Papkari (Artiodactyla) su red viših sisara (Placentalia). Obuhvataju oko 220 vrsta od kojih neke, a posebno porodica goveda, imaju vrlo velik privredni značaj.
Srodnost među pojedinim grupama papkara uočio je zoolog Richard Owen u 19. vijeku i uveo nazive kopitari i papkari. Uzdužna os noge nalazi se kod papkara između trećeg i četvrtog prsta. Ta dva srednja prsta su najizraženija. Prvobitni prvi prst može se naći samo kod fosilnih predstavnika a kod današnjih papkara potpuno nedostaje. Drugi i peti prst su različito razvijeni: kod nilskog konja koje se smatra razvojno starijim, oni su još veliki i potpuno funkcionalni. Veliki broj papkara, kao npr. jeleni, gazele, goveda i koze su bitno smanjeni i više ne dodiruju podlogu. Kod nekih drugih porodica papkara, kao kod kamila i žirafa je povlačenje tih prstiju otišlo tako daleko, da drugi i peti prst više nemaju niti u rudimentarnom obliku.
Kao i mnogi dugi sisari, papkari su se pojavili prije oko 54 miliona godina u vrijeme ranog eocena. Ti rani papkari su imali četiri ili pet razvijenih prstiju a hranili su se mekim dijelovima bilja kao i lišćem. U razdoblju kasnog eocena, prije oko 46 miliona godina razvila su se već sva tri i danas postojeća podreda: svinjolike životinje ili nepreživari (Suina), Tylopodi i preživari (Ruminantia).
Anatomija probavnog trakta papkari je podloga za njihovu podjelu. Svinje i nilski konji imaju želudac podijeljen na dva odnosno tri dijela, i probavljaju hranu direktno, bez preživanja. Radi toga su svrstani u nepreživare. Svi drugi papkari preživaju. Prema današnjim spoznajama, ta se sposobnost razvila dva puta, nezavisno jedna od druge. Radi toga se danas kamile ne ubrajaju prave preživare, nego u Tilopode.
I kitovi vode porijeklo od papkara. U vrijeme klasične sistematike, oni su tvorili zaseban red. Međutim, danas ih se ne uključuje papkare.
Papkari (Artiodactyla) su red viših sisara (Placentalia). Obuhvataju oko 220 vrsta od kojih neke, a posebno porodica goveda, imaju vrlo velik privredni značaj.
