nomes no trilho de navegação
Characidae is 'n vis-familie van die orde Characiformes. Die familie is groot en kom in varswater in Suid-Amerika en Suid-Afrika voor. Min van die spesies het enige kommersiële waarde, die meeste leef in skole saam. Daar is agtien genera met oor die honderd spesies waarvan vyf genera en ses spesies in Suider-Afrika voorkom.
Die volgende genera en gepaardgaande spesies is deel van die familie:
Characidae is 'n vis-familie van die orde Characiformes. Die familie is groot en kom in varswater in Suid-Amerika en Suid-Afrika voor. Min van die spesies het enige kommersiële waarde, die meeste leef in skole saam. Daar is agtien genera met oor die honderd spesies waarvan vyf genera en ses spesies in Suider-Afrika voorkom.
Characidae a zo ur c'herentiad a besked dour fresk a vev er rannvedoù trovanel. Kalz kemmoù zo bet degaset er c'herentiad-mañ en istor ar rummatadur. E-touez ar pesked chomet ennañ e kaver an tetraed (gant daou c'henad tost tre an eil ouzh egile : Hemigrammus ha Hyphessobrycon). Kavout a reer izili ar c'herentiad e Suamerika hag e kreiz Afrika. Kozh a walc'h e vefe ar c'herentiad. War wel e vefe deuet da vare ar Mezozoeg, etre 80 ha 150 milion a vloavezhioù 'zo.
Enderc'hel a ra ar c'herentiad Characidae kalz spesadoù ha kalz anezho a chomfe da vezañ dizoloet. Bihan eo an darn vrasañ anezho [1] hag ar re vihanañ zo nebeutoc'h eget 13 mm.[1]
Meur a c'henad zo er c'herentiad Characidae.
Acanthocharax
Acestrocephalus
Charax
Cynopotamus
Galeocharax
Gnathocharax
Heterocharax
Hoplocharax
Phenacogaster
Priocharax
Roeboides
Cheirodon
Compsura
Odontostilbe
Serrapinnus
Spintherobolus
20 genad
15 genad
Brachychalcinus
Orthospinus
Poptella
Stethaprion
(i.e., amsklaer eo rummatadur ar genadoù-se)
Astyanax
Boehlkea
Bryconamericus
Bryconops
Ceratobranchia
Chalceus
Deuterodon
Exodon
Gymnocorymbus
Hasemania
Hemibrycon
Hemigrammus
Hyphessobrycon
Inpaichthys
Jupiaba
Knodus
Moenkhausia
Myxiops
Nematobrycon
Oligosarcus
Paracheirodon
Petitella
Pseudochalceus
Rachoviscus
Roeboexodon
Schultzites
Thayeria
Tyttobrycon
Characidae a zo ur c'herentiad a besked dour fresk a vev er rannvedoù trovanel. Kalz kemmoù zo bet degaset er c'herentiad-mañ en istor ar rummatadur. E-touez ar pesked chomet ennañ e kaver an tetraed (gant daou c'henad tost tre an eil ouzh egile : Hemigrammus ha Hyphessobrycon). Kavout a reer izili ar c'herentiad e Suamerika hag e kreiz Afrika. Kozh a walc'h e vefe ar c'herentiad. War wel e vefe deuet da vare ar Mezozoeg, etre 80 ha 150 milion a vloavezhioù 'zo.
Enderc'hel a ra ar c'herentiad Characidae kalz spesadoù ha kalz anezho a chomfe da vezañ dizoloet. Bihan eo an darn vrasañ anezho hag ar re vihanañ zo nebeutoc'h eget 13 mm.
La família dels caràcids (Characidae) és constituïda per peixos actinopterigis de l'ordre dels caraciformes i comprèn una gran varietat de peixos petits que, majoritàriament, viuen formant bancs.[2]
La majoria de les espècies d'aquesta família es caracteritza per tindre una petita aleta adiposa i una dentició forta i tallant.[2]
Algunes espècies són carnívores (depredadores) i d'altres herbívores.[2]
A un gran nombre d'espècies els agrada viure en aigua dolça lleugerament àcida.[2]
Es troba al sud-oest de Texas, Mèxic, Centreamèrica i Sud-amèrica.[3]
La família dels caràcids (Characidae) és constituïda per peixos actinopterigis de l'ordre dels caraciformes i comprèn una gran varietat de peixos petits que, majoritàriament, viuen formant bancs.
Tetrovití (Characidae) je čeleď sladkovodních paprskoploutvých ryb z řádu trnobřiší (Characiformes). S více než 1100 platnými druhy se jedná o druhově nejbohatší čeleď řádu.[1] Pochází z Jižní a střední Ameriky, od Argentiny po Texas. Často nádherné zbarvení a stálá živost učinily z mnoha malých a mírných druhů této čeledi jedny z nejoblíbenějších akvarijních rybek.
Valná většina rodů této čeledi se velmi dobře chová a odchovává, přičemž většina druhů je mírné povahy, zůstává drobná a žije pospolitě v hejnech. Měli by být proto chovány v početnějších skupinách nejméně po šesti až osmi exemplářích. Většina se podobá parmičkám, některé tetrovité mají buďto dlouhý, protáhlý (torpédovitý) nebo i vysoký hřbet a přitom i silně zploštělý tvar trupu (jako např. terčové tetry). Ocasní ploutev je vždy rozvětvená, někdy je dolní část prodloužená, řitní ploutev je dlouhá a u všech druhů charakteristický znak – na kořeni ocasu jedna tuková ploutev. Čelisti mohou být jak ozubené, tak bez zubů. Horní má jednu nebo dvě řady zubů, u čeledí Brycon a Creagrutus jsou to tři až čtyři. Spodní čelist má jednu až dvě řady, často vícehrotých zubů. Forma a uspořádání zubů jsou jedním z důležitých poznávací znaků v taxonomii. Mnoho rodů z čeledi tetrovitých je velice pestrých s duhově barevnou kresbou. V kůži mnoha těchto ryb se nachází pod barevným chromatoforem vrstva guaninu, která minimum sluneční světlo proniknuvšího pod hladinu odráží a světélkuje. Můžeme se domnívat, že v tmavých vodách deštného pralesa to slouží ke způsobu rozpoznávání a k soudržnosti druhu či houfování. Převážná většina tetrovitých jsou malé ryby, dosahujících necelých deseti centimetrů délky. Nejmenší druh dosahuje nejvýše 13 milimetrů, největší, Kujaba brazilská Salminus brasiliensis, pak až k 1 metru délky.
Tetrovití žijí v nejrůznějších biotopech a ekologických výklenkách. Obývají jak horní toky tak dolní části toků až po ústí řek. Existují druhy žijící skrytě v rostlinách, některé obývající i volné toky, nebo stojaté vody a tůně. Většina jsou ryby hejnové, ale jsou i druhy žijící samotářsky.
Téměř všechny tetry vypuzují k vytření jikry i sperma volně do vody, kde dochází k oplodnění a jikry se dále vyvíjejí, aniž se rodiče o ně starají. Ryby se třou většinou v párech, často při paralelním plavání v proudícím toku, oplodněné lepkavé jikry se pak zachytí mezi rostlinami, na nichž pak do vykulení zůstávají viset. Mnoho druhů rádo požírá své vlastní jikry, které ulpěly na rostlinách nebo na písku a kamenech. Některé druhy se třou také v jeskyních, pobřežních dírách a vymletých kapsách nebo si v písku pro potěr vytloukají jamky. Počet jiker nakladených při jednom výtěru je velmi variabilní a může se pohybovat od cca jednoho sta až po několik stovek. U podčeledi Glandulocaudinae jsou druhy s vnitřní oplodnění. Potrava tetrovitých je velmi různorodá, jsou to převážně všežravci, ale vyskytují se i vyloženě býložravé či čistě dravé ryby. U podčeledi Pilovití Serrasalminae existují druhy živící se také plody a semeny, u dalších i druhy jako např. Tetra trojúhelníková Catoprion mento, živících se obíráním šupin jiných ryb.
Tyto ryby žijí od Texasu a Mexika přes Střední Ameriku a sever Jižní Ameriky až po střední Argentinu. K této čeledi patří jak známé Piraňa červená (Pygocentrus nattereri), tak i mnoho malých druhů sladkovodních rybek, jako např. Tetra neonová (Paracheirodon).
Tato velice diversifikovaná čeleď se dělí do čtrnácti podčeledí. Některé z rodů nemohly být přiřazeny k žádné podčeledi či kladu, a proto jsou vedeny jako Incertae sedis.
Obrázky, zvuky či videa k tématu Characidae ve Wikimedia Commons
V tomto článku byl použit překlad textu z článku Echte Salmler na německé Wikipedii.
Tetrovití (Characidae) je čeleď sladkovodních paprskoploutvých ryb z řádu trnobřiší (Characiformes). S více než 1100 platnými druhy se jedná o druhově nejbohatší čeleď řádu. Pochází z Jižní a střední Ameriky, od Argentiny po Texas. Často nádherné zbarvení a stálá živost učinily z mnoha malých a mírných druhů této čeledi jedny z nejoblíbenějších akvarijních rybek.
Die Familie der Echten Salmler (Characidae) ist mit über 1100 Arten die größte Familie der Salmlerartigen und die viertartenreichste Familie der Knochenfische. Die Fische leben in Texas, über Mexiko bis Mittelamerika und in Südamerika, bis nach Mittelargentinien.
Zu der Familie zählen viele kleine Arten von Süßwasserzierfischen, z. B. die Neonfische (Paracheirodon).
Echte Salmler haben eine langgestreckte oder hochrückige und dabei seitlich stark zusammengedrückte Gestalt. Die Schwanzflosse ist immer gegabelt, manchmal ist der untere Teil ausgezogen oder die Mittelstrahlen sind verlängert, die Afterflosse lang, eine Fettflosse bei fast allen Arten vorhanden. Die Maxilla ist bezahnt oder unbezahnt, die Praemaxillare hat eine oder zwei Zahnreihen, bei den Gattungen Brycon und Creagrutus sind es drei bis vier. Der Unterkiefer hat eine bis zwei Reihen, oft mehrspitziger Zähne. Form und Anordnung der Zähne sind ein wichtiges Unterscheidungsmerkmal in der Taxonomie.
Viele Echte Salmler sind sehr bunt und haben farbig irisierende Zeichnungen. In der Haut dieser Tiere gibt es unter einer mit farbigen Chromatophoren durchsetzten Schicht Guanophoren, die das wenige eindringende Sonnenlicht reflektieren. Man vermutet, dass es in den dunklen Regenwaldgewässern der Arterkennung und dem Zusammenhalt von Schwärmen dient.
Die meisten Salmler sind kleine Fische, die weniger als zehn Zentimeter groß werden. Die kleinste Art erreicht gerade einmal 1,3 Zentimeter.
Echte Salmler leben in den verschiedensten Lebensräumen und ökologischen Nischen. Sie bewohnen sowohl die Oberflächenregion als auch den Gewässerboden. Es gibt versteckt in Pflanzen lebende Arten, Bewohner des Freiwassers und Höhlenbewohner. Die meisten sind Schwarmfische, es gibt aber auch Einzelgänger. Die Fische laichen meist paarweise, nach einer oft aus Parallelschwimmen und Umkreisungen bestehenden Balz, frei zwischen Pflanzenbeständen, in denen die klebrigen Eier hängen bleiben. Einige Arten laichen auch in Höhlen oder graben Laichgruben in den Gewässergrund. In der Unterfamilie Stevardiinae gibt es Arten mit innerer Befruchtung.
Die Ernährung der Echten Salmler ist sehr divers. Es gibt sowohl Alles-, Pflanzen- und Kleintierfresser, als auch ausgesprochene Raubfische.
Die Echten Salmler bilden mit fünf weiteren, erst in jüngster Zeit zum größten Teil aus Gattungen und Unterfamilien, die früher zu den Echten Salmlern gezählt wurden, neu aufgestellten Familien, und den Beilbauchsalmlern (Gasteropelecidae) eine unbenannte monophyletische Klade amerikanischer Salmler. Schwestergruppe dieser Klade ist die Gattung Chalceus, die in der Vergangenheit ebenfalls in die Echten Salmler gestellt wurde, jetzt aber die einzige Gattung der Familie Chalceidae ist. Schwestergruppe der Chalceidae und des Verwandtschaftskreises um die Echten Salmler ist eine gemeinsame Klade aus Schlanksalmlern (Lebiasinidae) und Amerikanischen Hechtsalmlern (Ctenoluciidae).
Die wahrscheinlichen verwandtschaftlichen Beziehungen zeigt folgendes Kladogramm[1][2]:
Echte Salmler (Characidae)
Iguanodectidae (Bryconops, Iguanodectes, Piabucus)
Acestrorhynchidae (Acestrorhynchinae, Roestinae, Heterocharacinae)
Triportheidae (Triportheinae, Agoniatinae, Clupeacharacinae)
Bryconidae (Bryconinae, Salmininae)
Beilbauchsalmler (Gasteropelecidae)
Schlanksalmler (Lebiasinidae)
Amerikanische Hechtsalmler (Ctenoluciidae)
Die Echten Salmler sind morphologisch sehr konservativ. Es ist deshalb schwer eine schlüssige innere Systematik der Familie zu finden. Hier wird der Systematik des argentinischen Ichthyologen Marcos Mirande gefolgt, der 520 morphologische Merkmale von 259 Salmlerarten miteinander verglich, zusätzlich molekularbiologische Daten zu Hilfe nahm und die Echten Salmler in acht Unterfamilien aufteilte. Etwa 15 Gattungen haben aber bis heute eine unsichere Stellung und werden weiterhin unter incertae sedis geführt.[3] Einige früher als Unterfamilien der Echten Salmler geführten Gruppen gelten heute als eigenständige Familien, die Acestrorhynchidae, die Bryconidae, die Chalceidae, die Iguanodectidae und die Triportheidae zugeschlagen. Diese Systematik wird auch im Catalog of Fishes der California Academy of Sciences gefolgt und im Folgenden hier wiedergegeben[4]:
Die wahrscheinlichen verwandtschaftlichen Beziehungen der verschiedenen Gruppen der Echten Salmler zeigt folgendes Kladogramm:[3] CharacidaeDie Familie der Echten Salmler (Characidae) ist mit über 1100 Arten die größte Familie der Salmlerartigen und die viertartenreichste Familie der Knochenfische. Die Fische leben in Texas, über Mexiko bis Mittelamerika und in Südamerika, bis nach Mittelargentinien.
Zu der Familie zählen viele kleine Arten von Süßwasserzierfischen, z. B. die Neonfische (Paracheirodon).
Characidae, the characids or characins is a family of freshwater subtropical and tropical fish, belonging to the order Characiformes. The name "characins" is the historical one,[2] but scientists today tend to prefer "characids" to reflect their status as a by and large monophyletic group at family rank. To arrive there, this family has undergone much systematic and taxonomic change. Among those fishes that remain in the Characidae for the time being are the tetras, comprising the very similar genera Hemigrammus and Hyphessobrycon, as well as a few related forms such as the cave and neon tetras. Fish of this family are important as food and also include popular aquarium fish species.[3]
These fish vary in length, though many are less than 3 cm (1.2 in). One of the smallest species, Hyphessobrycon roseus, grows to a maximum length of 1.9 cm.[4]
These fish inhabit a wide range and a variety of habitats. They originate in the Americas, ranging from southwestern Texas and Mexico through Central and South America.[3] Many of these fish come from rivers, but, for example, the blind cave tetra even inhabits caves.
This family has undergone a large amount of systematic and taxonomic change. More recent revision has moved many former members of the family into their own related but distinct families – the pencilfishes of the genus Nannostomus are a typical example, having now been moved into the Lebiasinidae, the assorted predatory species belonging to Hoplias and Hoplerythrinus have now been moved into the Erythrinidae, and the sabre-toothed fishes of the genus Hydrolycus have been moved into the Cynodontidae. The former subfamily Alestiinae was promoted to family level (Alestiidae) and the subfamilies Crenuchinae and Characidiinae were moved to the family Crenuchidae.[3]
Other fish families that were formerly classified as members of the Characidae, but which were moved into separate families of their own during recent taxonomic revisions (after 1994) include Acestrorhynchidae, Anostomidae, Chilodontidae, Citharinidae, Ctenoluciidae, Curimatidae, Distichodontidae, Gasteropelecidae, Hemiodontidae, Hepsetidae, Parodontidae, Prochilodontidae,[5] Serrasalmidae, and Triportheidae.[6]
The larger piranhas were originally classified as belonging to the Characidae, but various revisions place them in their own related family, the Serrasalmidae. This reassignment has yet to enjoy universal acceptance, but is gaining in popularity among taxonomists working with these fishes. Given the current state of flux of the Characidae, a number of other changes will doubtless take place, reassigning once-familiar species to other families. Indeed, the entire phylogeny of the Ostariophysi – fishes possessing a Weberian apparatus – has yet to be settled conclusively. Until that phylogeny is settled, the opportunity for yet more upheavals within the taxonomy of the characoid fishes is considerable.
Spintherobolus clade
CharacinaeThe subfamilies and tribes currently recognized by most if not all authors, and their respective genera, are:[8]
Subfamily Spintherobolus clade
Subfamily Stethaprioninae
Subfamily Stevardiinae
Subfamily Characinae
The Chalceidae, Iguanodectidae, Bryconidae and Heterocharacinae are the most recent clades to be removed in order to maintain a monophyletic Characidae.[6]
Subfamily Iguanodectinae moved to Iguanodectidae
Subfamily Heterocharacinae moved to Acestrorhynchidae
Subfamily Bryconinae moved to Bryconidae
Subfamily Salmininae moved to Bryconidae
Genera incertae sedis
A large number of taxa in this family are incertae sedis. The relationships of many fish in this family – in particular species traditionally placed in the Tetragonopterinae, which had become something of a "wastebin taxon" – are poorly known,[3] a comprehensive phylogenetic study for the entire family is needed.[1] The genera Hyphessobrycon, Astyanax, Hemigrammus, Moenkhausia, and Bryconamericus include the largest number of currently recognized species among characid fishes that are in need of revision;[14] Astyanax and Hyphessobrycon in the usual delimitation are among the largest genera in this family.[3] These genera were originally proposed between 1854 and 1908 and are still more or less defined as by Carl H. Eigenmann in 1917, though diverse species have been added to each genus since that time. The anatomical diversity within each genus, the fact that each of these generic groups at the present time cannot be well-defined, and the high number of species involved are the major reasons for the lack of phylogenetic analyses dealing with the relationships of the species within these generic "groups".[14]
Characidae, the characids or characins is a family of freshwater subtropical and tropical fish, belonging to the order Characiformes. The name "characins" is the historical one, but scientists today tend to prefer "characids" to reflect their status as a by and large monophyletic group at family rank. To arrive there, this family has undergone much systematic and taxonomic change. Among those fishes that remain in the Characidae for the time being are the tetras, comprising the very similar genera Hemigrammus and Hyphessobrycon, as well as a few related forms such as the cave and neon tetras. Fish of this family are important as food and also include popular aquarium fish species.
These fish vary in length, though many are less than 3 cm (1.2 in). One of the smallest species, Hyphessobrycon roseus, grows to a maximum length of 1.9 cm.
These fish inhabit a wide range and a variety of habitats. They originate in the Americas, ranging from southwestern Texas and Mexico through Central and South America. Many of these fish come from rivers, but, for example, the blind cave tetra even inhabits caves.
Characidae (carácidos) es una familia de peces de agua dulce subtropical y tropicales, del orden de los Characiformes. La taxonomía correspondiente a esta familia ha cambiado mucho. Han permanecido siempre en Characidae los tetras: comprende los géneros muy similares Hemigrammus y Hyphessobrycon, así como los Astyanax mexicanus y Paracheirodon innesi. Parte de las pirañas pertenecen a esta familia. Algunos peces de esta familia son importantes como alimento, además incluye algunas especies muy populares en acuariofilia.[2]
Son originarios de América desde el sudoeste de Texas y México a Centro y Sudamérica.[2] Habitan en gran variedad de hábitats, la mayor parte en ríos. Astyanax mexicanus habita en cavernas.
Varían en longitud, desde menos de 3 cm[1] Y la más pequeña de las especies llega a un máximo de 13 mm de longitud.[1]
Desde que fue propuesta, esta familia ha sufrido muchas modificaciones taxonómicas.[2] Recientes revisiones han movido a muchos de los integrantes a familias relacionadas pero distintas - el género Nannostomus es un típico ejemplo, habiéndose movido a Lebiasinidae; y los predadores Hoplias y Hoplerythrinus han sido llevados a Erythrinidae; y el género Hydrolycus a Cynodontidae. La subfamilia Alestiinae fue promovida al nivel de familia (Alestiidae) y las subfamilias Crenuchinae y Characidiinae a la familia Crenuchidae.[2] Otras familias formalmente reclasificadas como miembros de las Characidae, pero que fueron movidas a su propio grupo taxonómico, como familias separadas en la revisión post-1994, son Acestrorhynchidae, Anostomidae, Chilodontidae, Citharinidae, Ctenoluciidae, Curimatidae, Distichodontidae, Gasteropelecidae, Hemiodontidae, Hepsetidae, Parodontidae y Prochilodontidae.
Las más grandes pirañas, originalmene clasificada dentro de Characidae, tras varias revisiones han sido colocadas en su propia familia, Serrasalmidae. Esta reasignación tuvo universal aceptación. Dado el actual estado de flujo de las Characidae, algunos otros cambios tendrán lugar, sin duda. En verdad, la filogenia entera de los Ostariophysi (peces con aparato weberiano) está tomando cuerpo de retirar o colocar varias especies de Characidae.
Un gran número de taxones en esta familia son incertae sedis. Las relaciones de muchos peces en esta familia están pobremente conocidas.[2] A comprehensive phylogenetic study for the entire family is needed.[1] Los géneros Hyphessobrycon, Astyanax, Hemigrammus, Moenkhausia, Bryconamericus incluyen el más grande número de especies corrientemente reconocidas de characidos que están necesitados de revisión.[3] Astyanax es el género más grande en la familia.[2] Estos géneros fueron originalmente propuestos entre 1854 y 1908 y fueron más o menos definidos por Carl H. Eigenmann en 1917, habiendo diversas especies agregadas a cada género desde ese tiempo. La diversidad anatómica dentro de cada género, está diciendo que cada uno de esos grupos genéricos al presente tiempo, siguen no bien definidos, y el alto número de especies involucradas es la mayor razón de la falta de análisis filogenético[3]
Characidae (carácidos) es una familia de peces de agua dulce subtropical y tropicales, del orden de los Characiformes. La taxonomía correspondiente a esta familia ha cambiado mucho. Han permanecido siempre en Characidae los tetras: comprende los géneros muy similares Hemigrammus y Hyphessobrycon, así como los Astyanax mexicanus y Paracheirodon innesi. Parte de las pirañas pertenecen a esta familia. Algunos peces de esta familia son importantes como alimento, además incluye algunas especies muy populares en acuariofilia.
Karazido edo Characidae Characiformes ordenako ur gezatan bizi den arrain haragijaleen familia bat da. Gorputz sendoa eta garaia izaten dute. Buru-motzak, ezpain-handiak eta oso hortz zorrotzekoak dira. Erdiko Ameriketan, Hego Ameriketan eta Afrikako erdialdean bizi dira.[1]
Hona hemen aditu gehienek onarturiko azpifamilia eta generoak:[2][3]
Aphyocharacinae azpifamilia
Aphyoditeinae azpifamilia
Bryconinae azpifamilia
Characinae azpifamilia
Cheirodontinae azpifamilia
Gymnocharacinae azpifamilia
Heterocharacinae azpifamilia
Iguanodectinae azpifamilia
Rhoadsiinae azpifamilia
Salmininae azpifamilia
Stethaprioninae azpifamilia
Stevardiinae azpifamilia
Tetragonopterinae azpifamilia
Familiaren taxoi asko incertae sedis sailkaturik daude:
Karazido edo Characidae Characiformes ordenako ur gezatan bizi den arrain haragijaleen familia bat da. Gorputz sendoa eta garaia izaten dute. Buru-motzak, ezpain-handiak eta oso hortz zorrotzekoak dira. Erdiko Ameriketan, Hego Ameriketan eta Afrikako erdialdean bizi dira.
Tetrat (Characidae) on tetrakalojen lahkoon (Characiformes) kuuluva eteläamerikkalaisten kalojen heimo. Monet sen lajit ovat pienikokoisia, värikkäitä ja sopeutuvat vaihteleviin vesioloihin. Niinpä ne ovat suosittuja akvaarion parvikaloja. [1]
Tetroja tunnetaan tuhatkunta lajia. Melkein kaikki ovat kotoisin Etelä- ja Keski-Amerikasta ja Pohjois-Amerikan eteläosista. Useimmat lajit elävät jokivedessä.[2]
Aiemmin tetrojen heimoon luettiin alaheimona Serrasalminae myös piraijat, jotka nyt on erotettu omaksi heimokseen Serrasalmidae.[3]
Alaheimo Salakkatetrat Aphyocharacinae
Alaheimo Lasitetrat Paragoniatinae
Alaheimo Pikkutetrat Tetragonopterinae
Tetrat (Characidae) on tetrakalojen lahkoon (Characiformes) kuuluva eteläamerikkalaisten kalojen heimo. Monet sen lajit ovat pienikokoisia, värikkäitä ja sopeutuvat vaihteleviin vesioloihin. Niinpä ne ovat suosittuja akvaarion parvikaloja.
Tetroja tunnetaan tuhatkunta lajia. Melkein kaikki ovat kotoisin Etelä- ja Keski-Amerikasta ja Pohjois-Amerikan eteläosista. Useimmat lajit elävät jokivedessä.
Aiemmin tetrojen heimoon luettiin alaheimona Serrasalminae myös piraijat, jotka nyt on erotettu omaksi heimokseen Serrasalmidae.
Les Characidés (Characidae) ou Characins forment une famille de poissons d'eau douce tropicales et subtropicales appartenant à l'ordre des Characiformes. Elle est très répandue notamment en Amérique du Sud. C'est la quatrième plus grande famille de poissons avec 1122 espèces classées dans 146 genres. Cette famille a subi beaucoup de changements systématique et taxonomique. Parmi les poissons de la famille des Characidae, les plus populaires sont les tétras, notamment les genres Hemigrammus et Hyphessobrycon, ainsi que quelques formes connexes tels que le tétra aveugle et le tétra néon. Certains poissons de cette famille sont utilisés pour l'alimentation locale et incluent également des espèces populaires de poissons d'aquarium. La plus petite espèce atteint 13 millimètres, bien que beaucoup atteignent 3 centimètres.
Cette famille a subi une grande quantité de changements systématiques et taxonomiques. La révision la plus récente a déplacé beaucoup d'anciens membres de la famille dans leurs propres familles apparentées mais distinctes - les « poissons crayons » du genre Nannostomus sont un exemple typique, ayant maintenant été déplacés dans la famille des Lebiasinidae, les espèces prédatrices appartenant au genre Hoplias et Hoplerythrinus ont maintenant été déplacées dans la famille des Erythrinidae et les poissons à dents de sabre du genre Hydrolycus ont été déplacés dans la famille des Cynodontidae. L'ancienne sous-famille Alestiinae a été élevée au rang de famille Alestiidae et les sous-familles Crenuchinae et Characidiinae ont été déplacées dans la famille Crenuchidae[2].
D'autres genres et espèces de poissons qui étaient auparavant classés comme des membres de la famille des Characidae, ont été déplacés dans des familles séparées au cours de récentes révisions taxonomiques (après 1994) comprennent Acestrorhynchidae, Anostomidae, Chilodontidae, Citharinidae, Ctenoluciidae, Curimatidae, Distichodontidae, Gasteropelecidae, Hemiodontidae, Hepsetidae, Parodontidae, Prochilodontidae[réf. souhaitée], Serrasalmidae et Triporthidae[3].
Les piranhas, le plus grand groupe, ont été initialement classés comme appartenant à la famille des Characidae, mais diverses révisions ont conduit à les placer dans leur propre famille connexe, les Serrasalmidae. Cette réaffectation se doit encore de profiter de l'acceptation universelle, mais gagne en popularité parmi les taxonomistes qui travaillent avec ces poissons. Compte tenu de l'état actuel des flux des espèces de la famille des Characidae, un certain nombre d'autres changements auront sans doute lieu, la réaffectation d’espèces autrefois familières à d'autres familles. En effet, toute la phylogénie du super-ordre Ostariophysi - poissons possédant un appareil wébérien - n'a pas encore été réglée de façon concluante. Jusqu'à ce que la phylogénie soit réglée, les occasions pour encore plus de bouleversements au sein de la taxonomie des poissons characoïdes sont considérables.
Ces poissons couvrent un grand territoire dans une grande variété d'habitats. Ils sont originaires d'Amérique du Sud-Ouest, du Texas et du Mexique, en passant par l'Amérique du Sud et centrale[2]. Beaucoup de ces poissons proviennent de rivières ou des étangs, le tétra aveugle habite même dans les grottes.
clade Spintherobolus
Les sous-familles et tribus actuellement reconnues par la plupart sinon tous les auteurs, et leurs genres respectifs, sont[5] :
Sous-famille du clade Spintherobolus
Sous-famille Stethaprioninae
Sous-famille Stevardiinae
Sous-famille Characinae
Les Chalceidae, Iguanodectidae, Bryconidae et Heterocharacinae sont les clades les plus récents à être supprimés afin de maintenir le clade des Characidae monophylétique[3].
Sous-famille Iguanodectinae déplacée vers les Iguanodectidae
Sous-famille Heterocharacinae déplacée vers les Acestrorhynchidae
Sous-famille Bryconinae déplacée vers les Bryconidae
Sous-famille Salmininae déplacée vers les Bryconidae
Genres Incertae sedis
Un grand nombre de taxons dans cette famille sont incertae sedis. Les relations de beaucoup de poissons dans cette famille – en particulier les espèces traditionnellement placés dans la sous-famille Tetragonopterinae, qui était devenu une sorte de taxon poubelle, sont mal connus[2]. Une étude phylogénétique globale pour toute la famille est nécessaire[1]. Les genres Hyphessobrycon, Astyanax, Hemigrammus, Moenkhausia et Bryconamericus comptent le plus grand nombre d'espèces actuellement reconnues parmi les poissons characin mais, qui sont dans le besoin de révision[10] ; Astyanax et Hyphessobrycon sont parmi les genres les plus anciens de cette famille[2]. Ces genres ont été proposés à l'origine entre 1854 et 1908 et sont encore plus ou moins défini que par Carl H. Eigenmann en 1917, bien que diverses espèces aient été ajoutées à chaque genre depuis ce temps. La diversité anatomique au sein de chaque genre, le fait que chacun de ces groupes génériques à l'heure actuelle ne peut pas être bien défini, et le nombre élevé des espèces concernées sont les principales raisons de l'absence d'analyses phylogénétiques portant sur les relations entre les espèces au sein de ces «groupes» génériques[10].
Les Characidés (Characidae) ou Characins forment une famille de poissons d'eau douce tropicales et subtropicales appartenant à l'ordre des Characiformes. Elle est très répandue notamment en Amérique du Sud. C'est la quatrième plus grande famille de poissons avec 1122 espèces classées dans 146 genres. Cette famille a subi beaucoup de changements systématique et taxonomique. Parmi les poissons de la famille des Characidae, les plus populaires sont les tétras, notamment les genres Hemigrammus et Hyphessobrycon, ainsi que quelques formes connexes tels que le tétra aveugle et le tétra néon. Certains poissons de cette famille sont utilisés pour l'alimentation locale et incluent également des espèces populaires de poissons d'aquarium. La plus petite espèce atteint 13 millimètres, bien que beaucoup atteignent 3 centimètres.
Teaghlach nó fine na n-iasc fionnuisce fothrópaiceach agus trópaiceach is ea na Characidae, a bhaineann leis an ordú Characiformes . Rinneadh athrú córasach agus tocsanomaíoch orthu áfach thar na blianta. I measc na n-iasc, a fhanann fós sna Characidae, tá na teitrí, a chuimsíonn na genera an-chosúil Hemigrammus agus Hyphessobrycon , chomh maith le foirmeacha gaolmhara, mar shampla Astyanax mexicanus agus Paracheirodon innesi. Tá tábhachtach ag baint leis na héisc seo mar bhia agus freisin i measc lucht na n-uisceadán trópaiceach.
Characidae (haracidi), porodica slatkovodnih riba iz reda Characiformes. Sastoji se od preko 140 rodova sa preko 1060 vrsta[1]. Nijedna zasada poznata vrsta ne živi ni u slanim ni u bočatom vodama. Raširene su po slatkim vodama Teksasa, Meksika, Srednje i Južne Amerike.
Mnoge vrste iz ove porodice drže se po akvarijima.
Characidae (haracidi), porodica slatkovodnih riba iz reda Characiformes. Sastoji se od preko 140 rodova sa preko 1060 vrsta. Nijedna zasada poznata vrsta ne živi ni u slanim ni u bočatom vodama. Raširene su po slatkim vodama Teksasa, Meksika, Srednje i Južne Amerike.
Mnoge vrste iz ove porodice drže se po akvarijima.
La famiglia dei Characidae (Caracidi) comprende 1178 specie di pesci d'acqua dolce, appartenenti all'ordine Characiformes.
I Caracidi sono diffusi nel continente africano ad esclusione dell'africa sahariana, del Sudafrica e del Madagascar, nell'America centrale (fino al Texas) e meridionale ad eccezione della Terra del Fuoco. Fino ad oggi le specie descritte sono oltre 1500, divise in 14 famiglie (11 nel continente americano e 3 in Africa) e suddivise a loro volta in 32 sottofamiglie.
A parte alcune eccezioni, la quasi totalità delle specie presenta sul dorso (oltre alla dorsale) una piccola pinna senza raggi, chiamata pinna adiposa, alla base del peduncolo caudale. I Caracidi hanno quasi tutti dieta carnivora, per questo non deve stupire la presenza di denti (visibili in alcune specie). Altra caratteristica tipica è la presenza di minuscoli uncini nei primi raggi della pinna anale del maschio (non visibili ad occhio nudo) che servono con tutta probabilità a bloccare la femmina durante l'accoppiamento.
Questa famiglia ha subìto nel corso degli anni numerosi cambiamenti. In alcuni casi dei generi sono stati promossi a famiglia:
La sottofamiglia Alestinae è stata promossa a famiglia (Alestidae) e la stessa cosa è successa a Crenuchinae e Characidiinae, ora insieme nella famiglia Crenuchidae.
Dal 1994, dopo accurate revisioni tassonomiche, numerose altre specie sono state spostate a nuove famiglie: Acestrorhynchidae, Anostomidae, Chilodontidae, Citharinidae, Ctenoluciidae, Curimatidae, Distichodontidae, Gasteropelecidae, Hemiodontidae, Hepsetidae, Parodontidae e Prochilodontidae.
Diverso è il caso dei Piranha, che alcuni biologi e tassonomisti hanno classificato nella famiglia Serrasalmidae, ma che oggi ancora non è riconosciuta dal mondo accademico e pertanto è ancora classificata come sottofamiglia Serrasalminae.
La famiglia Caracidi risulta così suddivisa:
Sottofamiglia Agoniatinae
Sottofamiglia Aphyocharacinae
Sottofamiglia Aphyoditeinae
Sottofamiglia Characinae
Sottofamiglia Cheirodontinae
Sottofamiglia Clupeacharacinae
Sottofamiglia Gymnocharacinae
Sottofamiglia Heterocharacinae
Sottofamiglia Iguanodectinae
Sottofamiglia Rhoadsiinae
Sottofamiglia Serrasalminae
Sottofamiglia Stethaprioninae
Sottofamiglia Stevardiinae
Sottofamiglia Tetragonopterinae
Un gran numero di taxa in questa famiglia sono classificati in incertae sedis. Infatti moltissime specie di caracidi necessitano di studi filogenetici maggiori di quelli fino ad oggi compiuti, così come l'intera famiglia. I generi Hyphessobrycon, Astyanax, Hemigrammus, Moenkhausia e Bryconamericus includono il maggior numero di caracidi che necessitano di studi più approfonditi e revisioni. I generi Hyphessobrycon e Astyanax furono proposti originariamente tra il 1854 e il 1908 e riconsiderati nel 1917 da Carl H. Eigenmann. Le differenze anatomiche tra specie dello stesso genere che non possono permettere di stabilire caratteri comuni fanno sì che questa classificazione provvisoria permanga fin quando non si conosca meglio ciascuna specie.
La famiglia dei Characidae (Caracidi) comprende 1178 specie di pesci d'acqua dolce, appartenenti all'ordine Characiformes.
Alestiinae
Characidiinae
Characinae
Crenuchinae
Glandulocaudinae
Iguanodectinae
Rhodasiinae
Serrasalminae
Tetragonopterinae
Characidae sunt familia piscium characiformium qui in aquis dulcis tropicis a Texia usque ad Americam Meridionalem habitant. Minima species 13 mm attingit.
Haec stipula ad piscem spectat. Amplifica, si potes! Characidae sunt familia piscium characiformium qui in aquis dulcis tropicis a Texia usque ad Americam Meridionalem habitant. Minima species 13 mm attingit.
Mažieji lašišakarpiai (Characidae) – characidų (Characiformes) būrio žuvų šeima, kuriai priklauso Pietų Amerikos ir Afrikos gėlavandenės žuvys. Žandai su dantimis. Turi „riebalinį“ peleką. Smulkios rūšys būna labai spalvingos, todėl daugelis jų auginamos akvariumuose.
Šeimos sistematika labai neaiški. Žr. dar: Tikrieji characidai.
Mažieji lašišakarpiai (Characidae) – characidų (Characiformes) būrio žuvų šeima, kuriai priklauso Pietų Amerikos ir Afrikos gėlavandenės žuvys. Žandai su dantimis. Turi „riebalinį“ peleką. Smulkios rūšys būna labai spalvingos, todėl daugelis jų auginamos akvariumuose.
Šeimos sistematika labai neaiški. Žr. dar: Tikrieji characidai.
De karperzalmen (Characidae) zijn een vissenfamilie, behorend tot de onderorde der karperzalmen van de orde der karperzalmachtigen. De familie bestaat uit een grote groep van vissen, verspreid over Afrika, Zuid- en Midden-Amerika.
De betanding van de vis is goed ontwikkeld. Bij veel soorten is tussen de rug- en staartvin een vliezige huidplooi aanwezig, de zogenaamde vetvin. Deze vetvin wordt vaak als kenmerk van de karperzalmen genoemd, maar kan ook ontbreken. De naam karperzalm hangt samen met die vetvin, die een typisch kenmerk is van de echte zalmen. De meeste vissen uit deze familie zijn behendige zwemmers die zich meestal in scholen ophouden.
Veel van de karperzalmen kunnen in aquaria gehouden worden. Veel soorten zijn in het aquarium taai en niet veeleisend. Ze behoren dan ook tot de meest populaire aquariumvissen. Karperzalmen zijn over het algemeen vreedzame vissen, die dus uitermate geschikt zijn voor het gezelschapsaquarium. De schaarse ruzies die wel voorkomen eindigen over het algemeen met imponeergedrag en zelden met beschadigde vinnen.
De meeste karperzalmen houden van veel licht, helder, zuurstofrijk water en een goede beplanting. Er moet wel voldoende vrije zwemruimte overblijven. De soorten uit de tropische oerwouden geven de voorkeur aan wat minder licht. Ze zijn ook niet zo erg warmtebehoeftig. Een donkere bodem laat de kleuren van de vis meer spreken. Aan de watersamenstelling worden geen bijzondere eisen gesteld, behalve voor de kweek.
De voeding geeft over het algemeen geen problemen. De karperzalmen accepteren zowel levend als droogvoer. Uiteraard zijn er wel uitzonderingen.
De kweek is ten dele gemakkelijk, maar kan bemoeilijkt worden door de bijzondere eisen die soms gesteld worden aan de watersamenstelling. Broedzorg komt slechts in een enkel geval voor.
De volgende onderfamilies worden onderscheiden[1]
De karperzalmen (Characidae) zijn een vissenfamilie, behorend tot de onderorde der karperzalmen van de orde der karperzalmachtigen. De familie bestaat uit een grote groep van vissen, verspreid over Afrika, Zuid- en Midden-Amerika.
Karpelaksene finnes i Amerika, fra Sørvest-Texas og Mexico, Sentral-Amerika og Sør-Amerika. De varierer i lengde, og de minste ligger på ca. 13 mm.
Denne gruppen tjener til en viss grad som samlesekk, mange arter har blitt fjernet fra gruppen og dannet egne grupper, noe som sannsynligvis vil fortsette. De kjente tetraene og pirayaene tilhører karpelaksene.
Denne iktyologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Karpelaksene finnes i Amerika, fra Sørvest-Texas og Mexico, Sentral-Amerika og Sør-Amerika. De varierer i lengde, og de minste ligger på ca. 13 mm.
Denne gruppen tjener til en viss grad som samlesekk, mange arter har blitt fjernet fra gruppen og dannet egne grupper, noe som sannsynligvis vil fortsette. De kjente tetraene og pirayaene tilhører karpelaksene.
Multimedia w Wikimedia Commons Kąsaczowate[2] (Characidae), kąsacze[3], dawniej characynowate (Characinidae)[4] – najliczniejsza w gatunki rodzina ryb kąsaczokształtnych (Characiformes). Nie mają większego znaczenia gospodarczego. Wiele z nich – w tym bystrzyki, zwinniki, błyszczyki, neony i barwieńce – spotykanych jest w akwarystyce.
Miejscem ich naturalnego występowania jest Ameryka – od Teksasu i Meksyku przez Amerykę Środkową po Amerykę Południową. Dawniej zaliczano do nich gatunki afrykańskie obecnie wydzielane do rodziny alestesowatych (Alestiidae). Kąsaczowate występują w strefie tropikalnej i subtropikalnej. Jak wszystkie kąsaczokształtne, zasiedlają wyłącznie wody słodkie.
Wyróżniają się obecnością płetwy tłuszczowej i uzębionymi szczękami. Do kąsaczowatych należą w większości ryby małe. Przystosowały się do życia w różnych środowiskach. Występują formy roślinożerne, drapieżne i wszystkożerne. Z reguły zamieszkują środkową i górną warstwę wody. Często łączą się w stada. Są to zwykle ryby żwawe i zwinne. W ubarwieniu wielu gatunków występują jaskrawe znaki służące utrzymaniu kontaktu. Kąsaczowate są rybami jajorodnymi rozsiewającymi ikrę na roślinnym podłożu. Jedynie w podrodzinie Stevardiinae następuje specyficzna forma zapłodnienia przypominająca zapłodnienie wewnętrzne.
Rodzaje zaliczane do tej rodziny[5]:
Acanthocharax — Acestrocephalus — Acinocheirodon — Acrobrycon — Amazonspinther — Aphyocharacidium — Aphyocharax — Aphyocheirodon — Aphyodite — Argopleura — Astyanacinus — Astyanax — Atopomesus — Attonitus — Aulixidens — Axelrodia — Bario — Boehlkea — Brachychalcinus — Bramocharax — Brittanichthys — Bryconacidnus — Bryconadenos — Bryconamericus — Bryconamericus — Bryconella — Bryconexodon — Caiapobrycon — Carlana — Ceratobranchia — Charax — Cheirodon — Cheirodontops — Chrysobrycon — Compsura — Coptobrycon — Corynopoma — Creagrutus — Ctenobrycon — Cyanocharax — Cyanogaster — Cynopotamus — Dectobrycon — Deuterodon — Diapoma — Ectrepopterus — Exodon — Galeocharax — Genycharax — Gephyrocharax — Glandulocauda — Grundulus — Gymnocharacinus — Gymnocorymbus — Gymnotichthys — Hasemania — Hemibrycon — Hemigrammus — Heterocheirodon — Hollandichthys — Hyphessobrycon — Hypobrycon — Hysteronotus — Inpaichthys — Iotabrycon — Jupiaba — Knodus — Kolpotocheirodon — Landonia — Lepidocharax — Leptagoniates — Leptobrycon — Lophiobrycon — Macropsobrycon — Markiana — Megalamphodus — Microgenys — Microschemobrycon — Mimagoniates — Mixobrycon — Moenkhausia — Monotocheirodon — Myxiops — Nanocheirodon — Nantis — Nematobrycon — Nematocharax — Odontostilbe — Odontostoechus — Oligobrycon — Oligosarcus — Orthospinus — Othonocheirodus — Oxybrycon — Paracheirodon — Paragoniates — Parapristella — Parastremma — Parecbasis — Petitella — Phallobrycon — Phenacobrycon — Phenacogaster — Phenagoniates — Piabarchus — Piabina — Planaltina — Poptella — Priocharax — Prionobrama — Pristella — Probolodus — Prodontocharax — Psellogrammus — Pseudochalceus — Pseudocheirodon — Pseudocorynopoma — Pterobrycon — Ptychocharax — Rachoviscus — Rhinobrycon — Rhinopetitia — Rhoadsia — Roeboexodon — Roeboides — Saccoderma — Schultzites — Scissor — Scopaeocharax — Serrabrycon — Serrapinnus — Spintherobolus — Stethaprion — Stichonodon — Stygichthys — Tetragonopterus — Thayeria — Thrissobrycon — Trochilocharax — Tucanoichthys — Tyttobrycon — Tyttocharax — Xenagoniates — Xenurobrycon
Kąsaczowate (Characidae), kąsacze, dawniej characynowate (Characinidae) – najliczniejsza w gatunki rodzina ryb kąsaczokształtnych (Characiformes). Nie mają większego znaczenia gospodarczego. Wiele z nich – w tym bystrzyki, zwinniki, błyszczyki, neony i barwieńce – spotykanych jest w akwarystyce.
Caracídeos[1] (Characidae) é uma família de peixes actinopterígeos pertencentes à ordem Characiformes. No Brasil existem cerca de 300 espécies.
São peixes de água doce, pequenos, coloridos, geralmente providos de nadadeira adiposa, nadadeira caudal bifurcada e nadadeira anal desenvolvida. Muitas espécies são ornamentais e a família também inclui as piranhas.
Taxonomia da família Characidae:[2]
Subfamília Spintherobolus
Subfamília Stethaprioninae
Subfamília Stevardiinae
Subfamília Characinae
Antigamente parte da família Characidae:[8]
Subfamília Iguanodectinae, família Iguanodectidae
Subfamília Heterocharacinae, família Acestrorhynchidae
Subfamília Bryconinae, família Bryconidae
Subfamília Salmininae, família Bryconidae
Caracídeos (Characidae) é uma família de peixes actinopterígeos pertencentes à ordem Characiformes. No Brasil existem cerca de 300 espécies.
São peixes de água doce, pequenos, coloridos, geralmente providos de nadadeira adiposa, nadadeira caudal bifurcada e nadadeira anal desenvolvida. Muitas espécies são ornamentais e a família também inclui as piranhas.
Laxkarpar (Characidae) är en familj i ordningen Characiformes, som också heter laxkarpar på svenska. De cirka 1000 kända arterna förekommer i Amerika från Texas och Mexiko i norr till mellersta Argentina i söder.
I Amazonas regnskogar och dess vattendrag, fiskar man svart paku, Collosoma macroponum, som kan bli över 30 centimeter lång, och den blir en välkommen rätt på middagsbordet. Olika arter av piraya är matfiskar liksom populära sportfiskar, liksom invånare i specialakvariet.
Familjen delas in i 12 underfamiljer. Sammanlagt 88 släkten är inte inordnade under någon underfamilj, utan anförs som incertae sedis, där den taxonomiska tillhörigheten är okänd eller odefinierad.
Denna fiskrelaterade artikel saknar väsentlig information. Du kan hjälpa till genom att tillföra sådan.
Laxkarpar (Characidae) är en familj i ordningen Characiformes, som också heter laxkarpar på svenska. De cirka 1000 kända arterna förekommer i Amerika från Texas och Mexiko i norr till mellersta Argentina i söder.
I Amazonas regnskogar och dess vattendrag, fiskar man svart paku, Collosoma macroponum, som kan bli över 30 centimeter lång, och den blir en välkommen rätt på middagsbordet. Olika arter av piraya är matfiskar liksom populära sportfiskar, liksom invånare i specialakvariet.
Tetragiller (Characidae) Perciformes takımından subtropikal ve tropikal tatlı su balık familyasıdır. Üyeleri tetra ya da tetra balığı adıyla bilinir. Bugünkü adını alasıya dek bu familya birçok değişiklikten geçmiştir. Bu familyanın balıkları birçok ülkede beslenme kaynağı olarak önemlidir ve akvaryumculukta da sevilen ve yetiştirilen türler kapsar.[2]
Bu balık familyasında boylar farklılık gösterir, ancak çoğu 3 santimden küçük kalır. En küçük tür en fazla 13 mm uzunluğa erişir.[1]
Değişik ve farklı yaşam alanlarında yaşarlar. Nihai uyrukları Amerika kıtasına dayanır, güneybatı Teksas ve Meksika'dan Orta ve Güney Amerika'ya kadar.[2] Bu balıkların çoğu ırmaklarda yaşar, ancak mesela Astyanax mexicanus gibi tetralar mağaralarda bile bulunabilir.
Şu an çoğu yazar tarafından kabul edilen alt familyalar ve birkaç cinsleri şunlardır:[1][3][4]
Alt familya Aphyocharacinae
Alt familya Aphyoditeinae
Alt familya Bryconinae
Alt familya Characinae
Alt familya Cheirodontinae
Alt familya Gymnocharacinae
Alt familya Heterocharacinae
Alt familya Iguanodectinae
Alt familya Rhoadsiinae
Alt familya Salmininae
Alt familya Stethaprioninae
Alt familya Stevardiinae
Alt familya Tetragonopterinae
Bu familyada çok sayıda takson incertae sedis olarak nitelendirilir. Familyadaki birçok balığın ilişkileri pek iyi bilinmez.[2] Tüm familya için açıklayıcı ve kavratıcı bir araştırma gereklidir.[1] Şu an en çok tanımlanmış türleri kapsayan ve revizyona ihtiyacı olan cinsler Hyphessobrycon, Astyanax, Hemigrammus, Moenkhausia ve Bryconamericus'tur.[6] Astyanax ve Hyphessobrycon bu familyadaki en büyük cinsler arasındadır.[2] Her bir cinsteki anatomik farklılık, şu anda bu jenerik grupların her birinin iyi tanımlanmamış olması ve bu meselenin içinde olan cinslerin sayıları yüksek olması bu jenerik "gruplar"ın içindeki türlerin ilişkilerini konu alan filogenetik irdelemelerin yokluğunun en büyük nedenleridir.[6]
Tetragiller (Characidae) Perciformes takımından subtropikal ve tropikal tatlı su balık familyasıdır. Üyeleri tetra ya da tetra balığı adıyla bilinir. Bugünkü adını alasıya dek bu familya birçok değişiklikten geçmiştir. Bu familyanın balıkları birçok ülkede beslenme kaynağı olarak önemlidir ve akvaryumculukta da sevilen ve yetiştirilen türler kapsar.
Bu balık familyasında boylar farklılık gösterir, ancak çoğu 3 santimden küçük kalır. En küçük tür en fazla 13 mm uzunluğa erişir.
Değişik ve farklı yaşam alanlarında yaşarlar. Nihai uyrukları Amerika kıtasına dayanır, güneybatı Teksas ve Meksika'dan Orta ve Güney Amerika'ya kadar. Bu balıkların çoğu ırmaklarda yaşar, ancak mesela Astyanax mexicanus gibi tetralar mağaralarda bile bulunabilir.
Довжина зазвичай 4-8 см, деякі види — до 17 см. Статеве дозрівання: з 1-2 років. Зграєві риби, що проживають на середніх глибинах. Тривалість життя: 3-4 роки. Родина складається майже з 850 видів, що проживають у Центральній та Південній Америці, а також в Африці. Харацинові споріднені з родиною клиночеревних, лебіасових, а також піраньями і наностомусами.
Деякі рибки з родини харацинових мають таке яскраве забарвлення, що люди мимоволі запитують себе: як їм вдається вижити в природі? У червоного неона червоні боки, а по спині від голови до хвоста тягнеться яскраво-блакитна смуга. Неонові рибки живуть у темних водах лісових струмків, куди крізь листя потрапляють лише окремі промені сонця. В світлі променів ці рибки спалахують яскравими барвами, що допомагає особинам одного виду знайти одна одну в напівтемряві. Прикрасою діамантової мюнхаузії є іскристі жовті та зелені лусочки. Риби одного виду дуже чітко відрізняють побратимів від представників інших споріднених видів, попри те, що в них може бути схоже забарвлення. Вода в тропічних річках, де живуть харацинові, забарвлена в зелений колір. Зіпріле листя, падаючи на дно, робить її коричневою, а частинки глини — перетворюють на молочно-білий розчин. Загалом, видимість у таких річках дуже низька. Рибки підтримують контакт завдяки яскравому забарвленню, а життя у зграї є безпечнішим. Так забарвлення дає змогу вижити.
Більшість видів харацинових проживають у річках Центральної і Південної Америки, декілька видів зустрічається в Африці.
Деякі представники родини харацинових є виключно рослиноїдними, проте більшість рибок всеїдна. Харацинові поїдають усе, що є доступним для них за розмірами і є хоч трохи їстівним. Харацинові стихійно збираються в зграї і тримаються серед підводних рослин у застійних водах або водах з повільною течією на середній глибині. Зграя у харацинових проста, без чітко вираженої ієрархії, тому в різних ситуаціях авангардну роль відіграють різні риби. Річки, які течуть через джунглі, багаті на різноманітний корм. Рибки харчуються черв'яками, личинками комах і дорослими комахами, які випадково падають на поверхню води. У період дощів раціон харацинових доповнюється тваринами, що потонули. Ненажерливість цих рибок — основна проблема, з якою доводиться зустрічатися акваріумістам, оскільки інколи риби з'їдають власних мальків та ікру. Чи канібалізм є характерним явищем для харацинових і у природі, вченим невідомо.
Під час нересту харацинових у рибок спостерігається загальний емоційний підйом. Самці тернеції кружляють навколо самок з відкритими плавниками, потім пари зигзагоподібними рухами пливуть у водорості. Самки відкладають ікру на листі водних рослин, самці запліднюють її молоками. Багато видів відкладають ікру в спеціальних капсулах, які кріпляться до листя, оскільки мають липку поверхню. Після нересту самка залишає ікру, не дбаючи про подальшу долю свого потомства. Через 2-3 дні, а в окремих видів і раніше, викльовуються мальки. Вони харчуються мікроскопічними тваринами та рослинами, поступово починають пробувати дорослий корм. Деякі види харацинових розмножуються незвичайним способом. Самки виду «капела Арнольда», яких ще називають стрибаючими харацинами, відкладають ікру на нижньому боці листя прибережних рослин, кілька разів вистрибуючи для цього з води. Потім настає черга самця, який запліднює відкладену самкою ікру, але не залишає її, а тримається поряд з кладкою, бризкаючи на неї водою, щоб не припустити висихання ікри. Самець не залишає варту, аж поки не вилупляться всі мальки, які з появою на світ падають просто у воду.
Підродина Agoniatinae
Підродина Aphyocharacinae
Підродина Aphyoditeinae
Підродина Bryconinae
Підродина Characinae
Підродина Cheirodontinae
Підродина Clupeacharacinae
Підродина Gymnocharacinae
Підродина Heterocharacinae
Підродина Iguanodectinae
Підродина Rhoadsiinae
Підродина Salmininae
Підродина Serrasalminae
Підродина Stethaprioninae
Підродина Stevardiinae
Підродина Tetragonopterinae
Characidae là một họ cá nước ngọt sống ở khu vực nhiệt đới và cận nhiệt đới châu Mỹ, từ México và Texas qua Trung Mỹ tới Nam Mỹ.[1]
Phân họ Aphyocharacinae
Phân họ Aphyoditeinae
Phân họ Bryconinae
Phân họ Characinae
Phân họ Cheirodontinae
Phân họ Gymnocharacinae
Phân họ Heterocharacinae
Phân họ Iguanodectinae
Phân họ Rhoadsiinae
Phân họ Salmininae
Phân họ Stethaprioninae
Phân họ Stevardiinae
Phân họ Tetragonopterinae
Bài viết Lớp Cá vây tia này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Characidae là một họ cá nước ngọt sống ở khu vực nhiệt đới và cận nhiệt đới châu Mỹ, từ México và Texas qua Trung Mỹ tới Nam Mỹ.
Харациновые[1][2], или хараксовые[1] (лат. Characidae) — семейство пресноводных лучепёрых рыб из отряда харацинообразных. Обитают в Центральной и Южной Америке, в Мексике и юго-западном Техасе, преимущественно в тропических и приэкваториальных областях.
В основном это мелкие мирные стайные рыбы, по экологической нише близкие к мелким карповым.
Многие харациновые имеют яркую окраску и используются в качестве аквариумных рыб. Хорошо разводятся в неволе. Для большинства стимуляция нереста связана с симуляцией сезона дождей — сменой большого объёма воды на свежую и более мягкую. Заметной чертой харациновых является наличие жирового плавника. Эта черта является характерной не только для семейства, но и для всего отряда харацинообразных, а также сомообразных и лососеобразных.
Древнейшие ископаемые харациновые найдены в отложениях верхнего миоцена (конец третичного периода).
В семействе харациновых 12 подсемейств с приблизительно 165 родами и от 962 до 1231 вида рыб[1][3][4]:
Классификация группы не устоялась даже на уровне семейства — некоторые систематики выделяют часть таксонов харациновых в отдельные семейства:
В самом семействе харациновых те же систематики выделяют подсемейства[13][14][15]:
При выделении подсемейства Stevardiinae положении подсемейства Glandulocaudinae становится неопределённым: либо оно остаётся валидным, передав часть родов в Stevardiinae (по версии NCBI), либо его объявляют младшим синонимом Stevardiinae[16].
Неон обыкновенный (Paracheirodon innesi)
Неон красный (Paracheirodon axelrodi)
Неон чёрный (Hyphessobrycon herbertaxelrodi)
Слепая рыбка (Astyanax mexicanus)
Минор (Hyphessobrycon minor)
Бриллиантовая тетра (Moenkhausia pittieri)
Лимонная тетра (Hyphessobrycon pulchripinnis)
Харациновые, или хараксовые (лат. Characidae) — семейство пресноводных лучепёрых рыб из отряда харацинообразных. Обитают в Центральной и Южной Америке, в Мексике и юго-западном Техасе, преимущественно в тропических и приэкваториальных областях.
В основном это мелкие мирные стайные рыбы, по экологической нише близкие к мелким карповым.
Многие харациновые имеют яркую окраску и используются в качестве аквариумных рыб. Хорошо разводятся в неволе. Для большинства стимуляция нереста связана с симуляцией сезона дождей — сменой большого объёма воды на свежую и более мягкую. Заметной чертой харациновых является наличие жирового плавника. Эта черта является характерной не только для семейства, но и для всего отряда харацинообразных, а также сомообразных и лососеобразных.
Древнейшие ископаемые харациновые найдены в отложениях верхнего миоцена (конец третичного периода).
脂鯉科，又译作擬鲤科、鮭鯉科、加辛拉科，為輻鰭魚綱脂鯉目中最大的一科。主要为原产于热带或亚热带的淡水鱼。
脂鯉科下分174個屬，如下：
카라신과(Characidae)는 카라신목에 속하는 조기어류 과의 하나이다. 아열대와 열대 기후 지역의 민물에서 서식하는 어류이다. 몸길이는 다양하며, 대부분 3 cm 이하이다. 가장 작은 종은 최대 13mm까지 자란다.[1] 다양한 서식지에 널리 분포한다. 아메리카 토착 어류로, 미국 텍사스주 남부와 멕시코를 거쳐 중앙아메리카와 남아메리카까지 분포한다.[2] 대부분의 종이 강에서 살지만, 예를 들어 멕시코테트라 같은 종은 동굴에서 서식한다.
다음은 올리베이라(Oliveira) 등의 연구에 기초한 카라신목의 계통 분류이다.[3]
카라신목 카라신아목브리콘과 (Bryconinae, Salmininae)
아노스토무스상과 키타리누스아목
.jpg)
.jpg)
.jpg){kind=spacer}
.jpg)
.jpg)
.JPG)
emBonito.jpg)
emBonito.jpg)
.jpg){kind=spacer}
