nomes no trilho de navegação
SQUAMULES: not soredia
PODETIA: 10-45 mm tall, cups well-formed, unbranched, coarsely sorediate all over, often scaly toward the bottom
APOTHECIA: brown if present
CHEMISTRY: medulla K- or slightly brownish, PD+ orange-red, UV- (fumarprotocetraric acid)
Common Name: Mealy Pixie Cup
Greenish cladonia with well-formed cups that are powdery all over.
There are many look-alikes. Sorediate non-usnic-yellow, unbranched species include:
C. asahinae grayish, soredia farinose to granular C. chlorophaea greenish, soredia granular C. fimbriata grayish to greenish, soredia farinose…and many more.
Cladonia chlorophaea (Flörke ex Sommerf.) Spreng. (1827), è una specie di lichene appartenente al genere Cladonia, dell'ordine Lecanorales.
Il nome proprio è composto dal greco χλωρός chloròs, che significa verde, verde-giallognolo, e dal greco φαιός faiòs, che significa scuro, grigio, fosco, bruno, ad indicarne il colore.[1]
Il tallo primario ha poche squamule, che non sono poste nelle vicinanze del substrato. I podezi hanno le coppe molto svasate, al cui interno e anche nella parte superiore trovano posto soredi di consistenza granulosa. Gli apoteci crescono su escrescenze del bordo dei podezi in forma di piccole capsule. Confondibile facilmente con C. pocillum e C. fimbriata e soprattutto con C. pyxidata dalla quale è distinguibile solo da esperti.[2] Il fotobionte è principalmente un'alga verde delle Trentepohlia.[3]
Questa specie cresce in regioni dal clima fresco-moderato, principalmente nelle zone circumpolari, e si rinviene su suoli ricchi di humus. Predilige un pH del substrato da molto acido ad intermedio fra molto acido e subneutro. Il bisogno di umidità è mesofitico.[3]
La specie è cosmopolita, ed è stata rinvenuta nelle seguenti località:
In Italia è una specie alquanto rara in tutta la Valle d'Aosta, in Lombardia settentrionale al confine col Trentino-Alto Adige e nelle zone alpine friulane; estremamente rara nella parte centrale della Lombardia e in quella del Friuli, in tutta la Liguria, nella Toscana, ad eccezione delle zone costiere ove non è presente, nelle Marche e in Calabria, dove sulla Sila e sull'Aspromonte è meno rara che nelle altre zone.
Attualmente questa specie è attribuita alla sezione Cladonia, ma vari studiosi concordano che necessita di studi più approfonditi per chiarirne la sistemazione tassonomica;[4] a tutto il 2008 sono state identificate le seguenti forme, sottospecie e varietà:
Cladonia chlorophaea (Flörke ex Sommerf.) Spreng. (1827), è una specie di lichene appartenente al genere Cladonia, dell'ordine Lecanorales.
Il nome proprio è composto dal greco χλωρός chloròs, che significa verde, verde-giallognolo, e dal greco φαιός faiòs, che significa scuro, grigio, fosco, bruno, ad indicarne il colore.
Chrobotek kieliszkowaty (Cladonia chlorophaea (Flörke ex Sommerf.) Spreng.) – gatunek grzybów należący do rodziny chrobotkowatych (Cladoniaceae)[1]. Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów[2].
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Cladonia, Cladoniaceae, Lecanorales, Lecanoromycetidae, Lecanoromycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1]
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozowali Flörke i Sommerfelt nadając mu nazwę Cenomyce chlorophaea. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1827 r. Kurt Sprengel, przenosząc go do rodzaju Cladonia[1].
Niektóre synonimy naukowe[3]:
Nazwa polska według Krytycznej listy porostów i grzybów naporostowych Polski[2].
Plecha z glonami protokokkoidalnymi. Plecha pierwotna jest trwała lub zanikająca i ma drobne łuski. Podecja mają wysokość 1-3 cm, średnicę do 1 cm i kieliszkowaty kształt, przy czym rozszerzają się od połowy lub nawet od samej podstawy. Czasami podecja są 2 lub 3-piętrowe – wyższe pięterka wyrastają z brzegu niższych. Kora dolnej części podecjów jest gładka lub pokryta łuskami, w górnej części w zagłębieniach kory znajdują się ziarenkowate lub mączysto-ziarenkowate urwistki o barwie białawej, szarej lub brunatnozielonkawej. Reakcje barwne: Pd + czerwone, K – . Pyknidia brązowe[4].
Dość często na brzegach kieliszków wyrastają brązowe apotecja. Wyrastają pojedynczo lub po kilka, mają średnicę 0,5-5 mm, są siedzące lub na krótkich trzonkach. W jednym worku powstaje po 8 bezbarwnych, jednokomórkowych zarodników o rozmiarach 12-7× 3-4 μm[4].
Występuje na całym świecie, na wszystkich kontynentach, również na Antarktydzie i na Grenlandii[5]. W Polsce występuje pospolicie na terenie całego kraju[4].
Rośnie w lasach szpilkowych oraz mieszanych, ale także na terenach otwartych, najczęściej na drewnie – na pniakach i u podstawy pni drzew, ale także na mszakach oraz na piaszczystych lub próchnicznych glebach[4]. Gatunek charakterystyczny dla Ass. Pohlio-Callunion[6].
Jest wiele podobnych gatunków chrobotków wytwarzających podecja z kieliszkowatymi zakończeniami i brązowymi owocnikami. M.in. są to:
Rozróżnienie tych gatunków jest trudne, wymaga porównania morfologii owocników i szczegółów budowy podecjów. Chrobotek kieliszkowaty najczęściej mylony bywa z ch. strzępiastym lub ch. kubkowym. Czasami, szczególnie w przypadku okazów młodych lub bardzo starych rozróżnienie tych gatunków jest niemożliwe. Według niektórych lichenologów nie wszystkie te porosty są traktowane jako odrębne gatunki, lecz jako odmiany, chemotypy lub ekotypy. Index Fungorum uznaje je za odrębne gatunki, jednak pewne ustalenie ich taksonomii i odrębności wymaga badań[7][8].
Chrobotek kieliszkowaty (Cladonia chlorophaea (Flörke ex Sommerf.) Spreng.) – gatunek grzybów należący do rodziny chrobotkowatych (Cladoniaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów.
