Struthioniformes

Dəvəquşukimilər (lat. Struthioniformes) — Tilsizlər dəstəüstünə aid quşlar dəstəsi. Dəvəquşukimilər dəstəsinə təkcə bir növ- müasir dəvəquş daxildir.O, Afrikada yarımsəhra və bozqızlarda yaşayır.El arasında ona Afrika dəvəquşu deyilir.Ukraynada,İranda,Monqolustanda və Çində qazıntı halında tapılır.Afrika dəvəquşu 100 kq olur.O, uça bilmir,lakin bərk qaçır.Qanad sümükləri qısalmış, körpücük sümükləri isə reduksiya etmişdir,döş sümüyündə til yoxdur.Arxa ətraflarında ancaq iki barmaq qalmışdır.Dərisinin hər yeri lələkdir(lələksiz hissəsi yoxdur).Lələklərində qarmaqcıqlar olmadığı üçün yelpik əmələ gəlmir və buna görə uça bilmir.Biçim və sükan lələkləri bəzək rolunu oynayır.Erkəklərin əsas rəngi qaradır, biçim və sükan lələkləri isə ağdır.Dişi quşlar qəhvəyi qonur olur.Kobud bitkilərlə yemlənirlər.Ona görə də əzələli mədəsi güclü, bağırsağı da uzundur. Erkək dəvəquşu, adətən, bir neçə dişi quşa başçılıq edir.Həmin dişi quşlar bir yuvada yumurtlayır.Bir yumurtası 1,5 kq olur.Dişi quşlar gündüz növbə ilə kürt yatır,gecə onları erkək əvəz edir.Bala yumurtadan çıxarkən gözləri açıq, bədəni xallı lələklər ilə örtülü, skeleti və əzələ sistemi yaxşı inkişaf etmiş olur.Onun üzəri quruyan kimi yuvasını tərk edir,valideynlərinin yanında gəzir,özü yemlənir.Bala valideynləri böyüklüyünə çatır, amma 3-5 yaşında nəsil verir.Dəvəquşu qədimdən ovlanır, ona görə sayca azalmışdır.Zooparka tez uyğunlaşır və nəsil verir.Dəvəquşunu bizim zooparklarda görmək olar.

Sinonimləri

Gallinae (Linnaeus, 1735)^[1]
Brachypterae (Mohr, 1752)^[1]
Grallae (Linnaeus, 1760)^[1]
Nudipedes (Schäffer, 1774)^[1]
Fissipedes bidactyles (Schäffer, 1774)^[1]
Retipedes (Scopoli, 1777)^[1]
Struthiones (Latham, 1790)^[1][2]
Campestres (Illiger, 1811)^[1]
Cursores (Illiger, 1811)^[2]
Proceri (Illiger, 1811)^[1][2]
Megistanes (Vieillot, 1816)^[1][2]
Brevipennes (Cuvier, 1817)^[2]
Pressirostres (Cuvier, 1817)^[1]
Inertes (Temminck, 1820)^[1]
Ratitae (Ranzani, 1823)^[1]
Rasores (Vigors, (1826)^[1]
Cursitrices (MacGillivray, (1840)^[1]
Grallatores (Keyserling & Bl., 1840)^[1]
Proceres (Sunder.,1872)^[2]
Struthiornithiformes

Fəsilələri

• Dəvəquşular (Struthionidae) fəsiləsi
• Rheidae
• Casuariidae
• †Aepyornithidae
• †Dinornithidae
• Apterygidae

Mənbə

Struthioniformes a zo un urzhiad e rummatadur an evned, termenet e 1790 gant an evnoniour saoz John Latham (1740-1837).

Al laboused-se n'o deus ker-bruch ebet stag ouzh o sternom ha dre-se ne vijent ket evit nijal mat ha pa vije diorroet divaskell azas ganto.

Kerentiadoù (renket diouzh an urzh filogenetek)

Diouzh Doare 8.2 an IOC World Bird List^[1] n'eus nemet ur c'herentiad e-barzh an urzhiad :

• Struthionidae (ur genad ennañ : Struthio).

Notennoù ha daveennoù

Els estrucioniformes (Struthioniformes) són un grup de grans ocells incapaços de volar que tenen els seus orígens a Gondwana i la majoria dels quals estan actualment extints. A diferència d'altres aus no voladores, els estrucioniformes no tenen quilla a l'estèrnum i per tant, com que no tenen un ancoratge fort pels músculs de les ales, no podrien volar encara que desenvolupessin ales adequades.

Sistemàtica

En la classificació clàssica l'ordre dels estrucioniformes està dividit en cinc famílies:

• Família dels estruciònids (Struthionidae). Estruços.
• Família dels reids (Rheidae). Nyandús.
• Família dels casuàrids (Casuariidae). Casuaris.
• Família dels dromaids (Dromaiidae). Emús.
• Famíia dels apterígids (Apterygidae). Kiwis.

En la Taxonomia de Sibley-Ahlquist, casuaris i emús formen part de la mateixa família (Casuariidae), com a tribus (Casuariini i Dromaiini).

En la classificació de referència (versió 2.2) del Congrés Ornitològic Internacional (COI), estruços, nyandús i kiwis formen els seus propis ordres (Struthioniformes, Rheiformes i Apterygiformes) mentre que casuaris i emús formen dues famílies dins de l'ordre Casuariiformes.

Segons la classificació de Livezey & Zusi (2007), els Struthioniformes inclouen només dues famílies (Struthionidae i Rheidae), estant la resta enquadrades en ordres diferents, dins el clade dels Ratitae.

A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Estrucioniformes

Urdd o Adar na fedrant hedfan yw'r Struthioniformes'. Esblygodd y grŵp hwn yn yr epoc Holosen. Un genws sydd wedi goroesi: y Struthio, ond mae'n cynnwys sawl rhywogaeth.^[1]

Yn draddodiadol, roedd yr urdd hwn yn cynnwys adar gwastatfron (y Struthioniformes) ond mae amchwiliad i enynnau'r Struthioniformes wedi darganfod nad yw'r grŵp yn fonoffletig, gan fod y tinamŵ yn baraffyletig.^[2]

Rhywogaethau

Rhestr Wicidata:

teulu enw tacson delwedd Estrys Struthio camelus Estrys Somalia Struthio molybdophanes

Cyfeiriadau

Llyfryddiaeth

• Michael J. Benton (2004). "Origin and relationships of Dinosauria". In David B. Weishampel; Peter Dodson; Halszka Osmólska (Hrsg.) (gol.). The Dinosauria. Berkeley: Zweite Auflage, University of California Press. pp. 7–19. ISBN 0-520-24209-2.

Strudsefuglene (latin: Struthioniformes) er en orden af store fugle, der har mistet evnen til at flyve. Traditionelt har denne orden omfattet flere familier af fugle, der ikke kunne flyve, fx kiwier, nanduer og emuer. Ny forskning baseret på DNA-undersøgelser har imidlertid vist, at disse fugle ikke er nært beslægtede. På den baggrund er det foreslået, at strudsefuglene kun bør omfatte de to arter af strudse.

Beskrivelse

Strudsefugle mangler den fremtrædende kam på brystbenet, hvor flyvemusklerne ved andre fugle fæstner. Fjerene ved strudsefuglene er ikke sammenhængende og kan ikke bruges til flyvning. Herudover mangler strudsefuglene også den oliekirtel, som andre fugle bruger til at vedligeholde fjerenes vandafvisende effekt. Strudsefuglene har kun tre tæer på hver fod. Alle tre tæer vender fremad.^[1]

Traditionel klassifikation

Den traditionelle inddeling af strudsefuglene i flere familier vises nedenfor. Forskning har dog vist, at strudsene f.eks. er nærmere beslægtet med de flyvende tinamuer end med resten af strudsefuglene. Derfor er det foreslået, at placere familierne i hver deres egen orden, dog med kasuarer og emuer i samme orden Casuariiformes.^[2]

Orden: Struthioniformes (Strudsefugle)

• Familie: Struthionidae – (Strudse)
• Familie: Rheidae – (Nanduer)
• Familie: Casuariidae – (Kasuarer)
• Familie: Dromaiidae – (Emuer)
• Familie: Apterygidae – (Kiwier)

Andre fugle

Andre fugle, der også undertiden placeres i ordenen Struthioniformes

• Orden: Tinamiformes – Tinamuer
• Orden: Dinornithiformes
  • Moaer (Dinornithidae) – uddøde kæmpefugle fra New Zealand
• Orden: Aepyornithiformes
  • Elefantfugle (Aepyornithidae) – uddøde kæmpefugle fra Madagaskar

Noter

Eksterne kilder/henvisninger

• Digimorph Om elefantfuglen
• Taxonomicon – Order Struthioniformes Latham, 1790 Arkiveret udgave fra 21. april 2008. (engelsk)
• Gill, F & D Donsker (Eds). "www.worldbirdnames.org". IOC World Bird Names (v 3.5). 2013. Arkiveret fra originalen 2013-12-05. Hentet 2014-01-02.

• Wikimedia Commons har flere filer relateret til Strudsefugle

Die Laufvögel sind eine zu den Urkiefervögeln gehörige Gruppe flugunfähiger Vögel. Sie stellen in der Gegenwart die größten Vögel der Erde. Fast alle Arten sind straußenartig, groß und schwer, wobei die Gattung der Strauße die größten noch lebenden sind; allein die Kiwis sind nur wenig größer als ein Huhn. Obwohl die Laufvögel Federn und meist rudimentäre Flügel besitzen, können sie aufgrund ihres Gewichts und ihrer nur schwach entwickelten Brustmuskulatur nicht fliegen.

Nach neueren molekulargenetischen Untersuchungen sind die Laufvögel ohne die Steißhühner paraphyletisch, die Steißhühner stehen demnach in einer gemeinsamen Gruppe mit den hier als Laufvögeln bezeichneten Taxa.

Verbreitung

Laufvögel leben (oder lebten noch in geschichtlicher Zeit) in den folgenden Regionen der Erde:

• in Afrika die Strauße und auf Madagaskar die ausgestorbenen Elefantenvögel
• in Australien der Emu, in Neuguinea und Nordaustralien die Kasuare
• auf Neuseeland die Kiwis und die ausgestorbenen Moas
• in Südamerika die Nandus

Merkmale

Den Laufvögeln fehlt der Brustbeinkamm. Wegen dieses Merkmals werden sie auch Flachbrustvögel oder Ratiten genannt. Letzterer Name leitet sich von dem lateinischen ratis „Floß“ ab. Steißhühner haben allerdings einen Brustbeinkamm.

Die Federn der Laufvögel und Steißhühner haben zwei Schäfte, einen Hauptschaft und einen Afterschaft, die beide gleich lang sind. Die Bogen- und Hakenstrahlen sind meistens nicht effektiv genug, um den Federästen (Barbae) die Festigkeit zu verleihen, die andere Vogelfedern auszeichnet. Dadurch macht das Gefieder einen lockeren und hängenden Eindruck.

Alle Laufvögel sind flugunfähig. Strauße und Nandus haben noch große Flügel, die vor allem rituelle Funktionen erfüllen; bei den anderen Gruppen sind die Flügel stark reduziert, bei den Moas fehlten sie sogar vollkommen. Während flugfähige Vögel eine bestimmte Größe nicht überschreiten dürfen, um sich weiter in die Luft erheben zu können, sind den Laufvögeln in Größe und Gewicht keine Beschränkungen auferlegt. Mit der Größenzunahme erlangt ein flugunfähiger Vogel besseren Schutz vor Räubern. Die Verlängerung der Beine erlaubt eine schnelle Flucht, der lange Hals ermöglicht es, von Bäumen und hohen Sträuchern zu fressen. Der Körper kann größere Mengen von Nahrung speichern, da es nicht mehr vonnöten ist, zum Zweck der Flugfähigkeit ein geringes Körpergewicht zu halten. Die Verdauung geht daher langsamer vonstatten und ist effektiver.

Im Gegensatz zu anderen Vogelgruppen, bei denen die Männchen entweder gar keinen oder nur einen einfach gebauten Penis besitzen, sind bei den Laufvögeln die Kopulationsorgane sehr gut entwickelt.^[1]

Evolution

Viele Fragen in Zusammenhang mit den Laufvögeln sind ungeklärt. So wurde insbesondere diskutiert, ob diese Gruppe wegen ihrer Flugunfähigkeit besonders „primitiv“ sei. Das Kleinhirn der Ratiten unterscheidet sich kaum von dem der flugfähigen Vögel. Auch das reduzierte Flügelskelett folgt dem gleichen Grundschema wie das der fliegenden Arten. Den Laufvögeln fehlen jedoch die Luftsäcke in den Langknochen, wie sie für Flugvögel typisch sind. Die meisten Fachleute gehen heute davon aus, dass Laufvögel von flugfähigen Vögeln abstammen.

Laufvögel gehen bis auf das Paläozän zurück in Form der Lithornithiformes, einer Ordnung steißhuhnähnlicher Vögel. Nandus sind seit dem Eozän bekannt, Kasuare seit dem Oligozän, Strauße, Moas und Steißhühner seit dem Miozän und Elefantenvögel und Kiwis seit dem Pleistozän.

Systematik

Zu den Laufvögeln gehören die folgenden Familien:

• Strauße (Struthionidae)
• Nandus (Rheidae)
• Kasuare (Casuariidae)
• Emus (Dromaiidae)
• Kiwis (Apterygidae)
• † Moas (Dinornithidae)
• † Elefantenvögel (Aepyornithidae)
• † Palaeotididae

Es gibt mittlerweile zahlreiche einander widersprechende Systematiken der Laufvögel, in denen die Familien immer wieder in anderer Weise gruppiert werden. Im Folgenden werden die Ergebnisse von drei relativ jungen Arbeiten in Form von Kladogrammen vorgestellt. In allen drei Fällen befinden sich die Steißhühner (Tinamiformes) innerhalb der Laufvögel, wodurch diese paraphyletisch werden, und die Straußenvögel (Struthionidae) stehen als Schwestergruppe einer von allen anderen Laufvögeln und den Steißhühnern gebildeten Klade gegenüber. Ihre Abspaltung von der zu den übrigen Taxa führenden Linie setzen Richard Prum und Kollegen vor 50 Millionen Jahren an^[2], während Haddrath und Baker annehmen, dass dies schon vor 100 Millionen Jahren in der Kreidezeit erfolgte.^[3]

Da die Laufvögel somit kein Monophylum bilden, wird ihre wissenschaftliche Bezeichnung, Struthioniformes, heute nur noch für die Straußenvögel verwendet, während die Nandus in die Ordnung Rheiformes und die Kiwis in die Apterygiformes gestellt werden, während Emus (Dromaiidae) und Kasuare (Casuariidae) die Ordnung Casuariiformes bilden.^[5]

Ähnliche Vogelgruppen

Nicht zu den Laufvögeln gehören die ausgestorbenen Dromornithidae Australiens und Brontornithidae Südamerikas. In der Gestalt durchaus den Laufvögeln ähnlich, stehen sie nach neueren Erkenntnissen in der verwandtschaftlichen Nähe der Gänsevögel. Auch die ebenfalls ausgestorbenen, den zuvor genannten verwandtschaftlich noch nahestehenden Gastornithidae aus Laurasien und Sylviornithidae aus Neukaledonien sowie die nicht verwandten Phorusrhacidae aus Südamerika verfügten über einen den Laufvögeln ähnlichen Habitus.

Galerie

• Moa

• Emu

• Strauß

Literatur

• Stephen J. Davies: Ratites and Tinamous. Oxford University Press, 2002 ISBN 0-19-854996-2.

Einzelnachweise

1. ↑ Falscher Penis, in: Die Zeit Nr. 19 vom 9. Mai 1999.
2. ↑ ^{a b} Richard O. Prum et al. A comprehensive phylogeny of birds (Aves) using targeted next-generation DNA sequencing. Nature, October 7, 2015; doi: 10.1038/nature15697
3. ↑ ^{a b} Oliver Haddrath, Allan J. Baker. 2012. Multiple nuclear genes and retroposons support vicariance and dispersal of the palaeognaths, and an Early Cretaceous origin of modern birds. Proceedings of the Royal Society. Series B 279: 4617-4625. DOI: 10.1098/rspb.2012.1630
4. ↑ Mitchell, Llamas, Soubrier, Rawlence, Worthy, Wood, Lee & Cooper. 2014. Ancient DNA reveals Elephant Birds and Kiwi are Sister Taxa and Clarifies Ratite Bird Evolution. Science. 344: 898-900. DOI: 10.1126/science.1251981
5. ↑ IOC World Bird List: Ratites: tinamous to kiwis

Lafvulle sinn eng Uerdnung aus der Klass vun de Vullen. Am Laf vun der Evolutioun hu verschidde Vigel hir Flugfähegkeet verluer. Zu hinne gehéieren Aarte wéi de Strauss, den Nandu an den Emu.

Duerch d'Verléiere vun der Flugfähegkeet goufen och d'Muskelen an d'Knachen zréckgebildt. Lafvigel hu just kuerz Flillekeknachen an hir Broschtmuskulatur ass och méi schwach. Dofir hu si awer méi kräfteg Been a kënne ganz gutt lafen.

Um Spaweck

Commons: Struthioniformes – Biller, Videoen oder Audiodateien

A ratite is ony o a diverse group o lairge, flichtless birds o the superorder Palaeognathae. Thare is still some controversy regardin the systematics involved. Some soorces state that Ratites are synonymous wi Struthioniformes,^[4] while ither soorces state that Ratites are the same group, anly that the order Struthioniformes contains anly the Ostrich an possibly the Elephant Bird.^[1][5] Ratites belang tae the modren bird superorder Palaeognathae which consists o ratites an tinamous (compare tae Neognathae).^[6] Unlik ither flichtless birds, the ratites hae nae keel on thair sternum – hence the name frae the Laitin ratis (for raft). Wioot this tae anchor thair wing muscles, thay coud nae flee even if thay wur tae develop suitable wings.

Maist pairts o the umwhile Gondwana Supercontinent hae ratites, or did hae till the fairly recent past. Thair closest livin relatives are the tinamous o Sooth Americae.^[7][8]

Some taxonomical seestems consider the various faimilies o ratites tae be orders, but the seestem uised here uises the order "Struthioniformes" tae refer tae aw ratites.

References

Tekst üüb Öömrang

Strausenfögler (Struthioniformes) san en order faan fögler, huar daalang bluas noch ian famile mä tau slacher tu tääld woort, a Strausen (Struthionidae).

Strausen

• Strausen (Struthio)

  Afrikoonsk Straus (Struthio camelus)

  Somaalistraus (Struthio molybdophanes)

• Afrikoonsk Straus

• Somaalistraus, mantje

Ual iindialang

Iar san uun det order Struthioniformes aal a fögler fersaamelt wurden, diar enööder like, det wiar a Luupfögler. Daalang witj am, dat jodiar familin ei alt nai mäenööder san:

• Strausen (Struthionidae)
• Nanduun (Rheidae)
• Kasuaaren (Casuariidae)
• Eemus (Dromaiidae)
• Kiiwis (Apterygidae)
• † Moas (Dinornithidae)
• † Elefantenfögler (Aepyornithidae)
• † Palaeotididae

Jodiar familin wurd daalang tuup mä a Tinamuun üs Palaeognathae betiakent, det ment uur-tjaap-fögler.

Ang ratito, ratido, paleognado, o paleognato (Palaeognathae, na nangangahulugang "sinaunang mga mandibula" o "sinaunang mga panga sa Griyego; Ingles: ratite, binibigkas na /ra-tayt/; Kastila: paleognato) ay isang malaking ibong hindi nakalilipad na may pinagmulan sa Gondwana, na hindi na umiiral ang karamihan. Hindi tulad ng ibang mga ibong walang kakayahang makalipad, walang butong kilya o buto sa dibdib sa kanilang isternum.

Mga sanggunian

Ang lathalaing ito na tungkol sa Ibon ay isang usbong. Makatutulong ka sa Wikipedia sa nito.

Los estrutionifòrmes o Ratits son un grop d'ausèls incapables de volar, que la màger part son actualament desapareguts. Un cèrt nombre de caracteristicas los distinguisson dels autres ausèls, çò que tend a confirmar lor origina comuna. Los estrutionifòrmes se reconeisson per l'abséncia de paleta sus lor esternum. La paleta constituissent una ancòra fòrta pels muscles de las alas, los estrutionifòrmes poirián pas volar quitament se desvolopavan las alas apropriadas.

Gropes

I a quatre gropes existents d'estrutionifòrmes. Aquestes se pòdon tractar coma d'òrdres separats, gropats dins dos òrdres o coma un sol òrdre, dins aqueste cas los gropes principals devenon alara de sosòrdres :

• Familha dels Estrutionids : estruci (2 espècias e 6 espècias atudadas)
• Familha dels Reids : nandós (2 espècias subreviventas e 2 atudadas)
• Familha dels Casuariids : casoars (3 espècias)
• Familha dels Dromaiids : emeu (1 espècia subreviventas e 2 atudadas)
• Familha des Apterigids : kiwis (5 espècias)

Gropes atudats

• Familha Aepyornithidae : aepyornis (4 espècias atudadas)
• Familha Dinornithidae: moas (10 espècias atudadas)

Exemples

Espècias viventas :

• estruci
• casoar
• emeu
• kiwi (o apteryx)
• nando

Espècias atudadas:

• aepyornis
• moa

De strúsfûgeleftigen (Latynske namme: Struthioniformes) foarmje in skift fan 'e klasse fan 'e fûgels (Aves), de ûnderklasse fan 'e moderne fûgels (Neornithes) en de tuskenklasse fan 'e âldkakigen (Palaeognathae). Ta dit skift heart mar ien famylje, nammentlik dy fan 'e strúsfûgels (Struthionidae). It skift omfettet fierders mar twa libbene soarten, nammentlik de (gewoane) strúsfûgel (Struthio camelus) en de Somalyske strúsfûgel (Struthio molybdophanes). De Somalyske strúsfûgel waard lange tiid as in ûndersoarte fan 'e gewoane strúsfûgel beskôge, en pas yn 2014, op grûn fan genetysk ûndersyk, as in selsstannige bistesoarte erkend. De strúsfûgeleftigen foarmje in sustertakson fan 'e echte âldkakigen, dêr't û.m. de kasuariseftigen (Casuariiformes) en de nandoe-eftigen (Rheiformes) ta hearre.

Skiftopbou

Төө куштар (лат. Struthioniformes) - жалпак төштүү куштар түркүмү. Миоцен доорунан белгилүү.

Алардын алдыңкы манжалары начар өөрчүгөн, башы, мойну жыланач, куйрук май бези жок. Сөөк көңдөйлөрү аз. Төө куштар азыркы куштардын эн ириси. Салм. 136 кгта, бийиктиги 2,44 мге жетет. Уча алышпайт, тез (50 км/с) жүгүрөт. Эркектери кара, ургаачылары көгуш боз. Түркүмдүн бир гана түрү белгилүү. Төө куштар Түндүк Африкада, Түштүк Европада, Кичи жана Түш-Чыгыш Азияда, Арабия жана Сириянын чөлдөрүндө, ачык талааларда жашап, ар кандай өсүмдүктөрдү, кээде майда жандыктарды жейт. Өлчөмү 12-15 см болгон 6-8 жумуртка тууп, эркек - ургаачысы кезектешип басып чыгарат. Төө куштар колго тез, жакшы көнөт, атайын фермаларда, КМШ өлкөлөрүнүн Аскания-Нова коругунда багылат. Кыргызстанда да багыла баштады.

Колдонулган адабияттар

• «Кыргызстан». Улуттук энциклопедия: 7-том / Башкы ред. Ү. А. Асанов. К 97. Б.: «Кыргыз энциклопедиясы» башкы редакциясы, 2015. - 832 б., илл. ISBN 978-9967-14-125-4

ᎤᎾᏔᎾ ᎠᏂᏣᏗ ᎬᎾ ᎤᏔᎾ ᎠᏓᏅᏍᏗ (ᎠᏂᎶᎻ: Struthioniformes).

ᏗᏓᏟᎶᏍᏔᏅ

• ᎬᎾ ᎤᏔᎾ
  Struthio camelus

• ᎠᎺᎵᎨ ᎬᎾ ᎤᏔᎾ
  Rhea americana

• ᎡᎳᏗᏝ ᎬᎾ ᎤᏔᎾ
  Dromaius novaehollandiae

• ᏄᎩᏂ ᎬᎾ
  Casuarius casuarius

• ᎩᏫ ᏥᏍᏆ
  Apteryx mantelli

De orde van de struusveugels (Struthioniformes) besti mè uut 1 heslacht, Struthio. Struusveugels zien loôpveugels, en ze komm'n voe in Afrika en 't zuudwessen van Azië. 't Ventje en 't wuufje van de struusveugels zien der verschill'nd uut. 't Ventje is zwart en een bitje wit en 't wuufje is bruun.

Kenmerken

Fossielen van struusveugels zien ok in Europa evon'n. Ze heven an da'n ok struusveugels eleeft èn in lan'n as Moldavië en Griekenland. Struusveugels èn mè twi teên'n, wivan 1 een soôrt oeve is. Struusveugels kunn'n 't ardste renn'n van alle loôpveugels, een struusveugel kan arder renn'n as een pèrd. Ze renn'n 65 km/u. Ok zien ze de hroste en zwaerste veugels en lèn ze de hroste eiers. Deze eiers wehen meer as een kilo. Struusveugels kunn'n drie meter worn en 160 kg zwaer wehen.

Indeêlieng

• Orde: Struthioniformes
  • Femielje: Struthionidae
    • Heslacht: Struthio
      • Struusveugel (Struthio camelus)

Struthioniformes is an order of birds with only a single extant family, Struthionidae, containing the ostriches. Several other extinct families are known, spanning across the Northern Hemisphere, from the Early Eocene to the early Pliocene, including a variety of flightless forms like the Paleotididae, Geranoididae, Eogruidae and Ergilornithidae, the latter two thought to be closely related to Struthionidae.

Evolutionary history

According to Mayr and Zelenkov (2021), all Struthioniformes are united by the following characters: "a very long and narrow tarsometatarsus with short trochleae for the second and fourth toes, a tubercle next to the pons supratendineus on the distal end of the tibiotarsus, as well as a shortening of all non-ungual phalanges of the fourth toe except for the proximal one" All known members of the group are thought to have been flightless. Struthioniformes were widely distributed in the Northern Hemisphere during the Eocene, including Paleotididae from Europe, and Geranoididae from North America, and Eogruidae and Ergilornithidae in Asia. Ergilornthids would persist in Asia into the Early Pliocene. Struthionidae, the sister group of Ergilornithidae, likely originated in Asia.^[1] Ostriches first appeared in Africa during the early Miocene, around 21 million years ago, before dispering into Eurasia during the late Miocene, beginning around 12 million years ago.^[2]

Taxonomy

After Mayr, and Zelenkov (2021)^[1]

• Palaeotididae (Early mid-Eocene, Europe)
  • Palaeotis
  • Galligeranoides
• Geranoididae (Early-mid Eocene, North America)
• Unnamed clade
  • Eogruidae (monotypic)
    • Eogrus (mid-Late Eocene, Asia)
  • Sonogrus (late Eocene, Asia)
  • Unnamed clade
    • Proergilornis (late Eocene, Mongolia)
    • Unnamed clade
      • Ergilornithidae (Late Eocene-Early Pliocene, Asia)
      • Struthionidae (Early Miocene-Recent, Afro-Eurasia)

Gallery

References

Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Struthioniformes&oldid=1157424846"

La strutoformaj birdoj estas ampleksa ordo de grandaj neflugaj birdoj de la superordo Paleognatoj. Klarigo por neflugeco estas, ke ili ne havas sternumon, aŭ pli bone dirite, ili havas ĝin ebena, tio estas, sen karino kaj de tie la nomo Ratites el la latina ratis (por floso). Sen tio por ankri iliajn flugilmuskolojn, ili ne povus flugi eĉ se ili disvolvigus taŭgajn flugilojn. Kvankam ili povus havi fortikajn flugilojn, sen forta akso tiuj ne utilus por flugi. Por defendi sin, ili lernis rapide kuri kaj, ĉar ili ne devas flugi, estas pli pezaj kaj grandaj ol aliaj birdoj, do plej ofte ili povas kontraŭataki eblajn mortiguntojn ĉu per beko ĉu per kruroj.

Estas ankoraŭ ioma polemiko pri la koncerna sistematiko. Kelkaj fontoj asertas, ke Ratites estas sinonima de Strutoformaj,^[1] dum alaij asertas, ke Ratites estas la sama grupo, nur ke la ordo Strutoformaj enhavas nur la Struton kaj eble la Elefantobirdon.^[2][3] Ratites apartenas al la moderna birda superordo Paleognatoj kiu konsistas el ratites kaj tinamoj (kompare al Neognatoj).^[4]

Ili vivas en ĉiu mondoparto kiu devenas el prakontinento Gondvano, krom Antarkto kompreneble kaj Hindio. Post ties disiĝo la evoluo daŭriĝis aparte kaj la specoj malsimiliĝis. Ĉiu prosperis ĉe si sen naturaj atakantoj ĝis kiam homoj translokiĝis tien kaj ekmalaperigis ilin ĉu per rekta ĉasado ĉu per ovorabado. Nur la plej fortaj aŭ lertaj specoj pretervivis.

Plej partoj el la iama Gondvano havas Strutoformajn birdojn, aŭ havis ilin ĝis ĵuse. Ties plej proksimaj vivantaj parencoj estas la tinamoj de Sudameriko.^[5][6]

Kelkaj taksonomiaj sistemoj konsideras la variajn familiojn de Strutoformaj birdoj kiel ordoj, sed la plej uzita sistemo konsideras ununuran ordon "Strutoformaj".

Specioj

Vivantaj formoj

En Afriko vivas la nuna plej granda birdo, la struto, kiu povas esti ĝis preskaŭ 3 metroj alta kaj 156 kg peza. Ĝi povas kure superi ĉevalon.

En Aŭstralio vivas la emuo, la dua laŭ grandeco, ĝis 2 metroj alta kaj 60 kg peza. Kiel strutoj, emuoj estas birdoj de la ebenaĵoj. Ankaŭ en Aŭstralio vivas tri specioj de kazuaro en densaj tropikaj arbaroj (eĉ ĝangaloj) de nordaj regionoj kaj insuloj. Ili estas malpli grandaj ol aliaj strutoformaj birdoj, sed pli fortikaj kaj danĝeraj kontraŭ homoj, se oni ĝenas ilin, ĉefa pro siaj akraj kalkanumoj, kiuj povas mortigi homon. En Novgvineo, oni alportas al vilaĝoj kazuarajn ovojn kaj oni bredaj idojn por manĝi ilin kiel delikataĵon, spite (aŭ eble pro tio) la riskon. Ili atingas ĝis 1.7 m alte kaj pezas tiom multe kiom ĝis 59 kg.^[7]

En Sudameriko vivas 2 specioj de reaoj aŭ nanduoj, en ebenaĵoj nomitaj pampoj. La plej grandaj estas 1.5 m altaj kaj 20 ĝis 40 kg pezaj.^[7]

En Novzelando vivas 5 specioj de kivioj, la plej malgrandaj de la ordo sed kiuj naskiĝas de la plej grandaj ovoj kompare kun siaj korpoj (15 aŭ 20 %). Ili estas similgrandaj al kokoj, timidaj kaj noktuloj. Ili nestumas en profundaj nestotruoj kaj uzas tre disvolvigitan flarkapablon por trovi malgrandajn insektojn kaj larvojn engrunde. La plej malgranda specio de kivio estas la Ovena kivio, nome 0.9 al 1.9 kg kaj 35 al 45 cm.^[7]

Holocenaj formortintaj formoj

Ankaŭ en Novzelando vivis almenaŭ 9 aŭ 10 malsimilaj specoj de la familio de moaoj antaŭ la homa alveno ĉirkaŭ la 14-a jarcento. Ili estis grandaj laŭ gamo el tiu de meleagroj al tiu de Giganta moao, Dinornis giganteus, kun alto de 3.7 m akj kun pezo de ĉirkaŭ 230 kg.^[7] Ili iĝis formoritntaj ĉirkaŭ la jaron 1500 pro ĉasado fare de maoriaj setlantoj, kiuj alvenis ĉirkaŭ la jaro 1300. Ĝis tiam, kiel kazuaroj kaj malkiel la aliaj strutoformaj birdoj, la moaoj vivis senprobleme en arbaro. Poste malaperis en kelkaj jarcentoj. Oni supozas, ke malgrandaj aroj da ili pretervivis ĝis nelonge kaŝitaj en apartaj regionoj.

En Madagaskaro vivis la plej granda kaj fortika konata birdo, Aepyornis aŭ elefanta birdo, kiu estis ne tiom alta kiom la plej altaj inter la moaoj, sed ja la plej granda kaj peza inter ĉiuj birdoj (ĝis 450 kg!). Estis du specoj antaŭ la homa alveno ĉirkaŭ la 1-a jarcento. La malgranda malaperis unue; la granda pretervivis ĝis ĉirkaŭ jaro 1600. Kvankam pli mallonga ol la plej alta moao, granda Aepyornis povŭ pez ĉirkaŭ 400 kg kaj estis ĝis 3 m alta.^[7]

Fragmentoj de ovoŝeloj similaj al tiuj de Aepyornis troviĝis en Kanariaj Insuloj. Tiuj fragmentoj datas el meza aŭ fina Mioceno, kaj ne aperis fidindaj teorioj pri kiel tiuj estas tie kaj estas necerteco ĉu tiuj insuloj estis iam konektitaj al la afrika kontinento.

Evoluado kaj klasigo

La plej fruaj konataj fosilioj de Strutoformaj datas el la Paleoceno nome de antaŭ ĉirkaŭ 56 milionoj da jaroj (ekz. Diogenornis, eble frua parenco de la Reao).^[8] Tamen, pli primitivaj paleognatoj estas konataj el kelkaj milionoj da jaroj antaŭe,^[9] kaj la klasigo kaj membreco de la Strutoformaj restas necerta.

Estas du taksonomiaj alproksimiĝoj al la klasigo: tiu aplikita ĉi tie kombinas la grupojn kiel familioj en la ordo Strutoformaj, dum la alia supozas ke la stirpoj evoluis ĉefe sendepende kaj tiele altigas la familiojn al orda rango (ekz. Reoformaj, Kazuaroformaj ktp.).

Kelkaj studoj bazitaj sur morfologio, imunologio kaj DNA indikis, ke la Strutoformaj estas monofiletikaj.^[5] La tradicia rakonto de la evoluo de Strutoformaj montras la grupon eliranta laŭ neflugaj formoj en Gondvano en la Kretaceo, kaj poste evoluante en separataj direktoj dum la kontinentoj disiĝis aparte.

Tamen, ĵusaj analizoj de genetika variado inter Strutoformaj konfliktas kun tio. Analizoj pere de DNA ŝajnas montri ke la Strutoformaj diverĝis el alia tro ĵuse por kunhavi komunan gondvanan praulon. Ankaŭ la fosilio mez-eocena "pra-struta" Palaeotis el Centra Eŭropo povus sugesti, ke la hipotezo "for-de-Gondvano" malpravas. Plie, ĵusaj analizoj de 20 kernaj genoj pridisputis la monofilion de la grupo, sugeste, ke la flugaj tinamoj eniras la stirpon de la Strutoformaj. La fakuloj diras, ke la dato "unequivocally places tinamous within ratites" (certe metas tinamojn ene de Strutoformaj).^[10]

Kompara studo de plenaj mitokondriaj sekvencoj de DNA de vivantaj Strutoformaj plus du moaoj metas la moaojn en la baza loko, sekvitaj de reaoj, kaj poste strutoj, sekve de kivioj, kun emuoj kaj kazuaroj kiel plej proksimaj parencoj.^[5] Alia studo ŝanĝis la relativajn situojn de moaoj kaj reaoj, kaj indikis, ke la elefantbirdoj ne estas proksimaj parencoj de strutoj aŭ aliaj strutoformaj,^[6] dum studo de kernaj genoj montras, ke strutoj branĉodisiĝis unue, sekve de reaoj kaj tinamoj, poste kivioj disiĝis el emuoj kaj kazuaroj.^[10] Tiuj studoj montras branĉodisigajn datojn kiuj sugestas, ke dum pra-moaoj povis esti en Novzelando ekde ĝi disiĝis el Gondvano, la prauloj de kivioj ŝajne alvenis tien el Aŭstralio pli ĵuse, eble tra terkolo aŭ per insulsaltado. Ĵusa etenda morfologia komparo faras sudamerikajn kaj aŭstraliajn strutoformajn klado, kun tri sinsekvaj pli distaj frataj grupoj konsistaj je strutoj, elefantbirdoj kaj klado novzelanda.^[11]

Ĉiuj analizoj escepte la plej ĵusa morfologia studo montras, ke reaoj kaj nunaj aŭstral-pacifikaj strutoformaj estas monofiletikaj. La informo per DNA montras, ke la struta branĉodisiĝo kongruus kun la sekvenco de la rompo de la tektonaj platoj de Gondvano.^[10] Aliaj, sed ne ĉiuj, aspektoj de la paleobiogeografio de la Strutoformaj estas kongrua kun la hipotezo pri nerekteco (tektonplata disiĝo de Gondvano). La fratgrupa rilato de la novzelandaj strutoformaj kun la aliaj strutoformaj proponis ke la morfologia bazo ne kongruas kun la teorio de nerekteco, dum estu la proponita sudamerik-aŭstralia klado.^[11]

Ĵusaj filogenomaj studoj sugestas ke ankaŭ tinamoj povus fakte aparteni al tiu grupo. Tiukaze tio farus la Strutoformajn pli parafiletikaj ol monofiletikaj.^[10][12] Ĉar tinamoj estas malfortaj flugantoj, tio levas interesajn demandojn pri la evoluo de neflugeco en tiu grupo. Dum oni supozis tradicie por la Strutoformaj praulan neflugecon kaj monofiletikan grupon, la branĉo de tinamoj ene de la stirpo de Strutoformaj sugestas, ke tiuj evoluis neflugecon almenaŭ trifoje.^[10][13] Re-evoluo de flugo ĉe tinamoj estus alternativa klarigo, sed tia disvolviĝo estas senantaŭa en la birda historio, dum la perdo de flugo ja estas ofta.^[10]

Aspekto

Strutoformaj ĝenerale havas multajn fizikajn karakterojn komune, kiuj estas ofte nekunhavataj de la familio Tinamedoj, aŭ tinamoj. Unue, la brustaj muskoloj estas subdisvolvigitaj. Ili ne havas karinan sternumon. Ties forketoj preskaŭ forestas. Ili havas simpligitan flugilajn ostaron kaj muskolaron. Ties kruroj estas pli fortaj kaj ne havas aerĉambrojn, escepte ĉe la femuroj. La plumoj de ties vosto kaj flugiloj retroevoluis aŭ iĝis ornamaj plumoj. Ili ne havas plumajn vakuojn, kio signifas, ke ili ne bezonas oleumi siajn plumojn, kaj pro tio ili ne havas uropigajn glandojn. Fine ili havas paleognatajn palatojn.^[14]

La strutoj havas la plej grandan dimorfismon, dum reaoj montras nur iome da dukoloreco dum la reprodukta sezono. Emuoj, kazuaroj kaj kivioj montras iomete da dimorfismo, ĉefe laŭ grando.

Dum la Strutoformaj kunhavas multajn similaĵojn, ili havas ankaŭ grandajn diferencojn. Strutoj havas nur du fingrojn, el kiu unu estas multe pli granda ol la alia. Kazuaroj disvolvigis longajn internajn fingrungojn, uzataj defende. Strutoj kaj reaoj havas elstarajn flugilojn; kvankam ili ne uzas tiujn por flugi, sed ili uzas tiujn por pariĝado kaj predanta fordistrado.^[14]

Bildaro de vivantaj specioj

• Struto

• Amerika reao

• Darvina reao

• Suda kazuaro

• Norda kazuaro

• Nana kazuaro

• Emuo

• Haasta kivio

• Ovena kivio

• Nordinsula bruna kivio

• Emuo

• Struto

• Struto

• Struto

Kutimaro kaj ekologio

Manĝo kaj dieto

Idoj de Strutoformaj tendencas esti pli ĉiomanĝantoj aŭ insektovoraj; similaĵoj ĉe plenkreskuloj finas dum manĝado, ĉar ili ĉiuj varias en dieto kaj longo de la digesta sistemo, kio estas indikilo de dieto. Strutoj, kun la plej longa sistemo nome 14 m, estas ĉefe herbovoruloj. Poste la digestaj sistemoj de reaoj estas la venontaj plej longaj inter 8-9 m, kaj ili ankaŭ havas cekumojn. Ili estas ankaŭ ĉefe herbovoruloj, koncentre al larĝafoliaj plantoj. Tamen ili manĝas insektojn se estas oportuno. Emuoj havas digestilojn 7 m longajn, kaj havas pli ĉiomanĝantan dieton, inklude insektojn kaj aliajn malgrandajn animalojn. Kazuaroj havas preskaŭ la plej mallongajn digestilojn nome de 4 m. Fine, kivioj havas la plej mallongajn digestajn sistemojn kaj manĝas tervermojn, insektojn kaj aliajn similajn bestetojn.^[14]

Reproduktado

Strutoformaj estas diferencaj el flugantaj birdoj je tio ke ili bezonas adapti aŭ evolui iajn karakterojn por protekti siajn junulojn. Unue kaj plej rimarkinda estas la dikeco de la ŝeloj de ties ovoj. Due ties junuloj eloviĝas pli disvolviĝintaj ol plej aliaj kaj ili povas kuri aŭ piediri tuj poste. Krome plej strutoformaj havas komunajn nestojn, kie ili kunhavas kovajn taskojn kun aliaj. Strutoj estas la ununuraj strutoformaj kies inoj kovas; ili kunhavas la taskon, kaj maskloj kovas nokte. La kivioj elstaras kiel escepto pro sia monogama rilato.^[14]

Strutoformaj kaj homoj

Strutoformaj kaj homoj havis longan rilaton starte per la uzado de la ovoj kiel akvujoj, juveloj aŭ aliaj artaĵoj. Plumoj de masklaj strutoj estis popularaj por ĉapeloj dum la 18-a jarcento, kio kondukis al ĉasado kaj akraj malpliiĝoj en populacioj. Strutobredado kreskiĝis el tiu neceso, kaj homoj kolektis ties plumojn, haŭtojn, ovojn kaj viandon el la struto. Ankaŭ emubredado iĝis populara pro similaj tialoj kaj pro sia emuoleo. Reaplumoj estas popularaj por plumpurigiloj, kaj la ovoj kaj viando estas uzitaj por produkti idojn kaj maskotojn en Sudameriko. La haŭto de strutoformaj estas popularaj por ledoproduktoj kiaj ŝuoj.^[14]

Referencoj

Literaturo

• Bourdon, Estelle; De Ricqles, Armand; Cubo, Jorge (2009). "A new Transantarctic relationship: morphological evidence for a Rheidae–Dromaiidae–Casuariidae clade (Aves, Palaeognathae, Ratitae)". Zoological Journal of the Linnean Society 156 (3): 641–663. doi:10.1111/j.1096-3642.2008.00509.x.
• Brands, Sheila (2008-08-14). "Systema Naturae 2000 / Classification, Order Struthioniformes". Project: The Taxonomicon. Konsultita la 2009-02-04.
• Bruning, D. F. (2003). "Rheas". In Hutchins, Michael. Grzimek's Animal Life Encyclopedia. 8 Birds I Tinamous and Ratites to Hoatzins (2 ed.). Farmington Hills, MI: Gale Group. pp. 53–55. ISBN 0-7876-5784-0.
• Cooper, A.; Lalueza-Fox, C.; Anderson, S.; Rambaut, A.; Austin, J.; Ward, R. (2001-02-08). "Complete Mitochondrial Genome Sequences of Two Extinct Moas Clarify Ratite Evolution". Nature 409 (6821): 704–707. doi:10.1038/35055536. PMID 11217857. Konsultita la 2008-04-05.
• Davies, S.J.J.F. (2003). "Struthioniformes (Tinamous and Ratites)". In Hutchins, Michael; Jackson, Jerome A.; Bock, Walter J.; Olendorf, Donna. Grzimek's Animal Life Encyclopedia. 8 Birds I Tinamous and Ratites to Hoatzins. Joseph E. Trumpey, Chief Scientific Illustrator (2 ed.). Farmington Hills, MI: Gale Group. pp. 56–105. ISBN 0787657840.
• Gray, George Robert (1863). Catalogue of British Birds in the Collection of the British Museum (PDF). Red Lion Court, Fleet Street, London, UK: Taylor and Francis. p. 133.
• Hackett, Shannon J.; et al. (2008-06-27). "A Phylogenomic Study of Birds Reveals Their Evolutionary History". Science 320 (5884): 1763–1768. doi:10.1126/science.1157704. PMID 18583609. Konsultita la 2008-10-18.
• Haddrath, O.; Baker, A. J. (2001). "Complete mitochondrial DNA genome sequences of extinct birds: ratite phylogenetics and the vicariance biogeography hypothesis". Proceedings of the Royal Society. Biological Sciences 268 (1470): 939–945. doi:10.1098/rspb.2001.1587. PMC 1088691. PMID 11370967.
• Harshman, John; Brown, Joseph W. (13 May 2010). "Palaeognathae". The Tree of Life Web Project. http://tolweb.org.
• Harshman, John; et al. (2008-09-09). "Phylogenomic evidence for multiple losses of flight in ratite birds" (PDF). Proceedings of the National Academy of Sciences 105 (36): 13462–13467. doi:10.1073/pnas.0803242105. PMC 2533212. PMID 18765814. Konsultita la 2008-10-17.
• Holmes, Bob (2008-06-26). "Bird evolutionary tree given a shake by DNA study". New Scientist. Konsultita la 2009-02-04.
• ITIS (2007). "Struthioniformes". Integrated Taxonomic Information System. Konsultita la 13 Jun 2012.
• Salvadori, Tomasso; Sharpe, R. Bowdler (1895). Catalogue of the Birds in the British Museum. XXVII. Red Lion Court Fleet Street, London UK: Taylor and Francis. p. 570.
• Womach, Jasper (2005). Agriculture: A Glossary of Terms, Programs, and Laws (PDF). 2005. Konsultita la 15 Jul 2009.

Vidu ankaŭ

• Neflugaj birdoj
• Listo de Strutoformaj birdoj laŭ populacio

Struthioniformes es un orden de aves paleognatas, no voladoras, algunas de ellas ya desaparecidas. Anteriormente, agrupaba a todas las aves caracterizadas por la presencia de un esternón plano, sin quilla (en la quilla se insertan los músculos para volar) sin embargo, estudios moleculares posteriores determinaron que los tinamúes (familia Tinamidae) tienen insertos estos músculos, haciendo de este un grupo parafilético. Actualmente solo agrupa a avestruces y formas fósiles cercanas, mientras que los otros miembros fueron incluidos en nuevas familias.

Taxonomía

A partir de Hackett et al. (2008) y Harshman et al. (2008), las ratites según todos los estudios moleculares son un grupo parafilético al obtenerse en los resultados a los tinamúes dentro de este grupo.^[2]​^[3]​^[4]​^[5]​^[6]​^[7]​^[8]​

Paleognathae  

Struthionidae

     

Rheidae

       

Tinamidae

   

†Dinornithidae

    Novaeratitae  

Apterygidae

     

Casuariidae

   

Dromaiidae

           

Notas y referencias

Notas

Referencias

Bibliografía

• Latham, J. (1790). Index ornithologicus, sive systema ornithologiæ; complectens avium divisionem in classes, ordines, genera, species, ipsarumque varietates: adjectis synonymis, locis, descriptionibus, &c. (en latín). Vol. II. pp. 467–920. Londini (Londres): Leigh & Sotheby. Disponible en Biodiversitas Heritage Library.

Jaanalinnulised (Struthioniformes) lennuvõimetute lindude rühm, mida traditsiooniliselt peetakse seltsiks.

Kas neil omavahel mingit pistmist on, ei ole selge. Ühine on neile lennuvõime puudumine. Kuid on veel palju lennuvõimetuid linde, kes ilmselt omavahel suguluses ei ole, vaid on lähemas suguluses mitmesuguste lennuvõimeliste lindudega. Nt. rookanade seas on palju lennuvõimetuid liike mitmetel saartel, samuti ka palju lennuvõimelisi liike: on ilmne, et lennuvõimetud rookanad ei ole omavahel suguluses, vaid on lähemas suguluses lennuvõimeliste rookanadega. Seetõttu on täiesti võimalik, et jaanalinnulisteks peetavad linnurühmad ei ole omavahel kuidagi suguluses.

Süstemaatika

Tavaliselt rühmitatakse jaanalinnulised järgmiselt:

• sugukond jaanalindlased (Struthionidae)
  • perekond jaanalind (Struthio)
    • jaanalind (Struthio camelus)
• sugukond nandulased (Rheidae)
  • perekond nandu (Rhea)
    • nandu (Rhea americana)
    • väikenandu (Rhea pennata, Rhea darwini, Pterocnemia pennata)
      • patagoonia väikenandu (Rhea pennata pennata, Rhea pennata taracapensis, Rhea taracapensis)
• sugukond kaasuarlased (Casuariidae)
  • perekond kaasuar (Casuarius)
    • kiiverkaasuar (Casuarius casuarius)
    • kaeluskaasuar (Casuarius unappendiculatus)
    • väikekaasuar (Casuarius bennetti)
  • perekond emu
    • emu (Dromaius novaehollandiae)
    • kuningasaare emu (Dromaius ater, Dromaius minor; välja surnud)
    • kängurusaare emu (Dromaius baudinianus, Dromaius diemenianus; välja surnud)
    • Dromaius ocypus (välja surnud)
• sugukond Aepyornithidae (välja surnud)
• sugukond moalased (Dinornithidae) (välja surnud)
• sugukond kiivilased (Apterygiidae)
  • perekond kiivi (Apteryx)
    • pruunkiivi (Apteryx australis)
    • täpikkiivi (Apteryx haasti, Apteryx haastii, Apteryx hastii)
    • väikekiivi (Apteryx owenii)

Nandud võidakse arvata ka eraldi nanduliste (Rheiformes) seltsi. Kiivid võidakse arvata ka eraldi kiiviliste seltsi. Kaasuarid võidakse arvata ka eraldi kaasuariliste seltsi.

Emud võidakse arvata ka eraldi emulaste (Dromaiidae) sugukonda.

Struthioniformes Palaeognathae goiordenaren hegan egiten ez duen hegazti ordena da. Antzinako Gondwanan zeuden egungo lurraldeetan bizi dira. Ostrukak, kiwiak, emuak, rheak eta kasuarioak barnean ditu.

Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz.

Tätä artikkelia tai sen osaa on pyydetty parannettavaksi, koska se ei täytä Wikipedian laatuvaatimuksia.
Voit auttaa Wikipediaa parantamalla artikkelia tai merkitsemällä ongelmat tarkemmin. Lisää tietoa saattaa olla keskustelusivulla.
Tarkennus: Artikkeli sekoittaa sileälastaiset ja strutsilinnut keskenään, joten luokittelu ei pidä paikkaansa

Strutsilinnut (Struthioniformes) on suurikokoisten lentokyvyttömien lintujen lahko, jonka jäsenistä suurin osa on kuollut sukupuuttoon. Toisin kuin muilla lentokyvyttömillä linnuilla, strutsilintujen rintalastassa ei ole harjannetta, joten ne eivät voisi lentää, vaikka niillä olisikin riittävän isot siivet. Niitä kutsuttiinkin aikaisemmin nimellä "sileälastaiset". Lahkon lajeja elää Etelä-Amerikassa, Afrikassa, Australiassa, Uudessa-Guineassa ja Uudessa-Seelannissa. Strutsilintujen lähimpiä sukulaisia ovat tinamit, jotka on toisinaan luettukin mukaan strutsilintujen lahkoon^[1].

Vanhentuneessa luokittelussa strutsilintujen lahkoon luettiin ainoastaan strutsi, ja muut heimot kuuluivat omiin lahkoihinsa: nandut nandulintuihin Rheiformes, kasuaarit ja emut kasuaarilintuihin Casuariiformes ja kiivit kiivilintuihin Apterygiformes.^[2][3]

Heimot, suvut ja lajit

Nykyisin elävien ja äskettäin sukupuuttoon kuolleiden strutsilintujen luokittelu BirdLife Suomen (2006) mukaan.^[4]

• Strutsit Struthionidae
  • Struthio
    • Strutsi Struthio camelus
• Nandut Rheidae
  • Rhea
    • Nandu Rhea americana
  • Pterocnemia
    • Patagoniannandu Pterocnemia pennata
• Kasuaarit Casuariidae
  • Kasuaarit Casuarius
    • Kypäräkasuaari Casuarius casuarius
    • Pikkukasuaari Casuarius bennetti
    • Isokasuaari Casuarius unappendiculatus
• Emut Dromaiidae
  • Emut Dromaius
    • Emu Dromaius novaehollandiae
    • Mustapikkuemu Dromaius ater †
    • Pikkuemu Dromaius baudinianus †
• Kiivit Apterygidae
  • Kiivit Apteryx
    • Ruskokiivi Apteryx australis
    • Pikkukiivi Apteryx owenii
    • Kirjokiivi Apteryx haastii

Lähteet

Les Struthioniformes sont un ordre d'oiseaux incapables de voler, dont la plupart ont actuellement disparu. Dans la classification de référence (version 2.2) du Congrès ornithologique international, cet ordre est très largement réduit comparativement à ce qu'il était dans la classification de Sibley. Il ne comprend plus que la famille des Struthionidae et deux espèces vivantes.

Description

Les Struthioniformes se reconnaissent par l'absence de bréchet sur leur sternum. Le bréchet constituant une ancre forte pour les muscles des ailes, les Struthioniformes ne pourraient pas voler même s'ils développaient les ailes appropriées.

Systématique

D'après la classification de référence (version 2.2) du Congrès ornithologique international, cet ordre est constitué de :

• Famille des Struthionidae : autruches (1 ou 2 espèces actuelles et 6 fossiles)

La plupart des Struthioniformes sont de grands oiseaux. L'autruche africaine est aujourd'hui le plus grand oiseau vivant. Elle atteint jusqu'à 3 mètres de haut et pèse jusqu'à 135 kg.

Dans la classification classique et la classification de Sibley, l'ordre des Struthioniformes comprenait aussi :

• la famille Rheidae (les nandous), maintenant dans son propre ordre des Rheiformes ;
• la famille Casuariidae (casoars), maintenant dans l'ordre des Casuariiformes ;
• la famille Dromaiidae (émeus), maintenant dans l'ordre des Casuariiformes ;
• la famille Apterygidae (kiwis), maintenant dans son propre ordre des Apterygiformes.

Cette ancienne définition du groupe correspond aujourd'hui au terme ratites.

Nojevke (lat. Struthioniformes) ili kako ih još ponekad nazivaju ptice trkačice spadaju u red ptica koje ne lete. To su najveće ptice koje danas žive na zemlji. Iako imaju perje i zakržljale ostatke krila, ne mogu letjeti jer su vrlo teške a i nemaju dovoljno razvijenu prsnu, ili "letnu" muskulaturu.

Općenito

U "ptice trkačice" se prije svega ubrajaju nojevke, teške i velike ptice. Jedino su ptice kiviji iz ove porodice nešto malo veće od pijetla. No, neki zoolozi u ovu grupu ubrajaju i tinamuovke kao skupinu loših letača, ili trkačica.

U ovu skupinu ubrajaju se sljedeće takse:

• u Africi noj, a na Madagaskaru je živjela slonovka koja je danas izumrla,
• u Australiji su to emu i kazuari,
• na Novom Zelandu su to kiviji i izumrli moa,
• u Južnoj Americi su to nandui i, ovisno o klasifikaciji, eventualno tinamuovke.

Opisthodactylus je izumrli prapovijesni rod ptica neletačica koji se ubraja u ovaj red.

Obilježja

Ptice letačice imaju na stražnjim rubovima rebara kukaste nastavke koji pristaju na gornji rub sljedećeg rebra što bitno pridonosi čvrstoći njihovog prsnog koša. Ta je struktura rebara to razvijenija, što je ptica snažniji letač. Međutim, ta je osobina kod ptica trkačica zakržljala ili posve nestala. Zbog tog obilježja ih nazivaju Ratiti. To se izvodi iz lat. ratis, što znači splav, čun. Tinamuovke imaju tako oblikovana rebra.

I perje ove skupine ptica je nešto drugačije građe nego perje drugih ptica. Isperci prvog i drugog reda (vidi pero) kod njih nisu dovoljno međusobno povezani kukicama, pa je njihovo perje "rastresito", nije dovoljno čvrsto povezano pa je puno mekše i podatnije od drugog ptičjeg perja.

Ni jedna ptica iz ove skupine ne može letjeti. Nojevi i nandui još imaju krila koja igraju prije svega ritualnu ulogu, kod drugih su krila značajno smanjena, dok ih moe uopće nemaju. Dok ptice letačice ne smiju prijeći određenu veličinu jer se inače ne bi mogle izdići u zrak, nojevke nemaju takva ograničenja. Povećanje veličine povećava sigurnost pticama neletačicama od grabežljivaca. Duže noge im daju veću brzinu, a dugačak vrat im omogućava da dosegnu hranu na stablima i visokom grmlju. Tijelo može prihvatiti veće količine hrane jer ne postoji potreba da radi letenja održava manju tjelesnu težinu. To znači, da probava može biti sporija, pa prema tome i efikasnija.

Evolucija

Na mnoga pitanja u vezi s nojevkama još nema jedinstveno prohvaćenih odgovora. Tako se naročito raspravljalo da li su ove ptice zbog svoje nesposobnosti da lete naročito "primitivne". Njihov mali mozak se jedva razlikuje od onog u ptica letačica. I reducirani kostur krila slijedi istu shemu kao i onaj kod letačica. Međutim, nojevke u dugim kostima nemaju zračne vrećice koje su za letačite karakteristične. Danas mnogi stručnjaci smatraju, da ptice neletačice potječu od ptica koje su mogle letiti.

Prve nojevke su živjele još u paleocenu, to su bile Lithornithiformes, jedan red ptica koje su potsjećale na tinamuovke. Nandui su poznati od eocena, kazuari od oligocena, moe i tinamuovke od miocena a slonovke i kiviji od pleistocena.

Sistematika

U nojevke spadaju sljedeće porodice:

• nojevi (Struthionidae)
• nandui (Rheidae)
• kazuari (Casuariidae)
• emui (Dromaiidae)
• kiviji (Apterygidae)
• moe† (Dinornithidae)
• slonovke† (Aepyornithidae)

Mjesto tinamuovki (Tinamidae) je nejasno. Klasični pristup utvrđivanja srodnosti ovih ptica je polazio od pretpostavke, da geografski susjedne takse moraju biti i međusobno srodne; jedino su iz grupe izostavljanje tinamuovke jer je građa njihovih rebara u klasičnoj sistematici bila previše važna da bi ih se sistematiziralo u nojevke, pa su bili sistematizirani:

-+-- Tinamidae (tinamuovke) `-- Struthioniformes (nojevke) |--+-- Rheidae (nandui) | `--+-- Struthionidae (nojevi) | `-- Aepyornithidae (slonovke) `--+--+-- Casuariidae (kazuari) | `-- Dromaiidae (emui) `--+-- Apterygidae (kivii) `-- Dinornithidae (moe) 

Ovo grupiranje se danas preispituje. Nojevke su vrlo stara grupa, koja se možda već podijelila u vrijeme dok su južni kontinenti bili kao gondvana međusobno povezani. Tada geografska blizina danas ne bi uopće morala značiti i blisku srodnost. Pored toga, pokušalo se u sistem uključiti i tinamuovke. One, kao i nandui nastanjuju Južnu Ameriku, a imaju i neke osobitosti perja zajedničke. To bi značilo, da su možda blisko srodni, a da se sličnost nojeva i nandua razvila kao rezultat konvergentne evolucije.

U međuvremenu postoje mnogobrojne međusobno suprotstavljene sistematike ptica trkačica, u kojima se porodice uvijek na drugi način grupiraju. Sljedeći kladogram predstavlja, primjerice, pogled Haddratha i Bakera:

-+-- tinamuovke `--+-- moe `--+-- nandui `--+-- nojevi `--+-- kivii `--+-- kazuari `-- emui 

Ostali projekti

Wikivrste imaju podatke o: Nojevke

Þessi grein þarfnast hreingerningar svo hún hæfi betur sem grein hér á Wikipediu.
Aðalvandamál þessarar greinar: Hér er verið að fjalla um eina tegund, "Struthio camelus" en ekki ættina "Struthioniformes", þarnast aðgreiningar og hreingerningar

Strútar (fræðiheiti: Struthioniformes) eru ófleygir og ósyndir fuglar. Strútar lifa á allri afrísku savönnuni. Karlkyns strútar eru hvítir og gráir á meðan kvendýrið er brúnleitt á litinn. Strútar eru ófleygir því þeir hafa ekki lengur þann kamb sem fleygir fuglar hafa þar sem flugvöðvarnir eru festir við. Þótt strútar geti ekki flogið þá geta þeir hlaupið á allt að 70 km. hraða. Strútar geta farið allt að 50 kílómetra á klukkustund og 3-5 metra í hverju skrefi. Fætur strúta eru kraftmikilir og hafa þeir tvær klær og nota þær til þess að hlaupa og til þess að verja sig. Eitt spark frá strút getur drepið fullorðna manneskju.

Þótt strútar geti ekki flogið nota þeir vængina nokkuð mikið, þeir nota vængi sína sem segl þegar þeir eru að hlaupa og einnig nota þeir þá í mökunarferli sínu. Fundist hafa steingervingar af mögulegum forferðum strútsins og eru þeir um 40-70 milljón ára gamlir.

Strútar eru að meðaltali 2,1-2,7 metrar á hæð. Strútar verða að meðaltali 30-40 ára gamlir og verða að meðaltali 100-160 kg. á þyngd. Strútar lifa í litlum hópum sem samanstanda af einum „alpha male“ og nokkrum kvendýrum. Þegar strútar verpa þá setja þeir öll eggin í sama hreiðrið þar sem alfa karldýr og alfa kvendýr skiptast á því að liggja á eggjunum.

Útlit og líkamsbygging

Karlkyns strútar eru svartir og hvítir en kvendýrið er brúnt. Strútar eru stærstu fuglarnir og eru ófleygir. Þess í stað geta þeir hlaupið á allt að 70 km/klst. hraða. Þeir nota vængina í mökunarferli sínu og einnig nota þeir þá sem nokkurs konar segl þegar þeir hlaupa til þess að breyta um stefnu.

Fæða

Strútar eru aðalega grasætur en þeir borða einnig hnetur og stundum borða þeir litlar eðlur og skordýr.

Mökunarferli

Mökunartími strúta er frá mars, apríl til september. Lappir og háls karldýrsins verða eldrauð vegna aukins blóðflæðis. Þegar á mökunarferlinu stendur finna karldýrinn sér landsvæði og verja það, á meðan labba flokkar kvendýra á milli svæðanna og velja sér maka. Karl og kvendýrin makast með mörgum yfir mökunartímabilið. Til þess að fá athygli kvendýrsins dansar karldýrið og mjakar sér að kvendýrinu, þegar það er tilbúið þá leggst kvendýrið niður og leyfir karldýrinu að fara uppá hana. Þegar þessu er lokið og karldýrið er búið að makast með hinum kvendýrunum í flokknum þá grefur karldýrið grunna holu á besta staðnum á svæðinu hans. Þegar því er lokið þá leggja öll kvendýrin eggin sín í þessa holu. Þegar það er búið að leggja eggin finnur karldýrið sér félaga sem í langflestum tilfellum er ríkjandi kvendýrið.

Þegar ungarnir hafa klekjast út þá sér karldýrið um þau og sér um að ala þau upp. Ef tvö karldýr sem eru með afkvæmi mætast þá berjast þeir um hver fái að eiga ungana. Sá sem vinnur fær að halda báðum hópunum af ungum. Hugsunin bak við þetta er sú að þeir vilja vera með fleiri strúta sem eru frá honum í kringum sig.

Saga strútsins

Steingervingar hafa fundist af fleygum forfeðrum strútsins í Norður-Ameríku og Evrópu sem eru 40-70 milljón ára gamlir. Einnig hafa fundist steingervingar sem eru 40-55 milljón ára gamlir og hafa þeir fuglar misst flughæfnina og fundust þeir á sléttum Asíu. Þessir fuglar voru mun minni heldur en strúturinn sem þekkjast í dag. Fyrir um 12 milljónum ára fóru þeir að stækka og voru þeir orðnir mun stærri heldur en strúturinn sem við þekkjum í dag og var útbreiðslusvæði hans frá Mongólíu alveg niður til Suður-Afríku.

Heimildir

• National Geographic society 1996-2016
• isProject ehf., 2010
• African Wildlife Foudation
• Joseph Castro, Live Science Contributor
• Butchart, S., Ekstrom, J., Khwaja, N., Martin, R, Taylor, J. & Symes, A.

Struthioniformes sunt ordo magnarum avium non volatilium, in superordine Palaeognathis contentus, cuius genus notissimum est Struthio, unde nomen provenuit. Struthioniformes in sterno carinam non habent, ergo aliud nomen avium est Ratites (ex vocabulo rate). Aliqui struthioniformes et ratites synonyma habent, sed taxinomia adhuc disputatur.

Haec stipula ad avem spectat. Amplifica, si potes!

Strutiniai paukščiai (lot. Struthioniformes) – šiuolaikinių paukščių būrys. Priklauso stambūs neskraidantys paukščiai. Jų stiprios kojos su 3 arba tik 2 pirštais. Pečių juostoje mentė suaugusi su korakoidu, o raktikauliai rudimentiniai arba visai sunykę. Plunksnos nediferencijuotos į grupes, šoninės jų šakelės nesusisukusios į vėtykles. Ant krūtinės yra raginė trynė. Tokią trynę turėjo ir dinozaurai. Patinai turi kopuliacijos organą. Paplitę Pietų pusrutulio žemymuose ir kai kuriose salose. Būriui priklauso 10 rūšių.

Sistematika

Dabartinė klasifikacija išskiria keturis antbūrius, kurie anksčiau buvo laikyti atskirais būriais. Laužtiniuose sklaistuose ([]) nurodomas genčių ir rūšių skaičius, kurį pateikia savo straipsnyje M.Žalakevičius^[1].

• Pobūris Strutiniai paukščiai (Struthiones) [1-1]
  • Šeima Strutiniai (Struthionidae) [1-1]
• Pobūris Nandiniai paukščiai (Rheae) [2-2]
  • Šeima Nandiniai (Rheidae) [2-2]
• Pobūris Kazuariniai paukščiai (Casuarii) [2-4]
  • Šeima Kazuariniai (Casuariidae) [1-3]
  • Šeima Eminiai (Dromaiidae) [1-1]
• Pobūris Kiviniai paukščiai (Apteryges) [1-3]
  • Šeima Kiviniai (Apterygidae) [1-3]

Šiam būriui priskiriamos ir dvi išnykusių paukščių šeimos, kurių atstovai išnyko ar buvo išnaikinti XVIII–XIX a.:

• Šeima Epiornitai (Aepyornithidae)
• Šeima Dinornitai (Dinornithidae)

Literatūra

• Mačionis A., Stuburinių zoologija. Vilnius: Mokslas. 1989. 214 psl. ISBN 5-420-00277-9

Išnašos

Vogels

De Struthioniformes zijn een orde van vogels die tot de Paleognathae gerekend wordt.

Bovenstaande zin omschrijft ongeveer alles waarover ornithologen het eens zijn. Volgens sommigen omvat de orde alleen de struisvogels van Afrika. Anderen zien het een stuk ruimer en begrijpen alle loopvogels eronder (ook aangeduid als Ratites, van het Latijnse woord ratis (vlot) afkomstig. Daar zij geen uitstekend borstbeenkam hebben (kiel) om hun vleugelspieren te verankeren, kunnen zij niet vliegen, ook al kunnen zij vleugels hebben). De verwante tinamoes die wel kunnen vliegen worden als een aparte orde Tinamiformes gezien.

De meest ruime definitie volgt uit recente onderzoeken van onder andere Hackett et al., waaruit naar voren komt dat de tinamoes niet een zustergroep zijn maar, tamelijk verrassend, binnen de loopvogels blijken te vallen. Of deze groep vogels een orde genoemd moet worden en of de oude naam Struthioniformes daarvoor gehandhaafd dient te worden is iets waarover nog geen overeenstemming bestaat en de naam wordt hier dan ook onder groot voorbehoud gebruikt.

Taxonomische schets

Omdat de taxonomie van de vogels grote veranderingen ondergaat, is het moeilijk meer dan een schets te geven van de taxonomie vooral van deze groep, temeer omdat van uitgestorven vormen weinig DNA-gegevens beschikbaar zijn. Er is een DNA-onderzoek dat de moa's betreft, maar de resultaten rijmen niet met het recentere werk van Hackett et al. Onderstaand is een mogelijke indeling in kladen; dat wil zeggen, we laten ons niet uit over de mogelijke rang van een groep.

Paleognathae

Struthionidae (Struisvogels)

†Aepyornithidae? (Olifantsvogels)

Rheidae (Nandoes)

Tinamidae (Tinamoes)

Casuariidae (Kasuarissen en emoes)

Apterygidae (Kiwi's)

†Dinornithidae? (Moa's)

Taxonomie

In lijn met de International Ornithological Committee wordt de meest recente indeling gebruikt.^[1]

• Familie Struthionidae
  • Geslacht Struthio
    • Struthio camelus
    • Struthio molybdophanes

Bronnen, noten en/of referenties

Strutsefugler (Struthioniformes) er en orden med små til kjempestore terrestriske fugler, som kun forekommer på den sørlige halvkule. De fleste er flygeudyktige.

Beskrivelse

Med en høyde på opp mot 275 cm og en vekt inntil 156 kg (avhengig av kjønn) er strutsen (Struthio camelus) den største nålevende fuglen på kloden vår.^[1] Minst av strutsefuglene er tinamuene, som kun blir omkring 15–50 cm høye og har beskjeden vekt.^[1]

Strutsefuglene har avvikende anatomiske egenskaper i forhold til de fleste andre fugler, blant annet i skjelettet og fjærenes oppbygning. Egenskapene kan delvis forklares med neoteni, altså med at strutsefugler så å si er storvokste kyllinger. Fjærene består utelukkende av dun og er et eksempel på dette, likeså at de fleste artene er flygeudyktige og mangler kjøl på brytsbeinet.

Det har vært spekulert i om strutsefuglenes flygeudyktighet er en opprinnelig egenskap, altså at strutsefuglene evolusjonært sett skilte lag fra de resterende fuglene før disse utviklet flygeferdigheten. Det gjorde dem imidlertid ikke. Strutsefuglenes progenitor kunne fly, så artene må ha gitt opp denne måten å bevege seg på til fordel for størrelse og hurtighet langs bakken. Årsaken kan ha vært manglende fiender. Dette forsto man når det ble klart at tinamuene, som til en viss grad har bevart flygeevnen, ble erklært som søstergruppe til alle andre strutsefugler. Videre har man registrert at strutsen utfører flagrende refleksbevegelser med vingene, som hadde vært uforklarlige hvis den ikke hadde hatt en flygende stamfar.

Med til strutsefuglene hører også de to utdødde familiene moafamilien og elefantfuglfamilien.

Inndeling

Inndelingen følger HBW Alive.

• Struthioniformes, strutsefugler
  • Struthionidae, strustefamilien
  • Tinamidae, tinamufamilien
    • Tinaminae, tinamuer
    • Nothurinae, steppetinamuer
  • Rheidae, nandufamilien
  • Apterygidae, kivifamilien
  • Casuariidae, kasuarfamilien
    • Dromaiinae, emu
    • Casuariinae, kasuarer

Evolusjon

For omkring 75,2 (±5,0) millioner år siden separerte Paleognathae i to linjer. Den ene førte til dannelsen av Struthioniformes (strutsefugler), den andre ledet til Tinamiformes (tinamuer).^[2][3] Tinamiformes er imidlertid omdiskutert som selvstendig orden. HBW Alive velger å inkludere tinamufamilien (Tinamidae) i strutsefugler, en inndeling vi følger her.^[4]

Den linja som førte fram til struts separerte fra de andre for omkring 70,1 (±4,8) millioner år siden. Linja som førte til nanduer separerte fra resten for omkring 63,7 (±4,8) millioner år siden. Linja som førte til kivier separerte fra resten for omkring 56,7 (±4,0) millioner år siden. Og emu og kasuarer separerte for omkring 30–35 (33,1 ±1,3) millioner år siden.^[2][3]

Fylogeni

Nåtidsfuglenes basale klader i etterkomertreet under er i henhold til Sibley & Ahlquist (1990)^[5]. Inndelingen støttes i hovedtrekk av nyere forskning med genom, jfr. Jarvis et al. (2014). Det er imidlertid uklart om Tinamidae (tinamufamilien) og flere andre familier skal inkluderes i selvstendige ordener under Paleognathae (primitive nåtidsfugler) eller som familier under Struthioniformes (strutsefugler). Det siste støttes av HBW Alive.

Aves/Neornithes Palaeognathae

Struthioniformes

(Tinamiformes?)

Neognathae

Neoaves

Galloanserae

Anseriformes

Galliformes

Strutsefuglene faller inn i to hovedgrupper, henholdsvis de australske og de afrikansk/amerikanske strutsefuglene. Førstnevnte gruppe omfatter emu, kasuarer og kivier, sistnevnte omfatter nanduer og struts. Moafugler og elefantfugler tilhører de australske strutsefuglene, trolig er moafuglene nermest beslektet med kasuarfamilien og elefantfugler med kivier.^[6] Det er også mulig at pampashøns (en familie med flygedyktige primitive nåtidsfugler) har utviklet seg fra de afrikansk/amerikanske strutsefuglene, og manglende flygeevne har utviklet seg flere ganger i de forskjellige gruppene.^[7] Graden av konvergent evolusjon, særlig tap av flygeevne, og det at oppsplittingen av de primitive nåtidsfuglene ligger langt tilbake i tid, gjør det vanskelig å finne en enhetlig fylogenetikk for disse fuglene.^[8]

Referanser

Eksterne lenker

• (en) strutsefugler i Encyclopedia of Life
• (en) strutsefugler i Global Biodiversity Information Facility
• (en) strutsefugler hos Fossilworks
• (en) strutsefugler hos NCBI
• (en) strutsefugler hos ITIS
• (en) Kategori:Struthioniformes – bilder, video eller lyd på Wikimedia Commons
• Struthioniformes – detaljert informasjon på Wikispecies

Multimedia w Wikimedia Commons

Strusie, strusiowate – rząd (Struthioniformes) oraz rodzina (Struthionidae) ptaków z podgromady ptaków nowoczesnych Neornithes obejmujący rodzinę strusi (Struthionidae).

Występowanie

Strusie obejmują nielotne ptaki lądowe, zamieszkujące półpustynie i sawanny Afryki^[3], na terenach na południe od Sahary (cztery podgatunki) oraz Syrię i Półwysep Arabski (podgatunek wymarły około 1940).

Cechy charakterystyczne

Ptaki te charakteryzują się następującymi cechami:

• największe z żyjących współcześnie ptaków,
• obecność dwóch palców,
• dymorfizm płciowy,
• stadne, żyją w niewielkich grupach,
• poligamiczne,
• świetnie przystosowane do warunków półpustynnych,
• odżywiają się pokarmem mieszanym.

Systematyka

W rzędzie Struthioniformes wyróżnia się tylko jedną rodzinę Struthionidae, do której należy jeden współczesny i jeden wymarły rodzaj^[4]:

• Struthio
• Palaeotis – takson wymarły

Według starych klasyfikacji^[5] do rzędu Struthioniformes zaliczało się również taksony:

• kiwi (Apterygidae) – zamiast do rzędu Apterygiformes;
• kazuary (Casuariinae) i emu (Dromaiinae) – zamiast do kazuarowych (Casuariiformes);
• nandu (Rheidae) – zamiast do Rheiformes.

Nie tylko oddzielenie geograficzne między Afryką, Australią a Południową Ameryką, stare od ponad sto milionych lat,^[6], ale także badania molekularne i niektóre morfologiczne sugerują, że strusie są grupą siostrzaną w stosunku do wszystkich pozostałych współczesnych paleognatycznych (w tym kiwi, emu, kazuarów i nandu)^[7].

Przypisy

Estrutioniformes^[1] (Struthioniformes) é uma ordem da classe Aves que compreende o avestruz e o avestruz-somali.

A taxonomia de Sibley-Ahlquist propôs o seu alargamento ao conjunto de aves não voadoras, também conhecidas como ratitas e que tiveram origem no antigo continente de Gondwana, o que incluiria outras ordens como a Rheiformes (ema, Nandu-de-darwin), Casuariiformes (emu, casuar) e Apterygiformes (quivi), e extintas, como a Aepyornithiformes (ave-elefante) e Dinornithiformes (moa), embora outras classificações mais recentes rejeitem a inclusão destes em Struthioniformes, mantendo as ordens separadas.^[2]

Taxonomia

Ordem Struthioniformes Latham 1790 [Struthiones; Struthioni]^[3][4][5][6] (avestruzes)

• Família Struthionidae Vigors 1825 [Struthioninae 1840 emend. Bonaparte 1849; †Struthiolithidae Vjalov 1971; †Palaeotididae Houde & Haubold 1987]
  • Género ?†Palaeotis Lambrecht 1928
    • †P. weigelti Lambrecht 1928 [Palaeogrus geiseltalensis Lambrecht 1935; Ornitocnemus geiseltalensis (Lambrecht 1935) Brodkorb 1967] (Eoceno médio)
  • Género ?†Remiornis Lemoine, 1881
    • †Remiornis heberti Lemoine, 1881
  • Género?†Eremopezus Andrews, 1904
    • †Eremopezus eocaenus Andrews, 1904
  • Género †Orientornis Wang 2008
    • †O. linxiaensis (Hou et al. 2005) Wang 2008 [Struthio linxiaensis Hou et al. 2005]
  • Género Struthio Linnaeus 1758 [†Palaeostruthio Burchak-Abramovich 1953; †Struthiolithus Brandt 1873; Struthio (Pachystruthio) Kretzoi 1954a; Megaloscelornis Lydekker 1879; Autruchon Temminick 1840 fide Gray 1841 nomen nudum] (Mioceno Inferior - Recente)
    • ?†S. anderssoni Lowe 1931 [ootáxon]
    • ?†S. barbarus Arambourg 1979
    • ?†S. daberasensis Pickford, Senut & Dauphin 1995
    • ?†S. epoasticus Bonaparte
    • ?†S. kakesiensis Harrison & Msuya 2005 [ootáxon]
    • ?†S. karingarabensis Senut, Dauphin & Pickford 1998 [ootáxon]
    • †S. chersonensis Brandt 1873 [Struthiolithus chersonensis Brandt 1873 [ootaxa]; Struthio novorossicus Alekseev 1916; Struthio brachydactylus Burchak-Abramovich 1949; Palaeostruthio sternatus Burchak-Abramovich 1953; Struthio pannonicus Kretzoi 1954a; Struthiolithus alexejevi Roščin, 1962 [ootaxa]; Struthiolithus adzalycensis Roščin, 1962 [ootaxa]; Struthio orlovi Kuročkin & Lungo 1970; Struthio karatheodoris Forsyth Major 1888]
    • †S. asiaticus Brodkorb 1863 [Struthio indicus (Bidwell 1910); Struthio palaeindica Falconer 1868 nomen nudum; Megaloscelornis sivalensis Lydekker 1879] (avestruz-asiático)
    • †S. coppensi Mourer-Chauviré et al. 1996
    • †S. dmanisensis Burchak-Abramovich & Vekua 1990 (avestruz-gigante)
    • †S. mongolicus [ootáxon]
    • †S. oldawayi Lowe 1933
    • †S. transcaucasicus Burchak-Abramovich & Vekua 1971
    • †S. wimani Lowe 1931
    • S. molybdophanes Reichenow 1883 [Struthio camelus molybdophanes Reichenow 1883] (avestruz-somali)
    • S. camelus Linnaeus 1758 [Avis struthio; ?†Struthio bidactylus (Gray 1847); Autruchon bidactylus Temminick 1840 fide Gray 1841 nomen nudum; Charadrius bidactylus Gray 1847 (Levaillant's/didactyle dwarf ostrich)]
      • S. c. australis (Gurney 1868) [Struthio australis Gurney 1868; Struthio camelus meridionalis] (avestruz-sul-africano)
      • †S. c. syriacus Rothschild 1919 (avestruz-árabe)
      • S. c. camelus Linnaeus 1758 [Struthio camelus rothschildi Grant & Mackworth-Praed 1951] (avestruz-norte-africano)
      • S. c. massaicus (Neumann 1898) [Struthio massaicus Neumann 1898] (avestruz-masai)

Referências

• SIBLEY, C. G., AHLQUIST, J. E., MONROE, B. L. (1988). A classification of the living birds of the world based on DNA-DNA hybridization studies. Auk 105, n°3, 409-423.

Struthioniformes este un ordin de păsări, acarinate, parte din supraordinul paleognathelor. Acesta include păsări precum struțul, emu și kiwi.

Descriere

Păsările struthioniforme sunt păsări de mărime mijlocie și mare, de la câteva kilograme greutate si 50 cm înălțime (emu) până la 150 kg greutate și 3 m înălțime (struțul african), deși Aepyornis din familia dispărută a Aepyornithidaelor, originar din insula Madagascar, cântărea până la 450 kg. Acestea sunt păsări acarinate, terestre, ce nu sunt capabile de zbor. Aripile slab dezvoltate sunt compensate însă de membrele inferioare puternic dezvoltate, astfel încât aceste păsări pot alerga cu viteze de până la 45 km/h.

Răspândire

Struthioniformele sunt răspândite în special în emisfera sudică:

• struțul - Africa centrală și meridională;
• casuaridele (inclusiv emu) - Australia;
• kiwi - Noua Zeelandă
• nandu - America de Sud
• tinamu - America de Sud.

Clasificare

Evoluție

Legături externe

• TSN 174372. Integrated Taxonomic Information System.

Păsări Anatomie Evoluție și dispariție Comportament Liste Clasificare
(29 ordine) Științe legate de păsări

Pštrosotvaré alebo pštrosy (Struthioniformes) sú skupina (rad) bežcov.

Pštrosy môže byť aj podrad a infrarad tohto radu - pozri nižšie Systematika. Existujú aj pštrosotvaré/pštrosy v užšom zmysle - pozri nižšie Systematika.

Dnes je tento rad zastúpený len 10 druhmi veľkých vtákov žijúcich na zemi s charakteristickým vzhľadom.

Systematika

Ako je vidno z nižšie uvedenej modernej systematiky, nandu, kazuáre a kivi v minulosti tvorili samostatné rady.

Pštrosotvaré/pštrosy (Struthioniformes) v širšom zmysle:

• podrad pštrosy (Struthioni)
  • infrarad pštrosy (Struthionides) – v minulosti samostatný rad pštrosotvaré/pštrosy (Struthioniformes) v užšom zmysle
    • ?čeľaď †Eleutherornithidae
    • čeľaď †Palaeotididae – zaraďované aj pod Struthionidae
    • čeľaď pštrosovité (Struthionidae)
  • infrarad nandu (Rheides) –v minulosti samostatný rad nandutvaré/nanduotvaré/nandu (Rheiformes)
    • čeľaď †Opisthodactylidae
    • čeľaď nanduovité (Rheidae)
• podrad kazuáre (Casuarii)
  • ? †"Dromaius" gidju
  • čeľaď kazuárovité (Casuariidae) – vrátane emuovitých (Dromaiidae); v niektorých systémoch samostatný rad kazuárotvaré/kazuárovce/kazuáre (Casuariformes)
  • čeľaď kiviovité (Apterygidae)- v niektorých systémoch samostatný rad kiviotvaré/kivi (Apterygiformes)

Iné projekty

• Commons ponúka multimediálne súbory na tému Pštrosotvaré
• Wikidruhy ponúkajú informácie na tému Pštrosotvaré

Struthionidae (noji)

Nójevci (znanstveno ime Struthioniformes) so red ptic iz nadreda staročeljustnic (Paleognathae), ena najstarodavnejših še živečih skupin ptic. Vanjo uvrščamo eno samo družino, noje (Struthionidae), z dvema znanima vrstama: nojem (Struthio camelus) in somalskim nojem (Struthio molybdophanes).^[1] Noj je bolj razširjena in številčnejša od obeh vrst, znana predvsem kot največji ptič na svetu.

Tradicionalno so v red nojevcev uvrščali skoraj vse staročeljustnice, vendar so molekularne študije razkrile, da je taka skupina parafiletska v odnosu do dolgonogih kur, prej obravnavanih kot samostojen red,^[2] zato tudi ostale skupine (kivije, kazuarje idr.) zdaj obravnavamo kot samostojne.^[1]

Sklici

Struts^[3] (Struthio camelus) är en mycket stor, långbent, långhalsad och flygoförmögen fågel som förekommer i Afrika.^[4] Den placeras i släktet Struthio, familjen strutsar (Struthionidae) och ordningen strutsfåglar (Struthioniformes). Strutsen är tillsammans med sin nära släkting somaliastrutsen den största nu levande fågeln och lägger även de största äggen. De kan springa i hastigheter upp till 70 km/h.^[5] Strutsarna är kända för sina små hjärnor som väger ungefär 40 gram.^[6]

Strutsar saknar bröstbenskam och deras fjädrar saknar hakar på bistrålarna vilket gör fjäderdräkten mjuk och fjädrarna kan inte bilda ett lufttätt plan.^[7]

Strutsens föda består huvudsakligen av olika växtdelar, men den äter även insekter, maskar och larver. Den lever i nomadiska grupper med mellan fem och femtio individer. När strutsen hotas gömmer den sig antingen genom att lägga sig platt på marken eller också försöker den fly. Om den blir inträngd kan den försvara sig genom att sparka med sina kraftiga ben. Häckningsbeteendet skiljer sig mellan olika regioner, men revirhävdande hanar kämpar för ett harem på mellan två och sju honor.

Strutsar föds upp runt om i världen för produktion av fjädrar, läder, kött och ägg.

Utbredning och taxonomi

Strutsen beskrevs första gången taxonomiskt, med sitt nuvarande vetenskapliga namn, 1758 av Linné i hans verk Systema Naturae.

Tidigare fördes många arter till ordningen Struthioniformes, däribland tinamofåglarna, nandufåglarna, emuer, kasuarer och kivier. Samtida genetiska studier visar att den basala fågelgruppen Neornithes delades upp i de två utvecklingslinjerna Paleognathae, som omfattar strutsfåglarna tillsammans med nandufåglar och tinamofåglar, och den andra utvecklingslinjen Neognathae omfattar alla världens övriga idag förekommande fågelarter. Samma studie placerar tinamofåglar som systergrupp till de australasiatiska kasuarerna, emu och kivierna, vilket gjorde Struthioniformes parafyletisk.^[8] Lösningen blev att flera auktoriteter har upphöjt nandufåglar och tinamofåglar till ordningarna Rheiformes och Tinamiformes medan Struthioniformes bara omfattar släktet Struthio.

Även inom familjen strutsar har sentida studier lett till taxonomiska förändringar. Från att tidigare ha behandlats som en underart till strutsen urskiljs somaliastrutsen (S. molybdophanes) numera allmänt som egen art.^[4][9]

Vilda strutsar finns idag bara i ett antal av Afrikas torra och halvtorra områden, inklusive Sahel, Östafrikas savanner och torrområden i sydvästra Afrika. Strutsen delas upp i följande underarter:^[4]

• S. c. camelus - förekommer i och kring Sahel i sydligaste delen av, och söder om, Sahara.
• †S. c. syriacus - förekom i Mellanöstern, var en underart som förr var vanlig på den Arabiska halvön, i Syrien, och Irak. Den sista populationen dog ut 1966.^[4]
• S. c. massaicus - förekommer i Östafrika och kallas ibland för "massajstruts". Förekommer huvudsakligen i Kenya, Tanzania och Uganda.
• S. c. australis - förekommer i södra Afrika, söder om floderna Zambezi och Cunene.

Utseende och anatomi

Alla strutsens taxa är förhållandevis lika till utseendet. De har små huvuden, långa halsar, stora kraftiga kroppar, långa ben och kraftiga fötter. Hanen är svart med undantag av vingarnas och stjärtens fjädrar som är delvis vita. Honan är gråbrun med vitaktiga ving- och stjärtfjädrar. Hanens längd går upp till 3 meter. Den når ibland en vikt av 150 kilogram. Benen är långa och starka och har vid foten bara två tår. Halsen är nästan naken och vingarna är förkrympta. En detalj som skiljer arterna och underarterna åt är att partier av nacke och lår får olika färger under häckningstid till skillnad från den gråbeiga färg strutsen annars har. Somaliastrutsen får en blåaktig färg på nacke och lår, S. c camelus får en röd nacke, medan S. c. massaicus får orangerosa lår och nacke.

Strutsens vingar är tillbakabildade, så kallade rudiment, och den har klor på två av sina "fingrar". Strutsens fjädrar skiljer sig mycket till sin karaktär ifrån flygande fåglars fjädrar. Strutsens fjädrar är mycket mjuka eftersom de saknar hakar på bistrålarna och används främst till isolering mot både kyla och värme.

Strutsens muskulösa ben är fjäderlösa och den står på två tår varav den största i det närmaste påminner om en hov. Detta är en anpassning som verkar förenkla för strutsen att springa i höga hastigheter och som strutsen är ensam om i fågelvärlden.

Strutsar har tjocka svarta ögonfransar och deras ögon är bland de största hos fåglarna.

Ekologi

Specifika tider på året för häckning förekommer inte. Ofta lever strutsen i små familjer, som består av en hane och två eller tre honor. Honorna i en grupp lägger tillsammans upp till 20 ägg i en fördjupning i sanden. Ägget som är det största bland fåglar är vitgult, dess längd kan vara 14 till 15 centimeter och väger cirka 2 kg vilket är 1 % av strutsens vikt. Ruvningen görs av bägge könen och ibland överlämnas äggen bara åt solvärmen.

Strutsen är aktiv på natten och dess föda består huvudsakligen av gräs och korn. Ibland tar den också insekter eller andra smådjur. Vid torra tider föredrar strutsen växter som är rika på vatten. Den har inga tänder och ingen kräva och sväljer därför stenar och andra föremål som hjälper att bryta ner födan i djurets mage.

Vid fara springer strutsen med hög hastighet som går upp till 70 kilometer i timmen. Dess fiender utgörs av ormar, hyenor, gamar och människoapor som mest hotar ungdjuren. Strutsen använder bland annat sina fjädrar för att skugga sina ungar och hanarna nyttjar dem även när de utför en sorts parningsdanser. Strutsen kan bli 50 till 60 år gammal.

Att strutsen vid fara skulle gömma sitt huvud i sanden är en missuppfattning.

Strutsen och människan

Historik

Under romartiden var strutsen efterfrågad för sitt kött, och eftersom den var ett exotiskt djur användes den även i venatio (jaktspel) på arenorna. Strutsar har annars främst jagats och fötts upp för att det funnits en efterfrågan på strutsfjädrar, men även strutsens skinn har tagits tillvara. Strutsfjädrar förekommer som hattprydnader bland annat i landsknektsmodet och under 1800-talet. Under 1700-talet var strutsen nära att utrotas på grund av allt för intensiv jakt. Under 1800-talet började man föda upp strutsar på farmer. Efter första världskriget avtog efterfrågan på strutsfjädrar, men på 1970-talet fick strutsuppfödningen ett nytt uppsving. På senare år har strutsköttet fått en viktigare betydelse.

"Sticka huvudet i sanden"

Att strutsen vid fara skulle gömma sitt huvud i sanden är en väl utbredd missuppfattning inom populärkulturen. Den äldsta kända källan till detta påstående härstammar från Plinius den äldres Naturalis Historia som skrevs cirka 50-70 e.Kr. I boken om fåglar skrev han om strutsen: om de gömmer sitt huvud och sin hals i ett buskage så tror de att de är helt dolda.^[10] Detta påstående har senare förvanskats till att de vid fara skulle gömma sitt huvud i mjuk sand. Denna missuppfattning har lett till talesättet att "sticka huvudet i sanden".

Produkter av struts

Numera räknas strutsens skinn som den viktigaste produkten. Skinnet är knottrigt och påminner om reptilskinn. Det garvas och används i skinnindustrin bland annat som ersättning för reptilskinn. Strutsskinn är också mycket slitstarkt.

Strutsens fjädrar används av människan till många olika ändamål. Under flera historiska epoker har de varit eftertraktade som hattfjädrar. De används också i dammvippor, som skrivfjädrar, i blomsterarrangemang och till flugbindning. Små strutsfjädrar används bland annat till påskfjädrar. I handeln förekommande strutsfjädrar är ofta blekta eller färgade.

Strutsen föds också upp som köttdjur. De ger mer kött per ytmått än boskap och är därför lönsamma att föda upp. Strutskött är mörkt rött till färgen och liknar magert nötkött i smaken. Det är magert och har högt proteininnehåll, liksom höga halter av järn och kalcium.

Strutsens äggskal används bland annat till skålar (mer i dekorativt syfte än för daglig användning) och lampskärmar.

Uppfödning av struts förekommer numera i många länder utöver strutsens naturliga utbredningsområde, bland annat i Sverige, men de flesta strutsfarmerna finns i Sydafrika.

Status och hot

Arten har ett stort utbredningsområde och en stor population, men tros minska i antal, dock inte tillräckligt kraftigt för att den ska betraktas som hotad.^[1] IUCN kategoriserar därför arten som livskraftig (LC).^[1]

Noter

1. ^ [a b c] BirdLife International 2012 Struthio camelus Från: IUCN 2013. IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.1 www.iucnredlist.org. Läst 7 januari 2014.
2. ^ [a b c d e] Brands, Sheila (14 augusti 2008). ”Systema Naturae 2000 / Classification, Family Struthionidae”. Project: The Taxonomicon. Arkiverad från originalet den 1 maj 2010. https://web.archive.org/web/20100501232813/http://www.taxonomy.nl/Main/Classification/51243.htm. Läst 4 februari 2009.
3. ^ Sveriges ornitologiska förening (2017) Officiella listan över svenska namn på världens fågelarter, läst 2017-02-14
4. ^ [a b c d] Clements, J. F., T. S. Schulenberg, M. J. Iliff, D. Roberson, T. A. Fredericks, B. L. Sullivan, and C. L. Wood (2016) The eBird/Clements checklist of birds of the world: Version 2016 http://www.birds.cornell.edu/clementschecklist/download, läst 2016-08-11
5. ^ Nationalencyklopedin. "17". 1995. sid. 347. ISBN 91-7024-620-3
6. ^ V. S. Ramachandran (2002) Encyclopedia of the Human Brain: Col-Mem, sid 263
7. ^ http://globalflyfisher.com Arkiverad 5 februari 2015 hämtat från the Wayback Machine., The nature of feather construction, läst 20 maj 2007.
8. ^ Hackett, Shannon J. (27 juni 2008). ”A Phylogenomic Study of Birds Reveals Their Evolutionary History”. Science "320" (5884): ss. 1763–1768. doi:10.1126/science.1157704. http://www.sciencemag.org/cgi/content/abstract/320/5884/1763. Läst 6 november 2009. .
9. ^ Robinson, Terence J.; & Matthee, Conrad A. (13 april 1999). ”Molecular genetic relationships of the extinct ostrich, Struthio camelus syriacus: consequences for ostrich introductions into Saudi Arabia.”. Animal Conservation "2" (3): ss. 165–171. doi:10.1111/j.1469-1795.1999.tb00062.x.
10. ^ citat: But their Stupidity is not less remarkable ; for, high as the rest of their Body is, if they hide their Head and Neck in a Bush, they think themselves altogether concealed. från; Plinius den äldre (50-70 e.Kr.) Natural History, översättning: Dr Philemon Holland av Naturalis Historia, 10:e boken, kap 1. The Nature of Birds.

Externa länkar

• Wikimedia Commons har media som rör struts.
  Bilder & media

Deve kuşları (Struthioniformes) koşucu kuşlar alt sınıfında bulunan bir takım. Sınıflandırılması hakkındaki tartışmalar hala sürmektedir. Bazı kaynaklar karinasız kuş ile Struthioniformesın eş anlamlı olduğunu ifade eder.^[1]

Kaynakça

Bộ Đà điểu (danh pháp khoa học: Struthioniformes) là một nhóm các loài chim lớn, không bay có nguồn gốc Gondwana, phần lớn trong chúng hiện nay đã tuyệt chủng. Không giống như các loài chim không bay khác, các loài đà điểu không có xương chạc trên xương ức của chúng và như thế thiếu nơi neo đủ mạnh cho các cơ cánh của chúng, vì thế chúng không thể bay được mặc dù chúng có các cánh phù hợp cho việc bay lượn.

Phần lớn khu vực đại lục Gondwana cổ đã do các loài đà điểu chiếm lĩnh, hoặc có chúng cho đến thời gian tương đối gần đây.

Các loài còn sinh tồn

• Đà điểu châu Phi là loài đà điểu lớn nhất hiện còn tồn tại. Thành viên lớn nhất của loài này có thể cao tới 3 m, cân nặng 135 kg và chạy nhanh hơn ngựa.
• Đà điểu Úc hay chim Emu là loài đứng thứ hai về kích thước, cao tới 2 m và cân nặng khoảng 60 kg. Giống như đà điểu châu Phi, nó chạy nhanh, là loài chim đầy sức mạnh của đồng bằng và miền rừng.
• Cũng có nguồn gốc ở Australia và các đảo phía bắc là 3 loài Đà điểu đầu mào.^[1] Chúng ngắn hơn Emu và có cơ thể rắn chắc, đà điểu đầu mào ưa thích các cánh rừng nhiệt đới rậm rạp. Chúng có thể rất nguy hiểm khi bị dồn vào thế bí hay khi chúng bị bất ngờ. Tại New Guinea, trứng của đà điểu đầu mào bị lấy đi và cho nở thành con non để ăn thịt như là một loại đặc sản, mặc dù có (hay có lẽ do) những rủi ro mà chúng gây ra đối với tính mạng con người.
• Các loài chim chạy nhỏ nhất là 5 loài chim kiwi ở New Zealand.^[2] Kiwi có kích thước cỡ như gà, chúng nhút nhát và nóng tính. Chúng làm tổ trong các hang sâu và sử dụng cơ quan khứu giác phát triển cao để bới đất nhằm tìm kiếm các loài côn trùng nhỏ. Kiwi đáng chú ý vì chúng đẻ trứng có tỷ lệ rất lớn so với kích thước cơ thể. Trứng chim kiwi có thể tương đương với 15-20% trọng lượng cơ thể chim mái.
• Nam Mỹ có 2 loài đà điểu châu Mỹ^[3] có kích thước trung bình, chạy nhanh trên những cánh đồng cỏ hoang (pampa) ở Nam Mỹ. Các cá thể lớn nhất của loài đà điểu Nam Mỹ lớn (Rhea americana) có thể cao tới 1,5 m và cân nặng 20 – 25 kg. Tại Nam Mỹ còn có 47 loài^[4] trong 9 chi, bao gồm các loài chim nhỏ và cư trú dưới đất nhưng không phải là không bay được, thuộc họ Tinamidae và chúng có họ hàng gần với các loài đà điểu.

Các loài tuyệt chủng

• Aepyornis, tức "chim voi" ở Madagascar, đã từng là loài chim lớn nhất được biết. Mặc dù chúng thấp hơn những con moa cao nhất, nhưng những cá thể to lớn nhất có thể cân nặng tới 450 kg. Có hai loài đã từng tồn tại khi con người di cư đến từ Borneo và châu Phi, có lẽ trong thế kỷ I. Cả hai dường như đã sống sót một thời gian khá dài: loài Aepyornis mullerornis nhỏ hơn có thể đã biến mất trước còn loài Aepyornis maximus to hơn có thể còn tồn tại cho đến tận đầu thế kỷ XVII.
• Họ Dinornithidae (moa) có ít nhất là 11 loài khác nhau từng sinh sống tại New Zealand cho đến khi con người bắt đầu xuất hiện nhiều tại đây vào thế kỷ XIII hay sớm hơn. Chúng có kích thước dao động trong khoảng từ cỡ như gà tây cho tới moa khổng lồ (Dinornis giganteus) với chiều cao đạt 3,3 m (11 ft) và cân nặng tới 250 kg (550 lb).^[5] Giống như đà điểu đầu mào, moa chủ yếu sống trong các cánh rừng không có kẻ thù là các loài các động vật ăn thịt. Chúng được cho là bị tuyệt chủng vào khoảng năm 1500 do sự săn bắn trong vài trăm năm kể từ khi có sự định cư của con người. Tuy nhiên, một số người vẫn tin rằng các quần thể nhỏ có thể vẫn còn tồn tại trong các khu vực hoang vắng biệt lập cho tới thời gian gần đây.

Ngoài ra, các mảnh vỏ trứng tương tự như vỏ trứng của Aepyornis cũng được tìm thấy trên quần đảo Canary. Các mảnh này có niên đại tới Trung hay Hậu Miocen, và không có giả thuyết phù hợp nào đã được đề ra là chúng tới đây như thế nào do sự không chắc chắn về việc các đảo này có từng được nối liền với đại lục hay không.

Tiến hóa và hệ thống học

HIện tại tồn tại 2 phương thức tiếp cận phân loại học trong phân loại chim chạy: phương thức thứ nhất, được sử dụng tại bài này, kết hợp các nhóm như là các họ trong bộ Struthioniformes, trong khi phương thức thứ hai cho rằng các dòng dõi đã tiến hóa chủ yếu là độc lập với nhau và vì thế nâng các họ lên cấp bộ (như Rheiformes, Casuariiformes, Apterygiformes v.v.).

Một số nghiên cứu dựa trên hình thái học, miễn dịch học và trình tự ADN chỉ ra rằng các loài chim chạy là đơn ngành.^[6] Miêu tả truyền thống về tiến hóa của chim chạy là một nhóm xuất hiện ở dạng chim không bay tại Gondwana trong kỷ Creta, sau đó đã tiến hóa theo các hướng tách biệt do các châu lục bị trôi dạt ra xa nhau. Tuy nhiên, phân tích gần đây về biến thiên gen giữa các loài chim chạy lại mâu thuẫn với điều đó: phân tích ADN dường như chỉ ra rằng các loài chim chạy đã rẽ nhánh ra khỏi nhau quá gần đây để có thể chia sẻ cùng một tổ tiên Gondwana chung. Bên cạnh đó, hóa thạch Trung Eocen của "tiền-đà điểu" Palaeotis từ Trung Âu có thể ngụ ý rằng giả thuyết "ngoài Gondwana" là sai. Ngoài ra, phân tích gần đây với 20 gen hạt nhân đã đặt câu hỏi về tính đơn ngành của nhóm, gợi ý rằng các loài tinamou có thể bay được cũng gộp lại trong phạm vi dòng dõi chim chạy.^[7]

Nghiên cứu so sánh đối với toàn bộ trình tự ADN ti thể của các loài chim chạy còn sinh tồn cộng với 2 loài moa (khủng điểu) đặt moa tại vị trí cơ sở, tiếp theo là đà điểu châu Mỹ, tiếp nữa là đà điểu châu Phi, tiếp theo là kiwi, với đà điểu Úc (emu) và đà điểu đầu mào là các họ hàng gần gũi nhất.^[6] Một nghiên cứu khác lại đảo lại vị trí tương đối của moa và đà điểu châu Mỹ và chỉ ra rằng chim voi không phải là họ hàng gần của đà điểu châu Phi hay các loài chim chạy khác,^[8] trong khi nghiên cứu các gen hạt nhân lại chỉ ra là đà điểu châu Phi rẽ nhánh đầu tiên, tiếp theo là đà điểu châu Mỹ và tinamou, sau đó là kiwi tách ra từ đà điểu Úc và đà điểu đầu mào.^[7] Các nghiên cứu chia sẻ các niên đại rẽ nhánh ngụ ý rằng trong khi các tổ tiên của moa có thể từng tồn tại ở New Zealand kể từ khi nó tách ra khỏi các phần khác của Gondwana, các tổ tiên của kiwi dường như bằng một cách nào đó đã phát tán tới đây (New Zealand) từ Australia gần đây hơn, có lẽ thông qua cầu đất liền hay bằng cách "nhảy" qua các đảo. Theo các phân tích có sớm hơn thì đà điểu châu Phi dường như đã tới châu Phi theo một lộ trình nào đó sau khi nó tách khỏi Nam Mỹ (như bằng xâm lấn đại lục Á Âu và sau đó châu Phi tách ra khỏi Ấn Độ), nhưng các dữ liệu hạt nhân chỉ ra rằng đà điểu châu Phi rẽ nhánh đầu tiên có lẽ phù hợp với trình tự tách mảng kiến tạo của Gondwana.^[7] Các khía cạnh khác (nhưng không phải tất cả) trong cổ địa sinh học chim chạy là phù hợp với giả thuyết hình thành loài theo địa lý (sự chia tách kiến tạo mảng của Gondwana).

Các nghiên cứu bộ gen phát sinh loài gần đây gợi ý rằng tinamou trên thực tế có thể thuộc về nhóm này. Nếu như thế, nó làm cho nhóm 'chim chạy' trở thành cận ngành chứ không phải đơn ngành.^[7][9] Điều này cũng đặt ra câu hỏi đáng chú ý về tiến hóa của khả năng bay được và khả năng không bay được trong nhóm này, do chim chạy theo truyền thống được cho là có tổ tiên không bay được và là nhóm đơn ngành, trong khi sự rẽ nhánh của tinamou trong phạm vi dòng dõi chim chạy chỉ ra rằng hoặc là khả năng bay được đã tái tiến hóa ở tinamou, hoặc là đã mất đi ở các loài chim chạy khác.^[10]

Biểu đồ phát sinh chủng loài vẽ theo Mitchell et al. (2014)^[11]

Paleognathaes gần đây

†Aepyornithidae (chim voi)

Apterygidae (kiwi)

Dromaiidae (emu)

Casuariidae (đà điểu đầu mào)

†Dinornithiformes (moa)

Tinamidae (tinamou)

Rheidae (đà điểu Nam Mỹ)

Struthionidae (đà điểu châu Phi)

Vào năm 2014, một phân tích phát sinh chủng loài ADN ti thể bao gồm cả các thành viên hóa thạch chỉ ra rằng tinamou lồng sâu bên trong nhóm đà điểu.^[11] Đà điểu châu Phi được đặt ở nhánh đầu tiên (cơ sở), tiếp theo là đà điểu Nam Mỹ, sau đó là nhánh chứa moa và tinamou, tiếp theo là hai nhánh cuối cùng, một nhánh chứa emu và đà điểu đầu mào, trong khi nhánh còn lại chứa chim voi và kiwi.^[11] Mối quan hệ chị-em của moa-tinamou là phù hợp với các phát hiện khác có sớm hơn cũng như đương thời,^[12][13][14] trong khi mối quan hệ chị-em của chim voi và kiwi thì là phát hiện mới. Hỗ trợ bổ sung cho điều này cũng thu được từ phân tích hình thái học.^[11]

Ảnh hưởng đến văn minh loài người

Vào thời Ai Cập cổ đại, người ta dùng hình lông đà điểu để chỉ ý nghĩa chính nghĩa vì lông đà điểu tương đối bằng nhau.^[15]

Các loài viễn tưởng

Chocobo trong loạt trò chơi điện tử Final Fantasy là loài chim viễn tưởng tương tự như các loài chim chạy. Trong các trò chơi này thì chocobo là một dạng phương tiện vận tải,và chúng được cưỡi và kéo xe tương tự như ngựa.

Đáng chú ý là roc (từ tiếng Ba Tư: رخ - rokh) thời Ả Rập trung cổ, theo truyền thuyết là loài chim tương tự như các loài đà điểu và đủ lớn để có thể nhấc bổng cả voi. Theo vài nguồn thì nó chính là đà điểu châu Phi. Quân xe trong cờ vua có lẽ có nguồn gốc từ đây.

Hình ảnh

• Một loài đà điểu tại Thảo Cầm viên Sài Gòn

• Du khách nước ngoài cưỡi đà điểu ở suối tiên, Mũi Né

Ghi chú và Liên kết ngoài

Wikimedia Commons có thư viện hình ảnh và phương tiện truyền tải về Bộ Đà điểu

Царство: Животные

Подцарство: Эуметазои

Без ранга: Двусторонне-симметричные

Без ранга: Вторичноротые

Тип: Хордовые

Подтип: Позвоночные

Инфратип: Челюстноротые

Надкласс: Четвероногие

Класс: Птицы

Подкласс: Настоящие птицы

Инфракласс: Бескилевые

Отряд: Страусообразные

• Страусовые (Struthionidae Vigors, 1825)
• † Opisthodactylidae Ameghino, 1895

• 1 Общая характеристика
• 2 Примечания
• 3 Литература
• 4 Ссылки

鸵鸟目（学名：Struthioniformes）在动物分类学上是鸟纲古颚下纲的一个目，包括很多巨大不能飞的鸟，如鸵鸟。这一目只包括一科一属，即鸵鸟属，原來鹤鸵、鸸鹋等动物亦属于这一目，但现在已经独立为鹤鸵目，使鸵鸟目只余下各种鸵鸟。现在於Charles C. Sibley利用DNA分析所作之新分類法，鸵鸟目變成鸵鸟下目，和美洲鸵鸟下目(美洲鸵鸟目)合組鸵鸟亞目，鸵鸟亞目再和鹤鸵亚目合組鸵形目。

鸵鸟目共有五种，其中阿拉伯鸵鸟已于1941年灭绝。鸵鸟是现代生存的最大的鸟类，人类已经开始驯化它们，以获取羽毛和肉、卵。

参考文献

鸟类现代分类（DNA分类系统，传统分类系统） 小纲 目 平胸亚纲（Paleognathae） 无翼鸟目（Apterygiformes） 鹤鸵目（Casuariiformes） 美洲鸵鸟目（Rheiformes） 鸵鸟目（Struthioniformes） 䳍形目（Tinamiformes） 雞雁小綱（Galloanserae） 雁形目（Anseriformes） 鸡形目（Galliformes） 新鸟小纲（Neoaves） 鸊鷉目（Podicipediformes） 鹱形目（Procellariiformes） 鹈形目（Pelecaniformes） 鹳形目（Ciconiiformes） 隼形目（Falconiformes） 鹤形目（Gruiformes） 鸻形目（Charadriiformes） 鸽形目（Columbiformes） 雀形目（Passeriformes） 鹦形目（Psittaciformes） 鹃形目（Cuculiformes） 鸮形目（Strigiformes） 夜鹰目（Caprimulgiformes） 雨燕目（Apodiformes） 鼠鸟目（Coliiformes） 咬鹃目（Trogoniformes） 佛法僧目（Coraciiformes） 鴷形目（Piciformes） 犀鸟目（Bucerotiformes） 鵑鴗目（Leptosomatiformes） 麝雉目（Opisthocomiformes） 企鹅目（Sphenisciformes） 潜鸟目（Gaviiformes） 叫鶴目（Cariamiformes） 这是一篇與鳥類相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。

取自“https://zh.wikipedia.org/w/index.php?title=鸵鸟目&oldid=47915494”

ダチョウ目 分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 上目 : 古顎上目 Palaeognathae 目 : ダチョウ目 Struthioniformes 学名 Struthioniformes Latham, 1790

ダチョウ目（ダチョウもく、学名：Struthioniformes）は鳥類の1目である。ダチョウ科（ダチョウのみ）を含む目であり、現世鳥類の中で原始的なグループである古顎類に含まれる。

ただしその定義には諸説あり、中でも、現世種ではダチョウのみを含む「狭義のダチョウ目 (Struthioniformes sensu stricto)」と、平胸類に等しい「広義のダチョウ目 (Struthioniformes sensu lato)」とが広く使われている。

狭義のダチョウ目[編集]

狭義のダチョウ目は、古顎類の全ての現生科を独立目に分類する分類体系で使われる。古くからある定義の1つで、伝統分類であるクレメンツ分類やピーターズ分類などで採用されている。

ダチョウ科のみが含まれる。ただし、化石鳥類のエピオルニス科を含める説もある。

データベースではNCBI、DDBJなどが採用している。

広義のダチョウ目[編集]

広義のダチョウ目は、古顎類の中で完全に竜骨突起を失って地上棲に適応した、平胸類をまとめた目である。この場合、古顎類はダチョウ目とシギダチョウ目（シギダチョウ科のみ）に分かれる。

かつては、平胸類はその顕著な特徴から単系統とするのが主流だった。Mayr (1979) はそれに従い、平胸類の従来の4つの目を亜目に格下げし、ダチョウ目に統合した^[1]。シブリー・アールキスト分類で採用されたこともあり、この広義のダチョウ目はあるていど普及した。

ただし現在は分子系統などにより、平胸類（広義のダチョウ目）は多系統であり、竜骨突起の喪失は平行進化だと見られている^[2]。

データベースではITIS、Wikispeciesなどが採用している。

脚注[編集]

関連項目[編集]

ウィキスピーシーズにダチョウ目に関する情報があります。 ウィキメディア・コモンズには、ダチョウ目に関連するカテゴリがあります。

• 古顎類

鳥類の現生目古顎類 キジカモ類 Metaves incertae sedis(semi‐)aquatic チドリ目land birds