Ardea a zo ur genad e rummatadur an evned, ennañ kerc'heized hag un herlegon, krouet e 1758 gant an naturour svedat Carl von Linné (1707-1778).
Daouzek spesad a ya d'ober ar genad :
Ugent (20) isspesad en holl.
Ardea a zo ur genad e rummatadur an evned, ennañ kerc'heized hag un herlegon, krouet e 1758 gant an naturour svedat Carl von Linné (1707-1778).
Ardea és un dels gèneres d'ocells de la família dels ardèids (Ardeidae) i l'ordre dels pelecaniformes, coneguts amb els noms d'agrons o bernats. Aquest gènere inclou les espècies majors de la família, fent 80-100 cm de llargària o encara més. Són aus lligades als aiguamolls, on s'alimenten de peixos, granotes i altres animalons aquàtics. La major part dels membres d'aquest grup crien en grans nius fets de rames, sobre els arbres. Les espècies septentrionals com el bernat americà, el bernat pescaire i l'agró roig migren cap al sud en hivern, encara que els dos primers només ho faran si els seus estanys es congelen. Són aus poderoses amb llargs colls i potes, que romanen immòbils sobre l'aigua poc profunda i després, de sobte, s'apoderen de llurs preses amb un ràpid moviment del cap. Tenen un vol regular i lent, amb el coll retret com és característic dels ardèids, a diferència de les cigonyes, grues i becplaners, que volen amb el coll estès. Aquest gènere es presenta per gran part del món. Són propis de l'avifauna dels Països Catalans el bernat pescaire i l'agró roig.
Dins aquest gènere s'han reubicat alguns martinets, fins fa poc inclosos al gènere Egretta, quedant format per 14 espècies: [1]
Ardea és un dels gèneres d'ocells de la família dels ardèids (Ardeidae) i l'ordre dels pelecaniformes, coneguts amb els noms d'agrons o bernats. Aquest gènere inclou les espècies majors de la família, fent 80-100 cm de llargària o encara més. Són aus lligades als aiguamolls, on s'alimenten de peixos, granotes i altres animalons aquàtics. La major part dels membres d'aquest grup crien en grans nius fets de rames, sobre els arbres. Les espècies septentrionals com el bernat americà, el bernat pescaire i l'agró roig migren cap al sud en hivern, encara que els dos primers només ho faran si els seus estanys es congelen. Són aus poderoses amb llargs colls i potes, que romanen immòbils sobre l'aigua poc profunda i després, de sobte, s'apoderen de llurs preses amb un ràpid moviment del cap. Tenen un vol regular i lent, amb el coll retret com és característic dels ardèids, a diferència de les cigonyes, grues i becplaners, que volen amb el coll estès. Aquest gènere es presenta per gran part del món. Són propis de l'avifauna dels Països Catalans el bernat pescaire i l'agró roig.
Ardea er en slægt af hejrer.
Ardea er en slægt af hejrer.
Ardea ist eine Gattung der Reiher, die zur Unterfamilie der Tagreiher gehören. Carl von Linné bezeichnete sie als Ardea (Große Reiher), weil die meisten Arten dieser Gattung eine Körpergrößer über 80 Zentimetern erreichen.
Die Arten der Gattung Ardea sind nahezu weltweit verbreitet und fehlen nur in den sehr kalten Regionen der Erde. Ihr Lebensraum sind Feuchtgebiete. Ihre Nahrung besteht überwiegend aus Fischen, Fröschen und anderen kleinen Tieren, die in ihrer Lebensweise ans Wasser gebunden sind. Die meisten Arten brüten in Kolonien und errichten ihre Nester in Bäumen. Die nördlichen Arten wie etwa der Graureiher, der Kanadareiher und der Purpurreiher migrieren im Winter nach Süden. Beim Graureiher und beim Kanadareiher erfolgt diese Wanderungsbewegung allerdings nur in den Gebieten, in denen das Wasser gefriert.
Die Ardea-Arten sind durch einen langen, speerähnlichen Schnabel, lange Hälse und lange Beine gekennzeichnet. Sie erwerben ihre Beute, indem sie entweder regungslos warten, bis Beute in ihre Greifnähe gelangt, oder sie bewegen sich sehr langsam durch das Flachwasser, bevor sie ihre Beute mit einer raschen Bewegung ergreifen. Ardea-Arten haben einen langsamen, gleichmäßigen Flug, bei dem der Hals in den Nacken zurückgelegt wird. Dies unterscheidet sie von Störchen, Kranichen und Löfflern, die mit ausgestrecktem Hals fliegen.
Einige der Arten sind sehr eng verwandt. So gelten der Grau-, der Kanada- und der Cocoireiher als Vertreter einer Superspezies. Die Einordnung des Silberreihers in diese Gattung ist dagegen strittig. Er wird gelegentlich auch der Gattung Egretta oder Casmerodius zugeordnet. Die Art weist jedoch große Gemeinsamkeiten mit den Ardea-Arten auf und unterscheidet sich sehr stark vor allem durch die Gefiederfärbung.
Folgende Arten zählen zu Ardea:
Früher wurde auch der Kuhreiher (Bubulcus ibis) zur Gattung Ardea gezählt.
Ardea ist eine Gattung der Reiher, die zur Unterfamilie der Tagreiher gehören. Carl von Linné bezeichnete sie als Ardea (Große Reiher), weil die meisten Arten dieser Gattung eine Körpergrößer über 80 Zentimetern erreichen.
Die Arten der Gattung Ardea sind nahezu weltweit verbreitet und fehlen nur in den sehr kalten Regionen der Erde. Ihr Lebensraum sind Feuchtgebiete. Ihre Nahrung besteht überwiegend aus Fischen, Fröschen und anderen kleinen Tieren, die in ihrer Lebensweise ans Wasser gebunden sind. Die meisten Arten brüten in Kolonien und errichten ihre Nester in Bäumen. Die nördlichen Arten wie etwa der Graureiher, der Kanadareiher und der Purpurreiher migrieren im Winter nach Süden. Beim Graureiher und beim Kanadareiher erfolgt diese Wanderungsbewegung allerdings nur in den Gebieten, in denen das Wasser gefriert.
Die Ardea-Arten sind durch einen langen, speerähnlichen Schnabel, lange Hälse und lange Beine gekennzeichnet. Sie erwerben ihre Beute, indem sie entweder regungslos warten, bis Beute in ihre Greifnähe gelangt, oder sie bewegen sich sehr langsam durch das Flachwasser, bevor sie ihre Beute mit einer raschen Bewegung ergreifen. Ardea-Arten haben einen langsamen, gleichmäßigen Flug, bei dem der Hals in den Nacken zurückgelegt wird. Dies unterscheidet sie von Störchen, Kranichen und Löfflern, die mit ausgestrecktem Hals fliegen.
Ardea is e geslacht van veugels van de familie van de reygers (Ardeidae).
By 't geslacht zyn de volgnde soortn ingedeeld:
Ardea ye un chenero d'aus aintro d'a familia d'as ardeidas. Son aus de midas grans, que plegan y encluso pueden superar es 100 cm d'altaria, fendo arredol d'es 2m d'amplaria d'alas. Clasicament pescataires, capturan as suyas presas en redoladas humidas, d'auguas entibadas y poco fondas, a on gosan a parar-se per entre d'a vechetación y esperan que pasen peixes, ranas y altros chicotz vertebratos, con tota a inmobilidat posible, y alavez claban un ataque rapedo con es suyos cuellos y agafan l'animal con o pico.
Amés gran parti d'as especies nidifican en colonias a l'alto d'arbols. Tienen una traza de volar bien lenta y se pueden destinguir d'as cicuenyas perque en volar no estiran o cuello si que el mantienen mes replegato encara que quan son en tierra.
Bell numero d'especies d'Ardea son coneixitas en o rechistro fósil, anque a suya clasificación adintro d'Ardea y no en Egretta no ye si que provisional.
Ardea ye un chenero d'aus aintro d'a familia d'as ardeidas. Son aus de midas grans, que plegan y encluso pueden superar es 100 cm d'altaria, fendo arredol d'es 2m d'amplaria d'alas. Clasicament pescataires, capturan as suyas presas en redoladas humidas, d'auguas entibadas y poco fondas, a on gosan a parar-se per entre d'a vechetación y esperan que pasen peixes, ranas y altros chicotz vertebratos, con tota a inmobilidat posible, y alavez claban un ataque rapedo con es suyos cuellos y agafan l'animal con o pico.
Amés gran parti d'as especies nidifican en colonias a l'alto d'arbols. Tienen una traza de volar bien lenta y se pueden destinguir d'as cicuenyas perque en volar no estiran o cuello si que el mantienen mes replegato encara que quan son en tierra.
Koikoi ni ndege wakubwa wa jenasi Ardea katika familia ya Ardeidae wenye miguu mirefu na domo refu na nyembamba. Hupinda shingo yao wakiruka angani. Ndege hawa wana rangi nyeupe, kijivu na nyeusi. Spishi zenye rangi ya kahawiachekundu huitwa pondagundi pia. Spishi nyingine nyeupe kabisa inaitwa msuka. Zamani ilikuwa imeainishwa ndani ya jenasi Egretta. Koikoi hupenda kula samaki lakini hula wanyama wadogo pia, kama vyura, mijusi na nyoka. Hujenga matago yao kwa matawi juu ya miti. Jike huyataga mayai 2-6.
Msuka
Koikoi kijivu
Pondagundi mkubwa
Koikoi wa Madagaska
Koikoi domo-njano
Koikoi majoka
Pondagundi
Cocoi heron
Great blue heron
White-bellied heron
White-necked heron
Pied heron
Great-billed heron
Koikoi ni ndege wakubwa wa jenasi Ardea katika familia ya Ardeidae wenye miguu mirefu na domo refu na nyembamba. Hupinda shingo yao wakiruka angani. Ndege hawa wana rangi nyeupe, kijivu na nyeusi. Spishi zenye rangi ya kahawiachekundu huitwa pondagundi pia. Spishi nyingine nyeupe kabisa inaitwa msuka. Zamani ilikuwa imeainishwa ndani ya jenasi Egretta. Koikoi hupenda kula samaki lakini hula wanyama wadogo pia, kama vyura, mijusi na nyoka. Hujenga matago yao kwa matawi juu ya miti. Jike huyataga mayai 2-6.
Бороҥ кутаннар уустара (лат. Ardea, нууч. Род Серые цапли) — Аҥырдыҥылар кэргэннэригэр киирэр көтөрдөр бөлөхтөрө. Саха сиригэр 1 көрүҥ үөскүүр: Кутан[1].
Псыхэухэр (лат-бз. Ardea) — псыхэуэ лъэпкъым щыщ лъэпкъыгъуэщ.
Къуалэбзу пӀащэхэщ, псыхъуэхэм, псыпцӀэхэм, хыкъумхэм я Ӏуфэм гъунэгъуу мэпсэухэр. ФӀыуэ зэхэщӀыхьахэщ: лъакъуэ, пщэ кӀыхьхэщ, пэ папцӀэ кӀыхь лъэшщ, лӀэужьыгъуэ куэдым я щхьэщӀыбым цы Ӏэрамэ къыхокӀ.
Лъэпкъыгъуэм лӀэужьыгъуэ 14 зэщӀеубыдэ, ахэр:
Челәннәр (лат. Ardea) — челән кошлар семьялыгының эре кошлар ыругы.
Сазланган җирләр буйлап торалар. Балыклар, бакалар һәм башка су хайваннары белән тукланалар.
Русиядә соры һәм җирән челәннәр оялыйлар.
Челәннәр (лат. Ardea) — челән кошлар семьялыгының эре кошлар ыругы.
Сазланган җирләр буйлап торалар. Балыклар, бакалар һәм башка су хайваннары белән тукланалар.
Русиядә соры һәм җирән челәннәр оялыйлар.
Ardea is a genus of herons. These herons are generally large in size, typically 80–100 cm or more in length.
These large herons are associated with wetlands where they prey on fish, frogs, and other aquatic species. Most members of this almost worldwide group breed colonially in trees, building large stick nests.
Northern species such as great blue, grey, and purple herons may migrate south in winter, although the first two do so only from areas where the waters freeze.
_with_Great_Egret_(Casmerodius_albus)_W_IMG_9999.jpg)
These are powerful birds with large spear-like bills, long necks and long legs, which hunt by waiting motionless or stalking their prey in shallow water before seizing it with a sudden lunge. They have a slow steady flight, with the neck retracted as is characteristic of herons and bitterns; this distinguishes them from storks, cranes, flamingos, and spoonbills, which extend their necks.
The genus Ardea was introduced in 1758 by the Swedish naturalist Carl Linnaeus in 1758 in the tenth edition of his Systema Naturae.[1] The genus name comes from the Latin word ardea meaning "heron".[2] The type species was designated as the grey heron (Ardea cinerea) by George Robert Gray in 1840.[3]
Some members of Ardea are clearly very closely related, such as the grey, great blue, and cocoi herons, which form a superspecies. However, the great egret, in particular, has been placed in other genera by various authors as Egretta alba and Casmerodius albus. Nevertheless, this species closely resembles the large Ardea herons in everything but color, whereas it shows fewer similarities to the smaller white egrets.
The genus contains twelve species:[4]
A number of Ardea species are only known from subfossil or fossil bones. Their placement in Ardea versus Egretta may be provisional:
The remains described as Ardea perplexa are nowadays usually believed to be from an ibis of the genus Geronticus or a closely-related genera. "Ardea formosa" (a nomen nudum) is now Proardeola; "Ardea" brunhuberi and "A." similis refer to a misidentified cormorant (Phalacrocorax intermedius) and partridge (Miogallus altus), respectively. "Ardea" lignitum – a fossil of quite recent age as it seems – is a type of large owl, perhaps even a Eurasian eagle-owl (Bubo bubo).
Ardea is a genus of herons. These herons are generally large in size, typically 80–100 cm or more in length.
These large herons are associated with wetlands where they prey on fish, frogs, and other aquatic species. Most members of this almost worldwide group breed colonially in trees, building large stick nests.
Northern species such as great blue, grey, and purple herons may migrate south in winter, although the first two do so only from areas where the waters freeze.
Ardea estas genro de ardeoj. Linnaeus nomigis tiun genron kiel Grandaj ardeoj, alude al la ĝenerale grando de tiuj birdoj, tipe 80–100 cm aŭ plie longaj.
Tiuj grandaj ardeoj asociiĝas kun humidejoj kie ili predas fiŝojn, ranojn, kaj aliajn akvajn speciojn.
Plej membroj de tiu preskaŭ tutmonda grupo reproduktiĝas kolonie en arboj, kie ili konstruas grandajn nestojn el bastonetoj. Nordaj specioj kiaj la Blucindra, la Griza kaj la Purpura ardeoj povas migri suden vintre, kvankam la unuaj du nur el areoj kie akvo frostas.
Tiuj estas povegaj birdoj kun grandaj harpunecaj bekoj, longaj koloj kaj longaj kruroj, kiuj ĉasas per atendo senmova aŭ gvatado de predo en neprofundaj akvoj antaŭ kapti ĝin per subita harpunlanĉo. Ili havas malrapidan lantan flugmanieron, havante kolon kuntirita nome karaktero de ardeoj kaj botaŭroj; tio distingas ilin el cikonioj, gruoj, kaj plataleoj, kiuj dumfluge etendas siajn kolojn.
Kelkaj membroj de Ardea estas klare tre proksime rilataj, kiaj la Griza, la Blucindra, kaj la Kokoia ardeoj, kiuj formas superspecion. Tamen, la Blanka ardeo, precize, estis lokita en aliaj genroj de kelkaj fakuloj kiel Egretta alba aŭ Casmerodius alba. Tamen tiu specio tre proksime similas al la grandaj ardeoj de Ardea en ĉio escepte en koloro, dum ĝi montras pli malmultajn similaĵojn kun la pli malgrandaj blankaj egretoj.
Nombraj specioj de Ardea estas konataj nur el subfosiliaj aŭ fosiliaj ostoj. Ties lokigo en Ardea kontraŭ Egretta povas esti provizora:
La restoj priskribitaj kiel Ardea perplexa estas nune kutime konsiderataj kiel de ibiso de la genro Geronticus aŭ tre proksime rilata.
Ardea estas genro de ardeoj. Linnaeus nomigis tiun genron kiel Grandaj ardeoj, alude al la ĝenerale grando de tiuj birdoj, tipe 80–100 cm aŭ plie longaj.
Tiuj grandaj ardeoj asociiĝas kun humidejoj kie ili predas fiŝojn, ranojn, kaj aliajn akvajn speciojn.
Plej membroj de tiu preskaŭ tutmonda grupo reproduktiĝas kolonie en arboj, kie ili konstruas grandajn nestojn el bastonetoj. Nordaj specioj kiaj la Blucindra, la Griza kaj la Purpura ardeoj povas migri suden vintre, kvankam la unuaj du nur el areoj kie akvo frostas.
Tiuj estas povegaj birdoj kun grandaj harpunecaj bekoj, longaj koloj kaj longaj kruroj, kiuj ĉasas per atendo senmova aŭ gvatado de predo en neprofundaj akvoj antaŭ kapti ĝin per subita harpunlanĉo. Ili havas malrapidan lantan flugmanieron, havante kolon kuntirita nome karaktero de ardeoj kaj botaŭroj; tio distingas ilin el cikonioj, gruoj, kaj plataleoj, kiuj dumfluge etendas siajn kolojn.
Ardea es un género de aves pelecaniformes de la familia Ardeidae.[2][1] Son de gran tamaño, generalmente de 80 a 100 cm o más de longitud. Tienen una distribución cosmopolita.
Viven en terrenos inundables donde cazan peces, ranas y otras presas acuáticas. Son poderosas aves con pico, cuello y patas largos, que cazan acechando su presa en aguas tranquilas antes de atraparlas con una violenta arremetida. Tienen un vuelo lento, retractando su cuello de manera característica, lo que las distingue de las cigüeñas, que extienden el cuello al volar.
Muchos especies viven en colonias en árboles, construyendo grandes nidos de ramas. Las especies norteñas, como la garza azulada, la garza real y la garza imperial pueden migrar al sur en invierno.
Algunas especies de Ardea están claramente emparentadas, como la garza real, la azulada y la cuca, que forman una superespecie. La asignación a Ardea o a Egretta es discutida en algunas especies.
Se conocen once especies de Ardea:[2][1]
Ardea picata y Ardea eulophotes se clasifican ahora en el género Egretta.[2] Mientras que Ardea intermedia está clasificada en Mesophoyx.
Un número de especies de Ardea se conocen solo por huesos subfósiles o fósiles. Su lugar en Ardea versus Egretta es provisional:[cita requerida]
Ardea es un género de aves pelecaniformes de la familia Ardeidae. Son de gran tamaño, generalmente de 80 a 100 cm o más de longitud. Tienen una distribución cosmopolita.
Viven en terrenos inundables donde cazan peces, ranas y otras presas acuáticas. Son poderosas aves con pico, cuello y patas largos, que cazan acechando su presa en aguas tranquilas antes de atraparlas con una violenta arremetida. Tienen un vuelo lento, retractando su cuello de manera característica, lo que las distingue de las cigüeñas, que extienden el cuello al volar.
Muchos especies viven en colonias en árboles, construyendo grandes nidos de ramas. Las especies norteñas, como la garza azulada, la garza real y la garza imperial pueden migrar al sur en invierno.
Haigur (Ardea) on lindude perekond haigurlaste sugukonnast. Sellesse perekonda kuuluvad liigid on pika kaelaga, pikliku keha ja pikkade jalgadega, harilikult ~ 80–100 cm või enam pikad.
Haigrud toituvad mageda või riimveega veekogude kaldavees, ka kalatiikides, püüdes sealt kalu, kahepaikseid, putukatevastseid jm.
Haigrud on enamasti väga laia levikuga linnud. Nad pesitsevad kolooniates, tehes pesad suurte ja haraliste puude otsa.
Haigrutel on tugevad ja teravatipulised nokad. Nende lend on rahulik, jättes küllaltki raske mulje. Haigrute kael on lennu ajal alati kõverdatud.
Mõned perekonna Ardea liigid on väga lähedaselt suguluses, näiteks Hall-, Ameerika-, ja Koko-hallhaigur. Samas on paljud teadlased hõbehaigru paigutanud hoopis omaette perekonda Egretta või Casmerodius .
Haigur (Ardea) on lindude perekond haigurlaste sugukonnast. Sellesse perekonda kuuluvad liigid on pika kaelaga, pikliku keha ja pikkade jalgadega, harilikult ~ 80–100 cm või enam pikad.
Haigrud toituvad mageda või riimveega veekogude kaldavees, ka kalatiikides, püüdes sealt kalu, kahepaikseid, putukatevastseid jm.
Haigrud on enamasti väga laia levikuga linnud. Nad pesitsevad kolooniates, tehes pesad suurte ja haraliste puude otsa.
Haigrutel on tugevad ja teravatipulised nokad. Nende lend on rahulik, jättes küllaltki raske mulje. Haigrute kael on lennu ajal alati kõverdatud.
Ardea lertxunak generoa da. Linnaeus izeneko generoa honetan lertxunak handia bezala, hegazti horien tamaina handiak, normalean 80-100 cm edo luzera ere gehiago aipatuz.
Lertxunak handi hauek hezegune non harrapariak arrain, igel, eta uretako beste espezie dute lotutako.
Ardea lertxunak generoa da. Linnaeus izeneko generoa honetan lertxunak handia bezala, hegazti horien tamaina handiak, normalean 80-100 cm edo luzera ere gehiago aipatuz.
Lertxunak handi hauek hezegune non harrapariak arrain, igel, eta uretako beste espezie dute lotutako.
Harmaahaikarat (Ardea) on haikaroiden heimoon kuuluva lintusuku.
Harmaahaikarat ovat levittäytyneet lähes koko maapallolle ja puuttuvat vain kylmimmiltä alueilta. Harmaahaikarat elävät kosteilla paikoilla. Niiden ravinto koostuu sammakoista, kaloista ja muista pienistä eläimistä. Useimmat lajit pesivät yhdyskunnissa ja rakentavat pesänsä puuhun. Pohjoisessa pesivät harmaahaikarat muuttavat talveksi etelään.
Harmaahaikarat ovat suurikokoisia lintuja, joiden nokka, kaula ja jalat ovat pitkät.
BirdLife Suomen mukaan sukuun kuuluvat seuraavat lajit:[1]
Harmaahaikarat (Ardea) on haikaroiden heimoon kuuluva lintusuku.
Harmaahaikarat ovat levittäytyneet lähes koko maapallolle ja puuttuvat vain kylmimmiltä alueilta. Harmaahaikarat elävät kosteilla paikoilla. Niiden ravinto koostuu sammakoista, kaloista ja muista pienistä eläimistä. Useimmat lajit pesivät yhdyskunnissa ja rakentavat pesänsä puuhun. Pohjoisessa pesivät harmaahaikarat muuttavat talveksi etelään.
Harmaahaikarat ovat suurikokoisia lintuja, joiden nokka, kaula ja jalat ovat pitkät.
Ardea est un genre de hérons présents dans une grande partie du monde.
Carl von Linné a décrit ces oiseaux comme grands hérons, se rapportant à la grande taille de ces oiseaux, en général à 80 à 100 centimètres ou parfois plus. Ces grands hérons sont associés aux marécages où ils se nourrissent de poissons, de grenouilles et d'autres espèces aquatiques.
La plupart des membres de ces espèces nichent dans de grands nids de branches établis dans les arbres. Les espèces nordiques telles que le grand héron, le héron cendré ou le héron pourpré migrent vers le sud en hiver, bien que les deux premiers ne le fassent que si leur lieu d'hivernage voit ses étendues d'eau gelées. Ce sont des oiseaux puissants avec un long cou et des longues pattes, qui attendent immobiles leur proie au-dessus d'une eau peu profonde puis s'en saisissent d'un rapide coup de bec. Ils ont un vol régulier et lent, avec le cou rétracté comme il est caractéristique des hérons ; ceci les distingue des cigognes, des grues et des spatules, qui eux prolongent leur cou pendant le vol.
D'après la classification de référence (version 2.8, 2011) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :
Ardea cinerea (en Europe)
Ardea est un genre de hérons présents dans une grande partie du monde.
Carl von Linné a décrit ces oiseaux comme grands hérons, se rapportant à la grande taille de ces oiseaux, en général à 80 à 100 centimètres ou parfois plus. Ces grands hérons sont associés aux marécages où ils se nourrissent de poissons, de grenouilles et d'autres espèces aquatiques.
La plupart des membres de ces espèces nichent dans de grands nids de branches établis dans les arbres. Les espèces nordiques telles que le grand héron, le héron cendré ou le héron pourpré migrent vers le sud en hiver, bien que les deux premiers ne le fassent que si leur lieu d'hivernage voit ses étendues d'eau gelées. Ce sont des oiseaux puissants avec un long cou et des longues pattes, qui attendent immobiles leur proie au-dessus d'une eau peu profonde puis s'en saisissent d'un rapide coup de bec. Ils ont un vol régulier et lent, avec le cou rétracté comme il est caractéristique des hérons ; ceci les distingue des cigognes, des grues et des spatules, qui eux prolongent leur cou pendant le vol.
Ardea Linnaeus, 1758 è un genere della famiglia degli Ardeidi. Comprende le specie più grandi della famiglia, che possono misurare 80–100 cm o più di lunghezza.
Diffuse quasi in tutto il mondo, le specie di Ardea vivono nelle zone umide, dove vanno a caccia di pesci, rane e altri animali acquatici.
Quasi tutte le specie di Ardea nidificano in colonie riproduttive sugli alberi, dove costruiscono grossi nidi fatti di ramoscelli. Talvolta le specie che vivono più a nord, come l'airone azzurro maggiore, l'airone cenerino e l'airone rosso, migrano verso sud in inverno, sebbene le prime due si spostino solamente nelle aree dove le acque gelano.
Tutte queste specie sono dotate di grossi becchi a forma di lancia, lunghi colli e lunghe zampe; vanno a caccia nelle acque poco profonde muovendosi lentamente e arpionando la preda con il becco. Volano lentamente, ritraendo il collo come tutti gli Ardeidi; tale caratteristica li differenzia dalle cicogne, dalle gru e dalle spatole, che invece tengono il collo disteso.
Il genere Ardea comprende le seguenti specie:[1]
Ardea Linnaeus, 1758 è un genere della famiglia degli Ardeidi. Comprende le specie più grandi della famiglia, che possono misurare 80–100 cm o più di lunghezza.
Diffuse quasi in tutto il mondo, le specie di Ardea vivono nelle zone umide, dove vanno a caccia di pesci, rane e altri animali acquatici.
Quasi tutte le specie di Ardea nidificano in colonie riproduttive sugli alberi, dove costruiscono grossi nidi fatti di ramoscelli. Talvolta le specie che vivono più a nord, come l'airone azzurro maggiore, l'airone cenerino e l'airone rosso, migrano verso sud in inverno, sebbene le prime due si spostino solamente nelle aree dove le acque gelano.
Tutte queste specie sono dotate di grossi becchi a forma di lancia, lunghi colli e lunghe zampe; vanno a caccia nelle acque poco profonde muovendosi lentamente e arpionando la preda con il becco. Volano lentamente, ritraendo il collo come tutti gli Ardeidi; tale caratteristica li differenzia dalle cicogne, dalle gru e dalle spatole, che invece tengono il collo disteso.
Tikrieji garniai (lot. Ardea, angl. Great Herons, vok. Reiher) – garninių (Ardeidae) šeimos paukščių gentis.
Didysis pilkasis garnys (Ardea herodias)
Didysis garnys (Ardea goliath)
Madagaskarinis garnys (Ardea humbloti)
Purpurinis garnys, (Ardea purpurea)
Stambiasnapis garnys (Ardea sumatrana)
Vandenyninis garnys (Ardea pacifica)
Didysis baltasis garnys (Ardea alba)
Vidutinis baltasis garnys (Ardea intermedia)
Tikrieji garniai (lot. Ardea, angl. Great Herons, vok. Reiher) – garninių (Ardeidae) šeimos paukščių gentis.
Gārņi, gārņu ģints (Ardea) ir viena no gārņu dzimtas (Ardeidae) ģintīm, kas pieder gārņu apakšdzimtai (Ardeinae). Gārņu ģintī ir 14 mūsdienās dzīvojošas sugas. Pazīstamākās ir sudrabgārnis un zivju gārnis.
Gārņu sugas ir izplatītas visos kontinentos, izņemot Antarktīdu. Latvijā ir sastopamas 2 gārņu ģints sugas: sudrabgārnis (Ardea alba) un zivju gārnis (Ardea cinerea).[1] Lielākā sugu dažādība ir sastopama tropos.[2] Tās visas mājo ūdens tuvumā, medījot zivis, vardes un citus ūdens dzīvniekus. Ziemeļos mērenajā joslā ligzdojošās sugas ir gājputni un ziemot tās dodas uz dienvidiem. Dažas sugas migrē tikai tad, ja ligzdo reģionos, kur ziemā sasalst ūdeņi.
Sudrabgārnis jeb lielais baltais gārnis (Ardea alba) nesenā pagātnē tika sistematizēts mazo gārņu ģintī (Egretta) vai atsevišķā sudrabgārņu ģintī (Casmerodius), tomēr mūsdienās tas tiek sistematizēts gārņu ģintī (Ardea).[3] Par vienīgo līdzību ar mazajiem gārņiem varētu atzīmēt tā balto apspalvojumu. Tuvākie radinieki gārņu ģintī ir zivju gārnis, lielais zilais gārnis un kokoi gārnis.[4]
Gārņu ģints putni ir lielākie gārņu dzimtā. Tiem ir garas, spēcīgas kājas, knābji un gari kakli. To apspalvojums ir vienkrāsains, visbiežāk zilpelēks. Dažas sugas ir baltas. Uz galvas tiem ir cekuli. Lielākais no visiem ir milzu gārnis (Ardea goliath), kura ķermeņa augstums ir 135—150 cm, spārnu plētums 180—210 cm, svars apmēram 5 kg.[5] Lidojumā kā visiem pelikānveidīgajiem putniem to kakli ir saliekti "S" formā, bet kājas izstieptas uz atpakaļu.
Gārņi, gārņu ģints (Ardea) ir viena no gārņu dzimtas (Ardeidae) ģintīm, kas pieder gārņu apakšdzimtai (Ardeinae). Gārņu ģintī ir 14 mūsdienās dzīvojošas sugas. Pazīstamākās ir sudrabgārnis un zivju gārnis.
Gārņu sugas ir izplatītas visos kontinentos, izņemot Antarktīdu. Latvijā ir sastopamas 2 gārņu ģints sugas: sudrabgārnis (Ardea alba) un zivju gārnis (Ardea cinerea). Lielākā sugu dažādība ir sastopama tropos. Tās visas mājo ūdens tuvumā, medījot zivis, vardes un citus ūdens dzīvniekus. Ziemeļos mērenajā joslā ligzdojošās sugas ir gājputni un ziemot tās dodas uz dienvidiem. Dažas sugas migrē tikai tad, ja ligzdo reģionos, kur ziemā sasalst ūdeņi.
Sudrabgārnis jeb lielais baltais gārnis (Ardea alba) nesenā pagātnē tika sistematizēts mazo gārņu ģintī (Egretta) vai atsevišķā sudrabgārņu ģintī (Casmerodius), tomēr mūsdienās tas tiek sistematizēts gārņu ģintī (Ardea). Par vienīgo līdzību ar mazajiem gārņiem varētu atzīmēt tā balto apspalvojumu. Tuvākie radinieki gārņu ģintī ir zivju gārnis, lielais zilais gārnis un kokoi gārnis.
Ardea is een geslacht van vogels uit de familie van de reigers (Ardeidae).[1] De wetenschappelijke naam van het geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1844 door Cabanis.
De volgende soorten zijn bij het geslacht ingedeeld:[1]
Ardea is een geslacht van vogels uit de familie van de reigers (Ardeidae). De wetenschappelijke naam van het geslacht is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1844 door Cabanis.
.jpg)
Ardea er ei biologisk slekt av fuglar og medlem av hegrefamilien, Ardeidae. Carl von Linné kalla denne slekta store hegrar, med tilvising til den generelt store storleiken på desse fuglane, typisk 80-100 cm eller meir i lengd.
Desse store hegrane er knytt til våtmarker kor dei beitar på fisk, froskar og andre vasslevande artar.
Dei fleste medlemmane av denne nesten verdsomspennande gruppa er kolonihekkarar i tre, dei byggjer store reir av trepinnar. Nordlege artar som herodiashegre, gråhegre og purpurhegre kan trekkje sørover om vinteren, sjølv om dei to førstnemnte gjer det berre frå område der vatnet frys.
Dette er kraftige fuglar med store spydliknande nebb, lange halsar og lange bein, som jaktar ved å vente urørlig eller følgje byttedyra på grunt vann før dei grip byttet med eit plutseleg utfall. Dei har ein langsam jamn flukt, med halsen trekt inn, slik som karakteristisk for hegrar medrekna røyrdrumar, og dette skil dei frå storkar, traner og skeistorkar, som strekkjer halsen ut under flukt.
Ardea i rekkjefølgje etter Clementslista versjon 6.7 frå september 2012[1] med norske namn etter Norske navn på verdens fugler.[2]
Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: Ardea Ardea er ei biologisk slekt av fuglar og medlem av hegrefamilien, Ardeidae. Carl von Linné kalla denne slekta store hegrar, med tilvising til den generelt store storleiken på desse fuglane, typisk 80-100 cm eller meir i lengd.
Desse store hegrane er knytt til våtmarker kor dei beitar på fisk, froskar og andre vasslevande artar.
Dei fleste medlemmane av denne nesten verdsomspennande gruppa er kolonihekkarar i tre, dei byggjer store reir av trepinnar. Nordlege artar som herodiashegre, gråhegre og purpurhegre kan trekkje sørover om vinteren, sjølv om dei to førstnemnte gjer det berre frå område der vatnet frys.
Dette er kraftige fuglar med store spydliknande nebb, lange halsar og lange bein, som jaktar ved å vente urørlig eller følgje byttedyra på grunt vann før dei grip byttet med eit plutseleg utfall. Dei har ein langsam jamn flukt, med halsen trekt inn, slik som karakteristisk for hegrar medrekna røyrdrumar, og dette skil dei frå storkar, traner og skeistorkar, som strekkjer halsen ut under flukt.
Ardea er ei slekt i hegrefamilien (Ardeidae) og består av 14 arter (hvorav ni er monotypiske) med store pelikanfugler (Pelecaniformes), som karakteriseres av en kropp med lange undere ekstremiteter tilpasset vading, en semilang S-hals som fuglene kan trekke sammen når de flyr og strekke ut som en del av fangstredskapet når de jakter, og et hode utrustet med et langt stilettformet nebb som fungerer som et våpen og en forlengelse av halsen. Artene har dessuten lange, brede rovfugllignende vinger og er dyktige, men noe langsomme flygere. De fleste artene hekker i kolonier, herunder også blandede kolonier. Én av artene hekker i Fennoskandia, inkludert over store deler av Norge.
Ardea er ei svært gammel slekt, kjent fra fossile funn som kan dateres til sen miocen (for mer enn sju millioner år siden). Tidligere inkluderte Ardea også arter som i dag klassifiseres i slekten Egretta, og det er fortsatt sånn at noen av artene må regnes som usikre med hensyn til hvilken slekt de hører hjemme i.[1]
Inndelingen under følger HBW Alive og er i henhold til Martínez-Vilalta & Motis (2018).[1] Norske navn på artene følger Norsk navnekomité for fugl og er i henhold til Syvertsen et al. (2008, 2017).[2][3] Navn og beskrivelser i parentes er ikke offisielle, men kun foreløpige beskrivelser.
Gråhegren finnes i nesten hele Europa, bortsett fra på Island og i de nordligste områdene. I nesten hele Asia, bortsett fra Pakistan, Saudi-Arabia og de nordligste områdene. I Øst-Europa, Sverige og de nordlige delene av Norge er den en trekkfugl, i Sør-Norge og i Mellom-Europa en standfugl. I Norge finnes den vesentlig i kystområdene fra Østfold til Nord-Troms. Bestanden i Norge er tiltagende.
Denne ornitologirelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den. Ardea er ei slekt i hegrefamilien (Ardeidae) og består av 14 arter (hvorav ni er monotypiske) med store pelikanfugler (Pelecaniformes), som karakteriseres av en kropp med lange undere ekstremiteter tilpasset vading, en semilang S-hals som fuglene kan trekke sammen når de flyr og strekke ut som en del av fangstredskapet når de jakter, og et hode utrustet med et langt stilettformet nebb som fungerer som et våpen og en forlengelse av halsen. Artene har dessuten lange, brede rovfugllignende vinger og er dyktige, men noe langsomme flygere. De fleste artene hekker i kolonier, herunder også blandede kolonier. Én av artene hekker i Fennoskandia, inkludert over store deler av Norge.
Ardea er ei svært gammel slekt, kjent fra fossile funn som kan dateres til sen miocen (for mer enn sju millioner år siden). Tidligere inkluderte Ardea også arter som i dag klassifiseres i slekten Egretta, og det er fortsatt sånn at noen av artene må regnes som usikre med hensyn til hvilken slekt de hører hjemme i.
Multimedia w Wikimedia Commons Ardea – rodzaj ptaka z rodziny czaplowatych (Ardeidae).
Rodzaj obejmuje gatunki występujące na wszystkich kontynentach poza obszarami antarktycznymi[4].
Długość ciała 56–150 cm; masa ciała 400–4468 g; rozpiętość skrzydeł 105–230 cm[5].
Do rodzaju należą następujące gatunki[8]:
Ardea – rodzaj ptaka z rodziny czaplowatych (Ardeidae).
Ardea é um género de aves pelecaniformes, onde se classificam doze espécies de garças. São aves elegantes, de pescoço e patas compridas, que atingem 80 a 100 cm de comprimento. A plumagem é discreta, em tons de branco e cinzento, por vezes azulado. Habitam zonas perto de água, principalmente lagunas costeiras, lagos e rios. Alimentam-se essencialmente de peixes e pequenos vertebrados, que caçam com o seu bico em forma de lança.
http://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?avibaseid=69F7C03035BC02CC
http://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?avibaseid=A8EE526F1BC5C8C4
http://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?avibaseid=1E1181E685652682
Ardea é um género de aves pelecaniformes, onde se classificam doze espécies de garças. São aves elegantes, de pescoço e patas compridas, que atingem 80 a 100 cm de comprimento. A plumagem é discreta, em tons de branco e cinzento, por vezes azulado. Habitam zonas perto de água, principalmente lagunas costeiras, lagos e rios. Alimentam-se essencialmente de peixes e pequenos vertebrados, que caçam com o seu bico em forma de lança.
Garça-branca-grande, Ardea alba, sin. Casmerodius albus Garça-real-européia, Ardea cinerea Garça-azul-grande, Ardea herodias Garça-moura, Ardea cocoi Garça de pescoço branco, Ardea pacifica Garça-de-cabeça-preta, Ardea melanocephala Garça malgaxe ou Garça de Humblot, Ardea humbloti Garça-gigante, Ardea goliath Garça de barriga branca ou Garça-imperial, Ardea insignis Garça de bico grande ou Garça de Sumatra, Ardea sumatrana Garça-roxa, Ardea purpurea Ardea picata «Ardea sumatrana (Garça-de-bico-grande) - Avibase». avibase.bsc-eoc.org. Consultado em 1 de dezembro de 2017http://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?avibaseid=69F7C03035BC02CC
http://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?avibaseid=A8EE526F1BC5C8C4
http://avibase.bsc-eoc.org/species.jsp?avibaseid=1E1181E685652682
Ardea este un gen de egrete. Linnaeus a numit acest gen „egretele mari”, referindu-se la dimensiunile mari ale acestor păsări, în mod tipic având 80–100 cm (sau mai mult) în lungime.
Un număr de specii Ardea sunt cunoscute doar după rămășițele fosile. Plasarea lor în Ardea versus Egretta poate fi provizorie:
Cladogramă conform Catalogue of Life[1]:
Ardeidae Ardea
_SP_ZOO.JPG)
_-_Flickr_-_Lip_Kee_(1).jpg)
_W_IMG_6625.jpg)
.jpg)
_with_Great_Egret_(Casmerodius_albus)_W_IMG_9999.jpg)
|access-date= (ajutor)Mentenanță CS1: Nume multiple: lista autorilor (link)
Ardea este un gen de egrete. Linnaeus a numit acest gen „egretele mari”, referindu-se la dimensiunile mari ale acestor păsări, în mod tipic având 80–100 cm (sau mai mult) în lungime.
Ardea är ett släkte med hägrar. Linné kallade detta släkte för de stora hägrarna eftersom merparten av arterna inom släktet är stora fåglar som mäter 80–100 cm eller mer. Här kan också tilläggas att Linné placerade tranan (Grus grus) i detta släkte.[1]
Merparten av detta släkte, som nästan finns över hela jorden, häckar i kolonier i träd där de bygger stora bon av grenar. De arter som häckar i norr som purpurhäger (Ardea purpurea), gråhäger (Ardea cinerea) och amerikansk gråhäger (Ardea herodias) är flyttfåglar men de två senare drar sig endast undan isen till område med öppet vatten.
Detta släktes häckningsbiotop är våtmarker där de främst lever av fisk och kräldjur.
Släktet består av stora kraftfulla fåglar med stora och långa dolkformade näbbar, långa halsar och ben. De födosöker i grundare vatten där de helt stillastående smyger på sitt byte som de genom en snabb attack snappar med näbben. De flyger stadigt med långsamma kraftfulla vingslag, med halsen tillbakadragen, vilket är typiskt för hägrar och som skiljer dem åt från exempelvis storkar och tranor.
Vilka arter som bör placeras i släktet har tidigare varit kontroversiellt. Numera placeras både mellanhägern och ägretthägern, tidigare i Egretta eller i de egna släktena Mesophoyx respektive Casmerodius, allmänt i Ardea.
Ett antal arter inom släktet Ardea är bara kända som subfossiler eller fossila ben. Huruvida deras släkttillörighet är Ardea eller Egretta är i många fall bara preliminärt:
Ardea är ett släkte med hägrar. Linné kallade detta släkte för de stora hägrarna eftersom merparten av arterna inom släktet är stora fåglar som mäter 80–100 cm eller mer. Här kan också tilläggas att Linné placerade tranan (Grus grus) i detta släkte.
Merparten av detta släkte, som nästan finns över hela jorden, häckar i kolonier i träd där de bygger stora bon av grenar. De arter som häckar i norr som purpurhäger (Ardea purpurea), gråhäger (Ardea cinerea) och amerikansk gråhäger (Ardea herodias) är flyttfåglar men de två senare drar sig endast undan isen till område med öppet vatten.
Detta släktes häckningsbiotop är våtmarker där de främst lever av fisk och kräldjur.
Släktet består av stora kraftfulla fåglar med stora och långa dolkformade näbbar, långa halsar och ben. De födosöker i grundare vatten där de helt stillastående smyger på sitt byte som de genom en snabb attack snappar med näbben. De flyger stadigt med långsamma kraftfulla vingslag, med halsen tillbakadragen, vilket är typiskt för hägrar och som skiljer dem åt från exempelvis storkar och tranor.
Casmerodius
Megalornis Gray, 1841
Wikimedia Commons'ta Ardea ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur. 
Wikispecies'te Ardea ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur. Ardea balıkçılgiller familyasında yer alan bir kuş cinsidir. Ortalama 80 ila 100 cm'i aşan boylarıyla büyük boylu balıkçıl türlerini kapsar. Ağaçların üzerinde kurdukları platformlarda yuvalanır ve koloniler hâlinde yaşarlar. Büyük mavi balıkçıl, gri balıkçıl ve erguvani balıkçıl gibi kuzeyde yaşayan türleri kışın güneye göç eder. Balıklar, kurbağalar ve diğer su canlılarıyla beslenirler. Uzun mızrak gibi gagaları, uzun boyunları ve uzun ayaklarıyla güçlü kuşlardır. Sığ sularda avlarını hareketsiz olarak bekleyerek takip eder ve birdenbire yakalarlar. Yavaş ve düzenli uçuşları sırasında boyunlarını geriye doğru çekerler. Bu şekilde uçarken boyunlarını ileri doğru uzatan leylek ve turna gibi kuşlardan ayırt edilebilirler.
Ardea balıkçılgiller familyasında yer alan bir kuş cinsidir. Ortalama 80 ila 100 cm'i aşan boylarıyla büyük boylu balıkçıl türlerini kapsar. Ağaçların üzerinde kurdukları platformlarda yuvalanır ve koloniler hâlinde yaşarlar. Büyük mavi balıkçıl, gri balıkçıl ve erguvani balıkçıl gibi kuzeyde yaşayan türleri kışın güneye göç eder. Balıklar, kurbağalar ve diğer su canlılarıyla beslenirler. Uzun mızrak gibi gagaları, uzun boyunları ve uzun ayaklarıyla güçlü kuşlardır. Sığ sularda avlarını hareketsiz olarak bekleyerek takip eder ve birdenbire yakalarlar. Yavaş ve düzenli uçuşları sırasında boyunlarını geriye doğru çekerler. Bu şekilde uçarken boyunlarını ileri doğru uzatan leylek ve turna gibi kuşlardan ayırt edilebilirler.
Представники родини мешкають у водно-болотних біотопах. Довжина до 110 см, вага до 2 кг.[джерело?] Живиться рибою, земноводними, рептиліями та іншими дрібними тваринами. Представники більшості видів мають на потилиці добре розрізнюваний жмут пір'я, що заходить назад.
Види чапель за версією IOC World Bird List (версія 8.2)[1]:
Це незавершена стаття з орнітології.Ardea là một chi chim trong họ Diệc.[1]
.JPG)
.jpg)
.jpg)
_with_Great_Egret_(Casmerodius_albus)_W_IMG_9999.jpg)
Ца́пли[1] (лат. Ardea) — род крупных (80—100 см и выше) птиц семейства цаплевых. Эти птицы живут вдоль заболоченных территорий, где их добычей становится рыба, лягушки и другие водные животные.
Большинство видов этих широко распространённых во всём мире птиц гнездится колониями на деревьях, строя там большие гнёзда из прутьев. Живущие в северных регионах птицы, такие как серая, большая голубая и рыжая цапли на зиму перелетают на юг, хотя первые два вида делают это только в случае замерзания воды. На территории России гнездятся цапли серая и рыжая.
Настоящие цапли представляют собой мощных птиц с длинными конусообразными клювами, длинными шеями и длинными лапами. У большинства видов на затылке имеется хорошо различимый пучок перьев, заходящий назад. Охотятся они, неподвижно стоя в воде или подкрадываясь к жертве на мелководье, а затем хватая её быстрым рывком. В полёте они медлительны, при этом втягивают голову на себя — это отличает их от других водных птиц — журавлей, аистов и колпиц.
Виды:
Слово Ardea, избранное Линнеем для родового названия, по-латыни означает «цапля».
В славянских языках название птицы созвучно: укр. чапля, болг. чапла, польск. czapla, серб. чапља, словацк. caplja, макед. чапја[2] и так далее[3]. Все эти слова происходят от общеславянской основы «ча́пать» со значениями «хватать, идти, цепляя землю, семенить». Птица названа либо благодаря своей семенящей неуклюжей походке, либо по способу добычи пищи. Вероятно, форма с начальным ч является исходной, современное русское «цапля» объясняется влиянием северорусского цокания[3]. В прошлом в русском языке цаплю называли «ца́пля», «ча́пля» и «чепу́ра», что отражено в Толковом словаре В. И. Даля (в нём слово цапля выводится от слова «цапать»)[4].
Ца́пли (лат. Ardea) — род крупных (80—100 см и выше) птиц семейства цаплевых. Эти птицы живут вдоль заболоченных территорий, где их добычей становится рыба, лягушки и другие водные животные.
Большинство видов этих широко распространённых во всём мире птиц гнездится колониями на деревьях, строя там большие гнёзда из прутьев. Живущие в северных регионах птицы, такие как серая, большая голубая и рыжая цапли на зиму перелетают на юг, хотя первые два вида делают это только в случае замерзания воды. На территории России гнездятся цапли серая и рыжая.
Настоящие цапли представляют собой мощных птиц с длинными конусообразными клювами, длинными шеями и длинными лапами. У большинства видов на затылке имеется хорошо различимый пучок перьев, заходящий назад. Охотятся они, неподвижно стоя в воде или подкрадываясь к жертве на мелководье, а затем хватая её быстрым рывком. В полёте они медлительны, при этом втягивают голову на себя — это отличает их от других водных птиц — журавлей, аистов и колпиц.
这是一篇與鳥類相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
