الأسماء في صفحات التنقل
Els Pezizals (Pezizales) són un ordre del subfílum Pezizomycotina dins el fílum Ascomycota. Aquest ordre conté 16 famílies, 199 gèneres i 1683 espècies.[1] Conté un gran nombre d'espècies amb importància econòmica com les múrgules, la tòfona negra i la tòfona blanca i les tòfones del desert. Els Pezizales són plantes sapròbiques, micorízics o paràsits. Les espècies que habiten al sòl sovint ho fan en hàbitats amb alt pH i baix contingut de matèria orgànica. La majoria de les espècies es troben en regions temperades o a grans altituds. Diversos memebres dels Sarcoscyphaceae i Sarcosomataceae són comuns en les regions tropicals.
Els membres d'aquest ordre es caracteritzen pels ascs que típicament es trenquen per formar un opercle.
Els Pezizals (Pezizales) són un ordre del subfílum Pezizomycotina dins el fílum Ascomycota. Aquest ordre conté 16 famílies, 199 gèneres i 1683 espècies. Conté un gran nombre d'espècies amb importància econòmica com les múrgules, la tòfona negra i la tòfona blanca i les tòfones del desert. Els Pezizales són plantes sapròbiques, micorízics o paràsits. Les espècies que habiten al sòl sovint ho fan en hàbitats amb alt pH i baix contingut de matèria orgànica. La majoria de les espècies es troben en regions temperades o a grans altituds. Diversos memebres dels Sarcoscyphaceae i Sarcosomataceae són comuns en les regions tropicals.
Die Becherlingsartigen (Pezizales) sind eine Ordnung der Schlauchpilze (Ascomycota) und umfassen viele der als Speisepilz genutzten Schlauchpilze, so auch die Trüffel. Sie bilden alleine die Klasse der Pezizomycetes.
Die Fruchtkörper sind Apothecien oder Kleistothecien, die üblicherweise mit freiem Auge erkennbar sind. Sie sind von fleischiger oder ledriger Konsistenz. Viele Arten sind durch Carotinoide leuchtend oder auch dunkel gefärbt. Paraphysen werden gebildet. Die Asci sind meist länglich und zylindrisch, bei kleistothezischen Arten auch rundlich. Die Asci sind dünnwandig, besitzen keine auffällige Apikalverdickung oder Apikalapparat. An der Spitze des Ascus befindet sich außer bei kleistothezischen Arten ein Operculum oder ein vertikaler Schlitz. Durch diese Strukturen werden die Ascosporen gewaltsam ausgeschleudert. Die Ascosporen sind meist ellipsoidisch oder kugelig, hyalin bis dunkel pigmentiert, glatt oder mit Oberflächenstrukturen versehen.
Anamorphe sind hyphomycetisch, sofern bekannt.
Die Arten sind Saprobionten auf Boden, totem Holz oder auf Dung. Einige Arten, wie die Trüffel, leben auch hypogäisch (unterirdisch) und bilden Mykorrhiza.
Die Becherlingsartigen sind die Schwestergruppe der übrigen Echten Schlauchpilze. Sie bilden eine natürliche Verwandtschaftsgruppe, sind also ein monophyletisches Taxon. Dasselbe gilt ziemlich sicher auch für die einzelnen Familien.[1]
Zur Ordnung werden folgende Familien gezählt (mit ausgewählten Gattungen und Arten):[2]
Die Becherlingsartigen (Pezizales) sind eine Ordnung der Schlauchpilze (Ascomycota) und umfassen viele der als Speisepilz genutzten Schlauchpilze, so auch die Trüffel. Sie bilden alleine die Klasse der Pezizomycetes.
Pezizales ye una orden aintro d'o sozfilo Pezizomycotina, en o filo Ascomycota.
Contién un gran numero d'especies d'importancia economica, como as trunfas negras y blancas, y as familia d'as terfeciacias, as populars trunfas de postres.
Pezizales ye una orden aintro d'o sozfilo Pezizomycotina, en o filo Ascomycota.
Contién un gran numero d'especies d'importancia economica, como as trunfas negras y blancas, y as familia d'as terfeciacias, as populars trunfas de postres.
The Pezizales are an order of the subphylum Pezizomycotina within the phylum Ascomycota. The order contains 16 families, 199 genera, and 1683 species.[1] It contains a number of species of economic importance, such as morels, the black and white truffles, and the desert truffles. The Pezizales can be saprobic, mycorrhizal, or parasitic on plants. Species grow on soil, wood, leaves and dung. Soil-inhabiting species often fruit in habitats with a high pH and low content of organic matter, including disturbed ground. Most species occur in temperate regions or at high elevation. Several members of the Sarcoscyphaceae and Sarcosomataceae are common in tropical regions.
Members of this order are characterized by asci that typically open by rupturing to form a terminal or eccentric lid or operculum. The ascomata are apothecia or are closed structures of various forms derived from apothecia. Apothecia range in size from less than a millimeter to approximately 15 cm, and may be stalked or sessile. The order includes epigeous, semihypogeous to hypogeous (truffles) taxa. The ascospores are single-celled, bipolar symmetrical, and usually bilaterally symmetrical, ranging from roughly spherical to ellipsoidal to occasionally fusoid.[2] The ascospores of some species develop surface ornamentations such as warts, ridges, or spines. The tissues of the ascomata are fleshy and often fragile. Although the majority of species are known only in the teleomorphic state, the anamorphs of some species are known.
A phylogenetic analysis of molecular and morphological data suggests that there are three lineages within Pezizales.[3] Lineage A includes Ascobolaceae and Pezizaceae. The former has no known hypogeous species. Lineage B includes the two epigeous families Rhizinaceae and Caloscyphaceae, as well as two sub-lineages with known hypogeous species, Morchellaceae–Discinaceae and Helvellaceae–Tuberaceae. Lineage C include Ascodesmidaceae, Sarcoscyphaceae, Sarcosomataceae with no known hypogeous species as well as Glaziellaceae and Pyronemataceae. It is unknown where Carbomycetaceae fits into this lineage.
The Pezizales are an order of the subphylum Pezizomycotina within the phylum Ascomycota. The order contains 16 families, 199 genera, and 1683 species. It contains a number of species of economic importance, such as morels, the black and white truffles, and the desert truffles. The Pezizales can be saprobic, mycorrhizal, or parasitic on plants. Species grow on soil, wood, leaves and dung. Soil-inhabiting species often fruit in habitats with a high pH and low content of organic matter, including disturbed ground. Most species occur in temperate regions or at high elevation. Several members of the Sarcoscyphaceae and Sarcosomataceae are common in tropical regions.
Pezizales es un orden del subfilo Pezizomycotina, dentro del filo Ascomycota. Incluye un número de especies de importancia económica, como Morchella, las trufas blancas y negras (Tuber) y las trufas del desierto (Terfeziaceae). Son también de gran importancia ecológica porque forman micorrizas con una variedad de árboles.
Son saprofíticas, micorrizales o parasíticas de plantas. Algunas crecen en el suelo; otras, en madera, hojas o materia fecal. Las que habitan en el suelo a menudo producen esporófitos en lugares de pH alto y baja concentración de materia orgánica, incluyendo suelos altrados. La mayoría de las especies se distribuye por climas templados o lugares elevados. Varias especies de Sarcoscyphaceae y Sarcosomataceae son comunes en regiones tropicales.
Pezizales es un orden del subfilo Pezizomycotina, dentro del filo Ascomycota. Incluye un número de especies de importancia económica, como Morchella, las trufas blancas y negras (Tuber) y las trufas del desierto (Terfeziaceae). Son también de gran importancia ecológica porque forman micorrizas con una variedad de árboles.
Son saprofíticas, micorrizales o parasíticas de plantas. Algunas crecen en el suelo; otras, en madera, hojas o materia fecal. Las que habitan en el suelo a menudo producen esporófitos en lugares de pH alto y baja concentración de materia orgánica, incluyendo suelos altrados. La mayoría de las especies se distribuye por climas templados o lugares elevados. Varias especies de Sarcoscyphaceae y Sarcosomataceae son comunes en regiones tropicales.
Pezizales est le seul ordre de champignons Pezizomycetes filamenteux (c'est-à-dire formés d'hyphes) qui regroupe notamment les pézizes mais pas uniquement. On y trouve les appellations vernaculaires Morille, Pézize, Truffe, Gyromitre et Helvelle.
Les asques sont operculés : un clapet au sommet des cellules reproductrices permet de libérer les spores à maturité.
Trois principales lignées évolutives ont été détectés dans l'ordre : (1) Pezizaceae et Ascobolaceae, (2) Helvellaceae, Morchellaceae, Tuberaceae et Caloscypha (Otideaceae), et (3) Sarcoscyphaceae, Sarcosomataceae, Ascodes-midaceae, Glaziellaceae, Otideaceae et Pyronemataceae.
Les Pezizomycetes ne comprennent qu'un seul ordre, les Pezizales, qui renferme toutes les espèces avec des asques operculés[1]. La plupart des espèces produisent des apothécies, à l'exception de genres hypogés comme Tuber qui forment des ascocarpes globuleux mais qui présentent au cours de leur formation un stade similaire aux apothécies. Les taxons prototuniciés (par exemple les Tuber) trouvent leur origine à plusieurs reprises au cours de l'évolution du clade[2],[3]. Les pézizomycetes n'ont jamais été fortement soutenus dans les phylogénies ADNr, différentes études produisant des groupements à la fois paraphylétiques et monophylétiques[4]. Ces caractères élargissent l'échantillonnage et ne fournissent qu'un soutien modéré à la création d'une classe caractéristique par ses asques operculés. Ces données ne fournissent pas un appui solide à l'existence de trois sous-clades majeurs au sein de l'ordre des Pezizales[5]. La majorité des espèces Ascomycètes qui forment des ectomycorhizes sont membres des Pezizales, mais l'écologie et le mode définitif nutritionnel pour de nombreuses espèces de cette classe ne sont pas bien caractérisés et sont largement extrapolés à partir des autres taxons. S'appuyant sur leur large éventail d'habitats (par exemple les forêts, l'aménagement paysager en milieu urbain, etc.), les substrats (par exemple le sol, le bois, la bouse de vache, etc.) et les stratégies de développement (par exemple la dépendance des forêts anciennes, la fructification après les incendies, etc), les Pezizales englobent probablement toute une gamme de saprophytes aux écologies ectomycorhiziennes similaires aux Agaricales[6].
Selon ITIS:
Pezizales est le seul ordre de champignons Pezizomycetes filamenteux (c'est-à-dire formés d'hyphes) qui regroupe notamment les pézizes mais pas uniquement. On y trouve les appellations vernaculaires Morille, Pézize, Truffe, Gyromitre et Helvelle.
Skálarbálkur (fræðiheiti: Pezizales) er ættbálkur asksveppa sem inniheldur 15 ættir og um 1100 tegundir. Þar af lifa finnast um 70-80 tegundir á Íslandi.[1] Flestar tegundir skálarbálks eru rotsveppir sem lifa á fúnum viði, taði (t.d. taðpúði) eða jarðvegi (t.d. leirdotti) og eru lítið nýttar. Þó eru sumar tegundir nýttar til matar (t.d. jarðkeppur og svartskupla) en aðrar eru eitraðar (t.d. krymplusveppur).[1]
Skálarbálkur (fræðiheiti: Pezizales) er ættbálkur asksveppa sem inniheldur 15 ættir og um 1100 tegundir. Þar af lifa finnast um 70-80 tegundir á Íslandi. Flestar tegundir skálarbálks eru rotsveppir sem lifa á fúnum viði, taði (t.d. taðpúði) eða jarðvegi (t.d. leirdotti) og eru lítið nýttar. Þó eru sumar tegundir nýttar til matar (t.d. jarðkeppur og svartskupla) en aðrar eru eitraðar (t.d. krymplusveppur).
Pezizales è un ordine di funghi ascomiceti appartenente alla classe Pezizomycetes.
L'ordine Pezizales include le seguenti famiglie:
Helvella crispa
fam. Helvellaceae
Morchella rotunda
fam. Morchellaceae
Sarcoscypha austriaca
fam. Sarcoscyphaceae
Bulgaria inquinans
fam. Sarcosomataceae
Tuber melanosporum
fam. Tuberaceae
Pezizales è un ordine di funghi ascomiceti appartenente alla classe Pezizomycetes.
Ausūniečiai (Pezizales) – aukšliagrybių (Ascomycetes) eilė.
Šios eilės grybai suformuoja atviro tipo vaisiakūnius, kurie vadinami apoteciais. Jų formų įvairovė didelė: dubenėlio, puodelio, lėkštutės, disko, ausies, taurės, kūgio ir kt. Apoteciai būna rudi, geltoni, raudoni, oranžiniai, melsvi, violetiniai ir kt. Auga ant samanų, pūvančios medienos, žievės, drėgnų sienų. Jiems priklauso gerai žinomi grybai: briedžiukai, bobausiai, trumai, ausūniai, alvytės, plačiataurės ir kt.
Lietuvoje aptikta virš 150 rūšių, priklausančių 9 šeimoms:
Šeima. Metūniniai (Ascobolaceae)
Šeima. Alvytiniai (Bobausiniai) (Helvellaceae)
Šeima. Briedžiukiniai (Morchellaceae)
Šeima. Ausūniniai (Pezizaceae)
Šeima. Pironeminiai (Pyronemataceae)
Šeima. Plačiatauriniai (Sarcoscyphaceae)
Šeima. Taukiniai (Sarcosomataceae)
Šeima. Pūsleliniai (Thelebolaceae)
Šeima. Truminiai (Tuberaceae)
Į Lietuvos raudonąją knygą įrašyti šie grybai:
De Pezizales vormen een orde van de klasse der Pezizomycetes. Het is de enige orde die behoort tot de subklasse Pezizomycetidae. Tot deze orde behoren onder andere de truffel (Tuber) en de morielje (Morchella).
De Pezizales vormen een orde van de klasse der Pezizomycetes. Het is de enige orde die behoort tot de subklasse Pezizomycetidae. Tot deze orde behoren onder andere de truffel (Tuber) en de morielje (Morchella).
Kustrzebkowce (Pezizales J. Schröt.) – rząd grzybów należący do gromady kustrzebniaków (Pezizomycetes)[1].
Kustrzebkowce mają owocniki w formie krążkowatej, miseczkowatej lub pucharkowej. Nie mają trzonu, lub jest on bardzo krótki. Worki są cylindryczne, najczęściej z ośmioma elipsodalnymi lub kulistymi zarodnikami[2].
Według ciągle aktualizowanej klasyfikacji Index Fungorum bazującej na Dictionary of the Fungi do rzędu Pezizales należą rodziny[3]:
Kustrzebkowce (Pezizales J. Schröt.) – rząd grzybów należący do gromady kustrzebniaków (Pezizomycetes).
Pezizales é uma ordem do subfilo Pezizomycotina no filo Ascomycota. Esta ordem contém famílias, 199 géneros, e 1683 espécies.[1] Contém várias espécies com importância económica, como Morchella spp., e as trufas. São fungos sapróbicos, micorrízicos, ou parasitas de plantas. As suas espécies crescem no solo, madeira, folhas e excrementos. As espécies que vivem no solo frequentemente frutificam em habitats com pH alto e baixo teor de matéria orgânica, incluindo solo remexido. A maioria das espécies ocorre em regiões temperadas ou a grande altitude. Vários membros de Sarcoscyphaceae e Sarcosomataceae são comuns nas regiões tropicais.
Os membros desta ordem caraterizam-se por terem asco que tipicamente abrem por meio de rotura para formar um terminal ou tampa excêntrica ou opérculo. Os ascomas são apotécios ou então estruturas com formas várias derivadas dos apotécios. Os apotécios têm tamanhos que variam de menos de um milímetro até cerca de 15 cm, e podem ter "caule" ou ser sésseis. A ordem inclui táxons epígeos,e semi-hipógeos a hipógeos (trufas). Os ascósporos são unicelulares, simétricos bipolares, e usualmente bipolarmente simétricos, variando em forma desde a aproximadamente esférica a elipsoidal, a ocasionalmente fusoide.[2] Os ascósporos de algumas espécies desenvolvem ornamentos superficiais como "verrugas", cristas ou espinhos. Os tecidos dos ascomas são carnudos e frequentemente frágeis. Embora a maioria das espécies sejam conhecidas apenas no estado teleomórfico, são conhecidos os anamorfos de algumas espécies.
Pezizales é uma ordem do subfilo Pezizomycotina no filo Ascomycota. Esta ordem contém famílias, 199 géneros, e 1683 espécies. Contém várias espécies com importância económica, como Morchella spp., e as trufas. São fungos sapróbicos, micorrízicos, ou parasitas de plantas. As suas espécies crescem no solo, madeira, folhas e excrementos. As espécies que vivem no solo frequentemente frutificam em habitats com pH alto e baixo teor de matéria orgânica, incluindo solo remexido. A maioria das espécies ocorre em regiões temperadas ou a grande altitude. Vários membros de Sarcoscyphaceae e Sarcosomataceae são comuns nas regiões tropicais.
Pezizales (Joseph Schröter, 1894) din încrengătura Ascomycota în subdivizia Pezizomycotina și clasa Pezizomycetes[1] este un ordin de ciuperci mare, împărțit în 16 familii, 199 de genuri și 1683 de specii, fiind răspândit în toată lumea.[2] O parte a soiurilor coabitează cu rădăcinile de arbori, formând micorize, dar altele sunt saprofite sau/și parazitare. Unii zbârciogi au însușiri micorizante și saprofite. Apotecile (corpurile fructifere) se dezvoltă suprateran sau subteran. Nu puține specii sunt de folos mare economic, ca de exemplu cele ale ultim numitului gen sau trufele.[3][4][5]
Acest ordin de ciuperci a fost determinat de omul de știință german Joseph Schröter sub denumirea Ordnung Pezizinae, publicat post mortem în volumul 1 al lucrării Die natürlichen Pflanzenfamilien nebst ihren Gattungen und wichtigeren Arten insbesondere den Nutzpflanzen din 1897.[6] Acest taxon este valabil până în prezent (2019), fiind doar modificat în Pezizales. Alte încercări de redenumire nu au fost făcute.[7]
Acest ordin cuprinde specii care au corp fructifer apotecial sau cleistotecial cu asce care se deschid printr-un opercul excentric situat apical sau se rup. Apotecile care pot să fie trunchiate sau sesile au dimensiuni de la mai puțin de un milimetru până la aproximativ 15 cm și variază în consistență și culori. În apoteciu se găsesc parafize și asce alungite, persistente, care conțin ascospori unicelulari, bipolar simetrici, și, de obicei, bilateral simetrici, rotunjori până elipsoidali, hialini până la pigmentați puternic, adesea ornamentați. Deși majoritatea speciilor sunt cunoscute numai în starea teleomorfă, sunt cunoscute de asemenea diverse specii anamorfice. Stadiul anamorfic (conidian) este de diferite tipuri și se dezvoltă hipogeu. În general, ciupercile Pezizales au miceliul primar de lungă durată, iar cel secundar de scurtă durată. Înmulțirea acestora se realizează pe cale asexuată și sexuată.[3][4][8]
Există câteva genuri aparținătoare ordinului Pezizales, fiind însă incertae sedis referitor la familie:[25]
Aleuria aurantia (Pyronemataceae)
Ascobolus scatigenus (Ascobolaceae)
Lasiobolus papillatus (Ascodesmidaceae)
Caloscypha fulgens (Caloscyphaceae)
Chorioactis geaster (Chorioactidaceae)
Gyromitra esculenta (Discinaceae)
Glaziella splendens sin. Entonaema liquescens (Glaziellaceae)
Helvella crispa (Helvellaceae)
Morchella esculenta (Morchellaceae)
Verpa conica (Morchellaceae)
Peziza badia (Pezizaceae)
Otidea onotica (Pyronemataceae)
Rhizina undulata (Rhizinaceae)
Sarcoscypha coccinea (Sarcoscyphaceae)
Sarcosoma globosum (Sarcosomataceae)
Choiromyces meandriformis (Tuberaceae)
Tuber mesentericum (Tuberaceae)
Deși de formă asemănătoare, diverse genuri aparțin altor familii, fiind astfel neînrudite cu acest ordin, ca de exemplu:
Bovista plumbea
Materiale media legate de Pezizales la Wikimedia Commons
Pezizales (Joseph Schröter, 1894) din încrengătura Ascomycota în subdivizia Pezizomycotina și clasa Pezizomycetes este un ordin de ciuperci mare, împărțit în 16 familii, 199 de genuri și 1683 de specii, fiind răspândit în toată lumea. O parte a soiurilor coabitează cu rădăcinile de arbori, formând micorize, dar altele sunt saprofite sau/și parazitare. Unii zbârciogi au însușiri micorizante și saprofite. Apotecile (corpurile fructifere) se dezvoltă suprateran sau subteran. Nu puține specii sunt de folos mare economic, ca de exemplu cele ale ultim numitului gen sau trufele.
Skålsvampar (Pezizales) är en ordning av svampar. Skålsvampar ingår i klassen Pezizomycetes, divisionen sporsäcksvampar och riket svampar.[1][2] Ibland anges disksvampar (se även disksvampar) som ett alternativt namn för ordningen.[3]
Pezizomycetes Pezizales
Wikimedia Commons har media som rör Skålsvampar.
Wikispecies har information om Pezizales.
Пецицеві (Pezizales) — порядок аскомікотових грибів класу Пецицоміцети (Pezizomycetes). Порядок включає 16 родин, 199 родів і 1683 видів. Він містить ряд видів, що мають економічне значення, таких як зморшки, чорний трюфель і Трюфель їстівний тощо.
Об'єднує переважно сапротрофні види, лише деякі представники можуть паразитувати на рослинах.
Плодові тіла пецицальних - типові апотеції від 1 мм до 10 см в діаметрі (винятком є апотеції південноамериканського виду Geopyxis cacabus, що досягають висоти до 1 м, а в діаметрі 50 см). У деяких видів плодові тіла мають стерильну ніжку та лопатеві або складчасті шапки. За консистенцією плодові тіла пецицальних здебільшого м'ясисті, рідше драглисті або шкірясті, за забарвленням - різноманітні, від оранжевих і червоних відтінків до темно-коричневих і чорних. Верхній шар плодового тіла - спороносний (гіменіальний) - складається із структур двох типів: сумок (асків) із спорами та стерильних парафіз, які виконують захисну функцію. Під спороносним шаром розташований менш щільний субгіменіальний шар, що складається із переплетених гіфів, а ще глибше залягає потужна плектенхіма, яка формує основну масу плодового тіла.
Розвитку пецицальних грибів особливо сприяє підвищена вологість, тому більшість із них з'являється навесні.
Пецицеві (Pezizales) — порядок аскомікотових грибів класу Пецицоміцети (Pezizomycetes). Порядок включає 16 родин, 199 родів і 1683 видів. Він містить ряд видів, що мають економічне значення, таких як зморшки, чорний трюфель і Трюфель їстівний тощо.
Об'єднує переважно сапротрофні види, лише деякі представники можуть паразитувати на рослинах.
см. текст
Пеци́цевые[3][4] (лат. Pezizales) — порядок аскомицетов грибов, единственный порядок класса Pezizomycetes (по-русски: Пецицомице́ты[источник не указан 213 дней] или Пецицемице́ты[4])[5]. Плодовые тела — апотеции (у видов семейства Tuberaceae они в ходе созревания становятся замкнутыми: «вторичные клейстотеции»), сумки оперкулятного типа (при высвобождении аскоспор вскрываются крышечкой)[6]. Как правило, сапротрофы; некоторые виды — паразиты высших растений[3]. Порядок включает ряд ценных грибов, в том числе сморчки и трюфели[7].
Класс Pezizomycetes входит в состав подотдела Pezizomycotina, являясь в нём либо базальной кладой[8], либо второй (после Orbiliomycetes) кладой по времени ответвления[9], которое датируют соответственно ордовиком[8] или силуром[9].
Пеци́цевые (лат. Pezizales) — порядок аскомицетов грибов, единственный порядок класса Pezizomycetes (по-русски: Пецицомице́ты[источник не указан 213 дней] или Пецицемице́ты). Плодовые тела — апотеции (у видов семейства Tuberaceae они в ходе созревания становятся замкнутыми: «вторичные клейстотеции»), сумки оперкулятного типа (при высвобождении аскоспор вскрываются крышечкой). Как правило, сапротрофы; некоторые виды — паразиты высших растений. Порядок включает ряд ценных грибов, в том числе сморчки и трюфели.
Класс Pezizomycetes входит в состав подотдела Pezizomycotina, являясь в нём либо базальной кладой, либо второй (после Orbiliomycetes) кладой по времени ответвления, которое датируют соответственно ордовиком или силуром.
盤菌目（學名：Pezizales）是子囊菌門盤菌綱下的一個目。其下共有16個科、199個屬和1683個物種[1]。盤菌目包含了許多在生態上十分重要的物種，例如羊肚菌、黑松露、白松露與沙漠松露（英语：desert truffles）。盤菌目的真菌通常行腐生營養、與植物形成菌根、或是作為植物病原真菌，生長在土壤、木頭、樹葉或糞便上，生長在土壤的物種通常在PH值較高、有機物較少的環境形成子實體。肉杯菌科（英语：Sarcoscyphaceae）與肉環菌科（英语：Sarcosomataceae）的某些物種在熱帶地區是相當普遍的。
盤菌目的子囊果是子囊盤或由子囊盤衍伸的較複雜構造，不同類群的子囊盤的大小差異很大，可以小於1毫米或大至15公分，並可能是有柄或無柄的。盤菌目下的物種有完全生長在地上的（epigeous）、半生長在地上的（semihypogeous）或完全生長在地下的（hypogeous），子囊孢子為單細胞，通常為兩側對稱，形狀為大致圓形、橢圓形至較常見的紡錘狀[2]。有些種類的子囊孢子表面具有疣、脊或刺等飾物。子囊盤通常為肉質且脆弱。多數物種只有有性態（英语：Teleomorph, anamorph and holomorph）（teleomorph）被鑑別，少數物種則亦有無性態（anamorph）被發現。
盤菌目（學名：Pezizales）是子囊菌門盤菌綱下的一個目。其下共有16個科、199個屬和1683個物種。盤菌目包含了許多在生態上十分重要的物種，例如羊肚菌、黑松露、白松露與沙漠松露（英语：desert truffles）。盤菌目的真菌通常行腐生營養、與植物形成菌根、或是作為植物病原真菌，生長在土壤、木頭、樹葉或糞便上，生長在土壤的物種通常在PH值較高、有機物較少的環境形成子實體。肉杯菌科（英语：Sarcoscyphaceae）與肉環菌科（英语：Sarcosomataceae）的某些物種在熱帶地區是相當普遍的。
分類 界 : 菌界 Dikarya 門 : 子嚢菌門 Ascomycota 亜門 : チャワンタケ亜門 Pezizomycotina 綱 : チャワンタケ綱 Agaricales 目 : チャワンタケ目 Pezizales 科 チャワンタケ目は子嚢菌門チャワンタケ網に属する菌類の一群である。古典的分類では盤菌網に属していた。2008年の時点で、16科199属1683種が含まれるとされる[1]。アミガサタケやトリュフなども、この目に含まれる。
腐生・菌根形成・寄生などを行う。地上・樹木の材や葉の上・動物の糞上などで生育する。
チャワンタケ目は子嚢菌門チャワンタケ網に属する菌類の一群である。古典的分類では盤菌網に属していた。2008年の時点で、16科199属1683種が含まれるとされる。アミガサタケやトリュフなども、この目に含まれる。
주발버섯목(학명: Pezizales 페지잘레스[*])은 자낭균문에 속하는 목이다. 16개 과 199속 1683종으로 이루어져 있다.[1]
_Fuckel_374663.jpg)
_Brumm_523193.jpg)
.jpg)
_Sw_147206_cropped.jpg)
_Boud.)6.jpg)
.jpg)
,_was_not_opened_after_one_day._Le_-_panoramio.jpg)
