dcsimg

Associations ( الإنجليزية )

المقدمة من BioImages, the virtual fieldguide, UK
In Great Britain and/or Ireland:
Lichen / parasite
Cornutispora anamorph of Cornutispora lichenicola parasitises bleached thallus of Parmelia sulcata
Other: major host/prey

Lichen / parasite
superficial, convex stroma of Homostegia piggotii parasitises thallus of Parmelia sulcata

Lichen / symbiont
single pycnidium of Lichenoconium coelomycetous anamorph of Lichenoconium lecanorae lives on/in thallus of Parmelia sulcata

Lichen / parasite
sporodochium of Marchandiomyces anamorph of Marchandiomyces corallinus parasitises bleached thallus of Parmelia sulcata

Lichen / parasite
erumpent apothecium of Phacopsis oxyspora parasitises bleached thallus of Parmelia sulcata
Other: major host/prey

Lichen / parasite
pycnidium of Phoma coelomycetous anamorph of Phoma cytospora parasitises pale brownish thallus of Parmelia sulcata

ترخيص
cc-by-nc-sa-3.0
حقوق النشر
BioImages
المشروع
BioImages
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
BioImages, the virtual fieldguide, UK

Parmelia sulcata ( الكتالونية )

المقدمة من wikipedia CA

Parmelia sulcata és un liquen, exemple de la distribució cosmopolita d'una espècie. Pertany a la família Parmeliaceae. Tolera molt la contaminació i està molt estès essent un dels líquens més comuns, es troben en les branques i troncs dels arbres i són menys comunes sobre les roques.

Descripció

Parmelia sulcata té el tal·lus foliós i és de color gris blavós (que es torna de color bronze quan és vella o semimoribunda) té uns vistosos pseudocifel·lis que formen xarxes en la superfície lobulada.[2]


Referències

 src= A Wikimedia Commons hi ha contingut multimèdia relatiu a: Parmelia sulcata Modifica l'enllaç a Wikidata
  1. «EOL Parmelia sulcata». [Consulta: 23 maig 2009].
  2. Lastdragon
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autors i editors de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia CA

Parmelia sulcata: Brief Summary ( الكتالونية )

المقدمة من wikipedia CA

Parmelia sulcata és un liquen, exemple de la distribució cosmopolita d'una espècie. Pertany a la família Parmeliaceae. Tolera molt la contaminació i està molt estès essent un dels líquens més comuns, es troben en les branques i troncs dels arbres i són menys comunes sobre les roques.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autors i editors de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia CA

Parmelia sulcata ( الألمانية )

المقدمة من wikipedia DE

Parmelia sulcata, im Deutschen gelegentlich Sulcatflechte genannt, ist eine in Mitteleuropa häufig vorkommende Blattflechtenart.

Beschreibung

Die Art besitzt blaugraue „Blättchen“ mit teilweise fast eckig wirkender Abgrenzung. Die Blättchen weisen zum Rand hin ein Netz weißlicher Linien auf (Pseudocyphellen). Diese können später zu Spaltensoralen aufbrechen, die der vegetativen Verbreitung dienen. Auf der dunklen Unterseite reichen die schwärzlichen Haftfasern (Rhizinen) bis zum Rand des Lagers. Fruchtkörper (Apothecien) werden nur selten ausgebildet.

Verbreitung

Parmelia sulcata ist weit verbreitet und kommt hauptsächlich auf Rinde von Laubbäumen vor, gelegentlich auch auf Gestein. Aufgrund ihrer relativen Unempfindlichkeit gegen Luftschadstoffe und Stickstoffverbindungen ist sie auch in Städten häufig, wenn auch teilweise schlecht entwickelt, anzutreffen.

Standardisierung

Stickstoffgehalte in Parmelia sulcata lassen Rückschlüsse auf die Ammoniumdeposition und die Gesamt-Stickstoffdeposition zu.[1] Aufgrund ihrer Fähigkeit, proportional zum Angebot luftgetragener, reaktiver Stickstoffverbindungen in ihrem Thallus Stickstoff anzureichern,[2] wird sie in der Standardisierung zum Nachweis von Immissionswirkungen verwendet. Dies kann unter anderem zur Überprüfung der Wirkung von stickstoffhaltigen Immissionen im Umfeld von entsprechenden Anlagen oder auch zur Dokumentation des Istzustands geschehen.[3] Die Richtlinie VDI 3957 Blatt 18 beschäftigt sich ausschließlich mit der Stickstoffanreicherung in Parmelia sulcata.[4]

Literatur

Einzelnachweise

  1. Ute Windisch: Einsatzmöglichkeiten von Flechten beim Biomonitoring atmosphärischer reaktiver Stickstoffeinträge. In: Gefahrstoffe – Reinhalt. Luft. 77, Nr. 4, 2017, , S. 123–126.
  2. Isabelle Franzen-Reuter: Auswirkungen experimenteller Stickstoffgaben auf den Stickstoffgehalt ausgewählter Epiphyten. In: Gefahrstoffe – Reinhalt. Luft. 73, Nr. 4, 2013, , S. 159–166.
  3. VDI 3957 Blatt 1:2014-09 Biologische Messverfahren zur Ermittlung und Beurteilung der Wirkung von Luftverunreinigungen auf Pflanzen (Biomonitoring); Grundlagen und Zielsetzung (Biological measuring techniques for the determination and evaluation of effects of air pollutants on plants (biomonitoring); Fundamentals and aims). Beuth Verlag, Berlin, S. 12.
  4. VDI 3957 Blatt 18:2015-12 Biologische Messverfahren zur Ermittlung und Beurteilung der Wirkung von Luftverunreinigungen (Biomonitoring); Erfassen von Stickstoffanreicherungen in der Blattflechte Parmelia sulcata zum Nachweis von Immissionswirkungen (Biological measuring techniques for the determination and evaluation of effects of air pollutants (biomonitoring); Determination of nitrogen accumulation in the foliose lichen Parmelia sulcata detecting effects of ambient air pollutants). Beuth Verlag, Berlin, S. 3.
 title=
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia DE

Parmelia sulcata: Brief Summary ( الألمانية )

المقدمة من wikipedia DE

Parmelia sulcata, im Deutschen gelegentlich Sulcatflechte genannt, ist eine in Mitteleuropa häufig vorkommende Blattflechtenart.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autoren und Herausgeber von Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia DE

Parmelia sulcata ( الإنجليزية )

المقدمة من wikipedia EN

Parmelia sulcata is a foliose lichen in the family Parmeliaceae. It is very tolerant of pollution and has a cosmopolitan distribution, making it one of the most common lichens. It harbours a unicellular Trebouxia green algal symbiont.

Taxonomy

First described by Thomas Taylor in 1836 under its current name, Parmelia sulcata has a large number of named varieties and forms, but no subspecies despite its extensive range. Most taxonomists have left the species in the genus to which Taylor originally assigned it, though mycologist Maurice Choisy assigned it to the genus Parmotrema in 1952.[2]

The genus name Parmelia is a compound of two Greek words: parme, meaning "fruit bowl" and -eileo, meaning "enclosed". This likely refers to the lecanorine apothecia of species belonging to the genus.[3] The specific epithet sulcata is derived from sulcatus, meaning "grooved" or "furrowed".[4] The species is known by a number of colloquial names, including hammered shield lichen,[5] cracked-shield lichen,[6] powdered crottle,[7] furrowed shield lichen, powdered shield, and waxpaper lichen.[8]

Description

Parmelia sulcata is a foliose lichen with a generally circular thallus that can range in color from glaucous white to gray on the upper cortex; the lower surface is black. The thallus is broadly lobed.[9] Each lobe measures between 2–5 mm (0.08–0.20 in) in width,[5] and lobes are overlapping.[9]

The lichen's medulla and soredia react positively with potassium hydroxide (K), turning red-orange. They react positively with para-phenylenediamene (Pd) as well, also turning orange. The lichen does not fluoresce in ultraviolet light.[9]

Distribution and habitat

Parmelia sulcata is a common species throughout much of the world, found from temperate to cold regions of both the Northern and Southern Hemispheres.[10]

Ecology

This species can be used to make dyes, producing a reddish-brown color.[11] Indigenous people in North America used the lichen medicinally. The Métis peoples rubbed it on the gums of teething babies, while the Saanich peoples used it for a variety of ailments, with the medicinal qualities depending on what type of tree it was harvested from.[12]

It often grows in lichen communities with other species. In the Jura Mountains of Switzerland, for example, it regularly occurs with Lobaria pulmonaria and various Nephroma species.[13]

References

  1. ^ "Synonymy: Parmelia sulcata Taylor, in Mackay, Fl. Hibern. 2: 145 (1836)". Species Fungorum. Retrieved 9 December 2021.
  2. ^ "Parmelia sulcata". MycoBank. Retrieved 7 April 2018.
  3. ^ Hinds, James W. "Lichen Flora of Eastern North America: The Genus Parmelia Sensu Stricto". New York Botanical Garden. Retrieved 7 April 2018.
  4. ^ Stearn, William Thomas (1992). Botanical Latin: History, Grammar, Syntax, Terminology and Vocabulary. Newton Abbot, UK: David & Charles. p. 491. ISBN 978-0-7153-9901-9.
  5. ^ a b Brodo, Irwin W.; Sharnoff, Sylvia Duran; Sharnoff, Stephen (2001). Lichens of North America. New Haven, CT, USA: Yale University Press. p. 484. ISBN 978-0-300-08249-4.
  6. ^ Houck, Michael C.; Cody, Mary Jane (2000). Wild in the City: A Guide to Portland's Natural Areas. Portland, OR, US: Oregon Historical Society Press. p. 249. ISBN 978-0-87595-273-4.
  7. ^ "Lichens of Welsh Atlantic Woodlands" (PDF). plantlife.org. Plantlife International. Retrieved 25 May 2018.
  8. ^ Qian, Hong; Klinka, Karel (1998). Plants of British Columbia: Scientific and Common Names of Vascular Plants, Bryophytes and Lichens. Vancouver, Canada: UBC Press. pp. 485, 504, 520. ISBN 978-0-7748-0652-7.
  9. ^ a b c Dobson, Frank S. (2011). Lichens: An Illustrated Guide to the British and Irish Species. Slough, UK: Richmond Publishing. p. 305. ISBN 978-0-85546-315-1.
  10. ^ Amo de Paz, Guillermo; Cubas, Paloma; Divakar, Pradeep K.; Lumbsch, H. Thorsten; Crespo, Ana (December 2011). "Origin and Diversification of Major Clades in Parmelioid Lichens (Parmeliaceae, Ascomycota) during the Paleogene Inferred by Bayesian Analysis". PLOS ONE. 6 (12): e28161. Bibcode:2011PLoSO...628161A. doi:10.1371/journal.pone.0028161. PMC 3234259. PMID 22174775.
  11. ^ Casselman, Karen Diadick (2001). Lichen Dyes: The New Source Book. Mineola, NY, US: Dover Publications. p. 35. ISBN 978-0-486-41231-3.
  12. ^ Ranković, Branislav, ed. (2015). Lichen Secondary Metabolites: Bioactive Properties and Pharmaceutical Potential. Switzerland: Springer Publishing. p. 49. ISBN 978-3-319-13373-7.
  13. ^ Werth, S.; Wagner, H. H.; Gugerli, F.; Holderegger, R.; Csencsics, D.; Kalwij, J. M.; Scheidegger, C. (April 2006). "Epiphytic Lichen". Bulletin of the Ecological Society of America. 87 (2): 105. doi:10.1890/0012-9623(2006)87[105:el]2.0.co;2. JSTOR bullecosociamer.87.2.10.
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia authors and editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia EN

Parmelia sulcata: Brief Summary ( الإنجليزية )

المقدمة من wikipedia EN

Parmelia sulcata is a foliose lichen in the family Parmeliaceae. It is very tolerant of pollution and has a cosmopolitan distribution, making it one of the most common lichens. It harbours a unicellular Trebouxia green algal symbiont.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia authors and editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia EN

Vagu-lapiksamblik ( الإستونية )

المقدمة من wikipedia ET
Parmelia sulcata - Lindsey.jpg

Vagu-lapiksamblik (Parmelia sulcata) on samblik lapiksambliku perekonnast.

Tallus lehtjas, 5–10 cm läbimõõdus, hall. Hõlmad kandilised, servades valgete kriipsukujuliste pseudotsüfellidega. Talluse pinnal vaolised soraalid.

Eestis laialt levinud. Kasvab leht- ja okaspuude koorel ja puidul, harvemini kividel. Talub võrdlemisi tugevat õhu saastumist.

Kirjandus

Välislingid

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Vikipeedia autorid ja toimetajad
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia ET

Vagu-lapiksamblik: Brief Summary ( الإستونية )

المقدمة من wikipedia ET
Parmelia sulcata - Lindsey.jpg

Vagu-lapiksamblik (Parmelia sulcata) on samblik lapiksambliku perekonnast.

Tallus lehtjas, 5–10 cm läbimõõdus, hall. Hõlmad kandilised, servades valgete kriipsukujuliste pseudotsüfellidega. Talluse pinnal vaolised soraalid.

Eestis laialt levinud. Kasvab leht- ja okaspuude koorel ja puidul, harvemini kividel. Talub võrdlemisi tugevat õhu saastumist.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Vikipeedia autorid ja toimetajad
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia ET

Raidanisokarve ( الفنلندية )

المقدمة من wikipedia FI

Raidanisokarve (Parmelia sulcata) on keskikokoinen tai kookas (alle 20 cm) ruusukkeina kasvava lehtijäkälä. Laji viihtyy pääsääntöisesti lehtipuiden rungoilla, mutta kasvaa myös usein kivialustoilla.

Lähteet

Aiheesta muualla

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedian tekijät ja toimittajat
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia FI

Raidanisokarve: Brief Summary ( الفنلندية )

المقدمة من wikipedia FI

Raidanisokarve (Parmelia sulcata) on keskikokoinen tai kookas (alle 20 cm) ruusukkeina kasvava lehtijäkälä. Laji viihtyy pääsääntöisesti lehtipuiden rungoilla, mutta kasvaa myös usein kivialustoilla.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedian tekijät ja toimittajat
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia FI

Parmelia sulcata ( الفرنسية )

المقدمة من wikipedia FR

Parmélie à sillons

Parmelia sulcata (du grec parma, « petit bouclier rond », et du latin sulcatus, « sillonné », allusion au réseau de pseudocyphelles) est une espèce de champignons lichénisés de la famille des Parmeliaceae. Il s’agit d’un lichen à répartition cosmopolite, l’une des espèces les plus répandues dans le monde entier[1].

Noms vernaculaires

P. sulcata porte plusieurs noms vernaculaires : Parmélie à bouclier martelé, Parmélie à sillons, Parmélie sillonnée, Parmélie striée.

Description

 src=
Sur un rameau sec.

Comme chez de nombreuses espèces de Parmelia, le thalle foliacé est constitué de nombreux lobes assez étroits — jusqu’à 5 mm de large — souvent tronqués aux extrémités, se chevauchant vers le centre du thalle, et qui présentent un réseau caractéristique de fissures blanches faisant plus ou moins saillie sur le thalle et donnant des soralies granuleuses grisâtres. Faiblement adhérent au substrat, il forme des rosettes pouvant atteindre une dizaine de centimètres de diamètre quand il est isolé, mais peut s’étaler sur une vingtaine de centimètres par juxtaposition de plusieurs thalles[2].

La face supérieure est le plus souvent d’un gris-vert glauque, légèrement bleuté. Caractéristique du genre Parmelia, l’extrémité des lobes est parcourue par un réseau de lignes blanches (pseudocyphelles formant un réseau de sillons d'où l'épithète sulcatus). La face inférieure est noire, plus brune vers l’extrémité des lobes, pourvue de rhizines simples ou fourchues[2].

Écologie

Répartition géographique

Espèce à répartition cosmopolite, P. sulcata est un des lichens les plus abondant en Europe tempérée[3].

Habitat

Espèce corticole et lignicole, P. sulcata est très répandue sur les écorces, les branches et les petits rameaux secs de toutes les espèces d'arbres feuillus, mais aussi sur les rochers, en situation éclairée[2]. Caractérisée par une large amplitude écologique (humidité, lumière, pH), la Parmélie sillonnée est peu ou pas nitrophile et relativement toxicotolérante[2], si bien qu'elle est souvent utilisée en biosurveillance.

Intérêts

Ce lichen foliacé, tolérant une pollution modérée, est un bioindicateur de pollution atmosphérique[4]. Les écologues utilisent ses capacités accumulatrices de métaux, de radioéléments et de polluants organiques[5],[6].

Références

  1. (en) Smith, C.W., Aptroot, A., Coppins, B.J., Fletcher, A., Gilbert, O.L., James, P.W. & Wolseley, P.A., 2009. The lichens of Great Britain and Ireland. The British Lichen Society, 653-654. (ISBN 978-0-9540418-8-5).
  2. a b c et d Chantal Van Haluwyn et Juliette Asta, Guide des lichens de France. Lichens des arbres, Éditions Belin, 2009, p. 99.
  3. (en) O.W. Purvis, W.Dubbin, P.D.J. Chimonides, G.C. Jones, H. Read, « The multi-element content of the lichen Parmelia sulcata, soil, and oak bark in relation to acidification and climate », Science of The Total Environment, vol. 390, nos 2-3,‎ 15 février 2008, p. 558.
  4. (en) M. C. Freitas & A. S. Nobre, « Bioaccumulation of heavy metals using Parmelia sulcata and Parmelia caperata for air pollution studies », J. Radioanal. Nucl. Chem., vol. 217, no 1,‎ 1997, p. 17–20.
  5. (en) Christoph Von Arb, Christian Brunold, « Lichen physiology and air pollution. I. Physiological responses of in situ Parmelia sulcata among air pollution zones within Biel, Switzerland », Revue canadienne de botanique, vol. 68, no 1,‎ 1990, p. 35-42 (DOI ).
  6. (en) Christoph Von Arb, Christine Mueller, Klaus Ammann & Christian Brunold, « Lichen physiology and air pollution II. Statistical analysis of the correlation between SO2, NO2, NO and O3 and chlorophyll content, net photosynthesis, sulphate uptake and protein synthesis of Parmelia sulcata Taylor », New Phytologist, vol. 115,‎ 1990, p. 431–437.

Voir aussi

Références taxonomiques

Articles connexes

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia FR

Parmelia sulcata: Brief Summary ( الفرنسية )

المقدمة من wikipedia FR

Parmélie à sillons

Parmelia sulcata (du grec parma, « petit bouclier rond », et du latin sulcatus, « sillonné », allusion au réseau de pseudocyphelles) est une espèce de champignons lichénisés de la famille des Parmeliaceae. Il s’agit d’un lichen à répartition cosmopolite, l’une des espèces les plus répandues dans le monde entier.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Auteurs et éditeurs de Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia FR

Hraufuskóf ( الآيسلندية )

المقدمة من wikipedia IS

Hraufuskóf (fræðiheiti: Parmelia sulcata) er tegund fléttna af litskófarætt. Hún vex á trjám og grjóti og er nokkuð útbreidd um landið. Hún vex lengra inn í landið en litunarskóf (P. omphalodes) og upp í allt að 700 metra hæð en er ekki jafnalgeng og snepaskóf (P. saxatilis).[1]

Útlit

Þal hraufuskófar er stórt, 10-25 cm eða meira. Bleðlarnir eru 2-8 mm breiðir og rætlingar 0,5-1,5 mm langir. Efra borðið er ljós- eða dökkgrátt en neðra borðið svart eða brúnt og stundum með örlitlum gljáa. Hraufuskóf hefur hraufur sem eru aflangar, dökkgráar og verða þéttari nær miðjunni þar sem þær geta runnið saman.[1]

Rannsóknir

Hraufuskóf var notuð sem tilraunalífvera í rannsókn sem sýndi fram á það að mengandi efni í lofti geta haft neikvæð áhrif á vöxt fléttna.[2] Hraufuskóf hefur reynst vera heppileg til rannsókna á magni þungmálma í lofti í Portúgal[3] og hefur hún verið notuð til að kortleggja mengun þar.[4] Á Íslandi hefur náskyld flétta, snepaskóf, verið notuð til að fylgjast með loftmengun frá Grundartanga.[5]

Efnafræði

Snepaskóf inniheldur nokkur þekkt fléttuefni: atranórin, salazinsýru og consalazinsýru.[1]

Þalsvörun snepaskófar er K+ barkarlag gult en miðlag rautt, KC-, C-, P+ miðlag laxagult.[1]

Myndir

Tilvísanir

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Hörður Kristinsson. Íslenskar fléttur. Reykjavík: Hið íslenska bókmenntafélag. ISBN 978-9979-66-347-8
  2. Pearson, L., & Skye, E. (1965). Air pollution affects pattern of photosynthesis in Parmelia sulcata, a corticolous lichen. Science, 148(3677), 1600-1602.
  3. Freitas, M., & Nobre, A. (1997). Bioaccumulation of heavy metals using Parmelia sulcata and Parmelia caperata for air pollution studies. Journal of radioanalytical and nuclear chemistry, 217(1), 17-20.
  4. Freitas, M. C., Reis, M. A., Alves, L. C., & Wolterbeek, H. T. (1999). Distribution in Portugal of some pollutants in the lichen Parmelia sulcata. Environmental Pollution, 106(2), 229-235.
  5. Hörður Kristinsson (2004). Vöktun á mosum og fléttum við Grundartanga í Hvalfirði Framvinduskýrsla fyrir árið 2003. Unnið fyrir Íslenska járnblendifélagið hf og Norðurál hf. Skýrsla nr. NÍ-04004. Akureyri, Náttúrufræðistofnun Íslands.
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Höfundar og ritstjórar Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia IS

Hraufuskóf: Brief Summary ( الآيسلندية )

المقدمة من wikipedia IS

Hraufuskóf (fræðiheiti: Parmelia sulcata) er tegund fléttna af litskófarætt. Hún vex á trjám og grjóti og er nokkuð útbreidd um landið. Hún vex lengra inn í landið en litunarskóf (P. omphalodes) og upp í allt að 700 metra hæð en er ekki jafnalgeng og snepaskóf (P. saxatilis).

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Höfundar og ritstjórar Wikipedia
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia IS

Gewoon schildmos ( البلجيكية الهولندية )

المقدمة من wikipedia NL

Gewoon schildmos (Parmelia sulcata) is een bladvormige korstmos die behoort tot de orde Lecanorales van de ascomyceten. Gewoon schildmos komt voor op de schors van bomen en dood hout en is in Nederland algemeen voorkomend. Gewoon schildmos lijkt veel op blauwgrijs steenschildmos, maar die heeft isidiën. Gewoon schildmos vormt voor de verspreiding spleetsoralen.

Het bladvormige thallus is tot 20 centimeter groot en vormt een rozet. De hoekige lobben worden 2 - 6 mm breed en 20 - 50 mm lang. De blauwgrijze tot grijsgroene bovenzijde van het thallus is bedekt met netvormige, verhoogde aderen (pseudocyphellen). Pseudocyphellen zijn kleine, punt- tot streepvormige openingen in het oppervlak van het thallus en zorgen voor de gasuitwisseling. De bladtoppen zijn soms bruin. De onderzijde van het thallus is donker gekleurd en de zwarte, enkelvoudige tot gaffelvormige rhizinen, waarmee de korstmos vastzit op de ondergrond, zitten tot aan de rand.

De bruinrode apothecien komen weinig voor. Ze zijn 2 - 5 mm groot. In een sporenzakje zitten acht, ellipsvormige, kleurloze ascosporen, die 13-16 x 6-8 µm groot zijn.

Externe links

Wikimedia Commons Zie de categorie Parmelia sulcata van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia-auteurs en -editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia NL

Gewoon schildmos: Brief Summary ( البلجيكية الهولندية )

المقدمة من wikipedia NL

Gewoon schildmos (Parmelia sulcata) is een bladvormige korstmos die behoort tot de orde Lecanorales van de ascomyceten. Gewoon schildmos komt voor op de schors van bomen en dood hout en is in Nederland algemeen voorkomend. Gewoon schildmos lijkt veel op blauwgrijs steenschildmos, maar die heeft isidiën. Gewoon schildmos vormt voor de verspreiding spleetsoralen.

Het bladvormige thallus is tot 20 centimeter groot en vormt een rozet. De hoekige lobben worden 2 - 6 mm breed en 20 - 50 mm lang. De blauwgrijze tot grijsgroene bovenzijde van het thallus is bedekt met netvormige, verhoogde aderen (pseudocyphellen). Pseudocyphellen zijn kleine, punt- tot streepvormige openingen in het oppervlak van het thallus en zorgen voor de gasuitwisseling. De bladtoppen zijn soms bruin. De onderzijde van het thallus is donker gekleurd en de zwarte, enkelvoudige tot gaffelvormige rhizinen, waarmee de korstmos vastzit op de ondergrond, zitten tot aan de rand.

De bruinrode apothecien komen weinig voor. Ze zijn 2 - 5 mm groot. In een sporenzakje zitten acht, ellipsvormige, kleurloze ascosporen, die 13-16 x 6-8 µm groot zijn.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia-auteurs en -editors
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia NL

Tarczownica bruzdkowana ( البولندية )

المقدمة من wikipedia POL
 src=
Plecha z owocnikami
Parmelia sulcata a3.jpg
 src=
Delikatne pseudocyfelle na odcinkach plechy

Tarczownica bruzdkowana (Parmelia sulcata Taylor) – gatunek grzybów należący do rodziny tarczownicowatych (Parmeliaceae)[1]. Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów[2].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Parmelia, Parmeliaceae, Lecanorales, Lecanoromycetidae, Lecanoromycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].

Synonimy naukowe[3]:

  • Imbricaria saxatilis var. sulcata (Taylor) Anzi 1866
  • Parmelia saxatilis var. leucochroa Wallr. 1831
  • Parmelia saxatilis var. sulcata (Taylor) Nyl.
  • Parmelia sulcata var. laevis Nyl. 1860
  • Parmotrema sulcatum (Taylor) M. Choisy 1952

Nazwa polska według Krytycznej listy porostów i grzybów naporostowych Polski[2].

Morfologia

Listkowata, rozetkowata lub nieregularna plecha osiąga średnicę do 20 cm i znajdują się w niej glony protokokkoidalne. Brzeg plechy dość gruby. Plecha barwy popielatej lub szaroniebieskawej, głęboko wcinana. Powierzchnia górna rzadko gładka, zazwyczaj dołeczkowano-siateczkowata i występują na niej soralia. Rozgałęzione i wcinane odcinki plechy mają szerokość 2-6 mm i długość 20-50 mm. Brzegi odcinków stykają się z sobą lub dachówkowato zachodzą na siebie, ale czasami są ułożone luźno (oddalone od siebie). Charakterystyczną cechą plechy tarczownicy jest występowanie na jej powierzchni siateczkowatych pseudocyfelli. Soralia mają kształt kolisty, lub wydłużony i tworzą się na brzegach odcinków lub na siateczkowatych wzniesieniach pseudocyfelli. Na dolnej powierzchni plechy, która jest znacznie ciemniejsza od powierzchni górnej, znajdują się liczne czarne chwytniki. Środkowa część dolnej powierzchni plechy jest czarna, natomiast obrzeża są jaśniejsze (brunatne)[4]. Izydia maczużkowate do łopatkowatych, lśniące, spłaszczone, ułożone niezbyt gęsto. W białym rdzeniu plechy znajduje się ciągła warstwa glonów[5].

Lekanorowe apotecja mają średnicę 2-5 mm, występują jednak bardzo rzadko. Na ich czerwonobrunatnym brzegu często występują soralia. W jednym worku powstaje po 8 bezbarwnych, elipsoidalnych zarodników o rozmiarach 13-16 × 6-8 μm[4]. Pyknidia są zanurzone w plesze, występują jednak rzadko[5].

Występowanie i siedlisko

Tarczownica bruzdkowana jest szeroko rozprzestrzeniona na całym świecie. Poza Antarktydą występuje na wszystkich kontynentach, zarówno na obszarach o klimacie zimnym i umiarkowanym, jak i na obszarach o klimacie tropikalnym[6].

Występuje w lasach różnego typu, ale czasami także poza lasami; wyjątkowo na krzemionkowych skałach i na piaszczystych wydmach[2]. Rozwija się głównie na korze drzew liściastych i iglastych, czasami także na butwiejącym drewnie i słomianych dachach. W Polsce występuje pospolicie na terenie całego kraju[4].

Znaczenie

Tarczownica bruzdkowana ma zastosowanie w medycynie ludowej i w kuchni. W średniowiecznej praktyce lekarskiej, później zaś w medycynie ludowej, używano jej w leczeniu chorób układu oddechowego i urazów kości czaszki[7][8]. W Kanadzie jest uważana za porost jadalny[9]. Górna kora plechy zawiera atranorin, chlorotranorin, w rdzeniu występuje kwas salicylowy[5].

Przypisy

  1. a b Index Fungorum (ang.). [dostęp 2013-11-12].
  2. a b c Wiesław Fałtynowicz: The Lichenes, Lichenicolous and allied Fungi of Poland. Krytyczna lista porostów i grzybów naporostowych Polski. Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2003. ISBN 83-89648-06-7.
  3. Species Fungorum (ang.). [dostęp 2014-04-27].
  4. a b c Hanna Wójciak: Porosty, mszaki, paprotniki. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2010. ISBN 978-83-7073-552-4.
  5. a b c Encyklopedia of Life. [dostęp 2014-04-18].
  6. D I S C O V E R L I F E. Parmelia sulcata. [dostęp 2014-04-16].
  7. Mariela Alejandra Marinoff, José Luis Martínez: Usnea sulcata Motyka. An Ethnomycological Review of its Use in Traditional Medicine. W: Mahendra Rai, Geoffrey A. Cordell, José L. Martínez, Mariela Marinoff, Luca Rastrelli: Medicinal Plants. Biodiversity and Drugs. Boca Raton: CRC Press (Taylor and Francis Group), 2012, s. 298. ISBN 978-1-4665-0795-1.
  8. B. N. Ganguli, Sunil K. Deshmukh: Fungi. multifaceted microbes. Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 170. ISBN 1-4200-4328-5.
  9. Eric Boa: Wild edible fungi: A global overview of their use and importance to people. FAO, 2004, seria: Non-wood Forest Products 17. ISBN 92-5-105157-7.
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia POL

Tarczownica bruzdkowana: Brief Summary ( البولندية )

المقدمة من wikipedia POL
 src= Plecha z owocnikami Parmelia sulcata a3.jpg  src= Delikatne pseudocyfelle na odcinkach plechy

Tarczownica bruzdkowana (Parmelia sulcata Taylor) – gatunek grzybów należący do rodziny tarczownicowatych (Parmeliaceae). Ze względu na współżycie z glonami zaliczany jest do porostów.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Autorzy i redaktorzy Wikipedii
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia POL

Parmelia sulcata ( الرومانية، المولدوفية )

المقدمة من wikipedia RO

Parmelia sulcata, denumită și parmelia marcată sau lichenul-scut, este o specie de licheni folioși din familie Parmeliaceae. Este foarte tolerant față de poluare și are o distribuție cosmopolită, fiind unul dintre cei mai comuni licheni. Acesta, de asemenea, găzduiește și algele verzi simbiote din genul Trebouxia.

Referințe

  1. ^ „EOL Parmelia sulcata”. Accesat în 23 mai 2009.
Nuvola apps khangman.svg Acest articol din domeniul botanicii este un ciot. Puteți ajuta Wikipedia prin completarea lui.
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia autori și editori
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia RO

Parmelia sulcata: Brief Summary ( الرومانية، المولدوفية )

المقدمة من wikipedia RO

Parmelia sulcata, denumită și parmelia marcată sau lichenul-scut, este o specie de licheni folioși din familie Parmeliaceae. Este foarte tolerant față de poluare și are o distribuție cosmopolită, fiind unul dintre cei mai comuni licheni. Acesta, de asemenea, găzduiește și algele verzi simbiote din genul Trebouxia.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia autori și editori
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia RO

Skrynkellav ( السويدية )

المقدمة من wikipedia SV

Skrynkellav (Parmelia sulcata) är en gråvit lav som främst växer på bark av lövträd, men som ibland även kan växa på sten. I Sverige är den en allmänt förekommande lav som kan hittas i hela landet. Den är relativt tålig mot luftföroreningar och kan växa även inne i städer.

Beskrivning

Skrynkellaven är en bladlav och har lober som kan bli 5 millimeter breda. Ett kännetecken för laven är att det på lobernas yta finns åsar som bildar ett nätformigt mönster. Detta har gett laven dess svenska namn, då dess lober utifrån denna egenskap kan beskrivas som lite skrynkliga. På dessa åsar och längs lobkanterna utvecklas så småningom soral, områden där soredier (vegetativa förökningskroppar för asexuell förökning) bildas. Det är dock sällan skrynkellav bildar apotecier.

Referenser

  • Moberg, Roland & Holmåsen, Ingemar. Lavar - en fälthandbok, Interpublishing AB, 1982. ISBN 91-86448-25-0

Noter

  1. ^ Bisby F.A., Roskov Y.R., Orrell T.M., Nicolson D., Paglinawan L.E., Bailly N., Kirk P.M., Bourgoin T., Baillargeon G., Ouvrard D. (red.) (27 april 2011). ”Species 2000 & ITIS Catalogue of Life: 2011 Annual Checklist.”. Species 2000: Reading, UK. Arkiverad från originalet den 18 juni 2012. https://web.archive.org/web/20120618223324/http://www.catalogueoflife.org/services/res/2011AC_26July.zip. Läst 24 september 2012.
  2. ^ LIAS: A Global Information System for Lichenized and Non-Lichenized Ascomycetes. Rambold G. (lead editor); for detailed information see http://liaslight.lias.net/About/Impressum.html and http://liasnames.lias.net/About/Impressum.html, 2011-03-09

Externa länkar

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia författare och redaktörer
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia SV

Skrynkellav: Brief Summary ( السويدية )

المقدمة من wikipedia SV

Skrynkellav (Parmelia sulcata) är en gråvit lav som främst växer på bark av lövträd, men som ibland även kan växa på sten. I Sverige är den en allmänt förekommande lav som kan hittas i hela landet. Den är relativt tålig mot luftföroreningar och kan växa även inne i städer.

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Wikipedia författare och redaktörer
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia SV

Пармелия бороздчатая ( الروسية )

المقدمة من wikipedia русскую Википедию
Царство: Грибы
Подцарство: Высшие грибы
Отдел: Аскомицеты
Подотдел: Pezizomycotina
Порядок: Леканоровые
Семейство: Пармелиевые
Вид: Пармелия бороздчатая
Международное научное название

Parmelia sulcata Taylor, 1836

Wikispecies-logo.svg
Систематика
на Викивидах
Commons-logo.svg
Изображения
на Викискладе
ITIS 14011NCBI 112048EOL 1032749MB 123425

Парме́лия боро́здчатая (лат. Parmélia sulcáta) — вид лишайников рода Пармелия (Parmelia) семейства Пармелиевые (Parmeliaceae).

Распространение и экология

Пармелия бороздчатая растёт на стволах и ветвях лиственных и хвойных деревьев, а также на обработанной древесине и каменистом субстрате, как правило, в хорошо освещённых местах.

Этот вид может терпеть загрязнение воздуха и расти в городах.

Встречается в Африке, Австралазии, Европе, Северной, Центральной и Южной Америках, арктической и антарктической зонах.

Биологическое описание

Слоевище неправильно-розетковидное, 5—15 см диаметром. Лопасти 3—4 мм шириной и 5—20 мм длиной, выемчатые, тесно собранные или слегка расходящиеся, тупые на концах. Сверху слоевище голубовато-серое или зеленовато-серое, сетчато-морщинистое, с соредиями; снизу чёрное, густо покрытое до концов лопастей чёрными, простыми или ветвящимися ризинами.

Апотеции коричневые, с вогнутым диском диаметром до 2 см.

При нанесении на слоевище раствора гидроксида калия оно желтеет.

Химический состав

Присутствуют вторичные метаболиты: атранорин, хлоратранорин, консалациновая, салациновая и лобаровая кислоты[1].

Классификация

Внутривидовыми таксонами вида являются:

Примечания

  1. LIAS
  2. 1 2 3 4 Определитель лишайников СССР / отв. ред. И. И. Абрамов. — Л.: Наука, 1971. — Т. 1. Петрузариевые, Леканоровые, Пармелиевые. — С. 346. — 412 с.
  3. 1 2 Пармелия бороздчатая (англ.) на сайте MycoBank.
ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Авторы и редакторы Википедии
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia русскую Википедию

Пармелия бороздчатая: Brief Summary ( الروسية )

المقدمة من wikipedia русскую Википедию

Парме́лия боро́здчатая (лат. Parmélia sulcáta) — вид лишайников рода Пармелия (Parmelia) семейства Пармелиевые (Parmeliaceae).

ترخيص
cc-by-sa-3.0
حقوق النشر
Авторы и редакторы Википедии
النص الأصلي
زيارة المصدر
موقع الشريك
wikipedia русскую Википедию