dcsimg

Ratpenat de peus petits occidental ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

El ratpenat de peus petits occidental (Myotis ciliolabrum) és una espècie de ratpenat de la família dels vespertiliònids que es troba a Mèxic, el Canadà i els Estats Units.

Referències

Enllaços externs

En altres projectes de Wikimedia:
Commons
Commons Modifica l'enllaç a Wikidata
Viquiespècies
Viquiespècies
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Ratpenat de peus petits occidental: Brief Summary ( Catalão; Valenciano )

fornecido por wikipedia CA

El ratpenat de peus petits occidental (Myotis ciliolabrum) és una espècie de ratpenat de la família dels vespertiliònids que es troba a Mèxic, el Canadà i els Estats Units.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autors i editors de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia CA

Westliches Kleinfuß-Mausohr ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE
 src=
Verbreitungsgebiet

Das Westliche Kleinfuß-Mausohr (Myotis ciliolabrum) ist eine Fledermausart aus der Familie der Glattnasen (Vespertilionidae), welche in Nordamerika beheimatet ist. Es wurde bis 2005 als eine Unterart des Östlichen Kleinfuß-Mausohrs (Myotis leibii) geführt.

Der Artname setzt sich aus dem Lateinischen „cilium“ (=Augenlid) und „labrum“ (=Lippe) zusammen.

Beschreibung

Das Westliche Kleinfuß-Mausohr ist mit einer Unterarmlänge von Mausohr. Die Weibchen sind dabei etwas größer als die Männchen. Charakteristisch ist die schwarze Maske um die Augen, welche im Kontrast steht zu der ansonsten hellen Fellfarbe. Eine solche Maske fehlt beim sympatrisch vorkommenden Kalifornischen Mausohr (Myotis californicus), die generell eine dunklere Fellfarbe besitzt. Die Flughaut, Gesicht und Ohren des Westlichen Kleinfuß-Mausohr sind ebenfalls dunkel. Die Art hat kleine Füße (Tibia, jedoch größere als die des Kanifornischen Mausohrs. Die Ohren des Westlichen Kleinfuß-Mausohr sind relativ lang (11–16 mm), der Tragus schlank und etwa halb so lang wie das Ohr. Die Flügelspannweite beträgt im Schnitt 242 mm.

Lebensweise

Das Westliche Kleinfuß-Mausohr ist eine häufige Fledermaus in wüstenartigen Lebensräumen, kommt jedoch auch in Wäldern vor. Die Art ist wie die meisten Fledermäuse nachtaktiv und ernährt sich von Insekten, wobei sie besonders kleine Nachtfalter zu bevorzugen scheint, jedoch auch Zweiflügler, Schnabelkerfen, Köcherfliegen und Käfer erbeutet. Das Westliche Kleinfuß-Mausohr ist dabei ein relativ langsamer, wendiger Flieger. Wo das Westliche Kleinfuß-Mausohr zusammen mit dem Kalifornischen Mausohr auftritt, gehen die Arten in unterschiedlichen Gebieten auf Futtersuche: Das Westliche Kleinfuß-Mausohr bevorzugt dabei felsige Regionen, während das Kalifornische Mausohr über Gewässern jagt. So vermeiden die beiden Fledermausarten Nahrungskonkurrenz. Die Echoortungsrufe bewegen sich regional variierend zwischen 40 und 62 kHz und sind damit für den Menschen nicht hörbar. Tagsüber hängt Myotis ciliolabrum in Felsspalten, Höhlen und Tunneln, die Art wurde aber gelegentlich schon in verlassenen Schwalbennestern, in Gebäuden und unter loser Borke einer Pinie gefunden. Die Tiere sind dabei einzeln oder in kleinen Gruppen anzutreffen. Während der kalten Jahreszeit hält das Westliche Kleinfuß-Mausohr Winterschlaf in Höhlen, Felsspalten und verlassenen Minen. Auch dabei findet man meist nur einzelne Tiere und keine großen Gruppen. In denselben Winterschlafplätzen findet man manchmal auch andere Fledermausarten wie Corynorhinus townsendii und die Große Braune Fledermaus (Eptesicus fuscus). Die Weibchen des Westlichen Kleinfuß-Mausohrs gebären im Frühling jeweils ein einziges Jungtier. Neugeborene haben eine Unterarmlänge von etwa 12,4 mm und ein Gewicht von 1,1 g.

Verbreitung und Lebensraum

Das Westliche Kleinfuß-Mausohr kommt in Kanada in Alberta und Saskatchewan sowie südlich in den Vereinigten Staaten bis Kansas und New Mexico vor. Ihr Bestand wird von der IUCN dank der weiten Verbreitung als stabil und die Art als ungefährdet eingestuft[1], steht jedoch in den einzelnen Bundesstaaten unter Schutz.

Literatur

  • G.L. Holloway, R.M.R. Barclay (2001): Myotis ciliolabrum. In: Mammalian Species, Nr. 670, S. 1–5

Quellen

  1. Myotis ciliolabrum in der Roten Liste gefährdeter Arten der IUCN.

Weblinks

 src=
– Sammlung von Bildern, Videos und Audiodateien
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

Westliches Kleinfuß-Mausohr: Brief Summary ( Alemão )

fornecido por wikipedia DE
 src= Verbreitungsgebiet

Das Westliche Kleinfuß-Mausohr (Myotis ciliolabrum) ist eine Fledermausart aus der Familie der Glattnasen (Vespertilionidae), welche in Nordamerika beheimatet ist. Es wurde bis 2005 als eine Unterart des Östlichen Kleinfuß-Mausohrs (Myotis leibii) geführt.

Der Artname setzt sich aus dem Lateinischen „cilium“ (=Augenlid) und „labrum“ (=Lippe) zusammen.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia DE

အနောက် ခြေသေးလင်းနို့ ( Birmanês )

fornecido por wikipedia emerging languages

အနောက်ခြေသေးလင်းနို့ (western small-footed bat) (Myotis ciliolabrum) သည် အနောက်ခြေသေး မြောတစ် (myotis) ဟု ခေါ်ပြီး၊ မြောက်အမေရိကတွင် ပေါက်ဖွားသော ဗက်စပါ လင်းနို့ (vesper bat)[မှတ်စု ၁] အမျိုးအစား တမျိုးဖြစ်သည်။

သွင်ပြင်လက္ခဏာ

အနောက်ခြေသေးလင်းနို့များသည် အတော်ပင် သေးငယ်သော လင်းနို့များ ဖြစ်ပြီး၊ စုစုပေါင်း အရှည် ၈ မှ ၁၀ စင်တီမီတာ (၃.၁ မှ ၃.၉ လက်မ) ထိ ရှိကာ၊ အတောင်ပံ ဖြန့်လျှင် ၂၄ စင်တီမီတာ (၉.၄ လက်မ) ရှိသည်။. သူတို့သည် ၄ ဂရမ်မှ ၅ ဂရမ် (၀.၁၄ မှ ၀.၁၈ အောင်စ) ထိ လေးကာ၊ အမများသည် အထီးများထက် ကြီးသည်။ အမွေးနုများသည် ညိုဝါရောင် ရှိပြီး၊ အောက်ပိုင်းသည် ပိုဖျော့တော့ကာ တခါတရံ အဖြူရောင် ဖြစ်တတ်သည်။ နှုတ်သီးနှင့် မေးသည် အနက်ရောင် ဖြစ်ကာ၊ ၁၁ မီလီမီတာ မှ ၁၆ မီလီမီတာ (၀.၄၃ မှ ၀.၆၃ လက်မ) ထိ ရှည်သော နားရွက်များသည်လည်း မည်းသည်။ အမြီးသည် ၃ မှ ၅ စင်တီမီတာ (၁.၂ မှ ၂.၀ လက်မ)ထိ ရှည်ပြီး၊ ယူရိုပတေဂျီယံ (uropatagium) ခေါ်သော ခြေကွက်ကြား အမြှေးပါးအတွင်း လုံးဝ ဖုံးအုပ်နေပြီး၊ အနည်းငယ်မျှသာ အစွန်းထွက်နေတတ်သည်။ အမည်တွင်ထားသည့် အတိုင်းပင် ခြေ‌များသည် သာမန်မဟုတ် သေးငယ်ကာ၊ ခြေသလုံးရိုး (tibia)၏ အရှည် တဝက်ခန့်သာ ရှိသည်။ [၂]

The bats have a wing aspect ratio of 6.1 and a wing loading of 6.7 N/m2, which are both relatively low values for bats.[၃] သူတို့သည် ကယ်လီဖိုးနီးယား မြောတစ်နှင့် သွေးနီးစပ်သည့် ပုံ ပေါ်သည်။ ကယ်လီဖိုးနီးယား မြောတစ်သည် ဤလင်းနို့ အမျိုးအစားနှင့် အဆင့်သတ်မှတ်ချက်များ အချို့ တူသော်လည်း၊ မတူသည့် တခုမှာ ဤခြေသေး မျိုးစိတ်ကဲ့သို့ မည်းနက်သော မျက်နှာပုံ မရှိခြင်း ဖြစ်သည်။[၂]

ပြန့်နှံ့ပုံ

အနောက် ခြေသေး လင်းနို့များကို မြောက်ဘက်တွင် ဗြိတိသျှ ကိုလံဘီယာနှင့် ဆက်စကက်ချီဝမ်နယ်မှသည် တောင်ဘက်တွင် ဘာဂျ ကယ်လီဖိုးနီးယား၊ ဇကတီကတ်စ် နှင့် နုအဲဗို လီယွန်ပြည်နယ်အထိ မြောက်အမေရိကတိုက် အနောက်ပိုင်း တဝက်လောက်၌ များစွာ တွေ့ရသည်။ ဤ ဒေသကြီး အတွင်း၌ ကန္တာရနှင့် ဖုန်းဆိုးမြေများ ကဲ့သို့သော ခြောက်သွေ့သော၊ တဝက်တပျက် ခေါင်သော နေရာများတွင် အများဆုံး နေထိုင်သည်ကို တွေ့ရသော်လည်း၊ အထူးသဖြင့် ပိုမြင့်သော အမြင့်ပိုင်းတွင် ထင်းရှူးတော သို့မဟုတ် ဂျူနီပါတောများ၌ တွေ့နိုင်သည်။ သူတို့ကို မီတာ ၃၀၀ မှ ၃၃၀၀ အတွင်း (ပေ ၉၈၀ မှ ၁၀၈၃၀) တွေ့နိုင်သည်။ မျိုးစိတ်ခွဲ နှစ်ခုမှာ၊

ဇီဝဗေဒနှင့် အမူအကျင့်

အနောက်ခြေသေးလင်းနို့များသည် ညမှ ထွက်လာပြီး၊ ပိုးကောင်များ ဖမ်းစားတတ်ကာ၊ ပိုးဖလံများ၊ နောက်ချေးပိုးထိုးကောင်များနှင့် ယင်ကောင်များကို စားသုံးသည်။[၄] ပျံသန်းမှုသည် နှေးသော်လည်း တိုက်ခိုက်ရန် တိကျမှု ရှိသည်၊ မကြာခဏ ရေ သို့မဟုတ် ကျောက်ဆောင်ပေါသည့် ကမ်းပါးများနှင့် နီးနီးကပ်ကပ် နေထိုင်သည်။ သူတို့သည် မကြာခဏ ဂူများထဲတွင် နေ့အချိန် အိပ်တန်းတက်သော်လည်း၊ ပိုသေးငယ်သော အက်ကွဲကြောင်းများ၊ လူလုပ် အဆောက်အဦများ သို့မဟုတ် လျော့ရဲသော သစ်ခေါက်များ အောက်၌လည်း တွေ့ရှိရသည်။ အထီးသည် တကိုယ်တည်း အိပ်တန်းတက်လေ့ ရှိသော်ငြား၊ အမသည် ကလေးများကို စောင့်ရှောက်ရန် ဆယ့်ကိုးကောင်အထိ အုပ်စုကလေးများ ဖွဲ့ပြီး စုစည်း နေထိုင်တတ်သည်။ ဆောင်းရာသီတွင်၊ များအားဖြင့် တကောင်တည်း ဆောင်းခိုသည်။[၅] လင်းနို့များသည် ဇွန်နှင့် ဇူလိုင်လကြားတွင် ရင်သွေး တကောင် မွေးသည်။ မွေးကင်းစများသည် အမွေးပြောင်နေပြီး၊ ၁.၁ ဂရမ် (၀.၀၃၉ အောင်စ) လေးကြောင်း မှတ်တမ်း တင်ထားသည်။

မှတ်စု

  1. vesper မှာ ညနေဝင်ဟု အဓိပ္ပာယ်ရသဖြင့် မြန်မာလို ညထွက် လင်းနို့ဟု ခေါ်နိုင်သည်၊ တနည်း အတွေ့ရ အများဆုံးသော သာမန် လင်းနို့ အမျိုးအစား ဖြစ်ပြီး၊ မျိုးစိတ်ပေါင်း ၃၀၀ ခန့်ကို အန္တာတိကတိုက်မှ လွဲ၍ တကမ္ဘာလုံးတွင် တွေ့နိုင်သည်။

ကိုးကား

  1. Myotis ciliolabrumIUCN Red List of Threatened Species. Version 2009.2။ International Union for Conservation of Nature (2008)။
  2. ၂.၀ ၂.၁ "Myotis ciliolabrum" (2001). Mammalian Species: Number 670: pp. 1–5. doi:10.1644/1545-1410(2001)670<0001:MC>2.0.CO;2.
  3. "Ecological morphology and flight in bats (Mammalia: Chiroptera): wing adaptations, flight performance, foraging strategy and echolocation" (1987). Philosophical Transactions B 316 (1179): 335–427. doi:10.1098/rstb.1987.0030.
  4. Warner, R.M. (1985). "Interspecific and temporal dietary variation in an Arizona bat community". Journal of Mammalogy 66 (1): 45–51. doi:10.2307/1380954.
  5. Szewczak, J.M. (1998). "Bats of the White and Inyo mountains of California–Nevada". Western North American Naturalist 58 (1): 66–75.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
ဝီကီပီးဒီးယားစာရေးသူများနှင့်အယ်ဒီတာများ
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

အနောက် ခြေသေးလင်းနို့: Brief Summary ( Birmanês )

fornecido por wikipedia emerging languages

အနောက်ခြေသေးလင်းနို့ (western small-footed bat) (Myotis ciliolabrum) သည် အနောက်ခြေသေး မြောတစ် (myotis) ဟု ခေါ်ပြီး၊ မြောက်အမေရိကတွင် ပေါက်ဖွားသော ဗက်စပါ လင်းနို့ (vesper bat) အမျိုးအစား တမျိုးဖြစ်သည်။

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
ဝီကီပီးဒီးယားစာရေးသူများနှင့်အယ်ဒီတာများ
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia emerging languages

Western small-footed bat ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

The western small-footed bat (Myotis ciliolabrum), also known as the western small-footed myotis, is a species of vesper bat native to North America.

Description

Western small-footed bats are relatively small bats, having a total length of 8 to 10 cm (3.1 to 3.9 in), and a wingspan of about 24 cm (9.4 in). They weigh just 4 to 5 g (0.14 to 0.18 oz), with females being larger than males. Their fur is yellowish-brown in color, with paler, sometimes white, underparts. The muzzle and chin are black, as are the 11 to 16 mm (0.43 to 0.63 in) long ears. The tail is 3 to 5 cm (1.2 to 2.0 in) in length, but is almost entirely enclosed within the uropatagium, with only the tip extending beyond it. As the common name indicates, the feet are unusually small, being about half the length of the tibia.[3]

The bats have a wing aspect ratio of 6.1 and a wing loading of 6.7 N/m2, which are both relatively low values for bats.[4] They are very similar in appearance to the closely related California myotis, with which they share some of their range; the two species can be distinguished in that the latter does not have the black "face mask" of the small-footed species.[3]

Distribution

Western small-footed bats are found across much of the western half of North America, from southern British Columbia and Saskatchewan in the north down to Baja California, Zacatecas, and Nuevo León in the south. Within this region, they are most common arid and semiarid habitats, such as deserts and badlands, but may be found in pine or juniper forests, especially at higher elevations. They are found from 300 to 3,300 m (980 to 10,830 ft).[3] Two subspecies are recognised:

  • M. c. ciliolabrum - Western and southern parts of the range, from British Columbia to Mexico
  • M. c. melanorhinus - Northeastern parts of the range, from Alberta to Kansas

Biology and behavior

Western small-footed bats are nocturnal and insectivorous, feeding on moths, beetles, and flies.[5] Their flight is slow but maneuverable,[4] and they often feed close to water or to rocky bluffs.[3] Their echolocation calls vary in different parts of their range, but have been recorded as lasting 1-3 milliseconds, with a sweep of 60 down to 40 kHz in Washington state.[6] They often roost during the day in caves, but may also be found in smaller crevices, artificial structures, or under loose bark. Males typically roost alone, but females may gather into small groups of up to nineteen individuals when nursing young.[3] They hibernate during the winter, typically alone.[7] The bats give birth to a single young between June and July. The young are hairless and born, and have been recorded as weighing 1.1 g (0.039 oz).[3]

References

  1. ^ Arroyo-Cabrales, J.; Álvarez-Castañeda, S.T. (2017). "Myotis ciliolabrum". IUCN Red List of Threatened Species. 2017: e.T14153A22058110. doi:10.2305/IUCN.UK.2017-2.RLTS.T14153A22058110.en. Retrieved 11 November 2021.
  2. ^ Arroyo-Cabrales, J. & Ticul Alvarez Castaneda, S. (2008). "Myotis ciliolabrum". IUCN Red List of Threatened Species. 2008. Retrieved 8 February 2010.old-form url
  3. ^ a b c d e f Holloway, G.L. & Barclay, R.M.R. (2001). "Myotis ciliolabrum". Mammalian Species. 670: Number 670: pp. 1–5. doi:10.1644/1545-1410(2001)670<0001:MC>2.0.CO;2. S2CID 198968649.
  4. ^ a b Norberg, U.M. & Rayner, J.M.V. (1987). "Ecological morphology and flight in bats (Mammalia: Chiroptera): wing adaptations, flight performance, foraging strategy and echolocation" (PDF). Philosophical Transactions of the Royal Society B. 316 (1179): 335–427. Bibcode:1987RSPTB.316..335N. doi:10.1098/rstb.1987.0030. S2CID 84236246. Archived from the original (PDF) on 2020-02-20.
  5. ^ Warner, R.M. (1985). "Interspecific and temporal dietary variation in an Arizona bat community". Journal of Mammalogy. 66 (1): 45–51. doi:10.2307/1380954. JSTOR 1380954.
  6. ^ Thomas, D.W.; et al. (1987). "Variation in echolocation call frequencies recorded from North American vespertilionid bats: a cautionary note". Journal of Mammalogy. 68 (4): 842–847. doi:10.2307/1381562. JSTOR 1381562.
  7. ^ Szewczak, J.M.; et al. (1998). "Bats of the White and Inyo mountains of California–Nevada". Western North American Naturalist. 58 (1): 66–75.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Western small-footed bat: Brief Summary ( Inglês )

fornecido por wikipedia EN

The western small-footed bat (Myotis ciliolabrum), also known as the western small-footed myotis, is a species of vesper bat native to North America.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia authors and editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EN

Myotis ciliolabrum ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

Myotis ciliolabrum es una especie de murciélago de la familia Vespertilionidae.

Distribución geográfica

Se encuentra en Canadá, México, y Estados Unidos.

Referencias

  • (en inglés)

Bibliografía

  • SIMMONS, N. B. Order Chiroptera. In: WILSON, D. E.; REEDER, D. M. (Eds.). Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference. 3. ed. Baltimore: Johns Hopkins University Press, 2005. v. 1, p. 312-529.
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Myotis ciliolabrum: Brief Summary ( Espanhol; Castelhano )

fornecido por wikipedia ES

Myotis ciliolabrum es una especie de murciélago de la familia Vespertilionidae.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autores y editores de Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia ES

Myotis ciliolabrum ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Myotis ciliolabrum Myotis generoko animalia da. Chiropteraren barruko Myotinae azpifamilia eta Vespertilionidae familian sailkatuta dago

Erreferentziak

  1. (Ingelesez)Mammals - full taxonomy and Red List status Ugaztun guztien egoera 2008an
  2. Merriam (1886) 4 Proc. Biol. Soc. Wash. 2. or..

Ikus, gainera

(RLQ=window.RLQ||[]).push(function(){mw.log.warn("Gadget "ErrefAurrebista" was not loaded. Please migrate it to use ResourceLoader. See u003Chttps://eu.wikipedia.org/wiki/Berezi:Gadgetaku003E.");});
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Myotis ciliolabrum: Brief Summary ( Basco )

fornecido por wikipedia EU

Myotis ciliolabrum Myotis generoko animalia da. Chiropteraren barruko Myotinae azpifamilia eta Vespertilionidae familian sailkatuta dago

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipediako egileak eta editoreak
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia EU

Myotis ciliolabrum ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT

Myotis ciliolabrum (Merriam, 1886) è un pipistrello della famiglia dei Vespertilionidi diffuso nell'America settentrionale.[1][2]

Descrizione

Dimensioni

Pipistrello di piccole dimensioni, con la lunghezza della testa e del corpo tra 38 e 44 mm, la lunghezza dell'avambraccio tra 31,4 e 34,4 mm, la lunghezza della coda tra 35 e 41,4 mm, la lunghezza del piede tra 6,2 e 7,4 mm, la lunghezza delle orecchie tra 13 e 14,2 mm e un peso fino a 7 g.[3]

Aspetto

La pelliccia è lucida. Le parti dorsali sono giallo paglierino, con la base dei peli nerastra, mentre le parti ventrali sono biancastre. Il muso è bruno-nerastro sui lati fino alla base delle orecchie, le quali sono lunghe, nerastre, triangolari e con la punta arrotondata. Il trago è lungo circa la metà del padiglione auricolare, stretto ed affusolato. Le membrane alari sono nerastre e attaccate posteriormente alla base delle dita dei i piedi, i quali sono piccoli. La coda è lunga ed inclusa completamente nell'ampio uropatagio. Il calcar è lungo e carenato.

Biologia

Comportamento

Si rifugia nelle fessure rocciose e tra crepacci, in buche lungo le sponde di corsi d'acqua e anche in edifici. In inverno entra in ibernazione all'interno di grotte e miniere. Sono stati osservati piccoli vivai, sebbene le femmine tendano a rimanere sole insieme ai loro piccoli.

Alimentazione

Si nutre di insetti, come mosche, zanzare, coleotteri e falene, catturati molto vicini al terreno.

Riproduzione

Le femmine danno alla luce un piccolo alla volta alla fine di giugno o i primi di luglio. L'aspettativa di vita è fino a 12 anni.

Distribuzione e habitat

Questa specie è diffusa negli stati canadesi dell'Alberta sud-orientale e Saskatchewan sud-occidentale, negli stati americani centro-occidentali del Montana, Idaho orientale, Wyoming, Dakota del Nord sud-occidentale, Dakota del Sud, Nebraska, Kansas, Colorado centrale ed orientale, Nuovo Messico e Utah nord-occidentali.

Vive in foreste di conifere e boschi ripariali.

Stato di conservazione

La IUCN Red List, considerato il vasto areale e la presenza in diverse aree protette, classifica M.ciliolabrum come specie a rischio minimo (LC).[1]

Note

  1. ^ a b c (EN) Arroyo-Cabrales, J. & Ticul Alvarez Castaneda, S. 2008, Myotis ciliolabrum, su IUCN Red List of Threatened Species, Versione 2020.2, IUCN, 2020.
  2. ^ (EN) D.E. Wilson e D.M. Reeder, Myotis ciliolabrum, in Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference, 3ª ed., Johns Hopkins University Press, 2005, ISBN 0-8018-8221-4.
  3. ^ Kays & Wilson, 2009.

Bibliografia

  • Gillian L.Holloway & Robert M.R.Barclay, Myotis ciliolabrum (PDF), in Mammalian Species, n. 670, 2001 (archiviato dall'url originale il 4 marzo 2016).
  • Roland W.Kays & Don E.Wilson, Mammals of North America: (Second Edition), Princeton University Press, 2009. ISBN 9780691140926

 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Myotis ciliolabrum: Brief Summary ( Italiano )

fornecido por wikipedia IT

Myotis ciliolabrum (Merriam, 1886) è un pipistrello della famiglia dei Vespertilionidi diffuso nell'America settentrionale.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Autori e redattori di Wikipedia
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia IT

Myotis ciliolabrum ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

Myotis ciliolabrum is een zoogdier uit de familie van de gladneuzen (Vespertilionidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Merriam in 1886.

Voorkomen

De soort komt voor in Canada en de Verenigde Staten.

Bronnen, noten en/of referenties
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Myotis ciliolabrum: Brief Summary ( Neerlandês; Flamengo )

fornecido por wikipedia NL

Myotis ciliolabrum is een zoogdier uit de familie van de gladneuzen (Vespertilionidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd door Merriam in 1886.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia-auteurs en -editors
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia NL

Myotis ciliolabrum ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Myotis ciliolabrum är en fladdermusart som beskrevs av Clinton Hart Merriam 1886. Den ingår i släktet Myotis och familjen läderlappar. Catalogue of Life listar inga underarter.[2] Arten lever i Nordamerika. Populationen infogades tidvis som underart eller synonym i Myotis leibii.[1]

Beskrivning

Pälsen på ovansidan är gråbrun, på buksidan ljusare gråbrun till nästan vit. Nos, haka och öron är svarta, medan kinderna är svartbruna. Arten är inte stor: Kroppslängden är omkring 8 cm, inklusive den nästan 4 cm långa svansen, medan underarmen är omkring 3 cm lång, och vikten mellan 4 och 5 g.[3]

Utbredning

Utbredningsområdet omfattar Nordamerika från British Columbia, södra Alberta och Saskatchewan i Kanada över Washington till North och South Dakota samt Kalifornien till Kansas österut, samt söderut över Arizona, New Mexico och Texas i USA till norra och centrala Mexiko.[1]

Ekologi

Arten lever i ett stort antal olika habitat, gärna torra sådana som ökenområden och badlands, men också, speciellt på högre höjder, mera fuktiga sådana[4] som klippformationer i gräsmarker, kanjoner och lägre bergssluttningar med tallskogar[1]. Som mest kan arten nå upp till 2 900 m. Arten väljer många slags platser för dagens sömn, som klippspringor, under stora barkstycken, i gruvgångar och grottor, och tillfällighetsvis även i byggnader.[1] Arten sover vintersömn över större delen av sitt utbredningsområde. Individerna väljer grottor, övergivna gruvor, klippspringor och naturliga eller människoframstälda håligheter i klippor för sin vinterdvala, där de sover individuellt eller ibland i par.[4]

Föda

Arten jagar flygande insekter tidigt, strax efter skymningen, i en långsam men skicklig flykt från en meter ovan marken till trädtoppshöjd. Flykten sker ofta över vattenytor, från vilka individerna också kan dricka i flykten. Födan består av olika insekter, framför allt nattfjärilar, men också tvåvingar, skalbaggar, halvvingar[4] och myror.[5]

Fortplantning

Arten parar sig under hösten. Honan sparar sedan sperman i sin kropp under vinterdvalan så att själva befruktningen inte sker förrän till våren. Hon får en unge under maj till juli, som är flygfärdig vid omkring en månads ålder.[5] Dräktiga honor och honor med ungar bildar särskilda yngelkolonier, som vuxna hanar inte äger tillträde till.[4]

Bevarandestatus

IUCN kategoriserar arten globalt som livskraftig, populationen är stabil, och inga hot är listade.[1] Emellertid har man sedan 2007 kunnat konstatera kraftiga utbrott hos andra fladdermöss i samband med övervintringen av en dödlig svampsjukdom, White nose syndrome.[6] Ännu (2016) har inte denna sjukdom påträffats hos Myotis ciliolabrum, men farhågor finns för att även denna art skall drabbas.[7]

Källor

  1. ^ [a b c d e f] Arroyo-Cabrales, J. & Ticul Alvarez Castaneda, S. 2008 Myotis ciliolabrum Från: IUCN 2012. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2012.2 <www.iucnredlist.org>. Läst 22 oktober 2016.
  2. ^ Roskov Y., Abucay L., Orrell T., Nicolson D., Flann C., Bailly N., Kirk P., Bourgoin T., DeWalt R.E., Decock W., De Wever A. (red.) (2016). ”Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2016 Annual Checklist.”. Species 2000: Naturalis, Leiden, Nederländerna. http://www.catalogueoflife.org/annual-checklist/2016/search/all/key/myotis+ciliolabrum/match/1. Läst 22 oktober 2016.
  3. ^ Lisa Bradley (1997). ”Western Small-footed Myotis” (på engelska). The Mammals of Texas. Museum of Texas Tech University. http://www.nsrl.ttu.edu/tmot1/myotcili.htm. Läst 19 oktober 2016.
  4. ^ [a b c d] Gillian L. Holloway och Robert M. R. Barclay (5 juni 2001). ”Myotis ciliolabrum” (på engelska) (PDF, 267 kB). Mammalian Species No 670. The American Society of Mammalogists. doi:10.1644/1545-1410(2001)670<0001:MC>2.0.CO;2. Arkiverad från originalet den 4 mars 2016. https://web.archive.org/web/20160304113658/http://www.science.smith.edu/msi/pdf/670_Myotis_ciliolabrum.pdf. Läst 22 oktober 2016.
  5. ^ [a b] Myotis ciliolabrum Western Small-footed Myotis” (på engelska). Smithsonian National Museum of Natural History. http://naturalhistory.si.edu/mna/image_info.cfm?species_id=193. Läst 22 oktober 2016.
  6. ^ ”What is white-nose syndrome?” (på engelska). U.S. Fish and Wildlife Service. https://www.whitenosesyndrome.org/faq/what-white-nose-syndrome. Läst 19 oktober 2016.
  7. ^ ”Bats affected with WNS” (på engelska). U.S. Fish and Wildlife Service. 2016. https://www.whitenosesyndrome.org/about/bats-affected-wns. Läst 19 oktober 2016.

Externa länkar

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Myotis ciliolabrum: Brief Summary ( Sueco )

fornecido por wikipedia SV

Myotis ciliolabrum är en fladdermusart som beskrevs av Clinton Hart Merriam 1886. Den ingår i släktet Myotis och familjen läderlappar. Catalogue of Life listar inga underarter. Arten lever i Nordamerika. Populationen infogades tidvis som underart eller synonym i Myotis leibii.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia författare och redaktörer
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia SV

Myotis ciliolabrum ( Ucraniano )

fornecido por wikipedia UK

Myotis ciliolabrum — вид роду Нічниця (Myotis).

Поширення, поведінка

Проживання: Канада (Альберта, Британська Колумбія, Саскачеван), Мексика, США (Аризона, Каліфорнія, Колорадо, Айдахо, Канзас, Монтана, Небраска, Невада, Нью-Мексико, Північна Дакота, Оклахома, Орегон, Південна Дакота, Техас, Юта, Вашингтон, Вайомінг). Має широкий екологічний діапазон, від оголення гірських порід на відкритих луках до каньйонів біля підніжжя гір і до низьких гір з лісом жовтої сосни. Денні сідала включають в себе тріщини і щілини в скелях, під корою дерев, у шахтах і печерах, а іноді і в оселях людей.

Джерела


licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Автори та редактори Вікіпедії
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia UK

Myotis ciliolabrum: Brief Summary ( Ucraniano )

fornecido por wikipedia UK

Myotis ciliolabrum — вид роду Нічниця (Myotis).

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Автори та редактори Вікіпедії
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia UK

Myotis ciliolabrum ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Myotis ciliolabrum là một loài động vật có vú trong họ Dơi muỗi, bộ Dơi. Loài này được Merriam mô tả năm 1886.[2]

Hình ảnh

Chú thích

  1. ^ Arroyo-Cabrales, J. & Ticul Alvarez Castaneda, S. (2008) Myotis ciliolabrum Trong: IUCN 2009. IUCN Red List of Threatened Species. Ấn bản 2009.2. www.iucnredlist.org Truy cập ngày 8 tháng 2 năm 2010.
  2. ^ Wilson, D. E.; Reeder, D. M. biên tập (2005). “Myotis ciliolabrum”. Mammal Species of the World . Baltimore: Nhà in Đại học Johns Hopkins, 2 tập (2.142 trang). ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.

Tham khảo

Liên kết ngoài

 src= Phương tiện liên quan tới Myotis ciliolabrum tại Wikimedia Commons


Hình tượng sơ khai Bài viết họ Dơi muỗi này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

Myotis ciliolabrum: Brief Summary ( Vietnamita )

fornecido por wikipedia VI

Myotis ciliolabrum là một loài động vật có vú trong họ Dơi muỗi, bộ Dơi. Loài này được Merriam mô tả năm 1886.

licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia tác giả và biên tập viên
original
visite a fonte
site do parceiro
wikipedia VI

서부작은발박쥐 ( Coreano )

fornecido por wikipedia 한국어 위키백과

서부작은발박쥐 또는 서부작은발윗수염박쥐(Myotis ciliolabrum)는 애기박쥐과 윗수염박쥐속에 속하는 박쥐이다. 북아메리카의 토착종이다.

특징

서부작은발박쥐는 비교적 작은 박쥐로 전체 몸길이가 8~10cm이고, 날개 폭이 약 24cm이다. 몸무게는 4~5g이고 암컷이 수컷보다 크다. 털은 노란색이 감도는 갈색이고, 하체는 연하고 때로는 흰색을 띤다. 주둥이와 턱은 검고, 귀 길이는 11~16mm이다. 꼬리 길이는 3~5cm지만, 꼬리 비막에 거의 완전히 가려지고 꼬리 끝만 살짝 밖으로 드러난다. 일반명이 함축하고 있는 것처럼, 발이 정강이뼈 길이의 절반이 될 정도로 현저하게 작다.[2]

날개 가로세로 비율이 6.1, 익압(날개하중)이 6.7 N/m2으로 둘다 박쥐 중에서 비교적 작다.[3] 근연종 캘리포니아윗수염박쥐와 겉모습이 아주 유사하고, 분포 지역 일부가 겹친다. 캘리포니아윗수염박쥐는 서부작은발박쥐의 검은 "얼굴 가리개"가 없어서 두 종을 구별할 수 있다.[2]

계통 분류

다음은 윗수염박쥐속의 계통 분류이다.[4]

윗수염박쥐속

넓은주둥이윗수염박쥐

     

구대륙 분류군

  신대륙 분류군 신북구
분류군  

서부작은발박쥐, 캘리포니아윗수염박쥐, 동부작은발박쥐

     

남서부윗수염박쥐, 북부윗수염박쥐

     

인디애나박쥐, 긴발윗수염박쥐

     

애리조나윗수염박쥐

   

작은갈색박쥐, 술꼬리박쥐, 킨윗수염박쥐, 긴귀윗수염박쥐

            구북구
분류군

큰수염박쥐, 우수리윗수염박쥐

  신열대구
분류군    

털다리윗수염박쥐

   

붉은윗수염박쥐, 벨벳윗수염박쥐, 물가윗수염박쥐, 엘리겐트윗수염박쥐

       

고기잡이박쥐

     

회색박쥐, 남동부윗수염박쥐

   

슈바르츠윗수염박쥐, 도미니카윗수염박쥐, 아타카마윗수염박쥐

   

동굴윗수염박쥐, 유마윗수염박쥐

     

칠레윗수염박쥐

   

은색작은박쥐, 산지윗수염박쥐, 검은윗수염박쥐, 노랑윗수염박쥐

                 

각주

  1. Myotis ciliolabrum. 《멸종 위기 종의 IUCN 적색 목록. 2009.2판》 (영어). 국제 자연 보전 연맹. 2008. 2010년 2월 8일에 확인함.
  2. Holloway, G.L. & Barclay, R.M.R. (2001). “Myotis ciliolabrum”. 《Mammalian Species》: Number 670: pp. 1–5. doi:10.1644/1545-1410(2001)670<0001:MC>2.0.CO;2.
  3. Norberg, U.M. & Rayner, J.M.V. (1987). “Ecological morphology and flight in bats (Mammalia: Chiroptera): wing adaptations, flight performance, foraging strategy and echolocation”. 《Philosophical Transactions B》 316 (1179): 335–427. doi:10.1098/rstb.1987.0030.
  4. Stadelmann, B., Lin, L.-K., Kunz, T.H. and Ruedi, M. 2007. Molecular phylogeny of New World Myotis (Chiroptera, Vespertilionidae) inferred from mitochondrial and nuclear DNA genes (subscription required). Molecular Phylogenetics and Evolution 43(1):32–48.
 title=
licença
cc-by-sa-3.0
direitos autorais
Wikipedia 작가 및 편집자