Dzwonek brodaty (Campanula barbata L.) – gatunek rośliny z rodziny dzwonkowatych (Campanulaceae Juss.). W Polsce występuje wyłącznie w Sudetach. Poza Polską jego siedliska znajdują się jeszcze w Alpach i południowej Norwegii[2]. Roślina rzadka.
Morfologia
- Łodyga
- Wzniesiona, pojedyncza lub rozgałęziona, rzadko owłosiona dość sztywnymi włoskami. Wysokość przeważnie 10–40 cm.
- Liście
- Odziomkowe tworzące różyczkę są lancetowate lub odwrotnie lancetowate, a ich nasada stopniowo zwęża się w ogonek. Liście łodygowe są siedzące i bardziej wąskie. Wszystkie są całobrzegie, lub płytko karbowane i obustronnie owłosione.
- Kwiaty
- Nieliczne, duże, zebrane w grono. Kielich o działkach krótszych od połowy długości korony, pomiędzy działkami długie wyrostki międzydziałkowe. Kwiaty są zwisające, dzwonkowata korona o 5 łatkach jest ciemnoniebieska, lub niebieskoliliowa (czasami, rzadko, trafiają się okazy z białą koroną). Od środka łatki korony są na nerwach owłosione. Słupek nie wystający z korony, pylniki niezrośnięte.
- Owoc
- 3-komorowa torebka pękająca bocznymi otworkami.
Biologia i ekologia
Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od czerwca do lipca. Siedlisko: łąki górskie. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla All. Nardion[3].
Zagrożenia i ochrona
Roślina objęta w Polsce ochroną ścisłą.
Kategorie zagrożenia gatunku:
Zastosowanie
Roślina ozdobna. Ze względu na swoje piękne kwiaty bywa uprawiany jako roślina dwuletnia, szczególnie nadająca się na rabaty i do ogrodów skalnych. Zwykle sam się rozsiewa. Lubi stanowiska półcieniste, glebę próchniczną i lekko kwaśną.
Przypisy
-
↑ P.F. Stevens: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-04-14].
-
↑ Gatunki specyficzne i wyróżniające flory Dolnego Śląska. [dostęp 2007-11-23].
-
↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
-
↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5.
-
↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.
-
↑ Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone.. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
Bibliografia
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
