Οι Αθερινίδες, (Atherinidae), αποτελούν ιδιαίτερη οικογένεια ψαριών που αφθονούν κυρίως σε υφάλμυρα νερά. Πολλά είδη εξ αυτών είναι διαφανή και πολλές φορές αόρατα όταν τα νερά είναι καθαρά. Μετακινούνται κατ΄ αγέλες (σμήνη) κυρίως στην επιφάνεια χαρακτηριζόμενα αφρόψαρα παρότι έτσι αποτελούν εύκολη λεία για τα άλλα ψάρια. Το κρέας τους είναι νόστιμο και γλυκό και χρησιμεύει και για δόλωμα.
Η οικογένεια των αθερινίδων περιλαμβάνει περισσότερα από δέκα γένη από τα οποία τα πιο γνωστά είναι η αθερίνη ή αθερίνα, (atherina). Το είδος "Αθερίνη ο πρεσβύτης" (Atherina presbyter), ή κοινώς "αθερίνα παπάς", που είναι πολύ διαδεδομένο στη Θάλασσα της Μάγχης, στον Ατλαντικό και λιγότερο στη Μεσόγειο, λέγεται έτσι επειδή φέρει αργυρές ταινίες που κοσμούν τα πλευρά του σαν πετραχήλι ιερέως.
Στη Μεσόγειο απαντώνται επίσης και τα είδη Αθερίνα η εψητός (Atherina hepsetus) και Atherina boyeri που οι Έλληνες ψαράδες αποκαλούν κοινώς "σουβλίτες", "σουβλιά" και "σουδανή μαρίδα". Γενικά στην Ελλάδα φέρονται με τα ονόματα: αθερίνα, θερίνα, αθερινός, θερινός, ή και αθυρνός.
Σημαντικά επίσης είδη είναι εκείνα της Αμερικής, το είδος Λευρεσθης η λεπτή "Leuresthes tenuis" που φθάνει σε μήκος τα 20 εκατοστόμετρα, και που συνηθίζει να γεννά τ΄ αυγά του στις αμμώδεις παραλίες της Καλιφόρνιας υπό το φως του φεγγαριού, καθώς και το είδος Αθερινόψις η καλιφορνιακή ("Atherinopsis californiensis"), κοινώς "ψευδο-όσμηρος", που φθάνει σε μήκος το μισό μέτρο.
Οι αμερικάνικες αυτές αθερίνες γεννούν τ΄ αυγά τους κατά τις πλημμυρίδες της παλίρροιας σε τρύπες που ανοίγουν με την ουρά τους μέσα στην υγρή άμμο. Όταν εκκολαφθούν τ΄ αυγά βγαίνουν τα μικρά που έρποντας με φιδίσιες κινήσεις φθάνουν στη θάλασσα. Η έξοδος αυτή των ψαριών που γίνεται κάθε χρόνο την Άνοιξη για να γεννήσουν, προσελκύει πολλούς Αμερικανούς που προσπαθούν να τα πιάσουν, με φακούς στη παραλία, πριν αυτά επιστρέψουν στη θάλασσα.
Οι Αθερινίδες ανήκουν στην υπόταξη των Μουγιλοειδών.
Οι Αθερινίδες, (Atherinidae), αποτελούν ιδιαίτερη οικογένεια ψαριών που αφθονούν κυρίως σε υφάλμυρα νερά. Πολλά είδη εξ αυτών είναι διαφανή και πολλές φορές αόρατα όταν τα νερά είναι καθαρά. Μετακινούνται κατ΄ αγέλες (σμήνη) κυρίως στην επιφάνεια χαρακτηριζόμενα αφρόψαρα παρότι έτσι αποτελούν εύκολη λεία για τα άλλα ψάρια. Το κρέας τους είναι νόστιμο και γλυκό και χρησιμεύει και για δόλωμα.
Η οικογένεια των αθερινίδων περιλαμβάνει περισσότερα από δέκα γένη από τα οποία τα πιο γνωστά είναι η αθερίνη ή αθερίνα, (atherina). Το είδος "Αθερίνη ο πρεσβύτης" (Atherina presbyter), ή κοινώς "αθερίνα παπάς", που είναι πολύ διαδεδομένο στη Θάλασσα της Μάγχης, στον Ατλαντικό και λιγότερο στη Μεσόγειο, λέγεται έτσι επειδή φέρει αργυρές ταινίες που κοσμούν τα πλευρά του σαν πετραχήλι ιερέως.
Στη Μεσόγειο απαντώνται επίσης και τα είδη Αθερίνα η εψητός (Atherina hepsetus) και Atherina boyeri που οι Έλληνες ψαράδες αποκαλούν κοινώς "σουβλίτες", "σουβλιά" και "σουδανή μαρίδα". Γενικά στην Ελλάδα φέρονται με τα ονόματα: αθερίνα, θερίνα, αθερινός, θερινός, ή και αθυρνός.
Σημαντικά επίσης είδη είναι εκείνα της Αμερικής, το είδος Λευρεσθης η λεπτή "Leuresthes tenuis" που φθάνει σε μήκος τα 20 εκατοστόμετρα, και που συνηθίζει να γεννά τ΄ αυγά του στις αμμώδεις παραλίες της Καλιφόρνιας υπό το φως του φεγγαριού, καθώς και το είδος Αθερινόψις η καλιφορνιακή ("Atherinopsis californiensis"), κοινώς "ψευδο-όσμηρος", που φθάνει σε μήκος το μισό μέτρο.
Οι αμερικάνικες αυτές αθερίνες γεννούν τ΄ αυγά τους κατά τις πλημμυρίδες της παλίρροιας σε τρύπες που ανοίγουν με την ουρά τους μέσα στην υγρή άμμο. Όταν εκκολαφθούν τ΄ αυγά βγαίνουν τα μικρά που έρποντας με φιδίσιες κινήσεις φθάνουν στη θάλασσα. Η έξοδος αυτή των ψαριών που γίνεται κάθε χρόνο την Άνοιξη για να γεννήσουν, προσελκύει πολλούς Αμερικανούς που προσπαθούν να τα πιάσουν, με φακούς στη παραλία, πριν αυτά επιστρέψουν στη θάλασσα.
