Heliobletus contaminatus, llamáu comúnmente ticotico estriáu,[2] picolezna estriáu,[3] ticotico d'envés estriáu,[4] ye la única especie qu'integra'l xéneru monotípicu: Heliobletus, de la familia Furnariidae. Habita en selves del este d'América del Sur.[5]
Habita en selves d'llanura y serranes del sudeste del Brasil, l'este del Paraguái, y el nordeste de la Arxentina, na provincia de Misiones.[1]
Esta especie describióse orixinalmente por Hans von Berlepsch nel añu 1885. La llocalidá tipu dada ye: «Nova Friburgu, Rio de Janeiro, Brasil».
Esti taxón foi orixinalmente nomáu como Heliobletus superciliosus, entós como Anabates contaminatus, pero que yera un nomen nudum. A nivel de xéneru, dacuando fundióse en Xenops; magar namái presenten pequeñes diferencies nel plumaxe, sicasí son importantes les diferencies nes sos vocalizaciones, lo que suxure que dambos xéneros nun tán estrechamente rellacionaos. Los dos xéneros asítiense de cutiu nel estremu de les tradicionales secuencies lliniales, evidentemente por cuenta de les sos inusuales picos y adaptaciones p'alimentase sobre les cañes, paez más probable que les llograron de forma independiente a partir de distintos llinaxes dientro de Furnariidae.[6]
Esta especie subdividir en 2 subespecies:
Heliobletus contaminatus, llamáu comúnmente ticotico estriáu, picolezna estriáu, ticotico d'envés estriáu, ye la única especie qu'integra'l xéneru monotípicu: Heliobletus, de la familia Furnariidae. Habita en selves del este d'América del Sur.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Senops mannog (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: senopsau mannog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Xenops contaminatus; yr enw Saesneg arno yw Sharp-billed treehunter. Mae'n perthyn i deulu'r Adar Pobty (Lladin: Furnariidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn X. contaminatus, sef enw'r rhywogaeth.[2] Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America.
Mae'r senops mannog yn perthyn i deulu'r Adar Pobty (Lladin: Furnariidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Cropiwr coronog Lepidocolaptes affinis Cropiwr daear pigsyth Ochetorhynchus ruficaudus Cropiwr daear y graig Ochetorhynchus andaecola Cropiwr pen rhesog Lepidocolaptes souleyetii Cropiwr sythbig Dendroplex picus Cropiwr Zimmer Dendroplex kienerii Heliwr coed bronresog Thripadectes rufobrunneus Heliwr coed penresog Thripadectes virgaticeps Heliwr coed pigddu Thripadectes melanorhynchus Heliwr coed plaen Thripadectes ignobilis Heliwr coed rhesog Thripadectes holostictus Heliwr coed rhibiniog Thripadectes flammulatus Rhedwr bach y paith Ochetorhynchus phoenicurusAderyn a rhywogaeth o adar yw Senops mannog (sy'n enw gwrywaidd; enw lluosog: senopsau mannog) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Xenops contaminatus; yr enw Saesneg arno yw Sharp-billed treehunter. Mae'n perthyn i deulu'r Adar Pobty (Lladin: Furnariidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn X. contaminatus, sef enw'r rhywogaeth. Mae'r rhywogaeth hon i'w chanfod yn Ne America.
Arapau'irã (Heliobletus contaminatus) (karaiñe'ẽ: ticotico estriado - picolezna estriado),[1][2] ha'e peteĩ guyra juehegua michĩ. Oikove ka'aguy guasu kuarahyresẽ Ñembyamérika-pe.[3]
Oikove ka'aguy guasu ha ñu oreko ka'aguy ñemby kuarahyresẽ Pindorama retãme, kuarahyresẽ Paraguái, ha yvate kuarahyresẽ Argentina retãme.[4]
Arapau'irã (Heliobletus contaminatus) (karaiñe'ẽ: ticotico estriado - picolezna estriado), ha'e peteĩ guyra juehegua michĩ. Oikove ka'aguy guasu kuarahyresẽ Ñembyamérika-pe.
The sharp-billed treehunter (Heliobletus contaminatus) is a species of bird in the ovenbird family, Furnariidae. It is the only described member of the genus Heliobletus. The species is found in south eastern South America. Considerable confusion exists about the specific and subspecific names for this species.[2]
It is found in the southern Atlantic Forest, in south eastern Brazil, eastern Paraguay, northern Argentina and the extreme north east of Uruguay. Its natural habitats are subtropical or tropical moist lowland forest and subtropical or tropical moist montane forest.
The sharp-billed treehunter (Heliobletus contaminatus) is a species of bird in the ovenbird family, Furnariidae. It is the only described member of the genus Heliobletus. The species is found in south eastern South America. Considerable confusion exists about the specific and subspecific names for this species.
El ticotico estriado[6] (Heliobletus contaminatus), también denominado picolezna estriado[7] (en Argentina, Uruguay y Paraguay), ticotico de dorso estriado [3] o pico-filoso pardo (en Argentina),[8] es una especie de ave paseriforme de la familia Furnariidae, la única especie del género monotípico Heliobletus. Es nativo de la mata atlántica del centro sureste de América del Sur.
Se distribuye por el litoral del sureste de Brasil, hacia el sur, hasta el sur de Brasil, este de Paraguay, extremo noreste de Argentina y extremo noreste de Uruguay.[5]
Esta especie es considerada poco común en su hábitat natural, el dosel y los bordes de selvas húmedas desde casi el nivel del mar hasta los 1800 m de altitud.[9]
Mide entre 12 y 13 cm de longitud, y pesa entre 13 y 15 g.[5] El iris es pardo. El pico es negruzco con la base de la mandíbula más clara. Las patas son grises verdosas. Tiene la corona parda estriada de negro y una lista superciliar ocráceas; por arriba es de color pardo con estrías ocres en la espalda. La garganta es blanco-amarillenta y la región ventral es pardo grisácea estriada de ocráceo. Las alas son pardo oscuro y la cola es castaña.[8]
Anda solitario o a los pares, frecuentemente con bandadas mixtas. Trepa por las ramas y en los enmarañados de epífitas y, a pesar de que a menudo lo hace de cabeza para bajo, no parece usar la cola para apoyarse; tampoco picotea o hurga en la madera.[9]
Su dieta consiste de artrópodos.[5]
Es bastante callado, pero sabe dar un gorjeo acelerado, como de un Sclerurus, que termina en un trinado.[9]
Existe una considerable confusión en relación a la nomenclatura de esta especie:[10] el nombre específico superciliosus, utilizado en el pasado y citado como la base para el nombre del género, es un sinónimo posterior de Cranioleuca pyrrhophia; el nombre específico válido contaminatus era hasta recientemente atribuido a Berlepsch (1885) pero en realidad fue disponibilizado por Pelzeln (1859).[5]
Para muchos autores la especie H. contaminatus fue descrita por primera vez por el ornitólogo alemán Hans von Berlepsch en 1885 bajo el mismo nombre científico; su localidad tipo es: «Nova Friburgo, Río de Janeiro, Brasil».[5]
Según los estudios recientes, como adoptado por la clasificación Aves del Mundo, la especie fue descrita por primera vez por el ornitólogo austríaco August von Pelzeln en 1859 bajo el nombre científico Anabates contaminatus; su localidad tipo es: «Ipanema, Itararé y Curitiba, Brasil».[5]
El género Heliobletus fue descrito por el naturalista alemán Heinrich Gottlieb Ludwig Reichenbach en 1853.[2]
El nombre genérico masculino «Heliobletus» deriva del griego «ἡλιοβλητος hēlioblētos»: tostado por el sol;[11] y el nombre de la especie «contaminatus», proviene del latín: sucio, contaminado, en referencia al estriado característico de la especie.[12]
A nivel de género, la presente especie a veces se incluyó en Xenops; debido a que el patrón de plumaje es notablemente similar al de Xenops milleri, en cambio son importantes las diferencias en sus vocalizaciones, lo que sugiere que ambos géneros no están estrechamente relacionados. Los dos géneros se colocan a menudo en el extremo de las tradicionales secuencias lineales, evidentemente debido a sus inusuales picos y adaptaciones para alimentarse sobre las ramas, parece más probable que las obtuvieron de forma independiente a partir de diferentes linajes dentro de Furnariidae. Los datos genéticos indican que Heliobletus y Xenops se encuentran en brazos separados dentro de Furnariidae.[13][14] Los amplios estudios de Derryberry et al. (2011) encontraron que es hermano de los verdaderos Philydor.[15]
Según las clasificaciones del Congreso Ornitológico Internacional (IOC)[16] y Clements Checklist v.2018,[17] se reconocen dos subespecies, con su correspondiente distribución geográfica:[5]
Sin embargo, al adoptarse la autoría de Pelzeln, 1859, como lo hizo Aves del Mundo, la subespecie nominal pasaría a ser la meridional, y camargoi un sinónimo posterior de la misma, con lo que la subespecie septentrional precisaría de un nuevo nombre.[5]
|fechaacceso=
requiere |url=
(ayuda) |fechaacceso=
requiere |url=
(ayuda) |formato=
requiere |url=
(ayuda)) (en inglés). Año: El ticotico estriado (Heliobletus contaminatus), también denominado picolezna estriado (en Argentina, Uruguay y Paraguay), ticotico de dorso estriado o pico-filoso pardo (en Argentina), es una especie de ave paseriforme de la familia Furnariidae, la única especie del género monotípico Heliobletus. Es nativo de la mata atlántica del centro sureste de América del Sur.
Heliobletus contaminatus Heliobletus generoko animalia da. Hegaztien barruko Furnariidae familian sailkatua dago.
Heliobletus contaminatus Heliobletus generoko animalia da. Hegaztien barruko Furnariidae familian sailkatua dago.
Teräväpystynokka,[2] aikaisemmalta nimeltään terävänokka[3] (Heliobletus contaminatus) on orneeroiden heimoon kuuluva varpuslintu.
Teräväpystynokkaa tavataan luonnonvaraisena Argentiinassa, Brasiliassa ja Paraguayssa. Lisäksi sitä tavataan Uruguayssa, jossa kannan alkuperä ei ole tiedossa. Lajia on kuvattu melko yleiseksi, ja se on luokiteltu elinvoimaiseksi.[1]
Teräväpystynokka, aikaisemmalta nimeltään terävänokka (Heliobletus contaminatus) on orneeroiden heimoon kuuluva varpuslintu.
Heliobletus contaminatus
La Sittine à bec fin (Heliobletus contaminatus) est une espèce de passereaux de la famille des Furnariidae, l'unique représentante du genre Heliobletus.
Cet oiseau vit en Argentine, au Brésil et au Paraguay.
Son habitat est les régions de forêts humides tropicales ou subtropicales, en plaine ou en montagne.
Il en existe deux sous-espèces :
Heliobletus contaminatus
La Sittine à bec fin (Heliobletus contaminatus) est une espèce de passereaux de la famille des Furnariidae, l'unique représentante du genre Heliobletus.
De priemsnavelxenops (Heliobletus contaminatus) is een zangvogel uit de familie Furnariidae (ovenvogels).
Deze soort telt 2 ondersoorten:
De priemsnavelxenops (Heliobletus contaminatus) is een zangvogel uit de familie Furnariidae (ovenvogels).
Liściowiec ostrodzioby[5] (Heliobletus contaminatus) – gatunek małego ptaka z rodziny garncarzowatych. Występuje w Brazylii i Paragwaju. Niezagrożony wyginięciem.
Gatunek opisał po raz pierwszy Hans von Berlepsch w 1885 pod nazwą Heliobletus contaminatus, akceptowaną obecnie przez IOC. Liściowiec ostrodzioby należy według IOC do monotypowego rodzaju Heliobletus; niektórzy autorzy włączają go do Xenops (np. Howard and Moore Complete checklist... 2 ed. czy checklista J. Clementsa z 1981), jednak od przedstawicieli tego rodzaju wyróżnia liściowca upierzenie i głos. Wymienione cechy wskazują na nikłe pokrewieństwo Heliobates z Xenops. Mimo że w tradycyjnych[6] przedstawieniach linii ewolucyjnej rodziny garncarzowatych rodzaju Xenops i Heliobletus umieszczane są zwykle blisko siebie, pod koniec – ze względu na nietypowe dzioby i przystosowania do żerowania wzdłuż gałęzi – zdają się pochodzić z dwóch niezależnych linii ewolucyjnych w obrębie rodziny. Przykładowo, pod względem ogólnego schematu upierzenia przedstawiciele obu rodzajów przypominają inne gatunki używające do żerowania na gałęziach niekiedy akrobatycznych – Premnornis, siptornis, Anabacerthia spp., Syndactyla spp. i Cichlocolaptes spp. Opisano dwa podgatunki liściowca długodziobego; w północnym stanie São Paulo są wobec siebie sympatryczne i mogą się krzyżować (intergradation)[3].
Holotyp gatunku (i zarazem podgatunku nominatywnego) pochodził z Nova Friburgo[3], a holotyp H.c. camargoi z Porto Cabral (miejscowość przy rzece Parana w São Paulo)[7]. Nazwa rodzajowa Heliobletus pochodzi od dwóch greckich słów – helios (słońce) oraz bletos – rażony, dotknięty; nazwa gatunkowa contaminatus oznacza z łaciny brudny, zanieczyszczony[8].
IOC wyróżnia następujące podgatunki[9][3]:
Środowiskiem życia H. contaminatus są górskie i nizinne lasy wiecznie zielone. Występuje od poziomu morza po 1830 m n.p.m.[3]
Długość ciała w przedziale 12–13 cm, masa ciała 13–15 g. Wymiary szczegółowe dla podgatunku: camargoi (holotyp)[7]: długość skrzydła 70 mm, ogona 55 mm, długość dzioba od bliższego dziobu końca nozdrzy 8,9 mm (od nasady w czaszce 14,6 mm), skoku 18,3 mm[7]. Przedział długości skrzydła dla contaminatus: samce 70–78 mm, samice 67–71 mm; przedział długości ogona, także dla podgatunku nominatywnego: 55–64 mm u samców, 52,5–55 mm u samic (dwa okazy)[7].
U podgatunku nominatywnego występują płowozłota brew oraz ostro zarysowany pasek biegnący od oka w tył (pod brwią), dochodząc do karku nieznacznie jaśnieje. Pokrywy uszne płowozłote, kantarek poprzetykany ciemnobrązowymi i ochrowymi piórami. Po bokach szyi upierzenie płowożółte. Czarnobrązowy wierch głowy pokryty szerokimi złotooliwkowymi pasami, które swój zasięg poszerzają także na kark. Górna część grzbietu w podobnej kolorystyce, co brew i boki szyi. Pozostałe partie wierchu ciała wraz z kuprem matowe, oliwkowobrązowe, jedynie pióra pokryw nadogonowych wieńczą rude końcówki. Upierzenie skrzydeł w większości oliwkowobrązowe, pokrywy lotek I rzędu ciemniejsze, lotki mają rudy odcień. Ogon niemal prostokątny, ciemnorude sterówki jedynie lekko usztywnione; stosiny na końcowym odcinku bliskim 1 mm nagie, bez promyków. Gardło jasne, żółtopłowe, jaśniejszą pierś zdobią matowe oliwkowobrązowe paski, ciągnące się aż do brzucha, gdzie tworzą jednobarwną połać piór. Pokrywy podogonowe brązowe z szerokimi rdzawym pasami. Tęczówka ciemnobrązowa. Górna szczęka brązowa do czarnej, dolna różowawa do szarej. Skok i palce zielonkawoszare do żółtozielonych (matowych). Nie występuje dymorfizm płciowy[3]. Przedstawicieli podgatunku camargoi odróżniają płowozłote paski na wierzchu ciała, szersze paski na piersi i brzuchu; do tego krótsze skrzydła i ogon[3].
Liściowiec ostrodzioby żywi się stawonogami. Żeruje pojedynczo lub w parach, niekiedy w stadach mieszanych, często w plątaninie pnączy. Zwinnie zbiera zdobycz z omszonych gałęzi, liści i epifitów. Wspina się i zawiesza. Nie używa ogona jako podpory. Pieśń to krótki, ostry, metaliczny tryl w jednej tonacji, niekiedy przeplatany piszącym, skrzypiącymi dźwiękami. Zawołanie stanowi krótkie, miękkie tik[3].
Brak informacji o lęgach[3].
Przez IUCN gatunek jest uznawany za najmniejszej troski (LC, Least Concern). W większości zasięgu rzadki do lokalnie pospolitego; nieliczny w Paragwaju (stan w 2003)[3]. Jest brany pod uwagę jako „trigger species” przy wyznaczaniu ostoi ptaków IBA; występuje np. w Parku Narodowym Aparados da Serra, PN Serra dos Órgãos i – nielicznie – PN Itatiaia[3] (Brazylia). W Argentynie m.in. w Rezerwacie biosfery Yabotí, a w Paragwaju parkach narodowych Caazapá i San Rafael[10].
Liściowiec ostrodzioby (Heliobletus contaminatus) – gatunek małego ptaka z rodziny garncarzowatych. Występuje w Brazylii i Paragwaju. Niezagrożony wyginięciem.
O trepadorzinho (Heliobletus contaminatus) é uma espécie de ave da família Furnariidae. É a única espécie do género Heliobletus.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Argentina, Brasil e Paraguai.[1]
Os seus habitats naturais são: florestas subtropicais ou tropicais húmidas de baixa altitude e regiões subtropicais ou tropicais húmidas de alta altitude.[1]
O trepadorzinho (Heliobletus contaminatus) é uma espécie de ave da família Furnariidae. É a única espécie do género Heliobletus.
Pode ser encontrada nos seguintes países: Argentina, Brasil e Paraguai.
Os seus habitats naturais são: florestas subtropicais ou tropicais húmidas de baixa altitude e regiões subtropicais ou tropicais húmidas de alta altitude.
Spetsnäbbad trädletare[2] (Heliobletus contaminatus) är en fågel i familjen ugnfåglar inom ordningen tättingar.[3] Den placeras som enda art i släktet Heliobletus. Fågeln förekommer i östra Paraguay, sydöstra Brasilien (Espírito Santo) och nordöstra Argentina.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Spetsnäbbad trädletare (Heliobletus contaminatus) är en fågel i familjen ugnfåglar inom ordningen tättingar. Den placeras som enda art i släktet Heliobletus. Fågeln förekommer i östra Paraguay, sydöstra Brasilien (Espírito Santo) och nordöstra Argentina. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Heliobletus contaminatus là một loài chim trong họ Furnariidae.[2] Chúng được tìm thấy ở Argentina, Brazil, và Paraguay. Môi trường sống tự nhiên của chúng là rừng ẩm vùng đất thấp nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới và rừng núi ẩm nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới.
Heliobletus contaminatus là một loài chim trong họ Furnariidae. Chúng được tìm thấy ở Argentina, Brazil, và Paraguay. Môi trường sống tự nhiên của chúng là rừng ẩm vùng đất thấp nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới và rừng núi ẩm nhiệt đới hoặc cận nhiệt đới.