Aythya Boie & F 1822

Qaraördək (lat. Aythya) - qazkimilər dəstəsinin ördəklər fəsiləsinə aid heyvan cinsi.

Növləri

• Uzunburun qırmızıbaş dalğıc (Aythya valisineria)
• Qırmızıbaş dalğıc (Aythya ferina)
• Amerika qırmızıbaş dalğıcı (Aythya americana)
• Aythya collaris
• Avstraliya dalğıcı (Aythya australis)
• Ber dalğıcı (Aythya baeri)
• Ağgöz dalğıc (Aythya nyroca)
• Madaqaskar dalğıcı (Aythya innotata)
• Yeni Zelandiya qaraördəyi (Aythya novaeseelandiae)
• Kəkilli qaraördək (Aythya fuligula)
• Dəniz qaraördəyi (Aythya marila)
• Kiçik dəniz qaraördəyi (Aythya affinis)

Mənbə

Ar morilhoned eo an evned palvezek kar d'an houidi hag a ya d'ober ar genad Aythya.

Spesadoù

• Morilhon bihan (Aythya affinis)
• Morilhon Amerika (Aythya americana)
• Morilhon Aostralia (Aythya australis)
• Morilhon Baer (Aythya baeri)
• Morilhon gwalenn-veg (Aythya collaris)
• Morilhon penn ruz (Aythya ferina)
• Morilhon kabellek (Aythya fuligula)
• Morilhon Madagaskar (Aythya innotata)
• Morilhon louet (Aythya marila)
• Morilhon Zeland Nevez, (Aythya novaeseelandiae)
• Morilhon gellruz (Aythya nyroca)
• Morilhon kein gwenn (Aythya valisineria)

Liammoù diavaez

Aythya és un gènere d'ocells anseriformes de la família dels anàtids. Són ànecs bussejadors que reben el nom vulgar de morells, que també es fa extensiu als del gènere Bucephala. Viuen sobre aigües dolces d'arreu el món. Són aus grosses, amb potes curtes que han de córrer sobre la superfície de l'aigua per aixecar el vol. Hi ha un patent dimorfisme sexual, si bé els colors dels mascles no són massa cridaners, essent els colors més comuns el gris, bru o negre. No tenen mirall a l'ala. L'única espècie que cria regularment als Països Catalans és el morell cap-roig.

Llistat d'espècies

Segons la classificació del IOC (versió 2.4, 2010) aquest gènere conté 12 espècies:

• Morell americà (Aythya americana).
• Morell buixot (Aythya marila).
• Morell cap-roig (Aythya ferina).
• Morell australià (Aythya australis).
• Morell de Baer (Aythya baeri).
• Morell de collar (Aythya collaris).
• Morell dorsiblanc (Aythya valisineria).
• Morell de Madagascar (Aythya innotata), probablement extint.
• Morell de Nova Zelanda (Aythya novaeseelandiae).
• Morell de plomall (Aythya fuligula).
• Morell petit (Aythya affinis).
• Morell xocolater (Aythya nyroca).

A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Aythya

Polák (Aythya) je rodové jméno potápivých kachen, hnízdících na severní polokouli. Většinou jsou tažní. Výjimku tvoří kriticky ohrožený (a pravděpodobně vyhynulý) polák madagaskarský, polák tmavý, který je endemitem Nového Zélandu a australský polák hnědavý.

V Česku se vyskytují tyto druhy poláků: polák chocholačka (Aythya fuligula), polák velký (Aythya ferina), polák kaholka (Aythya marila) (nehnízdí) a vzácně polák malý (Aythya nyroca). V roce 2006 byl poprvé pozorován i severoamerický polák proužkozobý^[1].

Druhy

• polák americký (Aythya americana)
• polák černohlavý (Aythya baeri)
• polák dlouhozobý (Aythya valisineria)
• polák chocholačka (Aythya fuligula)
• polák hnědavý (Aythya australis)
• polák kaholka (Aythya marila)
• polák madagaskarský (Aythya innotata)
• polák malý (Aythya nyroca)
• polák proužkozobý (Aythya collaris)
• polák tmavý (Aythya novaeseelandiae)
• polák velký (Aythya ferina)
• polák vlnkovaný (Aythya affinis)

Jako polák peposaka je někdy česky označována zrzohlávka peposaka (Netta peposaca).

Reference

1. ↑ Kubelka, Vojtěch a Doležal, Robert, 2007: Polák proužkozobý (Aythya collaris) – nový druh pro Českou republiku. Sylvia 43: 186–189.

Tento článek je příliš stručný nebo postrádá důležité informace.
Pomozte Wikipedii tím, že jej vhodně rozšíříte. Nevkládejte však bez oprávnění cizí texty.

Aythya er en slægt af fugle i familien af egentlige andefugle med 12 arter, der hovedsageligt er udbredt i Nordamerika og Eurasien.

Arter

De 12 arter i slægten:^[1]

• Stor taffeland (Aythya valisineria)
• Amerikansk taffeland (Aythya americana)
• Taffeland (Aythya ferina)
• Australsk taffeland (Aythya australis)
• Madagaskar hvidøjet and (Aythya innotata)
• Manchurerand (Aythya baeri)
• Hvidøjet and (Aythya nyroca)
• Newzealandsk troldand (Aythya novaeseelandiae)
• Halsbåndstroldand (Aythya collaris)
• Troldand (Aythya fuligula)
• Bjergand (Aythya marila)
• Lille bjergand (Aythya affinis)

Kilder

1. ^ Gill, F & D Donsker (Eds). 2015. IOC World Bird List (v 5.1). doi:10.14344/IOC.ML.5.1

• Danske navne på alverdens FUGLE Arkiveret version fra juli 2012.

Aythya ist eine Gattung der Entenvögel; sie wird den Tauchenten zugerechnet. Die Gattung umfasst zwölf Arten, von denen mit Reiher-, Moor- und Tafelente drei Arten regelmäßige Brutvögel der Avifauna Mitteleuropas sind. Die Madagaskar-Moorente und die Baerente sind die seltensten Arten der Gattung und gelten als vom Aussterben bedroht.^[1][2]

Merkmale

Die Moorente ist die kleinste Tauchente der Gattung Aythya. Die Vertreter der Art erreichen eine Körperlänge von 38 bis 42 Zentimetern.^[3] Moorenten wiegen durchschnittlich etwa 560 Gramm. Die nordamerikanische Riesentafelente dagegen erreicht eine Körperlänge von 48 bis 60 Zentimeter und wird bis zu 1270 Gramm schwer.^[4]

Charakteristisch für die Gattung ist ein kompakter Körperbau. Der Kopf ist im Verhältnis zur Körperlänge groß. Das Gefieder weist braune, schwarze, weiße oder graue Töne auf. Bei allen Arten der Gattung gibt es einen Geschlechtsdimorphismus, der allerdings unterschiedlich stark ausgeprägt ist.^[5] Ein vergleichsweise geringer Geschlechtsdimorphismus kommt bei der Moorente vor.

Verbreitung

Die Arten der Gattung Aythya kommen in Süd- und Nordamerika, in Afrika, in Eurasien bis nach China und in Australien sowie Neuseeland vor. Sie fehlen dagegen in weiten Teilen Südostasiens und im Westen des Pazifiks.

Die Australische Moorente ist die einzige Tauchente der Fauna Australiens. Ein vergleichsweise kleines Verbreitungsgebiet hat die Maori-Ente, die ausschließlich auf Neuseeland vorkommt. Ein sehr großes Verbreitungsgebiet hat dagegen die Tafelente, die auf dem gesamten europäischen Kontinent verbreitet ist und in Asien bis zum Baikalsee vorkommt. Der Verbreitungsschwerpunkt der Moorente liegt in den Steppen und Halbwüsten Asiens und Osteuropas. Es gibt daneben jedoch auch einen kleinen mitteleuropäischen Brutbestand. Auf ein kleines Gebiet in Ostasien begrenzt ist die vom Aussterben bedrohte Baerente; die gleichfalls vom Aussterben bedrohte Madagaskar-Moorente kommt nur noch in wenigen Gebieten auf Madagaskar vor. Riesentafelente, Rotkopfente und Ringschnabelente sind nordamerikanische Arten.

Lebensweise

Die Nahrung besteht aus Pflanzenteilen und wirbellosen Tieren wie Wasserinsekten, Krebstieren und Weichtieren. Einige Arten ernähren sich fast ausschließlich von Pflanzen. Mit der Reiherente und der Bergente gibt es auch Arten, die fast ausschließlich tierische Nahrung fressen. Obwohl die Nahrung von Aythya-Arten meistens tauchend erbeutet wird, können sie im flachen Wasser auch wie Schwimmenten gründeln. In größeren Tiefen dienen die Tastsinneszellen auf dem Schnabel zum Aufspüren der Nahrung.

Arten

Es werden die folgenden Arten unterschieden:

• Riesentafelente, Aythya valisineria
• Rotkopfente, Aythya americana
• Tafelente, Aythya ferina
• Australische Moorente, Aythya australis
• Madagaskar-Moorente, Aythya innotata
• Moorente, Aythya nyroca
• Baerente, Aythya baeri
• Maori-Ente, Aythya novaeseelandiae
• Ringschnabelente, Aythya collaris
• Reiherente, Aythya fuligula
• Bergente, Aythya marila
• Veilchenente, Aythya affinis

Literatur

• Hans-Günther Bauer, Einhard Bezzel und Wolfgang Fiedler (Hrsg.): Das Kompendium der Vögel Mitteleuropas: Alles über Biologie, Gefährdung und Schutz. Band 1: Nonpasseriformes – Nichtsperlingsvögel. Aula-Verlag Wiebelsheim, Wiesbaden 2005, ISBN 3-89104-647-2.
• T. Bartlett: Ducks And Geese – A Guide To Management. The Crowood Press, 2002, ISBN 1-85223-650-7.
• Bruce M. Beehler, Thane K. Pratt: Birds of New Guinea; Distribution, Taxonomy, and Systematics. Princeton University Press, Princeton 2016, ISBN 978-0-691-16424-3.
• John Gooders und Trevor Boyer: Ducks of Britain and the Northern Hemisphere. Dragon’s World Ltd, Surrey 1986, ISBN 1-85028-022-3.
• Hartmut Kolbe: Die Entenvögel der Welt. Ulmer Verlag 1999, ISBN 3-8001-7442-1.
• Erich Rutschke: Die Wildenten Europas. Biologie, Ökologie, Verhalten. Aula, Wiesbaden 1988, ISBN 3-89104-449-6.

Einzelbelege

1. ↑ Factsheet auf BirdLife International
2. ↑ Aythya baeri in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN 2016. Eingestellt von: BirdLife International, 2016. Abgerufen am 20. Juni 2017.
3. ↑ Handbook of the Birds of the World zur Moorente, aufgerufen am 20. Juni 2017
4. ↑ Janet Kear (Hrsg.): Ducks, Geese and Swans. Oxford University Press, 2005, ISBN 0198546459, S. 640.
5. ↑ Bruce M. Beehler, Thane K. Pratt: Birds of New Guinea; Distribution, Taxonomy, and Systematics. Princeton University Press, Princeton 2016, ISBN 978-0-691-16424-3, S. 60.

Botqaldoqlar, shoʻngʻuvchi oʻrdaklar (Aythya) — gʻozsimonlar turkumining oʻrdaklar kenja oilasiga mansub qushlar urugʻi. Orqa barmoqlari orasida keng teri pardalari boʻlishi bilan boshqa oʻrdaklardan farq qiladi. B. yaxshi uchadi, suzadi va shoʻngʻiydi, suv tagidan oʻlja tutadi. Shuning uchun ularga "botqaldoq" yoki "shoʻngʻuvchy oʻrdaklar" degan nom berilgan. B. uyasini yirik va chuqur koʻllar sohilidagi qamish va qoyalar orasiga quradi. 7—12 ta tuxum qoʻyadi. Suv oʻsimliklarining ildizi, barg va urugʻlari, mollyuska, qisqichbaqasimonlar va suv hasharotlari bilan oziklanadi. B.ning goʻshti, pati va terisidan foydalaniladi.

Oʻzbekistonda koʻkbel B. (Aytya Kegta),olaqanot B. (Aythya nyroca), haydarkokil B. (Aythya fuli gula) kabi turlari uchraydi.

Adabiyotlar

• OʻzME. Birinchi jild. Toshkent, 2000-yil

De Jollings (Aythya) binne in skaai út de famylje fan de Einfûgels. It binne einen dy't harren iten fange troch ûnder wetter te dûken.

Klassifikaasje

• Famylje: Einfûgels (Anatidae)
  • Skaai: Jollings (Aythya)
    • Soarte: Karein (Aythya ferina)
    • Soarte: Ringsnaffelein (Aythya collaris)
    • Soarte: Brune Dûkein (Aythya nyroca)
    • Soarte: Toefein (Aythya fuligula)
    • Soarte: Jolling (Aythya marila)
    • Soarte: Lytse Jolling (Aythya affinis)
    • Soarte: Readkopein (Aythya americana)

Aythya is a genus of diving ducks. It has twelve described species. The name Aythya comes from the Ancient Greek word αυθυια (authuia), which may have referred to a sea-dwelling duck or an auklet.^[1]

Aythya shihuibas was described from the Late Miocene of China. Zelenkov (2016) transferred the species Anas denesi Kessler (2013), known from the late Miocene of Hungary, to the genus Aythya.^[2] An undescribed prehistoric species is known only from Early Pleistocene fossil remains found at Dursunlu, Turkey;^[3] it might however be referrable to a paleosubspecies of an extant species considering its age (see also Greater scaup).

The Miocene "Aythya" arvernensis is now placed in Mionetta, while "Aythya" chauvirae seems to contain the remains of two species, at least one of which does not seem to be a diving duck.^[4]

The genus Aythya was introduced in 1822 by the German zoologist Friedrich Boie. The type species is the greater scaup.^[5][6]

Aythya species

The genus contains 12 species.^[7]

Phylogeny

Based on the Taxonomy in Flux from John Boyd's website.^[8]

(Nyroca)

?A. baeri (Radde 1863) (Baer's pochard)

?A. innotata (Salvadori 1894) (Madagascan pochard)

A. nyroca (Güldenstädt 1769) (Ferruginous duck)

A. australis (Eyton 1838) (Hardhead)

(Aristonetta)

A. americana (Eyton 1838) (Redhead)

A. ferina (Linnaeus 1758) (Common pochard)

A. valisineria (Wilson 1814) (Canvasback)

(Aythya)

A. affinis (Eyton 1838) (Lesser scaup)

A. marila (Linnaeus 1761) (Greater scaup)

?A. novaeseelandiae (Gmelin 1789) (papango; New Zealand scaup)

?A. collaris (Donovan 1809) (Ring-necked duck)

A. fuligula (Linnaeus 1758) (Tufted duck)

See also

• Late Quaternary prehistoric birds
• List of fossil bird genera

Gallery

• 

  Canvasback (Aythya valisineria)

• 

  Common pochard (Aythya ferina)

• 

  Redhead (Aythya americana)

• 

  Ring-necked duck (Aythya collaris)

• 

  Female Hardhead (Aythya australis)

• 

  Baer's pochard (Aythya baeri)

• 

  Ferruginous duck (Aythya nyroca)

• 

  Madagascar pochard (Aythya innotata)

• 

  New Zealand scaup (Aythya novaeseelandiae)

• 

  Tufted duck (Aythya fuligula)

• 

  Greater scaup (Aythya marila)

• 

  Lesser scaup (Aythya affinis)

References

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Aythya&oldid=1159401408"

Aythya estas genro de merganasoj. Ĝi havas 12 priskribatajn speciojn. Multaj havas helajn flankojn kontraste kun malhelaj brustoj kaj ruĝecaj aŭ bruneca kapoj; multaj havas bluecgrizajn bekojn kun nigraj makulpintoj (vidu bildojn sube).

Specioj

• Blankadorsa anaso Aythya valisineria
• Brunkapa anaso Aythya ferina
• Blubeka merganaso Aythya americana
• Kolumanaso Aythya collaris
• Aŭstralia merganaso Aythya australis
• Baera anaso Aythya baeri
• Blankokula anaso Aythya nyroca
• Madagaskara merganaso Aythya innotata – time supozata formortinta, remalkovrata (2006)
• Reunia anaso, Aythya cf. innotata - formortinta (ĉ.1690-aj jaroj)
• Novzelanda merganaso Aythya novaeseelandiae
• Tufanaso Aythya fuligula
• Rokanaso Aythya marila
• Malgranda rokanaso Aythya affinis

Praspecioj

Aythya shihuibas estis priskribata el fina Mioceno de Ĉinio. Nepriskribata prahistoria specio estas konata nur el restaĵoj de fosilioij de frua Pleistoceno troviĝantaj ĉe Dursunlu, Turkio;^[1] kaj povus esti tamen menciata kiel paleosubspecio de nuna specio konsiderinte ties aĝon (vidu ankaŭ artikolon de Rokanaso).

La specio "Aythya" arvernensis el Mioceno estas nune lokigita en Mionetta, dum "Aythya" chauvirae ŝajne enhavas la restaĵojn de 2 specioj, almenaŭ unu el kiuj ne ŝajnas esti merganaso.^[2]

Bildaro

• Blankadorsa anaso Aythya valisineria

• Brunkapa anaso Aythya ferina

• Blubeka merganaso Aythya americana

• Kolumanaso Aythya collaris

• Aŭstralia merganaso Aythya australis

• Baera anaso Aythya baeri

• Blankokula anaso Aythya nyroca

• Madagaskara merganaso Aythya innotata

• Novzelanda merganaso Aythya novaeseelandiae

• Tufanaso Aythya fuligula

• Rokanaso Aythya marila

• Malgranda rokanaso Aythya affinis

Referencoj

Aythya es un género de aves anseriformes de la familia Anatidae de distribución mundial.^[1]​ Está constituido por especies de patos buceadores, que se conocen vulgarmente como porrones,^[2]​ cuyos machos se caracterizan por el patrón de color de su plumaje: castaño rojizo o negro en la cabeza y cuello, y el pecho negro, mientras que sus hembras son de tonos pardos, y algunas con manchas blancas alrededor del pico. El nombre de este género procede del término griego αἴθυια (aithuia), un ave marina sin identificar citada por Aristóteles.^[3]​

Especies

El género se compone de 12 especies:^[4]​^[5]​

• Aythya affinis - porrón bola;
• Aythya americana - porrón americano;
• Aythya australis - porrón australiano;
• Aythya baeri - porrón de Baer;
• Aythya collaris - porrón acollarado o pato collarejo;
• Aythya ferina - porrón europeo;
• Aythya fuligula - porrón moñudo;
• Aythya innotata - porrón malgache;
• Aythya marila - porrón bastardo;
• Aythya novaeseelandiae - porrón maorí;
• Aythya nyroca - porrón pardo;
• Aythya valisineria - porrón coacoxtle.

Referencias

• Louchart, Antoine; Mourer-Chauviré, Cécile; Guleç, Erksin; Howell, Francis Clark & White, Tim D. (1998): L'avifaune de Dursunlu, Turquie, Pléistocène inférieur: climat, environnement et biogéographie. C. R. Acad. Sci. Paris IIA 327(5): 341-346. [Francés con versión abreviada en inglés] doi 10.1016/S1251-8050(98)80053-0 (HTML abstract)

See artikkel on linnuperekonnast; viljapeksuriista kohta vaata Vart (etnograafia)

---

Vart (Aythya) on veelindude perekond partlaste sugukonnast.

Liigid

• suurvart (Aythya valisineria)
• punapea-vart (Aythya ferina), Eestis harv haudelind
• preeriavart (Aythya americana)
• lannuvart (Aythya collaris), elab Põhja-Ameerikas
• austraalia vart (Aythya australis)
• amuuri vart (Aythya baeri)
• valgesilm-vart (Aythya nyroca), Eestis eksikülaline
• madagaskari vart (Aythya innotata)
• maoori vart (Aythya novaeseelandiae)
• tuttvart (Aythya fuligula), Eestis arvukas
• merivart (Aythya marila), Eestis haruldane haudelind
• väike-merivart (Aythya affinis), elab Põhja-Ameerikas

Aythya Anatidae familiako generoa da. Hamabi murgilari espezie ditu barnean (tartean izen arrunta murgilari duten guztiak, murgilari urrebegi izan ezik).

Espeziea

• Aythya affinis - murgilari txiki
• Aythya americana - murgilari burugorri
• Aythya australis
• Aythya baeri
• Aythya collaris - murgilari lepokodun
• Aythya ferina - murgilari arrunt
• Aythya fuligula - murgilari mottodun
• Aythya innotata
• Aythya marila - murgilari handi
• Aythya novaeseelandiae
• Aythya nyroca - murgilari arre
• Aythya valisineria

Sotkat (Aythya) ovat sorsien suku, johon kuuluu kaksitoista sukeltajasorsalajia. Sotkien pyrstö on uidessa etuselkää matalammalla. Lentoon lähtiessään sotkat räpistelevät aluksi vedenpintaa pitkin.

Suomessa esiintyvät:

• Punasotka - Aythya ferina

• Tukkasotka - Aythya fuligula

• Lapasotka - Aythya marila

Muualla esiintyvät:

• Isopunasotka - Aythya valisineria
• Amerikanpunasotka - Aythya americana
• Amerikantukkasotka - Aythya collaris
• Ruskosotka - Aythya nyroca
• Madagaskarinsotka - Aythya innotata
• Pikkulapasotka - Aythya affinis
• Australiansotka - Aythya australis
• Kiinansotka - Aythya baeri
• Uudenseelanninsotka - Aythya novaeseelandiae

Lähteet

Le genre Aythya comprend douze espèces. Leur nom normalisé est fuligule. Ce sont des canards plongeurs.

Liste des espèces

D'après la classification de référence (version 2.2, 2009) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :

• Aythya valisineria – Fuligule à dos blanc
• Aythya americana – Fuligule à tête rouge
• Aythya ferina – Fuligule milouin
• Aythya australis – Fuligule austral
• Aythya innotata – Fuligule de Madagascar
• Aythya baeri – Fuligule de Baer
• Aythya nyroca – Fuligule nyroca
• Aythya novaeseelandiae – Fuligule de Nouvelle-Zélande
• Aythya collaris – Fuligule à collier
• Aythya fuligula – Fuligule morillon
• Aythya marila – Fuligule milouinan
• Aythya affinis – Petit Fuligule

Voir aussi

Références taxonomiques

• (en) Référence Congrès ornithologique international : (consulté le 13 mai 2015)
• (en) Référence Zoonomen Nomenclature Resource (Alan P. Peterson) : Aythya dans Anseriformes
• (en) Référence Tree of Life Web Project : Aythya
• (en) Référence Catalogue of Life : Aythya F. Boie, 1822 (consulté le 11 décembre 2020)
• (en) Référence Fauna Europaea : Aythya
• (en) Référence Paleobiology Database : Aythya Boie 1822
• (fr+en) Référence ITIS : Aythya F. Boie, 1822
• (en) Référence Animal Diversity Web : Aythya
• (en) Référence NCBI : Aythya (taxons inclus)

Aythya je rod pataka iz potporodice ronilica. Uključuje 12 vrsta koje su karakteristične po boji perja. Od ostalih vrsta ronilica ističu se po crvenkasto-crnoj ili crnoj glavi, vratu i prsima.

Aythya shihuibas je ptica iz kasnog miocena koja je živjela u Kini. Ova neopisana prapovijesna vrsta poznata je samo iz fosilnih ostataka koji su nađeni u mjestu Dursunlu u Turskoj, no to bi se moglo odnositi na paleo-podvrstu sadašnjih vrsta, s obzirom na njezinu dob (vidi također patka crnika).

"Aythya" arvernensis je sada smještena u rod Mionetta, dok "Aythya" chauvirae sadrži ostatke dvije različite vrste. Barem jedna od njih uopće ne pripada ronilicama.

Izvori

• Louchart, Antoine; Mourer-Chauviré, Cécile; Guleç, Erksin; Howell, Francis Clark & White, Tim D. (1998): L'avifaune de Dursunlu, Turquie, Pléistocène inférieur: climat, environnement et biogéographie.
• Worthy, Trevor H.; Tennyson, A.J.D.; Jones, C.; McNamara, J.A. & Douglas, B.J. (2007)

Aythya è un genere di anatre tuffatrici.

Specie

• Aythya affinis - Moretta americana,
• Aythya americana - Moriglione testarossa,
• Aythya australis - Moretta australiana,
• Aythya baeri - Moriglione di Baer,
• Aythya collaris - Moretta dal collare,
• Aythya ferina - Moriglione eurasiatico,
• Aythya fuligula - Moretta eurasiatica,
• Aythya innotata - Moretta del Madagascar,
• Aythya marila - Moretta grigia,
• Aythya novaeseelandiae - Moretta di Nuova Zelanda,
• Aythya nyroca - Moretta tabaccata,
• Aythya valisineria - Moriglione dorsotelato,

Una specie preistorica non ancora descritta è conosciuta a partire da resti fossili del Pleistocene superiore ritrovati a Dursunlu, in Turchia (Louchart et al. 1998); considerando l'epoca, comunque, dovrebbero essere ricondotti ad una paleosottospecie di una specie attuale (vedi anche moretta grigia).

Bibliografia

• Louchart, Antoine; Mourer-Chauviré, Cécile; Guleç, Erksin; Howell, Francis Clark & White, Tim D. (1998): L'avifaune de Dursunlu, Turquie, Pléistocène inférieur: climat, environnement et biogéographie. C. R. Acad. Sci. Paris IIA 327(5): 341-346. [French with English abridged version] doi:10.1016/S1251-8050(98)80053-0 (HTML abstract)

Nardančiosios antys (lot. Aythya) – antinių (Anatidae) šeimos paukščiai.

Lietuvoje aptinkamos šios rūšys:

• Rudagalvė antis (Aythya ferina)
• Kuoduotoji antis (Aythya fuligula)
• Žiloji antis (Aythya marila)
• Rudė (Aythya nyroca). Įrašyta į Lietuvos raudonąją knygą.

Kitos rūšys

• Žilanugarė antis (Aythya valisineria)
• Raudonkaklė antis (Aythya americana)
• (Aythya collaris)
• (Aythya australis)
• (Aythya baeri)
• (Aythya innotata)
• (Aythya novaeseelandiae)
• (Aythya affinis)

Vikiteka

Nirējpīļu ģints (Aythya) ir viena no pīļu dzimtas (Anatidae) ģintīm, kas pieder nirējpīļu apakšdzimtai (Aythyinae). Nirējpīļu ģintī ir 12 sugas. Kā jau visas nirējpīļu apapkšdzimtas sugas, arī nirējpīļu ģints sugas barību meklē, ienirstot zem ūdens. Tās barojas ar dažādiem ūdensaugiem un ūdens bezmugurkaulniekiem, ienirstot 5—10 metru dziļumā.^[1] To ķermenis ir noapaļots, knābis plats un pēdas lielas. Kājas anatomiski ir novietotas tālu uz aizmuguri, tādējādi tās zem ūdens spēj labāk ķermeni stumt cauri ūdenim.^[2]

Nirējpīles Latvijā

Latvijā ir sastopamas 4 nirējpīļu ģints sugas: brūnkaklis (Aythya ferina), baltacis (Aythya nyroca), cekulpīle (Aythya fuligula) un ķerra (Aythya marila).^[3]

Klasifikācija

• Nirējpīļu ģints (Aythya)
  • Austrālijas baltacis (Aythya australis)
  • Austrumu baltacis (Aythya baeri)
  • Baltacis (Aythya nyroca)
  • Brūnkaklis (Aythya ferina)
  • Cekulpīle (Aythya fuligula)
  • Dzeltenacis (Aythya americana)
  • Gredzenpīle (Aythya collaris)
  • Jaunzēlandes ķerra (Aythya novaeseelandia)
  • Ķerra (Aythya marila)
  • Lielais brūnkaklis (Aythya valisineria)
  • Madagaskaras baltacis (Aythya innotata)
  • Mazā ķerra (Aythya affinis)

Atsauces

Vogels

Aythya is een geslacht van duikeenden uit de familie eenden, ganzen en zwanen (Anatidae). Het geslacht telt 12 soorten.^[1]

Soorten

• Aythya affinis (Kleine toppereend)
• Aythya americana (Roodkopeend)
• Aythya australis (Australische witoogeend)
• Aythya baeri (Baers witoogeend)
• Aythya collaris (Ringsnaveleend)
• Aythya ferina (Tafeleend)
• Aythya fuligula (Kuifeend)
• Aythya innotata (Madagaskarwitoogeend)
• Aythya marila (Topper)
• Aythya novaeseelandiae (Nieuw-Zeelandse topper)
• Aythya nyroca (Witoogeend)
• Aythya valisineria (Grote tafeleend)

Bronnen, noten en/of referenties

Taffeland, Aythya ferina i Osaka, Japan

Foto: Wikimediabrukar Laitche

Systematikk Klasse: Aves Orden: Anseriformes Familie: Anatidae Slekt: Aythya Vitskapleg namn Aythya

Aythya er ei biologisk slekt med dukkender i andefamilien.

Skildring

Fuglane i denne slekta lever i ferskvatn eller i estuar, men nokre som til dømes bergand (Aythya marila) flytter over til marine miljø om vinteren. Dei skaffar seg føde først og fremst ved dukking. Dei er gode flygarar og har raskare vengeslag enn mange andre ender når dei slår med dei breie, butte vengene sine. Populasjonar som hekkar i nord er ofte flyttfuglar medan dei sørlege hekkeartane tenderer til å vere standfuglar. Australdukkand (Aythya australis) flyttar uregelbunden over lange strekk for å komme bort frå kraftig regnvêr. Artane i slekta rører seg klønete på land ettersom beina er plassert langt bak på kroppen, denne beinplasseringa gjer dei til gode symjarar.

Hybridisering, det vil si at ulike artar får avkom saman, førekjem blant dukkender. Det kan skje i eit område der den eine arten er langt meir uvanleg enn den andre arten. Eit døme er avkom frå bergand og toppand.^[1]

Artslista

Aythya i rekkjefølgje etter Clementslista versjon 6.6 frå august 2011^[2] med norske namn etter Norske navn på verdens fugler. ^[3]

• Kanvasand, Aythya valisineria
• Koparhovudand, Aythya americana
• Taffeland, Aythya ferina
• Ringand, Aythya collaris
• Kvitaugeand, Aythya nyroca
• Alaotraand, Aythya innotata
• Amurand, Aythya baeri
• Australdukkand, Aythya australis
• Toppand, Aythya fuligula
• Maoridukkand, Aythya novaeseelandiae
• Bergand, Aythya marila
• Purpurhovudand, Aythya affinis

Kjelder

Referansar

Bakgrunnsstoff

Multimedia w Wikimedia Commons

Aythya – rodzaj ptaka z podrodziny kaczek (Anatinae) w rodzinie kaczkowatych (Anatidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Północnej, Eurazji, Australii i Afryce^[17].

Morfologia

Długość ciała 37–61 cm, rozpiętość skrzydeł 60–90 cm; masa ciała samców 470–1658 g, samic 464–1630 g^[18].

Systematyka

Etymologia

• Penelope: gr. πηνελοψ pēnelops, πηνελοπος pēnelopos „typ kaczki”^[19]. Gatunek typowy: Anas ferina Linnaeus, 1758.
• Aythya (Aethyja, Aethyia, Aithyia, Aithya): gr. αιθυια aithuia – „niezidentyfikowany ptak morski”, wymieniony przez Arystotelesa, Hezychiusza i innych autorów. W obecnych czasach nazwa ta jest przypisywana różnym ptakom, w tym burzykom, kormoranom, kaczkom i alkom^[20].
• Nyroca: epitet gatunkowy Anas nyroca Güldenstädt, 1770^[21]; ros. нырок nyrok „kaczka z rodzaju Aythya”^[22]. Gatunek typowy: Anas nyroca Güldenstädt, 1770.
• Fuligula: epitet gatunkowy Anas fuligula Linnaeus, 1758^[23]; łac. fuligo, fuliginis „sadza”; gula „gardło”^[24]. Gatunek typowy: Anas fuligula Linnaeus, 1758.
• Fulix: łac. fulix, fulicis „typ ptactwa wodnego”, zwykle utożsamiany z łyskami z rodzaju Fulica^[25]. Gatunek typowy: Anas fuligula Linnaeus, 1758.
• Glaucium: gr. γλαυκιον glaukion „typ kaczki z jaskrawymi oczami”, od γλαυκος glaukous „modry”^[26]. Gatunek typowy: Anas fuligula Linnaeus, 1758.
• Marila: epitet gatunkowy Anas marila Linnaeus, 1761^[27]; gr. μαριλη marilē „węgiel drzewny, pył węglowy”^[28]. Gatunek typowy: Anas marila Linnaeus, 1761.
• Nettarion: gr. νητταριον nēttarion „mała kaczka, kaczątko”, od zdrobnienia νηττα nētta „kaczka”^[29]. Gatunek typowy: Anas marila Linnaeus, 1761.
• Aristonetta: gr. αριστος aristos „najlepszy, szlachetny”; νηττα nētta „kaczka”^[30]. Gatunek typowy: Anas valisineria A. Wilson, 1814.
• Ilyonetta: gr. ιλυς ilus, ιλυος iluos „błoto, szlam”; νηττα nētta „kaczka”^[31]. Nowa nazwa dla Nyroca.
• Perissonetta: gr. περισσος perissos „wspaniały”; νηττα nētta „kaczka”^[32]. Gatunek typowy: Anas collaris Donovan, 1809.
• Zeafulix: zbitka wyrazowa toponimu „Nowa Zelandia” i rodzaju Fulix Sundevall, 1836^[33]. Gatunek typowy: Anas novaeseelandiae J.F. Gmelin, 1789.
• Dyseonetta: gr. δυω duō „nurkować, zanurzyć się”; νηττα nētta „kaczka”^[34]. Gatunek typowy: Fuligula americana Eyton, 1838.

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki^[35]:

• Aythya ferina – głowienka zwyczajna
• Aythya valisineria – głowienka długodzioba
• Aythya americana – głowienka preriowa
• Aythya australis – podgorzałka australijska
• Aythya innotata – podgorzałka madagaskarska
• Aythya baeri – podgorzałka zielonogłowa
• Aythya nyroca – podgorzałka zwyczajna
• Aythya novaeseelandiae – ogorzałka nowozelandzka
• Aythya collaris – czerniczka
• Aythya fuligula – czernica
• Aythya marila – ogorzałka zwyczajna
• Aythya affinis – ogorzałka mała
• Aythya denesi – wymarły gatunek mioceński^[36]
• Aythya molesta – wymarły gatunek mioceński^[36]

Przypisy

Bibliografia

1. S.F. Baird: Order VI: Natatores. W: S.F. Baird, J. Cassin & G.N. Lawrence: Reports of explorations and surveys, to ascertain the most practicable and economical route for a railroad from the Mississippi River to the Pacific Ocean. Made under the direction of the secretary of war, in 1853-6, according to acts op congress of March 8, 1853, May 31, 1854, and August 5, 1854. Cz. 9: Birds. Washington: A.O.P. Nicholson, Printer [etc.], 1858, s. 754-921. (ang.)
2. J.A. Jobling: Key to Scientific Names in Ornithology. W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie & E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2018. [dostęp 2018-06-25]. (ang.)

Aythya é um género de aves anseriformes, conhecidas como zarros. Representam um tipo de pato-selvagem migratório que habita a Eurásia.^[1]

Aythya shihuibas foi descrita a partir do Mioceno Final da China. Zelenkov (2016) transferiu a espécie Anas denesi Kessler (2013), conhecida do Mioceno da Hungria, para o gênero Aythya.^[2] Uma espécie pré-histórica não descrita é conhecida apenas dos restos fósseis do Pleistoceno Primitivo encontrados em Dursunlu, Turquia;^[3] O gênero Aythya foi introduzido em 1822 pelo zoólogo alemão Friedrich Boie. O tipo de espécie é o Zarro-bastardo.^[4][5]

Referências

Aythya este un gen de rațe scufundătoare, care conține douăsprezece specii descrise. Denumirea de Aythya provine din greaca veche, unde aithuia s-ar putea referi la o rață marină sau la o specie de alcide.^[1]

Specii

• Aythya affinis
• Aythya americana
• Aythya australis
• Aythya baeri
• Aythya collaris
• Aythya ferina - rața cu cap castaniu
• Aythya fuligula - rața moțată
• Aythya innotata
• Aythya marila
• Aythya novaeseelandiae
• Aythya nyroca - rața roșie
• Aythya valisineria

Galerie

• Aythya valisineria

• Aythya ferina

• Aythya americana

• Aythya collaris

• Aythya australis

• Aythya baeri

• Aythya nyroca

• Aythya innotata

• Aythya novaeseelandiae

• Aythya fuligula

• Aythya marila

• Aythya affinis

Referințe

Bibliografie

• Louchart, Antoine; Mourer-Chauviré, Cécile; Guleç, Erksin; Howell, Francis Clark & White, Tim D. (1998): L'avifaune de Dursunlu, Turquie, Pléistocène inférieur: climat, environnement et biogéographie. C. R. Acad. Sci. Paris IIA 327(5): 341-346. [Francés con versión abreviada en inglés] doi:10.1016/S1251-8050(98)80053-0 (HTML abstract)

Aythya är ett släkte med dykänder inom underfamiljen Aythyinae bland de egentliga andfåglarna.

Arterna inom släktet födosöker främst genom att dyka. De är flockfåglar som främst lever i sötvatten eller i estuarier, dock flyttar berganden (Aythya marila) till marina miljöer om vintern. De är goda flygare och de slår sina breda, trubbiga vingar snabbare än många andra änder. Populationer som häckar i norr är ofta flyttfåglar medan sydligare häckningspopulationer tenderar att vara stannfåglar. Australisk dykand (Aythya australis) flyttar dock oregelbundet långa sträckor för att undkomma kraftiga regnväder. Arterna inom släktet rör sig klumpigt på land eftersom deras ben ofta är placerade långt bak på kroppen för att de lättare ska kunna ta sig fram när de simmar.

Systematik

Tidigare fördes dykänderna tillsammans med simänderna till underfamiljen Anatinae. Johnson & Sorenson (1999) splittade ut dykandsläktena Aythya och Netta med flera i den egna underfamiljen Aythyinae. Analyser av mitokondriellt DNA för enzymet cytokrom b och sekvensdata av NADH-dehydrogenas subenhet 2 för denna grupp dykänder indikerar att de släktmässigt är ganska långt ifrån simänderna och att deras morfologiska likheter med simänderna beror på konvergent evolution.^[1]

Arter

• Svartnäbbad brunand (Aythya valisineria)
• Brunand (Aythya ferina)
• Amerikansk brunand (Aythya americana)
• Ringand (Aythya collaris)
• Australisk dykand (Aythya australis)
• Amurdykand (Aythya baeri)
• Vitögd dykand (Aythya nyroca)
• Madagaskardykand (Aythya innotata) – troddes länge vara utdöd men återfanns 2006
• Nyazeelanddykand (Aythya novaeseelandiae)
• Vigg (Aythya fuligula)
• Bergand (Aythya marila)
• Mindre bergand (Aythya affinis)

Fossil och förhistoriska arter

Arten Aythya shihuibas finns beskriven från sen miocen i Kina. En obeskriven förhistorisk art är känd från fossila lämningar som härstammar från tidig pleistocen funna i Dursunlu, Turkiet^[2] Arten "Aythya" arvernensis från miocen placeras numera i släktet Mionetta, medan "Aythya" chauvirae egentligen verkar bestå av två olika arter varav den ena inte verkar tillhöra dykänderna.^[3]

Noter

1. ^ Johnson, Kevin P. & Sorenson, Michael D. (1999) Phylogeny and biogeography of dabbling ducks (genus Anas): a comparison of molecular and morphological evidence. Auk, vol.116, nr.3, sid:792–805. PDF fulltext
2. ^ Louchart, Antoine; Mourer-Chauviré, Cécile; Guleç, Erksin; Howell, Francis Clark & White, Tim D. (1998) L'avifaune de Dursunlu, Turquie, Pléistocène inférieur: climat, environnement et biogéographie., Les Comptes rendus de l'Académie des sciences, vol.327, nr.5m sid:341-346. [fransk med engelsk kortversion] doi:10.1016/S1251-8050(98)80053-0 (HTML sammanfattning)
3. ^ Worthy, Trevor H.; Tennyson, A.J.D.; Jones, C.; McNamara, J.A. & Douglas, B.J. (2007) Miocene waterfowl and other birds from central Otago, New Zealand., Journal of Systematic Palaeontology, vol.5, nr.1, sid:1-39. doi:10.1017/S1477201906001957 (HTML sammanfattning)

• 1 Види
• 2 Примітки
• 3 Посилання
• 4 Література

1. ↑ Jobling, James (1991) A Dictionary of Scientific Bird Names. — Oxford University Press. ISBN 0-19-854634-3

Aythya là một chi chim trong họ Vịt.^[1]

Các loài

Chi này có 12 loài:^[2][3]

• Aythya affinis - Vịt bãi nhỏ
• Aythya americana - Vịt đầu đỏ Bắc Mỹ
• Aythya australis - Vịt đầu cứng
• Aythya baeri - Vịt đầu đen
• Aythya collaris - Vịt khoang cổ
• Aythya ferina - Vịt đầu đỏ
• Aythya fuligula - Vịt búi lông
• Aythya innotata - Vịt đầu nâu Madagascar
• Aythya marila - Vịt bãi lớn
• Aythya novaeseelandiae - Vịt bãi New Zealand
• Aythya nyroca - Vịt nâu đỏ
• Aythya valisineria -Vịt lặn vai buồm

Chú thích

Tham khảo

Wikispecies có thông tin sinh học về Aythya Wikimedia Commons có thư viện hình ảnh và phương tiện truyền tải về Aythya

Научная классификация Международное научное название

Aythya F. Boie, 1822

Систематика
на Викивидах
Изображения
на Викискладе ITIS 175124NCBI 30384EOL 88901FW 83440

Че́рнети (лат. Aythya) — род птиц семейства утиных, близкий к ныркам (Netta); sensu lato их также иногда называют нырка́ми. Эти птицы с коренастым телосложением, короткой шеей и относительно крупной головой. Клюв чёрного или серого цвета. Ноги короткие и смещены назад, тёмно-серого цвета; на задних пальцах имеются кожистые лопасти. Клюв широкий, длинный, значительно уплощён. Почти у всех видов на крыльях имеется широкая светлая полоса. Чернети большую часть времени проводят на воде; хорошие ныряльщики — при добывании корма со дна водоёмов они заныривают полностью либо частично, оставляя заднюю часть на поверхности. В отличие от речных уток, на воде имеют низкую осадку, и хвост держат опущенным.^[1] Взлетают с небольшого разбега, тогда как речные утки почти вертикально. На сушу выходят редко.^[2]

Латинское название рода Aythya имеет древнегреческие корни — некая морская птица под названием aithuia упоминается в трудах Аристотеля, Исихия Александрийского и других древних авторов. В более поздних источниках это название не привязывается к какому-либо конкеретному виду, но часто ассоциируется с различными морскими пернатыми^[3][4].

На территории России гнездится 5 видов чернетей. Хохлатая чернеть обитает почти на всей территории страны, за исключением районов крайнего севера. Красноголовый нырок широко распространён в европейской и азиатской части к западу от Якутии. Бэров нырок встречается в Восточном Забайкалье, Приамурье и Приморье. Белоглазый нырок обитает в основном на юге Европейской части России южнее Псковской, Смоленской, Калужской, Рязанской областей, Татарстана и Башкирии, а также в Южной Сибири у подножий Алтая и долины Урунгу. Места гнездовий морской чернети — тундровая и лесотундровая зоны России на всём протяжении с запада на восток. Ареал американского красноголового нырка полностью находится на американском континенте; в России отмечены лишь случайные залёты на остров Большой Ляховский в Новосибирском архипелаге.^[5][6]

Виды^[7]

• Длинноносый красноголовый нырок (Aythya valisineria)
• Красноголовый нырок (Aythya ferina)
• Американский красноголовый нырок (Aythya americana)
• Ошейниковая чернеть (Aythya collaris)
• Австралийский нырок (Aythya australis)
• Нырок Бэра (Aythya baeri)
• Белоглазый нырок (Aythya nyroca)
• Мадагаскарский нырок (Aythya innotata)
• Новозеландская чернеть (Aythya novaeseelandiae)
• Хохлатая чернеть (Aythya fuligula)
• Морская чернеть (Aythya marila)
• Малая морская чернеть (Aythya affinis)

Литература

Ссылки

• Bradley C. Livezey «A phylogenetic analysis of modern pochards (Anatidae: Aythyini)»

Источник — https://ru.wikipedia.org/w/index.php?title=Чернети&oldid=89970932

潛鴨屬（Aythya）是鴨科下的一屬。

物種

• 帆背潛鴨（A. valisineria）
• 紅頭潛鴨（A. ferina）
• 美洲潛鴨（A. americana）
• 環頸潛鴨（A. collaris）
• 南方潛鴨（A. australis）
• 青頭潛鴨（A. baeri）
• 白眼潛鴨（A. nyroca）
• 馬達加斯加潛鴨（A. innotata）
• 紐西蘭潛鴨（A. novaeseelandiae）
• 鳳頭潛鴨（A. fuligula）
• 斑背潛鴨（A. marila）
• 小潛鴨（A. affinis）

於土耳其發現早更新世的化石，有可能是潛鴨屬的古亞種。^[1]

中新世的"Aythya" arvernensis現已被編入Mionetta中，而"Aythya" chauvirae似乎包含了兩個物種，但最少有一種已肯定不是潛鴨屬。^[2]

參考

这是一篇與鳥類相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。

取自“https://zh.wikipedia.org/w/index.php?title=潛鴨屬&oldid=52314212”

ハジロ属 分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 目 : カモ目 Anseriformes 科 : カモ科 Anatidae 亜科 : スズガモ亜科 Aythyinae 属 : ハジロ属 Aythya　 学名 Aythya
F. Boie, 1822^[1] 英名 Diving duck 種

• A. valisineria オオホシハジロ
• A. americana アメリカホシハジロ
• A. ferina ホシハジロ
• A. australis オーストラリアメジロガモ
• A. innotata マダガスカルメジロガモ
• A. baeri アカハジロ
• A. nyroca メジロガモ
• A. novaeseelandiae ニュージーランドスズガモ
• A. collaris クビワキンクロ
• A. fuligula キンクロハジロ
• A. marila スズガモ
• A. affinis コスズガモ
• 詳細は本文の種の節を参照

ハジロ属（ハジロぞく、Aythya）は、鳥綱カモ目カモ科に属する属。別名スズガモ属^[2]。

分布[編集]

アフリカ大陸、北アメリカ大陸、ユーラシア大陸、インドネシア、日本、オーストラリア、ニュージーランド、バヌアツ、マダガスカル中北部などに分布する^[3][4][5][6]。

形態[編集]

最大種はオオホシハジロ^[6]。体系は太短い^[6]。翼はやや短い^[6]。初列風切や次列風切に白い斑紋が入り、飛翔時に白い帯模様に見えることがハジロの由来になっている^[2]。和名のホシハジロは星羽白と表記される^[7]。

嘴は幅広い^[6]。後肢は短く胴体後方に位置し、直立して陸上をうまく歩行することができない^[6]。後肢や趾は扁平で、趾の間には水かきが発達する^[6]。

性的二型が大きく繁殖期の雌雄は羽色が異なるが、オスは非繁殖期に羽毛が生え換わる（エクリプス）^[6]。

生態[編集]

河川、湖沼、池、湾などの主に淡水域に生息する^[4][6]。属名のAythyaは、ギリシャ語で「海鳥」を指すaithuiaに由来する^[2]。水面を蹴って助走してから、素早く羽ばたき飛翔する^[6]。

食性は植物食傾向の強い雑食で、水生植物などを食べる^[4][6]。スズガモなどは貝類も食べる^[2][6]。潜水して採食を行う^[6]。

繁殖形態は卵生。多くの種は水辺や水面に浮かぶ水生植物の上に巣を作るが、一部の種はカモメ科の集団繁殖地（コロニー）内に巣を作る種もいる^[6]。数種は同種他種の巣に卵を産んで、育雛させる（托卵）^[6]。

分類[編集]

種[編集]

ハジロ属は以下の種に分類されている^[1][3][8]。

• A. valisineria (Wilson, A, 1814) - オオホシハジロ、英名：Canvasback、北アメリカに広く分布する。
• A. americana (Eyton, 1838) - アメリカホシハジロ、英名：Redhead、北アメリカに広く分布する。
• A. ferina (Linnaeus, 1758) - ホシハジロ、英名：Common Pochard、ヨーロッパから中央アジアと中国にかけて分布する。
• A. australis (Eyton, 1838) - オーストラリアメジロガモ、英名：Hardhead、オーストラリアに分布する。
  • A. a. australis (Eyton, 1838) - オーストラリアとニュージーランドに分布する。
  • A. a. extima (Mayr, 1940) - バヌアツとニュージーランドに分布する。
• A. innotata (Salvadori,, 1894) - マダガスカルメジロガモ、英名：Madagascan Pochard、マダガスカルに分布する。
• A. baeri (Radde, 1863) - アカハジロ、英名：Baer's Pochard、シベリア南東部と中国北部に分布する。
• A. nyroca (Güldenstädt, 1770) - メジロガモ、英名：Ferruginous Duck、ヨーロッパ西部、アフリカ北西部、アジア中部に分布する。
• A. novaeseelandiae (Donovan, 1809) - ニュージーランドスズガモ、英名：Ring-necked Duck、ニュージーランドに分布する。
• A. collaris (Radde, 1863) - クビワキンクロ、英名：Baer's Pochard、北アメリカに広く分布する。
• A. fuligula (Linnaeus, 1758) - キンクロハジロ、英名：Tufted Duck、ユーラシア大陸に分布する。
• A. marila (Linnaeus, 1761) - スズガモ、英名：Greater Scaup、北アメリカとユーラシア大陸に広く分布する。
  • A. a. marila (Linnaeus, 1761) - ユーラシア大陸北部に分布する。
  • A. a. nearctica (Stejneger, 1885) - アジア南東部と北アメリカ北部に分布する。
• A. affinis (Eyton, 1838) - コスズガモ、英名：Lesser Scaup、北アメリカに広く分布する。

• アメリカホシハジロ
  A. americana

• オーストラリアホシハジロ
  A. australis

• マダガスカルメジロガモ
  A. innotataa

• アカハジロ
  A. baeri

• メジロガモ
  A. nyroca

• ニュージーランドスズガモ
  A. novaeseelandiae

• クビワキンクロ
  A. collaris

• コスズガモ
  A. affinis

日本で見られる種[編集]

• 冬鳥 - オオホシハジロ、ホシハジロ、キンクロハジロ^[9][10]
• 冬鳥（北海道では留鳥） - スズガモ^[9][10]

• オオホシハジロ
  A. valisineria

• ホシハジロ
  A. ferina

• キンクロハジロ
  A. fuligula

• スズガモ
  A. marila

種の保全状況評価[編集]

開発や干拓による生息地の破壊、狩猟などにより生息数が減少している種もいる^[4][5]。

国際自然保護連合（IUCN）により、ハジロ属の多数の種が軽度懸念（LC）の指定を受けている^[11]。日本の一部の都道府県で、アカハジロ、オオホシハジロ、スズガモがレッドリストの指定を受けている^[12]。

参考文献・出典[編集]

[ヘルプ]

「https://ja.wikipedia.org/w/index.php?title=ハジロ属&oldid=61939068」から取得