia. Röyhyhelmikkä kukkii Suomessa heinäkuussa.[1][2]
Muista helmikkälajeista röyhyhelmikkä muistuttaa paljon yleistä nuokkuhelmikkää (M. nutans).[1]
Röyhyhelmikkää tavataan lähinnä Etelä- ja Keski-Euroopassa Pohjois-Espanjasta Kreikkaan, Bulgariaan ja Romaniaan, ja edelleen Puolan kautta eteläiseen Skandinaviaan ja Britteinsaarille. Lisäksi lajia tavataan paikoitellen myös Pohjois-Afrikassa, Turkissa ja Kaukasuksen alueella.[3] Suomessa röyhyhelmikkää tavataan ainoastaan Ahvenanmaalla.[4] Laji löydettiin sieltä vuonna 1938. Nykyään esiintymiä tunnetaan Getasta, Hammarlandista, Finströmistä ja Saltvikista.[2]
Röyhyhelmikkä on tyypillinen pyökkimetsien kasvi. Suomessa laji kasvaa esiintymisalueensa pohjoisrajoilla, missä pyökkimetsiä ei esiinny. Lajia tavataankin Suomessa muiden jalojen lehtipuiden muodostamissa lehdoissa.[2]
Röyhyhelmikkä (Melica uniflora) on monivuotinen, lähinnä Euroopassa kasvava lehtojen heinäkasvi. Suomessa laji on rauhoitettu Ahvenanmaalla.
Melica uniflora, la mélique à une fleur, ou mélique uniflore, est une espèce de plantes monocotylédones de la famille des Poaceae, sous-famille des Pooideae, originaire d'Eurasie et d'Afrique du Nord.
Ce sont des plantes herbacées vivaces, de 30 à 50 cm de haut, parfois cultivées comme plantes ornementales[2].
Tige grêle, lisse et feuillée. Les feuilles sont planes, vertes et sont opposées au ligule.
Selon Catalogue of Life (27 mars 2017)[3] :
Melica uniflora, la mélique à une fleur, ou mélique uniflore, est une espèce de plantes monocotylédones de la famille des Poaceae, sous-famille des Pooideae, originaire d'Eurasie et d'Afrique du Nord.
Ce sont des plantes herbacées vivaces, de 30 à 50 cm de haut, parfois cultivées comme plantes ornementales.
Is planda é an mheilic (Melica uniflora). Is cineál féir í. Tá an mheilic dúchasach i gcuid mhór den Eoraip, ón Íoslainn soir go dtí an Mholdóiv, agus in iardheisceart na hÁise agus san Afraic Thuaidh.
Drobny paćernik (Melica uniflora) je rostlina ze swójby słódkich trawow (Poaceae).
Drobny paćernik docpěje wysokosć wot 30 hač do 50 cm.
Łopjena docpěja šěrokosć wot 3 hač do 6 mm.
Kćěje wot meje hač do junija. Kćenja steja w čumpatych pakićach. Kłóski su jednokćenjowe, zrunane a docpěja dołhosć wot 5 hač do 6 mm.
Rosće w lisćowych měšanych lěsach a bukowych lěsach.
Rostlina je w južnej Skandinawiskej, srjedźnej a južnej Europje rozšěrjena.
Drobny paćernik (Melica uniflora) je rostlina ze swójby słódkich trawow (Poaceae).
La melica comune (nome scientifico Melica uniflora Retz., 1779) è una specie di pianta spermatofita monocotiledone appartenente alla famiglia Poaceae (sottofamiglia Pooideae ex Graminaceae).[1]
Il nome generico (Melica) fa riferimento alla parola "miele" ossia "erba del miele", nome assegnato dal botanico, medico e anatomista italiano Andrea Cesalpino (Arezzo, 6 giugno 1519 – Roma, 23 febbraio 1603) ad una specie di sorgo.[2] Tale nome è stato dato probabilmente per la dolcezza del gambo di alcune specie di questo genere.[3] L'epiteto specifico (uniflora) significa "a fiore singolo".[4]
Queste piante arrivano ad una altezza di 3 - 4 dm, massimo 6 dm. La forma biologica è emicriptofita cespitosa (H caesp), sono piante erbacee, bienni o perenni, con gemme svernanti al livello del suolo e protette dalla lettiera o dalla neve e presentano ciuffi fitti di foglie che si dipartono dal suolo.[5][6][7][8][9][10][11]
Le radici sono secondarie (avventizie) da un rizoma sotterraneo.
Le foglie lungo il culmo sono disposte in modo alterno, sono distiche e si originano dai vari nodi. Sono composte da una guaina, una ligula e una lamina. Le venature sono parallelinervie (quelle trasversali sono presenti ma deboli). Non sono presenti i pseudopiccioli e, nell'epidermide delle foglia, le papille. Quelle inferiori sono ridotte alla sola guaina (colorata di violaceo).
Infiorescenza principale (sinfiorescenza o semplicemente spiga): le infiorescenze, ascellari e terminali, sono poco ramificate e formate da una pannocchia povera, ma aperta e unilaterale. Le spighette sono 1 - 6 (massimo 10), sono pendule su rami capillari allungati. La fillotassi dell'inflorescenza inizialmente è a due livelli, anche se le successive ramificazioni la fa apparire a spirale. Dimensioni della pannocchia: larghezza 1 – 12 cm (massimo 18 cm); lunghezza 6 – 22 cm.
Infiorescenza secondaria (o spighetta): le spighette, pedicellate, con forme obovate e sottese da due brattee distiche e strettamente sovrapposte chiamate glume (inferiore e superiore), sono formate da un fiore fertile. È presente anche un fiore sterile (abortivo); in questo caso è in posizione distale rispetto a quelli fertili. Alla base di ogni fiore sono presenti due brattee: la palea e il lemma. La disarticolazione avviene con la rottura della rachilla tra i fiori o sotto le glume persistenti. Lunghezza dei pedicelli: 2 – 5 mm. Lunghezza della spighetta: 4 – 7 mm.
I fiori fertili sono attinomorfi formati da 3 verticilli: perianzio ridotto, androceo e gineceo.
I frutti sono del tipo cariosside, ossia sono dei piccoli chicchi indeiscenti, con forme ovoidali, nei quali il pericarpo è formato da una sottile parete che circonda il singolo seme. In particolare il pericarpo è fuso al seme ed è aderente. L'endocarpo non è indurito e l'ilo è lungo e lineare. L'embrione è piccolo e provvisto di epiblasto ha un solo cotiledone altamente modificato (scutello senza fessura) in posizione laterale. I margini embrionali della foglia non si sovrappongono.
Dal punto di vista fitosociologico alpino la specie di questa voce appartiene alla seguente comunità vegetale:[13]
Per l'areale completo italiano la specie di questa voce appartiene alla seguente comunità vegetale:[15]
Descrizione. La suballeanza Ostryo carpinifoliae-Tilienion platyphylli è relativa alle associazioni nei boschi misti di latifoglie a carattere xero-termofilo dell’Europa sud-orientale. Questa cenosi si sviluppa nei fondovalle e negli ambienti di forra, principalmente nei settori a clima sub-Mediterraneo. In Italia queste comunità sono distribuite nell’Appennino centro-settentrionale. La caratteristica principale di questa suballeanza è un’elevata diversità della componente legnosa arborea (le diverse entità sono elecate nel seguente paragrafo: "Specie presenti nell'associazione").[16]
Specie presenti nell'associazione: Tilia plathyphyllos, Acer platanoides, Acer pseudoplatanus, Acer obtusatum, Fraxinus excelsior, Ulmus glabra, Ostrya carpinifolia, Fagus sylvatica, Symphytum tuberosum, Cardamine enneaphyllos, Polystichum setiferum, Lamiastrum galeobdolon, Geranium robertianum, Dryopteris filix-mas, Mercurialis perennis, Corylus avellana, Galium odoratum, Mycelis muralis, Primula vulgaris, Hedera helix, Fraxinus ornus, Acer campestre, Crataegus monogyna, Rosa arvensis, Cyclamen purpurascens, Tamus communis, Helleborus odorus, Festuca heterophylla, Daphne laureola, Hepatica nobilis, Euonymus latifolius, Ligustrum vulgare, Melittis melissophyllum e Clematis vitalba.
Altre alleanze per questa specie sono:[15]
La famiglia di appartenenza di questa specie (Poaceae) comprende circa 650 generi e 9.700 specie (secondo altri Autori 670 generi e 9.500[9]). Con una distribuzione cosmopolita è una delle famiglie più numerose e più importanti del gruppo delle monocotiledoni e di grande interesse economico: tre quarti delle terre coltivate del mondo produce cereali (più del 50% delle calorie umane proviene dalle graminacee). La famiglia è suddivisa in 11 sottofamiglie, il genere Melica è descritto all'interno della sottofamiglia Pooideae (tribù Meliceae) e raccoglie una novantina di specie distribuite nelle zone temperate in tutto il mondo.[5][6]
Il genere di questa specie (Melica) è descritto all'interno della supertribù Melicodae Soreng, 2017 (tribù Meliceae Link ex Endl., 1830).[5] La supertribù Melicodae, dal punto di vista filogenetico, è la seconda supertribù, dopo la supertribù Nardodae Soreng, 2017, ad essersi evoluta nell'ambito della sottofamiglia Pooideae.[17]
Per il genere di questa voce è descritta la seguente sinapomorfia: gli apici delle glume sono traslucidi.
Il numero cromosomico di M. unflora è: 2n = 18 (54).[18]
Questa entità ha avuto nel tempo diverse nomenclature. L'elenco seguente indica alcuni tra i sinonimi più frequenti:[1]
La melica comune (nome scientifico Melica uniflora Retz., 1779) è una specie di pianta spermatofita monocotiledone appartenente alla famiglia Poaceae (sottofamiglia Pooideae ex Graminaceae).
Eenbloemig parelgras (Melica uniflora) is een overblijvende plant die behoort tot de grassenfamilie (Poaceae). In Nederland komt eenbloemig parelgras voornamelijk voor in Zuid-Limburg.
De plant wordt 30-60 cm hoog en vormt vrij korte wortelstokken. Het jonge blad is ingerold. De lichtgroene bladeren zijn ruw, vlak en slap overhangend. Het kokervormige, 0,5 mm lange tongetje heeft aan het begin van de bladschede een 1 tot 4 mm lang, spits aanhangsel (antiligula). De knopen van de rechtopstaande, gladde stengel zijn zwart-violet.
Eenbloemig parelgras bloeit in mei en juni met enigszins overhangende pluimen. Het 5 mm lange, zilverachtige aartje bestaat uit één tweeslachtige bloem vandaar de Nederlandse naam. Boven de bloem zit nog wel het ongeveer 4,5 mm lange knotsvormige begin van een tweede bloem. De kelkkafjes zijn naar boven toe iets spits. Het onderste kelkkafje is 4 mm lang en het bovenste 4,5 mm. Het onderste kroonkafje is bijna 5 mm lang, heeft zeven nerven en bovenaan een korte vliezige, behaarde rand. Het bovenste kroonkafje is 4 mm lang. Op het aartje zit een mierenbroodje, waardoor het door mieren verspreid wordt.
De vrucht is een graanvrucht.
De plant komt voor op vochtige, matig voedselrijke tot voedselrijke grond in loofbossen en in duinen.
Eenbloemig parelgras is een kensoort voor het eiken-haagbeukenbos (Stellario-Carpinetum).
Eenbloemig parelgras (Melica uniflora) is een overblijvende plant die behoort tot de grassenfamilie (Poaceae). In Nederland komt eenbloemig parelgras voornamelijk voor in Zuid-Limburg.
De plant wordt 30-60 cm hoog en vormt vrij korte wortelstokken. Het jonge blad is ingerold. De lichtgroene bladeren zijn ruw, vlak en slap overhangend. Het kokervormige, 0,5 mm lange tongetje heeft aan het begin van de bladschede een 1 tot 4 mm lang, spits aanhangsel (antiligula). De knopen van de rechtopstaande, gladde stengel zijn zwart-violet.
Eenbloemig parelgras bloeit in mei en juni met enigszins overhangende pluimen. Het 5 mm lange, zilverachtige aartje bestaat uit één tweeslachtige bloem vandaar de Nederlandse naam. Boven de bloem zit nog wel het ongeveer 4,5 mm lange knotsvormige begin van een tweede bloem. De kelkkafjes zijn naar boven toe iets spits. Het onderste kelkkafje is 4 mm lang en het bovenste 4,5 mm. Het onderste kroonkafje is bijna 5 mm lang, heeft zeven nerven en bovenaan een korte vliezige, behaarde rand. Het bovenste kroonkafje is 4 mm lang. Op het aartje zit een mierenbroodje, waardoor het door mieren verspreid wordt.
De vrucht is een graanvrucht.
De plant komt voor op vochtige, matig voedselrijke tot voedselrijke grond in loofbossen en in duinen.
Perłówka jednokwiatowa (Melica uniflora) – gatunek byliny należący do rodziny wiechlinowatych. Występuje w Azji i Europie na obszarach o klimacie oceanicznym. W Polsce gatunek rzadki.
Rośnie w lasach liściastych, najczęściej bukowych, rzadziej na obrzeżach zarośli, w zbiorowiskach okrajkowych. Jest geofitem i hemikryptofitem. Kwiaty ma wiatropylne. Preferuje podłoża o żyznej próchnicznej glebie. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla związku lasów bukowych (All. Fagion) oraz dla żyznej buczyny niżowej (Galio odorati-Fagetum)[2]. Jest podstawową rośliną żywicielską dla motyla Elachista compsa.
Tworzy mieszańce z perłówką zwisłą (Melica nutans) i kolorową (Melica picta).
Perłówka jednokwiatowa (Melica uniflora) – gatunek byliny należący do rodziny wiechlinowatych. Występuje w Azji i Europie na obszarach o klimacie oceanicznym. W Polsce gatunek rzadki.
Melica uniflora é uma espécie de planta com flor pertencente à família Poaceae.
A autoridade científica da espécie é Retz., tendo sido publicada em Observationes Botanicae 1: 10. 1779.[1]
Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente em Portugal Continental.
Em termos de naturalidade é nativa da região atrás indicada.
Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.
Melica uniflora é uma espécie de planta com flor pertencente à família Poaceae.
A autoridade científica da espécie é Retz., tendo sido publicada em Observationes Botanicae 1: 10. 1779.
Lundslok (Melica uniflora) är en växtart i familjen gräs.
Wikimedia Commons har media som rör Lundslok.
Lundslok (Melica uniflora) är en växtart i familjen gräs.
Melica uniflora là một loài thực vật có hoa trong họ Hòa thảo. Loài này được Retz. mô tả khoa học đầu tiên năm 1779.[1]
.jpg)
Melica uniflora là một loài thực vật có hoa trong họ Hòa thảo. Loài này được Retz. mô tả khoa học đầu tiên năm 1779.
.jpg)
.jpg)
