Volvoks — ilk olaraq mikroskopun kəşfçisi olaraq xatırlanan Antonie van Leeuwenhoek tərəfindən 1700-cü ildə kəşf edilmiş bir orqanizmdir.
Təməl olaraq Bitkilər Aləmində yer alan volvoks bir koloniya cinsinin ümumi adıdır. Volvoks koloniyasının Triasik dövründə, günümüzdən 200 milyon il əvvəl təkamülləşdiyi düşünülür. Bu səbəbdən əslində bibaşa tək hüceyrəlilikdən çox hüceyrəliliyə əsas keçidlərdən birinin qəhrəmanı deyil, amma bu həm də tək hüceyrəliliyin volvoks oxşarı bir tipdə çox hüceyrəliliyə keçə biləcəyini göstərir.
Volvoksun bu qədər məşhur olmasının səbəbi, tək hüceyrəli bitkilərin çox hüceyrəli bitkilərə təkamülünü modelləşdirən bir cins olmasıdır. Koloniya içərisindəki hər bir hüceyrə, bir yaşıl algdır. Volvox koloniyası, tək bir koloniya içərisində 5000 hüceyrə saxlaya bilir. Qlobal bir həndəsəyə sahib koloniyanın xarici mühitlə təmas edən hüceyrələri, hərəkət mövzusunda xüsusiləşmişdir. İç hissəsindəki hüceyrələrdə bu xüsusiyyət müşahidə olunmur. İç hissədə qalan hüceyrələrin isə iki təməl vəzifəsi var: Bir qrup hüceyrə, metabolik fəaliyyətlərin davam etdirilməsi mövzusunda xüsusiləşmişdir, bir başqa qrup isə artım hüceyrələri kimi vəzifə yerinə yetirməkdədir. Üstəlik volvoks koloniyaları tək cinsiyyətli və ya cüt cinsiyyətli olurlar, yəni erkək volvoks koloniyası erkək artım hüceyrələri istehsal edərkən, dişilər yumurtalar qoyur.
Volvoks koloniyasının 45 fərqli növü var və bu növlər üzərində edilən detallı araşdırmalar çox maraqlı bir tapıntını ortaya çıxarmışdır: Bir hüceyrənin, ən azı yaşıl alglerin tək hüceyrəlidən çox hüceyrəliliyə təkamülləşməsi 35 milyon il qədər davam edib. Bu, Kembri partlayışı əvvəli, anı və sonrası haqqında əhəmiyyətli məlumatlar verir. Müddət heç də məhdud deyil. Çoxhüceyrəlilik, Kambri əvvəli dövrdə başlamışdır. Kambri Partlayışında isə yalnız yüksək sürətdə təkamül radiasiyası baş vermişdir.
Volvoks — ilk olaraq mikroskopun kəşfçisi olaraq xatırlanan Antonie van Leeuwenhoek tərəfindən 1700-cü ildə kəşf edilmiş bir orqanizmdir.
Vòlvox és un dels cloròfits més coneguts i és el més desenvolupat d'un conjunt de gèneres que formen colònies esfèriques. Cada Vòlvox està constituït per nombroses cèl·lules flagel·lades similars a Chlamydomonas, entre unes 1.000-3.000 en total, interconnectades i alineades en una esfera.
Vòlvox és un dels cloròfits més coneguts i és el més desenvolupat d'un conjunt de gèneres que formen colònies esfèriques. Cada Vòlvox està constituït per nombroses cèl·lules flagel·lades similars a Chlamydomonas, entre unes 1.000-3.000 en total, interconnectades i alineades en una esfera.
Volvox oder auch Kugelalge (von lat. volvere: wälzen, rollen) ist eine Gattung mehrzelliger Grünalgen aus der Klasse der Chlorophyceae, die im Süßwasser leben. Die einzelnen Zellen von Volvox ähneln einzelligen Grünalgen, daher gilt Volvox als Organismus nahe der Schwelle von der Ein- zur Mehrzelligkeit. Volvox ist auch einer der einfachsten Organismen, bei denen der Tod zum normalen Lebenszyklus gehört, da die Mutterorganismen absterben, wenn sie die Tochterorganismen freisetzen. Dagegen können sich Einzeller in der Regel durch Zellteilung unendlich fortpflanzen.
Volvox erscheint als Kugeln von 0,15 bis 1 Millimeter Durchmesser. Dabei bilden 500 bis 60.000 Zellen eine Hohlkugel aus einer einzelnen Schicht;[1] bei Volvox globator sind es bis zu 16.000 Zellen. Im Inneren der Kugel befindet sich eine farblose Gallerte. Bei einigen Arten sind die Zellen durch Cytoplasma-Stränge miteinander verbunden. Jede Einzelzelle hat zwei Geißeln, einen Augenfleck und einen Chloroplasten sowie zwei kontraktile Vakuolen, wodurch sie den Grünalgen Chlamydomonas gleichen.
Die Fortbewegung erfolgt unter Drehung um die Längsachse. Polarität ergibt sich durch Zelldifferenzierung: Im vorderen Bereich befinden sich nur somatische Zellen, als solche sind sie nicht an der Fortpflanzung beteiligt. Die somatischen Zellen dienen der Fortbewegung der Kugel, der Photosynthese und der Produktion der extrazellulären Matrix. Im hinteren Bereich befinden sich größere generative Zellen, die sogenannten Gonidien.
Volvox-Kugeln, Dunkelfeld-Aufnahme.
Volvox-Kugeln, Hellfeld-Aufnahme.
Rechts eine geplatzte Kugel, die Tochterkugeln entlässt. Hellfeld-Aufnahme.
Die gleiche Szene als Dunkelfeld-Aufnahme.
Ungeschlechtliche Fortpflanzung erfolgt, indem sich die einzelnen Gonidien, ohne Größenzunahme (Wachstum), synchron neun- bis zwölfmal teilen. Die Zellen sind immer durch Cytoplasma-Brücken verbunden, bilden also einen ungeteilten Zellverband (Syncytium).[2] Der so entstandene Embryo enthält bereits alle Zellen der künftigen Tochterkugel. Er bildet eine einschichtige Hohlkugel, die ins Innere der Mutter ragt. Dabei sind die Geißeln in das Innere der neuen Hohlkugel gerichtet. Damit ein funktionsfähiges Individuum entsteht, wird das Innere nach außen gestülpt (Inversion). Die Inversion ist ein komplexer Vorgang, von dem bei verschiedenen Volvox-Arten zwei Varianten bekannt sind. Beim Typ A wird in der Hohlkugel eine Öffnung (genannt Phialopore) gebildet. Die Wände der Kugel stülpen sich davon ausgehend kragenförmig nach außen und bilden ein schüsselförmiges, doppelschichtiges Stadium, bis sie sich auf der entgegengesetzten Seite erneut treffen. Anschließend wird die verbliebene Öffnung geschlossen. Beim Typ B beult sich die Kugel von einem Pol aus nach innen ein. Erst anschließend bildet sich außen an der eingedellten Kugeloberfläche eine Phialopore, von der aus die Wände in einer rollenden Bewegung zum entgegengesetzten Pol hin die Kugel erneut schließen. Für die Bewegungsvorgänge sind Änderungen der Form, teilweise auch des Volumens, der einzelnen Zellen wesentlich.[3]
Die Freisetzung der Tochterkugeln erfolgt erst nach dem Absterben der somatischen Zellen der Mutter.
Die geschlechtliche Fortpflanzung erfolgt durch Oogamie. Die Gonidien männlicher Organismen bilden durch Mehrfachteilung Spermatozoiden-Pakete. Diese erscheinen als gelbliche bis orange Zellplatten, bevor sie freigesetzt werden. Die weiblichen Organismen bilden unbegeißelte Eizellen. Nach der Befruchtung bildet sich aus der befruchteten Eizelle eine orange, an der Oberfläche ornamentierte Dauer-Zygote, die auch als Überdauerungsstadium unwirtliche Zeiten überstehen kann. Die Zygote keimt dann unter Reduktionsteilung und bildet ein neues Individuum. Es gibt jedoch auch einhäusige (monözische) Individuen, die männliche und weibliche Geschlechtszellen bilden.
Die Gattung kommt in stehenden, bevorzugt in eutrophen, Gewässern vor. Insbesondere besitzen alle Arten einen sehr hohen Phosphatbedarf. Volvox-Arten sind meist Spezialisten in sehr flachen, meist austrocknenden (temporären) Flachgewässern wie Tümpeln und Lachen. Sie kommen auch in geschichteten (stratifizierten) Seen vor. Volvox-Arten sind besonders häufig im Frühjahr und Frühsommer, sie bilden hier einen eigenen Massenaspekt im Jahresgang eutropher Gewässer.[4][5] Gelegentlich können sie Algenblüten bilden.[6] Ungünstige oder Austrocknungsphasen überstehen sie durch die Bildung der dauerhaften Zygosporen.
Volvox kommt häufig in stark getrübten Gewässern vor, die entweder durch aufgewirbelten Schlamm oder durch die hohe Algenbiomasse unter eutrophen Bedingungen geringe Sichttiefe aufweisen. Hier kommt den Arten ihre hohe Beweglichkeit zugute, die es ihnen ermöglicht, immer in der belichteten (euphotischen) Zone zu verbleiben. Volvox ist dabei etwas schwerer als Wasser, würde also ohne aktive Bewegung zum Grund absinken. Die Kugeln können die Richtung zum Licht mit ihrem Augenfleck wahrnehmen. Außerdem ist das Hinterende der Hohlkugel etwas schwerer, so dass die Kugel tendenziell eher nach oben schwimmt. Viele Arten können tagesperiodische Wanderungen durchführen, bei denen sie nachts in tiefere Wasserschichten absinken und tagsüber in die belichtete Zone zurückschwimmen. Dabei können sie Strecken von mehreren Metern zurücklegen, was für Phytoplankton ungewöhnlich und eigentlich eher typisch für Zooplankton ist.[7] Als Grund für die Wanderungen wird Nährstoffaufnahme (vor allem Phosphat) im Tiefenwasser angenommen.
Volvox ist die namensgebende Gattung der Familie Volvocaceae. Die Gattung umfasst rund 20 Arten, von denen drei in Europa vorkommen:
Mit den Methoden der molekularen Phylogenie, anhand des Vergleichs homologer DNA-Sequenzen, konnte klar nachgewiesen werden, dass die „Gattung“ Volvox polyphyletisch ist. Das bedeutet, dass einzelne der Gattung zugeordnete Arten näher mit Vertretern anderer Gattungen verwandt sind als untereinander.[9][10] Volvox aureus gehört demnach zu den Vertretern der Gattung Pleodorina, Volvox gigas gehört zur Gattung Eudorina, Volvox globator und einige verwandte Arten stehen Platydorina nahe. Eine engere Verwandtschaft wies nur die Artengruppe um Volvox carteri auf. Volvox im klassischen Sinne ist eher so etwas wie ein bestimmter Bauplantyp (Organisationsniveau), welches offensichtlich von Vertretern verschiedener Stammlinien unabhängig voneinander erreicht wurde. Während also die Typusgattung Volvox keine natürliche Einheit darstellt, wurde die Monophylie der Ordnung Volvocales, und auch ihr Schwestergruppenverhältnis zu Chlamydomonas reinhardtii, in den Analysen bestätigt.
Das komplette Genom von Volvox carteri ist im Jahr 2010 sequenziert worden.[11] Dabei erwies sich, dass das Genom eine vergleichbare Größe und eine vergleichbare Anzahl proteincodierender Gene aufweist wie dasjenige des schon eher sequenzierten einzelligen Verwandten Chlamydomonas reinhardtii. Für Volvox carteri werden etwa 14.500 Proteine vorhergesagt. Wesentliche Unterschiede zum einzelligen Verwandten zeigten sich in den Genen für die extrazelluläre Strukturmatrix und in Genen, die die Abfolge der Zellteilungen steuern.
Von Volvox liegen keine Fossilien vor, solche sind in Anbetracht seines Körperbaus auch nicht zu erwarten. Mit den Methoden der molekularen Uhr und anhand des Vergleichs mit fossilierten Schwestergruppen („Ghost lineage“-Kalibrierung) wird für die Evolution der Vielzelligkeit von Volvox eine Zeitspanne von etwa 234 Millionen Jahren (in der Trias) ermittelt.[12] Dies ist deutlich älter als frühere Schätzungen, die lediglich ca. 50 Millionen Jahre angenommen hatten.
Die erste Beschreibung von Volvox liegt durch den berühmten holländischen Mikroskopie-Pionier Antoni van Leeuwenhoek vor, der sie (im Alter von etwa siebzig Jahren) im Jahr 1700 beschrieb.[5] Van Leeuwenhoek beschrieb bereits die charakteristische, rollende Bewegungsweise der Volvox-Kugeln im Wasser. Auch die „Geburt“ von Tochterkugeln durch die Wand einer Mutter wurde von ihm beobachtet.
Volvox oder auch Kugelalge (von lat. volvere: wälzen, rollen) ist eine Gattung mehrzelliger Grünalgen aus der Klasse der Chlorophyceae, die im Süßwasser leben. Die einzelnen Zellen von Volvox ähneln einzelligen Grünalgen, daher gilt Volvox als Organismus nahe der Schwelle von der Ein- zur Mehrzelligkeit. Volvox ist auch einer der einfachsten Organismen, bei denen der Tod zum normalen Lebenszyklus gehört, da die Mutterorganismen absterben, wenn sie die Tochterorganismen freisetzen. Dagegen können sich Einzeller in der Regel durch Zellteilung unendlich fortpflanzen.
To Βόλβοξ (λατ. volvere = κατρακυλώ) είναι μια συνάθροιση κυττάρων πράσινων μικροφυκών (green algae), τα οποία ανήκουν στο φύλο των Χλωροφύτων. Απαντώνται σε μεγάλες σφαιρικές αποικίες, οι οποίες αποτελούνται από 500 έως 50 χιλιάδες κύτταρα.
Τα κύτταρα της αποικίας του Βόλβοξ διατάσσονται σε μια “κενή” σφαιρική επιφάνεια που ονομάζεται κοινόβιο. Το κοινόβιο φέρει μια εξωκυτταρική μήτρα (κατασκευασμένη από γλυκοπρωτεΐνη). Τα κύτταρα της αποικίας διακρίνονται σε δύο διαφορετικούς κυτταρικούς τύπους, τα σωματικά κύτταρα και τα γονοκύτταρα.
Τα σωματικά κύτταρα είναι μικρά και διαθέτουν δύο μαστίγια, τα οποία προσδίδουν κινητικότητα στην αποικία ώστε να οδηγείται προς το φως για να γίνει η απαραίτητη φωτοσύνθεση. Ανέρχονται στα 2.000 και διατάσσονται στην εξωτερική επιφάνεια του κοινοβίου, ενώ διατηρούν επαφή μεταξύ τους μέσω κυτταροπλασματικών γεφυρών. Σε αντίθεση με τον δεύτερο κυτταρικό τύπο, τα σωματικά κύτταρα δεν έχουν την ικανότητα διαίρεσης. Αυτή διεξάγεται από τα γονοκύτταρα, τα οποία είναι μεγαλύτερα, μη-μαστιγοφόρα κύτταρα. Εντοπίζονται 16 τέτοια κύτταρα και διατάσσονται στο οπίσθιο μέρος της αποικίας.
Στη φύση το Βόλβοξ αναπαράγεται κυρίως ΄αγενώς με κύκλους διαίρεσης των γονοκυττάρων, δημιουργώντας τελικά νέες κοίλες σφαίρες κυττάρων στο εσωτερικό της μητρικής αποικίας. Παρ’ όλα αυτά, τα είδη του φύκους διαθέτουν τόσο αρσενικά όσο και θηλυκά στελέχη στο στάδιο της αγενούς φάσης, τα οποία είναι μορφολογικά αδιάκριτα μεταξύ τους. Το Βόλβοξ μπορεί ωστόσο να αναπαράγεται και εγγενώς με επαγωγή μιας εκ των αποικιών προς την παραγωγή αρσενικών γαμετών. Η επαγωγή αυτή, έχει ως αποτέλεσμα την παραγωγή μιας ισχυρής φερομόνης, η οποία αλλάζει το αναπτυξιακό πρόγραμμα των άλλων αποικιών και τις ενεργοποιεί αναπαραγωγικά. Στο τέλος της διαδικασίας αυτής, παράγονται μικροί σε μέγεθος, κινητοί, αρσενικοί γαμέτες και μεγάλα, ακίνητα θηλυκά ωοκύτταρα.
Οι αποικίες του Βόλβοξ διαβιούν σε λιμνίσκους και λίμνες με καθαρά και πλούσια σε θρεπτικά νερά (ευτροφικά). Κατά τη θερμή περίοδο σχηματίζουν μαζικές πληθυσμιακές ανθίσεις που είναι ορατές δια γυμνού οφθαλμού.
Οι αποικίες του Βόλβοξ φαίνεται να δημιουργήθηκαν από μονοκύτταρα χλωροφύκη 200 εκατομμύρια χρόνια πριν και έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον των επιστημόνων για την διαλεύκανση του μηχανισμού που οδήγησε στη δημιουργία των πολυκύτταρων οργανισμών. Το γεγονός ότι ακόμα και σήμερα η τάξη των Volvocales αποτελείται τόσο από μονοκύτταρα όσο και από πολυκύτταρα είδη, αλλά και ο μεγάλος βαθμός αναπτυξιακής και μορφολογικής καινοτομίας που εμφανίζουν οι αποικιακές μορφές, παρέχουν ένα καλό μοντέλο για την ερμηνεία αυτής της εξελικτικής μετάβασης.
Έρευνες έχουν δείξει πως ο κοινός πρόγονος των σημερινών Volvocales είναι ένα μονοκύτταρο είδος, το οποίο μοιράζεται πολλές ομοιότητες με είδη του αρτίγονου γένους Χλαμυδομονάς. Τα είδη του γένους αυτού εμφανίζουν επίσης ελάχιστες έως καθόλου διαφορές, σε γενετικό επίπεδο, με τον κοινό πρόγονο. Πιο συγκεκριμένα τα γένη Βόλβοξ και Chlamydomonas εμφανίζουν παραπλήσιο μέγεθος γονιδιώματος και περίπου ίδιο αριθμό γονιδίων που κωδικοποιούν πρωτεΐνες. Η πιο σημαντική διαφορά που εντοπίστηκε ήταν ο αυξημένος αριθμός γονιδίων που κωδικοποιούν πρωτεΐνες του ΕCM (extracellular matrix), οι οποίες σχετίζονται άλλωστε με τη σύνδεση των κυττάρων για τη δημιουργία της σφαιρικής αποικίας του Βόλβοξ . Ανάλογα γονίδια εντοπίζονται και στο γένος Chlamydomonas αλλά σαφώς σε μικρότερο αριθμό και με κάποιες διαφορές όσον αφορά στη δομή και τη λειτουργία τους. Συνεπώς, αυτό που οδήγησε στην εξελικτική απόκλιση του Βόλβοξ από τον κοινό πρόγονο δεν ήταν τόσο η δημιουργία νέων γονιδίων αλλά η διαφορετική έκφραση των ήδη υπαρχόντων και η συμμετοχή τους σε καινούργια μεταβολικά μονοπάτια.
To Βόλβοξ (λατ. volvere = κατρακυλώ) είναι μια συνάθροιση κυττάρων πράσινων μικροφυκών (green algae), τα οποία ανήκουν στο φύλο των Χλωροφύτων. Απαντώνται σε μεγάλες σφαιρικές αποικίες, οι οποίες αποτελούνται από 500 έως 50 χιλιάδες κύτταρα.
Во́львокс (лат. Volvox) — һыу ылымыҡтары ырыуы. Донъяла 20-ләп төрө осрай. Сөсө һыу ятҡылыҡтарында тереклек итәләр. Күпләп үрсегәндә һыу «сәскә ата». Шар йәки эллипсоид формаһында (диаметры 3 мметрға тиклем), периферияла бер ҡат булып 500-ҙән алып 20 меңгә тиклем күҙәнәк урынлаша, улар, үҙ-ара протоплазма сүстәре менән тоташып, колония хасил итәләр. Һәр бер күҙәнәктең ике камсыһы була, уларҙың тирбәнеше вольвоксты хәрәкәткә килтерә. Шар ҡыуышлығы шыйыҡ лайла менән тула. Вольвокс үрсегәндә ҡайһы бер күҙәнәктәр колония тирәнлектәренә сумалар һәм унда бер нисә яңы колония барлыҡҡа килтереп бүленәләр.
Во́львокс (лат. Volvox) — һыу ылымыҡтары ырыуы. Донъяла 20-ләп төрө осрай. Сөсө һыу ятҡылыҡтарында тереклек итәләр. Күпләп үрсегәндә һыу «сәскә ата». Шар йәки эллипсоид формаһында (диаметры 3 мметрға тиклем), периферияла бер ҡат булып 500-ҙән алып 20 меңгә тиклем күҙәнәк урынлаша, улар, үҙ-ара протоплазма сүстәре менән тоташып, колония хасил итәләр. Һәр бер күҙәнәктең ике камсыһы була, уларҙың тирбәнеше вольвоксты хәрәкәткә килтерә. Шар ҡыуышлығы шыйыҡ лайла менән тула. Вольвокс үрсегәндә ҡайһы бер күҙәнәктәр колония тирәнлектәренә сумалар һәм унда бер нисә яңы колония барлыҡҡа килтереп бүленәләр.
वॉलवॉक्स जल में कालोनी बनाकर रहने वाला शैवाल है। कालोनी के सदस्यों की संख्या असंख्य होती है और ये गोलाकार होते हैं। कालोनी के सदस्य कोशिका द्रव के झिल्ली द्वारा एक दूसरे से जुड़े रहते हैं। प्रजनन अलैंगिक और लैंगिक दोनो प्रकार से होता है। (श्रेणि-वाल्वॉक्स) वालवॉक्स की कालोनी को सिनोबियम कहा जाता है। इसकी कालोनी में पाये जाने वाली कोशिकाएं दो की गुणक होती है। Characters
1. Volvox is a pelagic fresh water and large spherical colonial form found
in ponds and ditches, lakes along with planktons.
2. A mature colony is hollow sphere consists of many somatic cells or
daughter coenobium or zooids.
3. Zooids are differentiated into somatic and reproductive zooids.
4. Each zooid is composed of two flagella, two contractile vacuoles,
chloroplast and a cup like nucleus.
5. Asexual reproduction by binary fission.
6. During sexual reproduction some specialized cells antheridia produce
microgametes and other cells archegonia produce macrogametes.
7. Type of nutrition is holophytic.
Volvox is a polyphyletic genus of chlorophyte green algae in the family Volvocaceae. It forms spherical colonies of up to 50,000 cells. They live in a variety of freshwater habitats, and were first reported by Antonie van Leeuwenhoek in 1700. Volvox diverged from unicellular ancestors approximately 200 million years ago.[1]
Volvox is a polyphyletic genus in the volvocine green algae clade.[2] Each mature Volvox colony is composed of up to thousands of cells from two differentiated cell types: numerous flagellate somatic cells and a smaller number of germ cells lacking in soma that are embedded in the surface of a hollow sphere or coenobium containing an extracellular matrix[1] made of glycoproteins.[3]
Adult somatic cells comprise a single layer with the flagella facing outward. The cells swim in a coordinated fashion, with distinct anterior and posterior poles. The cells have anterior eyespots that enable the colony to swim toward light. The cells of colonies in the more basal Euvolvox clade are interconnected by thin strands of cytoplasm, called protoplasmates.[4] Cell number is specified during development and is dependent on the number of rounds of division.[2]
Volvox is facultatively sexual and can reproduce both sexually and asexually. In the lab, asexual reproduction is most commonly observed; the relative frequencies of sexual and asexual reproduction in the wild is unknown. The switch from asexual to sexual reproduction can be triggered by environmental conditions[5] and by the production of a sex-inducing pheromone.[6] Desiccation-resistant diploid zygotes are produced following successful fertilization.
An asexual colony includes both somatic (vegetative) cells, which do not reproduce, and large, non-motile gonidia in the interior, which produce new colonies asexually through repeated division. In sexual reproduction two types of gametes are produced. Volvox species can be monoecious or dioecious. Male colonies release numerous sperm packets, while in female colonies single cells enlarge to become oogametes, or eggs.[2][7]
Kirk and Kirk[8] showed that sex-inducing pheromone production can be triggered in somatic cells by a short heat shock given to asexually growing organisms. The induction of sex by heat shock is mediated by oxidative stress that likely also causes oxidative DNA damage.[5][9] It has been suggested that switching to the sexual pathway is the key to surviving environmental stresses that include heat and drought.[10] Consistent with this idea, the induction of sex involves a signal transduction pathway that is also induced in Volvox by wounding.[10]
Colony inversion is a special characteristic during development in the order Volvocaceae that results in new colonies having their flagella facing outwards. During this process the asexual reproductive cells (gonidia) first undergo successive cell divisions to form a concave-to-cup-shaped embryo or plakea composed of a single cell layer. Immediately after, the cell layer is inside out compared with the adult configuration—the apical ends of the embryo protoplasts from which flagella are formed, are oriented toward the interior of the plakea. Then the embryo undergoes inversion, during which the cell layer inverts to form a spheroidal daughter colony with the apical ends and flagella of daughter protoplasts positioned outside. This process enables appropriate locomotion of spheroidal colonies of the Volvocaceae. The mechanism of inversion has been investigated extensively at the cellular and molecular levels using the model species, Volvox carteri.[11]
Volvox is a genus of freshwater algae found in ponds and ditches, even in shallow puddles.[7] According to Charles Joseph Chamberlain,[13]
"The most favorable place to look for it is in the deeper ponds, lagoons, and ditches which receive an abundance of rain water. It has been said that where you find Lemna, you are likely to find Volvox; and it is true that such water is favorable, but the shading is unfavorable. Look where you find Sphagnum, Vaucheria, Alisma, Equisetum fluviatile, Utricularia, Typha, and Chara. Dr. Nieuwland reports that Pandorina, Eudorina and Gonium are commonly found as constituents of the green scum on wallows in fields where pigs are kept. The flagellate, Euglena, is often associated with these forms."
Antonie van Leeuwenhoek first reported observations of Volvox in 1700.[14][15]
After some drawings of Henry Baker (1753),[16] Linnaeus (1758)[17] would describe the genus Volvox, with two species: V. globator and V. chaos. Volvox chaos is an amoeba now known as Chaos (genus) sp.[18][19]
Ancestors of Volvox transitioned from single cells, that looked like chlamydomonas to form multicellular colonies at least 200 million years ago, during the Triassic period.[1][20] The middle stage, Conium, contained 16 chlamydomonas-like cells. An estimate using DNA sequences from about 45 different species of volvocine green algae, including Volvox, suggests that the transition from single cells to undifferentiated multicellular colonies took about 35 million years.[1][20]
Material was copied from this source, which is available under a Creative Commons Attribution 4.0 International License. This article contains quotations from this source, which is available under the Creative Commons Attribution 3.0 (CC BY 3.0) license. Volvox is a polyphyletic genus of chlorophyte green algae in the family Volvocaceae. It forms spherical colonies of up to 50,000 cells. They live in a variety of freshwater habitats, and were first reported by Antonie van Leeuwenhoek in 1700. Volvox diverged from unicellular ancestors approximately 200 million years ago.
Volvox es un género de algas clorofíceas microscópicas que suele formar colonias o cenobios de forma esférica y hueca, rodeados por células superficiales biflageladas y unidas entre sí por conexiones citoplasmáticas. En el interior de la colonia existen múltiples oosporas. Este primitivo organismo vive en aguas ricas en oxígeno.
Las colonias de células muestran cierto grado de especialización celular, con numerosas células pequeñas vegetativas o somáticas.
La embriogénesis de Volvox ha sido estudiada principalmente en la especie Volvox carteri y presenta múltiples patrones simples de divisiones que llevan al organismo a evidenciar cierta complejidad en la cumbre de su desarrollo. Volvox carteri tiene 2 tipos de células en su estado maduro. Células reproductivas -o gonidias- de tipo germinal las cuales no presentan patrones de senescencia[1](o muerte celular programada) conocidos hasta el momento. El segundo tipo son las células somáticas que confieren motilidad a la colonia, poseen una tasa de división más alta por lo que en número(de 2000~4000) son muchas más que las gonidias, pero éstas eventualmente entran en un proceso de muerte celular luego de cumplir su función de soporte y movilidad.[1]
La diferenciación de las células en Volvox es dicotómica (Una célula solo se puede diferenciar como gonidia o como célula somática) y es dependiente de la expresión de diferentes proteínas -principalmente proteínas de membrana- que señalizan la diferenciación de las células en uno u otro tipo de célula. Esto hace que haya sido propuesto como modelo para explicar la multicelularidad en organismos filogenéticamente primitivos y que sea medianamente fácil controlarlo genéticamente para evaluar sus fenotipos resultantes.[1] Además algunos trabajos han intentado mostrar relaciones evolutivas entre las especies de Volvox y clados cercanos mediante el estudio de la duración de esta diferenciación y cómo la morfología y presencia de caracteres a lo largo de la ontogenia, cambian entre grupos.[2]La embriogénesis de Volvox ha sido estudiada principalmente en la especie Volvox carteri y presenta múltiples patrones simples de divisiones que llevan al organismo a evidenciar cierta complejidad en la cumbre de su desarrollo. Volvox carteri tiene 2 tipos de células en su estado maduro. Células reproductivas -o gonidias- de tipo germinal las cuales no presentan patrones de senescencia1(o muerte celular programada) conocidos hasta el momento. El segundo tipo son las células somáticas que confieren motilidad a la colonia, poseen una tasa de división más alta por lo que en número(de 2000~4000) son muchas más que las gonidias, pero éstas eventualmente entran en un proceso de muerte celular luego de cumplir su función de soporte y movilidad.1
Esquema de la Estructura de Volvox La diferenciación de las células en Volvox es dicotómica (Una célula solo se puede diferenciar como gonidia o como célula somática) y es dependiente de la expresión de diferentes proteínas -principalmente proteínas de membrana- que señalizan la diferenciación de las células en uno u otro tipo de célula. Esto hace que haya sido propuesto como modelo para explicar la multicelularidad en organismos filogenéticamente primitivos y que sea medianamente fácil controlarlo genéticamente para evaluar sus fenotipos resultantes.1 Además algunos trabajos han intentado mostrar relaciones evolutivas entre las especies de Volvox y clados cercanos mediante el estudio de la duración de esta diferenciación y cómo la morfología y presencia de caracteres a lo largo de la ontogenia, cambian entre grupos.
La diferenciación de las células en Volvox, describe un patrón de un organismo multicelular –semejante a la gastrulación-. Inicialmente la célula asexual presenta clivajes desiguales y asimétricos para generar el embrión; sin embargo, durante la sexta división donde hay 32 células, la mitad de células están determinadas para ser células reproductivas(gonidias) por lo que siguen un patrón de clivaje desigual, mientras que la otra mitad tiene un destino celular somático y presentan un patrón de clivaje simétrico. Este patrón se explica debido a que después de este clivaje este conjunto de 16 células está constituido por cuadrantes de 8 células que se superponen unas sobre otras y que se dividen en el plano antero posterior, resultando en un organismo multicelular con 16 células de tipo reproductivo y aproximadamente 2000 a 4000 células somáticas flageladas.[3]
En este proceso descrito en Volvox carteri es importante conocer cómo se lleva a cabo la organización de las gonidias durante el clivaje. Este proceso está mediado por 4 proteínas principales que se expresan cronológica y jerárquicamente. El modelo presentado por Sumper(1982) se basa en que estas proteínas de membrana son producidas por las células determinadas para ser gonidias, tienen puntos de contacto a través de éstas y señalizan los diferentes pasos de clivaje. Hay 5 niveles de división y en cada uno de estos entra a expresarse una nueva proteína. En el nivel 0 solo hay una célula madre en la que se expresa en su membrana proteína A. En el nivel 1, el embrión expresa proteína A y hay un punto de contacto A-a que va a dar origen al primer septum de división teniendo como resultado dos células hijas. En el segundo nivel se empieza a expresar la proteína de membrana B la cual tiene puntos de contacto entre células que solo expresan la proteína B y células que expresan proteínas A y B. El resultante son dos nuevas células (A, B, AB, AB) En el tercer nivel se empieza a expresar la proteína C. Se da como resultado un embrión con 8 células (ABC, ABC, BC, BC, C, C, C, C) En el cuarto nivel hay producción de la proteína D. Obteniendo al final 16 gonidias maduras cada una de las cuales tiene la información de la célula madre. Finalmente cada gonidia madura genera un embrión con el mismo contenido celular de la madre siguiendo el mismo patrón de clivaje estableciendo nuevamente colonias de Volvox carteri asexuales.[4] Luego de la secuenciación del genoma de Volvox carteri en 2007 se han abierto puertas para la identificación de genes estricta y profundamente implicados en el desarrollo. Uno de ellos es el gen glsA que codifica para una proteína chaperona que tiene un dominio J similar al de E. coli(J-like) Al parecer esta proteína es responsable de la ubicación del huso mitótico en el blastómero luego de sufrir una fosforilación. Es llamativo que las gonidias tienen una copia funcional de este gen. Sin embargo las células somáticas presentan una mutación y es por esto que su clivaje se ve afectado mostrando divisiones asimétricas posiblemente por la ubicación errónea de los microtúbulos durante la mitosis.[5] Así mismo, se han mostrado otras familias de genes importantes en la ontogenia de Volvox. Los genes Gls o Gonodialess (Sin gonidias) evidencian un fenotipo sin gonodias, solo con células somáticas o los genes Lag (Late gonidias) desarrollan gonodias de menor tamaño y con morfologías parecidas a las células somáticas. En el reporte de la secuenciación del genoma de Volvox se menciona que al parecer la complejidad en la diferenciación y desarrollo de multicelularidad en Volvox al parecer tiene origen en pequeños cambios de secuencias especie específicos y no en la invención de grandes y novedosos dominios Proteicos. Es por esto que Volvox continúa con una gran brecha para el estudio de la diferenciación, multicelularidad y Segmentación celular. Futuros estudios deben buscar nuevas comparaciones entre especies y ahondar en expresión de genes y comparando estos con exomas y proteomas.[6]
Los volvox se reproducen sexual y asexualmente:
Un estudio ha utilizado Volvox carteri como modelo para explicar los cambios genéticos que conducen a la anisogamia. Se han comparado los transcriptomas de Chlamydomonas reinhardtii y V. carteri, encontrando una gran expansión de los loci que determinan el sexo del gameto. En especial, el gen homólogo del supresor tumoral del retinoblastoma, MAT3, procesa su transcrito en V. carteri de un modo diferencial según el sexo.[7]
|coautores= (ayuda) |coautores= (ayuda) |coautores= (ayuda) Volvox es un género de algas clorofíceas microscópicas que suele formar colonias o cenobios de forma esférica y hueca, rodeados por células superficiales biflageladas y unidas entre sí por conexiones citoplasmáticas. En el interior de la colonia existen múltiples oosporas. Este primitivo organismo vive en aguas ricas en oxígeno.
Volvox on viherleväsuku, jonka lajien solut muodostavat pallonmuotoisia kolonioita. Pallon eri solut ovat erikoistuneet erilaisiin tehtäviin, joten sitä voitaisiin pitää myös yhtenä monisoluisena eliönä. Volvox-pallo on ikään kuin yksisoluisen ja monisoluisen eliön "välimuoto".
Volvox on viherleväsuku, jonka lajien solut muodostavat pallonmuotoisia kolonioita. Pallon eri solut ovat erikoistuneet erilaisiin tehtäviin, joten sitä voitaisiin pitää myös yhtenä monisoluisena eliönä. Volvox-pallo on ikään kuin yksisoluisen ja monisoluisen eliön "välimuoto".
Volvox est un genre d'algues vertes de la famille des Volvocaceae. Les Volvox sont des colonies sphériques constituées d'organismes unicellulaires flagellés entourés de gangues gélatineuses, entourée par des cellules superficielles biflagellées et unies entre elles par des connexions cytoplasmiques. À l'intérieur de la colonie existent de multiples oospores. Ils sont constitués d'une unique cellule. Les Volvox se maintiennent à la surface de l'eau, pouvant ainsi pratiquer la photosynthèse.
Les colonies de cellules sont séparées en :
Chaque cellule est entourée par une enveloppe mucilagineuse avec des limites non confluentes et polygonales.
Pendant le développement embryonnaire, il y a des connexions cytoplasmiques entre les cellules.
Cet organisme multicellulaire primitif vit dans des eaux riches en oxygène. Morphologiquement, il a l'aspect d'une sphère vide.
Volvox évoque le passage de l'unicellularité à la multicellularité, selon la théorie coloniale (1874). Volvox est composé de plusieurs cellules, c'est la multicellularité (ou pluricellularité).
La dissémination des Volvox peut se faire par reproduction sexuée ou par multiplication asexuée.
Reproduction : les colonies forment des gamètes mâles (spermatozoïdes) et des gamètes femelles (oosphères) qui sont libérés dans l'eau. Quand un spermatozoïde féconde une oosphère, il se forme un zygote diploïde qui se développe en une nouvelle colonie. Le cycle de reproduction de Volvox est de type haplophasique, anisogame.
Multiplication asexuée : la colonie mère peut se diviser et former des colonies filles à l'intérieur de la sphère ; quand la colonie mère meurt et se décompose, les colonies filles se trouvent libres.
Selon AlgaeBase (30 avril 2013)[1] :
Selon ITIS (30 avril 2013)[2] :
Selon World Register of Marine Species (30 avril 2013)[3] :
Volvox est un genre d'algues vertes de la famille des Volvocaceae. Les Volvox sont des colonies sphériques constituées d'organismes unicellulaires flagellés entourés de gangues gélatineuses, entourée par des cellules superficielles biflagellées et unies entre elles par des connexions cytoplasmiques. À l'intérieur de la colonie existent de multiples oospores. Ils sont constitués d'une unique cellule. Les Volvox se maintiennent à la surface de l'eau, pouvant ainsi pratiquer la photosynthèse.
Les colonies de cellules sont séparées en :
cellules végétatives ou somatiques, petites et nombreuses cellules reproductrices grandes, peu nombreuses disposées à la périphérie de la colonie.Chaque cellule est entourée par une enveloppe mucilagineuse avec des limites non confluentes et polygonales.
Pendant le développement embryonnaire, il y a des connexions cytoplasmiques entre les cellules.
Cet organisme multicellulaire primitif vit dans des eaux riches en oxygène. Morphologiquement, il a l'aspect d'une sphère vide.
Gné alga ghlais abhann is locha. Tarlaíonn sé go coiteann i gcoilíneachtaí sféarúla de 500 cill nó níos mó. Lascann na cealla, agus de ghnáth, cuimsíonn sé clóraplast cupánchruthach amháin.
Volvox é un xénero de algas verdes clorófitas, que forman colonias esféricas ocas de miles de células biflaxeladas, situadas na superficie da esfera e xeralmente interconectadas por conexións citoplasmáticas. Viven en diversos hábitats de auga doce, e xa foran observadas por Antoni van Leeuwenhoek en 1700.[1] Pénsase que Volvox desenolveu o seu estilo de vida colonial hai uns 200 millóns de anos.[2] Durante moito tempo foron consideradas protistas, pero as clasificacións actuais sitúanas no reino das plantas.
Volvox é o máis complexo dunha serie de xéneros que forman colonias esféricas.[3] Unha colonia de Volvox madura está composta por numerosas células flaxeladas similares ás de Chlamydomonas, que poden chegar a ser miles en total,[2] que están mergulladas na superficie dunha esfera oca ou cenobio que contén unha matriz extracelular[2] feita de glicoproteínas xelatinosas.[4] Excepto durante a formación de colonias fillas, as células vexetativas forman unha soa capa de células cos seus flaxelos cara á parte exterior. As células nadan de modo coordinado, e a colonia ten polos anterior e posterior diferenciados. As células teñen unha mancha ocular, máis desenvolvida cara ao polo anterior da colonia, o que permite que a colonia nade cara á luz. Nalgunhas especies as células están conectadas entre si por cordóns de citoplasma.[5]
As colonias teñen células somáticas ou vexetativas, que non se reproducen, e gonidios, situados no polo posterior, que producen asexualmente novas colonias por medio de divisións repetidas. As colonias fillas quedan inicialmente dentro do cenobio parental e teñen os seus flaxelos dirixidos cara ao interior. Posteriormente, a esfera parental descomponse e as esferas fillas invértense e quedan cos flaxelos cara ao exterior e nadan libres. Na reprodución sexual prodúcense dous tipos de gametos que se liberan na auga, prodúcese a fecundación, orixínase un cigoto e este divídese dando unha nova colonia. As especies de Volvox poden ser monoecias (un só tipo de colonia) ou diecias (colonias machos e femias). As colonias macho liberan numerosos microgametos, ou células de esperma, mentres que nas colonias femias algunhas células individuais agrándanse converténdose en oogametos.[3][6]
Nun estudo utilizouse como modelo Volvox carteri para explicar os cambios xenéticos que levan ao establecemento da anisogamia. Comparáronse os transcriptomas de Chlamydomonas reinhardtii e de V. carteri, e atopouse unha grande expansión dos loci que determinan o sexo do gameto. En especial, o xene homólogo do supresor tumoral do retinoblastoma, MAT3, procesa o seu transcrito en V. carteri dun modo diferencial segundo o sexo.[7]
Volvox é un xénero de algas de augas doces, que se encontra en lagoas e canais, mesmo en charcos de pouca profundidade.[6] Segundo Charles Joseph Chamberlain,[8]
"O lugar máis favorable para buscala son as lagoas e pozas profundas, e canais que reciben abundante auga de chuvia. Dise que onde se atopa Lemna, tamén é probable que se atope Volvox; e é certo que esa auga é favorable, pero as zonas de sombra son desfavorables. Pode buscarse onde se atopan Sphagnum, Vaucheria, Alisma, Equisetum fluviatile, Utricularia, Typha, e Chara. O Dr. Nieuwland informa que Pandorina, Eudorina e Gonium se atopan comunmente en verán como constituíntes da escuma verde en campos onde fozan e se envorcallan os porcos. O flaxelado Euglena está a miúdo asociado con estas formas."
Os antepasados de Volvox fixeron a transición desde organismos unicelulares libres a colonias multicelulares hai polo menos 200 millóns de anos, durante o Triásico.[2][9] Unha estimación feita usando as secuencias de ADN de aproximadamente 45 especies de Volvox e outras especies relacionadas suxire que a transición de células de vida libre a colonias multicelulares indiferenciadas levou aproximadamente 35 millóns de anos.[2][9]
En Volvox preséntanse procesos similares a unha embrioxénese. A embrioxénese de Volvox foi estudada principalmente na especie Volvox carteri e presenta múltiples patróns simples de divisións que lle dan ao organismo certa complexidade no cume do seu desenvolvemento. V. carteri ten dous tipos de células no seu estado maduro: células reprodutivas (gonidios) de tipo xerminal, as cales non presentan senescencia[10] (ou morte celular programada), e células somáticas que lle dan mobilidade á colonia, posúen unha taxa de división máis alta, polo que en número (unhas 2000~4000) son moitas máis que os gonidios, pero as células somáticas finalmente entran nun proceso de morte celular despois de cumpriren a súa función de soporte e mobilidade.[10] A diferenciación das células en Volvox é dicotómica (unha célula só se pode diferenciar como gonidio ou como célula somática) e depende da expresión de diferentes proteínas (principalmente proteínas de membrana) que sinalizan a diferenciación das células nun tipo ou o outro. Isto fai que se propuxera como modelo para explicar a multicelularidade en organismos filoxeneticamente primitivos, xa que é relativamente doado controlalo xeneticamente para avaliar os seus fenotipos resultantes.[10] Ademais, algúns traballos intentaron mostrar relacións evolutivas entre as especies de Volvox e clados próximos por medio do estudo da duración desta diferenciación e de como cambian entre os distintos grupos a morfoloxía e presenza de caracteres ao longo da ontoxenia.[11]
A diferenciación das células en Volvox, describe un patrón dun organismo multicelular, polo que é semellante a unha gastrulación. Inicialmente, a célula asexual presenta clivaxes desiguais e asimétricas para xerar o embrión; porén, durante a sexta división na que hai 32 células, a metade das células están determinadas para ser células reprodutivas (gonidios) polo que seguen un patrón de clivaxe desigual, mentres que a outra metade ten un destino celular somático e presenta un patrón de clivaxe simétrico. Este patrón explícase debido a que despois desta clivaxe este conxunto de 16 células está constituído por cuadrantes de 8 células que se superpoñen unhas sobre outras e que se dividen no plano anteroposterior, orixinando un organismo multicelular de 16 células de tipo reprodutivo e de aproximadamente 2000 a 4000 células somáticas flaxeladas.[12]
Neste proceso, descrito en Volvox carteri, é importante coñecer como se leva a cabo a organización dos gonidios durante a clivaxe. Este proceso está mediado por catro proteínas principais que se expresan cronolóxica e xerarquicamente. O modelo presentado por Sumper (1982) baséase en que estas proteínas de membrana son producidas polas células que están determinadas para ser gonidios, teñen puntos de contacto a través destas e sinalizan os diferentes pasos de clivaxe. Hai cinco niveis de división e en cada un deles exprésase unha nova proteína. No nivel 0 só hai unha célula nai en cuxa membrana se expresa a proteína A. No nivel 1, o embrión expresa a proteína A e hai un punto de contacto A-a que vai dar orixe ao primeiro septo de división, o que ten como resultado a formación de dúas células fillas. No segundo nivel empézase a expresar a proteína de membrana B, a cal ten puntos de contacto entre células que só expresan a proteína B e células que expresan as proteínas A e B. O resultado son dúas novas células (A, B, AB, AB). No terceiro nivel empeza a expresarse a proteína C. Dá como resultado un embrión de 8 células (ABC, ABC, BC, BC,C,C,C,C). No cuarto nivel hai produción da proteína D. Obtéñense ao final 16 gonidios maduros, cada un dos cales ten a información da célula nai inicial. Finalmente, cada gonidio maduro xera un embrión co mesmo contido celular da célula nai siguindo o mesmo patrón de clivaxe, orixinando novamente colonias de V. carteri asexuais.[13] Unha vez que se secuenciou o xenoma de V. carteri en 2007, abríronse as portas para a identificación de xenes implicados especificamente no desenvolvemento. Un deles é o xene glsA que codifica unha proteína chaperona que ten un dominio J similar ao de E. coli. Ao parecer esta proteína é responsable da situación que ocupará o fuso mitótico no blastómero logo de sufrir unha fosforilación. Hai que salientar que os gonidios teñen unha copia funcional deste xene. Porén, as células somáticas presentan unha mutación, e esa é a razón de que a súa clivaxe se vexa afectada, e mostren divisións asimétricas posiblemente pola localización errada dos microtúbulos durante a mitose.[14] Igualmente, atopáronse outras familias de xenes importantes na ontoxenia de Volvox. Os xenes Gls ou Gonodialess (sen gonidios) dan lugar a un fenotipo sen gonodios, só con células somáticas; ou os xenes Lag (Late gonidia, ou gonidias tardías) desenvolven gonidios de menor tamaño e con morfoloxías parecidas ás das células somáticas. Parece que a complexidade na diferenciación e desenvolvemento da multicelularidade en Volvox ten orixe en pequenos cambios de secuencias específicos de especie e non na invención de grandes e novidosos dominios proteicos. Futuros estudos deberán buscar novas comparacións entre especies e estudar máis a fondo a expresión de xenes e comparar estes con exomas e proteomas.[15]
Volvox é un xénero de algas verdes clorófitas, que forman colonias esféricas ocas de miles de células biflaxeladas, situadas na superficie da esfera e xeralmente interconectadas por conexións citoplasmáticas. Viven en diversos hábitats de auga doce, e xa foran observadas por Antoni van Leeuwenhoek en 1700. Pénsase que Volvox desenolveu o seu estilo de vida colonial hai uns 200 millóns de anos. Durante moito tempo foron consideradas protistas, pero as clasificacións actuais sitúanas no reino das plantas.
Volvox je rod zelenih algi iz reda Volvocales. Kolonijalna je alga unutar koje može biti i do 50.000 stanica. Živi u različitim slatkovodnim staništima, a otkrio ju je Antonie van Leeuwenhoek 1700[1]. Razvila je kolonijalni način života prije oko 200 milijuna godina.
Kolonija je okruglog ili elipsoidnog oblika. Veličina joj varira između 350 i 500 mikrometara[2]. Sastavljena je od 500 do 50.000 stanica smještenih po rubovima ekstracelularnog matriksa, oblikujući šuplju kuglu. Stanice su međusobno povezane tankim citoplazmatskim nitima koje omogućuju koloniji da se koordinirano kreće. Na gornjem dijelu kolonije očne pjege kod stanica su rasprostranjenije, a to im pomaže da se kreću prema svjetlu.
Svaka stanica je jajolikog, okruglog ili zvjezdastog oblika, ima dva biča koji služe za kretanje u vodi, dvije kontraktilne vakuole koje izbacuju suvišnu vodu upijenu osmozom, crvenu očnu pjegu, te jedan veliki kloroplast. Unutar kloroplasta nalazi se bjelančevinasto područje pirenoid, koje, zahvaljujući enzimu rubisco, sudjeluje u stvaranju škroba prilikom fotosinteze.
Volvox se može razmnožavati spolno i nespolno.
Unutar Volvoxa nalazi se još nekoliko manjih kružnica. To su "kćeri" kolonije, koje se nazivaju gonade. Gonade rastu iz stanica oko "ekvatora" kolonije. Povećavaju se i nekoliko puta se dijele dok ne oblikuju malu loptu.
Kao i kod nespolnog razmnožavanja, posebne stanice smještene su oko "ekvatora". One se formiraju u zametne stanice. Muške i ženske kolonije oblikuju različite zametne stanice. Spermiji nastaju diobom, dok se jajne stanice ne dijele, već se povećaju. Većina vrsta ima muške i ženske kolonije, dok su kod nekih dvospolne, te stvaraju i muške i ženske spolne stanice. Nakon oplodnje, oplođena jajna stanica stvara oko sebe teški zaštitni omotač. Tako preživljava i najteže zimske uvjete.
Volvox je rod zelenih algi iz reda Volvocales. Kolonijalna je alga unutar koje može biti i do 50.000 stanica. Živi u različitim slatkovodnim staništima, a otkrio ju je Antonie van Leeuwenhoek 1700. Razvila je kolonijalni način života prije oko 200 milijuna godina.
Volvox adalah salah satu spesies ganggang hijau yang berbentuk koloni. Koloni Volvox berbentuk menyerupai bola. Pada sel-sel vegetatif bagian tepi berflagel dua. Koloni sel tersebut dihubungkan satu dengan yang lain melalui benang-benang sitoplasma. Volvox hidup di air tawar misalnya di sawah atau di kolam.
Artikel bertopik biologi ini adalah sebuah rintisan. Anda dapat membantu Wikipedia dengan mengembangkannya. Volvox adalah salah satu spesies ganggang hijau yang berbentuk koloni. Koloni Volvox berbentuk menyerupai bola. Pada sel-sel vegetatif bagian tepi berflagel dua. Koloni sel tersebut dihubungkan satu dengan yang lain melalui benang-benang sitoplasma. Volvox hidup di air tawar misalnya di sawah atau di kolam.
Volvox L., 1758 è un genere di alghe verdi (Clorofite) unicellulari e coloniali, in grado di formare colonie sferiche che possono essere costituite anche da 50.000 cellule.[1] Vivono in una varietà di habitat di acqua dolce, e sono state osservate da Antoni van Leeuwenhoek nel 1700[2].
Volvox è il più sviluppato di una serie di generi che formano colonie sferiche. Ogni colonia matura di Volvox è composta da numerose cellule biflagellate simili a Chlamydomonas, fino a 50.000 in totale, incorporate nella superficie di una sfera cava (cenobio) contenente una matrice extracellulare gelatinosa costituita da una glicoproteina. Le cellule si muovono in modo coordinato grazie al movimento coordinato dei flagelli. Le cellule sono dotate di fotorecettori che consentono alla colonia di nuotare verso la luce.
Una colonia asessuata comprende sia cellule (vegetative) somatiche, che non si riproducono, sia cellule riproduttive -di dimensioni maggiori- che producono nuove colonie attraverso ripetute divisioni. Le colonie figlie sono inizialmente contenute nel cenobio genitore e hanno i loro flagelli diretti verso l'interno. Più tardi, la colonia genitrice si disintegra e le colonie figlie invertono il movimento. Nella riproduzione sessuata vengono prodotti due tipi di gameti. Le varie specie di Volvox possono essere monoiche o dioiche. Le colonie maschili rilasciano numerosi microgameti, mentre nelle colonie femminili singole cellule si ingrandiscono fino a diventare uova.
Volvox L., 1758 è un genere di alghe verdi (Clorofite) unicellulari e coloniali, in grado di formare colonie sferiche che possono essere costituite anche da 50.000 cellule. Vivono in una varietà di habitat di acqua dolce, e sono state osservate da Antoni van Leeuwenhoek nel 1700.
Maurakulis (lot. Volvox) – tai kolonijinis žaliadumblis (Chlorophyta).
Maurakulio kolonija – tai tuščiaviduris rutulys, pripildytas vandeningo turinio ir tūkstančių ląstelių, apgaubtas vienaląsčiu sluoksniu. Pavienės maurakulio ląstelės primena valkčiadumblio ląstelę. Maurakulio ląstelės derina savo žiuželių judesius.
Suaugusioje maurakulio kolonijoje randama dukterinių kolonijų, susidariusių iš specializuotų ląstelių nelytinio dauginimosi būdu. Tam tikrą laiką dukterinė kolonija būna tėvinės kolonijos viduje, po to išsilaisvina – išskiria fermentą, išardantį dalį tėvinės kolonijos ir leidžiantį dukterinei kolonijai išsilaisvinti.
Maurakulis gali daugintis ir lytiniu būdu.
Lietuvoje aptiktos 3 maurakulių rūšys[1]:
Maurakulis (lot. Volvox) – tai kolonijinis žaliadumblis (Chlorophyta).
Maurakulio kolonija – tai tuščiaviduris rutulys, pripildytas vandeningo turinio ir tūkstančių ląstelių, apgaubtas vienaląsčiu sluoksniu. Pavienės maurakulio ląstelės primena valkčiadumblio ląstelę. Maurakulio ląstelės derina savo žiuželių judesius.
Suaugusioje maurakulio kolonijoje randama dukterinių kolonijų, susidariusių iš specializuotų ląstelių nelytinio dauginimosi būdu. Tam tikrą laiką dukterinė kolonija būna tėvinės kolonijos viduje, po to išsilaisvina – išskiria fermentą, išardantį dalį tėvinės kolonijos ir leidžiantį dukterinei kolonijai išsilaisvinti.
Maurakulis gali daugintis ir lytiniu būdu.
Volvox is een geslacht van groenwieren, dat zes soorten heeft. Volvox bestaat uit talrijke cellen die tezamen een kolonie of een coenobium in de vorm van een holle kogel vormen. Deze cellen van de kolonie zijn onderling met plasmadraden verbonden en met slijm of water gevuld.[1] Door instulping van de bol ontstaan binnen deze nieuwe bolletjes, de dochterbollen. Wanneer er ongeveer 16 exemplaren zijn, maken ze zich los van de binnenwand, waarna de wand van de oude Volvox-kolonie te gronde gaat.
Ook ontstaan op geregelde tijden een bundel spoelvormige dochtercellen, de mannelijke geslachtscelenl (antherozoïden). Deze zaadcellen krijgen elk twee flagellen waarmee de kolonie wegzwemt. Eicellen ontstaan als dochtercellen en wanneer de geslachtscellen elkaar ontmoeten, laten de cellen van de spoelvorm los en volgt een bevruchting. De ontstane zygote omgeeft zich met een dikke wand en een rustperiode gaat in. Later ontsnapt een zoöspore welke na herhaaldelijke celdelingen weer een nieuwe kolonie oplevert.
Bekende zoetwatervormen zijn: V. globator en V. aureus.
Bronnen, noten en/of referentiesVolvox er en gruppe grønnalger. De former kuleformede kolonier som består av opptil 50 000 celler. De lever i forskjellige eutrofe ferskvannshabitater, ofte i samme habitater som andemat-slekten. De utviklet koloni-livsstilen sin for rundt 200 millioner år siden.
Slekten inneholder ca. 20 arter. De fleste artene finnes i tropiske og subtropiske områder. Tre arter finnes i Europa.
Anton van Leeuwenhoek var den første som rapporterte om observasjoner av Volvox, i 1700.
Denne botanikkrelaterte artikkelen er foreløpig kort eller mangelfull, og du kan hjelpe Wikipedia ved å utvide den.
Volvox er en gruppe grønnalger. De former kuleformede kolonier som består av opptil 50 000 celler. De lever i forskjellige eutrofe ferskvannshabitater, ofte i samme habitater som andemat-slekten. De utviklet koloni-livsstilen sin for rundt 200 millioner år siden.
Slekten inneholder ca. 20 arter. De fleste artene finnes i tropiske og subtropiske områder. Tre arter finnes i Europa.
Anton van Leeuwenhoek var den første som rapporterte om observasjoner av Volvox, i 1700.
Hasło w Wikisłowniku Toczek (Volvox) – rodzaj zielenicy z rodziny toczkowatych (Volvocaceae).
Cenobia toczka są zbudowane ze stałej liczby komórek o określonych rozmiarach. Poszczególne jednokomórkowe osobniki mają ograniczoną autonomię wewnątrz cenobium i wykazują pewną specjalizację funkcji[2]. W kolonii toczka zachodzi pewien podział funkcji. Osobniki umieszczone na powierzchni pełnią funkcje wegetatywne, natomiast te zlokalizowane w środku odpowiadają za rozmnażanie generatywne. Toczek rozmnaża się również poprzez kule potomne. Po wielokrotnych podziałach kule potomne rozrywają kulę macierzystą.
Pojedyncza komórka toczka jest podobna do jednokomórkowego Chlamydomonas. Tak samo ma dwie wici i jeden chloroplast. Poszczególne komórki połączone plasmodesmami tworzą kolonię uorganizowaną (cenobium). Kula o wielkości do 2-3 mm otoczona jest galaretowatą glikoproteiną, która znajduje się również w jej wnętrzu. Komórki (500–50 000)[1] umieszczone są na jej powierzchni. Pomnaża się przez wytworzenie nowego osobnika w postaci kuli potomnej, do jej wytworzenia dochodzi w wyniku kolejnych podziałów podłużnych pojedynczej komórki. Volvox rozmnaża się również płciowo przez oogamię. W procesie tym komórki wegetatywne przekształcają się w lęgnie z pojedynczymi komórkami jajowymi oraz w plemnie. Po zapłodnieniu tworzy się diploidalna zygospora. Komórki kolonii, które nie przekształciły się w gametangia, obumierają.
Toczek (Volvox) – rodzaj zielenicy z rodziny toczkowatych (Volvocaceae).
Cenobia toczka są zbudowane ze stałej liczby komórek o określonych rozmiarach. Poszczególne jednokomórkowe osobniki mają ograniczoną autonomię wewnątrz cenobium i wykazują pewną specjalizację funkcji. W kolonii toczka zachodzi pewien podział funkcji. Osobniki umieszczone na powierzchni pełnią funkcje wegetatywne, natomiast te zlokalizowane w środku odpowiadają za rozmnażanie generatywne. Toczek rozmnaża się również poprzez kule potomne. Po wielokrotnych podziałach kule potomne rozrywają kulę macierzystą.
Pojedyncza komórka toczka jest podobna do jednokomórkowego Chlamydomonas. Tak samo ma dwie wici i jeden chloroplast. Poszczególne komórki połączone plasmodesmami tworzą kolonię uorganizowaną (cenobium). Kula o wielkości do 2-3 mm otoczona jest galaretowatą glikoproteiną, która znajduje się również w jej wnętrzu. Komórki (500–50 000) umieszczone są na jej powierzchni. Pomnaża się przez wytworzenie nowego osobnika w postaci kuli potomnej, do jej wytworzenia dochodzi w wyniku kolejnych podziałów podłużnych pojedynczej komórki. Volvox rozmnaża się również płciowo przez oogamię. W procesie tym komórki wegetatywne przekształcają się w lęgnie z pojedynczymi komórkami jajowymi oraz w plemnie. Po zapłodnieniu tworzy się diploidalna zygospora. Komórki kolonii, które nie przekształciły się w gametangia, obumierają.
Volvox é um género de algas verdes coloniais que pertencem à divisão Chlorophyta. É uma colónia esférica em que existem mais de 500 a 50 mil células biflageladas que, unindo-se por filamentos citoplasmáticos e bainhas gelatinosas, constituem uma esfera oca. Os flagelos das células da camada externa imprimem à colónia um movimento coordenado em volta do seu eixo. As células maiores da colónia têm função reprodutora.
A Volvox é uma colónia de organismos unicelulares eucariontes em que há uma especialização e coordenação parcial. Contudo, cada célula pertence a um indivíduo, sendo estruturalmente independente. A diferenciação celular é muito reduzida, estando restrita as células reprodutoras e semânticas.
Volvox é um género de algas verdes coloniais que pertencem à divisão Chlorophyta. É uma colónia esférica em que existem mais de 500 a 50 mil células biflageladas que, unindo-se por filamentos citoplasmáticos e bainhas gelatinosas, constituem uma esfera oca. Os flagelos das células da camada externa imprimem à colónia um movimento coordenado em volta do seu eixo. As células maiores da colónia têm função reprodutora.
A Volvox é uma colónia de organismos unicelulares eucariontes em que há uma especialização e coordenação parcial. Contudo, cada célula pertence a um indivíduo, sendo estruturalmente independente. A diferenciação celular é muito reduzida, estando restrita as células reprodutoras e semânticas.
Volvox, rullklot, är ett släkte av grönalger i familjen Volvocaceae. Den bildar sfäriska kolonier på upp till 50 000 celler. De förekommer i en mängd olika sötvattensmiljöer. Volvox utskiljde sig från encelliga föregångare för cirka 200 miljoner år sedan.
Volvox är de mest utvecklade i en serie av släkten som bildar sfäriska kolonier. Varje mogen Volvoxkoloni består av ett flertal flagellatceller som liknar Chlamydomonas, upp till 50 000 totalt, och inbäddade i ytan av en ihålig sfär eller coenobium innehållande en extracellulär matris gjord av en gelatinös glykoprotein.
Förutom under bildningen av dotterkolonier, innefattas vegetativa celler i ett enda skikt med flagellerna vända utåt. Cellerna simmar på ett samordnat sätt, med distinkta främre och bakre poler. Cellerna har eyespots, mer utvecklade nära den främre, som gör det möjligt för kolonin att simma mot ljus. Individuella alger av vissa arter är sammankopplade med tunna trådar av cytoplasma, så kallade protoplasmater.
En asexuell koloni omfattar både somatiska (vegetativa) celler, som inte reproducerar, och stora, icke-rörliga gonidia i det inre, som producerar nya kolonier genom upprepad delning. Dotterkolonierna hålls initialt inom modercoenobium och har sin flag riktad inåt. Senare frigör sig föräldern och döttrarna invertera.
I sexuell reproduktion produceras två typer av könsceller. Volvoxarter kan vara en- eller tvåbyggare. Faderkolonier släpper många microgameter, eller spermier, medan moderkolonier enstaka celler förstorade till att bli oogameter eller ägg.
Volvox är ett släkte av sötvattensalger som förekommer i dammar och diken, även i grunda vattenpölar. Antonie van Leeuwenhoek rapporterade den första observationen av Volvox 1700.
Volvox, rullklot, är ett släkte av grönalger i familjen Volvocaceae. Den bildar sfäriska kolonier på upp till 50 000 celler. De förekommer i en mängd olika sötvattensmiljöer. Volvox utskiljde sig från encelliga föregångare för cirka 200 miljoner år sedan.
Volvoks, en iyi bilinen yeşil alg cinsidir. Volvoks aynı zamanda bir mikroskobik canlıdır. Chlamydomanas denilen tek hücreli bir algin bölünmesi ile oluşur.[1] Bu olay izogamiye örnektir. Yaklaşık 200 milyon yıl önce oluştuğu tahmin edilmektedir.[1] İş bölümü ve özelleşme;yani hücreler arası farklılaşma görülür. Koloninin dışındaki hücreler kamçı, kloroplast ve konraktil koful taşır.[1] Bu hücreler koloninin hareketinden, beslenmesinden ve korunmasından sorumludur. İç taraftaki hücreler ise kontraktil (vurgan) koful taşır. Bu hücrelerde koloninin üremesinden sorumludur.
Her volvoks binlerce hücrenin sıralanmasıyla oluşur, her biri Chlamydomonas'a benzeyen biflagelladır; birbirine bağlı ve oyuk kürelerde sıralı şekilde, sonraki ve öncekinden ayrılır. Eşeysiz koloniler, üremeyen, somatik ve otçul hücreler ve üreyen gonidia içerir. Üreme boyuna bölünmeyi sağlar. Eşeyli koloniler ve somatik hücreler, ova veya spermatozoa veya ikisinin karışımını içerir. Koloninin arkasındaki bu hücreler, yeni koloniler üretir, önce flagella ana kolonin içinde gelişir ve sonunda, ana koloni patlayarak yeni kolonileri açığa çıkarır.
İlk olarak 1700'lü yıllarda, Antonie van Leeuwenhoek tarafından gözlenip rapor edilmiştir.
Volvoks, havuzlarda, kuyularda, sığ göllerde bulunur. Bulmak için en uygun yer; çok yağmur suyu alan derin havuzlar, lagünler ve kuyulardır. Yaz mevsiminde, yeşil köpüklerin parçası olarak domuzların bulunduğu çamurlarda bulunur.
Toplama için, sürgüleme bezi veya sürgüleme ipeği kullanılır. 15 cm. alanlık bir parça bez, çay süzgecinin üstüne konulur, bir dakikada 4 litre su dökülür. Bu şekilde, bütün Volvoks yarım saatte bir varil su ile korunmuş olur. Eudorina dahi aynı yöntemle toplanabilir. Pandorina, Gonium, and Chlamydomonas gibi küçük Volvoks ailesi üyeleri bezle tutulmak için çok küçüktür, ama malzeme zenginse, su organizmadan daha hızlı akar ve bir şişede toplanır. Birçok organizma bu yolla toplanır, hatta bezden geçecek kadar küçük olsalar bile.
Volvoks, en iyi bilinen yeşil alg cinsidir. Volvoks aynı zamanda bir mikroskobik canlıdır. Chlamydomanas denilen tek hücreli bir algin bölünmesi ile oluşur. Bu olay izogamiye örnektir. Yaklaşık 200 milyon yıl önce oluştuğu tahmin edilmektedir. İş bölümü ve özelleşme;yani hücreler arası farklılaşma görülür. Koloninin dışındaki hücreler kamçı, kloroplast ve konraktil koful taşır. Bu hücreler koloninin hareketinden, beslenmesinden ve korunmasından sorumludur. İç taraftaki hücreler ise kontraktil (vurgan) koful taşır. Bu hücrelerde koloninin üremesinden sorumludur.
Her volvoks binlerce hücrenin sıralanmasıyla oluşur, her biri Chlamydomonas'a benzeyen biflagelladır; birbirine bağlı ve oyuk kürelerde sıralı şekilde, sonraki ve öncekinden ayrılır. Eşeysiz koloniler, üremeyen, somatik ve otçul hücreler ve üreyen gonidia içerir. Üreme boyuna bölünmeyi sağlar. Eşeyli koloniler ve somatik hücreler, ova veya spermatozoa veya ikisinin karışımını içerir. Koloninin arkasındaki bu hücreler, yeni koloniler üretir, önce flagella ana kolonin içinde gelişir ve sonunda, ana koloni patlayarak yeni kolonileri açığa çıkarır.
İlk olarak 1700'lü yıllarda, Antonie van Leeuwenhoek tarafından gözlenip rapor edilmiştir.
Нестатеве розмноження відбувається за допомогою спеціалізованих клітин -- партеногонідій. Партеногонідії дещо схожі на вегетативні клітини, але більші за розміром та здатні до вегетативного поділу. Після перших 8-ми поділів з партегонідію утворюється сферичний порожній у центрі комплекс з 16-ти клітин. На оберненому до інволюкруму боці знаходиться отвір. У такому комплексі клітини полярні. Вони містять пульсуючі вакуолі та базальні тіла джгутиків, орієнтовані до центру майбутнього ценобію. Подальший поділ клітин супроводжується розвитком інвагінації шару клітин з протилежного до інволюкруму боку та вивертання молодого ценобію таким чином, що скоротливі вакуолі та базальні тіла джгутиків орієнтуються навпаки, назовні. Цікавим також є те, що в молодому ценобії можна розрізнити майбутні партеногонідії. Звільнення дочірніх ценобіїв відбувається після руйнування материнського. Статевий процес представлений оогамією. Окремі клітини ценобію, що нагадують партеногонідії за розмірами, перетворюються на антеридії та оогонії. В межах роду відомі як дводомні, так і одномні види. У антеридіях утворюється від 32 до 64 сперматозоїдів, які до моменту звільнення щільно з'єднані боками та утворюють жовтувату платівку. Після дозрівання платівка виштовхується назовні та гамети роз'єднуються. У оогоніях утворюється по одній яйцеклітині, що не виходить із ценобію. Оболонка у місці контакту з інволюкрумом ослизнюється, утворюючи отвір. Один із сперматозоїдів туди проникає і запліднює яйцеклітину. Після статевого процесу зигота одягається товстою шипованою оболонкою і переходить у стан спокою. Після його завершення ядро зиготи ділиться, зигота проростає однією зооспорою, яка після серії поділів розвивається у новий ценобій.
Представники роду поширені у планктоні озер, річок, боліт та калюж.
Використовується здавна для дослідження як зручний модельний об'єкт при вивченні багатоклітинності.
Volvox L., 1758
Типовой вид
Во́львокс (лат. Volvox) — род подвижных колониальных организмов, относящийся к отделу зелёных водорослей. Обитают в стоячих пресных водоёмах. При массовом размножении вызывают цветение воды, окрашивая её в зелёный цвет.
Антони ван Левенгук был первым, кто в 1700 году обратил внимание и описал вольвокс. Вероятнее всего это была первая идентификация в истории микроводорослей. Через свой микроскоп он наблюдал зрелищную зелёную сферу, которая неторопливо вращаясь, перемещалась вперёд. За такое поведение он и получил своё латинское название — подвижные шаровые водоросли (Volvox).[1]
Размер одной колонии — до 3 мм. Колония шарообразная, включает от 200 до 10 тысяч клеток[2]. Клетки соединены протоплазматическими нитями, в центре колонии имеется полость, содержащая жидкую слизь. Клетки внешнего слоя схожи по строению с хламидомонадой. Они имеют по два жгутика, обращенных наружу.
В пределах колонии вольвокса наблюдается специализация клеток. Большинство клеток — вегетативные. Между ними разбросаны генеративные клетки, принимающие участие в процессе размножения. Половой процесс — оогамия. Генеративные клетки крупные и не имеют жгутиков. В оогониях развиваются яйцеклетки, имеющие зелёную окраску из-за запасных веществ. В антеридиях развиваются сперматозоиды. После проникновения сперматозоида в оогоний, происходит слияние гамет и образование зиготы (2n), которая также имеет название ооспоры. Ооспора прорастает обычно весной. Происходит сперва мейоз, а затем множество митотических делений. Новый вольвокс вновь гаплоиден. В жизненном цикле лишь зигота имеет двойной набор хромосом.
Бесполое размножение осуществляется посредством особых клеток — партеногонидий. Происходит перпендикулярное поверхности шара митотическое деление этих клеток. В результате формируется пластинка, которая выворачивается, смыкается краями и образует дочерний шар. Дочерние клетки высвобождаются, разрастаясь и разрывая материнский организм[3].
Объект интересен как яркий пример колониального организма среди водорослей. Исследование особенностей строения вольвокса даёт возможность сделать предположение, что развитие организмов от одноклеточных к многоклеточным происходило через колониальные формы.
Согласно базе данных AlgaeBase род охватывает следующие виды[4]:
Во́львокс (лат. Volvox) — род подвижных колониальных организмов, относящийся к отделу зелёных водорослей. Обитают в стоячих пресных водоёмах. При массовом размножении вызывают цветение воды, окрашивая её в зелёный цвет.
团藻(Volvox)为绿藻门团藻科一种藻体，分布于静止的小型池滨内，春季较盛，并常成纯群。
藻体为球形群体，直径约一、二毫米，能游动，整体由数百至上万个具有鞭毛的细胞排列成一层中空球状团聚体组成，中央腔内充满粘液，每个细胞的形状、结构与衣藻相似，各细胞之间有原生质丝相连，并有营养细胞和繁殖细胞之分，营养细胞数量大，子群体后半部分少数细胞分化为较大的生殖细胞[1]。
无性繁殖时，部分繁殖细胞分裂，形成若干小型子团藻，陷落腔内，待母体死亡破裂后逸出；有性繁殖为卵式生殖。
团藻(Volvox)为绿藻门团藻科一种藻体，分布于静止的小型池滨内，春季较盛，并常成纯群。
ボルボックス (Volvox) は群体を形成する緑藻の一種であり、ボルボックス属に属する生物種の総称である。和名はオオヒゲマワリという。
以下ではもっとも研究の進んでいる V. carteri について説明する。断りのない限り、ボルボックスは同種をさすものとする。
ボルボックスは池や川、田んぼなどの淡水に生息し、水のきれいな場所であれば普通に見られる。水田では、日向の水際のごく浅い泥の上を見つめると、肉眼でも薄緑色の粒として見ることができる。春から秋にかけて無性生殖で繁殖し、環境が悪化してくると有性生殖を行い、乾燥を耐える接合子を形成し冬を越す。春になり環境が良くなると発芽し、再び無性生殖を行う。
群体は直径数百μm程度の球状の体をしている。数千個の体細胞からなる一層の細胞層があり内部は中空になっている。体細胞は2本の鞭毛を持ち、この運動により水中を能動的に移動することができる。"Volvox"という名前はラテン語の『回転する』を意味する"Volvo"に由来し、その名の通りクルクル回転しながら移動する。ボルボックスは正の走光性を持ち、これは体細胞に依存する。体細胞間はゼラチン状の構造により結ばれている。成熟した体細胞は分裂能を失う。細胞内には葉緑体が存在する。
無性生殖は、群体の内部に新しい群体が生じることで行われる。体細胞層の内部にはゴニディア (gonidia) と呼ばれる生殖細胞がある。この細胞には鞭毛がなく、運動能をもたない。この細胞が体細胞分裂を行って次世代の胚（娘群体）を形成する。娘群体では最初、生殖細胞が外側に体細胞が内側に配置されており、成熟の過程で中と外の反転が起こる。十分に成熟すると体細胞の層を破り母群体から孵化する。このように、群体を形成する細胞は生殖細胞の分裂によって形成され、新たに完成した群体では、それ以上の細胞の増加は見られない。このため、このような群体を定数群体という。二回胚を放出した親の個体は細胞死を起こす。
群体とは最も単純な多細胞体制であり、一つの群体が一個体である。ボルボックスは、その近縁種にクラミドモナスなどの単細胞体制をとる生物種や、後述するような様々なより簡単な群体を形成するものがあることから、比較的近年になってから多細胞化したと考えられている。 分子系統解析では、単細胞性の緑藻クラミドモナス Chlamydomonas reinhardtii と V. carteri が分岐したのは5千万年前ほどであると考えられている。緑藻の分岐が7億年前であることを考えると、ボルボックスの多細胞化は生物進化の過程から見れば比較的新しいといえる。
ボルボックスのライフサイクルは実験室の条件下では48時間程度であり、光により日周期を同調させることができる。
生物学においては多細胞生物の誕生、生殖細胞の分化、形態形成などのモデル生物として用いられている。形態形成などに異常を示す突然変異体も多数単離されており遺伝学的研究が進行中である。また Jordan というトランスポゾンが発見され、これを用いた突然変異誘発も行われている。
クラミドモナスとボルボックスの中間的な生物として、細胞数のすくないものから、ゴニウム Gonium、ユードリナ Eudorinaなどがある。いずれもクラミドモナス様の鞭毛細胞が多数集まり、寒天質に埋もれた形であるが、細胞の分化は見られない。プレオドリナ Pleodorina は細胞の大きさに分化があり、進行方向に小さな細胞が集まっている特徴がある。
ユードリナは、16ないし32個の細胞が表面に並んだ球形の群体を作る。細胞間に隙間があるのが特徴である。繁殖時には、すべての細胞が細胞分裂を行い、それぞれが16(32)個の細胞からなる群体の形になった後に、寒天質を破って外に出る。パンドリナ（Pandrina）は、別名クワノミモともいい、ユードリナに似ているが、個々の細胞が、互いに接触しているのが特徴で、球形の寒天質の真ん中に、細胞塊が集まった姿である。ゴニウムは、群体が扁平で、中心に4細胞が菱形に整列し、周囲も一辺につき3細胞が整列した菱形を形成する。外側の細胞は外向けに鞭毛を伸ばし、中央の細胞は上面に向けて鞭毛を伸ばしている。
これらはいずれも浅くて富栄養な環境を好むので、ボルボックスとともに、水田ではよく観察される。
ボルボックス (Volvox) は群体を形成する緑藻の一種であり、ボルボックス属に属する生物種の総称である。和名はオオヒゲマワリという。
以下ではもっとも研究の進んでいる V. carteri について説明する。断りのない限り、ボルボックスは同種をさすものとする。
좁쌀공말 또는 볼복스(Volvox)는 좁쌀공말과 좁쌀공말속(Volvox)에 속하는 녹조류의 총칭이다. 두 개의 같은 길이의 편모를 갖는 수천 개의 세포가 있으며, 지름이 0.2 ~ 1.3mm인 공 모양의 군체를 만든다.
대부분의 세포는 분열능력을 갖지 않지만, 군체의 뒷부분에 생식포(生殖胞)가 있고, 성숙하면 편모를 잃고 커진다. 봄·여름철에 못과 늪에서 볼 수 있으며, 물을 녹색으로 착색시키는 것도 있다.
생식법은 초기에는 무성생식을 하고, 후기에는 유성생식을 한다. 무성생식에는 생식세포가 세로로 분열을 반복하여 공 모양의 군체로 된 후 함입법과 유사한 방법을 통하여 행하며, 각 세포가 바깥쪽으로 향한 보통의 낭군체가 된다. 낭군체는 어미군체가 파괴될 때 생긴 것이며, 남은 모군체는 얼마간 생존하다가 죽는다. 유성생식은 난자생식으로 암수한몸 또는 암수딴몸이다. 생식세포가 장정기(藏精器)와 장란기(藏卵器)로 분화되어, 어미군체로부터 나온 정자가 장란기 내에 들어와 수정을 한다. 수정란은 휴면 후 감수분열하여 후에 군체로 발육하는 유주자(遊走子)를 만든다.
