Ammi majus ye una especie de la familia de les Apiacees.
Tien el so orixe n'Exiptu y llogró espublizase por tola cuenca del Mar Mediterraneu, y darréu cosmopolita de tol mundu, salvu Antártida.
Planta yerbácea añal, erecta de 2 a 10 dm d'altor con tarmos estriaos y ramosos, glabra. Les fueyes tán dividaes 3-foliolos allargaos; alternes, 6-35 cm de llargu, (pinnaes), dacuando -principalmente nes fueyes cimeres- pueden ser dos veces pinnaes (bipinnaes), pecíolus cola base envainante, foliolos ovalaos a llanceolaos, cuneaos na base, de 1-5 cm de llargu x 0,5-3 cm d'anchu, marxe serrucháu. Les flores blanques arrexuntar n'umbeles. Frutu esquizocarpo oblongo, 1,5-2 mm de llargu, estruyíu lateralmente, glabro, con 2 mericarpos (caúna de les partes xebrables del frutu) cada unu con 1 grana, xuníos ente sigo pola so cara ventral o comisural, a maduror dixébrense y por un tiempu sosteníos pol filamentu carpóforo, fendíu cuasi hasta la base, cada mericarpo nel so parte dorsal tien 5 costielles.
Los frutos son fonte industrial de furanocumarines, especialmente xantotoxina (=ammoidina=metoxaleno).[1]
Ye tónicu, dixestivu, diuréticu, carminativo, arumosu. Dermatolóxicu. Utilizáu pa la leucodermia, soriasis y vitíligo, pola aición fotosensibilizante de los psoralenos y la xantoxonina. Dosis altes pueden producir dolor de cabeza, vultures, foria y dolores abdominales. En casos graves llegóse a cirrosis, nefritis y dermatitis escamativa. Evitar l'usu n'enfermos hepáticos y renales.[1]
Ammi majus describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 243. 1753.[4]
Ammi: nome xenéricu que según Umberto Quattrocchi, ye un antiguu nome llatín d'una planta umbelífera.[5]
majus: epítetu llatín que significa "con llargos pelos".[6]
.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Botánica, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. 
