dcsimg

Associations ( Inglês )

fornecido por BioImages, the virtual fieldguide, UK
In Great Britain and/or Ireland:
Foodplant / parasite
sporangium of Basidiophora entospora parasitises live Conyza canadensis

Foodplant / sap sucker
adult of Neides tipularius sucks sap of Conyza canadensis

Foodplant / feeds on
larva of Olibrus corticalis feeds on Conyza canadensis

Foodplant / parasite
cleistothecium of Podosphaera fusca parasitises live Conyza canadensis

licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
BioImages
projeto
BioImages

Derivation of specific name ( Inglês )

fornecido por Flora of Zimbabwe
canadensis: of Canada
licença
cc-by-nc
direitos autorais
Mark Hyde, Bart Wursten and Petra Ballings
citação bibliográfica
Hyde, M.A., Wursten, B.T. and Ballings, P. (2002-2014). Conyza canadensis (L.) Cronquist Flora of Zimbabwe website. Accessed 28 August 2014 at http://www.zimbabweflora.co.zw/speciesdata/species.php?species_id=158940
autor
Mark Hyde
autor
Bart Wursten
autor
Petra Ballings
original
visite a fonte
site do parceiro
Flora of Zimbabwe

Description ( Inglês )

fornecido por Flora of Zimbabwe
Erect annual herb. Stems simple or sparingly-branched, up to 1.2 m. Leaves linear to linear-lanceolate. Inflorescence a large terminal compound panicle. Capitula numerous, small, funnel-shaped with minute white ray-florets and yellow disk-florets.
licença
cc-by-nc
direitos autorais
Mark Hyde, Bart Wursten and Petra Ballings
citação bibliográfica
Hyde, M.A., Wursten, B.T. and Ballings, P. (2002-2014). Conyza canadensis (L.) Cronquist Flora of Zimbabwe website. Accessed 28 August 2014 at http://www.zimbabweflora.co.zw/speciesdata/species.php?species_id=158940
autor
Mark Hyde
autor
Bart Wursten
autor
Petra Ballings
original
visite a fonte
site do parceiro
Flora of Zimbabwe

Frequency ( Inglês )

fornecido por Flora of Zimbabwe
Frequent
licença
cc-by-nc
direitos autorais
Mark Hyde, Bart Wursten and Petra Ballings
citação bibliográfica
Hyde, M.A., Wursten, B.T. and Ballings, P. (2002-2014). Conyza canadensis (L.) Cronquist Flora of Zimbabwe website. Accessed 28 August 2014 at http://www.zimbabweflora.co.zw/speciesdata/species.php?species_id=158940
autor
Mark Hyde
autor
Bart Wursten
autor
Petra Ballings
original
visite a fonte
site do parceiro
Flora of Zimbabwe

Insects whose larvae eat this plant species ( Inglês )

fornecido por Flora of Zimbabwe
Hyalites rahira rahira (Marsh acraea)
licença
cc-by-nc
direitos autorais
Mark Hyde, Bart Wursten and Petra Ballings
citação bibliográfica
Hyde, M.A., Wursten, B.T. and Ballings, P. (2002-2014). Conyza canadensis (L.) Cronquist Flora of Zimbabwe website. Accessed 28 August 2014 at http://www.zimbabweflora.co.zw/speciesdata/species.php?species_id=158940
autor
Mark Hyde
autor
Bart Wursten
autor
Petra Ballings
original
visite a fonte
site do parceiro
Flora of Zimbabwe

Worldwide distribution ( Inglês )

fornecido por Flora of Zimbabwe
Originating from temperate North America, but now a widespread weed.
licença
cc-by-nc
direitos autorais
Mark Hyde, Bart Wursten and Petra Ballings
citação bibliográfica
Hyde, M.A., Wursten, B.T. and Ballings, P. (2002-2014). Conyza canadensis (L.) Cronquist Flora of Zimbabwe website. Accessed 28 August 2014 at http://www.zimbabweflora.co.zw/speciesdata/species.php?species_id=158940
autor
Mark Hyde
autor
Bart Wursten
autor
Petra Ballings
original
visite a fonte
site do parceiro
Flora of Zimbabwe

Distribution ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por IABIN
Chile Central
licença
cc-by-nc-sa-3.0
direitos autorais
Universidad de Santiago de Chile
autor
Pablo Gutierrez
site do parceiro
IABIN

Conyza canadensis ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST

El erígero del Canadá o yerba carnicero, sinónimu: Erigerum canadensis, ye una especie botánica de planta con flor, yerbácea de la familia Asteraceae, nativa de Norteamérica, anque güei estendióse polos cinco continentes.

Descripción

Ye una planta yerbácea añal que mide 3-18 dm d'altor. El so tarmu ye fráxil de color verde, acanaláu y erecto bien ramificáu, con fueyes llanceolaes y agudes. Les inflorescencies arrexuntaes en recímanos de capítulos florales numberosos y hemisféricos, formando una panícula compacta y allargada.

Conyza canadensis from above.jpg
Canadese fijnstraal Conyza canadensis vruchtpluis.jpg
 src=
Ilustración

Propiedaes

Taxonomía

Conyza canadensis describióse por (L.) Cronquist y espublizóse en Bulletin of the Torrey Botanical Club 70(6): 632. 1943.[1]

Etimoloxía

Conyza: nome xenéricu que remanez del griegu konops = "pulga", o konis = "polvu", refiriéndose al polvu de la planta seca que s'utiliza pa repeler inseutos ensin deseyar.

canadensis: epítetu xeográficu qu'alude al so localización en Canadá.[2]

Sinonimia
  • Aster canadensis (L.) Y.H.L.Krause
  • Caenotus canadensis (L.) Raf.
  • Caenotus pusillus (Nutt.) Raf.
  • Conyza canadensis var. glabrata (A.Gray) Cronquist
  • Conyzella canadensis (L.) Rupr.
  • Erigeron canadense var. pusillus (Nutt.) B.Boivin
  • Erigeron canadensis L.
  • Erigeron canadensis f. coloratus Fassett
  • Erigeron canadensis var. glabratus A.Gray
  • Erigeron canadensis var. grandiflorus Schwein.
  • Erigeron canadensis var. levis Makino
  • Erigeron canadensis var. strictus Farw.
  • Erigeron myriocephalus Rech.f. & Edelb.
  • Erigeron setiferus Post ex Boiss.
  • Erigeron strictus DC.
  • Leptilon canadense (L.) Britton & A.Br.
  • Leptilon pusillum (Nutt.) Britton
  • Marsea canadensis (L.) V.M.Badillo
  • Senecio ciliatus Walter
  • Trimorpha canadensis (L.) Lindm.[3]
  • Erigeron pusillus Nutt. [1818]
  • Tessenia canadensis (L.) Bubani [1899]
  • Inula canadensis (L.) Bernh. [1800]
  • Erigeron ruderalis Salisb. [1796]
  • Erigeron paniculatus Lam. [1779][4]

Nome común

Coniza, crisantelmo, crisantemu, erígero, erigeron, erígeron, erigerón, erigeron del Canadá, yerba de caballu, fusos, lliriu compuestu, zarramaga.

Referencies

Enllaces esternos

Cymbidium Clarisse Austin 'Best Pink' Flowers 2000px.JPG Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Conyza canadensis: Brief Summary ( Asturiano )

fornecido por wikipedia AST
Conyza canadensis

El erígero del Canadá o yerba carnicero, sinónimu: Erigerum canadensis, ye una especie botánica de planta con flor, yerbácea de la familia Asteraceae, nativa de Norteamérica, anque güei estendióse polos cinco continentes.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AST

Kanada xırdaləçəyi ( Azerbaijano )

fornecido por wikipedia AZ

Kanada xırdaləçəyi (lat. Erigeron canadensis)[1] - xırdaləçək cinsinə aid bitki növü.[2]

Mənbə

  1. Nurəddin Əliyev. Azərbaycanın dərman bitkiləri və fitoterapiya. Bakı, Elm, 1998.
  2. Elşad Qurbanov. Ali bitkilərin sistematikası, Bakı, 2009.
Inula britannica.jpeg İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AZ

Kanada xırdaləçəyi: Brief Summary ( Azerbaijano )

fornecido por wikipedia AZ

Kanada xırdaləçəyi (lat. Erigeron canadensis) - xırdaləçək cinsinə aid bitki növü.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipediya müəllifləri və redaktorları
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia AZ

Amrhydlwyd Canada ( Galês )

fornecido por wikipedia CY

Planhigyn blodeuol o deulu llygad y dydd a blodyn haul ydy Amrhydlwyd Canada sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Asteraceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Conyza canadensis a'r enw Saesneg yw Canadian fleabane.[1] Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Amrhydlwyd Canada.

Daw'r gair "Asteraceae", sef yr enw ar y teulu hwn, o'r gair 'Aster', y genws mwyaf lluosog o'r teulu - ac sy'n tarddu o'r gair Groeg ἀστήρ, sef 'seren'.

Gweler hefyd

Cyfeiriadau

  1. Gerddi Kew; adalwyd 21 Ionawr 2015
Comin Wikimedia
Mae gan Gomin Wikimedia
gyfryngau sy'n berthnasol i:
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CY

Amrhydlwyd Canada: Brief Summary ( Galês )

fornecido por wikipedia CY

Planhigyn blodeuol o deulu llygad y dydd a blodyn haul ydy Amrhydlwyd Canada sy'n enw gwrywaidd. Mae'n perthyn i'r teulu Asteraceae. Yr enw gwyddonol (Lladin) yw Conyza canadensis a'r enw Saesneg yw Canadian fleabane. Ceir enwau Cymraeg eraill ar y planhigyn hwn gan gynnwys Amrhydlwyd Canada.

Daw'r gair "Asteraceae", sef yr enw ar y teulu hwn, o'r gair 'Aster', y genws mwyaf lluosog o'r teulu - ac sy'n tarddu o'r gair Groeg ἀστήρ, sef 'seren'.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Awduron a golygyddion Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CY

Canadisk bakkestjerne ( Dinamarquês )

fornecido por wikipedia DA

Canadisk bakkestjerne (Conyza canadensis) er en 30-60 cm høj urt, der vokser på lysåben, gruset bund, f.eks. ruderater. Arten betragtes som en invasiv art i Danmark.

Beskrivelse

Canadisk bakkestjerne er en enårig urt med en slank, opret vækst. Stænglerne er hårløse og glatte eller lidt ru, og de bærer spredte blade, der er smalt lancetformede med bølget rand. Over- og undersiderne er ensartet, lyst grågrønne.

Blomstringen sker i juli-august, hvor de små kurveblomster er samlet i grenede toppe. Hver enkelt blomst består af oprette, tungeformede, hvide randkroner og gule, rørformede skivekroner. Frugterne er nødder med fnok.

Rodnettet er forholdsvist spinkelt og trævlet.

Højde x bredde og årlig tilvækst: 0,50 x 0,25 m (50 x 25 cm/år).

Voksested

Arten er udbredt over et stort område fra tempereret Canada i nord, via USA og Mexico til Mellemamerika i syd. Overalt foretrækker den forstyrret, lysåben, gruset bund.

Petrie Islands ved sydbredden af Ottawa-floden findes den sammen med bl.a. amerikansk blærespiræa, flodbredvin, hjortetaktræ, hvid hjortetrøst, håret solhat, klatrevildvin, nyengelsk asters, robinie, smalbladet blåøje, toårig natlys og virginsk vinterbær[1].

Invasiv art

Arten betragtes som en invasiv art i Danmark og er på Naturstyrelsens sortliste, hvor det vurderes at den "kan bekæmpes lokalt til acceptabelt niveau, men kan ikke udryddes nationalt".[2]

Modstandsdygtig

arten er modstandsdygtig overfor glyphosat (bedre kendt som "Round-up"®), og derfor breder den sig, hvor man bruger dette middel.

Arten er naturaliseret i alle tempererede egne af verden, hvor den er en stigende plage som et glyphosat-resistent ukrudt.


Commons-logo.svg
Wikimedia Commons har medier relateret til:


Noter

Kilder

  • Signe Frederiksen et al., Dansk flora, 2. udgave, Gyldendal 2012. ISBN 8702112191.

Eksterne henvisninger

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-forfattere og redaktører
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DA

Canadisk bakkestjerne: Brief Summary ( Dinamarquês )

fornecido por wikipedia DA

Canadisk bakkestjerne (Conyza canadensis) er en 30-60 cm høj urt, der vokser på lysåben, gruset bund, f.eks. ruderater. Arten betragtes som en invasiv art i Danmark.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-forfattere og redaktører
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DA

Kanadisches Berufkraut ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Das Kanadische Berufkraut (Conyza canadensis (L.) Cronquist, Syn.: Erigeron canadensis L.), auch Katzenschweif und Weiße Dürrwurz[1] genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung Berufkräuter (Conyza) innerhalb der Familie der Korbblütler (Asteraceae).

Beschreibung

 src=
Illustration
 src=
Rispiger Gesamtblütenstand
 src=
Blütenkörbchen
 src=
Röhrenblüte im Detail
 src=
Achänen mit Pappus

Vegetative Merkmale

Beim Kanadischen Berufkraut handelt es sich um eine ein- bis zweijährige krautige Pflanze, die schlank aufrecht eine Wuchshöhe von 30 bis 100 Zentimetern erreicht, an günstigen Standorten auch mehr. Sie wurzelt über 1 Meter tief. Der Stängel ist erst im Bereich des Blütenstandes verzweigt.

Die Laubblätter stehen dicht, wechselständig am Stängel. Die einfache Blattspreite ist mit einer Breite von maximal 1 Zentimeter linealisch bis linealisch-lanzettlich. Die unteren, rosettig stehenden Laubblätter sind ein wenig breiter als die oberen, schmal oval oder schmal spatelförmig und auch häufig grob gezähnt. Stängel und Laubblätter sind locker zottig behaart.[2][3]

Generative Merkmale

In einem rispigen Gesamtblütenstand stehen die in der Regel sehr zahlreichen Blütenkörbchen (über 100 bis zu einigen Tausend). Die Blütenkörbchen sind 3 bis 4 Millimeter lang. Die unbehaarten Hüllblätter stehen in zwei bis drei undeutlichen Reihen, die inneren sind etwas länger als die äußeren.[3]

Jedes Blütenkörbchen enthält 50 bis 65 Blüten. Die zwittrigen Röhrenblüten sind gelblich bis grünlich, die 25 bis 45 randlichen Zungenblüten weißlich oder grünlich, ab und zu auch mit einem Violettstich. Die Zungenblüten sind nur einige Millimeter lang, mehr oder weniger aufrecht und überragen die Hülle nur um etwa 1 Millimeter. Die Blütezeit reicht in Europa von Juli bis Oktober.[2]

Bei Reife bildet sich auf den um 1 mm langen Achänen ein schmutzigweißer Pappus aus einfachen und gezähnten Haaren von 2 bis 3 Millimeter Länge.[3]

Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 18.[4]

Ökologie

In den Blüten findet vermutlich Selbstbestäubung statt. Sie bildet reichlich Früchte, die sich mit dem Wind als Schirmchenflieger ausbreiten. Es wurden um 25000, bei stattlichen Exemplaren sogar 250000 Früchte gezählt.[2] Das Kanadische Berufkraut ist eine bis einen Meter tief wurzelnde Pionierpflanze. Sie tritt bei der Wiederbesiedlung von Brachflächen optimal vor allem im zweiten und dritten Jahr auf.[4]

Varietäten von Conyza canadensis waren die ersten durch extremen Selektionsdruck durch Glyphosat in den USA entstandenen und nachgewiesenen sogenannten Superweeds. Man nimmt an, dass sie im Zusammenhang mit der Kultur glyphosat-resistenter (GR)-Sojabohnen auftauchten.[5]

Vorkommen

Das Kanadische Berufkraut ist ursprünglich in Nordamerika vom südlichen Kanada bis in die USA verbreitet.

Exemplare wurden Mitte des 17. Jahrhunderts nach Europa eingeschleppt und sind verwildert. Mitte des 18. Jahrhunderts war der Neophyt schon über ganz Mitteleuropa verbreitet. Die genauere Einwanderungsgeschichte hat Kurt Wein (1932) erforscht. Das Kanadische Berufkraut wurde in Europa zuerst 1646 als Gartenpflanze in einem Katalog des Botanischen Gartens in Altdorf bei Nürnberg von Ludwig Jungermann erwähnt. Die Art wurde vermutlich aus Kanada zunächst in die französischen Gärten eingeführt. Belegt ist sie dort aber erst durch eine Angabe im Jahr 1653. Die ersten Nachrichten über die Verwilderung und Einbürgerung kommen aus Frankreich. Bereits 1659 war sie um Paris so verbreitet, dass Denis Joncquet meinte, es müsse sich um eine einheimische Art handeln.[6]

Heute ist das Kanadische Berufkraut weltweit verschleppt worden und tritt nur in den Tropen, Subtropen und in der Arktis seltener auf. Nach dem Zweiten Weltkrieg war das Kanadische Berufkraut im zerbombten Stuttgart nach Wilhelm Kreh die zweithäufigste Trümmerschuttpflanze[2]; in der Häufigkeit nach dem Weißen Gänsefuß (Chenopodium album) und vor dem Huflattich (Tussilago farfara).[7]

Das Kanadische Berufkraut kommt in Mitteleuropa allgemein verbreitet in lückigen Unkrautfluren, in Pflasterfugen, an Schuttplätzen, Wegen, Dämmen, in Äckern und Brachen oder in Schlägen oder Brandflächen des Waldes vor. Es gedeiht auf mäßig stickstoffreichen, vorzugsweise sandigen Böden. Das Kanadische Berufkraut ist eine Wärme liebende Lichtpflanze und es fehlt demgemäß in Gegenden mit rauem Klima. Nach Ellenberg ist sie eine Ordnungs-Charakterart der Rauken-Gesellschaften oder annueller Ruderalgesellschaften (Sisymbrietalia). Nach Oberdorfer ist sie in Mitteleuropa eine schwache Charakterart des Conyzo-Lactucetum serriolae aus dem Verband Sisymbrion.[4]

Taxonomie

Die Erstveröffentlichung von Erigeron canadensis L. erfolgte 1753 durch Carl von Linné in Species Plantarum, Tomus II, S. 863, dies ist bei vielen Autoren auch der akzeptierte Name. Der von anderen Autoren akzeptierte Name Conyza canadensis (L.) Cronquist wurde 1943 durch Arthur John Cronquist in Bulletin of the Torrey Botanical Club, Volume 70, S. 632 veröffentlicht.[8] Das Artepitheton canadensis bedeutet „aus Kanada“. Es gibt einige weitere Synonyme.

Inhaltsstoffe

 src=
Dieser Artikel oder nachfolgende Abschnitt ist nicht hinreichend mit Belegen (beispielsweise Einzelnachweisen) ausgestattet. Angaben ohne ausreichenden Beleg könnten demnächst entfernt werden. Bitte hilf Wikipedia, indem du die Angaben recherchierst und gute Belege einfügst.

Sie enthält ätherische Öle mit Limonen und Gerbstoffe.

Essbarkeit

Von April bis Juli können die Blätter in Kräutermischungen, Kräuterbutter oder Kräutersalz verwendet werden. Der Geschmack ist würzig bitter.[9]

Quellen

Literatur

  • John L. Strother: Conyza canadensis. In: Flora of North America Editorial Committee (Hrsg.): Flora of North America North of Mexico. Volume 20: Magnoliophyta: Asteridae, part 7: Asteraceae, part 2 (Astereae, Senecioneae). Oxford University Press, New York / Oxford u. a. 2006, ISBN 0-19-530564-7, S. 350 (englisch). , online.
  • Kurt Wein: Die älteste Einführungs- und Einbürgerungsgeschichte des Erigeron canadensis. In: Bot. Archiv, vol. 34, S. 394–418, 1932.

Einzelnachweise

  1. Georg August Pritzel, Carl Jessen: Die deutschen Volksnamen der Pflanzen. Neuer Beitrag zum deutschen Sprachschatze. Philipp Cohen, Hannover 1882, S. 144. (eingescannt).
  2. a b c d Oskar Sebald, Siegmund Seybold, Georg Philippi, Arno Wörz (Hrsg.): Die Farn- und Blütenpflanzen Baden-Württembergs. Band 6: Spezieller Teil (Spermatophyta, Unterklasse Asteridae): Valerianaceae bis Asteraceae. Eugen Ulmer, Stuttgart (Hohenheim) 1996, ISBN 3-8001-3343-1, S. 83.
  3. a b c Dietmar Aichele, Heinz-Werner Schwegler: Die Blütenpflanzen Mitteleuropas. 2. Auflage. Band 4: Nachtschattengewächse bis Korbblütengewächse. Franckh-Kosmos, Stuttgart 2000, ISBN 3-440-08048-X, S. 320.
  4. a b c Erich Oberdorfer: Pflanzensoziologische Exkursionsflora für Deutschland und angrenzende Gebiete. Unter Mitarbeit von Angelika Schwabe und Theo Müller. 8., stark überarbeitete und ergänzte Auflage. Eugen Ulmer, Stuttgart (Hohenheim) 2001, ISBN 3-8001-3131-5, S. 915–916.
  5. Glyphosate Resistant Weeds. SourceWatch, abgerufen am 30. August 2019 (englisch).
  6. Gerhard Wagenitz: Conyza canadensis. In: Gerhard Wagenitz (Hrsg.): Illustrierte Flora von Mitteleuropa. Pteridophyta, Spermatophyta. Begründet von Gustav Hegi. 2., völlig neubearbeitete Auflage. Band VI. Teil 3: Angiospermae, Dicotyledones 4 (Compositae 1, Allgemeiner Teil, Eupatorium – Achillea). Paul Parey, Berlin/Hamburg 1979, ISBN 3-489-84020-8, S. 102–105 (erschienen in Lieferungen 1964–1979). .
  7. Wilhelm Kreh: Auf dem Stuttgarter Trümmerschutt erzeugte Samenmengen. In: Jahreshefte Verein vaterländische Naturkunde Württemberg, 110. Jahrgang, S. 212–215, Stuttgart 1955.
  8. Conyza canadensis bei Tropicos.org. Missouri Botanical Garden, St. Louis, abgerufen am 24. April 2021
  9. Steffen Guido Fleischhauer, Jürgen Guthmann, Roland Spiegelberger: Essbare Wildpflanzen 200 Arten bestimmen und verwenden. Baden 2007, ISBN 978-3-03800-335-9.

Weblinks

 src=
– Album mit Bildern, Videos und Audiodateien
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Kanadisches Berufkraut: Brief Summary ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE

Das Kanadische Berufkraut (Conyza canadensis (L.) Cronquist, Syn.: Erigeron canadensis L.), auch Katzenschweif und Weiße Dürrwurz genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung Berufkräuter (Conyza) innerhalb der Familie der Korbblütler (Asteraceae).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Абгаҵыхәа ( Abcázia )

fornecido por wikipedia emerging_languages
 src=
Абгаҵыхәа

Абгаҵыхәа[1] (алаҭ. Conyza (Erigéron) canadénsis) — ҵиаа.

Ахьарҧшқәа

  1. В. А. Касланӡиа, «аҧсуа-аурыс жәар», (аред. Б. Гь. Џьонуа) Аҧсны аҭҵаарыдаррақәа ракадемиа. Д. Гәлиа ихьӡ зху аҧсуаҭҵааратә институт, Аҟәа, 2005
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging_languages

Абгаҵыхәа: Brief Summary ( Abcázia )

fornecido por wikipedia emerging_languages
 src= Абгаҵыхәа

Абгаҵыхәа (алаҭ. Conyza (Erigéron) canadénsis) — ҵиаа.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging_languages

Erigeron canadensis ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

Canadian fleabane (Erigeron canadensis) essential oil in a clear glass vial

Erigeron canadensis (synonym Conyza canadensis) is an annual plant native throughout most of North America and Central America. It is also widely naturalized in Eurasia and Australia.[2] Common names include horseweed, Canadian horseweed, Canadian fleabane, coltstail, marestail, and butterweed. It was the first weed to have developed glyphosate resistance, reported in 2001 from Delaware.[3]

Description

Erigeron canadensis is an annual plant growing to 1.5 m (60 in) tall, with sparsely hairy stems. The leaves are unstalked, slender, 2–10 centimetres (0.79–3.94 in) long, and up to 1 cm (0.4 inches) across, with a coarsely toothed margin. They grow in an alternate spiral up the stem and the lower ones wither early. The flowers are produced in dense inflorescences 1 cm in diameter. Each individual flower has a ring of white or pale purple ray florets and a centre of yellow disc florets. The fruit is a cypsela tipped with dirty white down.[4]

Erigeron canadensis can easily be confused with Erigeron sumatrensis, which may grow to a height of 2 m (6 ft 7 in), and the more hairy Erigeron bonariensis, which does not exceed 1 m (40 in). E. canadensis is distinguished by bracts that have a brownish inner surface and no red dot at the tip, and are free (or nearly free) of the hairs found on the bracts of the other species.[5][6][7]

Distribution and habitat

Horseweed originated in North America and is very widespread there,[2] but has spread to inhabited areas of most of the temperate zone of Asia,[8] Europe,[4][9] and Australia.[10] It is found in Britain from northern Scotland to Cornwall, growing as a weed of arable land and man-made environments. It is considered invasive in China.[11]

Weed status

Horseweed is commonly considered a weed, and in Ohio, it has been declared a noxious weed.[12] It can be found in fields, meadows, and gardens throughout its native range. Horseweed infestations have reduced soybean yields by as much as 83%. It is an especially problematic weed in no-till agriculture, as it is often resistant to glyphosate[3] and other herbicides.[13] Farmers are advised to include 2,4-D or dicamba in a burndown application prior to planting to control horseweed.

Uses

The Zuni people insert the crushed flowers of E. canadensis var. canadensis into the nostrils to cause sneezing, relieving rhinitis.[14] Other Native Americans used a preparation of the plant's leaves to treat sore throat and dysentery.[15] A tincture can be made from the dried flowering tops of the plants.

Horseweed is a preferable material for use in the hand drill-method of making friction fire.[4]

Gallery

References

  1. ^ a b "Erigeron canadensis L." Plants of the World Online. Royal Botanic Gardens, Kew. Retrieved 2020-08-16.
  2. ^ a b Biota of North America Program, 2014 county distribution map, Erigeron canadensis
  3. ^ a b VanGessel, Mark J. (2001). "Glyphosate-resistant horseweed from Delaware". Weed Science. 49 (6): 703–705. doi:10.1614/0043-1745(2001)049[0703:RPRHFD]2.0.CO;2. JSTOR 4046416. S2CID 86256252.
  4. ^ a b c "Canadian Fleabane: Conyza canadensis". NatureGate. Retrieved 2013-12-31.
  5. ^ Conyza sumatrensis, International Environmental Weed Foundation
  6. ^ Green, Deane (31 August 2011). "Horseweed, Marestail". Retrieved 2014-08-09.
  7. ^ Flora of North America, Conyza canadensis (Linnaeus) Cronquist, Bull. Torrey Bot. Club. 70: 632. 1943. Vergerette du Canada
  8. ^ Flora of China, Erigeron canadensis Linnaeus, Sp. Pl. 2: 863. 1753. 小蓬草 xiao peng cao
  9. ^ Altervista Flora Italiana, Cespica canadese, avoadinha, Berufkraut, Erigeron canadensis L. includes photos and European distribution map
  10. ^ Atlas of Living Australia, Conyza canadensis (L.) Cronquist Canadian Fleabane
  11. ^ Wu, Bingde; Zhang, Huanshi; Jiang, Kun; Zhou, Jiawei; Wang, Congyan (2019). "Erigeron canadensis affects the taxonomic and functional diversity of plant communities in two climate zones in the North of China". Ecological Research. 34 (4): 535–547. doi:10.1111/1440-1703.12024. S2CID 198244222.
  12. ^ "Erigeron canadensis". Germplasm Resources Information Network (GRIN). Agricultural Research Service (ARS), United States Department of Agriculture (USDA). Retrieved 2017-12-18.
  13. ^ Kruger, Greg R.; Davis, Vince M.; Weller, Stephen C.; Johnson, William G. (2010). "Growth and Seed Production of Horseweed (Conyza canadensis) Populations after Exposure to Postemergence 2,4-D". Weed Science. 58 (4): 413–419. doi:10.1614/WS-D-10-00022.1. S2CID 55366555.
  14. ^ Stevenson, Matilda Coxe 1915 Ethnobotany of the Zuni Indians. SI-BAE Annual Report #30 (p.55).
  15. ^ Niering, William A.; Olmstead, Nancy C. (1985) [1979]. The Audubon Society Field Guide to North American Wildflowers, Eastern Region. Knopf. p. 377. ISBN 0-394-50432-1.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Erigeron canadensis: Brief Summary ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN
Canadian fleabane (Erigeron canadensis) essential oil in a clear glass vial

Erigeron canadensis (synonym Conyza canadensis) is an annual plant native throughout most of North America and Central America. It is also widely naturalized in Eurasia and Australia. Common names include horseweed, Canadian horseweed, Canadian fleabane, coltstail, marestail, and butterweed. It was the first weed to have developed glyphosate resistance, reported in 2001 from Delaware.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Conyza canadensis ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

El erígero del Canadá o hierba carnicera, Conyza canadensis (sinónimo Erigerum canadensis), es una especie de planta con flor, herbácea de la familia Asteraceae, nativa de Norteamérica, aunque hoy se ha extendido por los cinco continentes.

Descripción

Es una planta herbácea anual que mide 3-18 dm de altura. Su tallo es frágil de color verde, acanalado y erecto muy ramificado, con hojas lanceoladas y agudas. Las inflorescencias agrupadas en racimos de capítulos florales numerosos y hemisféricos, formando una panícula compacta y alargada.

Conyza canadensis from above.jpg
Canadese fijnstraal Conyza canadensis vruchtpluis.jpg
 src=
Ilustración

Propiedades

Taxonomía

Conyza canadensis fue descrita por (L.) Cronquist y publicado en Bulletin of the Torrey Botanical Club 70(6): 632. 1943.[1]

Etimología

Conyza: nombre genérico que deriva del griego konops = "pulga", o konis = "polvo", refiriéndose al polvo de la planta seca que se utiliza para repeler insectos no deseados.

canadensis: epíteto geográfico que alude a su localización en Canadá.[2]

Sinonimia
  • Aster canadensis (L.) E.H.L. Krause
  • Caenotus canadensis (L.) Raf.
  • Caenotus pusillus (Nutt.) Raf.
  • Conyza canadensis var. glabrata (A. Gray) Cronquist
  • Conyzella canadensis (L.) Rupr.
  • Erigeron canadense var. pusillus (Nutt.) B.Boivin
  • Erigeron canadensis L.
  • Erigeron canadensis f. coloratus Fassett
  • Erigeron canadensis var. glabratus A.Gray
  • Erigeron canadensis var. grandiflorus Schwein.
  • Erigeron canadensis var. levis Makino
  • Erigeron canadensis var. strictus Farw.
  • Erigeron myriocephalus Rech.f. & Edelb.
  • Erigeron setiferus Post ex Boiss.
  • Erigeron strictus DC.
  • Leptilon canadense (L.) Britton & A.Br.
  • Leptilon pusillum (Nutt.) Britton
  • Marsea canadensis (L.) V.M.Badillo
  • Senecio ciliatus Walter
  • Trimorpha canadensis (L.) Lindm.[3]
  • Erigeron pusillus Nutt. [1818]
  • Tessenia canadensis (L.) Bubani [1899]
  • Inula canadensis (L.) Bernh. [1800]
  • Erigeron ruderalis Salisb. [1796]
  • Erigeron paniculatus Lam. [1779][4]

Nombres comunes

Coniza, crisantelmo, crisantemo, erígero, erigeron, erígeron, erigerón, erigeron del Canadá, hierba de caballo,hierba carnicera, husos, lirio compuesto, zarramaga.[5]

Referencias

  1. «Conyza canadensis». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado el 15 de junio de 2012.
  2. En Nombre Botánicos
  3. Conyza canadensis en PlantList
  4. Sinónimos en Tela Botánica
  5. Anthos, sistema de información sobre las plantas de España. Consultado el 8 de enero de 2012.

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Conyza canadensis: Brief Summary ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

El erígero del Canadá o hierba carnicera, Conyza canadensis (sinónimo Erigerum canadensis), es una especie de planta con flor, herbácea de la familia Asteraceae, nativa de Norteamérica, aunque hoy se ha extendido por los cinco continentes.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Kanada pujukakar ( Estônio )

fornecido por wikipedia ET

Kanada pujukakar (Conyza canadensis) on korvõieliste sugukonda kuuluv taimeliik.

Taim on kantud Eesti ohustatud liikide punasesse nimestikku.[1]

Viited

  1. Eesti punane nimestik, eElurikkus (vaadatud 25.07.2019)

Välislingid

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipeedia autorid ja toimetajad
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ET

Kanada pujukakar: Brief Summary ( Estônio )

fornecido por wikipedia ET

Kanada pujukakar (Conyza canadensis) on korvõieliste sugukonda kuuluv taimeliik.

Taim on kantud Eesti ohustatud liikide punasesse nimestikku.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipeedia autorid ja toimetajad
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ET

Conyza canadensis ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

La Vergerette du Canada, Vergerolle du Canada ou encore Érigéron du Canada (Conyza canadensis) est une plante herbacée annuelle rudérale de la famille des Asteraceae.

Originaire d'Amérique centrale et du nord, elle s'est naturalisée en Europe et est très courante voire localement invasive. C'est une adventice pionnière, de plus en plus fréquente, commune dans les champs, les vignes et les vergers, en ville et en milieu périurbain, sur les friches industrielles et voies ferrées. Elle se plait dans les endroits chauds et secs et peut se développer dans de petits interstices [1].

La plante est comestible (crue ou cuite) et médicinale (sommités fleuries récoltées en été ou au début de l'automne).

Statuts de protection, menaces

En France l'espèce est classée NA (Non applicable) par l'UICN. Elle n'est pas soumise à évaluation car introduite récemment accidentellement d'Amérique en Europe.

Phytonymie

Histoire

Le taxon a d'abord été classé, probablement vers 1650, dans le genre Erigeron; il s'agit d'Erigeron canadensis (Vergerette du Canada)[2] puis plus tard de Erigeron bonariensis (Vergerette de Buenos Aires) originaire d'Amérique du sud introduite au XIXe siècle[3]. Mais sur le continent américain, de nombreuses espèces, voisines de ces deux vergerettes, ont été placées ultérieurement dans le genre Conyza, proche du genre Erigeron. Selon le principe de priorité de la nomenclature botanique les deux espèces européennes devraient conserver leur nom de genre premier (Erigeron), mais selon le jugement scientifique et la tradition, adoptés aux Amériques, elles conservent le genre Conyza[4].

Origine du nom

On dit parfois que cette plante servait autrefois de verges (fouets) pour punir les enfants, d'où son nom, mais son nom dérive en réalité de verge (dérivé du latin virga qui signifie pousse), en partie en raison de ses longs rameaux flexibles et souples[5].

Synonyme

  • Erigeron canadensis L.

Description

Cette plante annuelle d'un vert cendré, très feuillée a des racines ramifiées et sa tige dressée rameuse, pubescente-hispide peut atteindre 1 m de haut.

Feuilles : elles sont pubescentes, étroitement lancéolées ou presque linéaires, aiguës, à bords entiers ou obscurément dentées.

Organes reproducteurs
Graine
  • Fruits : akène ; produits en grand nombre, et munis d'une aigrette, ils sont transportés par le vent (anémochorie) sur de très grandes distances.
  • Dissémination : anémochore

Elle est difficile à distinguer de certaines autres vergerettes, mais les poils visibles sur ses feuilles sont longs et épars ; ceux qui bordent les contours des feuilles sont disposés à la manière des arêtes sur la colonne vertébrale d'un poisson, ce qui n'est pas le cas chez la vergerette de Sumatra (l'autre vergerette commune en France[6].

Habitat type

Friches annuelles européennes.

Aire de répartition

 src=
Aire de répartition au début du XXe siècle.

Répartition cosmopolite[7].

Composition chimique

Cette plante contient une résine, des tanins et on en extrait une huile essentielle contenant des terpènes, du citral et du menthène ainsi que des flavonoïdes.

Utilisations

Pharmacopée

Pour des usages médicinaux, la Vergerette du Canada est actuellement préférée à la Vergerette de Sumatra car ses effets sont mieux documentés[6].

La partie aérienne fleurie possède des vertus diurétiques et anti-inflammatoires.

Elle est utilisée également dans le traitement des hémorroïdes.

Alimentation

Toutes les parties aériennes de la plante sont comestibles, aromatiques (goût légèrement poivré et évoquant aussi le poivron[6]), crues ou (brièvement) cuites. Son goût et arôme sont proches de ceux de la Vergerette de Sumatra[6].

Feu

Les Cherokees utilisent la tige droite séchée de cette plante comme drille pour produire du feu par friction. Ils l'appellent d'ailleurs atsil'-sûñ`tï, « faiseur de feu »[8].

Notes et références

  1. Gilles Carcassès, « Vergerettes : La reine des caniveaux ! », sur natureenvilleacergypontoise.wordpress.com, 26 septembre 2018 (consulté le 26 septembre 2018)
  2. « Fiche Vergerette du Canada », sur cbnbrest.fr (consulté le 8 septembre 2018)
  3. « Fiche Vergerette de Buenos Aires », sur sauvagesdepaca.fr (consulté le 8 septembre 2018)
  4. Aline Raynal-Roques, La botanique redécouverte, Paris, Belin et INRA éd., coll. « Collection des nouvelles flores », 1994, 512 p. (ISBN 2-7011-1610-4, BNF , lire en ligne), chap. 2 (« Les noms des plantes »), p. 59.
  5. Herbonata, « La vergerette du Canada : une plante diurétique aux multiples bienfaits », sur herbonata.fr (consulté le 30 mai 2021).
  6. a b c d e et f Le Chemin de la Nature, « 10 plantes sauvages à cueillir cet été (voir 15:08 - La vergerette du Canada - Erigeron canadensis) », 17 juillet 2021 (consulté le 25 juillet 2021)
  7. Julve, Ph., 1998 ff. - Baseflor. Index botanique, écologique et chorologique de la flore de France. Version : 23 avril 2004
  8. (en) James Mooney, History, Myths, and Sacred Formulas of the Cherokees, Ravenio Books, 1992, p. 47

Voir aussi

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Conyza canadensis: Brief Summary ( Francês )

fornecido por wikipedia FR

La Vergerette du Canada, Vergerolle du Canada ou encore Érigéron du Canada (Conyza canadensis) est une plante herbacée annuelle rudérale de la famille des Asteraceae.

Originaire d'Amérique centrale et du nord, elle s'est naturalisée en Europe et est très courante voire localement invasive. C'est une adventice pionnière, de plus en plus fréquente, commune dans les champs, les vignes et les vergers, en ville et en milieu périurbain, sur les friches industrielles et voies ferrées. Elle se plait dans les endroits chauds et secs et peut se développer dans de petits interstices .

La plante est comestible (crue ou cuite) et médicinale (sommités fleuries récoltées en été ou au début de l'automne).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia FR

Kanadska hudoljetnica ( Croato )

fornecido por wikipedia hr Croatian

Kanadska hudoljetnica (repušnjača, lat. Erigeron canadensis, sin. Conyza canadensis), biljna vrsta iz porodice glavočika porijeklom iz Kanade i SAD-a, a danas introducirana po svim kontinentima.

To je zeljasta biljka koja naraste od jednog do jedan i pol metar visine. Stabljika je uspravna, obrasla svjetlim dlačicama, listovi su naizmjenični i uski, dugi do 10 cm, cvjetovi su maleni, smješteni u glavičaste cvatove i skupljeni u meličaste cvatove, u sredini su žučkasti i cjevasti a na rubovima bijeli. Na jednoj biljci možre biti do 100 cvjetnih glavica. Cvate od lipnja do rujna.

U Europu je donešena 1640, a u Hrvatskoj je prvi puta uočena 1847.

Biljka je ljekovita, a mladi listovi su jestivi. Indijanci su sa njom liječili dizenteriju, a za nju se kaže da njezini listovi tjeraju buhe.[1] Poljoprivrednici je tretiraju kao korov.

Logotip Zajedničkog poslužitelja
Na Zajedničkom poslužitelju postoje datoteke vezane uz: Kanadska hudoljetnica
Logotip Wikivrsta
Wikivrste imaju podatke o: Erigeron canadensis

Izvori

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori i urednici Wikipedije
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia hr Croatian

Conyza canadensis ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT

La saeppola canadese (nome scientifico Conyza canadensis (L.) Cronq., 1943; o anche Erigeron canadensis L.) è una pianta erbacea, annuale a piccoli fiori, appartenente alla famiglia delle Asteraceae.

Etimologia

Il nome del genere (Conyza) deriva dal greco konops (= pulci), o konis (= polvere), alludendo alla polvere secca che la pianta utilizza per respingere gli insetti indesiderati. Il nome della specie (canadensis) indica il luogo d'origine di queste piante. Il genere di questa pianta è stato definito dal botanico Christian Friedrich Lessing (1809-1862) in una pubblicazione del 1822. Mentre quello specifico è stato assegnato alla pianta dal naturalista svedese Carl von Linné (1707 – 1778); ma è il botanico americano Arthur J. Cronquist (1919–1992) che ne ha studiato a fondo le caratteristiche e i cui risultati sono stati pubblicati nel 1943. In America del nord questa pianta viene chiamata Candian Horseweed. Gli inglesi in generale la chiamano Canada fleabane, mentre i francesi la chiamano Vergerette du Canada, e i tedeschi Kandisches Berufkraut.

Morfologia

 src=
Il portamento

L'altezza media di questa specie va da 40 a 150 cm; ma in America arriva fino a 200 cm (alcuni testi[1] indicano fino a 350 cm come altezza massima). La superficie di queste piante si presenta pelosa ed ispida. Il fusto si sviluppa dopo la comparsa della rosetta basale di foglie. La forma biologica della specie è terofita scaposa (T scap) : ossia è una pianta annuale (in questo caso anche biennale) con fusto allungato e poco foglioso.

Fusto

Il fusto è eretto e molto ramificato nella parte alta (in prossimità del'infiorescenza). La sezione è cilindrica e la superficie presenta dei peli patenti.

Foglie

 src=
Fusto e foglie cauline

Le foglie sono glabre o provviste di corti peli (quasi vellutate) ma vistosamente cigliate sul bordo della lamina. Possono essere più o meno dentate.

  • Foglie basali: quelle basali formano una rosetta e sono oblanceolate – lineari o anche lineari – subspatolate con un evidente picciolo. Dimensione delle foglie basali: larghezza 4 – 12 mm, lunghezza 30 – 100 mm.
  • Foglie cauline: le foglie cauline sono simili a quelle basali ma più brevi e più lineari; a volte hanno delle setole patenti; lungo il fusto sono disposte in modo alterno e possiedono un corto picciolo che sparisce del tutto nelle foglie più alte. Sono inoltre uninervie. Dimensione delle foglie superiori: larghezza 2 mm, lunghezza 30 mm.

Infiorescenza

 src=
Infiorescenza

L'infiorescenza è composta da singoli capolini terminali disposti a pannocchia o a corimbo, e in genere è fogliosa e ampia. La struttura dei capolini è quella tipica delle Asteraceae : un peduncolo sorregge un involucro cilindrico o piriforme o campanulato formato da più squame (in questa specie sono sparsamente spiralate ma comunque disposte in 3 serie) che fanno da protezione al ricettacolo sul quale s'inseriscono due tipi di fiori: quelli esterni ligulati e quelli interni tubulosi. Le squame sono di solito glabre con margini scabrosi (pergamenacei) e di colore verdolino, quelle più interne tendono al rossastro; la forma è lanceolata – lineare. Il numero dei fiori per capolino varia da 70 a 200. Dimensioni dell'infiorescenza: lunghezza dell'involucro 5 mm con una larghezza di 2 – 3 mm; diametro del ricettacolo 1 -1,5 mm; lunghezza del peduncolo : 4 – 8 mm. I capolini per ogni pianta possono superare il numero di 100.

Fiori

 src=
I fiori

I fiori sono tetra-ciclici (calicecorollaandroceogineceo), pentameri. Emanano un tenue aroma simile al cumino. Quelli ligulati sono biancastri o rosati con breve ma ben sviluppata ligula e sono tutti femminili; quelli tubulosi del disco centrale sono lievemente giallastri e sono ermafroditi.
In generale i caratteri morfologici dei fiori di queste piante possono essere così riassunti:

K 0, C (5), A (5), G 2 infero

Frutti

 src=
Il pappo

Il frutto è un achenio secco e deiscente di colore marrone pallido con un pappo bianco – grigiastro formato da 15 – 25 setole bianche. Il pappo ha la funzione di disperdere col vento i semi della pianta. La diffusione di questa pianta è facilitata anche dall'enorme numero di semi prodotti da ogni individuo (forse 200.000 e più) e dalla loro leggerezza. Dimensione del frutto: 1 – 1,5 mm; dimensioni delle setole: 3 mm.

Distribuzione e habitat

  • Geoelemento: il tipo corologico, ossia l'area di origine per questa specie, è Nordamer. (“America settentrionale” divenuto poi “Cosmopolita”). In Italia è considerato Avv. (avventizio), infatti si tratta di una specie importata dall'estero a fine '700 e poi naturalizzatasi in Italia. Questa pianta è considerata avventizia anche in Sud America.
  • Distribuzione: la diffusione di questa pianta è globale: si trova in tutte le regioni a clima mediterraneo e nelle aree temperate e subtropicali; vegeta quindi sia in Europa che in Italia.
  • Habitat: questa specie si trova in prevalenza negli incolti (campi abbandonati); lungo le scarpate delle strade e bordi stradali; sulle rive dei corsi d'acqua e dune sabbiose; ma anche ambienti ruderali più o meno secchi, ghiaioni, pietraie, ripari sotto rocce. Il substrato preferito è calcareo o calcareo-siliceo, con pH del suolo basico, con livello trofico medio e terreno mediamente secco. La diffusione in Europa è stata facilitata dallo sviluppo dei mezzi di trasporto: lungo ferrovie e strade le correnti d'aria provocate dai mezzi di passaggio accrescono la dispersione dei semi grazie al loro "paracadute di peli".
  • Distribuzione altitudinale: dal piano a circa 1200 m s.l.m., quindi comprende oltre alla fascia vegetazionale collinare anche quella montana.

Fitosociologia

Dal punto di vista fitosociologico la specie di questa scheda appartiene alla seguente comunità vegetale:

Formazione : Comunità terofitiche pioniere nitrofile;
Classe : Stellarietea mediae.

Sistematica

Le famiglia delle Asteraceae (o Compositae, nomen conservandum) è la famiglia vegetale più numerosa, organizzata in oltre 1000 generi per un totale di circa 20.000 specie. La Conyza canadensis appartiene al genere Conyza che comprende 40 - 50 specie molte delle quali sono di origine americana, mentre le altre sono originarie del Vecchio Mondo (europee, asiatiche e africane); 3 sono le specie proprie della flora italiana. Il genere appartiene alla sottotribù Conyzinae (sottofamiglia Asteroideae, tribù Astereae[2]); gli esatti rapporti filogenetici con gli altri generi di questo raggruppamento, in particolare con i generi Erigeron, Aphanostephus e Leptostelma, sono tuttora oggetto di controversie.[3] In effetti secondo gli attuali orientamenti della comunità scientifica, nelle ultime checklist della flora spontanea italiana[4] il nome scientifico accettato di questa specie è: Erigeron canadensis L..

Variabilità

Nell'elenco che segue sono indicate alcune varietà e sottospecie (l'elenco può non essere completo e alcuni nominativi sono considerati da altri autori dei sinonimi della specie principale o anche di altre specie):

  • Conyza canadensis var. canadensis : è la variante più comune.
  • Conyza canadensis var. glabrata (A. Gray) Cronquist: sono individui più glabri della specie di riferimento.
  • Conyza canadensis var. pusilla (Nuttall) Cronquist: il fusto è decisamente glabro e le squame dell'involucro sono di colore rosso – pallido.

Ibridi

Nell'elenco che segue sono indicati alcuni ibridi (il primo è un ibrido interspecifico, il secondo è un ibrido intergenerico):

  • Conyza ×mixta Foucaud & Neyraut (1902) – Ibrido fra: Conyza bonariensis e Conyza canadensis
  • ×Conyzigeron huelsenii (Vatke) Rauschert (1973) – Ibrido fra: Conyza canadensis e Erigeron acer

Sinonimi

Conyza canadensis può essere indicata con nomi diversi. Il seguente elenco indica alcuni tra i sinonimi più frequenti:

  • Conyza parva Cronquist
  • Conyzella canadensis (L.) Rupr. (1869)
  • Erigeron canadensis L. (1753) (basionimo)
  • Erigeron canadensis Pourret
  • Erigeron canadensis var. pusillus (Nuttall) B. Boivin
  • Erigeron myriocephalus Rechinger fil. & Edelbeg.
  • Erigeron paniculatus Lam.
  • Erigeron ruderalis Salisb.
  • Trimorpha canadensis (L.) Lindm.

Specie simili

Le tre sole specie presenti in Italia sono abbastanza simili tra di loro e differiscono per particolari non molto evidenti.

  • Conyza albida Wild. - Saeppola di Naudin: si differenzia per un colore più verde – grigiastro; le foglie mediamente sono grandi il doppio e maggiormente dentellate; inoltre i capolini sono più grandi e i fiori sono privi di ligula. Può arrivare ad una altezza di 2 metri.
  • Conyza bonariensis (L.) Cronquist – Saeppola di Buenos Aires: è la più piccola delle tre specie italiane (20 – 60 cm); i fiori periferici sono privi di ligula e i capolini sono più piccoli. L'infiorescenza in genere è meno fogliosa.

Usi

Farmacia

  • Sostanze presenti: è una pianta usata in medicina in quanto è ricca di diversi oli essenziali (le foglie fresche ne contengono circa 0,5%)[5]; inoltre il suo polline a contatto della pelle può causare dermatite in alcune persone allergiche.
  • Proprietà curative: ipoglicemica (diminuisce il glucosio nel sangue), astringenti (limita la secrezione dei liquidi), vermifuga (elimina i vermi intestinali), diuretiche (facilita il rilascio dell'urina), tonica (rafforza l'organismo).
  • Parti usate: si usano infusi dei fusti contro le infezioni intestinali e urinarie. Le foglie, trattate opportunamente, vengono usate come tabacco da fiuto.

Cucina

In cucina vengono usate le foglie in insalata o cotte o bollite ma in quantità limitata per il suo gusto amaro.

Industria

Alcuni oli essenziali sono utilizzati per aromatizzare le caramelle e come base per bevande analcoliche, ma anche nell'industria del profumo per creare sfumature esotiche.

Curiosità

  • Sembra che questa pianta sia arrivata in Europa circa tre secoli fa tramite semi frammisti alle pelli degli animali cacciati nel Nordamerica.
  • Per i pascoli questa pianta è considerata infestante sia perché si propaga facilmente togliendo terreno ad altre piante più nutritive ma soprattutto perché molti animali la evitano per il suo gusto amaro. In certi casi nelle piantagioni di soia la resa si è abbassata di oltre il 10%-15% a causa dell'infestazione della Conyza canadensis.
  • si tratta di una pianta completamente resistente al glifosate contro la quale non ha nessuna efficacia.

Galleria d'immagini

Note

  1. ^ Flora of North America, su efloras.org.
  2. ^ Funk V.A., Susanna A., Stuessy T.F. and Robinson H., Classification of Compositae (PDF), in Systematics, Evolution, and Biogeography of Compositae, Vienna, International Association for Plant Taxonomy (IAPT), 2009. URL consultato il 4 dicembre 2010 (archiviato dall'url originale il 14 aprile 2016).
  3. ^ Nesom GL, Classification of Subtribe Conyzinae (Asteraceae: Astereae) (PDF), in Lundellia 2008; 11: 8–38.
  4. ^ Checklist of the Italian Vascular Flora, p. 91.
  5. ^ Plants For A Future, su pfaf.org. URL consultato il 20 ottobre 2008 (archiviato dall'url originale il 15 maggio 2009).

Bibliografia

  • Sandro Pignatti, Flora d'Italia. Volume terzo, Bologna, Edagricole, 1982, p. 143, ISBN 88-506-2449-2.
  • 1996 Alfio Musmarra, Dizionario di botanica, Bologna, Edagricole.
  • AA.VV., Flora Alpina. Volume secondo, Bologna, Zanichelli, 2004, p. 443.
  • F.Conti, G. Abbate, A.Alessandrini, C.Blasi, An annotated checklist of the Italian Vascular Flora, Roma, Palombi Editore, 2005, p. 91, ISBN 88-7621-458-5.
  • Guida pratica ai fiori spontanei in Italia (serie), Milano, Selezione dal Reader's Digest, 1983, p. 338, ISBN 88-7045-037-6.

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Conyza canadensis: Brief Summary ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT

La saeppola canadese (nome scientifico Conyza canadensis (L.) Cronq., 1943; o anche Erigeron canadensis L.) è una pianta erbacea, annuale a piccoli fiori, appartenente alla famiglia delle Asteraceae.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Kanadinė konyza ( Lituano )

fornecido por wikipedia LT

Kanadinė konyza, Kanadinė šiušelė (Conyza canadensis) – astrinių (Asteraceae) šeimos, konyzų (Conyza) genties augalas.

Auga sausose smėlėtose vietose: dirvose, kirtimuose, bergždynuose, pakelėse ir kt. Piktžolė. Kilusi iš Šiaurės Amerikos, iš ten plačiai paplito Europoje ir Azijoje. Žydi lieposspalio mėn. Žiemoja sėklos arba rudenį sudygę daigai.

 src=
Kanadinės konyzos skristukai


Vikiteka

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Vikipedijos autoriai ir redaktoriai
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia LT

Conyza canadensis ( Português )

fornecido por wikipedia PT

Conyza canadensis é uma espécie de planta com flor pertencente à família Asteraceae.

A autoridade científica da espécie é (L.) Cronquist, tendo sido publicada em Bulletin of the Torrey Botanical Club 70(6): 632. 1943.[1]

Os seus nomes comuns são avoadinha ou avoadinha-do-canadá.[2]

Portugal

Trata-se de uma espécie presente no território português, nomeadamente em Portugal Continental, no Arquipélago dos Açores e no Arquipélago da Madeira.

Em termos de naturalidade é introduzida nas três regiões atrás referidas.

Protecção

Não se encontra protegida por legislação portuguesa ou da Comunidade Europeia.

Referências

  1. Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. 7 de Outubro de 2014 http://www.tropicos.org/Name/2702315>
  2. Conyza canadensis - Flora Digital de Portugal. jb.utad.pt/flora.

Bibliografia

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

Conyza canadensis: Brief Summary ( Português )

fornecido por wikipedia PT

Conyza canadensis é uma espécie de planta com flor pertencente à família Asteraceae.

A autoridade científica da espécie é (L.) Cronquist, tendo sido publicada em Bulletin of the Torrey Botanical Club 70(6): 632. 1943.

Os seus nomes comuns são avoadinha ou avoadinha-do-canadá.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores e editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia PT

망초 ( Coreano )

fornecido por wikipedia 한국어 위키백과

망초는 국화과의 두해살이풀이다. 큰망초, 망풀, 잔꽃풀, 지붕초라고도 한다. 북아메리카 원산의 귀화식물이다.

생태

들이나, 길가, 빈터에서 흔하게 자란다.[1] 높이는 50~200센티미터 정도이다. 전체에 거친 털이 나고 줄기는 곧게 서 장대 모양이다. 뿌리에서 나는 잎은 주걱 모양의 바소꼴로 가장자리에 톱니가 있다.[2] 어릴 때는 방석 모양으로 퍼져 자라다가 꽃이 필 무렵에 사라진다.[3] 줄기잎은 다닥다닥 달리고 어긋나며 밑부분의 것은 가장자리에 톱니가 있거나 밋밋하다. 길이는 7~10센티미터, 나비 1~1.5센티미터이지만 위쪽으로 올라가면서 점차 작아져서 선형으로 된다.[2] 가장자리와 뒷면 맥 위에 털이 난다.[1] 꽃은 7~9월에 피고 원줄기 끝에서 가지가 많이 돋아 전체적으로 큰 원추꽃차례를 형성하며 설상화는 중앙에 있는 관상화보다 약간 높으며 백색이다. 총포는 종 모양이고 털이 있으며 열매에 갓털이 있다.[2] 약 2밀리미터쯤 된다.[3]

명칭 유래

망초는 북아메리카 원산의 귀화식물이다. 구한말 개항(1876)이후 유입되어 경술국치(1910)을 전후하여 전에 볼 수 없었던 이상한 풀이 전국에 퍼지자, '나라가 망할 때 돋아난 풀'이라 하여 '망국초', 또는 '망초'라 부르게 되었다. 개망초는 망초보다 꽃이 크고 분홍색이 돌며 예쁘지만 '개'자를 붙여 망국의 분노를 표출하였다고 한다.[4]

쓰임새

어린잎을 나물로 먹는다.[2]

사진

각주

  1. 고경식·김윤식 (1988년 8월 10일). 《원색한국식물도감》. 아카데미서적. 322쪽.
  2. 생물II·식물·관찰-식물의 계통과 분류-속씨식물-망초.《글로벌 세계대백과사전
  3. 이동혁 (2007년 6월 5일). 《오감으로 찾는 우리 풀꽃》. 이비컴. 108쪽. ISBN 978-89-89484-56-1.
  4. 두얼굴의 잡초, RDA 인터러뱅(제54호), 농촌진흥청, 2012-02-22
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia 작가 및 편집자