Die swartkraai is 'n algemene, wydverspreide standvoël.
Dit is geheel en al blinkswart.
48–53 cm
Kom een-een, in pare of in swerms op landerye en in die oop veld voor. Is minder algemeen as die Witborskraai. Sit dikwels op telefoonpale en maak ook daar nes.
Die Swartkraai kom in droër streke as die Witborskraai voor, nl. die hele Suid-Afrika, Namibië, Botswana en Zimbabwe.
Uiter 'n hoë "kraa"-geluid.
Die swartkraai is 'n algemene, wydverspreide standvoël.
Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO.
'''Corvus capensis ye una especie d'ave de la familia Corvidae. Mide 48–50 cm de llargu y ye daqué más grande que la corneja negra y ye dafechu negru un llixeru rellumu azuláu nes sos plumes. Proporcionalmente tien pates, ales y cola más llargos, y amás tamién tien un picu más llargu y delgáu que paez tar afechu pa escargatar nel suelu en busca d'invertebraos. Les plumes de la cabeza tien un rellumu cobrizu-azuláu y les plumes del gargüelu son bastante llargues y encher mientres delles llamaes y exhibiciones.
La especie esti presente en dos grandes rexones separaes del continente africanu. Una abarca dende El Cabu nel estremu sur d'África hasta'l sur d'Angola y hasta la mariña esti de Mozambique. La otra población atopar nuna amplia zona de Sudán del Sur, Etiopía, Tanzania y Kenia na zona centro-esti d'África. La población más al norte ye daqué más pequeña que la suriega. Habita en praderíes abiertes, zones agrícoles o bosquecillos nes proximidaes onde añera.
Esta páxina forma parte del wikiproyeutu Aves, un esfuerciu collaborativu col fin d'ameyorar y organizar tolos conteníos rellacionaos con esti tema. Visita la páxina d'alderique del proyeutu pa collaborar y facer entrugues o suxerencies. Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu o de la SEO. '''Corvus capensis ye una especie d'ave de la familia Corvidae. Mide 48–50 cm de llargu y ye daqué más grande que la corneja negra y ye dafechu negru un llixeru rellumu azuláu nes sos plumes. Proporcionalmente tien pates, ales y cola más llargos, y amás tamién tien un picu más llargu y delgáu que paez tar afechu pa escargatar nel suelu en busca d'invertebraos. Les plumes de la cabeza tien un rellumu cobrizu-azuláu y les plumes del gargüelu son bastante llargues y encher mientres delles llamaes y exhibiciones.
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Brân y Penrhyn (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: brain y Penrhyn) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Corvus capensis; yr enw Saesneg arno yw Black crow. Mae'n perthyn i deulu'r Brain (Lladin: Corvidae) sydd yn urdd y Passeriformes.[1]
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. capensis, sef enw'r rhywogaeth.[2]
Mae'r brân y Penrhyn yn perthyn i deulu'r Brain (Lladin: Corvidae). Dyma rai o aelodau eraill y teulu:
Rhestr Wicidata:
rhywogaeth enw tacson delwedd Aderyn rhisgl Falcunculus frontatus Aradrbig Eulacestoma nigropectus
.JPG)
Aderyn a rhywogaeth o adar yw Brân y Penrhyn (sy'n enw benywaidd; enw lluosog: brain y Penrhyn) a adnabyddir hefyd gyda'i enw gwyddonol Corvus capensis; yr enw Saesneg arno yw Black crow. Mae'n perthyn i deulu'r Brain (Lladin: Corvidae) sydd yn urdd y Passeriformes.
Talfyrir yr enw Lladin yn aml yn C. capensis, sef enw'r rhywogaeth.
The Cape crow or black crow (Corvus capensis) is slightly larger (48–50 cm in length) than the carrion crow and is completely black with a slight gloss of purple in its feathers. It has proportionately longer legs, wings and tail too and has a much longer, slimmer bill that seems to be adapted for probing into the ground for invertebrates. The head feathers have a coppery-purple gloss and the throat feathers are quite long and fluffed out in some calls and displays.
This species occurs in two large separate regions of the African continent. One form ranges from the Cape at the southern tip of Africa up to southern Angola and across to the east coast of Mozambique. The other population occurs in a large area from South Sudan, Ethiopia, Tanzania and Kenya in central east Africa. The more northern population is on average slightly smaller than the southern. It inhabits open grassland, moorland, agricultural areas with some trees or woodland in the vicinity for nesting. It seems to thrive especially in agricultural areas.
As far as feeding is concerned, it eats grain and other seeds, invertebrates which it digs for with powerful downward stabs of its long bill. It opens corncob kernels before they are fully ripe, bulbs and fleshy roots of certain plants, frogs and small reptiles, fruits and berries. It takes the eggs and chicks of ground nesting birds and has been known to kill birds of up to a pound in weight (especially domestic poultry). It turns over the droppings of mammals for insects.
Nesting is always in trees, usually near the top. It has been known to nest in shrubs but much less frequently. There are usually 3-4 eggs incubated over 18–19 days and fledged by around 38 days. Usually only 3 nestlings survive.
The voice is described as a "krrah.....krrah.....krrah" or a quicker "kah-kah-kah". It also makes very loud, liquid bubbling sounds that carry quite a distance and also gives throaty chuckles. There is evidence that vocal mimicry is practised too.
The Cape crow or black crow (Corvus capensis) is slightly larger (48–50 cm in length) than the carrion crow and is completely black with a slight gloss of purple in its feathers. It has proportionately longer legs, wings and tail too and has a much longer, slimmer bill that seems to be adapted for probing into the ground for invertebrates. The head feathers have a coppery-purple gloss and the throat feathers are quite long and fluffed out in some calls and displays.
La Kabokorvo (Corvus capensis) estas birdospecio de la familio de korvedoj kaj el ĝia tipa genro Corvus ene de la ordo de paserinoj el Afriko.
Ĝi estas iom pli granda (48-50 cm longa) ol la Nigra korniko kaj estas tutnigra kun iom da purpura brilo en plumoj. Ĝi havas proporcie pli longajn gambojn, flugilojn kaj voston kaj ankaŭ havas multe pli longan, sveltan bekon kiu ŝajnas dezaignita por serĉado surgrunda de senvertebruloj. La kapoplumoj havas kupropurpuran brilon kaj la gorĝoplumoj estas tre longaj kaj skuiĝas dum kelkaj alvokoj kaj montroceremonioj.
Tiu specio loĝas en du grandaj separataj regionoj de Afriko. Unu formo teritorias el Kabo (kio nomigas la specion) en la suda pinto de Afriko norden ĝis suda Angolo kaj tra la orienta marbordo de Mozambiko. La alia populacio loĝas en granda areo el Sudano, Etiopio kaj Kenjo al centrorienta Afriko. La plej norda populacio estas averaĝe iom pli malgranda ol la suda. Ili loĝas en malferma herbejo, stepoj, agrikulturaj areoj kuk kelkaj aroj aŭ arbaroj najbare por nestumado. Ili ŝajne prosperas ĉefe en agrikulturaj areoj.
Pri manĝado ŝajne okupas la saman niĉon kiel la frugilego en Eŭropo kaj Azio ĉar ĝi manĝas grenon kaj aliajn semojn, senvertebrulojn kiujn elterigas per fortaj frapoj de sia longa beko. Ĝi manĝas maizon antaŭ kiam ĝi estus tro matura, bulbojn kaj karnajn radikojn de kelkaj plantoj, ranojn kaj etajn reptiliojn, fruktojn kaj berojn. Ĝi manĝas la ovojn kaj birdidojn de surgrunde nestumantaj birdoj kaj oni scias, ke ĝi mortigas birdojn ĝis unu funton peza (ĉefe hejma kokaro). Ili sekvas la piediradon de mamuloj serĉe de insektoj.
Nestumadon oni faras ĉiam en arboj, kutime ĉe la pinto. Oni scias, ke ili nestumas en arbustejo, sed multe malpli ofta. Estas kutime 3-4 ovoj kiuj estas kovataj dum 18-19 tagoj kaj elnestiĝo okazas post 38 tagoj. Kutime nur 3 birdidoj survivas.
La voĉo estas priskribita kiel "krrah.....krrah.....krrah" aŭ pli rapida "kah-kah-kah". Ili faras ankaŭ tre laŭtajn, likvidecajn bobelajn sonojn kiuj atingas grandajn distancojn kaj ankaŭ faras gorĝecajn ridetojn. Estas evidento ke ili faras ankaŭ voĉan imitadon.
La Kabokorvo (Corvus capensis) estas birdospecio de la familio de korvedoj kaj el ĝia tipa genro Corvus ene de la ordo de paserinoj el Afriko.
El cuervo de El Cabo (Corvus capensis) es una especie de ave de la familia Corvidae. Mide 48–50 cm de largo y es algo más grande que la corneja negra y es completamente negro un ligero brillo azulado en sus plumas. Proporcionalmente tiene patas, alas y cola más largos, y además también tiene un pico más largo y delgado que parece estar adaptado para escarbar en el suelo en búsqueda de invertebrados. Las plumas de la cabeza posee un brillo cobrizo-azulado y las plumas de la garganta son bastante largas y se inflan durante algunas llamadas y exhibiciones.
La especie está presente en dos grandes regiones separadas del continente africano. Una abarca desde El Cabo en el extremo sur de África hasta el sur de Angola y hasta la costa este de Mozambique. La otra población se encuentra en una amplia zona de Sudán del Sur, Etiopía, Tanzania y Kenia en la zona centro-este de África. La población más al norte es algo más pequeña que la sureña. Habita en praderas abiertas, zonas agrícolas o bosquecillos en las proximidades donde anida.
El cuervo de El Cabo (Corvus capensis) es una especie de ave de la familia Corvidae. Mide 48–50 cm de largo y es algo más grande que la corneja negra y es completamente negro un ligero brillo azulado en sus plumas. Proporcionalmente tiene patas, alas y cola más largos, y además también tiene un pico más largo y delgado que parece estar adaptado para escarbar en el suelo en búsqueda de invertebrados. Las plumas de la cabeza posee un brillo cobrizo-azulado y las plumas de la garganta son bastante largas y se inflan durante algunas llamadas y exhibiciones.
Corvus capensis Corvus generoko animalia da. Hegaztien barruko Corvidae familian sailkatua dago.
Afrikanmustavaris (Corvus capensis) on varisten heimoon kuuluva afrikkalainen varpuslintu. Alalaji kordofanensis asuttaa Afrikan itäosaa Sudanin kaakkoisosista ja Eritrean pohjoisosista etelään aina Pohjois-Tansaniaan saakka. Nimialalaji capensis elää Angolan keskiosista, Länsi-Sambiasta ja Zimbabwesta Etelä-Afrikkaan, Swazimaahan ja Lesothoon, mahdollisesti myös Lounais-Mosambikissa. Martin Lichtenstein kuvaili lajin holotyypin Hyväntoivonniemeltä vuonna 1823.[2]
Afrikanmustavaris (Corvus capensis) on varisten heimoon kuuluva afrikkalainen varpuslintu. Alalaji kordofanensis asuttaa Afrikan itäosaa Sudanin kaakkoisosista ja Eritrean pohjoisosista etelään aina Pohjois-Tansaniaan saakka. Nimialalaji capensis elää Angolan keskiosista, Länsi-Sambiasta ja Zimbabwesta Etelä-Afrikkaan, Swazimaahan ja Lesothoon, mahdollisesti myös Lounais-Mosambikissa. Martin Lichtenstein kuvaili lajin holotyypin Hyväntoivonniemeltä vuonna 1823.
Corvus capensis
La Corneille du Cap (Corvus capensis) est une espèce de passereau de la famille des Corvidae.
Cet oiseau est d'une taille légèrement supérieure à la Corneille noire. Elle a été identifiée parmi les prédateurs de larves de Cirina forda dont elle se nourrit[1] La principale période de reproduction se situe entre Août et Novembre. La période d'incubation des œufs est de 18 jours et les deux parents se relaient pour couver. Son régime alimentaire est très varié et consiste entre autres de matières végétales (fruits, bulbes et racines), des insectes et quelques petits vertébrés tels les amphibiens ou de petits poulets[2].
Corvus capensis
La Corneille du Cap (Corvus capensis) est une espèce de passereau de la famille des Corvidae.
Il corvo del Capo (Corvus capensis Lichtenstein, 1823) è un uccello passeriforme della famiglia Corvidae[2].
Il nome scientifico della specie, capensis, rappresenta un chiaro riferimento all'areale di questi uccelli: il loro nome comune altro non è che la traduzione di quello scientifico.
Misura 48-50 cm di lunghezza, per 410-697 g di peso[3]: gli esemplari della sottospecie settentrionale sono mediamente più piccoli rispetto a quelli del sud.
Si tratta di uccelli dall'aspetto robusto e slanciato, muniti di testa ovale e dalla fronte appiattita con becco lungo, dritto, appuntito e relativamente sottile, collo robusto con caratteristica gola prominente e ricoperta da piumaggio imile a una barba, lunghe ali digitate, zampe lunghe e forti e coda cuneiforme e di media lunghezza. Nel complesso, il corvo del Capo ricorda gli affini corvo imperiale e cornacchia nera, dai quali si distingue facilmente per becco più sottile e (e questo vale anche per le zampe e le ali) più lungo.
Il piumaggio è lucido e completamente di colore nero, con presenza di riflessi metallici purpurei o ramati sulla testa, ben visibili quando l'animale è sotto la luce diretta.
I due sessi sono del tutto simili fra loro nella colorazione.
Il becco è nero, così come nerastre sono le zampe: gli occhi, invece, sono di colore bruno scuro.
Il corvo del Capo è un uccello dalle abitudini di vita essenzialmente diurne e moderatamente gregarie. Questi uccelli vivono infatti in piccoli stormi, che arrivano a contare una quindicina di individui (generalmente legati fra loro da vincoli familiari): durante il giorno, i gruppi tendono a frazionarsi in singole unità o in coppie, le quali si dedicano alla ricerca di cibo nel territorio, mantenendosi perlopiù al suolo e tenendosi in contatto vocale quasi continuo fra loro, collaborando nello scacciare eventuali intrusi o pericoli. Verso il tramonto, i vari esemplari di un gruppo si riuniscono fra i rami di un albero, dove passano del tempo a socializzare fra loro prima di passare la notte al riparo da eventuali pericoli e dalle intemperie.
Il richiamo del corvo del Capo è il classico gracchio tipico di quasi tutte le specie di corvo, che in questa specie è piuttosto grave: questi uccelli ripetono il richiamo più o meno velocemente ed in maniera più o meno sonora a seconda del tipo di messaggio da comunicare ai conspecifici: mentre i corvi del Capo emettono i richiami, essi tendono a gonfiare la gola, ergendo le penne appuntite che su di essa si trovano. Questi uccelli, inoltre, sono in grado di imitare i suoni dell'ambiente circostante.
Il corvo del Capo è un uccello dalle abitudini alimentari onnivore ed opportunistiche, che si ciba un po' di tutto ciò che riesce a reperire durante la giornata.
Questi uccelli si nutrono prevalentemente al suolo, utilizzando il becco lungo e sottile ma robusto per sondare i primi centimetri del terreno alla ricerca di potenziale cibo, che può essere rappresentato sia da alimenti di origine vegetale, come semi, granaglie (i corvi del Capo sono particolarmente ghiotti del mais non ancora pienamente maturo, che viene sgranato direttamente dalla pannocchia, nonché delle arachidi[3]), bulbi (come quelli di Cyperus), radici, bacche e frutta, che di origine animale, come insetti, larve ed altri artropodi e invertebrati, anfibi, piccoli rettili e mammiferi, uova e nidiacei di uccelli terricoli (compreso il pollame domestico, del quale possono essere predati anche gli adulti[3]).
Il corvo del capo è solito rovistare fra le feci dei grossi erbivori alla ricerca di cibo parzialmente indigerito e di saprofagi ad esse associati, e per lo stesso motivo piluccano anche dalle carcasse.
Si tratta di uccelli rigorosamente monogami, con le coppie che rimangono insieme per la vita, anche all'infuori della stagione degli amori: quest'ultima varia a seconda della zona dell'areale presa in considerazione, mostrando tuttavia sempre correlazione con l'inizio della stagione delle piogge (dicembre-febbraio nel sud, febbraio-maggio nel nord)[3].
Il nido viene costruito fra i rami verso la cima di un grosso albero isolato: alla sua costruzione partecipano ambedue i partner, i quali edificano una struttura a coppa munita di ampia piattaforma circostante intrecciando rametti spinosi e foderando l'interno concavo con fibre vegetali più soffici.
All'interno del nido, la femmina depone 3-5 uova di colore biancastro con presenza di rade maculature brune, che provvede a covare da sola (coadiuvata però dal maschio, che durante l'incubazione si occupa di reperire il cibo per sé e per la compagna e di proteggere il nido da eventuali intrusi o pericoli) per circa tre settimane.
I pulli, ciechi ed implumi alla schiusa, vengono accuditi ed imbeccati da ambedue i genitori (sebbene per i primi giorni di vita sia la sola femmina, sempre imbeccata però dal maschio, ad occuparsi della loro alimentazione, non lasciando il nido): in tal modo, essi divengono in grado d'involarsi attorno al mese di vita, pur rimanendo coi genitori (seguendoli nei loro spostamenti e continuando a chiedere loro l'imbeccata, sebbene sempre più sporadicamente man mano che si avviano verso la maturità) ancora molto a lungo, entrando a far parte del gruppo d'appartenenza.
Il corvo del Capo è diffuso in Africa: a dispetto del nome comune e del nome scientifico, la specie occupa un areale piuttosto esteso, con due popolazioni disgiunte che popolano una l'Africa meridionale (dall'Angola centrale allo Swaziland e forse al Mozambico sud-occidentale a sud fino al Capo di Buona Speranza, attraverso Zambia occidentale, Zimbabwe, Botswana, Namibia, Lesotho e Sudafrica) e l'altra il Corno d'Africa e l'Africa occidentale (Sudan del Sud orientale, nord dell'Eritrea, acrocoro etiopico, Somalia settentrionale e sud-orientale, Kenya centrale e occidentale ed estremo nord della Tanzania, mentre la sua presenza in Uganda rimane ancora da verificare[4]).
La specie appare residente all'interno del suo areale: la presenza di esemplari isolati all'esterno di esso (con avvistamenti nel nord dell'Angola, nel sud del Congo-Kinshasa e nel sud dello Zambia[3]), tuttavia, lascerebbe supporre una certa capacità di dispersione da parte di questi uccelli.
L'habitat del corvo del Capo è rappresentato dalle aree aperte con presenza di macchie alberate più o meno estese, dalla brughiera ai pascoli alpini: questi uccelli non temono la presenza dell'uomo, colonizzando senza problemi gli ambienti urbani e le aree coltivate.
Se ne riconoscono due sottospecie[2]:
Nonostante l'areale disgiunto, le due sottospecie mantengono grande affinità[3]: l'intero taxon, tuttavia, pur facendo chiaramente parte del genere Corvus, non parerebbe mostrare chiari legami di stretta parentela con nessuna delle specie ad esso ascritte[5].
Il corvo del Capo (Corvus capensis Lichtenstein, 1823) è un uccello passeriforme della famiglia Corvidae.
De Kaapse roek (Corvus capensis) behoort tot de familie van de kraaiachtigen.
Deze soort komt voor in noordoostelijk, oostelijk en zuidelijk Afrika en telt 2 ondersoorten:
De Kaapse roek (Corvus capensis) behoort tot de familie van de kraaiachtigen.
Multimedia w Wikimedia Commons Wrona przylądkowa (Corvus capensis) – gatunek ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae). Wyróżniono dwa podgatunki C. capensis[3][4]:
Jest nieco mniejsza, długości 48-50 cm, niż czarnowron. Upierzona całkowicie na czarno z lekkim fioletowym połyskiem piór. Ma też proporcjonalnie dłuższe nogi, skrzydła i ogon oraz dużo dłuższy, smukły dziób, który wygląda na stworzony typowo do zagłębiania w ziemi za bezkręgowcami. Pióra na głowie mają miedziano-fioletowy połysk, a na gardle upierzenie jest dość długie i stroszą się w trakcie krakania i popisów.
Omawiany gatunek występuje w dwóch oddzielonych od siebie regionach Afryki. Zasięg jednej z form sięga przylądku na południowym krańcu Czarnego Kontynentu i południowej Angoli, przebiegając przez wschodnie wybrzeże Mozambiku. Druga populacja zajmuje rozległe obszary Sudanu, Etiopii, Tanzanii i Kenii w środkowo-wschodniej Afryce. Bardziej północna populacja jest przeciętnie nieco mniejsza niż południowa. Ptak zasiedla otwarte łąki, pastwiska, wrzosowiska, obszary rolnicze z pojedynczymi drzewami lub tereny zalesione w pobliżu gniazdowisk. Rozmieszczenie sugeruje, że szczególnie dobrze gatunek rozwija się na terenach uprawnych.
Żywi się ziarnami zbóż i innymi nasionami, bezkręgowcami, które wydobywa mocnymi ciosami skierowanymi w dół swego długiego dzioba. Dobiera się do kolb kukurydzy nim ta jest w pełni dojrzała, bulw roślin cebulowych i mięsistych korzeni wybranych roślin. Chwyta też żaby i małe gady, owoce i jagody. Plądruje jaja i pisklęta z naziemnych ptasich gniazd, a widywano sytuacje, gdy zabijał ptaki ważące nawet jeden funt (zwłaszcza domowy drób). Wykrada odchody małych ssaków z których wybiera owady.
Gniazda wron przylądkowych znajdują się zawsze na drzewach, przeważnie blisko wierzchołka. Spotyka się też gniazda ulokowane w krzewach, ale znacznie rzadziej. Samica składa 3-4 jaja, które wysiaduje 18-19 dni. Pisklęta pierzą się po około 38 dniach. Zwykle jedynie 3 pisklęta przeżywają okres gniazdowania.
Odgłosy przypominają krakanie: "krrah.....krrah.....krrah" lub cichsze "kah-kah-kah". Wydaje też bardzo hałaśliwe dźwięki kojarzone z bulgotaniem wody, które roznoszą się po okolicy lub gardłowy śmiech. Ma również w zwyczaju naśladowanie zasłyszanych głosów.
Wrona przylądkowa (Corvus capensis) – gatunek ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae). Wyróżniono dwa podgatunki C. capensis:
C. capensis kordofanensis – Sudan, Erytrea i Somalia do Ugandy, Kenii i Tanzanii. C. capensis capensis – Angola, Zambia i Zimbabwe do RPA.Jest nieco mniejsza, długości 48-50 cm, niż czarnowron. Upierzona całkowicie na czarno z lekkim fioletowym połyskiem piór. Ma też proporcjonalnie dłuższe nogi, skrzydła i ogon oraz dużo dłuższy, smukły dziób, który wygląda na stworzony typowo do zagłębiania w ziemi za bezkręgowcami. Pióra na głowie mają miedziano-fioletowy połysk, a na gardle upierzenie jest dość długie i stroszą się w trakcie krakania i popisów.
O Corvus capensis é uma ave da família Corvidae (corvos)
O Corvus capensis é uma ave da família Corvidae (corvos)
Kapråka[2] (Corvus capensis) är en fågel i familjen kråkfåglar inom ordningen tättingar.[3] IUCN kategoriserar arten som livskraftig.[1]
Kapråka delas in i två underarter:[3]
Wikimedia Commons har media som rör kapråka.
Wikispecies har information om Corvus capensis.
Kapråka (Corvus capensis) är en fågel i familjen kråkfåglar inom ordningen tättingar. IUCN kategoriserar arten som livskraftig.
Kapråka delas in i två underarter:
C. c. capensis – Angola, Zambia och Zimbabwe till Sydafrika C. c. kordofanensis – Sudan, Eritrea och Somalia till Kenya, Uganda och Tanzania48-50 см в довжину. Має пропорційно довші ноги, крила і хвіст, і набагато довший, тонкий дзьоб. Пір'я на голові має мідно-фіолетовий блиск, і горлове оперення досить довге і тріпається під час подавання голосу.
Їсть зерно та інше насіння, безхребетних, яких викопує потужними ударами довгого дзьоба. Відкриває кукурудзу в качанах, перш ніж вони повністю дозріли, цибулини і м'ясисті корені деяких рослин, їсть жаб і дрібних рептилій, фрукти і ягоди, яйця і пташенят наземних птахів.
Гнізда будує завжди на деревах, як правило, ближче до вершини. Було відомо, що гніздиться в чагарниках, але набагато рідше. Як правило, 3-4 яйця висиджуються протягом 18-19 днів і молодь оперяється за 38 днів. Зазвичай тільки 3 пташенят виживає.
Країни проживання: Ангола; Ботсвана; Еритрея; Ефіопія; Кенія; Лесото; Намібія; Сомалі; ПАР; Південний Судан; Судан; Свазіленд; Танзанія; Замбія; Зімбабве. Цей вид зустрічається в двох окремих великих регіонах африканського континенту. Один простягається від мису на південному краю Африки до південної Анголи і до східного узбережжя Мозамбіку. Інша популяція відбувається у великому просторі від Південного Судану, Ефіопії, Танзанії та Кенії в Східну і Центральну Африку. Більш північне населення в середньому трохи менше, ніж на півдні. Мешкає на луках і пасовищах, болотах, сільськогосподарських районах з деревами або в рідколіссі для гніздування. Вид, здається, процвітає, особливо в сільськогосподарських районах.
Це незавершена стаття з орнітології.Corvus capensis là một loài chim trong họ Corvidae.[2]
Corvus capensis (Lichtenstein, 1823)
Ареал
Капский ворон (лат. Corvus capensis) — вид птиц из рода во́ронов.
Длина капского ворона немного больше, чем у чёрной вороны: 48—50 см. Оперение полностью чёрное с лёгким фиолетовым блеском. Ноги пропорционально более длинные, крылья и хвост также длиннее чем у чёрной вороны, клюв гораздо длиннее и тоньше. Вероятно, такой клюв предназначен для поиска в земле мелких животных. Перья на голове имеют медно-фиолетовый оттенок. Горловые перья довольно длинные. Птицы распушают их при демонстрационном поведении[1] и во время некоторых форм вокализации.
Существует предположение, что капский ворон образует единый надвид с грачом (С. frugilegus), хотя они существенно отличаются (в том числе поведением, связанным с гнездованием). Самое заметное сходство между ними — заострённый клюв[2].
В природе встречаются парами или стаями, внутри которых все птицы связаны семейным родством.
Выделяют два подвида капского ворона — слабо отличающиеся, хотя и разделённые географически[2]:
Северная популяция меньше числом, чем южная.
Населяет открытые луга, болота и сельскохозяйственные районы, при условии наличия поблизости отдельных деревьев или леса для гнездования. Особенно процветает в сельскохозяйственных районах, но может жить и в городских условиях. Капский ворон неплохо себя чувствует в парках, садах и в старых заброшенных зданиях.
Питается на земле или у корней деревьев, или в кустарниках.
В пищу употребляет зерно и другие семена, беспозвоночных, которых он выкапывает мощными ударами своего длинного клюва. Капский ворон открывает кукурузные початки до момента их полного созревания, также ест луковицы и мясистые корни некоторых растений, лягушек и мелких рептилий, фрукты и ягоды. Ест яйца и птенцов из гнёзд, размещённых на земле, а также может убивать взрослых птиц весом до одного фунта (особенно домашних). Может собирать насекомых с помёта млекопитающих. Также пригодны бабочки, пчёлы, осы, саранча и муравьи.
Капский ворон моногамен (найдя себе пару, проводит с ней всю жизнь).
Гнёзда устраивают всегда на деревьях, как правило, ближе к верхушке (предпочитает леса мопане (Colophospermum mopane)). Также известно, что капский ворон гнездится в кустарниках, но это происходит гораздо реже. Как правило, 3—4 яйца розового цвета высиживают в течение 18 — 19 дней, птенцы покрываются оперением примерно через 38 дней. Обычно выживают только 3 птенца.
Голос описывают как «кррах-кррах-кррах» или быстрое «ках-ках-ках». Также, он может издавать очень громкие, журчащие звуки, которые распространяются на довольно большое расстояние, и хриплые хихикающие звуки. Есть данные, что у капского ворона наблюдается вокальная мимикрия.
海角鸦（学名：Corvus capensis）是鸦科鸦属的一种，分布于乌干达、纳米比亚、安哥拉、索马里、南非、埃塞俄比亚、斯威士兰、肯尼亚、厄立特里亚、坦桑尼亚、津巴布韦、赞比亚、刚果民主共和国、苏丹、博茨瓦纳和莱索托。全球活动范围约为3,880,000平方千米。该物种的保护状况被评为无危。
海角鸦的平均体重约为572.2克。栖息地包括种植园、亚热带或热带的（低地）季节性湿润草原、亚热带或热带的（低地）干燥疏灌丛、高山湿地、耕地、淡水湖、干燥的稀树草原、河流、溪流和亚热带或热带的高海拔草原。
海角鸦（学名：Corvus capensis）是鸦科鸦属的一种，分布于乌干达、纳米比亚、安哥拉、索马里、南非、埃塞俄比亚、斯威士兰、肯尼亚、厄立特里亚、坦桑尼亚、津巴布韦、赞比亚、刚果民主共和国、苏丹、博茨瓦纳和莱索托。全球活动范围约为3,880,000平方千米。该物种的保护状况被评为无危。
海角鸦的平均体重约为572.2克。栖息地包括种植园、亚热带或热带的（低地）季节性湿润草原、亚热带或热带的（低地）干燥疏灌丛、高山湿地、耕地、淡水湖、干燥的稀树草原、河流、溪流和亚热带或热带的高海拔草原。
.jpg){kind=spacer}
.jpg){kind=spacer}
.jpg){kind=spacer}
.jpg){kind=spacer}
.jpg){kind=spacer}
