Pinus hwangshanensis (lat. Pinus hwangshanensis) - şamkimilər fəsiləsinin şam ağacı cinsinə aid bitki növü.
_at_Bhandakthathaatch_(8000_ft)_I_IMG_7363.jpg){kind=small}
İynəyarpaqlılar ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Etdiyiniz redaktələri mənbə və istinadlarla əsaslandırmağı unutmayın.
Pinus hwangshanensis (lat. Pinus hwangshanensis) - şamkimilər fəsiləsinin şam ağacı cinsinə aid bitki növü.
Pinus hwangshanensis ist ein immergrüner Nadelbaum aus der Gattung der Kiefern (Pinus) mit meist 10 bis 17 Zentimeter langen Nadeln und ausgewachsen drei bis sechs Zentimeter langen Samenzapfen. Das Verbreitungsgebiet liegt in China, wo sie in Mischwäldern in Höhen von 500 bis 2500 Metern vorkommt. Sie ist nicht gefährdet. Das Holz der Art ist hochwertig und wird für verschiedenste Anwendungen genutzt, die Art wird auch als Bonsai kultiviert.
Pinus hwangshanensis ist ein immergrüner, bis zu 45 Meter hoher Baum mit einem Stammdurchmesser von bis zu einem Meter. Der Stamm ist gerade oder mehr oder weniger gewunden. Die Stammborke ist graubraun bis dunkelgrau, rau und schuppig und zerbricht in große Platten mit tiefen Rissen. Die Äste erster Ordnung sind anfangs lang und ausgebreitet, verkürzen sich jedoch im Laufe der Zeit, bis teilweise nur mehr Stümpfe bestehen bleiben. Kleinere Zweige wachsen dicht und aufsteigend und bilden eine flache oder domartige Krone. Benadelte Zweige sind kahl, mehr oder weniger glatt und hell gelblich braun.[1]
Die Knospen sind eiförmig-konisch bis zylindrisch, 10 bis 15 Millimeter lang, 5 bis 7 Millimeter breit und harzig. Die Knospenschuppen wachsen angedrückt und sind rötlich oder kastanienbraun gefärbt. Die Nadeln wachsen zu zweit in einer bleibenden, 5 bis 10 Millimeter langen, dünnen Nadelscheide. Die Nadeln sind dunkelgrün, gerade oder leicht gebogen, manchmal nur 5 meist 10 bis 17 Zentimeter lang und 0,6 bis 1 Millimeter breit, dünn, biegsam, leicht gedreht und zugespitzt. Die Ränder sind fein gesägt. Auf jeder Nadelseite gibt es feine Spaltöffnungslinien. Die Nadeln bleiben drei bis vier Jahre am Baum.[1][2]
Die Pollenzapfen wachsen spiralig angeordnet. Sie sind kurz zylindrisch, 1,5 bis 2 Zentimeter lang, anfangs gelb und rötlich überlaufen, später rötlich braun. Die Samenzapfen wachsen einzeln oder selten paarweise auf kurzen Stielen. Sie sind 3 bis 6 Zentimeter lang, geschlossen schmal eiförmig. Sie öffnen sich im Spätwinter und sind dann 2,5 bis 5 Zentimeter breit, und bleiben danach noch lange am Baum. Die Samenschuppen sind schokoladenbraun, dünn holzig, steif und länglich und in der Mitte großer Zapfen etwa 2,5 Zentimeter lang und 1,3 Zentimeter breit. Die Apophyse ist rhombisch oder hat einen gerundeten oberen Rand. Sie ist flach, quer gekielt, leicht runzelig und glänzend hellbraun. Der Umbo ist breit elliptisch, niedergedrückt und mit einem schmalen, bleibenden Stachel bewehrt. Die Samen sind dunkelbraun, elliptisch-eiförmig, 5 bis 6 Millimeter lang und leicht abgeflacht. Der Samenflügel ist 15 bis 20 Millimeter lang und bleibend.[1][2]
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 24.[3]
Das natürliche Verbreitungsgebiet von Pinus hwangshanensis liegt in China in den Provinzen Anhui, Fujian, in der Mitte von Guangxi, in Guizhou, im Süden von Henan, in Hubei, Hunan, Jiangsu, Jiangxi, im Südosten von Yunnan und in Zhejiang.[4] Sie wächst in montanen, laubabwerfenden Mischwäldern im offenen Gelände auf Berghängen und Höhenrücken in Höhenlagen von 500 bis 2500 Meter. Diese Art von Wäldern tritt meist nördlich von immergrünen Laubwäldern auf mit einer großen Übergangszone. Sie dominiert auch höhere Lagen weiter im Süden, wo die immergrünen Wälder in Tallagen und Ebenen durch die Landwirtschaft verdrängt wurden. Als häufigste Laubbäume findet man in dieser Umgebung Vertreter aus der Familie der Buchengewächse (Fagaceae).[1]
In der Roten Liste der IUCN wird Pinus hwangshanensis als nicht gefährdet („Lower Risk/least concern“) geführt. Es wird jedoch darauf hingewiesen, dass eine Neubeurteilung ausständig ist.[5]
Pinus hwangshanensis ist eine Art aus der Gattung der Kiefern (Pinus), in der sie der Untergattung Pinus, Sektion Pinus und Untersektion Pinus zugeordnet ist. Sie wurde 1936 von Hsia Wei Ying in Contributions from the Institute of Botany, National Academy of Peiping, Band 4, Seite 155 erstbeschrieben.[4] Die Art ähnelt Pinus luchuensis aus Japan und Pinus taiwanensis aus Taiwan, unterscheidet sich jedoch von diesen Arten durch den bleibenden Stachel auf dem Umbo der niedergedrückten Samenschuppen. Außerdem sind die Knospen dunkler als diejenigen von Pinus taiwanensis.[1] Synonyme der Art sind Pinus luchuensis Mayr var. hwangshanensis C.L.Wu und Pinus luchuensis Mayr subsp. hwangshanensis W.Y.Hsia.[1] Der Gattungsname Pinus wurde schon von den Römern für mehrere Kiefernarten verwendet.[6] Das Artepitheton hwangshanensis verweist auf die Huang-Shan-Berge im Süden von Anhui.[1][2]
Das Holz von Pinus hwangshanensis ist hochwertig und hat eine ausreichende Festigkeit, um es für den Bau von Häusern und Brücken und zur Herstellung von Bahnschwellen und Grubenstempel zu verwenden. Es wird zur Errichtung von Zäunen und Toren und zur Herstellung von Kisten eingesetzt. Weiters werden daraus Paneele, Böden und andere häuslich und industriell verwendete Artikel, Sperrholz, Faserplatten und Zellstoff hergestellt. Forstwirtschaftliche Pflanzungen finden nur im Südosten von China statt. Die Art ist in Ostasien ein beliebter Bonsai.[1]
Pinus hwangshanensis ist ein immergrüner Nadelbaum aus der Gattung der Kiefern (Pinus) mit meist 10 bis 17 Zentimeter langen Nadeln und ausgewachsen drei bis sechs Zentimeter langen Samenzapfen. Das Verbreitungsgebiet liegt in China, wo sie in Mischwäldern in Höhen von 500 bis 2500 Metern vorkommt. Sie ist nicht gefährdet. Das Holz der Art ist hochwertig und wird für verschiedenste Anwendungen genutzt, die Art wird auch als Bonsai kultiviert.
Pinus hwangshanensis,[1] or Huangshan pine, is a pine endemic to the mountains of eastern China; it is named after the Huangshan Mountains in Anhui, from where it was first described.
Pinus hwangshanensis is an evergreen tree reaching 15–25 metres (49–82 feet) in height, with a very broad, flat-topped crown of long, level branches. The bark is thick, grayish, and scaly plated. The leaves are needle-like, dark green, 2 per fascicle, 5–8 centimetres (2–3+1⁄4 inches) long and 0.8–1 millimetre (1⁄32–3⁄64 in) wide, the persistent fascicle sheath 1 cm (1⁄2 in) long. The cones are broad squat ovoid, 4–6.5 cm (1+1⁄2–2+1⁄2 in) long, yellow-brown, opening when mature in late winter to 5–7 cm broad. The seeds are winged, 5–6 mm (3⁄16–1⁄4 in) long with a 1.5–2.5 cm wing. Pollination occurs in mid-spring, with the cones maturing 18–20 months after.
It is closely related to Japanese black pine (P. thunbergii), differing from it in the slenderer leaves, brown (not white) buds and broader cones.
Huangshan pines are endemic to the mountains of eastern China, in the provinces of Anhui, Fujian, Guizhou, Hubei, Hunan, Jiangxi, and Zhejiang.
They typically grow at moderate to high altitudes on steep, rocky crags, and are a major vegetation component in the landscapes of eastern China. Many specimens are venerated for their unique rugged shapes and are frequently portrayed in traditional Chinese paintings.
Huangshan pines on Mount Lushan, Jiangxi
Pinus hwangshanensis, or Huangshan pine, is a pine endemic to the mountains of eastern China; it is named after the Huangshan Mountains in Anhui, from where it was first described.
Pinus hwangshanensis,[2] o pino Huangshan, es un pino endémico de las montañas del este de China, en las provincias de Anhui, Fujian, Guizhou, Hubei, Hunan, Jiangxi y Zhejiang; lleva el nombre de las montañas Huangshan en Anhui, desde donde se describió por primera vez.
Pinus hwangshanensis es un árbol de hoja perenne que alcanza de 15 a 25 m (49–82 pies) de altura, con una copa muy ancha, de copa plana y ramas largas y niveladas. La corteza es gruesa, grisácea y escamosa. Las hojas son como agujas, verde oscuro, dos por fascículo, de 5 a 8 cm de largo y 0,8 a 1 mm de ancho, la vaina persistente del fascículo de 1 cm de largo. Los conos son anchos y rechonchos, de 4 a 6,5 cm de largo, de color amarillo-marrón, que se abren cuando maduran a fines del invierno y tienen de 5 a 7 cm de ancho. Las semillas son aladas, de 5 a 6 mm de largo con un ala de 1,5 a 2,5 cm. La polinización es a mediados de la primavera, y los conos maduran entre dieciocho y veinte meses después. Está estrechamente relacionado con el pino negro japonés (P. thunbergii), que difiere de él en las hojas más delgadas, brotes marrones (no blancos) y conos más anchos.
Los pinos de Huangshan generalmente crecen en altitudes moderadas a altas en riscos empinados y rocosos, y son un componente importante de vegetación en los paisajes excepcionales del este de China. Muchos especímenes son venerados por sus formas resistentes únicas y con frecuencia se representan en pinturas chinas tradicionales.
Huangshan
Una pintura del área de Hangzhou que muestra los pinos de Huangshan de Ma Lin en 1246.
Pinus hwangshanensis Lushan 7
Pinus hwangshanensis, o pino Huangshan, es un pino endémico de las montañas del este de China, en las provincias de Anhui, Fujian, Guizhou, Hubei, Hunan, Jiangxi y Zhejiang; lleva el nombre de las montañas Huangshan en Anhui, desde donde se describió por primera vez.
Pinus hwangshanensis[2] er fura sem er einlend í fjöllum austur Kína, í héruðunum Anhui, Fujian, Guizhou, Hubei, Hunan, Jiangxi og Zhejiang. Hún er nefnd eftir Huangshan-fjöllunum í Anhui, þaðan sem henni var fyrst lýst.
Pinus hwangshanensis er sígrænt tré sem verður um 15 til 25 m hátt, með mjög breiðri krónu með flötum toppi, með löngum láréttum greinum. Börkurinn er þykkur, gráleitur, og hreistraður. Barrið er dökkgrænt, tvö saman, 5 til 8 sm langt og 0,8–1 mm breitt. Könglarnir eru breiðegglaga, 4–6,5 cm langir, gulbrúnir, opnast við þroska síðla vetrar og verða 5 til 7 sm breiðiro. Fræin eru vængjuð, 5–6 mm löng með 1,5–2,5 sm væng. Frjóvgun er að miðju vori, og verða könglarnir fullþroska 18 til 20 mánuðum síðar. Hún er náskyld Niðfuru (P. thunbergii), og er munurinn í grennri nálum, brúnum (ekki hvítum) brumum og breiðari könglum.
Hún vex yfirleitt í 500 til 2.500 m. hæð á bröttum, grýttum hlíðum og klettum, og er oft myndefni í hefðbundnum kínverskum málverkum
Litningatalan er 2n = 24.[3]
Pinus hwangshanensis er fura sem er einlend í fjöllum austur Kína, í héruðunum Anhui, Fujian, Guizhou, Hubei, Hunan, Jiangxi og Zhejiang. Hún er nefnd eftir Huangshan-fjöllunum í Anhui, þaðan sem henni var fyrst lýst.
Pinus hwangshanensis is een den die endemisch is in de bergen in het oosten van China. De soort komt voor in de provincies Anhui, Fujian, Guizhou, Hubei, Hunan, Jiangxi en Zhejiang. De soort is vernoemd naar Huangshan, ook wel de Gele Berg genoemd, een bergketen in Anhui waar het typespecimen vandaan komt.
De boom wordt in China gewaardeerd om zijn unieke ruige vorm. Hij is regelmatig afgebeeld in de traditionele Chinese schilderkunst.
Pinus hwangshanensis is een groenblijvende conifeer die een hoogte bereikt van 15 tot 25 meter. De boom heeft een zeer brede, afgeplatte kroon van lange, horizontale takken. De grijze bast is dik en bedekt met plaatvormige schors, vergelijkbaar met die van de grove den (P. sylvestris).
De naaldvormige, donkergroene bladeren zijn 5 tot 8 centimeter lang en 0,8 tot 1 millimeter breed. Ze staan paarsgewijs op de korte loten in een schede van 1 centimeter lang.
Naalden
Mannelijke en vrouwelijke bloeiwijzen
De bestuiving vindt in het midden van de lente plaats. De geelbruine kegels rijpen in 18 tot 20 maanden. Ze zijn gedrongen en eivormig en worden 4 tot 6,5 centimeter lang en 5 tot 7 centimeter breed. In de late winter openen ze zich en laten dan hun gevleugelde, 5 à 6 millimeter lange zaden vrij.
Pinus hwangshanensis is nauw verwant aan de Japanse zwarte den (P. thunbergii). De naalden zijn echter smaller, de knoppen zijn bruin in plaats van wit en de kegels breder.
Pinus hwangshanensis komt voor op hoogtes tussen de 500 en 2500 meter boven zeeniveau[1] in de gebergtes van Oost-China. Ze groeien meestal op rotsachtige ondergrond en vormen een typisch component van hun habitat.
Bronnen, noten en/of referentiesPinus hwangshanensis is een den die endemisch is in de bergen in het oosten van China. De soort komt voor in de provincies Anhui, Fujian, Guizhou, Hubei, Hunan, Jiangxi en Zhejiang. De soort is vernoemd naar Huangshan, ook wel de Gele Berg genoemd, een bergketen in Anhui waar het typespecimen vandaan komt.
De boom wordt in China gewaardeerd om zijn unieke ruige vorm. Hij is regelmatig afgebeeld in de traditionele Chinese schilderkunst.
Pinus hwangshanensis,[1] Huangshan-furu, er ein furuart som er endemisk til fjella i austlege Kina, i provinsane Anhui, Fujian, Guizhou, Hubei, Hunan, Jiangxi og Zhejiang. Det har namn etter Huangshanfjella i Anhui, der det først blei skildra vitskapleg.
Pinus hwangshanensis er eit eviggrønt tre som kan bli 15-25 meter høgt. Det har ei svært brei krone med flat topp og lange utstrekte greiner. Borken er tjukk, gråleg og skjelete. Blada er mørkegrøne barnåler som blir 5–8 cm lange og 0,8–1 mm breie, dei sit parvis med ei hylse som er 1 cm lang. Dei eggforma konglane er tjukke og samantrykte med ei lengd på 4-6,5 cm. Dei er gulbrume, og opnar når dei er mogne seint på vinteren. Frøa har venger. Dei er 5–6 mm lange med venger på 1,5-2,5 cm. Pollinering skjer midt på våren, og konglane mognar 18–20 månader seinare.
P. hwangshanensis er nært i slekt med japanske P. thunbergii, men skil seg frå denne ved å ha tynnare bar, brune (ikkje kvite) knoppar og tjukkare konglar.
Huangshan-furu veks typisk på middels til store høgder i bratte, steinete fjell. Dei er ein viktig del av det særmerkte landskapet i austlege Kina. Mange enkelttre er blitt vyrda for sine unike former. Dei er ofte blitt avbilda i kinesiske måleri.
Treverket til furua er av høg kvalitet, og har vore brukt til bygging av hus og bruer og til jernbanesviller. Det blir også brukt til golv, panel, gjerde, kryssfinér og papirmasse. Furua er også omtykt som bonsaiplante.[2]
Pinus hwangshanensis, Huangshan-furu, er ein furuart som er endemisk til fjella i austlege Kina, i provinsane Anhui, Fujian, Guizhou, Hubei, Hunan, Jiangxi og Zhejiang. Det har namn etter Huangshanfjella i Anhui, der det først blei skildra vitskapleg.
Multimedia w Wikimedia Commons Pinus hwangshanensis W.Y.Hsia – gatunek drzewa iglastego z rodziny sosnowatych (Pinaceae). Sosna ta pochodzi z gór we wschodnich Chinach i występuje w prowincjach: Anhui, Fujian, południowy Henan, Hubei, Hunan, Jiangsu, Jiangxi, południowo-wschodni Junnan, centrum Kuangsi, Kuejczou, Zhejiang[2][3]. Nazwa gatunku wywodzi się od gór Huang Shan w prowincji Anhui, skąd pochodziły pierwsze opisane okazy.
W liściu znajdują się dwie wiązki przewodzące i kanały żywiczne położone pośrodku miękiszu asymilacyjnego. Igły pozostają na drzewie przez 3–4 lata. Pochewki liściowe są trwałe. Szyszki nasienne po otwarciu długo pozostają na drzewie.
P. hwangshanensis występuje na wysokościach 600–3400 m n.p.m. Tworzy lasy górskie jednogatunkowe i mieszane na obszarach o ciepłym klimacie. Zajmuje tereny otwarte i słoneczne grzbiety gór, gdzie dominuje razem z przedstawicielami bukowatych (Fagaceae)[3].
Synonimy[2]: P. luchuensis var. hwangshanensis (W. Y. Hsia) C. L. Wu, P. luchuensis subsp. hwangshanensis (W. Y. Hsia) D. Z. Li, P. taiwanensis var. damingshanensis W. C. Cheng et L. K. Fu.
Pozycja gatunku w obrębie rodzaju Pinus[4]:
P. hwangshanensis jest blisko spokrewniona z tajwańską sosną P. taiwanensis i japońską P. luchuensis. Bywała traktowana przez różnych autorów jako synonim P. luchuensis[5], jej odmiana lub podgatunek[2]. Uznawano ją także za synonim P. taiwanensis Hayata lub włączano do tego gatunku jako odmianę P. taiwanensis var. damingshanensis[3].
Międzynarodowa organizacja IUCN umieściła ten gatunek w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych, przyznając mu kategorię zagrożenia LC (least concern, system oceny w wersji 2.3 i 3.1), czyli jest gatunkiem najmniejszej troski, nie spełniającym kryteriów gatunków zagrożonych[6][7]. Zasięg gatunku jest duży, ale rozrzucony i może być rozczłonkowany na tych obszarach, gdzie na skutek pozyskiwania terenów pod uprawy zaczął zajmować mniej odpowiednie stanowiska. Mimo to, dzięki zdolności P. hwangshanensis do kolonizacji nowych siedlisk, uznano ją za niezagrożoną w najbliższej przyszłości. Brakuje ilościowych danych dotyczących zmian liczebności populacji, częściowo w związku z różnym ujmowaniem taksonu, włączanego czasem przez chińskich botaników do gatunku Pinus taiwanensis[7].
Gatunek występuje na kilku obszarach objętych ochroną[7].
Pinus hwangshanensis W.Y.Hsia – gatunek drzewa iglastego z rodziny sosnowatych (Pinaceae). Sosna ta pochodzi z gór we wschodnich Chinach i występuje w prowincjach: Anhui, Fujian, południowy Henan, Hubei, Hunan, Jiangsu, Jiangxi, południowo-wschodni Junnan, centrum Kuangsi, Kuejczou, Zhejiang. Nazwa gatunku wywodzi się od gór Huang Shan w prowincji Anhui, skąd pochodziły pierwsze opisane okazy.
Pinus hwangshanensis é uma espécie de pinheiro originária do Velho Mundo, mais precisamente da região da Ásia.
Pinus hwangshanensis é uma espécie de pinheiro originária do Velho Mundo, mais precisamente da região da Ásia.
Pinus hwangshanensis — це вічнозелене дерево, що досягає 15-25 метрів (49-82 футів) у висоту, з дуже широкою, плоскою вершиною. Кора товста, сіра, з лускатим покриттям. Листя голчасті, темно-зелені, зібрані по 2 в пучку, 5-8 см завдовжки і 0,8-1 мм завширшки, постійний оболонка пучка 1 см довжиною. Шишки широкі присадкувато-яйцеподібні, 4-6, в середньому 5 см завдовжки, жовто-коричневі, відкриваються, при дозріванні в кінці зими до 5-7 см шириною. Насінини крилаті, 5-6 мм завдовжки 1,5-2,5 см крила. Запилення відбувається в середині весни, в шишках після закінчення терміну 18-20 місяців. Вона близько споріднена з японською чорною сосною (Pinus thunbergii), відрізняючись від неї тоншим листям, коричневими (не білими) насінинами і широкими шишками.
Pinus hwangshanensis зазвичай ростуть у помірних та великих висотах, на крутих кам'янистих скелях, і є основним компонентом рослинності у виняткових пейзажах сході Китаю. Багато цих дерев цінують за їх унікальні міцні форми; часто їх зображують у традиційному китайському живописі.
Країни зростання: Китай (провіції:Аньхой, Фуцзянь, Хубей, Хунань, Цзянсі, Чжецзян)
Це незавершена стаття про родину Соснові.Thông Hoàng Sơn (danh pháp hai phần: Pinus hwangshanensis) là một loài thông có nguồn gốc ở các dãy núi thuộc miền đông Trung Quốc, tại các tỉnh An Huy, Phúc Kiến, Quý Châu, Hồ Bắc, Hồ Nam, Giang Tây và Chiết Giang; nó được đặt tên theo dãy núi Hoàng Sơn tại tỉnh An Huy, là nơi nó lần đầu tiên được miêu tả.
Nó là cây thân gỗ lá thường xanh, cao tới 15–25 m, với tán lá rộng và phẳng đỉnh, bao gồm các cành nhánh dài và gần như nằm ngang. Vỏ cây dày, màu xám, có vảy bao bọc. Các lá hình kim màu lục sẫm, 2 lá tạo thành một bó, dài 5–8 cm và rộng 0,8–1 mm, màng bọc của bó bền và dài khoảng 1 cm. Các quả nón dạng hình trứng lùn mập và rộng, dài 4-6,5 cm, màu nâu-vàng, khi chín vào cuối mùa đông nở rộng tới 5–7 cm. Các hạt có cánh, dài 5–6 mm và cánh dài 1,5-2,5 cm. Thụ phấn vào giữa mùa xuân, và các nón chín sau 18-20 tháng. Nó có họ hàng gần với thông đen Nhật Bản (Pinus thunbergii), nhưng khác so với loài này ở chỗ các lá mảnh dẻ hơn, các chồi màu nâu (không trắng) và các nón rộng hơn.
Thông Hoàng Sơn thường mọc trên các vách đá cheo leo ở cao độ từ trung bình tới lớn và là thành phần thực vật chính trong các phong cảnh khác thường ở miền đông Trung Quốc. Nhiều cây được sùng kính vì hình dạng gồ ghề lởm chởm duy nhất của chúng, và thường được vẽ trong nhiều bức tranh của hội họa Trung Hoa cổ điển.
Nó là cây thân gỗ lá thường xanh, cao tới 15–25 m, với tán lá rộng và phẳng đỉnh, bao gồm các cành nhánh dài và gần như nằm ngang. Vỏ cây dày, màu xám, có vảy bao bọc. Các lá hình kim màu lục sẫm, 2 lá tạo thành một bó, dài 5–8 cm và rộng 0,8–1 mm, màng bọc của bó bền và dài khoảng 1 cm. Các quả nón dạng hình trứng lùn mập và rộng, dài 4-6,5 cm, màu nâu-vàng, khi chín vào cuối mùa đông nở rộng tới 5–7 cm. Các hạt có cánh, dài 5–6 mm và cánh dài 1,5-2,5 cm. Thụ phấn vào giữa mùa xuân, và các nón chín sau 18-20 tháng. Nó có họ hàng gần với thông đen Nhật Bản (Pinus thunbergii), nhưng khác so với loài này ở chỗ các lá mảnh dẻ hơn, các chồi màu nâu (không trắng) và các nón rộng hơn.
Thông Hoàng Sơn thường mọc trên các vách đá cheo leo ở cao độ từ trung bình tới lớn và là thành phần thực vật chính trong các phong cảnh khác thường ở miền đông Trung Quốc. Nhiều cây được sùng kính vì hình dạng gồ ghề lởm chởm duy nhất của chúng, và thường được vẽ trong nhiều bức tranh của hội họa Trung Hoa cổ điển.
黄山松（學名：Pinus hwangshanensis），松科松属的一种，常绿乔木，分布于福建、浙江、安徽、江西、湖南和贵州等地区。[3]
1936年，中国植物学家夏纬英将它定为一个物种，因为其在黄山，而命名为黄山松。本种与台湾二叶松（Pinus taiwanensis）及琉球松（Pinus luchuensis）曾被视为同一物种。[2][3]
常绿乔木，株高15－25米，树冠冠幅很大，冠顶较平，分枝很长，水平。树皮厚，灰褐色，被鳞片。叶为针叶，深绿色，每簇2个，长5－8厘米，宽0.8－1毫米，叶鞘长1厘米。球果宽扁卵形，长 4－6.5厘米，黄褐色，冬末时成熟裂开，宽5－7厘米。种子具一翅，长5－6毫米，翅长1.5－2.5厘米。球果成熟18－20月後的仲春是黄山松的授粉时间。黄山松与黑松（Pinus thunbergii）亲缘关系很近，差别在於黄山松的叶更细长，球果更宽，而且芽为褐色，而黑松的芽为白色。[3]
在中国文学和艺术中，黄山松以其生于石上，不畏风雪，体态优美的独特形态，而被赋予了高尚的人格品质。
馬麟《靜聽松風圖》（1246年）
安徽黄山上的黄山松
1962年 黄山松
