İynəcikli itburnu (lat. Rosa acicularis)[1] — itburnu cinsinə aid bitki növü.[2]
İkiləpəlilər ilə əlaqədar bu məqalə qaralama halındadır. Məqaləni redaktə edərək Vikipediyanı zənginləşdirin. Finsk rose (Rosa acicularis) er en løvfældende busk med en opret til overhængende og rankende vækstform. Frugterne er store, kaldet hyben. Blomsterne har en svag duft.
Barken er først blågrøn, men senere bliver den olivengrøn. Gamle grene kan have en grågrøn, revnet bark. Alle grene er tæt besat med nålespidse, helt rette torne (omtrent som det ses på rynket rose). Knopperne er først skjult bag bladfoden og akselbladene, men efter løvfald ses de som små, spredtstillede, knudeagtige og olivengrønne knopper inde mellem tornene.
Bladene er uligefinnede med ovale småblade, der har fremadrettede tænder på den yderste del af bladet. Over- og undersiderne har omtrent samme, lyst blågrønne farve. Blomstringen sker tidligt, men indrettet efter de stedlige forhold. Blomsterne er forholdsvist store og sidder 5-15 sammen på dværgskud. Blomsten er regelmæssig og 5-tallig med lyserøde kronblade. Frugterne er store, pæreformede eller ægformede hyben.
Rodnettet er vidt udbredt og kraftigt.
Højde x bredde: 2,00 x 2,00 m.
Arten har en cirkumpolar udbredelse og findes i de nordligste områder af Canada, Alaska, Skandinavien, Rusland, Sibirien og Japan, men – mærkeligt nok – ikke på Grønland og i Island. Den foretrækker åbne skove, flodbredder, lysninger og afbrændte områder.
I Hay River Lowland, Northwest Territories, Canada, findes en bred, flad slette, som mest ligger i Northwest Territories. Her er der blandede skove, dels nåleskove på de vådeste områder og dels løvskove på de bedre jorde. Det er i de sidste, at arten findes sammen med bl.a. agerbær, ene, amerikansk asp, amerikansk grønel, balsampoppel, blågrå pil, buskpotentil, canadisk bøffelbær, ellebladet bærmispel, papirbirk, pilekornel, Ribes lacustre (en art fra Ribs-slægten), Rosa woodsii (en art af rose), rød druemunke, skarlagenjordbær og østamerikansk lærk[1]
Planten kan bruges som fritvoksende busk i læhegn, vildtbeplantninger og andre steder, hvor klimaforholdene er barske.
Den er hårdfør og trives under forhold, hvor temperaturen når ned til -40° C.
Finsk rose (Rosa acicularis) er en løvfældende busk med en opret til overhængende og rankende vækstform. Frugterne er store, kaldet hyben. Blomsterne har en svag duft.
Die Nadel-Rose (Rosa acicularis) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Rosen (Rosa) innerhalb der Familie der Rosengewächse (Rosaceae). Das weite Verbreitungsgebiet ist die Holarktis.
Die Nadel-Rose wächst als Strauch und erreicht Wuchshöhen von 1 bis 3 Metern. Die Rinde der stielrunden, etwas gebogenen Zweige ist rot-braun oder purpur-braun und kahl. Die spärlich bis dicht angeordneten Stacheln sind bei einer Länge von bis zu 4 Millimetern fein, stielrund, gerade und verbreitern sich zu einer schmalen Basis.[1]
Die wechselständig angeordneten Laubblätter sind in Blattstiel sowie Blattspreite gegliedert und insgesamt 7 bis 14 Zentimeter lang. Der Blattstiel und die Blattrhachis sind drüsig flaumig behaart und spärlich bestachelt. Die unpaarig gefiederte Blattspreite enthält drei, fünf oder sieben Fiederblätter. Die Fiederblätter sind bei einer Länge von 1,5 bis 5 Zentimetern sowie einer Breite von 0,8 bis 2,5 Zentimetern breit-elliptisch oder länglich mit fast gerundeter oder selten breit-keilförmiger Basis und spitzem oder gerundet-stumpfem oberen Ende. Der Rand der Fiederblätter ist einfach oder undeutlich doppelt gesägt. Die Unterseite der Fiederblätter ist flaumig behaart mit erhabenen Mittel- sowie Seitennerven und die Oberseite ist kahl mit etwas konkaven Mittel- sowie Seitennerven. Der auf der Unterseite flaumig behaarten Nebenblätter sind auf einem großen Teil ihrer Länge mit dem Blattstiel verwachsen; der freie Teil ist breit-eiförmig mit zugespitztem oberen Ende und drüsig gesägten Rand.[1]
Die Blütezeit reicht in China von Juni bis Juli. Die Blüten stehen einzeln oder zu zweit bis dritt in Büscheln zusammen. Das Tragblatt ist eiförmig oder lanzettlich-eiförmig mit zugespitztem oder geschwänztem oberen Ende und drüsig gesägten oder eingeschnittenen Rand. Der dicht drüsig flaumig behaarte Blütenstiel ist 2 bis 3,5 Zentimeter lang.[1]
Die leicht duftenden, zwittrigen Blüten sind bei einem Durchmesser von 3,5 bis 5 Zentimetern radiärsymmetrisch und fünfzählig mit doppelter Blütenhülle. Der meist kahle, selten drüsig flaumig behaarte Blütenbecher (Hypanthium) ist ellipsoid. Die fünf laubblattähnlichen Kelchblätter sind lanzettlich mit glatten Rand; sie sind an der Unterseite flaumig behaart, drüsig und spärlich mit Borsten versehen und an der Oberseite dicht flaumig behaart. Die fünf freien Kronblätter sind verkehrt-eiförmig mit breit-keilförmiger Basis und ausgerandetem oberen Ende. Die Farbe der Kronblätter ist rosafarben bis magentarosafarben mit weißem Zentrum oder selten weiß. Es sind viele Staubblätter vorhanden. Die freien flaumig behaarten Griffel sind kürzer als die Staubblätter.[1]
Auch auf der reifen Hagebutte sind die fünf aufrechten Kelchblätter vorhanden. Die glänzend, kahle oder selten etwas drüsige, bei Reife rote Hagebutten ist bei einem Durchmesser von 1 bis 1,5 Zentimetern birnenförmig, lang-ellipsoid oder verkehrt-eiförmig mit deutlichen Kragen.[1]
Die Chromosomengrundzahl beträgt x = 7; es gibt Populationen mit unterschiedlichen Ploidiegraden mit Chromosomenzahlen von 2n = 28, 42, 49 oder 56.[2][1]
Das ursprüngliche Verbreitungsgebiet der Nadel-Rose reicht in den gemäßigten Gebieten auf der Nordhalbkugel bis in die nördlichsten Regionen Nordamerikas und Eurasiens. Es gibt Fundorte in Kanada, Alaska, Skandinavien, Russland (Primorje, Kamtschatka, Sibirien) Kasachstan, Kirgisistan, Korea, Mongolei und in den chinesischen Provinzen Heilongjiang, Hebei, Gansu, Jilin, Liaoning, Shanxi, Shaanxi, Nei Monggol sowie Xinjiang und den japanischen Inseln Hokkaidō sowie Honshu.[3]
Die Erstbeschreibung von Rosa acicularis erfolgte 1820 durch John Lindley in Rosarum Monographia 44–45, Tafel 8.[4] Wie viele Rosa-Arten ist Rosa acicularis sehr variabel, daher wurden mehrere Unterarten und Varietäten beschrieben, sie sind schwierig auseinanderzuhalten und es gibt Übergangsformen, deshalb werden sie von manchen Autoren als Synonyme behandelt.[1] Synonyme für Rosa acicularis Lindl. für sind: Rosa fauriei H.Lév., Rosa gmelinii Bunge, Rosa granulosa R. Keller, Rosa korsakoviensis H.Lév., Rosa sichotealinensis Kolesn., Rosa acicularis var. albiflora X.Lin & Y.L.Lin, Rosa acicularis var. glandulifolia Y.B.Chang, Rosa acicularis var. glandulosa T.N.Liou, Rosa acicularis var. gmelinii (Bunge) C.A.Mey., Rosa acicularis var. pubescens T.N.Liou, Rosa acicularis var. setacea T.N.Liou.[4][1]
Diese sehr winterharte Wildrose ist frosthart bis −40 °C (USDA-Zone 3).
Die Nadel-Rose (Rosa acicularis) ist eine Pflanzenart aus der Gattung Rosen (Rosa) innerhalb der Familie der Rosengewächse (Rosaceae). Das weite Verbreitungsgebiet ist die Holarktis.
Йӗплӗ шӑлан, е йӗплӗ кӗл чечек (лат. Rósa aciculáris) — ӳсен-тӑран.
Икӗ метр ҫӳллӗш ҫитӗнет. Ҫулҫӑллӑ тӗмсен йышне кӗрет. Кӗл чечекӗн папкисем тӳрӗ. Вӗтӗ ҫемҫе йӗпписем ҫулҫӑсем ҫумӗнче вырнаҫнӑ. Ҫулҫисем 3-15 сантиметр пулаҫҫӗ. Чечекӗсен диаметрӗ 3-5 сантиметр, вӗсем пӗрерӗн икшерӗн-виҫшерӗн те вырнаҫнӑ. Ҫеҫкисем кӗрен, хӗрлӗ тӗслӗ.
Йӗплӗ кӗл чечек ҫӗртме-утӑ уйӑхӗсенче чечеке ларать. Унӑн ҫимӗҫӗ те ҫитӗнет. Вӑл груша евӗр е лапка та пулать, хӗрлӗ тӗслӗ. Йӗплӗ шӑлан Чӑваш Енӗн Хӗрлӗ кӗнекине кӗрет.
Ҫеҫки
Ҫимӗҫӗ
Йӗппи
Ҫулҫи
Энәле гөлҗимеш (лат. Rósa aciculáris) — Розачалар (Rosaceae) семьялыгының Гөлҗимеш (Rosa) ыругына кергән үсемлекләр төре.
Энәле гөлҗимеш (лат. Rósa aciculáris) — Розачалар (Rosaceae) семьялыгының Гөлҗимеш (Rosa) ыругына кергән үсемлекләр төре.
Rosa acicularis is a flowering plant in the Rosaceae family. It is commonly known as the prickly wild rose, prickly rose, bristly rose, wild rose or Arctic rose. It is a species of wild rose with a Holarctic distribution in northern regions of Asia,[3] Europe,[4] and North America.
Rosa acicularis is a deciduous shrub growing 1–3 m tall. The leaves are pinnate, 7–14 cm long, with three to seven leaflets. The leaflets are ovate, with serrate (toothed) margins. The flowers are pink (rarely white), 3.5–5 cm diameter; the hips are red, pear-shaped to ovoid, 10–15 mm diameter. Its native habitats include thickets, stream banks, rocky bluffs, and wooded hillsides.[5]
The ploidy of this rose species is variable. Botanical authorities have listed it as tetraploid and hexaploid in North America (subsp. sayi),[6] and octoploid in Eurasia (subsp. acicularis),[6] including China.[7] On the northern Great Plains its populations are generally tetraploid. Hexaploid populations exist in the Yukon.
This native rose species of the northern Great Plains is the provincial flower of Alberta.[8] It is not as common in the Parkland region of the Canadian Prairie provinces as Rosa woodsii (Woods' rose), nor is it as common as Rosa woodsii in the boreal forest of northern North America.
Larger stems are usually densely covered with straight prickles.
Young flowers are darker in colour.
The fruit is usually elongated as shown here.
Since 1987 Rosa acicularis has been pictured on licence plates in the Canadian province of Alberta.
The hips, which stay on the plant through winter, are reported to be high in vitamins A and C. Native Americans made tea and salad from the leaves, and used the inner bark to smoke tobacco. Perfume has also been made from this plant.[9]
{{cite web}}: Check |url= value (help) Rosa acicularis is a flowering plant in the Rosaceae family. It is commonly known as the prickly wild rose, prickly rose, bristly rose, wild rose or Arctic rose. It is a species of wild rose with a Holarctic distribution in northern regions of Asia, Europe, and North America.
Nõeljaogaline kibuvits ehk nõeljaogane roos (Rosa acicularis) on roosõieliste sugukonna kibuvitsa perekonda kuuluv mitmeaastaste heitlehiste põõsaste liik.
Nõeljaogaline kibuvits ehk nõeljaogane roos (Rosa acicularis) on roosõieliste sugukonna kibuvitsa perekonda kuuluv mitmeaastaste heitlehiste põõsaste liik.
Karjalanruusu (Rosa acicularis) on Euraasiassa ja Pohjois-Amerikassa kasvava ruusulaji. Suomessa sitä tavataan luonnonvaraisena erityisesti Itä-Suomessa. Karjalanruusu on Pohjois-Karjalan maakuntakasvi.[2]
Karjalanruusu on puolesta puoleentoista metriä korkeaksi kasvava pensas, jossa on paljon juurivesoja. Varret ovat punaruskeita ja tiheäpiikkisiä. Piikit ovat suoria, neulamaisia ja ne eivät sijaitse pareittain nivelissä, toisin kuin karjalanruusua läheisesti muistuttavalla metsäruusulla (R. majalis). Lehti on kerrannaislehti. Lehden korvakkeet ovat tavallisesti kapeakärkisiä. Lehdykät ovat 1,5–5 cm pitkiä, päältä kaljuja ja vaaleanvihreitä, alta harvakarvaisia ja harmahtavanvihreitä. Lehdykän laita on leveähampainen. Punaiset kukat ovat yksittäin. Karjalanruusu kukkii Suomessa kesä-heinäkuussa. Hedelmä on pitkänomainen tai päärynänmuotoinen, noin 1,5 cm pitkä punainen kiulukka.[3]
Karjalanruusua tavataan erittäin laajalla alueella Pohjois-Euraasiassa ja Pohjois-Amerikan itäosissa. Lajin läntisimmät esiintymät ovat Pohjois-Ruotsissa ja Suomessa.[4] Suomessa karjalanruusun esiintymät painottuvat Keski- ja Itä-Suomeen. Pohjoisimmat havainnot ovat Etelä-Lapista. Yleinen laji on Pohjois-Karjalassa ja Savossa.[5]
Karjalanruusun tyypillistä kasvuympäristöä ovat lehdot, rehevät korvet, puronvarret ja tuoreet rinnemetsät. Lajia saattaa tavata myös puutarhakarkulaisena pihoilla ja pientareilla.[3]
Karjalanruusua viljellään myös puutarhakasvina.[4]
Paksuissa varsissa on yleensä tiheässä suoria piikkejä.
Nuput ovat usein tummemmanpunaisia.
Kiulukka voi olla joko lähes pyörä tai pitkänomainen, kuten kuvassa.
Karjalanruusu (Rosa acicularis) on Euraasiassa ja Pohjois-Amerikassa kasvava ruusulaji. Suomessa sitä tavataan luonnonvaraisena erityisesti Itä-Suomessa. Karjalanruusu on Pohjois-Karjalan maakuntakasvi.
Rosa acicularis, le rosier arctique ou rose aciculaire, est une espèce de rosier sauvage, classée dans la section des Cinnamomeae, à distribution holarctique dans les régions nordiques d'Asie[1], d'Europe[2] et d'Amérique du Nord.
Rosa acicularis a été nommé par le botaniste anglais John Lindley en 1820. Synonymes :
Rosa acicularis est une espèce très ancienne qui dérive de Rosa beggeriana comme Rosa canina[3].
L'espèce fille de Rosa acicularis est Rosa alpina, elle-même très ancienne.
Rosa beggeriana existe toujours et cohabite avec Rosa acicularis en République populaire de Chine.
C'est la fleur officielle de la province canadienne de l'Alberta[4],[5]. On la trouve communément dans toute la province ainsi que dans tout le Canada occidental en général.
C'est un arbrisseau à feuilles caduques pouvant atteindre de 1 à 3 mètres de haut. Les feuilles, longues de 7 à 14 cm et de 3,5 à 5 cm de large, sont imparipennées et ont de trois à sept folioles.
Les fleurs simples, de couleur rose foncé (rarement blanches), sont solitaires ou groupées par 2 ou 3, parfumées.
Les fruits sont rose-rouge, de forme ovoïdes et ont de 10 à 15 mm de diamètre.
Cette espèce à aire de diffusion très vaste présente une grande variété morphologique et deux sous-espèces :
ainsi que de nombreuses formes et variétés, ont été décrites. Une trentaine sont recensées sur le site Catalogue of Life[6].
La variété Rosa acicularis var. nipponensis (Crép.) Koehne[7], originaire du Japon (Honshu, Shikoku), a des fleurs rose foncé, presque rouges[8].
Rosa acicularis, le rosier arctique ou rose aciculaire, est une espèce de rosier sauvage, classée dans la section des Cinnamomeae, à distribution holarctique dans les régions nordiques d'Asie, d'Europe et d'Amérique du Nord.
Rosa acicularis Lindl è una pianta appartenente alla famiglia delle Rosaceae.[1]
L'arbusto, caratterizzato dalla robustezza del suo legno, può raggiungere 1,5 m di altezza per 1 m di larghezza. Le forme, come tutte le rose selvatiche, possono essere le più svariate. Le spine sonno leggermente allungate.
Le foglie verdi grigiastre con belle sfumature autunnali. Lo stelo generalmente assume un colore rossastro.
La fioritura, unica e a grappoli di 5-15 fiori, avviene anticipatamente rispetto alle specie più comuni.
Il fiore è rosa con il centro bianco e possibilmente delle sfumature magenta. Può raggiungere una misura di 5 cm. Il profumo leggero e dolciastro.
Le bacche di questa rosa sono piccole e marroni rossastre con diametro di circa 2,5 cm. Possono avere forma sferica o allungata.
Rosa acicularis è particolarmente resistente al gelo. Questa specie è infatti originaria delle zone fredde dell'emisfero boreale quali l'Alaska, il Canada, la Russia, la Scandinavia e il Giappone.
Esiste una sottospecie:
Dal 1987, Rosa acicularis è ritratta sulla targa automobilistica della provincia canadese dell'Alberta.
.jpg)
Finnros (Rosa acicularis) är en art i familjen rosväxter och förekommer naturligt från nordöstra Europa till nordöstra och centrala Asien, Japan, samt norra och centrala Nordamerika. Arten kan odlas som trädgårdsväxt i Sverige.
Arten är mycket mångformig och många varieteter har beskrivts. De flesta bildar dock mellanformer och numera räknas de oftast som synonymer.
subsp. acicularis var. acicularis
subsp. acicularis var. nipponensis (Crép.) Koehne
subsp. sayi
Wikimedia Commons har media som rör Finnros.
Finnros (Rosa acicularis) är en art i familjen rosväxter och förekommer naturligt från nordöstra Europa till nordöstra och centrala Asien, Japan, samt norra och centrala Nordamerika. Arten kan odlas som trädgårdsväxt i Sverige.
Wikimedia Commons'ta Rosa acicularis ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur. 
Wikispecies'te Rosa acicularis ile ilgili detaylı taksonomi bilgileri bulunur. Rosa acicularis, gülgiller familyasından, Holarktik bölgenin kuzeyinde Asya, Avrupa ve Kuzey Amerika'da yetişen, gül türü.
Boyu 1–3 m yüsekliğinde, yaprakları 7–14 cm uzunluğunda, çiçekleri pembe (nadiren beyaz), 3,5–5 cm çapında, kuşburnu denen meyveleri 10–15 cm çapında armut biçimli kırmızı ve yenir.
Alaska Atabaskları meyvelerini Kızılderili dondurmasına katarlar.
Rosa acicularis, gülgiller familyasından, Holarktik bölgenin kuzeyinde Asya, Avrupa ve Kuzey Amerika'da yetişen, gül türü.
Довгі стовбури закриваються щільними прямими колючками.
Молоді квітки насиченого червоного кольору.
Плоди довгої форми
З 1987 р. Rosa acicularis входить до складу емблеми офіційних автомобільних номерів у канадській провінції Альберті.
Довгі стовбури закриваються щільними прямими колючками.
Молоді квітки насиченого червоного кольору.
Плоди довгої форми
З 1987 р. Rosa acicularis входить до складу емблеми офіційних автомобільних номерів у канадській провінції Альберті.
Rosa acicularis là loài thực vật có hoa trong họ Hoa hồng. Loài này được Lindl. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1820.[2]
.jpg)
Bài viết liên quan đến phân họ Hoa hồng này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn. Rosa acicularis là loài thực vật có hoa trong họ Hoa hồng. Loài này được Lindl. miêu tả khoa học đầu tiên năm 1820.
刺蔷薇（学名：Rosa acicularis），为蔷薇科蔷薇属下的一个种。
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
オオタカネバラ（大高嶺薔薇、学名：Rosa acicularis）は、バラ科バラ属の落葉低木。タカネバラの近縁種。別名、オオタカネイバラ。
樹高は1-1.5mになり、枝はよく分枝する。枝には帯白色の刺針が多生する。托葉は幅広く、耳片の先端は尖る。葉は奇数羽状複葉で、5-7個の小葉からなる。小葉は、長さ約6.5cm、幅約3.5cmと大きく、小柄をもち、長楕円形から楕円形になる。頂小葉の先端は鋭頭、側小葉はやや鈍頭になり、縁にはややあらい鋸歯があり、葉の羽軸に腺と小刺がある。
花期は6-7月。小枝の先端に1(-2)個の花をつける。花の径は4-5cm、紅紫色の5弁花で多数の黄色い雄蕊がある。小花柄は長さ約3cmあり、細い刺が疎生する。果実は長さ2cmの倒卵状狭紡錘形になり、黄赤色に熟す。
日本では、北海道、本州中北部の日本海側に分布し、高山帯、亜高山帯や冷気が吹き出す風穴地に生育する。アジアでは、樺太、朝鮮北部、中国東北部、シベリア、カムチャツカに分布する。
この項目は、植物に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（プロジェクト:植物／Portal:植物）。 
