L'escat (Squatina oculata) és una espècie de tauró que viu al fons mig colgat.
Es troba en fons sorrencs i fangosos des del litoral fins als 500 metres de fondària, encara que és més freqüent entre 50 i 100 m. Quan s'espanta neda amb vigorosos cops laterals de cua.
Menja petits peixos bentònics, crustacis i mol·luscs.
Es reprodueix a la primavera. És ovovivípar aplacentari. Els individus nounats fan entre 24 i 27 cm de longitud total.
Espècie sense interès comercial.
Der Glatte Engelhai (Squatina oculata) ist ein bodenbewohnender Hai, der im östlichen Atlantik im Küstenbereich Westafrikas sowie im Mittelmeer vorkommt.
Der Glatte Engelhai erreicht eine maximale Körperlänge von bis zu 160 cm. Wie bei anderen Engelhaien ist der Rumpf stark abgeflacht mit sehr breiten Brustflossen, wodurch die Tiere in der Gestalt eher wie lange Rochen wirken. Die Brustflossen sind jedoch deutlich vom Rumpf abgesetzt, während sie bei den meisten Rochen ansatzlos in den Körper übergehen. Sie haben zwei Rückenflossen und besitzen keine Afterflosse. Der Körper hat eine grau-braune Rückenfarbe mit kleinen, runden weißen und schwarzen Flecken sowie einen deutlichen, weißen Nackenfleck. An den Basen und Spitzen der Brustflossen befinden sich symmetrische dunkle Flecken, ebenso am Schwanzansatz und am unteren Rand der Rückenflossen. Augenflecken mit weißer Umrandung können vorhanden sein. Die Außenränder der Rücken- und Schwanzflossen sind weiß, die der Brust- und Bauchflossen dunkel. Vergrößerte Dornen befinden sich im Schnauzenbereich und im Bereich der Augen, nicht jedoch auf dem Rücken.
Die Augen liegen auf der Kopfoberseite mit einer stark konkaven Fläche zwischen den Augen, das Maul ist endständig, die äußeren Nasenöffnungen sind mit kurzen Barteln versehen. Die Spritzlöcher sind groß. Die Anzahl der seitlich, unten liegenden Kiemenöffnungen beträgt fünf. Die Nasenklappen sind nur leicht gefranst oder glatt gerandet, die Barteln zweiästig oder gelappt.
Das Verbreitungsgebiet des Glatten Engelhais befindet sich im östlichen Atlantik im Küstenbereich Westafrikas sowie im Mittelmeer. Es reicht im Süden bis Namibia.
Er lebt im äußeren Randbereich des Kontinentalschelfs in Tiefen zwischen 20 und 500 Metern, wobei er vor allem oberhalb von 100 Metern lebt.
Über die Biologie dieses Hais liegen nur wenige Daten vor. Er ernährt er sich vor allem von kleinen Haien und Knochenfischen, Kopffüßern und Krebsen. Wie alle Engelhaie ist er ovovivipar – die Eier werden im Muttertier ausgebrütet, bevor die Jungtiere lebend geboren werden. Die Jungtiere haben eine Geburtslänge von 24 bis 27 Zentimetern.
Die International Union for Conservation of Nature (IUCN) stuft diesen Hai als vom Aussterben bedroht („Critically Endangered“) ein,[1] während er bei der letzten Einschätzung 2006 noch als stark gefährdet („Endangered“) betrachtet wurde.
Wie der im gleichen Lebensraum vorkommende Sägerücken-Engelhai (Squatina aculeata) war diese Art ehemals sehr häufig. Sie ist vor allem gefährdet durch die intensive Befischung der Küstengebiete und Kontinentalschelfe durch Boden- und Treibnetze und Bodenleinen, die den größten Teil seines Verbreitungsgebiets vor der afrikanischen Küste betrifft. Die Haie werden als Beifang gefangen, wodurch der Bestand in den letzten 50 Jahren dramatisch eingebrochen ist; die Art ist dadurch offenbar in großen Gebieten des nördlichen Mittelmeers und der afrikanischen Küstengewässer verschwunden. Gemeinsam mit den beiden verwandten Arten Squatina aculeata und Squatina squatina wurde von den portugiesischen Fischereibehörden im Bereich vor Marokko und Mauretanien ein Rückgang von 95 % von 1990 bis 1998 verzeichnet. Der Fischereidruck ist entsprechend sehr groß und wird sich in Zukunft wahrscheinlich noch verstärken.[1]
Der Glatte Engelhai (Squatina oculata) ist ein bodenbewohnender Hai, der im östlichen Atlantik im Küstenbereich Westafrikas sowie im Mittelmeer vorkommt.
The smoothback angelshark (Squatina oculata) is an angelshark of the family Squatinidae found in the eastern Atlantic.
The smoothback angelshark can reach a length of up to 1.6 metres. As with other angelsharks, its body is flattened by very wide pectoral fins, giving it the appearance of a long ray. Unlike in rays, however, the pectoral fins are clearly separated from the body. They have two dorsal fins and no anal fin. The shark is grey-brown with small, round black and white spots and a distinctive white neck spot. The bases and tips of the pectoral fins have symmetrical dark spots, as well as the base of the tail and the lower edge of the dorsal fins. Eyespots with white edges may be present. The outer edges of the dorsal and caudal fins are white, those of the thoracic and pelvic fins dark. Enlarged spines are located in the snout area and around the eyes, but not on the back.
The eyes are on the top of the head with a strong concave surface between them. The outer nostrils are covered with short barbels. The spiracles are large. There are five lateral, lower gill openings. The nasal valves are either only slightly fringed or smoothly edged, the barbels either forked or lobed.
The smoothback angelshark is found on Africa's western coast down to Namibia, as well as in the Mediterranean. It lives in the outer margins of the continental shelf at depths between 20 and 500 meters, although it usually resides in depths above 100 meters.
The data for the biology of this species is limited. It is known to feed on small sharks, bony fish, cephalopods and crabs. Like all angelsharks it is ovoviviparous. The pups are 24–27 centimetres long at birth.
The smoothback angelshark is critically endangered. Like the sawback angelshark (Squatina aculeata) found in the same habitat, this species used to be very common. It is most threatened by the intensive fishing in coastal areas and continental shelves by drift nets, gillnets and longlines, which affects most of its range off the African coast. The sharks are caught as by-catch, causing the stock to plummet dramatically in the last 50 years. The species has therefore disappeared in large areas of the northern Mediterranean and in African coastal waters. Together with two related species, the sawback angelshark and the angelshark, the Portuguese fisheries authorities in the area off Morocco and Mauritania saw a fall of 95% between 1990 and 1998. The pressure of fisheries on the species distribution is likely to intensify in the future.
The smoothback angelshark (Squatina oculata) is an angelshark of the family Squatinidae found in the eastern Atlantic.
Squatina oculata también conocido como tiburón ángel es una especie de pez esquatiniforme de la familia Squatinidae.[2] No se reconocen subespecies.[2]
Es de aspecto muy similar al angelote (Squatina squatina).[3] Presenta fuertes espinas sobre la cabeza y una coloración característica, con manchas blancas oceladas.[3] Las aletas dorsales se encuentran muy prolongadas hacia atrás.[4] Puede alcanzar como máximo de 1,5 m de longitud.[4]
Es propio del océano Atlántico, del mar Mediterráneo y del mar Negro.[1] Se encuentra en fondos de arena y barro, principalmente a entre 50 y 100 m de profundidad.[5]
Es ovovivíparo.[1] La hembra pare, habitualmente de febrero a abril, entre 3 y 8 crías, las cuales miden de 22,6 a 27 cm. de longitud.[1]
Su alimentación se compone de peces de pequeño tamaño, cefalópodos y crustáceos.[1]
Squatina oculata también conocido como tiburón ángel es una especie de pez esquatiniforme de la familia Squatinidae. No se reconocen subespecies.
Squatina oculata Squatina generoko animalia da. Arrainen barruko Squatinidae familian sailkatzen da.
Squatina oculata Squatina generoko animalia da. Arrainen barruko Squatinidae familian sailkatzen da.
L'Ange de mer ocellé (Squatina oculata) est un squatiniforme de la famille des Squatinidae que l'on trouve dans l'est de l'Atlantique du Maroc à l'Angola, entre 47° Nord et 28° de latitude Sud, et également en Méditerranée. Il peut mesurer jusqu'à 1,6 mètre. On le trouve en général sur le plateau continental, à des profondeurs de 50 à 100 m et un peu plus profondément sous les tropiques.
L'Ange de mer ocellé (Squatina oculata) est un squatiniforme de la famille des Squatinidae que l'on trouve dans l'est de l'Atlantique du Maroc à l'Angola, entre 47° Nord et 28° de latitude Sud, et également en Méditerranée. Il peut mesurer jusqu'à 1,6 mètre. On le trouve en général sur le plateau continental, à des profondeurs de 50 à 100 m et un peu plus profondément sous les tropiques.
Lo squatina oculata Bonaparte, 1840, appartiene al genere Squatina ed alla famiglia Squatinidae.
Vive nell'Oceano Atlantico orientale tra le latidudini 47°N e 28°S, più precisamente lungo le coste dell'Africa, nelle acque del Marocco, del Senegal, fino all'Angola e nelle acque dell'intero Mar Mediterraneo. È assente nel Mar nero.[1]
Vive generalmente su fondali sabbiosi e/o fangosi, ad un profondità compresa tra i 20 e i 560 metri, anche se più comunemente tra i 50 e i 100 metri.[1]
Le dimensioni massime registrate sono di 158 cm[2]. I maschi raggiungono la maturità sessuale ad una lunghezza di 140 cm.[1] Secondo i dati del IUCN è prossima al rischio di estinzione avendo una popolazione in diminuzione.
Si tratta di una specie ovovivipara[3].
Si nutrono principalmente di piccoli squali e di carangidi[2].
Vengono accidentalmente catturate dalle reti da traino e altri metodi di pesca artigianale.[1]
Lo squatina oculata Bonaparte, 1840, appartiene al genere Squatina ed alla famiglia Squatinidae.
De gevlekte zee-engel (Squatina oculata) is een vis uit de familie van zee-engelen (Squatinidae) en behoort tot de superorde van haaien. De haai kan een lengte bereiken van 160 cm, maar de meeste gevangen gevlekte zee-engelen hadden lengtes tussen de 70 en 100 cm, vrouwtjes meestal minstens 10 cm langer dan mannetjes.
De gevlekte zee-engel is een zoutwatervis. Deze haai leeft hoofdzakelijk op het continentaal plat van het oostelijk deel in de Atlantische Oceaan aan de kust van West-Afrika, maar komt ook voor in de Middellandse Zee. De diepteverspreiding is 5 tot 500 meter onder het wateroppervlak. In de tropische klimaatzone verblijven ze dieper dan in het gematigde zone.
De gevlekte zee-engel is voor de visserij van beperkt commercieel belang. Hoewel er niet gericht op deze haai gevist wordt, is deze bodembewonende haai (zoals alle soorten zee-engelen) zeer gevoelig voor de boomkorvisserij. Sinds het einde van de 20e eeuw neemt het aantal vangsten van de gevlekte zee-engel in onrustbarend tempo af, vooral in gebieden waar intensief met deze sleepnetten wordt gevist. Uit Portugese visserijstatistieken van aanlandingen van verwante gestekelde zee-engel die gevangen waren voor de kust van Marokko bleek een achteruitgang van 95% tussen 1990 en 1998 (meer dan 30% per jaar).
Een andere aanwijzing voor de sterke achteruitgang betreffen (onder meer) vangsten in Senegal. Tussen 1971 en 2000 werden 51 gevlekte zee-engelen gevangen en na 2000 (tot 2005 of 2007) geen enkele. In de Gambia werden tussen 1986 en 2000 nog zes exemplaren gevangen, en sindsdien geen enkele meer. De gevlekte zee-engel staat mede daarom als kritiek (ernstig bedreigd) op de Rode Lijst van de IUCN.[1][2]
De gevlekte zee-engel (Squatina oculata) is een vis uit de familie van zee-engelen (Squatinidae) en behoort tot de superorde van haaien. De haai kan een lengte bereiken van 160 cm, maar de meeste gevangen gevlekte zee-engelen hadden lengtes tussen de 70 en 100 cm, vrouwtjes meestal minstens 10 cm langer dan mannetjes.
Raszpla plamista[3] (Squatina oculata) – gatunek ryby chrzęstnoszkieletowej z rodziny raszplowatych (Squatinidae), krytycznie zagrożony wyginięciem.
Wschodni Atlantyk od Zatoki Biskajskiej po Angolę oraz Morze Śródziemne. Zazwyczaj występuje na głębokości 50–100 m, choć spotykana jest od 5 do 500 m.
Dorasta do 160 cm. Płetwy grzbietowe przesunięte mocno do tyłu. Na płetwach piersiowych i na trzonie ogona widoczne czarne plamy.
Raszpla plamista (Squatina oculata) – gatunek ryby chrzęstnoszkieletowej z rodziny raszplowatych (Squatinidae), krytycznie zagrożony wyginięciem.
Загальна довжина досягає 1,6 м, зазвичай до 1,5 м. Голова велика. Морда округла з великими шипами (навколо кінчика морди та очей). Очі помірного розміру, розташовані на верхній частині голови. За ними є бризкальця, що дорівнюють очам. Проміжок між очима увігнутий. Вусики біля ніздрів слабко подвоєні. Носові клапани з легкою бахромистістю. Рот широкий, міститься ближче до краю морди. Зуби дрібні, гострі, розташовуються у декілька рядків. У неї 5 пар зябрових щілин. Тулуб сильно сплощений. Грудні плавці великі, дуже широкі, їх краї увігнуті. Має 2 маленьких спинних плавця однакового розміру у хвостовій частині. Черевні плавці витягнуті, помірно звужені. Анальний плавець відсутній. Хвіст звужується до хвостового плавця. Хвостовий плавець невеличкий, його нижня лопать трохи довша за верхню.
Забарвлення спини сіро-коричневе або світло-коричневе з симетричними білими плямами, що нагадують очі. Звідси походить назва цієї акули. З боків хвостового стебла присутні 3 пари темних округлих плям, іноді декілька таких плям присутня на грудних плавцях. Черево білуватого кольору.
Тримається на глибинах від 5 до 500 м, зазвичай — до 100 м, на континентальному шельфі та континентальному схилі. Воліє до піщаних, мулистих, піщано-мулистих ґрунтів та температуру води 13-17 °C. Більш активна вночі. Полює з засідки. Живиться дрібною костистою рибою, ракоподібними, молюсками, перш за все головоногими.
Статева зрілість у самців настає при розмірі 80 см, самиць — 1 м. Це яйцеживородна акула. Породілля відбувається у лютому-квітні. Самиця народжує до 8 акуленят завдовжки 22-27 см.
М'ясо вживається в їжу, виготовляється риб'ячий жир і борошно, шкура — у галантерейній промисловості.
При необережному поводженні здатна завдати травми.
Мешкає у східній частині Атлантичного океану: від Гібралтару, південної Португалії і Іспанії до Анголи. Також зустрічається у Середземному морі: уздовж африканського узбережжя, біля берегів Франції, Італії, Греції, Лівана, Сирії, Туреччини; в Адріатичному морі.
Squatina oculata là một loài cá mập trong chi Squatina, chi duy nhất còn sinh tồn trong họ và bộ của nó. Nó tìm thấy ở phía đông Đại Tây Dương giữa vĩ độ 47 ° bắc và 28 ° tây. Chiều dài của nó lên đến 1,6 mét.
Squatina oculata là một loài cá mập trong chi Squatina, chi duy nhất còn sinh tồn trong họ và bộ của nó. Nó tìm thấy ở phía đông Đại Tây Dương giữa vĩ độ 47 ° bắc và 28 ° tây. Chiều dài của nó lên đến 1,6 mét.
Squatina oculata Bonaparte, 1840
Ареал Охранный статусГлазчатый морской ангел[1], или средиземноморский морской ангел[2] (лат. Squatina oculata) — вид рода плоскотелых акул одноимённого семейства отряда скватинообразных. Эти акулы встречаются в восточной части Атлантического океана на глубине до 494 м. Максимальная зарегистрированная длина 108 см. У них уплощённые голова и тело, внешне они похожи на скатов, но в отличие от последних жабры скватин расположены по бокам туловища и рот находится в передней части рыла, а не на вентральной поверхности. Эти акулы размножаются путём яйцеживорождения. Рацион состоит из небольших рыб и беспозвоночных. Представляют незначительный интерес для коммерческого рыбного промысла[3].
Впервые вид был научно описан в 1840 году[4]. Голотип не назначен. Глазчатых морских ангелов трудно идентифицировать, поскольку сообщения от рыбаков об их поимке можно с точностью отнести лишь к роду скватин[5].
Видовое название происходит от слова лат. oculus — «глаз» и связано с тем, что у некоторых особей на теле имеются симметричные отметины в виде «глазков»[6].
Глазчатые морские ангелы обитают в восточной части Атлантического океана, включая Средиземное море у берегов Албании, Анголы, Боснии и Герцеговины, Конго, Габона, Греции, Гвинеи, Западной Сахары, Испании (Балеарские и Канарские острова), Италии (Сардиния и Сицилия), Ливии, Мавритании, Черногории, Марокко, Намибии, Нигерии, Португалии, Сан-Томе и Принсипи, Сенегала, Словении, Туниса, Франции и Хорватии. Эти акулы встречаются в тёплых умеренных и тропических водах континентального шельфа и верхней части материкового склона на глубине от 20 до 500, в основном между 50 и 100 м. В тропиках эти акулы обычно попадаются на большей глубине по сравнению с умеренными широтами[5].
У глазчатых морских ангелов довольно стройное уплощённое тело и характерные для скватин широкие крыловидные грудные и брюшные плавники. Ноздри обрамлены раздвоенными усиками. Задний край передних назальных кожных лоскутов слегка бахромчатый. Кожные лоскуты, расположенные по обе стороны головы без треугольных лопастей. Позади глаз имеются брызгальца, расстояние до которых менее чем в 1,5 раза превышает диаметр глаза. Основание первого спинного плавника расположено позади свободного кончика брюшных плавников. На рыле и над глазами имеются крупные шипы, однако на средней линии туловища шипы отсутствуют. Тело покрыто заострёнными плакоидными чешуями с тремя гребнями. Окраска коричневатого цвета, иногда на теле присутствуют симметричные белые отметины[3].
Рацион глазчатых морских ангелов состоит из небольших рыб, в том числе барабулек. Данные из Западной Сахары свидетельствуют о том, что в декабре они образуют в этих водах крупные скопления[7]. Эти акулы размножаются яйцеживорождением. В помёте от 3 до 8 новорожденных[8] длиной от 22,6 до 27 см. У самок имеются два функциональных яичника. Роды происходят с февраля по апрель[8]. Самцы достигают половой зрелости при длине 140 см[3]. Рацион этих акул составляют костистые рыбы, такие как европейская аргентинаruen, обыкновенная ставрида, треска, барабулька, камбала, а также головоногие (обыкновенный кальмар и осьминоги) и ракообразные (креветки и крабы)[5].
Вид представляет незначительный интерес для коммерческого рыбного промысла. В качестве прилова эти акулы попадаются в донные тралы и ярусы и трёхстенные сети. Численность скватин в Средиземном море с начала интенсивного рыбного промысла существенно снизилась. В районе Балеарских островов существует 6 морских заповедников, где вылов скватин запрещён. Международный союз охраны природы присвоил этому виду статус «На грани исчезновения»[5].
Глазчатый морской ангел, или средиземноморский морской ангел (лат. Squatina oculata) — вид рода плоскотелых акул одноимённого семейства отряда скватинообразных. Эти акулы встречаются в восточной части Атлантического океана на глубине до 494 м. Максимальная зарегистрированная длина 108 см. У них уплощённые голова и тело, внешне они похожи на скатов, но в отличие от последних жабры скватин расположены по бокам туловища и рот находится в передней части рыла, а не на вентральной поверхности. Эти акулы размножаются путём яйцеживорождения. Рацион состоит из небольших рыб и беспозвоночных. Представляют незначительный интерес для коммерческого рыбного промысла.