الأسماء في صفحات التنقل
Zvonek sibiřský (Campanula sibirica) je druh rostliny z čeledi zvonkovité (Campanulaceae).
Jedná se o asi 15–40 (zřídka až 50) cm vysokou dvouletou, řidčeji jednoletou bylinu.[1][2] Lodyhy jsou nevýrazně hranaté, chlupaté. Listy jsou jednoduché, přisedlé, přízemní krátce řapíkaté. Čepele jsou u přízemních listů podlouhle kopinaté až obvejčité, lodyžní podlouhlé s objímavou bází, nejvyšší pak až čárkovitě kopinaté, všechny jsou nepravidelně vroubkované a oboustranně chlupaté.[2] Květy jsou uspořádány do květenství, do chudé laty až hroznu, jsou skloněné až nicí.[2] Kalich je srostlý z 5 lístků, kališní cípy jsou úzce trojúhelníkovité, mezi kališními cípy jsou asi 3 mm dlouhé přívěsky. Koruna je nálevkovitě zvonkovitá, srostlá také z 5 korunních lístků, nejčastěji asi 15–40 mm dlouhá, fialově modrá.[2] Kvete v červnu až v červenci.[1] Tyčinek je 5. Semeník je chlupatý.[2] Plodem je tobolka. Počet chromozómů je 2n=34.[1][2]
Zvonek sibiřský roste od střední Evropy po západní Sibiř, na jih sahá po střední Itálii a Albánii. Je značně proměnlivý, ve východní části areálu se rozlišuje několik poddruhů[2].
V ČR roste pouze na jižní Moravě, na sever sahá zhruba po Vyškov.[2] Je to druh suchých trávníků, skalních stepí a lesostepí.[1]
Obrázky, zvuky či videa k tématu zvonek sibiřský ve Wikimedia Commons
Zvonek sibiřský (Campanula sibirica) je druh rostliny z čeledi zvonkovité (Campanulaceae).
Die Steppen-Glockenblume (Campanula sibirica), auch Sibirische Glockenblume[1] genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Glockenblumen (Campanula) innerhalb der Familie der Glockenblumengewächse (Campanulaceae). Sie ist im südöstlichen Europa verbreitet.
Die Steppen-Glockenblume wächst als ausdauernde krautige Pflanze und erreicht Wuchshöhen von 15 bis 40, selten bis zu 60 Zentimeter. Der verzweigte Stängel ist kurz behaart. Die Laubblätter sind in einer grundständigen Rosette und wechselständig am Stängel verteilt angeordnet. Die Grundblätter sind schmal-eiförmig bis schmal-lanzettlich, gegen den Grund allmählich in den Stiel verschmälert, am Rand unregelmäßig und wenig gezähnt. Die Stängelblätter sind länglich-linealisch und am Rand wellig.
Die Blütezeit erstreckt sich von Juni bis August. Die Blüten stehen während der Anthese aufrecht und verblüht nickend in einem allseitswendigen, traubigen Blütenstand.
Die zwittrigen Blüten sind radiärsymmetrisch und fünfzählig mit doppelter Blütenhülle. Die fünf Kelchblätter sind grün. Das Kelchanhängsel ist bei einer Länge von 1,5 bis 3 Millimetern schmal dreieckig bis länglich und steht vom Fruchtknoten ab. Die fünf dunkel-blaulilafarbenen Kronblätter sind trichterartig glockig verwachsen, 15 bis 20 Millimeter lang und innen am Rand (fast) kahl.
Die Chromosomenzahl beträgt 2n = 34.[2]
Die Steppen-Glockenblume braucht kalkhaltige oder wenigstens basische, locker-trockene, oft sandige oder etwas steinige Böden. Sie besiedelt Halbtrockenrasen, gelegentlich auch Wegränder. Sie ist eine Charakterart der Ordnung Festucetalia valesiacae.[2]
Die Erstveröffentlichung von Campanula sibirica erfolgte 1753 durch Carl von Linné in Species Plantarum, Band 1, S. 167.[3] Das Artepitheton sibirica bedeutet aus Sibirien. Für Campanula sibirica L. gibt es folgende Synonyme: Campanula charkeviczii Fed., Campanula divergens Willd., Campanula hohenackeri Fisch. & C.A.Mey., Campanula talievii Juz., Campanula taurica Juz.
Die Hauptverbreitung der Steppen-Glockenblume liegt in den Steppen von Südosteuropa und im südlichen Osteuropa (Gebiete nördlich des Schwarzen Meeres). Sie kommt auch in der Türkei und im westlichen Sibirien vor.[3] Im östlichen Mitteleuropa findet man sie selten, in Mecklenburg-Vorpommern und Brandenburg, am Alpensüdfuß und am Ostabhang des Wienerwaldes tritt sie örtlich zerstreut auf.
Je nach Autor gibt es mehrere Unterarten (Auswahl):[4][3]
Die Steppen-Glockenblume (Campanula sibirica), auch Sibirische Glockenblume genannt, ist eine Pflanzenart aus der Gattung der Glockenblumen (Campanula) innerhalb der Familie der Glockenblumengewächse (Campanulaceae). Sie ist im südöstlichen Europa verbreitet.
La campanula siberiana (nome scientifico Campanula sibirica L., 1753) è una pianta erbacea dai fiori blu a forma di campanella appartenente alla famiglia delle Campanulaceae.[1][2]
Il nome generico (campanula) deriva dalla forma a campana del fiore; in particolare il vocabolo deriva dal latino e significa: piccola campana.
Dalle documentazioni risulta che il primo ad usare il nome botanico di “Campanula” sia stato il naturalista belga Rembert Dodoens, vissuto fra il 1517 e il 1585. Tale nome comunque era in uso già da tempo, anche se modificato, in molte lingue europee. Infatti nel francese arcaico queste piante venivano chiamate “Campanelles” (oggi si dicono “Campanules” o “Clochettes”), mentre in tedesco vengono dette “Glockenblumen” e in inglese “Bell-flower” o “Blue-bell”. In italiano vengono chiamare “Campanelle”. Tutte forme queste che derivano ovviamente dalla lingua latina.[3] L'epiteto specifico (sibirica) si riferisce alla Siberia e indica la probabile area di origine di questo fiore.[4]
Il binomio scientifico della pianta di questa voce è stato proposto da Carl von Linné (1707 – 1778) biologo e scrittore svedese, considerato il padre della moderna classificazione scientifica degli organismi viventi, nella pubblicazione "Species Plantarum - 1:. 167 1753"[5] del 1753.[6]
Queste piante possono arrivare fino a 1,5 - 6 dm di altezza. La forma biologica è emicriptofita bienne (H bienn), ossia in generale sono piante erbacee con gemme svernanti al livello del suolo e protette dalla lettiera o dalla neve e si distinguono dalle altre per il ciclo vitale biennale. Contengono lattice lattescente e accumulano inulina.[7][8][9]
Le radici consistono in fittoni fusiformi.
La parte aerea del fusto è eretta, con steli striati, pubescenti e più o meno arrossati. La ramosità si presenta solamente durante l'infiorescenza. Non sono presenti dei getti sterili.
Le foglie si dividono in basali e cauline. Quelle basali hanno delle forme spatolate con la parte più larga a un quarto dall'apice; i bordi sono percorsi da 18 - 25 denti conniventi per lato; la superficie è ispida (soprattutto nella zona della guaina e sulla nervatura centrale). Le foglie cauline sono progressivamente ridotte da lanceolato a lineari e con forme conduplicato-arcuate, sono inoltre semi-amplessicauli. Dimensioni delle foglie basali: larghezza 14 – 17 mm; lunghezza 40 – 55 mm. Dimensioni delle foglie cauline: larghezza 4 – 6 mm; lunghezza 15 – 25 mm.
Le infiorescenze sono formate da numerosi fiori disposti in pannocchia con peduncoli lunghi 1 cm, interrotti a metà da 2 - 4 bratteole.
I fiori sono tetra-ciclici, ossia sono presenti 4 verticilli: calice – corolla – androceo – gineceo (in questo caso il perianzio è ben distinto tra calice e corolla) e pentameri (ogni verticillo ha 5 elementi). I fiori sono ermafroditi e attinomorfi. Lunghezza del fiore: 17 – 25 mm.
I frutti sono delle capsule poricide 3-loculare, ossia deiscenti mediante pori laterali aprentesi inferiormente ai denti calicini; i semi sono molto minuti.
Dal punto di vista fitosociologico la pianta di questa voce appartiene alla seguente comunità vegetale:[11]
La famiglia di appartenenza della Campanula sibirica (Campanulaceae) è relativamente numerosa con 89 generi per oltre 2000 specie (sul territorio italiano si contano una dozzina di generi per un totale di circa 100 specie); comprende erbacee ma anche arbusti, distribuiti in tutto il mondo, ma soprattutto nelle zone temperate. Il genere di questa voce appartiene alla sottofamiglia Campanuloideae (una delle cinque sottofamiglie nella quale è stata suddivisa la famiglia Campanulaceae) comprendente circa 50 generi (Campanula è uno di questi). Il genere Campanula a sua volta comprende 449 specie (circa 50 nella flora italiana) a distribuzione soprattutto circumboreale.[10][12][13]
Il numero cromosomico di C. sibirica è: 2n = 34.[14]
La Campanula sibirica è una specie variabile. I caratteri maggiormente soggetti a variabilità sono:
I caratteri contrassegnati da (1) sono (secondo Sandro Pignatti[7] e la pubblicazione "An annotated checklist of the Italian Vascular Flora"[10]) relativi alla sottospecie divergentiformis (Jàv.) Domin con distribuzione Marche e Lazio; non riconosciuta però da altre checklist.
Altre checklist riconoscono le seguenti sottospecie:[2]
Questa entità ha avuto nel tempo diverse nomenclature. L'elenco seguente indica alcuni tra i sinonimi più frequenti:[15][16]
Le specie di campanula più simili a quelle di questa voce sono:
La campanula siberiana in altre lingue è chiamata nei seguenti modi:
La campanula siberiana (nome scientifico Campanula sibirica L., 1753) è una pianta erbacea dai fiori blu a forma di campanella appartenente alla famiglia delle Campanulaceae.
Sibirinis katilėlis (lot. Campanula sibirica, vok. Sibirische Glockenblume) – katilėlinių (Campanulaceae) šeimos dvimetis augalas.
Stiebas stačias, šakotas, apaugęs pasišiaušusiais plaukeliais, 15-40 cm aukščio. Lapai neryškiai dantyti, plaukuotais kraštais. Žiedynas – siaura šluotelė. Vainikėlis mėlynas. Žydi birželio – liepos mėn. Vaisius – trilizdė dėžutė.
Auga sausose pievose, šlaituose, pakrantėse. Mėgsta kalkingas dirvas.
Lietuvoje žinomas iš Vilniaus apylinkių.
Campanula siberica is een kruidachtige plant uit de klokjesfamilie (Campanulaceae).
De soort lijkt op Campanula barbata. Campanula siberica is echter iets hoger, de bloemen staan meer verspreid en heeft geen niet-bloeiende bladrozetten. De plant bloeit in juli en augustus.
De plant komt van nature voor in Siberië, maar komt westwaarts ook voor in de wetlands op de grens van Slowakije en Oekraïne, in Hongarije en in Bulgarije. Ook in het noordoosten van Duitsland komt de soort voor.
De soort kent een groot aantal ondersoorten:
Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Campanula sibirica op Wikimedia Commons. Dzwonek syberyjski (Campanula sibirica L.) – gatunek rośliny dwuletniej z rodziny dzwonkowatych (Campanulaceae). W Polsce jest rzadki, występuje na murawach kserotermicznych.
Występuje od wschodniej Syberii poprzez Rosję i Kazachstan do Europy środkowej i południowo-wschodniej. Najdalej na zachód sięga do Niemiec, Austrii i Włoch. Przez Polskę i dalej Białoruś przechodzi północna granica zasięgu[2]. W Polsce występuje głównie w pasie wyżyn w południowo-wschodniej części kraju, poza tym na rozproszonych stanowiskach na niżu, głównie na zboczach dolin Odry i Wisły[3].
Wyróżnia się obok formy typowej sześć podgatunków[2]:
Gatunek światło- i ciepłolubny. Rośnie na murawach kserotermicznych i w świetlistych zaroślach. W fitosocjologii gatunek charakterystyczny dla rzędu Festucetalia valesiacae i zespołu Adonido-Brachypodietum pinnati[4]. 2n = 34.
Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową od 2004 roku. Podobnie jak dla wielu innych gatunków kserotermicznych zagraża występowaniu tego gatunku proces niszczenia muraw kserotermicznych i spontanicznej sukcesji prowadzącej do rozwoju zarośli i zadrzewień zagłuszających rośliny światłolubne.
Dzwonek syberyjski (Campanula sibirica L.) – gatunek rośliny dwuletniej z rodziny dzwonkowatych (Campanulaceae). W Polsce jest rzadki, występuje na murawach kserotermicznych.
Campanula sibirica là loài thực vật có hoa trong họ Hoa chuông. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.[1]
Campanula sibirica là loài thực vật có hoa trong họ Hoa chuông. Loài này được L. mô tả khoa học đầu tiên năm 1753.
Campanula sibirica L.
Колоко́льчик сиби́рский (лат. Campánula sibírica) — двулетнее травянистое растение из рода Колокольчик (Campanula). Распространён в Западной Сибири, на Алтае, в Средней Азии и Европе.
Высота растения — от 15 до 50 см.[2] Все его части покрыты жёсткими волосками.
Корень твёрдый веретёнообразный, иногда разветвлён.
Стебель прямостоячий, часто ветвистый.
Верхние листья ланцетные, к концу заострённые, сидячие. Прикорневые — продолговатые тупые, сужаются в черешок.
Цветки на довольно длинных цветоножках, образуют метёлку. Венчик диаметром около 2 см, 1,5—2 см длиной, суженный к основанию, синего или лилового цвета. Рылец три. Время цветения — май-август.
Плод — серовато-бурая многосеменная коробочка.
Установлено, что части растения содержит алкалоиды (бетаин и холин), флавоноиды, антоцианы.
Колоко́льчик сиби́рский (лат. Campánula sibírica) — двулетнее травянистое растение из рода Колокольчик (Campanula). Распространён в Западной Сибири, на Алтае, в Средней Азии и Европе.
刺毛风铃草（学名：Campanula sibirica）为桔梗科风铃草属的植物。分布在中亚地区、欧洲、西伯利亚以及中国大陆的新疆等地，多生长在干旱森是林及草地中，目前尚未由人工引种栽培。
这是一篇與植物相關的小作品。你可以通过编辑或修订扩充其内容。 
_(8318320012).jpg)
Karte mit allen verlinkten Seiten: 
