الأسماء في صفحات التنقل
La regalèssia de muntanya (Trifolium alpinum) és una planta herbàcia rastrera i hemicriptòfita de la família de les fabàcies.
Herba que pot atènyer fins a 20 centímetres d'altura. Les tiges són curtes i provenen d'un rizoma reptant molt gruix. La fulla està formada per tres folíols, agrupats en la base de la tija, acabats en punta amb dos estípules foliars estretes i punxegudes. La flor és d'uns 2 centímetres, molt aromàtiques i situades al final d'un peduncle floral d'uns 10 centímetres de longitud, amb una tonalitat que va des del rosa al porpra encara que de vegades són de color crema o blanques. Normalment si són joves creixen verticalment, però es van penjant a mesura que maduren. La seua etapa de floració és a l'estiu (juny a agost).
Creix a les zones de muntanya a partir dels 1500 metres, arribant a gairebé els 3000 metres, sent molt característic a Europa en les muntanyes dels Pirineus i Alps fins als Carpats. Habita en les pastures, preferint els substrats silícics.
La regalèssia de muntanya (Trifolium alpinum) és una planta herbàcia rastrera i hemicriptòfita de la família de les fabàcies.
Jetel alpský (Trifolium alpinum, Bobrovia alpina L.) je jetelovina středně až krátce výběžkatá s trojčetnými listy s trichomy na okraji, elipsovitými až kopinatými, o 100 % delšími než širšími. Rostlina dosahuje na výšku 5–20 cm. Květy jsou v hlavách na dlouhých stopkách, široké jsou 3–5 cm. Barva květů je růžová až purpurově červená, kvete od konce června do srpna (závisí na nadmořské výšce). Plodem je lusk. Jetel alpský je vytrvalý, po mnoho let se vyskytuje na jednom místě a nesnáší častější kosení. Vyskytuje se ve středně suchých lokalitách. V Alpách se vyskytuje až do alpínského pásma ve výšce 3100 m n. m.[2] Zlepšuje pícní kvalitu méně vydatných travních porostů na mezích a řidších loukách.
Obrázky, zvuky či videa k tématu jetel alpský ve Wikimedia Commons
Jetel alpský (Trifolium alpinum, Bobrovia alpina L.) je jetelovina středně až krátce výběžkatá s trojčetnými listy s trichomy na okraji, elipsovitými až kopinatými, o 100 % delšími než širšími. Rostlina dosahuje na výšku 5–20 cm. Květy jsou v hlavách na dlouhých stopkách, široké jsou 3–5 cm. Barva květů je růžová až purpurově červená, kvete od konce června do srpna (závisí na nadmořské výšce). Plodem je lusk. Jetel alpský je vytrvalý, po mnoho let se vyskytuje na jednom místě a nesnáší častější kosení. Vyskytuje se ve středně suchých lokalitách. V Alpách se vyskytuje až do alpínského pásma ve výšce 3100 m n. m. Zlepšuje pícní kvalitu méně vydatných travních porostů na mezích a řidších loukách.
Der Alpen-Klee (Trifolium alpinum), auch Westalpen-Klee genannt, ist eine Pflanzenart, die zur Unterfamilie der Schmetterlingsblütler (Faboideae) innerhalb der Familie der Hülsenfrüchtlern (Fabaceae oder Leguminosae) gehört.
Der Alpen-Klee ist eine kahle, überwinternd grüne,[1] ausdauernde, krautige Pflanze, die Wuchshöhen von 5 bis 20 Zentimetern erreicht. Die zähe Pfahlwurzel schmeckt süßlich. Alle Laubblätter sind grundständig und in Blattstiel sowie Blattspreite gegliedert. Der Blattstiel hat eine Länge von etwa 5 Zentimetern. Die Blattspreite ist dreiteilig gefiedert. Die drei Teilblättchen sind bei einer Länge von ungefähr 10 Zentimetern linealisch-lanzettlich und können als ganzrandig bezeichnet werden.
Die Blütezeit reicht von Juni bis August. Der kopfige Blütenstand hat einen Durchmesser von etwa 3 bis 5 Zentimetern und enthält drei bis zwölf gestielte, relativ große Blüten. Die bei Sonnenschein balsamisch duftenden, zwittrigen Blüten sind zygomorph und fünfzählig mit doppelter Blütenhülle. Die kahle und zehnnervige Kelchröhre ist länger als die Blütenstiele. Die fleischrosafarbenen bis purpurroten Blütenkronblätter sind zwischen 18 und 25 Millimeter lang und überragen die Kelchröhre um das Achtfache.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 16.[2]
Beim Alpen-Klee handelt es sich um einen Hemikryptophyten.[1] Er wurzelt über einen Meter tief.[2]
Der Alpen-Klee kommt besonders in den Silikatketten der zentralen und der südlichen Alpen vor. Er kommt auch in den Pyrenäen bis Apennin in Höhenlagen zwischen 1400 und 3100 Metern vor. Er bevorzugt Höhenlagen von über 1700 Metern, er geht aber örtlich auch etwas tiefer. Die Ostgrenze seiner Verbreitung entspricht etwa einer gedachten Linie von Arlberg zum Gardasee.[3] Westlich dieser Linie fehlt er in den Nördlichen Kalkalpen fast überall, in den Südlichen Kalkalpen in größeren Gebieten; insgesamt kommt er in Mitteleuropa zerstreut vor.[3]
Der Alpen-Klee gedeiht am besten auf kalkfreien, sauren, mäßig stickstoffhaltigen, nicht allzu flachgründigen Böden. Sie kommt in Mitteleuropa in alpiner Klimalage vor.[3] Der Alpen-Klee besiedelt borstgrasreiche Matten und lockere Zwergstrauch-Bestände.[3] Zu seinen natürlichen Standorten zählen Borstgras-Rasen und Krumm-Seggen-Rasen. Er ist eine Charakterart des Verbands Nardion.[2]
Die ökologischen Zeigerwerte nach Landolt & al. 2010 sind in der Schweiz: Feuchtezahl F = 2+ (frisch), Lichtzahl L = 4 (hell), Reaktionszahl R = 2 (sauer), Temperaturzahl T = 1+ (unter-alpin, supra-subalpin und ober-subalpin), Nährstoffzahl N = 2 (nährstoffarm), Kontinentalitätszahl K = 3 (subozeanisch bis subkontinental).[4]
Der Absud der Pfahlwurzel wird in der Volksmedizin gegen Brustbeschwerden verwendet.
Der Alpen-Klee ist als Futter beliebt bei Kühen, Schafen, Gämsen und Murmeltieren.
Der Alpen-Klee (Trifolium alpinum), auch Westalpen-Klee genannt, ist eine Pflanzenart, die zur Unterfamilie der Schmetterlingsblütler (Faboideae) innerhalb der Familie der Hülsenfrüchtlern (Fabaceae oder Leguminosae) gehört.
Trifolium alpinum is a species of flowering plant in the legume family known by the common name alpine clover.[1] It is native to the Alps.[2]
This plant is a perennial herb with a large taproot which can be 1 metre long and 1 centimetre wide. The short stems bear ternate leaves divided into three leaflets each up to 5 cm long. The fragrant flowers are pink to light red, tinged with purple.[2]
This plant grows at elevations between 1700 and 2500 m,[2] sometimes up to 2800 m,[3] in subalpine and alpine climates. It commonly grows on acidic soils.[2]
In alpine regions this plant provides an important forage for livestock.[4] It is also good for stabilizing sites of erosion at high elevations.[5]
Trifolium alpinum is a species of flowering plant in the legume family known by the common name alpine clover. It is native to the Alps.
This plant is a perennial herb with a large taproot which can be 1 metre long and 1 centimetre wide. The short stems bear ternate leaves divided into three leaflets each up to 5 cm long. The fragrant flowers are pink to light red, tinged with purple.
This plant grows at elevations between 1700 and 2500 m, sometimes up to 2800 m, in subalpine and alpine climates. It commonly grows on acidic soils.
In alpine regions this plant provides an important forage for livestock. It is also good for stabilizing sites of erosion at high elevations.
Trifolium alpinum es una especie herbácea de la familia de las fabáceas.
Planta perenne, cespitosa. Tallos afilos , lanosos, leñosos en la base. Hojas con 3 folíolos lanceolados , finamente dentados. Flores de 20 mm, de color púrpura o rosa, agrupadas en cabezuelas de 3-12, con brácteas soldadas a modo de involucro en su base.[1]
Se distribuye en montañas de Europa como los Alpes y los Pirineos. Su hábitat natural son pastos supraforestales con suelos ricos en materia orgánica, vegeta en cualquier sustrato.
Trifolium alpinum fue descrita por Carlos Linneo y publicado en Species Plantarum 2: 767. 1753.[2]
Trifolium: nombre genérico derivado del latín que significa "con tres hojas".[3]
alpinum: epíteto geográfico que alude a su localización en lugares montañosos.[4]
Trifolium alpinum landare mota bat da, Trifolium generokoa. 1 metroko altuera ere har dezake eta 1700 eta 2500 m. artean (batzuetan 2800 metrotara ere[1]) bizi da.
Trifolium alpinum landare mota bat da, Trifolium generokoa. 1 metroko altuera ere har dezake eta 1700 eta 2500 m. artean (batzuetan 2800 metrotara ere) bizi da.
Trifolium alpinum
Le trèfle alpin (Trifolium alpinum L.), appelé aussi trèfle des Alpes ou réglisse des montagnes, est une petite plante très basse, formant parfois d'importantes touffes. On le rencontre exclusivement en montagne au-dessus de 1 000 m d'altitude. Ses fleurs roses sont odorantes, et sa racine sucrée, à goût de réglisse, constitue une petite friandise lors de balades ou de randonnées (on peut aussi en faire des décoctions recommandées pour les maladies des bronches). Il appartient au genre Trifolium et à la famille des Fabacées (ou Légumineuses). On en connaît deux variétés :
On considère que cette plante fait partie de la flore obsidionale de France[1].
Plante vivace poussant en montagne de 1100 à 3 000 m, commune dans les Alpes et les Pyrénées, ainsi que dans le Massif central. On la rencontre sur sol siliceux (prés secs, pelouses, rocailles). Floraison de juin à août.
Plante herbacée glabre, très basse (5 à 20 cm), en touffes. Les feuilles sont presque toutes basales (tige pratiquement inexistante), avec un pétiole à deux stipules étroites et pointues. Les trois folioles sont longues et étroites, lancéolées, parfois linéaires.
Fleurs hermaphrodites, groupées en têtes assez lâches. Ces têtes sont solitaires à l'extrémité d'un pédoncule assez long et portent de 3 à 12 fleurs. En général les fleurs sont roses, mais on rencontre parfois des fleurs crème ou blanches. Petit calice à dents étroites et de longueur inégale. Corolle assez grande (2 cm environ) à pétales parfumés. Pollinisation par les insectes.
Le fruit est une petite gousse enveloppée par les restes fanés de la corolle. Dissémination épizoochore.
Trifolium alpinum
Le trèfle alpin (Trifolium alpinum L.), appelé aussi trèfle des Alpes ou réglisse des montagnes, est une petite plante très basse, formant parfois d'importantes touffes. On le rencontre exclusivement en montagne au-dessus de 1 000 m d'altitude. Ses fleurs roses sont odorantes, et sa racine sucrée, à goût de réglisse, constitue une petite friandise lors de balades ou de randonnées (on peut aussi en faire des décoctions recommandées pour les maladies des bronches). Il appartient au genre Trifolium et à la famille des Fabacées (ou Légumineuses). On en connaît deux variétés :
var. alpinum var. nanum Rouy 1899On considère que cette plante fait partie de la flore obsidionale de France.
(Faboideae)
ród: Dźećel[1][2] (Trifolium) sekcija: Lotoidea družina: Alpski dźećel wědomostne mjeno Trifolium alpinum L.Alpski dźećel (Trifolium alpinum) je rostlina ze swójby łušćinowcow (Fabaceae), z roda dźećelow (Trifolium).
Alpski dźećel ma dwě warianće.
Alpski dźećel je naha, wjacelětna, zelišćowa, bjezstołpikata rostlina, kotraž docpěje wysokosć mjezy 5 a 15 cm. Ma čopojty korjeń z dołhosću wot hač do 1 m.
Łopjena su na spódku stejace, dołhostołpikate, 3-ličbne, ze šwižnymi łopješkami z dołhosću wot hač do 10cm. Łopješka su nahe.
Wón kćěje wot junija hač do awgusta. Kćenja su zrunane, stołpikate, mjasočerwjene hač do purpurčerwjene, wonjate. Wone steja z kiwkatych, dołhostołpikatych hłójčkach. Króna docpěje dołhosć mjezy 15 a 25 cm a po překćěću je bruna. Keluch je hromadźe rosćeny, 10-nerwny, nahi a ma šwižne třiróžkate keluchowe kónčki.
Alpski dźećel rosće na hłubokosahacych pódach, najčasćišo na silikatowej kamjeninje. Wón ma radšo małowapnate pódy. K jeho přirodnym stejnišćam liča seršćikotrawne a křiworěznowe trawniki .
Alpski dźećel je wot sewejrošpaniskeje horinow hač do Siebenbürgen rozšěrjeny, ale faluje w sewjernych wapnowych Alpach Awstriskeje a Bayerskeje, a južnych wapnowych Alpach wuchodnje wot Sexten.
Wotwar čopojteho korjenja bu w narodnej medicinje přećiwo nadrowym bolosćam wužiwany.
Tuta rostlinska družina je kaž pica woblubowana pola kruwow, wowcow, kamzykow a bobakow.
Alpski dźećel (Trifolium alpinum) je rostlina ze swójby łušćinowcow (Fabaceae), z roda dźećelow (Trifolium).
Trifolium alpinum[1] er tegund blómstrandi plantna ertublómaætt sem heitir á íslensku alpasmári. Hann er ættaður úr Ölpunum og Pýreneafjöllum.[2][3] [4] [5] [6] [7]
Hann er fjölær með langa stólparót sem getur verið 1 meters löng og 1 sentimeters breið. Stuttir stönglarnir bera þrískift smáblöð að 5 sm löng. Ilmandi blómin eru bleik til ljósrauð, með purpurablæ.[2]
Alpasmári vex á milli 1700 og 2500 m,[2] stundum upp að 2800 m,[8] í subalpine og alpine climate. Hann vex yfirleitt í súrum jarðvegi.[2]
Á fjallasvæðum er þetta mikilvæg beitarplanta fyrir búfénað.[9] Hann er einnig góður til að verja gegn jarðvegseyðingu á hálendi.[10]
Trifolium alpinum er tegund blómstrandi plantna ertublómaætt sem heitir á íslensku alpasmári. Hann er ættaður úr Ölpunum og Pýreneafjöllum.
Hann er fjölær með langa stólparót sem getur verið 1 meters löng og 1 sentimeters breið. Stuttir stönglarnir bera þrískift smáblöð að 5 sm löng. Ilmandi blómin eru bleik til ljósrauð, með purpurablæ.
Alpasmári vex á milli 1700 og 2500 m, stundum upp að 2800 m, í subalpine og alpine climate. Hann vex yfirleitt í súrum jarðvegi.
Á fjallasvæðum er þetta mikilvæg beitarplanta fyrir búfénað. Hann er einnig góður til að verja gegn jarðvegseyðingu á hálendi.
Il trifoglio alpino (Trifolium aalpinum L.) è una pianta erbacea perenne appartenente alla famiglia delle Fabaceae, originario delle Alpi.[1][2]
Il trifoglio alpino (Trifolium aalpinum L.) è una pianta erbacea perenne appartenente alla famiglia delle Fabaceae, originario delle Alpi.
A l'é na pianta ch'a viv sempre ch'a peul rivé a n'autëssa comprèisa tra 10 e 15 cm.; soa gamba, lignosa al pé, a l'ha dij branch montant. Le feuje a l'han la caraterìstica forma a tre feuje dël trafeuj e a son mach basaj. Minca fior a l'é butà an ponta ëd na gamba robusta bastansa longa, a l'é faita da 5 o 6 fiorin-e, con ël color ch'a va dal reusa al ross porpra e dle vire a peul esse viòla o biancastr.
A chërs sovens ant ij pra alpin, ant ij pòst erbos o rocos con sotstrà silicos, da 1400 e 2500 m.
Da giugn a agost.
A l'é n'erba da pra, mangià da le bestie ant ij pra alpin e a dà al lait e ai sò derivà un gust caraterìstich.
A l'é na pianta ch'a viv sempre ch'a peul rivé a n'autëssa comprèisa tra 10 e 15 cm.; soa gamba, lignosa al pé, a l'ha dij branch montant. Le feuje a l'han la caraterìstica forma a tre feuje dël trafeuj e a son mach basaj. Minca fior a l'é butà an ponta ëd na gamba robusta bastansa longa, a l'é faita da 5 o 6 fiorin-e, con ël color ch'a va dal reusa al ross porpra e dle vire a peul esse viòla o biancastr.
AmbientA chërs sovens ant ij pra alpin, ant ij pòst erbos o rocos con sotstrà silicos, da 1400 e 2500 m.
FioriduraDa giugn a agost.
ParticolaritàA l'é n'erba da pra, mangià da le bestie ant ij pra alpin e a dà al lait e ai sò derivà un gust caraterìstich.
Multimedia w Wikimedia Commons Koniczyna alpejska (Trifolium alpinum L.) – gatunek rośliny z rodziny bobowatych (Fabaceae Lindl.). Występuje naturalnie w Europie[4].
Rośnie naturalnie w Europie[4] na obszarach górskich – w Alpach, Apeninach, Masywie Centralnym, Pirenejach, Góry Kantabryjskich oraz Masywie Galicyjskim[5]. Jest gatunkiem relatywnie często występującym w Alpach Centralnych, natomiast sporadycznie spotykanym w Północnych i Południowych Alpach Wapiennych[6]. Został zarejestrowany w Hiszpanii, Andorze, Francji, Włoszech, Szwajcarii oraz Austrii[4][5].
We Francji został zaobserwowany w departamentach Pireneje Atlantyckie, Pireneje Wysokie, Pireneje Wschodnie, Górna Garonna, Ariège, Aude, Ardèche, Gard, Lozère, Cantal, Loara, Górna Loara, Puy-de-Dôme, Doubs, Wogezy, Sabaudia, Górna Sabaudia, Isère, Alpy Górnej Prowansji, Alpy Wysokie oraz Alpy Nadmorskie, a także prawdopodobnie w Aveyron, Drôme[7] (według innych źródeł występuje również w departamentach Lot, Var, Górny Ren, Meurthe i Mozela, Moza i Mozela[8]). We Włoszech rośnie w regionach Dolina Aosty, Emilia-Romania, Liguria, Lombardia, Piemont, Toskania, Trydent-Górna Adyga oraz Wenecja Euganejska[9]. W Szwajcarii występuje w południowej i południowo-wschodniej części kraju[10].
Rośnie na górskich pastwiskach i halach[6], a także wśród krzewów i krzewinek[10], na wysokości od 1700 do 2700 m n.p.m.[6], a według innych źródeł od 1400 do 2500 m n.p.m.[9] Najlepiej rośnie w pełnym nasłonecznieniu. Preferuje gleby kwaśne[8] (optymalny jest odczyn od 4,5 do 5,4 w skali pH[11]), ubogie w wapń. Występuje od 5 do 7 strefy mrozoodporności[9]. Środowisko często dzieli z gatunkiem bliźniczka psia trawka (Nardus stricta)[5].
Charakteryzuje się wolnym wzrostem[11]. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Jest rośliną owadopylną – kwiaty są zazwyczaj zapylane przez motyle oraz trzmiele z długimi ssawkami[6]. Owoce dojrzewają od końca czerwca do początku lipca[11].
Liczba chromosomów: 2n = 16[10].
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych został zaliczony do kategorii LC – gatunków najmniejszej troski. Jest on endemiczny dla Europy. Ma stosunkowo szeroki zakres występowania w obszarach górskich w południowo-zachodniej i zachodniej części Europy. Szacowany zakres występowania koniczyny alpejskiej przekracza wartości potrzebne, aby zaliczyć ją do kategorii zagrożonych gatunków. Pomimo, że niektóre z jego siedliska mają tendencję spadkową spadkami, to nie prowadzą one znacząco do spadku populacji tego gatunku, w związku z czym został uznany on za najmniejszej troski[5].
Roślina występuje na obszarach chronionych, takich jak między innymi obszar Natura 2000 Foresta di Legnoli we Włoszech czy w Parku Narodowym Écrins we francuskich Alpach. Ponadto jej okazy znajdują się w 27 ogrodach botanicznych, a jej nasiona są przechowywane ex situ w kilku instytucjach, między innymi w banku nasion ogrodów Kew Gardens[5].
Korzenie tego gatunku (podobne do korzeni lukrecji) są słodkie i jadalne. Maja zastosowanie w leczeniu wrzodów żołądka czy infekcji jamy ustnej i gardła. Uważa się, że mają działanie przeciwzapalne oraz właściwości pobudzające układ odpornościowy. Ponadto roślina jest powszechnie uprawiana i znajdują się w handlu[5]. Koniczyna alpejska jest dobrym materiałem na pasze, gdyż jest bogata w składniki odżywcze z wysoką strawnością[11].
Nasiona kiełkują źle bez skaryfikacji. Powinno się je siać na głębokości 1,5–2 cm, najpóźniej do końca maja. Do rozmnażania wymagane jest specjalne podłoże. Nie powinno zawierać żadnych chorobotwórczych nicieni z rodziny Pratylenchus – w przeciwnym razie mogą nastąpić całkowite straty wśród nasion. Powinien być również zapewniony wystarczający poziom fosforu w glebie w celu szybkiego rozwoju kiełkujących roślin. Koniczyna alpejska tak jak inne bobowate współżyją z bakteriami brodawkowymi – wiążą wolny azot (N2). Pozostawiając go w glebie poprawiają jej żyzność i właściwości fizyczne[11].
Koniczyna alpejska (Trifolium alpinum L.) – gatunek rośliny z rodziny bobowatych (Fabaceae Lindl.). Występuje naturalnie w Europie.
Trifolium alpinum là một loài thực vật có hoa trong họ Đậu. Loài này được L. miêu tả khoa học đầu tiên.[1]
.JPG)
.JPG)
Bài viết liên quan đến Tông Cỏ ba lá này vẫn còn sơ khai. Bạn có thể giúp Wikipedia bằng cách mở rộng nội dung để bài được hoàn chỉnh hơn.
Trifolium alpinum là một loài thực vật có hoa trong họ Đậu. Loài này được L. miêu tả khoa học đầu tiên.
.JPG)
