الأسماء في صفحات التنقل
Coraciiformes is 'n orde van voëls wat 'n aantal families omvat, en nie noodwendig baie na mekaar lyk nie. Meeste van die spesies is kleurvolle sangvoëls soos die hoephoep, visvangers, byvreters en neushoringvoëls. Hulle het gewoonlik drie tone wat vorentoe wys (tone 3 & 4 is by hul basis aan mekaar geheg), hoewel een van hierdie by baie visvangers ontbreek.
Die orde omvat die volgende families:
Coraciiformes is 'n orde van voëls wat 'n aantal families omvat, en nie noodwendig baie na mekaar lyk nie. Meeste van die spesies is kleurvolle sangvoëls soos die hoephoep, visvangers, byvreters en neushoringvoëls. Hulle het gewoonlik drie tone wat vorentoe wys (tone 3 & 4 is by hul basis aan mekaar geheg), hoewel een van hierdie by baie visvangers ontbreek.
.
Los coraciiformes o coraciformes (Coraciiformes) son un orde d'aves neognatas, de normal bien coloridas, ente les que s'atopen los martines pescadores, los abeyerucos, les carracas y los momotos. Xeneralmente tienen sindactilia, esto ye, trés deos del pie apuntando alantre. Inclúi 218 especies.[1] El so nome derivar de los términos llatinos coracias (cuervu pequeñu) y formes (con forma de) .[2]
Son cuasi esclusives del Vieyu Mundu, con representación nel Nuevu Mundu llindada a 13 especies de tódidos y momótidos, y a cencielles seis de martín pescador.
La mayoría de los coraciiformes son de tamañu medianu o grande; el más pequeñu ye'l abeyerucu de gargüelu coloráu, con 20 cm de llargor, ente que dalgunos calar algamen 1,5 m. Toos ellos caracterícense pola presencia constante del cielu la boca desmognato, esto ye, les apófisis palatinas de los maxilares tán soldaes na llinia media. El pie tien tres dedos empobinaos escontra alantre y unu escontra tras, formando una pinza, na cual dos o tres dedos tán soldaos na base (sacante los coracíidos que los tienen llibres), con soler llantar bien desenvuelta. La uña media ye mayor que la del pulgar (sacante nos upúpidos). Les ales son curties y arrondaes o llargues y apuntiaes.[3]
El picu ye sólidu y robustu y tien un tamañu y una morfoloxía variables; nos calar algama un tamañu escomanáu y ta afatáu con escreciones córnees en forma de cresta dura y coloriada; los momótidos tener serrucháu pa cortar y estrumir inseutos; nos abeyerucos ye llargu, finu y curvado escontra baxo. El plumaxe ye pocu abondosu, polencu y de colores vivos y abigarrados. Nos martines pescadores ye grasientu, lo que torga que les plumes moyar al somorguiase. El vuelu ye elegante y acrobáticu, como nos abeyerucos, o rápidu y sosteníu, como'l de los martines pescadores, ente que les abubillas tienen un vuelu ondulante. Los calar producen al volar un soníu xiblante bien paecíu al de los tucanes y que recuerda una válvula de vapor. La carraques son verdaderos acróbates del aire. La cola ta formada por diez o dolce rectrices y tien un llargor variable algamando nos momótidos de Suramérica un tamañu considerable que devasa claramente'l llargor del cuerpu.[3]
Los coraciiformes son frecuentemente gregarios y dacuando migradores. Toes son aves eminentemente arborícoles, que perchan bien, anque delles especies son terrestres, como ciertos calar y les carraques terrícoles. La mayoría añeren en cuévanos, yá seya en tueros d'árboles, furos en murios o faciendo galeríes soterrañes que pueden ser de trazáu horizontal, d'hasta 3 m de llargor, terminaes nuna pequeña cámara pa los güevos, o puede presentar un ángulu agudu a pocos centímetros de la entrada. El furu circular de la entrada tien el diámetru xustu pal pasu de l'ave lo que los protexe d'aves de rampiña y otros enemigos, pero non de les culiebres, que se lleven un gran númberu de güevos y críes. La puesta consta de dos a ocho huevos polencos, cuasi siempres d'un blancu uniforme. El nial y l'incubación realizar dambos proxenitores, anque nos calar la fema ye la única responsable yá que permanez emparedada en tapando'l machu la entrada con folla. Los pollos son nidícoles t nacen dafechu desnudos pero al poco tiempu crécen-yos una especie d'escayos en que'l so interior tán les plumes verdaderes.[3]
L'alimentación ye esencialmente zoófaga y consiste en toa clase d'inseutos, pequeños mamíferos, reptiles, xaronques, peces, etc. Los bucerótidos son omnívoros. Toos tienen un métodu de caza asemeyáu; Los abeyerucos, carraques y todús acesmen dende una percha nun árbol, pola que tienen preferencia, permaneciendo a la chisba o bien vuelen a intervalos pa prindar les sos preses que lleven hasta la so caña pa cutiles hasta matales. Los martines pescadores somorguiar en picáu y, en prindando un pexe, cutir sobre una superficie dura, voltiar pa tragalo empezando pela cabeza ("a favor d'escama"). Dalgunos, como los martines pescadores, son territoriales; una pareya defende la so parcela nun tramu de ríu estornando a cualesquier conxénere que s'avere a los sos dominios. Otros, como los calar y les carracasa arrexuntar pa defendese ante una rapazu glayando estruendosamente. Les abubilles secretan como defensa, sobremanera en dómina de cría, un líquidu oleaxinoso de golor cheiriento al traviés d'una glándula asitiada na base de la cola.[3]
Según Clements,[1] los coraciiformes inclúin les siguientes families:
Delles families que tradicionalmente yeren asignaes a esti clado fueron treslladaes, como ye'l casu de Bucerotidae, Bucorvidae, Upupidae y Phoeniculidae, a les cualos asignóse-yos el so propiu orde (Bucerotiformes). La carraca curol, la única especie dientro de Leptosomatidae, foi antes incluyida na familia Coraciidae y agora nel orde Leptosomiformes.
Coraciiformes
Cladograma basáu en Hackett et al (2008).[4]
.
Los coraciiformes o coraciformes (Coraciiformes) son un orde d'aves neognatas, de normal bien coloridas, ente les que s'atopen los martines pescadores, los abeyerucos, les carracas y los momotos. Xeneralmente tienen sindactilia, esto ye, trés deos del pie apuntando alantre. Inclúi 218 especies. El so nome derivar de los términos llatinos coracias (cuervu pequeñu) y formes (con forma de) .
Son cuasi esclusives del Vieyu Mundu, con representación nel Nuevu Mundu llindada a 13 especies de tódidos y momótidos, y a cencielles seis de martín pescador.
Rakşikimilər (lat. Coraciiformes) — yenidamaqlılar dəstəüstünə aid quşlar dəstəsi.
Rakşikimilər (lat. Coraciiformes) — yenidamaqlılar dəstəüstünə aid quşlar dəstəsi.
Coraciiformes a zo un urzhiad e rummatadur an evned.
Termenet e voe e 1884 gant al loenoniour saoz William Alexander Forbes (1855-1883).
Diouzh Doare 6.2 an IOC World Bird List[1] ez a c'hwec'h kerentiad d'ober an urzhiad hiziv an deiz :
a vo kavet e Wikimedia Commons.
Coraciiformes a zo un urzhiad e rummatadur an evned.
Termenet e voe e 1884 gant al loenoniour saoz William Alexander Forbes (1855-1883).
Els coraciformes (Coraciiformes) són un ordre d'ocells, principalment tropicals, encara que també hi ha espècies presents a regions més temperades. Normalment són de colors vistosos.
Modernament algunes de les famílies s'han separat en un ordre diferent: Bucerotiformes.[2]
Mengen insectes.
Als Països Catalans hi trobem les següents quatre espècies:
Els coraciformes (Coraciiformes) són un ordre d'ocells, principalment tropicals, encara que també hi ha espècies presents a regions més temperades. Normalment són de colors vistosos.
Urdd enfawr o adar lliwgar yw'r Coraciiformes, sy'n cynnwys Glas y dorlan, y Rholyddion, Motmotiaid (Momotidae), Totiaid (Todidae) a'r Meropidae (Bwytwyr gwenyn). Un nodwedd sy'n gyffredin i bron y cyfan o'r grŵp yw fod bys troed 3 a 4 wedi'i asio yn y bôn; mae tri o'r bysedd yn pwyntio tuag ymlaen.
Daw'r gair Coraciiformes o'r Lladin 'yn debyg i gigfran', sy'n anathema gan mai aelod o Urdd y Passeriformes yw'r gigfran!
Rhestr Wicidata:
teulu enw tacson delwedd Gwenynysorion Meropidae Motmotiaid Momotidae
.jpg)
Urdd enfawr o adar lliwgar yw'r Coraciiformes, sy'n cynnwys Glas y dorlan, y Rholyddion, Motmotiaid (Momotidae), Totiaid (Todidae) a'r Meropidae (Bwytwyr gwenyn). Un nodwedd sy'n gyffredin i bron y cyfan o'r grŵp yw fod bys troed 3 a 4 wedi'i asio yn y bôn; mae tri o'r bysedd yn pwyntio tuag ymlaen.
Daw'r gair Coraciiformes o'r Lladin 'yn debyg i gigfran', sy'n anathema gan mai aelod o Urdd y Passeriformes yw'r gigfran!
Srostloprstí (Coraciiformes) je řád ptáků, jehož příslušníci se od ostatních ptáků odlišují srůstem dvou prostředních prstů na noze (tzv. syndaktilní noha). Vyznačují se duhovou barevností. Hnízdí většinou v dutinách nebo norách. V Česku žijí 3 zástupci – ledňáček říční, vlha pestrá a mandelík hajní. Na Madagaskaru žijí kuroli a kurolci. Novosvětskými skupinami jsou todiovití (endemitská skupina Velkých Antil) a momotovití.
Tradičně byly ke srostloprstým ještě řazené čeledě dnes vyčleňované do zvláštního, ale stále velmi blízce příbuzného řádu zoborožci (Bucerotiformes). Taktéž kurol patrně do řádu nepatří.
Obrázky, zvuky či videa k tématu srostloprstí ve Wikimedia Commons
Srostloprstí (Coraciiformes) je řád ptáků, jehož příslušníci se od ostatních ptáků odlišují srůstem dvou prostředních prstů na noze (tzv. syndaktilní noha). Vyznačují se duhovou barevností. Hnízdí většinou v dutinách nebo norách. V Česku žijí 3 zástupci – ledňáček říční, vlha pestrá a mandelík hajní. Na Madagaskaru žijí kuroli a kurolci. Novosvětskými skupinami jsou todiovití (endemitská skupina Velkých Antil) a momotovití.
Tradičně byly ke srostloprstým ještě řazené čeledě dnes vyčleňované do zvláštního, ale stále velmi blízce příbuzného řádu zoborožci (Bucerotiformes). Taktéž kurol patrně do řádu nepatří.
Skrigefugle (Coraciiformes) er en fugleorden med 6 familier.
Orden: Skrigefugle Coraciiformes
Familierne Næsehornsfugle Bucerotidae (stor næsehornsfugl...), Hærfugle Upupidae (hærfugl ...) og Skovhærfugle Phoeniculidae er nu i ordenen Bucerotiformes, og familien gøgeellekrager Leptosomatidae (gøgeellekrage) er i sin egen orden. .
Skrigefugle (Coraciiformes) er en fugleorden med 6 familier.
Die Rackenvögel (Coraciiformes) oder Rackenartigen sind eine Ordnung sehr verschiedenartiger, vorwiegend tropischer und sehr bunter Vögel, welche unterschiedlichste Lebensweisen besitzen. Sie haben lediglich ein gemeinsames Merkmal: Die Zehen weichen oft von der Norm ab, sie sind teilweise miteinander verwachsen.
Das Handbook of the Birds of the World zählt die folgenden sechs Familien zu den Rackenvögeln:[1]
Die Ordnung war traditionell noch weiter gefasst und enthielt noch weitere äußerlich diverse Familien. Seit der Jahrtausendwende zeigten phylogenetische Studien zunächst, dass der Kurol (Leptosomus discolor) kein Rackenvogel, sondern systematisch isoliert ist und dass die restlichen Rackenvögel ein paraphyletisches Taxon in Bezug auf die Spechtvögel (Piciformes) bildeten.[2][3]
Die verwandtschaftlichen Beziehungen nach Hackett et al. stellt folgendes Kladogramm dar:
Bienenfresser (Meropidae)
Erdracken (Brachypteraciidae)
Racken (Coraciidae)
Eisvögel (Alcedinidae)
Sägeracken (Momotidae)
Todis (Todidae)
Spechtvögel (Piciformes)
Nashornvögel (Bucerotidae)
Hornraben (Bucorvidae)
Wiedehopfe (Upupidae)
Baumhopfe (Phoeniculidae)
Trogone (Trogoniformes)
Kurole (Leptosomatiformes)
So wird die Monophylie der Rackenvögel durch die Aufstellung der neuen Ordnung Bucerotiformes mit den Familien Nashornvögel, Hornraben, Wiedehopfe und Baumhopfe bewahrt.[4][5] Rackenvögel und Spechtvögel sind Schwestergruppen, das gemeinsame Taxon ist Schwestergruppe der Bucerotiformes, alle drei sind zusammen Schwestertaxon der Trogone (Trogonidae). Der Kurol ist die Schwesterart der vier vorgenannten Ordnungen.[6]
Die Rackenvögel (Coraciiformes) oder Rackenartigen sind eine Ordnung sehr verschiedenartiger, vorwiegend tropischer und sehr bunter Vögel, welche unterschiedlichste Lebensweisen besitzen. Sie haben lediglich ein gemeinsames Merkmal: Die Zehen weichen oft von der Norm ab, sie sind teilweise miteinander verwachsen.
As coraciformes (nombre scientifico, en latín: Coraciiformes (FORBES, 1884)) son una orden d'aus neognatas voladeras, con costumbres diversos. A suya familia tipo ye Coraciidae.
Adintro d'ella se clasifica 6 familias[1][2] y entre ellas se i troba aus comuns en as nuestras latitutz, como o martín pescador, o gai azul u as diferents especies d'abellaruelos (familia Meropidae).
En as taxonomías que siguen a clasificación de Sibley-Ahlquist, especialment en l'ambito academico estatounitense, en Canadá y en America Latina, a orden ye deseparada en dos, con parte d'as familias en a orden proposada Bucerotiformes, mientres que en as taxonomías clasicas que se fa en a tradición europea encara se gosa trobar as familias chuntas en Coraciiformes.
As coraciformes son aus voladeras de mida mediana u gran. O martín pescador (Alcedo atthis) ye una d'as especies más chicas, con arredol de 20 cm de largaria, pero a orden tamién concabe especies de calaus[3] que pasan d'o metro de largo.
As patas son curtas u moderadament largas,[4] con zarpas de tres didos ta debant y uno ta dezaga (sindactilia), prensils, y as unglas robustas, una miqueta curvadas menos en o dido zaguero, que puet estar más recta.
Os picos son de curtos y robustos dica moderadament largos.[4] A coda tamién varía de curta dica muit larga en función d'a especie. As alas son amplas, arrondiadetas en unas especies, u largas y rematadas en puncha en unas atras.
A poca compactación entre os caracters definitorios d'ista orden, con (bellas vegadas) diferencias ostentosas entre familias,[5] ye una d'as razons por as quals ha estau revisada en as succesivas clasificacions y muitos consideran que os miembros d'a orden Bucerotiformes mereixen estar en una orden desalpartada.
The Coraciiformes are a group o uisually colourfu near passerine birds includin the keengfishers, the bee-eaters, the rollers, the motmots, an the todies. Thay generally hae syndactyly, wi three forward-pyntin taes (an taes 3 & 4 fused at thair base), tho in mony keengfishers ane o these is missin.
_crop.jpg)
Do Coraciiformes (düütsk: Rackenvögel) sunt een Oardenge fon do Fuugele. Masse fon düsse Fuugele, man nit aal, lieuwje in do Tropen un sunt bunt faawed. Do Toonen fon do maaste Oarde wieke fon ju Norm ou un sunt oafter mädnuur ferwoaksen.
Dät Handbook of the Birds of the World tält tjoon Familien tou düsse Oardenge:
Näiere phylogenetiske Unnersäikenengen wiese oaber oun, dät düsse Systematik wildääge nit heel un aal gjucht is.
Do Coraciiformes (düütsk: Rackenvögel) sunt een Oardenge fon do Fuugele. Masse fon düsse Fuugele, man nit aal, lieuwje in do Tropen un sunt bunt faawed. Do Toonen fon do maaste Oarde wieke fon ju Norm ou un sunt oafter mädnuur ferwoaksen.
Coraciiformes san en order faan fögler.
As coraciformes (nombre scientifico, en latín: Coraciiformes (FORBES, 1884)) son una orden d'aus neognatas voladeras, con costumbres diversos. A suya familia tipo ye Coraciidae.
Adintro d'ella se clasifica 6 familias y entre ellas se i troba aus comuns en as nuestras latitutz, como o martín pescador, o gai azul u as diferents especies d'abellaruelos (familia Meropidae).
En as taxonomías que siguen a clasificación de Sibley-Ahlquist, especialment en l'ambito academico estatounitense, en Canadá y en America Latina, a orden ye deseparada en dos, con parte d'as familias en a orden proposada Bucerotiformes, mientres que en as taxonomías clasicas que se fa en a tradición europea encara se gosa trobar as familias chuntas en Coraciiformes.
La corasiformos es un ordina de avias ce es multe colorosa.
De scharreloarveugels (Coraciiformes) zyn een orde van diverse, surtout tropische en meestal styf kleurryke veugels. Z' hèn moar één gemeenschappelyk kenmerk: hunder teens wykn dikwyls of van de norm en zyn gedeeltelyk an mekoar versmoltn.
D' orde omvat de volgnde families:
De scharreloarveugels (Coraciiformes) zyn een orde van diverse, surtout tropische en meestal styf kleurryke veugels. Z' hèn moar één gemeenschappelyk kenmerk: hunder teens wykn dikwyls of van de norm en zyn gedeeltelyk an mekoar versmoltn.
Көк карга сымалдар (лат. Coraciiformes) — куштардын түркүмү. Бул түркүм бир кыйла айырмаланган топту камтыйт. Филогенез жагынан күкүк сымалдарга жана байкуш сымалдарга жакын. Куш жүнү катуу, ачык түстө, көпчүлүк учурда күмүштөй кулпунуп турат. Анын 49 уруусу, 194 түрү бар. Негизинен тропикте жана субтропикте жашайт; мелүүн кеңдикте чанда кездешет, келгин куш. Көз Карандысыз мамлекеттер шериктештиги өлкөлөрүндө 11 түрү бар, анын ичинде 6—8 түрү уялайт. Көк карга сымалдар көбүнчө сейрек дарактуу жерде, бир азы талаада, чөлдө жашайт. Моногамдар. Уяларын көңдөйгө, аска жаракаларына же ийинге салат; кээ бири колония түрүндө уялайт. Балапандарын ургаачы, эркеги экөө тең басып чыгарат. Балапаны жылаңач, көзү ачылбай чыгат, жай чоңоёт. Негизинен жаныбарлар менен азыктанат.
Модроврани (науч. Coraciiformes) — група или ред на најчесто живописни сродни врапчеви птици која ги вклучува рибарчињата, пупунците, смрдивраните, пчеларките и птиците-носорози. Кај нив обично се среќава синдактилија, при што три прсти се насочени напред (прстите 3 & 4 се споени во нивните основи), иако кај повеќето рибарчиња еден од овие прсти отсуствува.
Ова е претежно ред од Стариот свет, додека нивниот број во Новиот свет е ограничен на десетина или повеќе видови на тоди (Todus sp.) и момоти (Momotidae), како и речиси 90 видови на рибарчиња. Ова е најразновидниот ред судејќи според телесната тежина на птиците, која се движи од 5,5 грама (порторикански тод, Todus mexicanus) до 4,5 килограми тешката капска рогата врана (Bucorvus leadbeateri), секако ова важи за оние класификациски шеми каде птиците-носорози се сметаат за дел од овој ред.
Името Coraciiformes значи „модроврани“, што е збунувачки, бидејќи тие се врапчевидни птици. Поточно, ова име доаѓа од латинскиот збор "corax" што значи сивоврана и "forma" што се додава на крајот од редовите на животни.
Клунот е силен и задебелен и има различна големина и изглед — кај птиците-носорози тој е доста голем и украсен со рожести секреции во облик на обоен гребен; кај момотите тој е прилагоден за рассечување на инсекти; кај пчеларките тој е долг, тенок и свиен надолу. Пердувите се густо распоредени, сјајни и живописно обоени. Кај рибарчињата тие се масни, што оневозможува мокрење на пердувите во текот на нуркањето во водата. Летот е елегантен и акробатски како кај пчеларките, или брз и издржлив како кај рибарчињата, додека кај пупунците е ундулаторен. Птиците-носорози во текот на летот произведуваат свирежни звуци многу слични на туканите и кои потсетуваат на звукот кога од вентил се испушта пареа под притисок. Опашката се состои од десет до дванаесет летални пердуви и има различна должина, која кај јужноамериканските момоти ја надминува должината на телото.
На овој ред денес се гледа како на измешана група, при што во него би можеле да влегуваат само смрдивраните. Вака гледано, сите други семејства тогаш би се сметале за еволутивни линии на птици кои се подалечни роднини на модровраните.
Молекуларните истражувања укажуваат на тоа дека модровраните би можеле да се поделат на основна (базална) група која не е предалечна роднина на клукајдрвците (Piciformes) и на понов, изведен подред кој ги содржи главно рибарчињата (Johansson & Ericson, 2003). Местото на некои фосилни претставници е нејасно, бидејќи некои од нив се блиски со клукајдрвците.
Неразрешени
Едно скорешно истражување укажува на тоа дека следните семејства би можеле да припаѓаат на одделен ред наречен Bucerotiformes. Но, ова е далеку од разрешено.[1]
Кукавичката модроврана (како единствен вид од Leptosomatidae) веројатно не припаѓа овде. Понекогаш трогоните се сместуваат во овој ред како семејство Trogonidae. Горноеоценските видови од Palaeospizidae исто така понекогаш се сместуваат во овој ред, како што и долно и средноеоценските претставници од Primobucconidae и средноеоценските до долноолигоценските видови на Sylphornithidae.
Основна група
Подред Alcedini
Модроврани (науч. Coraciiformes) — група или ред на најчесто живописни сродни врапчеви птици која ги вклучува рибарчињата, пупунците, смрдивраните, пчеларките и птиците-носорози. Кај нив обично се среќава синдактилија, при што три прсти се насочени напред (прстите 3 & 4 се споени во нивните основи), иако кај повеќето рибарчиња еден од овие прсти отсуствува.
Ова е претежно ред од Стариот свет, додека нивниот број во Новиот свет е ограничен на десетина или повеќе видови на тоди (Todus sp.) и момоти (Momotidae), како и речиси 90 видови на рибарчиња. Ова е најразновидниот ред судејќи според телесната тежина на птиците, која се движи од 5,5 грама (порторикански тод, Todus mexicanus) до 4,5 килограми тешката капска рогата врана (Bucorvus leadbeateri), секако ова важи за оние класификациски шеми каде птиците-носорози се сметаат за дел од овој ред.
Името Coraciiformes значи „модроврани“, што е збунувачки, бидејќи тие се врапчевидни птици. Поточно, ова име доаѓа од латинскиот збор "corax" што значи сивоврана и "forma" што се додава на крајот од редовите на животни.
कोरैसीफ़ोर्मीस (Coraciiformes) पक्षियों का एक जीववैज्ञानिक गण है जिसमें रामचिरैया (किंगफ़िशर), पतेना (बी-ईटर) और कोरैसीडाए (उदाहरण नीलकंठ पक्षी) शामिल हैं।[1]
कोरैसीफ़ोर्मीस (Coraciiformes) पक्षियों का एक जीववैज्ञानिक गण है जिसमें रामचिरैया (किंगफ़िशर), पतेना (बी-ईटर) और कोरैसीडाए (उदाहरण नीलकंठ पक्षी) शामिल हैं।
De orde van de scharrelaerveugels (Coraciiformes) besti uut een hroôt antal verschill'nde femieljes wivan an de miste een hekleurd veêr'npak èn. De miste leden van de Coraciiformes komm'n voe in de Ouwe Waereld, mè de todies, motmots en een reed'lijk antal iesveugels komm'n allin voe in de Nieuwe Waereld.
De orde Coraciiformes wor as volgt inedeêld in deze femieljes:
Ierbie mo nog worn opemerkt da soms de femieljes Bucerotidae en Leptosomidae in een aparte orde wor eplekt. De femielje Trogonidae (Trogons), die a vaâk as aparte orde wor ezien, wor soms in de orde Coraciiformes onderebrocht.
Tevens besti de orde Coraciiformes nog uut de volhende uutesturven femieljes:
The Coraciiformes /kɒrəˈsaɪ.ɪfɔːrmiːz/ are a group of usually colourful birds including the kingfishers, the bee-eaters, the rollers, the motmots, and the todies. They generally have syndactyly, with three forward-pointing toes (and toes 3 & 4 fused at their base), though in many kingfishers one of these is missing. The members of this order are linked by their “slamming” behaviour, thrashing their prey onto surfaces to disarm or incapacitate them.[1]
This is largely an Old World order, with the representation in the New World limited to the dozen or so species of todies and motmots, and a mere handful of the more than a hundred species of kingfishers.
The name Coraciiformes means "raven-like". Specifically, it comes from the Latin language "corax", meaning "raven" and Latin "forma", meaning "form", which is the standard ending for bird orders.[2]
Meropidae – bee-eaters
Coraciidae – rollers
Brachypteraciidae – ground rollers
Todidae – todies
Momotidae – motmots
Alcedinidae – kingfishers
Phylogenetic relationships between the families based on a large study by Richard Prum and colleagues published in 2015.[3]This order has been seen to be something of a mixed assortment, and the Coraciiformes may be considered as including only the rollers. All the other families would then be considered to represent lineages of birds distantly related to Coraciiformes. This seems to be oversplitting, as most Coraciiformes indeed form a reasonably robust clade.
Analysis of nDNA c-myc and RAG-1 exon as well as mtDNA myoglobin intron 2 sequence data demonstrates that the Coraciiformes can be divided into a basal group that is not too distantly related to the Piciformes, and a derived suborder containing mainly kingfishers (Johansson & Ericson, 2003). The cuckoo roller's true affinities appear to lie elsewhere. The trogons and hornbills are either very basal lineages, or might be considered distinct own orders; the latter are apparently slightly closer to the rollers than the former. The entire group (possibly excluding the cuckoo roller) and the Piciformes are closely related to the Passeriformes (Johansson & Ericson 2003; see also near passerine).
Several extinct coraciiform families are only known from Paleogene fossils. They probably belong to the basal group and are sometimes difficult to assign because they were even closer still to the Piciformes (see also Neanis). In addition, there are some prehistoric genera which are likewise difficult to place into a family. At least the Eocoraciidae are very basal, but the Late Eocene (some 35 mya) Geranopteridae form a superfamily Coracioidea with the extant rollers and ground-rollers already (Mayr & Mourer-Chauviré 2000). A few prehistoric taxa of the present-day families have been described; see the family articles for details.
Unresolved
A recent study suggest that the following families may belong to a separate order called Bucerotiformes. The results still in dispute though.[4]
The Leptosomidae (cuckoo roller) probably do not belong here. The trogons are sometimes placed here as a family Trogonidae. The Late Eocene Palaeospizidae are sometimes also placed in the Coraciiformes, as are the Early to Middle Eocene Primobucconidae and the Middle Eocene to Early Oligocene Sylphornithidae. The Primobucconidae at least indeed seem to belong here.
Basal group
Suborder Alcedines
The Coraciiformes /kɒrəˈsaɪ.ɪfɔːrmiːz/ are a group of usually colourful birds including the kingfishers, the bee-eaters, the rollers, the motmots, and the todies. They generally have syndactyly, with three forward-pointing toes (and toes 3 & 4 fused at their base), though in many kingfishers one of these is missing. The members of this order are linked by their “slamming” behaviour, thrashing their prey onto surfaces to disarm or incapacitate them.
This is largely an Old World order, with the representation in the New World limited to the dozen or so species of todies and motmots, and a mere handful of the more than a hundred species of kingfishers.
The name Coraciiformes means "raven-like". Specifically, it comes from the Latin language "corax", meaning "raven" and Latin "forma", meaning "form", which is the standard ending for bird orders.
La Koracioformaj birdoj (Coraciiformes) enhavas proksimume 194 speciojn. Entute estas tre varia ordo kun precipe tropikaj kaj tre kolorbuntaj birdoj, kiuj havas tre diversajn vivmanierojn. Ili havas nur unu komunan distingilon: la piedfingroj ofte estas diversaj ol la normo, ili parte estas sindaktilaj, kun tri antaŭenaj fingroj (kies tria kaj kvara estas kunigitaj ĉebaze), kvankam en multaj alcionoj unu el tiuj malaperis. Tiu ordo enhavas:
Estas ordo ĉefe el la Malnova Mondo, kun reprezentantaro en Ameriko limigita al nur ĉirkaŭ dekduo da specioj de todioj kaj momotoj, kaj nur kelkaj el la pli ol 80 specioj de alcionoj.
La nomo Koracioformaj signifas "Korvecaj" aŭ "Korakecaj", kio estas fakte misnomo. (Korakoj estas kantobirdoj). Laŭlitere, la nomo devenas el la latinaj vortoj "Corax", signike "Korako", kaj "Forma", signife "formo", kio estas komuna finaĵo por taksonoj. [Terres p 104]
Tiu ordo ŝajnas kiel tro miksita grupo, kaj la Koracioformaj povus esti konsiderata kiel inkludanta nur la koraciojn. Ĉiuj aliaj familioj estus konsiderataj stirpoj tre malproksimaj al la Koracioformaj. Alimaniere Koracioformaj formas tro ampleksan kladon.
Analizoj de DNA demonstras, ke la Koracioformaj povas esti dividitaj en baza grupo, kiu ne estas tre malproksima disde la Pegoformaj, kaj disda subordo enhavanta ĉefe la alcionojn (Johansson & Ericson, 2003). La veraj parencecoj de la kukolkoracio estus alie. La trogonoj kaj kornobekuloj estas ĉu tre bazaj stirpoj, ĉu devus esti konsiderataj kiel distingaj propraj ordoj; La laste menciitaj estas ŝajne iome pli proksimaj al la koracioj ol la unue menicitaj. Tiu entera grupo (eble ekskludante la Kukolkoracion) kaj la Pegoformaj estas tre rilataj al la Paseroformaj (Johansson & Ericson 2003; vidu ankaŭ preskaŭpaserinoj).
Multaj formortintaj koracioformaj familioj estas konataj nur el fosilioj de la Paleogeno. Ili probable apartenas al la baza grupo kaj estas foje malfacile atribui ilin, ĉar ili estas eĉ pli proksimaj al la Pegoformaj. Krome, estas kelkaj prahistoriaj genroj kiuj estas ankaŭ malfacile lokeblaj en familio. Almenaŭ la Eokoraciedoj estas tre bazaj, sed la Geranopteredoj de la malfrua Eoceno formas superfamilion Coracioidea kun la nunaj koracioj kaj la grundokoracioj (Mayr & Mourer-Chauviré 2000). Oni priskribis kelkajn prahistoriajn taksonojn de nuntempaj familioj; vidu la familiartikolojn por detaloj.
En subordo Alcededoj aŭ Alcedines oni enmetas la tri similajn familiojn, nome:
Nesolvitaj
Baza grupo
Subordo Alcedini
La Koracioformaj birdoj (Coraciiformes) enhavas proksimume 194 speciojn. Entute estas tre varia ordo kun precipe tropikaj kaj tre kolorbuntaj birdoj, kiuj havas tre diversajn vivmanierojn. Ili havas nur unu komunan distingilon: la piedfingroj ofte estas diversaj ol la normo, ili parte estas sindaktilaj, kun tri antaŭenaj fingroj (kies tria kaj kvara estas kunigitaj ĉebaze), kvankam en multaj alcionoj unu el tiuj malaperis. Tiu ordo enhavas:
la alcionojn, la upupon, la abelmanĝulojn, la koraciojn kaj la kornobekulojn.Estas ordo ĉefe el la Malnova Mondo, kun reprezentantaro en Ameriko limigita al nur ĉirkaŭ dekduo da specioj de todioj kaj momotoj, kaj nur kelkaj el la pli ol 80 specioj de alcionoj.
La nomo Koracioformaj signifas "Korvecaj" aŭ "Korakecaj", kio estas fakte misnomo. (Korakoj estas kantobirdoj). Laŭlitere, la nomo devenas el la latinaj vortoj "Corax", signike "Korako", kaj "Forma", signife "formo", kio estas komuna finaĵo por taksonoj. [Terres p 104]
Los coraciiformes o coraciformes (Coraciiformes) son un orden de aves neognatas, normalmente muy coloridas, entre las que se encuentran los martines pescadores, los abejarucos, las carracas y los momotos. Generalmente tienen sindactilia, es decir, tres dedos del pie apuntando adelante. Incluye 218 especies.[1] Su nombre se deriva de los términos latinos coracias (cuervo pequeño) y formes (con forma de).[2]
Son casi exclusivas del Viejo Mundo, con representación en el Nuevo Mundo limitada a trece especies de tódidos y momótidos, y simplemente seis de martín pescador.
La mayoría de los coraciiformes son de tamaño mediano o grande. Todos ellos se caracterizan por la presencia constante del paladar desmognato, es decir, las apófisis palatinas de los maxilares están soldadas en la línea media. El pie tiene tres dedos dirigidos adelante y uno atrás, formando una pinza, en la cual dos o tres dedos están soldados en la base (a excepción de los coracíidos que los tienen libres), con la suela plantar bien desarrollada. La uña media es mayor que la del pulgar (excepto en los upúpidos). Las alas son cortas y redondeadas o largas y puntiagudas.[3]
El pico es sólido y robusto y tiene un tamaño y una morfología variables; en los cálaos alcanza un tamaño desmesurado y está adornado con excreciones córneas en forma de cresta dura y coloreada; los momótidos lo tienen aserrado para cortar y estrujar insectos; en los abejarucos es largo, fino y curvado hacia abajo. El plumaje es poco abundante, lustroso y de colores vivos y abigarrados. En los martines pescadores es grasiento, lo que impide que las plumas se mojen al zambullirse. El vuelo es elegante y acrobático, como en los abejarucos, o rápido y sostenido, como el de los martines pescadores, mientras que las abubillas tienen un vuelo ondulante. Los cálaos producen al volar un sonido silbante muy parecido al de los tucanes y que recuerda una válvula de vapor. La carracas son verdaderos acróbatas del aire. La cola está formada por diez o doce rectrices y tiene una longitud variable alcanzando en los momótidos de Sudamérica un tamaño considerable que sobrepasa claramente la longitud del cuerpo.[3]
Los coraciiformes son frecuentemente gregarios y a veces migradores. Todas son aves eminentemente arborícolas, que perchan bien, aunque algunas especies son terrestres, como ciertos cálaos y las carracas terrícolas. La mayoría anidan en cavidades, ya sea en troncos de árboles, orificios en muros o haciendo galerías subterráneas que pueden ser de trazado horizontal, de hasta 3 m de longitud, terminadas en una pequeña cámara para los huevos, o puede presentar un ángulo agudo a pocas centímetros de la entrada. El orificio circular de la entrada tiene el diámetro justo para el paso del ave lo que les protege de aves de rapiña y otros enemigos, pero no de las serpientes, que se llevan un gran número de huevos y crías. La puesta consta de dos a ocho huevos lustrosos, casi siempre de un blanco uniforme. El nido y la incubación la realizan ambos progenitores, aunque en los cálaos la hembra es la única responsable ya que permanece emparedada tras tapar el macho la entrada con barro. Los pollos son nidícolas t nacen completamente desnudos pero al poco tiempo les crecen una especie de espinas en cuyo interior están las plumas verdaderas.[3]
La alimentación es esencialmente zoófaga y consiste en toda clase de insectos, pequeños mamíferos, reptiles, ranas, peces, etc. Todos tienen un método de caza parecido; Los abejarucos, carracas y todús acechan desde una percha en un árbol, por la que tienen preferencia, permaneciendo al acecho o bien vuelan a intervalos para capturar sus presas que llevan hasta su rama para golpearlas hasta matarlas. Los martines pescadores se zambullen en picado y, tras capturar un pez, lo golpean sobre una superficie dura, lo voltean para tragarlo empezando por la cabeza ("a favor de escama"). Algunos, como los martines pescadores, son territoriales; una pareja defiende su parcela en un tramo de río ahuyentando a cualquier congénere que se acerque a sus dominios. Otros, como los cálaos y las carracasa se agrupan para defenderse ante una rapaz gritando estruendosamente. Las abubillas secretan como defensa, sobre todo en época de cría, un líquido oleaginoso de olor nauseabundo a través de una glándula situada en la base de la cola.[3]
Según Clements,[1] los coraciiformes incluyen las siguientes familias:
Varias familias que tradicionalmente eran asignadas a este clado han sido trasladadas, como es el caso de Bucerotidae, Bucorvidae, Upupidae y Phoeniculidae, a las cuales se les ha asignado su propio orden (Bucerotiformes). La carraca curol, la única especie dentro de Leptosomatidae, fue antes incluida en la familia Coraciidae y ahora en el orden Leptosomiformes.
CoraciiformesCladograma basado en Hackett et al (2008).[4]
Los coraciiformes o coraciformes (Coraciiformes) son un orden de aves neognatas, normalmente muy coloridas, entre las que se encuentran los martines pescadores, los abejarucos, las carracas y los momotos. Generalmente tienen sindactilia, es decir, tres dedos del pie apuntando adelante. Incluye 218 especies. Su nombre se deriva de los términos latinos coracias (cuervo pequeño) y formes (con forma de).
Son casi exclusivas del Viejo Mundo, con representación en el Nuevo Mundo limitada a trece especies de tódidos y momótidos, y simplemente seis de martín pescador.
Coraciiformes Aves klaseko ordena da. Barnean dituen 218 espezieak nahiko koloretsuak dira, gehienak Mundu Zaharrean bizi direnak.
Clementsen arabera,[1] coraciiformes ordenaren barruan familia hauek daude:
Adituek zenbait familia kendu dituzte kladotik, tartean Bucerotidae, Bucorvidae, Upupidae eta Phoeniculidae. Hauek Bucerotiformes izeneko ordena berria sortu dute. Hona hemen sailkapen berria:
Kladogramaren iturria: Hackett et al (2008).[2]
Artikulu hau biologiari buruzko zirriborroa da. Wikipedia lagun dezakezu edukia osatuz. Coraciiformes Aves klaseko ordena da. Barnean dituen 218 espezieak nahiko koloretsuak dira, gehienak Mundu Zaharrean bizi direnak.
Säihkylinnut (Coraciiformes) on lintujen lahko.
H=Harvinaisuus, SH=Suurharvinaisuus Suomessa
Säihkylinnut (Coraciiformes) on lintujen lahko.
L'ordre des Coraciiformes comprend 6 familles actuelles d'oiseaux.
Coraciiformes est construit à partir d'un terme grec ancien, Κόραξ (Kórax) signifiant corbeau en grec et forme de même sens qu'en français. Ce terme désigne donc des oiseaux qui ressemblent aux corbeaux. Ils sont syndactyles.
Depuis les travaux de Sibley, Ahlquist et Monroe (début des années 1990) la systématique de cet ordre a été partiellement remaniée car il s'est révélé polyphylétique.
Dans la classification de référence du Congrès ornithologique international, plusieurs familles traditionnellement placés dans cet ordre en ont été séparés. Les Bucerotidae, Bucorvidae, Upupidae et Phoeniculidae ont été placés dans leur propre ordre. Le Courol vouroudriou a lui aussi été séparé et placé dans son propre ordre, les Leptosomiformes.
D'après la classification de référence (version 5.1, 2015) du Congrès ornithologique international (ordre phylogénique) :
Is éan é an cruidín. Is ball den ord Coraciiformes é. Tá 114 speiceas ann, leis an líon is mó daoibh seo scaipithe i measc tropaicí an tSean-Domhain agus san Astráil. Déanann siad neadacha i dtolláin ar bhruacha abhann agus d’fhéadfadh obair ‘fheabhsaithe’ abhann nó talmhaíochta iad a mhilleadh.
Is éan é an cruidín. Is ball den ord Coraciiformes é. Tá 114 speiceas ann, leis an líon is mó daoibh seo scaipithe i measc tropaicí an tSean-Domhain agus san Astráil. Déanann siad neadacha i dtolláin ar bhruacha abhann agus d’fhéadfadh obair ‘fheabhsaithe’ abhann nó talmhaíochta iad a mhilleadh.
Os coraciiformes ou coraciformes (Coraciifromes) son unha orde de aves neognatas, normalmente moi rechamantes, entre as que se atopan os picapeixes, as bubelas, os abelleiros, os momotos e os calaos[1]. Xeralmente teñen sindactilia, é dicir, tres dedos do pé apuntando adiante. Inclúe 218 especies.[2]
Son case exclusivas do Vello Mundo, con representación no Novo Mundo limitada a 13 especies de tódidos e momótidos, e seis de pica peixe.
A maioría dos coraciiformes son de tamaño mediano ou grande; o máis pequeno é o abelleiro de gorxa vermella, con 20 cm de lonxitude, mentres que algúns calaos acadan 1,5 m. Todos eles caracterízanse pola presenza constante do padal desmognato, é dicir, as apófises palatinas dos maxilares están soldadas na liña media. O pé ten tres dedas dirixidas cara adiante e unha cara atrás, formando unha pinza, na cal dúas ou tres dedas están soldadas na base (fóra dos corácidos que os teñen libres), coa sola plantar ben desenvolvida. A unlla media é maior cá do polgar (agás nos upúpidos). As ás son curtas e redondeadas ou longas e puntiagudas.[3]
O peteiro é sólido e robusto e ten un tamaño e unha morfoloxía variables; nos calaos acada un tamaño desmesurado e está adornado con excrecioóns córneas en forma de crista dura e coloreada; os momótidos téñeno aserrado para curtar e mastigar insectos; nos abelleiros é longo, fino e curvado cara abaixo. A plumaxe é pouco abondosa, lustrosa e de cores vivas e rechamantes. Nos picapeixes é graxa, o que impide que as plumas se mollen ao mergullarse. O voo é elegante e acrobático, como nos abelleiros, ou rápido e sostido, coma o dos pica peixes, mentres que as bubelas teñen un voo ondulante. Os calaos producen ao voar un son silbante moi semellante ao dos tucanos e que lembra unha válvula de vapor. Os gaios azuis son verdadeiros acróbatas do aire. A cola está formada por dez ou doce rectrices e ten unha lonxitude variable acadando nos momótidos de Sudamérica un tamaño considerable que excede claramente a lonxitude do corpo.[3]
Os coraciiformes son frecuentemente gregarios e ás veces migradores. Todas son aves eminentemente arborícolas, malia ser algunhas das especies terrestres, como certos calaos e os Coracias terrícolas. A maioría aniñan en cavidades, xa sexa en troncos de árbores, buracos en muros ou facendo galerías subterráneas que poden ser de trazado horizontal, de até 3 m de lonxitude, rematadas nunha pequena cámara para os ovos, ou pode presentar un ángulo agudo a poucos centímetros da entrada. O orificio circular da entrada ten o diámetro xusto para o paso da ave o que as protexe das aves de rapina e outros inimigos, mais non das serpes, que levan un gran número de ovos e pitos. A posta consta de dúas a oito ovos lustrosos, case sempre dun branco uniforme. O niño e a incubación realízana ambos os dous proxenitores, aínda que nos calaos a femia é a única responsable xa que permanece emparedada tras tapar o macho a entrada con barro. Os pitos son nidícolas, nacen completamente espidos pero ao pouco tempo médranlles unha especie de espiñas en cuxo interior están as plumas verdadeiras.[3]
A alimentación é esencialmente zoófaga e consiste en toda clase de insectos, pequenos mamíferos, réptiles, ras, peixes etc. Os bucerótidos son omnívoros. Todos teñen un método de caza semellante; Os abelleiros, Coracias e todús axexan dende unha póla nunha árbore, pola que teñen preferencia, permanecendo á espreita ou ben voan a intervalos para capturar as súas presas que levan até a súa póla para bater nelas até matalas. Os pica peixes mergúllanse en picado e, tras capturar un peixe, báteno sobre unha superficie dura, voltéano para tragalo comezando pola cabeza ("a favor de escama"). Algúns, coma os pica peixes, son territoriais; unha parella defende a súa parcela nun tramo de río escorrentando a calquera conxénere que se achegue aos seus dominios. Outros, como os calaos e as Coracias agrúpanse para defenderse ante unha rapaz berrando e facendo balbordo. As bubelas secretan como defensa, sobre todo en época de cría, un líquido oleaxinoso de cheiro nauseabundo a través dunha glándula situada na base da cola.[3]
Segundo Clements,[2] os coraciiformes inclúen as seguintes familias:
Varias familias que tradicionalmente eran asignadas a este clado foron removidas, como é o caso de Bucerotidae, Bucorvidae, Upupidae e Phoeniculidae, ás cales se lles asignou unha orde de seu (Bucerotiformes). A Leptosomus discolor, a única especie dentro de Leptosomatidae, foi antes incluída na familia Coraciidae.
CoraciiformesCladograma baseado en Hackett et al (2008).[4]
Os coraciiformes ou coraciformes (Coraciifromes) son unha orde de aves neognatas, normalmente moi rechamantes, entre as que se atopan os picapeixes, as bubelas, os abelleiros, os momotos e os calaos. Xeralmente teñen sindactilia, é dicir, tres dedos do pé apuntando adiante. Inclúe 218 especies.
Son case exclusivas do Vello Mundo, con representación no Novo Mundo limitada a 13 especies de tódidos e momótidos, e seis de pica peixe.
Smrdovrane[1][2] (modrivrane[3] ili lihoprstice[4]) (lat. Coraciiformes), su red iz razreda ptica koji obuhvaća više od 190 vrsta. To je vrlo raznovrsan red s pretežno tropskim i vrlo šarenim pticama koje žive isto tako različitim načinima života. Svi imaju samo jedno jedino zajedničko obilježje: prsti im odstupaju od standarda za ostale ptice, jer su djelomično srasli. U Europi živi samo jedna vrsta, zlatovrana (Coracias garrulus).
U Wikimedijinu spremniku nalazi se još gradiva na temu: Modrivrane
Wikivrste imaju podatke o: Modrivrane Smrdovrane (modrivrane ili lihoprstice) (lat. Coraciiformes), su red iz razreda ptica koji obuhvaća više od 190 vrsta. To je vrlo raznovrsan red s pretežno tropskim i vrlo šarenim pticama koje žive isto tako različitim načinima života. Svi imaju samo jedno jedino zajedničko obilježje: prsti im odstupaju od standarda za ostale ptice, jer su djelomično srasli. U Europi živi samo jedna vrsta, zlatovrana (Coracias garrulus).
Coraciiformes terdiri atas burung raja udang, roller, hupo (hudhud), kirik-kirik, dan rangkong. Sebagian besar kelompok burung ini memiliki warna bulu yang cerah dengan paruh besar.
Mereka bersarang di terowongan, tapi lebih sering di tepi sungai, juga lubang pohon atau sarang rayap.
Burung raja udang bertengger di dahan di atas arus sungai yang jernih atau melayang-layang di permukaan air yang tenang untuk melihat tanda-tanda keberadaan ikan yang berenang. Ketika burung ini melihat mangsanya, mereka bergerak sangat cepat
Burung kukabura tertawa termasuk jenis raja udang besar. Dinamakan demikian karena suaranya mirip orang yang sedang tertawa.
Burung Roller mendapatkan namanya karena pejantannya melakukan akrobatik berputar (rolling) di udara saat musim kawin. Dia akan terbang tinggi kemudian menukik turun sambil berjumpalitan.
Burung hupo dinamakan demikian karena suaranya berbunyi "huu-poo-poo". Mereka menggunakan paruh panjang melengkungnya untuk menggali tanah mencari cacing dan serangga.
Induk burung hupo hutan hijau (green wood hoopoe) memiliki sepuluh pembantu untuk mengumpulkan makanan dan mempertahankan sarangnya. Saat sudah dewasa, anak-anak mereka akan membantu burung dewasa yang telah membesarkan mereka.
Burung kirik-kirik adalah burung dengan bulu berwarna cerah yang menangkap dan memangsa serangga yang sedang terbang. sebagian besar makanannya terdiri atas lebah dan tawon.
Burung Kirik-kirik menjepit lebah atau serangga penyengat dengan paruhnya dan memukul atau menggosokkan serangga tersebut ke permukaan yang keras. Ini bertujuan untuk menghilangkan racun dari sengat mereka, sehingga burung kirik-kirik dapat menelannya dengan aman.
Burung raja udang african pygmy adalah salah satu jenis raja udang terkecil, mereka memangsa serangga dan laba-laba bukan ikan.[[1]]
Coraciiformes terdiri atas burung raja udang, roller, hupo (hudhud), kirik-kirik, dan rangkong. Sebagian besar kelompok burung ini memiliki warna bulu yang cerah dengan paruh besar.
Mereka bersarang di terowongan, tapi lebih sering di tepi sungai, juga lubang pohon atau sarang rayap.
Burung raja udang bertengger di dahan di atas arus sungai yang jernih atau melayang-layang di permukaan air yang tenang untuk melihat tanda-tanda keberadaan ikan yang berenang. Ketika burung ini melihat mangsanya, mereka bergerak sangat cepat
Burung kukabura tertawa termasuk jenis raja udang besar. Dinamakan demikian karena suaranya mirip orang yang sedang tertawa.
Burung Roller mendapatkan namanya karena pejantannya melakukan akrobatik berputar (rolling) di udara saat musim kawin. Dia akan terbang tinggi kemudian menukik turun sambil berjumpalitan.
Burung hupo dinamakan demikian karena suaranya berbunyi "huu-poo-poo". Mereka menggunakan paruh panjang melengkungnya untuk menggali tanah mencari cacing dan serangga.
Induk burung hupo hutan hijau (green wood hoopoe) memiliki sepuluh pembantu untuk mengumpulkan makanan dan mempertahankan sarangnya. Saat sudah dewasa, anak-anak mereka akan membantu burung dewasa yang telah membesarkan mereka.
Burung kirik-kirik adalah burung dengan bulu berwarna cerah yang menangkap dan memangsa serangga yang sedang terbang. sebagian besar makanannya terdiri atas lebah dan tawon.
Burung Kirik-kirik menjepit lebah atau serangga penyengat dengan paruhnya dan memukul atau menggosokkan serangga tersebut ke permukaan yang keras. Ini bertujuan untuk menghilangkan racun dari sengat mereka, sehingga burung kirik-kirik dapat menelannya dengan aman.
Burung raja udang african pygmy adalah salah satu jenis raja udang terkecil, mereka memangsa serangga dan laba-laba bukan ikan.[]
Meitilfuglar (fræðiheiti: Coraciiformes) eru ættbálkur litríkra landfugla sem inniheldur meðal annars þyrla, býsvelgi, hrana og horna. Þeir eru venjulega með þrjár klær sem snúa fram og eina aftur.
I Coraciiformi (Coraciiformes, Forbes, 1884) sono un ordine della classe degli uccelli. Il loro nome deriva dal greco kórax (corvo) e dal latino -formis (a forma di), perché hanno teste e becchi grandi e corpi compatti proprio come i corvi. L'ordine si divide in 6 famiglie con 158 specie.[1]
I Coraciiformi sono diffusi in tutto il mondo, soprattutto nelle zone boscose. L'ordine è molto eterogeneo. Si passa dalle numerose specie arboricole a quelle acquatiche che seppure in minoranza hanno la specie più rappresentativa, il martin pescatore. Le loro dimensioni sono altrettanto varie: i todi misurano appena 10 centimetri, mentre i buceri possono arrivare anche a 1,5 metri di lunghezza. La maggior parte delle specie possiede becchi e ali grandi, zampe brevi e piedi deboli con due dita fuse tra loro, code lunghe e piumaggio variopinto.
La maggior parte dei Coraciiformi è carnivora e si ciba di insetti, piccoli mammiferi, rettili, pesci e perfino di altri uccelli. Alcuni integrano la dieta anche con semi e frutta o, come i buceri, si nutrono principalmente di quest'ultima, non disdegnando però anche anfibi e uccelli.
Le strategia di caccia non varia a seconda della preda: questi uccelli siedono appollaiati su rami o rocce, immobili e attenti a ogni movimento e quando individuano la preda si lanciano, o tuffano, nella sua direzione.
Alcuni tramortiscono la preda prima di ingerirla, sbattendola su una superficie dura, altri scendono a terra per cercare gli insetti.
L'ordine dei Coraciiformi si divide in 6 famiglie e comprende 158 specie.[1]
In passato erano ascritte a quest'ordine anche le famiglie Bucerotidae, Phoeniculidae e Upupidae, che attualmente l'IOC assegna all'ordine dei Bucerotiformi, e Leptosomidae, collocata attualmente in un ordine a sé stante, Leptosomiformes.[1]
I Coraciiformi (Coraciiformes, Forbes, 1884) sono un ordine della classe degli uccelli. Il loro nome deriva dal greco kórax (corvo) e dal latino -formis (a forma di), perché hanno teste e becchi grandi e corpi compatti proprio come i corvi. L'ordine si divide in 6 famiglie con 158 specie.
Žalvarniniai paukščiai (lot. Coraciiformes) – paukščių (Aves) būrys. Labai įvairaus dydžio ir išvaizdos paukščiai, dažniausiai ryškių metalo blizgesio margų spalvų. Neturi gūžio, o kojų 3 priekiniai pirštai suaugę pamatais. Dauguma šių paukščių gyvena miškuose. Žeme vaikšto prastai arba ant jos visai netupia. Peri uoksuose, pačių išsiraustuose urvuose ar kitokiose slėptuvėse. Jaunikliai išsikala pliki ir akli.
Pasaulyje yra apie 190 rūšių, išskiriamų į 12 šeimų. Lietuvoje gyvena 4 rūšys: žalvarnis, tulžys, bitininkas ir kukutis, pav.
Zaļvārnveidīgie jeb krāšņvārnveidīgie[1] (Coraciiformes) ir viena no putnu klases (Aves) kārtām, kas apvieno 6 dzimtas ar 175 sugām.[2][3] Lielākā no visām kārtas dzimtām ir zivju dzenīšu dzimta (Alcedinidae) ar 114 sugām.[3] Pazīstamākie putni ir zaļās vārnas, zivju dzenīši un bišu dzeņi.
Šie krāšņie putni galvenokārt dzīvo tropos. Lielākā daļa sugu ir Vecās Pasaules putni un tikai apmēram 20 sugas mājo Jaunajā Pasaulē (visi todi un momoti, kā arī dažas citas sugas).[2][3]
Latvijā sastopamas 3 sugas, no kurām divas ir iekļautas Latvijas Sarkanajā grāmatā. Latvijā ligzdo zivju dzenītis (Alcedo atthis), zaļā vārna (Coracius garrulus) un pēdējos gados par pastāvīgu ligzdotāju kļuvis arī bišu dzenis (Merops apiaster).[4][5]
Veicot dažādiem zaļvārnveidīgajiem putniem DNS un molekulāros pētījumus, zinātnieki secināja, ka zaļvārnveidīgo kārtai var izdalīt bāzes grupu, kura ir samērā tuvu radniecīga dzilnveidīgajiem (Piciformes) putniem, un zivju dzenīšu apakškārtu (Alcedines).[6] Kopumā dzilnveidīgie putni un zaļvārnveidīgie ir samērā tuvu radniecīgi zvirbuļveidīgajiem putniem.[6]
Zaļvārnveidīgajiem putniem raksturīgs kompakts ķermenis, īss kakls, liela galva, īsas kājas un plati spārni. Apspalvojums košs, daudzām sugām zils vai zaļš ar metālisku spīdumu. Knābis lielākajai daļai sugu ir salīdzinoši garš. Astes dažādu dzimtu putniem ir dažādas (gan īsas, gan garas). Mazākie ir todi, to garums 10—11,5 cm, svars 5—7 g.[7] Lielākie ir dižais zivju dzenītis (Megaceryle maxima) un kukaburra (Dacelo novaeguineae). Abas sugas var sasniegt 46 cm garumu un svaru vairāk kā 400 g, lai gan lieli kukaburras īpatņi var sasniegt 500 g masu.[8][9]
Visi šīs grupas putni ir aktīvi dienas laikā, barojas ar bezmugurkaulniekiem, nelieliem mugurkaulniekiem un ar augļiem.[10]
Zaļvārnveidīgie jeb krāšņvārnveidīgie (Coraciiformes) ir viena no putnu klases (Aves) kārtām, kas apvieno 6 dzimtas ar 175 sugām. Lielākā no visām kārtas dzimtām ir zivju dzenīšu dzimta (Alcedinidae) ar 114 sugām. Pazīstamākie putni ir zaļās vārnas, zivju dzenīši un bišu dzeņi.
Coraciiformes adalah satu order kumpulan burung berwarna-warni seperti burung pekaka, burung hudhud, berek-berek, tiung batu, dan burung enggang. Secara umunya, ia memiliki kaki syndactyly, dengan tiga jari mengarah ke depan (dan jari ke-3 & ke-4 mencengkam asas), meskipun bagi kebanyakan burung pekaka ciri ini tidak terdapat padanya.
Kebanyakan spesies dalam Coraciiformes adalah berasal dari Dunia Lama. Terdapat hanya kira-kira sedozen sahaja spesies yang berasal dari Dunia Baru seperti spesies tody dan motmot, dan sekitar 90 spesies burung pekaka. Ia merupakan order burung yang paling banyak dari julat berat badan, bermula dari 5.5 gram Puerto Rican Tody (Todus mexicanus) sehingga 4.5 kg Southern Ground Hornbill (Bucorvus leadbeateri), sekiranya burung enggang tergolong dalam penggelasan ini.
Nama Coraciiformes bermakna "seperti Raven", yang mana agak janggal kerana raven tergolong dalam order passerine. Secara spesifiknya, ia berasal dari bahasa Latin "Corax", bermaksud "Raven" dan Latin "Forma", bermakna "bentuk", yang mana adalah standard penamat untuk order burung. [Terres p 104]
Coraciiformes adalah satu order kumpulan burung berwarna-warni seperti burung pekaka, burung hudhud, berek-berek, tiung batu, dan burung enggang. Secara umunya, ia memiliki kaki syndactyly, dengan tiga jari mengarah ke depan (dan jari ke-3 & ke-4 mencengkam asas), meskipun bagi kebanyakan burung pekaka ciri ini tidak terdapat padanya.
Kebanyakan spesies dalam Coraciiformes adalah berasal dari Dunia Lama. Terdapat hanya kira-kira sedozen sahaja spesies yang berasal dari Dunia Baru seperti spesies tody dan motmot, dan sekitar 90 spesies burung pekaka. Ia merupakan order burung yang paling banyak dari julat berat badan, bermula dari 5.5 gram Puerto Rican Tody (Todus mexicanus) sehingga 4.5 kg Southern Ground Hornbill (Bucorvus leadbeateri), sekiranya burung enggang tergolong dalam penggelasan ini.
Nama Coraciiformes bermakna "seperti Raven", yang mana agak janggal kerana raven tergolong dalam order passerine. Secara spesifiknya, ia berasal dari bahasa Latin "Corax", bermaksud "Raven" dan Latin "Forma", bermakna "bentuk", yang mana adalah standard penamat untuk order burung. [Terres p 104]
Scharrelaarvogels (Coraciiformes) zijn een orde van vogels die een groot aantal niet erg op elkaar lijkende families omvat.
De orde omvat de volgende families:
In het DNA-onderzoek van Hackett et al. bleken de meeste groepen ondanks hun grote verscheidenheid toch bij elkaar te behoren, behalve dat de spechtvogels in hun midden bleken opgenomen te moeten worden. Samen met de trogons vormen ze een belangrijke zijtak van de 'landvogels' waar ook de zangvogels in geplaatst worden.
De enige verdere uitzondering is de koerol die niet goed te plaatsen bleek, en mogelijk ergens aan de basis van deze tak van de landvogels te denken is maar vooralsnog in een aparte orde Leptosomiformes is opgenomen.
Scharrelaarvogels (Coraciiformes) zijn een orde van vogels die een groot aantal niet erg op elkaar lijkende families omvat.
De orde omvat de volgende families:
IJsvogels (Alcedinidae) Todies (Todidae) Motmots (Momotidae) Bijeneters (Meropidae) Scharrelaars (Coraciidae) Grondscharrelaars (Brachypteraciidae)In het DNA-onderzoek van Hackett et al. bleken de meeste groepen ondanks hun grote verscheidenheid toch bij elkaar te behoren, behalve dat de spechtvogels in hun midden bleken opgenomen te moeten worden. Samen met de trogons vormen ze een belangrijke zijtak van de 'landvogels' waar ook de zangvogels in geplaatst worden.
De enige verdere uitzondering is de koerol die niet goed te plaatsen bleek, en mogelijk ergens aan de basis van deze tak van de landvogels te denken is maar vooralsnog in een aparte orde Leptosomiformes is opgenomen.
Råkefuglar (Coraciiformes) er ein biologisk orden av fargerike fuglar som er nært i slekt med sporvefuglar. Ordenen inkluderer mellom anna isfuglfamilien, motmotar, råkar og og bietarar. Dei er vanlegvis syndaktyle – hos dei fleste artar er dei to ytre tærne vaksne saman i nesten heile lengda. Hos artar i isfuglfamilien er den indre tåa ofte redusert eller borte.
Råkefuglar finst hovudsakleg i «den gamle verda», representasjonen i Amerika er avgrensa til rundt eit dusin artar av todiar og motmotar, og berre ei handfull av dei over 80 artar av isfuglar finst i «den nye verda».
Det latinske namnet Coraciiformes indikerer 'ramnaktig', som er misvisande ettersom ramnar er med i gruppa songfuglar av sporvefuglar. 'Corax' tyder ramn.
Råkefuglar (Coraciiformes) er ein biologisk orden av fargerike fuglar som er nært i slekt med sporvefuglar. Ordenen inkluderer mellom anna isfuglfamilien, motmotar, råkar og og bietarar. Dei er vanlegvis syndaktyle – hos dei fleste artar er dei to ytre tærne vaksne saman i nesten heile lengda. Hos artar i isfuglfamilien er den indre tåa ofte redusert eller borte.
Råkefuglar finst hovudsakleg i «den gamle verda», representasjonen i Amerika er avgrensa til rundt eit dusin artar av todiar og motmotar, og berre ei handfull av dei over 80 artar av isfuglar finst i «den nye verda».
Det latinske namnet Coraciiformes indikerer 'ramnaktig', som er misvisande ettersom ramnar er med i gruppa songfuglar av sporvefuglar. 'Corax' tyder ramn.
Råkefugler (Coraciformes) er en biologisk orden med fugler. Artene lever hovedsakelig i tropiske regioner og har ofte fargerike fjærdrakter. Søstergruppen er spettefugler (Piciformes).
Ordenen råkefugler inkluderer ifølge HBW Alive 188 arter, fordelt i seks familier. Tidligere ble også familiene Bucerotidae, Upupidae og Phoeniculidae regnet til råkefugler, men disse familiene er flyttet til den selvstendige ordenen Bucerotiformes (som for øyeblikket mangler norsk navn).
Råkefugler (Coraciformes) er en biologisk orden med fugler. Artene lever hovedsakelig i tropiske regioner og har ofte fargerike fjærdrakter. Søstergruppen er spettefugler (Piciformes).
Multimedia w Wikimedia Commons 
Hasło w Wikisłowniku Kraskowe[2], kraskowate (Coraciiformes) – rząd ptaków z podgromady Neornithes.
Rząd obejmuje gatunki o zróżnicowanym trybie życia, zamieszkujące cały świat poza rejonami okołobiegunowymi (większość w strefie międzyzwrotnikowej)[3][4].
Kraskowe to ptaki zróżnicowane pod względem trybu życia i morfologii. Zazwyczaj prowadzą nadrzewny, rzadko naziemny tryb życia, najczęściej zamieszkują w pobliżu zbiorników wodnych, tylko niektóre gatunki żyją w środowiskach otwartych: na pustyniach, półpustyniach, stepach. Kraskowe są zróżnicowane między sobą pod względem kształtu i rozmiaru dzioba oraz budowy nóg, które mogą być czteropalczaste lub trójpalczaste. W zależności od gatunku są one także małe lub duże i silne. Dymorfizm płciowy nie występuje lub jest słabo zaznaczony. Długość ciała zależnie od gatunku wynosi od 9 do 160 cm, masa ciała od 5 do 4000 g.
Odżywiają się pokarmem różnorodnym – od mięsożernych po wszystkożerne. Gatunków wyłącznie owadożernych nie ma.
Zagrożeniem dla kraskowych jest przede wszystkim niszczenie ich środowiska naturalnego przez człowieka. Niektóre gatunki są uważane przez człowieka za szkodniki, przez co są przez nich tępione. Wszystkie występujące w Polsce kraskowe są objęte na jej terenie ochroną.
Do rzędu zaliczane są następujące rodziny[2]:
Kraskowe, kraskowate (Coraciiformes) – rząd ptaków z podgromady Neornithes.
Coraciiformes é uma ordem de aves de médio a grande porte com seis famílias oriundas sobretudo da África e da Europa.
As aves coraciformes têm em geral um bico robusto e colorido, geralmente vermelho ou amarelo. As pernas são curtas e terminam em patas pequenas mas fortes, total ou parcialmente sindáctilas. A plumagem é bastante variável de acordo com a família, assim como a presença ou ausência de dimorfismo sexual. As asas arredondadas e curtas são especialmente adaptadas ao voo curto. A cauda varia entre dimensões médias a muito grandes. Os coraciformes são aves geralmente arborícolas que preferem climas tropicais.
A maioria das espécies constrói ninhos rudimentares em buracos encontrados em rochas, árvores ou no solo. As posturas variam de acordo com a espécie entre 3 a 6 ovos incubados normalmente pela fêmea. Em todas as espécies de coraciformes é o casal que presta os cuidados parentais às crias.
As fronteiras do grupo são bastante difusas, e classificações anteriores incluíam muito mais famílias; no entanto estudos de linhagem genética sugeriram que esse agrupamento era artificial
A ordem Coraciiformes foi remodelado pela União Ornitológica Internacional da seguinte forma:
As seguintes famílias eram tradicionalmente incluídas entre os Coraciiformes mas foram reclassificadas noutras ordens:
Coraciiformes é uma ordem de aves de médio a grande porte com seis famílias oriundas sobretudo da África e da Europa.
As aves coraciformes têm em geral um bico robusto e colorido, geralmente vermelho ou amarelo. As pernas são curtas e terminam em patas pequenas mas fortes, total ou parcialmente sindáctilas. A plumagem é bastante variável de acordo com a família, assim como a presença ou ausência de dimorfismo sexual. As asas arredondadas e curtas são especialmente adaptadas ao voo curto. A cauda varia entre dimensões médias a muito grandes. Os coraciformes são aves geralmente arborícolas que preferem climas tropicais.
A maioria das espécies constrói ninhos rudimentares em buracos encontrados em rochas, árvores ou no solo. As posturas variam de acordo com a espécie entre 3 a 6 ovos incubados normalmente pela fêmea. Em todas as espécies de coraciformes é o casal que presta os cuidados parentais às crias.
As fronteiras do grupo são bastante difusas, e classificações anteriores incluíam muito mais famílias; no entanto estudos de linhagem genética sugeriram que esse agrupamento era artificial
Coraciiformes este un ordin de păsări care cuprinde specii ce trăiesc majoritatea în regiunile tropicale, au un penaj de un colorit viu, fiind foarte diferite ca mod viață. Un caracter comun sunt degetele de la picioare care sunt parțial concrescute.
În avifauna României sunt întâlnite 3 specii de coraciiforme[1][2]:
Avifauna Republicii Moldova conține 3 specii de coraciiforme [3][4]:
_(14027287122).jpg)
Familia: Alcedinidae Alcedo atthis (Linnaeus, 1758) [9][10] Pescăraș albastru, Pescăruș albastru Alcedo atthis atthis (Linnaeus, 1758) 
Familia: Meropidae Merops apiaster Linnaeus, 1758[12][13] Prigorie, Prigoare, Albinărel Migratoare. Oaspete de vară 200.000-400.000 de perechi cuibăritoare. 
Conform lui Clements,[15] Coraciiformes include următoarele familii:
Cladogramă bazată pe Hackett et al (2008).[16]
_at_Puri_Im_IMG_9204.jpg)
.jpg)
_at_Puri_Im_IMG_9204.jpg)
.jpg)
.JPG)
|date= (ajutor); Legătură externa în |title= (ajutor)Mentenanță CS1: Utilizare explicită a lui et al. (link) 
Evoluție și dispariție Comportament Liste ClasificareCoraciiformes este un ordin de păsări care cuprinde specii ce trăiesc majoritatea în regiunile tropicale, au un penaj de un colorit viu, fiind foarte diferite ca mod viață. Un caracter comun sunt degetele de la picioare care sunt parțial concrescute.
Krakľotvaré / krakle / krakľovce[1][2][3] (lat. Coraciiformes) sú taxón letcov (spravidla presnejšie rad letcov – porov. dole definície B, C, D).
Existujú tieto rôzne definície taxónu krakľotvaré/krakle/krakľovce (Coraciiformes) [zoradené od najširšej po najužšiu]:
Na Slovensku žijú podľa definície C tri druhy: rybárik riečny, včelárik zlatý a krakľa belasá. Podľa definície B pribúda ešte druh dudok chochlatý.[13]
Sú to stredne veľké až malé vtáky s pestrým sfarbením a tvrdým zobákom. Nohy sú spravidla krátke s pomerne slabými prstami. Väčšinou majú dva dopredu smerujúce prsty zrastené na báze. Krídla sú väčšinou široké a na koncoch zaokrúhlené. Veľa čeľadí má dlhý chvost. Lovia špecificky, z nejakého vyvýšeného posedu sa vrhnú strmhlav na vyhliadnutú korisť do vody, na zem alebo do vzduchu. Živia sa rôznymi živočíchmi, zoborožce aj ovocím. Hniezdia väčšinou v dutinách. Väčšina druhov, okrem rybárikov, nie je viazaná na blízkosť vody. Ich veľkosť sa pohybuje od 10 cm krátkych todi až po 1,5 m dlhé zoborožce.[14][13]
Rad krakľotvaré/krakle/krakľovce (Coraciiformes) C:
Zdroje:[16][17][5][2][18][19][11]
Commons ponúka multimediálne súbory na tému Krakľotvaré
Wikidruhy ponúkajú informácie na tému Krakľotvaré
Krakľotvaré / krakle / krakľovce (lat. Coraciiformes) sú taxón letcov (spravidla presnejšie rad letcov – porov. dole definície B, C, D).
Existujú tieto rôzne definície taxónu krakľotvaré/krakle/krakľovce (Coraciiformes) [zoradené od najširšej po najužšiu]:
Coraciiformes A (= "Coraciimorphae" ) = Piciformes + Trogoniformes + Coraciiformes C + Bucerotiformes v širšom zmysle + Passeriformes (+ možno Halcyornis) Coraciiformes B = Coraciiformes C + Bucerotiformes (pričom Bucerotiformes môže byť v širšom alebo zriedkavo v užšom zmysle, t.j. vrátane alebo zriedkavo bez Upupiformes) Coraciiformes C = pozri nižšie Systematika (toto je najnovšia systematika [stav 2016]) Coraciiformes D = pozri nižšie pod Systematika Coraciiformes E = len čeľaď krakľovitéVpijáti (znanstveno ime Coraciiformes) so red ptic, za katere je značilno, da imajo tri nožne prste obrnjene naprej in enega nazaj, pri čemer sta tretji in četrti prst zraščena pri bazi (t. i. sindaktilija). Pogosto so živopisanih barv.
Večina predstavnikov živi v Starem svetu, v Novem svetu je razširjenih le nekaj vrst todijev, motmotov in vodomcev. V Sloveniji živijo predstavniki štirih družin vpijatov: vodomci, legati, zlatovranke in smrdokavre.
177 znanih vrst vpijatov združujemo v 35 rodov, te pa v šest družin.
Vpijáti (znanstveno ime Coraciiformes) so red ptic, za katere je značilno, da imajo tri nožne prste obrnjene naprej in enega nazaj, pri čemer sta tretji in četrti prst zraščena pri bazi (t. i. sindaktilija). Pogosto so živopisanih barv.
Večina predstavnikov živi v Starem svetu, v Novem svetu je razširjenih le nekaj vrst todijev, motmotov in vodomcev. V Sloveniji živijo predstavniki štirih družin vpijatov: vodomci, legati, zlatovranke in smrdokavre.
Praktfåglar (Coraciiformes) är en grupp med mestadels färggranna fåglar. Vilka grupper ordningen omfattar är omdiskuterat men traditionellt har den ofta omfattat vanligtvis kungsfiskare, härfåglar, biätare, blåkråkor och näshornsfåglar. Merparten har sammanväxta tår, syndaktyli, där tre tår pekar framåt men många kungsfiskare saknar en av dessa tår. Detta är till stor del en ordning vars fåglar lever i den gamla världen och endast omkring ett dussintal arter av todier, motmoter och kungsfiskare förekommer i nya världen.
Denna ordning har behandlats på olika sätt genom tiderna. Vissa placerar endast blåkråkorna i denna ordning. Sibley & Ahlquist bröt ut näshornsfåglar och härfåglar ur ordningen och placerade istället dessa i de två nyskapade ordningarna Bucerotiformes och Upupiformes. Nyare fylogenetiska studier visar att den klassiska indelningen av praktfåglarna bildar en parafyletisk grupp, eftersom de hackspettartade fåglarna (Piciformes) är systergrupp till en klad inom praktfåglarna.[1][2] Dessa studier har också visat att kurolen (Leptosomus discolor) inte är en praktfågel, utan en systematiskt isolerad art. Dessa studier visar också att den absoluta merparten av arterna inom Coraciiformes bildar en robust klad (praktfåglar i kladogrammet).
Praktfåglarnas monofyli bevaras genom att man ställer upp den nya ordningen Bucerotiformes med familjerna näshornsfåglar, hornkorpar, härfåglar och skratthärfåglar.[3][4] Till praktfåglarna räknas fortfarande blåkråkor, markblåkråkor, kungsfiskare, motmoter, todier och biätare.[5]
Praktfåglar och hackspettartade fåglar är systergrupper. Kladen av dessa två grupper är systergrupp till ordningen Bucerotiformes, och kladen av alla dessa tre är systergrupp till trogonerna (Trogoniformes). Kurolen som tidigare förslagsvis placerats i denna ordning är en systerart till kladen av alla dessa fyra ordningar och placeras numera i den egna ordningen Leptosomatiformes.[6]
Nedanstående kladogram[7] visar släktskapsförhållandena enligt Hackett (2008)[2]:
Biätare (Meropidae)
Markblåkråkor (Brachypteraciidae)
Blåkråkor (Coraciidae)
Kungsfiskare (Alcedinidae)
Motmoter (Momotidae)
Todier (Todidae)
Hackspettartade fåglar (Piciformes)
Näshornsfåglar (Bucerotidae)
Hornkorpar (Bucorvidae)
Härfåglar (Upupidae)
Skratthärfåglar (Phoeniculidae)
Trogoner (Trogoniformes)
Kuroler (Leptosomatiformes)
Basal grupp
Underordning Alcedini
olöst
Familjerna Palaeospizidae från sen Eocen och Primobucconidae, från tidig till mellersta Eocen, placeras ibland också inom ordningen, där i varje fall den senare verkar tillhöra Coraciiformes.
Praktfåglar (Coraciiformes) är en grupp med mestadels färggranna fåglar. Vilka grupper ordningen omfattar är omdiskuterat men traditionellt har den ofta omfattat vanligtvis kungsfiskare, härfåglar, biätare, blåkråkor och näshornsfåglar. Merparten har sammanväxta tår, syndaktyli, där tre tår pekar framåt men många kungsfiskare saknar en av dessa tår. Detta är till stor del en ordning vars fåglar lever i den gamla världen och endast omkring ett dussintal arter av todier, motmoter och kungsfiskare förekommer i nya världen.
Gökkuzgunumsular (Coraciiformes), kuşlar (Aves) sınıfının, karinalılar (Carinatae) bölümüne ait bit takım.[1]
Gökkuzgunumsular (Coraciiformes), kuşlar (Aves) sınıfının, karinalılar (Carinatae) bölümüne ait bit takım.
Це незавершена стаття з орнітології.Bộ Sả (danh pháp khoa học: Coraciiformes) theo phân loại truyền thống là một nhóm của các loài chim tương tự như chim sẻ thường là có bộ lông lòe loẹt, bao gồm bói cá, trảu, sả, đầu rìu và hồng hoàng. Chúng nói chung có các ngón chân dính vào nhau, với ba ngón hướng về phía trước.
Bộ này chủ yếu phân bố tại Cựu Thế giới, với các đại diện của Tân Thế giới chỉ có 13 loài sả Ăng-ti (tody) và sả đuôi trĩ (motmot), cũng như chỉ có 6 trong tổng số khoảng 84 loài bói cá.
Bộ này đã từng được coi là một cái gì đó tựa như là một sự phân loại hỗn hợp, và bộ Coraciiformes có thể được coi như là chỉ bao gồm các loài chim sả. Tất cả các họ khác có thể coi là đại diện trực hệ của các loài chim có quan hệ họ hàng xa với bộ Coraciiformes. Điều này dường như là sự chia tách quá đà do phần lớn bộ Coraciiformes trên thực tế tạo thành một nhánh được hỗ trợ mạnh.
Chưa giải quyết
Nhóm cơ sở
Phân bộ Alcedini
Handbook of the Birds of the World phát hành năm 2001 công nhận các họ sau trong bộ Sả[1]
Một số nghiên cứu phát sinh chủng loài gần đây đã đưa ra kết luận rằng Leptosomus discolor không phải là chim dạng sả mà có vị trí cô lập về mặt hệ thống học so với bộ Sả, cũng như bộ Sả như định nghĩa trên đây dù đã loại Leptosomus discolor ra khỏi thì vẫn là đơn vị phân loại cận ngành trong mối quan hệ với các loài gõ kiến (Piciformes)[2][3].
Một số phân tích di truyền[3][4][5][6][7][8] và hình thái[9] hỗ trợ mối quan hệ chị-em giữa Coraciiformes và Piciformes thì một nghiên cứu khác có siêu ma trận quy mô lớn nhưng thưa lại gợi ý về mối quan hệ chị-em giữa Bucerotiformes và Piciformes.[10]
Biểu đồ theo nhánh vẽ theo Hackett et al. như sau:
Bộ Sả
Bộ Gõ kiến (Piciformes)
Như thế, để đảm bảo tính đơn ngành của bộ Sả thì phải công nhận bộ mới là Bucerotiformes bao gồm các họ Bucerotidae, Bucorvidae, Upupidae và Phoeniculidae[11][12]. Bộ Sả khi đó chỉ còn lại các họ Brachypteraciidae, Coraciidae, Alcedinidae, Momotidae, Todidae và Meropidae[13]. Bộ Sả như định nghĩa này và bộ Gõ kiến có quan hệ chị - em, tổ hợp của chúng là chị - em với Bucerotiformes, và cả ba bộ này cùng nhau là chị - em với họ Trogonidae, họ duy nhất của bộ Trogoniformes. Leptosomatiformes với đại diện duy nhất Leptosomus discolor là nhánh có quan hệ chị - em với tổ hợp của 4 bộ trên[14].
.jpg)
.jpg)
Bộ Sả (danh pháp khoa học: Coraciiformes) theo phân loại truyền thống là một nhóm của các loài chim tương tự như chim sẻ thường là có bộ lông lòe loẹt, bao gồm bói cá, trảu, sả, đầu rìu và hồng hoàng. Chúng nói chung có các ngón chân dính vào nhau, với ba ngón hướng về phía trước.
Bộ này chủ yếu phân bố tại Cựu Thế giới, với các đại diện của Tân Thế giới chỉ có 13 loài sả Ăng-ti (tody) và sả đuôi trĩ (motmot), cũng như chỉ có 6 trong tổng số khoảng 84 loài bói cá.
Bộ này đã từng được coi là một cái gì đó tựa như là một sự phân loại hỗn hợp, và bộ Coraciiformes có thể được coi như là chỉ bao gồm các loài chim sả. Tất cả các họ khác có thể coi là đại diện trực hệ của các loài chim có quan hệ họ hàng xa với bộ Coraciiformes. Điều này dường như là sự chia tách quá đà do phần lớn bộ Coraciiformes trên thực tế tạo thành một nhánh được hỗ trợ mạnh.
Coraciiformes Forbes, 1884
Семейства
Ракшеобра́зные (лат. Coraciiformes) или ра́кши — отряд новонёбных птиц. На территории России встречается 9 видов, входящих в данный отряд.
Птицы средних и мелких размеров с плотным жёстким оперением. Окраска большинства видов — яркая, пёстрая. Обитатели различных ландшафтов, но в основном обитают в тропических и субтропических лесах[1]. Те немногие представители отряда, которые встречаются в умеренных широтах (все они — перелётные), сохраняют свой южный, «тропический» облик, характеризующийся яркой окраской. Таковы: бело-голубой с чёрными, синими и рыжими пятнышками и полосками зиморо́док обыкновенный, прилетающий в центральную Россию и Южную Сибирь в апреле; зеленовато-голубая с коричневой спинкой сизоворо́нка обыкновенная (её ареал в России охватывает[2] значительные территории в Европейской части страны — вплоть до Санкт-Петербурга — и юг Западной Сибири); золотистая щу́рка с золотисто-рыжей спинкой, зеленовато-голубым животом и ярко-жёлтым горлом, гнездовья которой доходят на севере до Курска и Тамбова; обитающая южнее зелёная щу́рка (в России встречается[3] на побережье Каспийского моря)[4].
Полового диморфизма в окраске у ракшеобразных нет. Крылья имеют различную величину и форму; первостепенных маховых перьев 10—11, рулевых — 12 (лишь у рода Ночная щу́рка (Nyctyornis) — 10). Клюв обычно длинный, сильный, прямой или несколько изогнутый; иногда — короткий и уплощённый. Ноги четырёхпалые (у некоторых зимородков трёхпалые)[5]. Имеют сросшиеся пальцы на лапках.
Взрослые ракшеобразные линяют дважды в году: в начале весны — полностью, осенью — частично; линька при этом идёт медленно[6].
Ракшеобразные моногамны; многие виды гнездятся с образованием больших колоний. Откладывают от 2 до 10 яиц[5]. Яйца укороченно-эллипсоидальной формы. Тип развития — птенцовый[1].
По данным современных исследований[7], отряд включает 6 семейств:
Ранее в состав отряда включали[8] и некоторые другие семейства. Но уже в рамках классификации Сибли — Алквиста часть из них была выделена в новые отряды: семейство птиц-носорогов (Bucerotidae) составило отряд Bucerotiformes, а семейства удодовые (Upupidae) и древесные удоды (Phoeniculidae) были выделены в отряд Upupiformes (удодообразных), который позже синонимизировали с Bucerotiformes. Позднее молекулярно-генетические исследования показали[7], что и семейство куроловые (Leptosomidae) следует выделить в самостоятельный отряд Leptosomiformes (куролообразных).
Ракшеобра́зные (лат. Coraciiformes) или ра́кши — отряд новонёбных птиц. На территории России встречается 9 видов, входящих в данный отряд.
佛法僧目（学名：Coraciiformes）是鸟纲中的一个目。这一目的鸟分布广泛，形态结构多样，各科特化程度高。
佛法僧目的鸟在除两极和部分海洋岛屿外地区都有分布。很多科分布局限于热带、亚热带地区，其它科则分布比较广泛。其中鹃鴗科仅在马达加斯加岛有分布。
佛法僧目的鸟形态多样，体形大小不一，羽色大多艳丽，喙的形状多样。腿短，足的前三趾基部有不同程度的并合，为并趾足。
这一目的鸟生存环境多样，鸣声简单。多数种类以昆虫和小动物为食，有些种类食鱼，还有些种类食果实。繁殖于洞穴中，多是双亲育雏，雏鸟晚成型。
此名稱來自日本。夜間森林中“but po so”（音似日語“佛法僧”）的鳥鳴聲，被認為是其中的一種三寶鳥所發，故名。1935年發現此鳥鳴聲實為普通角鴞所發。
以前传统的形态学分类将鹃鴗科（Leptosomatidae）、戴胜科（Upupidae）、林戴胜科（Phoeniculidae）与犀鸟科（Bucerotidae）归类于此，但遗传分子学研究显示，这四科与佛法僧科鸟类的亲缘关系甚至比鴷形目更疏远，于是鹃鴗科独立列入鹃鴗目，后三者则列入犀鸟目。
.jpg)
分類 界 : 動物界 Animalia 門 : 脊索動物門 Chordata 亜門 : 脊椎動物亜門 Vertebrata 綱 : 鳥綱 Aves 上目 : 新顎上目 Neognathae 階級なし : ネオアヴェス Neoaves 目 : ブッポウソウ目 Coraciiformes 学名 Coraciiformes Forbes, 1884 科 ブッポウソウ目（ブッポウソウもく、学名 Coraciiformes）は、鳥類の1目である。
南極を除く世界中に生息する。
全体的に色彩の鮮やかなものが多い。
伝統的には11科（数え方により増減する）が含められてきたが、現代的な分類ではうち5科は外され、6科のみが属する[1]。
ここでの亜科を科に格上げすることもある。
サイチョウ目とオオブッポウソウ目が、ブッポウソウ目から分離された。
狭義のブッポウソウ目は単系統だが、伝統的な広義のブッポウソウ目は単系統ではなく側系統であり、キツツキ目とキヌバネドリ目（キヌバネドリ科のみ）を系統として含む[2]。サイチョウ目とオオブッポウソウ目が分離されたのは、キツツキ目を独立目として残すためである。
キヌバネドリ目 キヌバネドリ科 Trogonidae
オオブッポウソウ目 オオブッポウソウ科 Leptosomidae
ブッポウソウ目がキヌバネドリ目を内包する側系統であることは以前より指摘されていた[3][4]。それに対し、ブッポウソウ目を複数の単系統（と思われた）目に分離するか、キヌバネドリ目をブッポウソウ目に含める措置が取られた。
Feduccia (1977)[5]は、キヌバネドリ目の姉妹群と考えたカワセミ科+ハチクイモドキ科+コビトドリ科+ハチクイ科をカワセミ目 Alcediniformes に分離し、さらにサイチョウ目（サイチョウ亜目）、ヤツガシラ目（ヤツガシラ亜目）を分離し、ブッポウソウ目にはブッポウソウ科+ジブッポウソウ科+オオブッポウソウ科のみを残した。ただし実際には、このカワセミ目とブッポウソウ目は単系統ではない。
Maurer (1981)[6]は、キヌバネドリ科をブッポウソウ目に含めた。キヌバネドリ科は Feduccia のカワセミ目の内部に位置するとし、キヌバネドリ科を合わせてカワセミ亜下目 subinfraorder Alcedinides に分類した。
Cracraft (1982)[7]は、キヌバネドリ科をブッポウソウ目カワセミ亜目 Alcedines（ブッポウソウ目+オオブッポウソウ目にあたる）に含め、ブッポウソウ下目 Coracii ・カワセミ下目 Alcedini（Feduccia のブッポウソウ目・カワセミ目にあたる）と並ぶキヌバネドリ下目 Trogones とした。ブッポウソウ目には他にサイチョウ亜目 Bucerotes・ヤツガシラ亜目 Upupes が属していた。
Sibley & Alhquist (1990) は、サイチョウ目（サイチョウ亜目）とヤツガシラ目（ヤツガシラ亜目）を分離した（カワセミ目は分離しない）。キヌバネドリ目はブッポウソウ目の姉妹群だと考えた。このブッポウソウ目は現在のものとほぼ同じだが、オオブッポウソウ科を含んでおり単系統ではない。Feduccia のブッポウソウ目とカワセミ目はブッポウソウ亜目 Coracii とカワセミ亜目 Alcedini としてカワセミ目に含まれていた。
![[icon]](http://ja.wikipedia.org/wiki/%E3%83%95%E3%82%A1%E3%82%A4%E3%83%AB:Wiki_letter_w_cropped.svg){kind=small}
この項目は、鳥類に関連した書きかけの項目です。この項目を加筆・訂正などしてくださる協力者を求めています（ポータル鳥類 - PJ鳥類）。
파랑새목(Coraciiformes)은 조강의 한 목이다. 남극 대륙을 제외한 전세계에 서식한다. 전체적으로 색채가 선명한 조류가 많다.
파랑새목에 속하는 새들은 머리뼈 등의 해부학적인 특징 외에 네 개의 발가락 중 앞쪽 세 개가 밑부분에서 유합하고 있는 점이 공통된 특징인데, 대부분 아름답고 찬란한 색깔을 띤다. 일반적으로 동물질을 섭취하는데, 식성에 따라 부리의 모양이 크게 변화되어 있다. 파랑새·물총새·후투티 등을 비롯하여 190종이 알려져 있다.
2021년 브라운(Braun)과 킴볼(Kimball) 등의 연구에 의한 육조류 계통 분류이다.[1]
육조류 수리류 파랑새류 오스트레일리아조류다음은 2014년 자비스 등(Jarvis, E.D.)[2]과 2013년 유리 등(Yury, T. et al.)의 연구[3]에 기초한 천공조류의 계통 분류이다.
천공조류 진천공조류 코뿔새목 코뿔새아목 후투티아목 파랑새목_with_dragonflies.jpg)
